Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΟΡΟΥ «ΝΕΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»

Της Ελένης Γούλα

Ως «Μακεδονία» ορίζεται η ιστορική περιοχή της βαλκανικής χερσονήσου που εκτείνεται από το όρος Σκάρδος, βόρεια της πόλης των Σκοπίων, ως την κοιλάδα των Τεμπών νότια κι από την οροσειρά της Ροδόπης ανατολικά, ως τον ορεινό όγκο της Πίνδου δυτικά. Αυτά είναι τα κοινώς αποδεκτά όρια της νεώτερης γεωγραφικής Μακεδονίας που διαμορφώθηκαν τον 19^ο αιώνα κατά την περίοδο αποδυνάμωσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Παρότι η περιοχή αυτή δεν προσφέρεται από πλευράς γεωμορφολογίας κι ιστορίας ως  μια ενιαία γεωγραφική οντότητα, εντούτοις θεωρήθηκε «φυσική» γεωγραφική περιοχή, που εκτείνεται στην επικράτεια τριών γειτονικών κρατών: στην Ελλάδα, όπου ανήκει η μισή περίπου έκταση και κατοικεί ο μισός πληθυσμός της, στην πλειονότητά του εθνικά ομοιογενής, στα Σκόπια (ΠΓΔΜ) όπου ανήκει σχεδόν το 40% της έκτασης και κατοικείται κυρίως από Σλάβους κι Αλβανούς, και στη Βουλγαρία που ανήκει το 10% της έκτασης, στην περιοχή Μπλαγκόεβγκραντ. Πρόκειται για την πρώην Ανατολική Ρωμυλία την οποία προσάρτησε πραξικοπηματικά η Βουλγαρία το 1885 και το 1919 με την συνθήκη του Νεϊγύ ο ελληνικής προέλευσης πληθυσμός της υποχρεώθηκε σε ανταλλαγή με τους Βουλγάρους της Ελλάδας. 

Η ονομασία αυτή υιοθετήθηκε για την ευρύτερη αυτή περιοχή επειδή στα τέλη 19^ου και στις αρχές του 20^ου αι. η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η Σερβία διεκδικούσαν εδάφη της τότε θνησιγενούς οθωμανικής αυτοκρατορίας προκαλώντας το διεθνώς γνωστό Μακεδονικό Ζήτημα. Όποιος βέβαια γνωρίζει στοιχειωδώς ιστορία  δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει ότι η ευρύτερη αυτή περιοχή, που κατοικείται τους τελευταίους αιώνες από λαούς διαφορετικών εθνοτήτων και θρησκεύματος, οφείλει την ονομασία της στην Μακεδονία της Ελλάδας, όπου κατά την αρχαιότητα είχε συσταθεί το ελληνικό βασίλειο της Μακεδονίας που άκμασε τον 4^ο αιώνα π.Χ. επί βασιλείας του Φιλίππου του Β και του γιου του Αλεξάνδρου Γ, γνωστός ως  Μέγας Αλέξανδρος. Δεν μπορεί επίσης ν’ αμφισβητήσει ότι μακεδονικό έθνος δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ στην ευρύτερη αυτή περιοχή, η οποία από τον 6^ο αι. μ.Χ. κατοικήθηκε από σλαβικά φύλα που εκχριστιανίστηκαν από το Βυζάντιο και άλλα είτε υποτάχτηκαν κι ενσωματώθηκαν σε αυτό είτε σύστησαν δικά τους κράτη.

Ωστόσο, τις τελευταίες δεκαετίες επιχειρείται να διαμορφωθεί όχι μόνο Μακεδονικό κράτος, αλλά και Μακεδονικό έθνος για να εξυπηρετηθούν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ισχυρών. Αυτό επιχειρείται να γίνει με το κρατίδιο των Σκοπίων, το οποίο οι «σύμμαχοι και εταίροι» μας επιθυμούν να ενταχτεί στο ΝΑΤΟ, αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να αναγνωριστεί διεθνώς και κυρίως από τα μέλη της συμμαχίας. Η Ελλάδα λοιπόν καλείται να δώσει τη συγκατάθεσή  στο προτεινόμενο όνομα «Νέα Μακεδονία».  Τι μπορεί όμως αυτό να σημαίνει για την Ελλάδα αλλά και για την ευρύτερη περιοχή ; 

