Η ώρα αυτών που φοβάται το καθεστως είναι ΤΩΡΑ!

Η σπίθα που τους κρατούσε ζωντανούς πάντα σιγότρεμε, κι ας μην ήξεραν ότι ήταν πάντα εκεί μαζί με την φωνή που ψιθύριζε την αλήθεια. Αυτά τα δυό ήταν φωλιασμένα πάντα βαθειά, κι ας μας λέγανε ότι δεν υπάρχουν πια. Κι όταν κατάλαβαν οι ζωντανοί ότι ξυπνάνε, τότε τους είπαν ότι αυτά τα αισθήματα είναι Εθνολαϊκισμός απλά, ένα απόστημα που θα ξερίζωναν κι αυτό συντόμως. Αλλά όταν ήρθε η ώρα αυτή, ήταν πια αργά γι' αυτούς... Η σπίθα έγινε φλόγα ξαφνικά κι από κει γιγάντωσε, ορθώθηκε κι έγινε πυρ φοβερό...


Κι όμως λοιπόν! Ήταν ψέματα όλα αυτά που μας έλεγαν οι καλικάντζαροι που μαγάριζαν το Έθνος! Τίποτε δεν χάθηκε! Ο ψίθυρος "που δεν υπήρχε", η σπίθα που ήταν "ανύπαρκτη", έγινε βοή και πυρκαγιά τόσο μεγάλη που ξύπνησε η μεγάλη αγάπη η παλιά. Κι όποιος άκουγε την βοή αυτή ή ένοιωθε την θέρμη της αγάπης αυτής, αμέσως γινόταν ζωντανός κι αυτός!

Και τώρα έχει φθάσει η ώρα εκείνη, η ώρα της καταστροφής, η ώρα του ψέματος του ασύστολου και της πιο μεγάλης πλάνης: Ότι όλα πρέπει να πουληθούν, δεν μπορεί κανείς να αντισταθεί κι ότι δεν μπορεί κανείς να σηκωθεί. Αλλά πάντα μέσα στους λαβύρινθους της σύγχυσης και μέσα στην αναταραχή που κουβαλούν μαζί τους οι προδότες,  αυτό που δεν κατάλαβαν ποτέ, είναι ότι είναι φυσικότατο να υπάρξουν κι οι ζωντανοί. Και η ύπαρξή τους θα  είναι τόσο φυσική, σαν να ήταν αναπόφευκτο το γεγονός, γιατί όσο υπάρχουν προδότες, άλλο τόσο πρέπει να υπάρχουν και αυτοί που μένουν ακόμα ζωντανοί, σκορπισμένοι αλλά πάντα ενωμένοι με έναν δεσμό άρρηκτο, μέσα στα σπλάχνα του Λαού, σ' αυτόν τον ευλογημένο τόπο...

Και μέσα στο χάος αυτό, ο Λαός θα καταλάβει επιτέλους και φωνάξει δυνατά: "Καλό είναι τελικά που υπάρχουν και αυτοί, γιατί  όσο υπάρχουν αυτοί, δεν θα χαθεί αυτή η Πατρίδα! Το μόνο που θέλουμε τώρα, είναι να μας δώσουν και εμάς αυτό που τους δίνει τόσο πυγμή!" Αλλά η φωνή των κοιμισμένων δεν θα βγαίνει από το στόμα τους, γι' αυτό φίλοι μου, να είσαστε παρατηρητικοί!" Το βλέμμα τους θα είναι όλο πόθο για την αλήθεια, γεμάτο αναμονή για την χαμένη αγάπη αυτή. Θα έχουν μια ζήλια θετική, θα θέλουν να γίνουν όλοι τους πάλι ζωντανοί...

"Τους είδαμε τους καταστροφείς!" θα λένε, "Τους βλέπουμε καθαρά πια τώρα! Έλληνες είμαστε κι εμείς, δεν θέλουμε να γίνουμε Γερμανοί, ούτε κι Αμερικάνοι!". "Σας χρειαζόμαστε συμπατριώτες, κι ας λέμε ότι δεν θέλουμε! ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΜΑΣ, ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΠΟΛΥ! Ντρεπόμαστε και φοβόμαστε να το ζητήσουμε με λόγια, γιατί μας έμαθαν να μην μιλάμε ποτέ για Πατρίδα."
 
"Ελάτε και σε μάς!",  θα λένε και οι άλλοι, μιλήστε μας, ξυπνήστε μας, καταλάβαμε τι είναι όλοι αυτοί που ακούγαμε μέχρι τώρα, οι ψευδό-Πατριώτες!"

Και τώρα αυτοί που είναι ζωντανοί, σηκώνονται όλοι σύσσωμοι και κάνουν το χρέος τους, όπως ακριβώς οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους. Θα ανάψουν την φλόγα της αναγέννησης υπομονετικότατα και με αστείρευτη επιμονή σε κάθε καρδιά, σ' ολόκληρη την Χώρα!  Και μόλις η κρίσιμη μάζα επιτευχθεί, θα έρθει η ανατροπή η μεγάλη!

Να ξέρετε ότι αυτούς τους ζωντανούς φοβάται πιο πολύ το καθεστώς, αυτούς που νοιώθουν βαθειά στην καρδιά τους και ξέρουν την αλήθεια:

Ότι χωρίς φλογερή αγάπη για αυτό το Έθνος, χωρίς θυσία ανιδιοτελή, δεν αποκτιέται η Ελευθερία!

Σ. Κατσούλης