Το κρατίδιο των Σκοπίων  καταλαμβάνει την περιοχή της πάλαι ποτέ ρωμαϊκής επαρχίας της Δαρδανίας, ενώ η ρωμαϊκή επαρχία της Μακεδονίας εκτεινόταν νοτιότερα. Η περιοχή αυτή επί Τίτο ονομάστηκε «Δημοκρατία της Μακεδονίας» κι αποτελούσε ένα από τα ομόσπονδα κράτη της Γιουγκοσλαβίας. Όταν η Γιουγκοσλαβία διαμελίστηκε, τη δεκαετία του 1990, από νατοϊκά στρατεύματα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ, το κρατίδιο των Σκοπίων ονομάστηκε Πρώην Γιouγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ ή FYROM). Αυτή τουλάχιστον ήταν η επίσημη ονομασία που υιοθετήθηκε, την οποία αναγνώριζε και η Ελλάδα, αλλά ανεπισήμως τα ίδια τα Σκόπια, όπως και η πλειονότητα της Διεθνούς Κοινότητας, το αποκαλούσαν «Μακεδονία». 
Τα Σκόπια έχουν  ως  εθνική επέτειο την εξέγερση του Ίλιντεν του 1903 (όταν η περιοχή ήταν επί οθωμανικής ακόμη κυριαρχίας) θεωρώντας πως σηματοδοτεί την αρχή της σλαβομακεδονικής εθνογένεσης (η ίδια επέτειος γιορτάζεται και από τους Βουλγάρους όχι όμως ως εθνική).Η εξέγερση αυτή υποστηρίζεται ότι  διοργανώθηκε από δύο αλληλομισούμενες Μακεδονικές Επαναστατικές Οργανώσεις (ΜΕΟ), εκ των οποίων η μία επιζητούσε τη δημιουργία αυτόνομου μακεδονικού κράτους και η άλλη την προσάρτηση της Μακεδονίας στη Βουλγαρία. Τελικά επικράτησε η ηγεσία της δεύτερης οργάνωσης, ενώ οι αυτονομιστές εκδιώχθηκαν και η εξέγερση καταστάλθηκε βίαια από την Οθωμανική αυτοκρατορία. 

Όμως με αφορμή την αιματηρή καταστολή του Ίλιντεν, Ρώσοι και Αυστριακοί έσυραν τον σουλτάνο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και του επιβλήθηκαν μεταρρυθμίσεις.  Όλες οι μεταρρυθμίσεις που αφορούσαν τους βαλκανικούς λαούς έμειναν στο «θα», αλλά οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής πέτυχαν να κερδίσουν την αστυνόμευση της περιοχής. Ένας Ιταλός οργάνωσε τη χωροφυλακή και δημιουργήθηκαν πέντε «πολυδύναμα» αστυνομικά κέντρα. Της Δράμας με Άγγλο διοικητή, των Σερρών με Γάλλο, του Μοναστηρίου με Ιταλό, των Σκοπίων με Αυστριακό και της Θεσσαλονίκης με Ρώσο! Από τις «μακεδονικές διοικητικές ρυθμίσεις» εξαιρέθηκε  ένα τεράστιο κομμάτι από το Κοσσυφοπέδιο, που δεν υπήρχε κανένας λόγος να λέγεται Μακεδονία, αλλά μπήκε στο κόλπο, ώστε, μέσω αυτού,  να μπορέσει κάποια στιγμή να έχει λόγο επέκτασης στο Αιγαίο και η Αυστροουγγαρία. Δυο χρόνια αργότερα, δεν άλλαξε τίποτα υπέρ των βαλκάνιων λαών, αλλά η χωροφυλακή ελεγχόταν από εκπροσώπους των μεγάλων δυνάμεων κι είχε  ανάψει για τα καλά ο Μακεδονικός Αγώνας.  Υποστηρίζεται, επίσης,  πως οι απόγονοι των εκδιωχθέντων αυτονομιστών που κατέφυγαν στην Αμερική και την Αυστραλία χρηματοδότησαν το σημερινό κρατίδιο των Σκοπίων.

Ο Τίτο θέλοντας να δημιουργήσει στο υπογάστριο της σοβιετικής ΕΣΣΔ (πρώην Ρωσίας) ένα ανάχωμα στην επέκταση των καπιταλιστικών χωρών της Δύσης – στη σφαίρα επιρροής των οποίων ανήκε και η Ελλάδα- χρειαζόταν το όνομα «Μακεδονία» για να δημιουργήσει ένα κομμουνιστικό κράτος που θα έφτανε ως το Αιγαίο. Το σχέδιο αυτό είχε και τη συναίνεση μέρους τουλάχιστον της ηγεσίας του τότε ΚΚΕ.  Οι σημερινοί διοργανωτές του παιχνιδιού, δηλαδή οι γεννήτορες του κρατιδίου των Σκοπίων, χρειάζονται το όνομα για να δημιουργηθεί ένα δικό τους προτεκτοράτο στο υπογάστριο της Ρωσίας, αφενός για να ανακόψουν την επέκτασή της προς το Αιγαίο και την επιρροή της στην περιοχή των Βαλκανίων, κι αφετέρου για να διασφαλίσουν την ασφαλή διέλευση των ενεργειακών αγωγών και των στρατευμάτων τους.

Η δημιουργία ενός τέτοιου κρατιδίου όμως προϋποθέτει οι λαοί που κατοικούν την περιοχή να απολέσουν τις εθνικές τους ταυτότητες και να υιοθετήσουν μια νέα συλλογική ταυτότητα. Πρέπει λοιπόν να δημιουργηθεί ένα νέο ιστορικό κι εθνικό «Μακεδονικό» αφήγημα που απευθυνόμενο στο συλλογικό ασυνείδητο των κατοίκων θα συμβάλλει στη διαμόρφωση νέων συνειδήσεων.

Το νέο «μακεδονικό» αφήγημα των Σκοπίων, του υβριδικού αυτού προτεκτοράτου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, όπως διαμορφώνεται μέσα από το πρόγραμμα «Σκόπια 2014»,  στόχο έχει να σφυρηλατήσει και να παγιώσει την «μακεδονική» εθνική ταυτότητα του πολυφυλετικού κρατιδίου. Για το λόγο αυτό δεν μετατρέπουν μόνο σε Σλάβους τον Κύριλλο και Μεθόδιο, ή τους ιθύνοντες της εξέγερσης του Ίλιντεν σε Σκοπιανούς, αλλά καθιστούν και την Κλεοπάτρα σύγχρονη του Μεγάλου Αλεξάνδρου (!), βρίσκουν «Μακεδόνες» απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο Πακιστάν και τους υποδέχονται με  τιμές στα Σκόπια. Στο προπαγανδιστικό αυτό πρόγραμμα κύριο ρόλο παίζει η μνημειακή αρχιτεκτονική με την οποία επιχειρούν να επιβάλλουν το νέο τους εθνικό αφήγημα. Έτσι βαφτίζουν «μακεδονικό στυλ» το μπαρόκ και το ανάγουν στον 4^ο αι. π.Χ. για να δικαιολογήσουν την χολυγουντιανής έμπνευσης γκροτέσκο  τέχνη που προωθούν. Και μετά από κάποιες δεκαετίες προπαγάνδας οι κάτοικοι δηλώνουν με περηφάνια ότι είναι «Μακεδόνες» έχοντας οικειοποιηθεί παράταιρα πολιτισμικά σύμβολα διαφόρων λαών κι έχοντας παράλληλα απολέσει τη δική τους πολιτισμική κι εθνική ταυτότητα.

Τα προγράμματα βέβαια αυτά είναι λογικό να προκαλέσουν την αντίδραση άλλων εθνοτήτων. Έτσι βλέπουμε ότι μετά την υιοθέτηση της αλβανικής και της σλαβικής ως επίσημες γλώσσες του κρατιδίου, οι Αλβανοί επιδίδονται σε καταστροφές μνημείων, και κυρίως αυτών που παραπέμπουν στο αφήγημα της Μακεδονίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Το παιχνίδι που παίζεται τώρα με την ελληνική Μακεδονία θα μπορούσε σε συμβολικό επίπεδο να παραλληλιστεί με την περίπτωση του Κοσσόβου. Το Κοσσυφοπέδιο είναι η περιοχή που αποτελεί το σήμα κατατεθέν της συλλογικής κι εθνικής ταυτότητας των Σέρβων από τον 14^ο αι. Η μάχη του Κοσσυφοπεδίου (1389) εναντίον των επεκτεινόμενων τότε Οθωμανών καθιερώθηκε από τον 19^ο αιώνα ως εθνική εορτή των Σέρβων. Ωστόσο, τώρα η περιοχή αυτή θεωρείται αλβανική  κι οι Σέρβοι ξεριζώθηκαν βίαια μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, χάνοντας όχι μόνο την πατρίδα τους αλλά και το συμβολικό ορόσημο της συλλογικής τους συνείδησης.

Η περίπτωση της Μακεδονίας αποτελεί ένα κραυγαλέο παράδειγμα  κατάχρησης της Δημόσιας Ιστορίας στο βωμό των πολιτικών και γεωστρατηγικών επιδιώξεων των Αγορών και της Παγκοσμιοποίησης. Τα ιστορικά δεδομένα, οι ιστορικές πηγές, τα αρχαιολογικά ευρήματα, δεν έχουν καμία σημασία αυτά καθ’ αυτά. Μπαίνουν στο μπλέντερ, κόβονται ράβονται, απλοποιούνται, παραποιούνται για να σχηματίσουν νέες ιστορικές αφηγήσεις, νέους μύθους, νέα εθνικά αφηγήματα προπαγάνδας που στόχο θα έχουν να διαμορφώσουν νέες συλλογικές κι εθνικές συνειδήσεις, ώστε να εξυπηρετηθούν τα πολιτικά, γεωστρατηγικά κι οικονομικά συμφέροντα της Νέα Τάξης.

Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται κατανοητή η επιλογή του όρου «Νέα Μακεδονία» ως εθνικό προσδιοριστικό του υβριδικού κρατιδίου των Σκοπίων που προέκυψε μετά τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας από τις νατοϊκές δυνάμεις, τις ΗΠΑ, και την ΕΕ.

Το ουσιαστικό ερώτημα είναι γιατί ζητάν την αναγνώριση του ονόματος από την Ελλάδα;  Δεν τους αρκεί που, με την προπαγάνδα και την παραχάραξη της ιστορίας που  τόσα χρόνια έχει γίνει, όλος ο κόσμος τους αποκαλεί "Μακεδονία" (ασχέτως του επιθετικού προσδιορισμού); Αν τα Σκόπια μετονομάζονταν σε “USA slaboalbanian pseudomakedonian”,(που ανταποκρίνεται και περισσότερο στα πραγματικά δεδομένα), θα το αναγνωρίζαμε ;

Με το να δίνουμε τη συγκατάθεσή μας  στο όνομα Μακεδονία που διεκδικούν τα Σκόπια αναγνωρίζουμε ότι τους παραδίδουμε και το συμβολικό νόημα του ονόματος που έχει διεθνώς καταχωρηθεί ως σήμα κατατεθέν. Κι αυτό είναι ο οικουμενισμός της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Παράλληλα, επισημοποιούμε την προπαγάνδα τους και τα αλυτρωτικά τους σχέδια για μια Μακεδονία που θα φτάνει ως το Αιγαίο, αλλά δεν θα έχει τίποτα να κάνει με την Ελλάδα. Επίσης, δίνουμε τη συγκατάθεσή μας για την παραχάραξη της ιστορίας όλης της ευρύτερης περιοχής. Δίνουμε τη συγκατάθεσή μας για την αλλοίωση συλλογικών κι εθνικών συνειδήσεων των λαών που κατοικούν στην περιοχή αυτή, μεταξύ των οποίων και των Ελλήνων της Μακεδονίας. Και μάλιστα παραδίδουμε αυτό το όνομα με τις ευχές μας σε ένα κρατίδιο που είναι αποτέλεσμα διάσπασης κυρίαρχου κράτους, σε ένα υβριδικό προτεκτοράτο της παγκοσμιοποίησης που αναζωπυρώνει και προωθεί αλυτρωτικά οράματα.

Στην ουσία το όνομα αποτελεί τον δούρειο ίππο για να προωθηθούν τα γεωστρατηγικά και οικονομικά σχέδια των ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ, των σύγχρονων Μεγάλων Δυνάμεων, στην περιοχή. Γι’ αυτό το λόγο  ενέχει σημαντικούς κινδύνους  για τη μελλοντική διατήρηση της εδαφικής μας ακεραιότητας. Τα σχέδια των σύγχρονων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων προβλέπουν διεθνοποίηση της περιοχής, όπερ προϋποθέτει εδαφικό διαμελισμό  της Ελλάδας. Με την αποδοχή εκ μέρους της Ελλάδας της χρήσης του όρου «Μακεδονία» ως εθνικό προσδιορισμό των Σκοπίων ανοίγει ο δρόμος για τη διεθνοποίηση της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας και τον εδαφικό διαμελισμό της χώρας μας. Αυτό σχεδιάζεται και για τη Θράκη (τη γέφυρα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας όπως είπε ο Ερντογάν) και για το Αιγαίο (τη θάλασσα ειρήνης και διαλόγου, όπως είπε ο Τσίπρας).

Στην ελληνική κυβέρνηση, λοιπόν, δεν μπορεί να καταλογιστεί άγνοια, αφέλεια, επιπολαιότητα. Μόνο δοσίλογη και προδοτική είναι μια κυβέρνηση που αυθαίρετα παραχωρεί το όνομα «Μακεδονία» σε ένα υβριδικό προτεκτοράτο της παγκοσμιοποίησης προκειμένου τα Σκόπια να μπουν στο ΝΑΤΟ. Βέβαια, η απόφασή της στην αναγνώριση της ονοματοδοσίας «Μακεδονία» αποτελεί την κατάληξη της ενδοτικής στάσης προηγούμενων κυβερνήσεων κι άλλων κομμάτων. Η ελληνική πολιτική ελίτ της μεταπολίτευσης συμβιβάστηκε κι υποτάχτηκε στις επιταγές των οικονομικών πατρόνων της Ελλάδας. Επί Τίτο η ελληνική κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή (του εθνάρχη) αναγνώρισε χωρίς πολύ δράμα μια δημοκρατία της Μακεδονίας, υπογράφοντας τη συμφωνία περί αμοιβαίων δικαστικών σχέσεων (18/6/1959). Το 1992 η Ελλάδα, με υπουργό εξωτερικών τον Α. Σαμαρά, αναγνώρισε την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας να γίνει δεκτό στον ΟΗΕ το κρατίδιο των Σκοπίων, που τον προηγούμενο χρόνο είχε αποσχιστεί από τη Γιουγκοσλαβία, με την ονομασία  ΠΓΔΜ/ FYROM  και χωρίς σημαία.

Μια έντιμη, πατριωτική κυβέρνηση ενός κυρίαρχου κι ανεξάρτητου κράτους που προασπίζει την ασφάλεια και τα συμφέροντα του λαού της δεν θα αποδεχόταν ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης να επεμβαίνουν και να διαμελίζουν ενιαία, κυρίαρχα κράτη, δημιουργώντας κράτη-μαριονέτες των δικών τους συμφερόντων. Δεν θα αναγνώριζε ποτέ  στα βόρεια σύνορά του ένα ψευδοκράτος που, εξυπηρετώντας τα ιμπρεριαλιστικά σχέδια των γεννητόρων του, λειτουργεί ως αναμοχλευτής αλυτρωτικών οραμάτων θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια της ευρύτερης περιοχής.

Όμως, το δοσίλογο πολιτικό σύστημα της μνημονιακά κατεχόμενης Ελλάδας   έχει συναινέσει στην παράδοση της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας, όπως επιβάλει η ΕΕ και οι Αγορές. Έχει, κατ’ επιταγήν των Θεσμών, ρευστοποιήσει υποδομές, δημόσια και ιδιωτική περιουσία. Έχει εξαθλιώσει και οδηγήσει στη γενοκτονία τον ελληνικό λαό.. Αυτό το πολιτικό σύστημα τώρα είναι έτοιμο να θέσει επί χάρτου και τον εδαφικό διαμελισμό της χώρας μας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πειθήνια εφαρμόζει τις εντολές των ΗΠΑ, της ΕΕ, των Θεσμών. Κι εφόσον τώρα απαιτείται να δοθεί η έγκριση του ονόματος για να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και το υβριδικό κρατίδιο  να λειτουργήσει ως μόνιμη βάση του νατοϊκού στρατού, πρέπει χωρίς ολιγωρία να δοθεί. Και με ονομασία που συμβολίζει την έναρξη μιας νέας εποχής. Τον οικουμενισμό της παγκοσμιοποίησης και των Αγορών!

Κι αυτά πρέπει να περάσουν αποπροσανατολίζοντας το λαό από το ουσιαστικό διακύβευμα.
Εν μέσω του θορύβου που προκάλεσε η συζήτηση για το Σκοπιανό πέρασαν τα μέτρα του 4^ου πολυνομοσχεδίου! Παράλληλα, η προπαγάνδα των μέσων μαζικής ενημέρωσης προσπαθώντας να αποπροσανατολίσει την Κοινή Γνώμη εστιάζει τη συζήτηση στο ποιο επίθετο θα ήταν καταλληλότερο να δοθεί, ή ποιου "ιδιοκτησία" είναι η Μακεδονία, κι όχι στο ότι ένα προτεκτοράτο της παγκοσμιοποίησης καπηλεύεται μια ονομασία κι επί αυτής επιχειρεί να διαμορφώσει μια τεχνητή «εθνική» συνείδηση για να λειτουργήσει ως αποσταθεροποιητικός παράγοντας στην ευρύτερη περιοχή. Προσπαθούν να καλλιεργήσουν ένα εθνικιστικό κλίμα που όχι μόνο θα ανάψει τα αίματα μεταξύ των βαλκάνιων λαών, αλλά θα διχάσει και τον ελληνικό λαό.

Πατριδοκάπηλοι «εθνικοπατέρες» του συστήματος, που θρέφονται από αυτό και το συντηρούν, επιθυμώντας να δρέψουν δάφνες πατριωτισμού για να τις εξαργυρώσουν εκλογικά, υποκριτικά προβάλλουν την ελληνικότητα της Μακεδονίας αποσκοπώντας στον αποπροσανατολισμό της Κοινής Γνώμης. Ακόμα κι η συγκυβέρνηση των ΑΝΕΛ αντιτίθεται στο επίθετο του ονόματος! Κάποιοι από αυτούς (Καρατζαφέρης, Λεβέντης, Φράγκος κ.α.) καλούν τον λαό σε συλλαλητήριο την Κυριακή 21 Γενάρη, όμως καμία νύξη για το ουσιαστικό διακύβευμα.  Την ίδια στιγμή άλλοι εκπρόσωποι του συστήματος (Μπουτάρης) σπεύδουν να χαρακτηρίσουν το συλλαλητήριο «κατάπτυστο», ενώ παράλληλα οργανώσεις του Σόρος ετοιμάζουν αντισυγκεντρώσεις για να περάσουν διχαστικά τα μηνύματα του διεθνισμού. Στόχος να μηδενιστεί και να περιθωριοποιηθεί κάθε γνήσια πατριωτική φωνή!

Ωστόσο, άσχετα από τις μύχιες προθέσεις των συστημικών διοργανωτών του συλλαλητηρίου και των συστημικών επικριτών του, το κάλεσμα βρήκε ευρεία λαϊκή απήχηση κι  αναμένονται μεγάλες κινητοποιήσεις πολιτών τόσο στην Ελλάδα όσο και στο Εξωτερικό. Απ’ την άλλη, δεν είναι λίγοι οι πολίτες  που αναρωτιούνται «τι μου ετοιμάζουν πάλι στην πλάτη μου;» προτιμώντας τη σιωπή και την αποχή. Το λαϊκό αισθητήριο αναμένει την επόμενη εθνική προδοσία είτε παραμένοντας σιωπηρό, είτε αντιδρώντας αντανακλαστικά.

Η ευρεία λαϊκή κινητοποίηση  αντικατοπτρίζει τη σωρευμένη  οργή και δυσαρέσκεια για την εξαθλίωσή του ελληνικού λαού, για την εξαπάτησή του, για την εθνική του ταπείνωση. Αυτή την οργή το σύστημα επιθυμεί να ποδηγετήσει  χρησιμοποιώντας κάθε μέσο επικοινωνιακής προπαγάνδας με στόχο τον αποπροσανατολισμό της Κοινής Γνώμης  σε επουσιώδεις ατραπούς και το διχασμό του ελληνικού λαού.  Αναμοχλεύονται ένστικτα και καλλιεργούνται ιδεοληψίες αλλά  κουβέντα καμία για το ουσιαστικό διακύβευμα: την Κατοχή της Ελλάδας μέσω του χρέους! Την διέλευση του αγωγού ΤΑΡ από την Βόρεια Ελλάδα που προμηνύει τον διαμελισμό των εδαφών της χώρας μας. Την μετατροπή της Ελλάδας σε στρατιωτική βάση για την εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών συμφερόντων των Ισραηλινών, των Αμερικανών, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ.

 Στην παρούσα φάση τα εθνικά μας ζητήματα σε όλα τα μέτωπα, Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, «τακτοποιούνται» και μάλιστα με διαδικασίες fast track, από κυβερνήσεις-συνεργάτες των δυνάμεων κατοχής, οι οποίες παραδίνουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και συναινούν, επί της ουσίας, στην κατάργηση της ίδιας της κρατικής μας υπόστασης.

Ο Αγώνας για την προάσπιση της Ελλάδας δεν περιορίζεται στη Μακεδονία κι ούτε εξαντλείται σε ένα συλλαλητήριο. Είναι αγώνας διαρκής και καθημερινός ενάντια στο καθεστώς κατοχής που έχει επιβληθεί στη χώρα μας και τους δοσίλογους που το υπηρετούν. Είναι αγώνας για μια ενιαία, αδιαίρετη, ελεύθερη και δημοκρατική Ελλάδα! Για μια χώρα κυρίαρχη και ανεξάρτητη που δεν θα θυσιάζεται στις επιταγές και τα συμφέροντα της ΕΕ, των Θεσμών, του ΝΑΤΟ, της Παγκοσμιοποίησης.

Πρέπει ΤΩΡΑ, ο λαός να παραμείνει ενωμένος και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του!

(Η Ελένη Γούλα είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Ε.ΠΑ.Μ.)

21 Ιανουαρίου 2018

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΜ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΣ 15ΗΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2018 ΟΛΟΙ στο Σύνταγμα!

Κάλεσμα

ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ

Να δυναμώσουμε το πιο πλατύ Μέτωπο Κοινωνικών Δυνάμεων απέναντι στην πιο προδοτική κυβέρνηση που είχαμε ποτέ…

Με πραξικοπηματικό τρόπο, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψηφίζει ένα ακόμη πολυνομοσχέδιο που αποτελειώνει το σύνολο του Λαού μας.

Τώρα δεν χρειάζονται λόγια. Η παρουσία και μόνο του κόσμου που βρίσκεται σε απόγνωση, που είναι εξαντλημένος, που έχει προδοθεί και ζει φτωχοποιημένος είναι από μόνη της δυνατή και ικανή για να κουρελιάσει το συνονθύλευμα που λέγεται κυβέρνηση.

Αν δεν τους τελειώσουμε τώρα, θα βρούμε μπροστά μας και πολλά άλλα νομοσχέδια και αποφάσεις, που θα καταληστεύουν ασύστολα τις περιουσίες της πατρίδας μας και των πολιτών της.

Τώρα τελειώνουν με τις περιουσίες και αμέσως μετά οριστικοποιούν το εδαφικό ξεκλήρισμα και επέρχεται ο διαμελισμός της Χώρας.

Αν δεν θέλουμε να αισθανόμαστε δούλοι στην ίδια την Πατρίδα μας, αν δεν θέλουμε να χάσουμε εκτός από την όποια περιουσία μας, την ίδια τη ζωή μας, ακόμη και την πατρίδα μας, τότε οφείλουμε ΤΩΡΑ την ύστατη αυτή ώρα να αντισταθούμε και να τους αναγκάσουμε σε φυγή!

Συνέλληνες , Πατριώτες, Συναγωνίστριες και Συναγωνιστές,

Τώρα ο Λαός μας χτυπημένος περισσότερο από ποτέ, έχει καταλάβει και περιμένει να δει ενωμένους και αποφασισμένους όλους όσους ενεργά αντιστάθηκαν στην καταστροφή της Πατρίδας, αυτά τα 8 μαύρα χρόνια των Μνημονίων και της υποτέλειας!

Ας δώσουμε ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ένα δυναμικό και ενωτικό παρόν στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας τη Δευτέρα 15 /1/2018 στην πλατεία Συντάγματος, δείχνοντας την πλήρη αντίθεσή μας στο καθεστώς.

Το Ε.ΠΑ.Μ. καλεί τα μέλη και τους φίλους του σε προσυγκέντρωση τη Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2018 στις 5.30 μμ στη διασταύρωση οδών Κοραή και Σταδίου.

Αθήνα 12-1-2018

Τομέας Κοινωνικών Δράσεων του Ε.ΠΑ.Μ.

Το Ε.ΠΑ.Μ. για το Σκοπιανό πρόβλημα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Π.Γ. Ε.ΠΑ.Μ.

Ιστορικά είναι αποδεδειγμένο ότι δεν υπάρχει καμία σχέση των Σλάβων με το χώρο και τον πολιτισμό της μιας και μοναδικής  Μακεδονίας,  της Ελληνικής.  Η εμμονή σε όνομα που ούτε τους ανήκει και ούτε σχέση έχει ακόμα και με την αρχαία Δαρδανία στο χώρο της οποίας τα Σκόπια ήταν μια εκ των τριών βασικών πόλεων, η εμμονή αυτή είναι τουλάχιστον ύποπτη[1].

Αφού λοιπόν, έτσι έχουν τα πράγματα, ποιός λόγος υφίσταται να γίνει και μάλιστα υπό την αιγίδα του διεθνή παράγοντα η ονοματοθεσία του κρατιδίου αυτού με το όνομα Μακεδονία;; Απολύτως κανένας!!!.

Η πολιτική της δημιουργίας κράτους στα βόρεια σύνορά μας μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ήταν προϊόν της παγκόσμιας διευθυντικής ελίτ στο πλαίσιο πολυδιάσπασης κρατών και της δημιουργίας μικρών προτεκτοράτων που θα εξυπηρετούσαν την πολιτική της παγκοσμιοποίησης, αλλά και την ασφάλεια τους  με την προσχώρησή τους στο ΝΑΤΟ, απέναντι σε κάθε εξ ανατολών κίνδυνο. Ενόψει του κινδύνου όμως να μην μπορεί να σταθεί,  ένεκα εσωτερικών κεντρόφυγων τάσεων εκ

της ιδιομορφίας του πληθυσμού του, το κρατίδιο  αυτό - και προκειμένου να μπορεί να παίξει το ρόλο του ως προτεκτοράτο-  το πριμοδότησαν με το όνομα Μακεδονία . Έτσι, και το στόχο τους πετυχαίνουν και σε διαρκή τριβή βάζουν το κρατικό αυτό μόρφωμα  με την Ελλάδα, ώστε η Ελλάδα,  ως αναπτυσσόμενη δύναμη των Βαλκανίων,  να μην γίνει ποτέ δυνατή  και να μην μπορεί να παίξει τον ιστορικό της ρόλο. Οι συνθήκες κατοχής που της  επέβαλαν ακόλουθα, που την αναγκάζουν να αποδεχτεί τετελεσμένα γεγονότα de jure ή defacto, προσφέρουν  επιχειρήματα στο ενδοτικό πολιτικό σύστημα εξουσίας  στην Ελλάδα, που κόπτεται για λύση με σύνθετη ονομασία με τον όρο Μακεδονία erga omnes ( έναντι όλων).

Κατά τούτο λοιπόν, από τη μεριά των Ελλήνων και του Ελληνισμού, κάθε παραχώρηση, με όποια "erga omnes" σύνθετη ονομασία, με τη λέξη Μακεδονία, είναι ελληνική πολιτική αυτοκτονία, διότι πέρα από το σφετερισμό της ελληνικής πολιτιστικής περιουσίας, αν δοθεί το όνομα Μακεδονία με γεωγραφικό  ή άλλον προσδιορισμό, ανοίγει πλέον ο δρόμος για τη συνάντηση της άλλης Μακεδονίας,  της ελληνικής.  Ας μην ξεχνά δε το ενδοτικό πολιτικό σύστημα εξουσίας της χώρας μας  ότι τα κράτη, διεκδικούν τα συμφέροντά τους εις το διηνεκές! Και η επιδίωξη του κρατιδίου των Σκοπίων είναι, απροκάλυπτα, εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος της χώρας μας.

Τα Σκόπια έχουν υποχρέωση  να εγκαταλείψουν ελληνικά σύμβολα και αλυτρωτικές ιδεολογίες σε βάρος του Ελληνισμού και της Ιστορίας των Ελλήνων. 

Το Ε.ΠΑ.Μ., από την αρχή της ίδρυσής του, έχει σταθερή και εκπεφρασμένη θέση για το ζήτημα της Π.Γ.Δ.Μ. 

Εθνική Πάγια γραμμή των Ελλήνων είναι  και παραμένει:

Δεν αναγνωρίζουμε στα βόρεια σύνορά μας κανένα κράτος που η ονομασία  του περιέχει  τον όρο  ”Μακεδονία “ !

Δεν διαπραγματευόμαστε σε ποιόν  βαθμό θα επιτρέψουμε  στα Σκόπια να καπηλευθούν  την Ιστορία μας!

Δεν διαπραγματευόμαστε για τις διεκδικήσεις που εγείρουν άλλα κράτη  εις βάρος των ελληνικών  εδαφών!

Το Ε.ΠΑ.Μ., ως πολιτικός και κομματικός φορέας, δεν αναγνωρίζει κανένα υβριδικό κράτος, καμία κρατική οντότητα που κατασκευάζουν τα ξένα θεσμικά κέντρα “κατακερματίζοντας” κράτη και  παραχαράσσοντας, μάλιστα, την Ιστορία.

Το Ε.ΠΑ.Μ., ως πατριωτικό δημοκρατικό Μέτωπο, καταγγέλλει τα κόμματα και τους βουλευτές του Κοινοβουλίου που σπεύδουν ασμένως να αποδεχθούν τις εντολές των ευρωατλαντιστών, της παγκόσμιας ολιγαρχικής πολιτικής ελιτ και  ξένων κέντρων, αναγνωρίζοντας το κράτος των  Σκοπίων  με την ανιστόρητη ονομασία της “Μακεδονίας”, προκειμένου να καταστούν “χρήσιμοι”.

Οι  πράττοντες κατ’ αυτόν τον τρόπο  μόνο μειοδότες και πολιτικοί παραχαράκτες της ιστορίας μπορούν να χαρακτηριστούν, η οποία τους περιμένει προς λογοδοσία !!

Το Ε.ΠΑ.Μ., ως σοβαρή, ρεαλιστική, πατριωτική, πολιτική δύναμη, ζητά την ανατροπή  αυτής της εθελόδουλης κυβέρνησης και τη διενέργεια άμεσων εκλογών, προκειμένου ο ελληνικός λαός να δώσει την δική του μοναδική ετυμηγορία και να βάλει τέλος στον κατήφορο, πριν είναι πολύ αργά για την ίδια την Πατρίδα μας.

                                                            Αθήνα, 11 Ιανουαρίου 2018

            Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.ΠΑ.Μ.

---

[1].  Για την ιστορική αλήθεια   βλ. Στράβων Βιβλ. 7 κεφ. 5 : «Δρίλων ποταμός ανάπλουν έχων προς έω μέχρι της Δαρδανικής, η συνάπτει τοις Μακεδονικοίς έθνεσι και τοις Παιονικοίς προς μεσημβρίαν», όπου διακρίνονται και πάλι οι Δαρδάνιοι από τα «Μακεδονικά έθνη». Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος στη Γεωγραφία του (βιβλ.3 κ.9) την προσδιορίζει δε την περιοχή ως εξής: «Κατέχουσι δε της επαρχίας… τα προς τη Μακεδονία Δάρδανοι» «της Δαρδανίας δ΄ πόλεις : Ναϊσσός, Αρριβάντιον, Ουλπιανόν, Σκούποι (τα σημερ. Σκόπια)». Επίσης ο Αππιανός στο βιβλ.5, κεφ. 8 είναι ξεκάθαρος: «τους δ΄ επί Δαρδανέας, έτερον Ιλλυριών γένος, αεί Μακεδονίαν επιτρέχοντας». Το ίδιο και ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος (10ος αι. μ. Χ) στο «περί θεμάτων» έργο του. (P.G. τ.113 στ.145) 8. , όπως και ο Ι. Ζωναράς στην επιτομή της ιστορίας (τ. 2 σ.294.).

ΤΑ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΠΟΥ ΔΡΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ

(Ανασκόπηση της επίσκεψης Ερντογάν στις 7/12/2017: Μέρος 3^ο)

Της Ελένης Γούλα*

Όπως είδαμε και στο προηγούμενο άρθρο, ο Ερντογάν, σε αυτή την ιστορική επίσκεψη του στην Αθήνα, φαίνεται πως κέρδισε αρκετά. Η Τουρκία, καταρχήν, διασφάλισε οικονομικά κέρδη ενισχύοντας την εμπορική  κι επιχειρηματική της δραστηριότητα. Παράλληλα, φαίνεται ότι γίνεται αποδεκτή και παγιώνεται η στρατιωτική παρουσία της  στο Αιγαίο. Παρενθετικά, να σημειώσουμε ότι προκαλεί εντύπωση  η απουσία αναφορών στο αίτημα αποστρατικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, βασικό επιχείρημα της τουρκικής ρητορικής διεκδικήσεων. Άραγε προσπεράστηκε και γιατί; ή μήπως τελικά επιλύθηκε και πώς; Θα μπορούσε να συσχετιστεί με το ευρωπαϊκό σώμα συνοριοφυλακής κι ακτοφυλακής, η σύσταση του οποίου αποφασίστηκε το Δεκέμβρη του 2015; Η σύσταση αυτού του ειδικού σώματος, που θα λειτουργεί παντελώς αυτόνομα από τα κράτη μέλη υπακούοντας μόνο στις εντολές των Βρυξελών, αποφασίστηκε προκειμένου να ενισχυθεί η προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. (πρώην ελληνικών) σε συνεργασία με αντίστοιχες δυνάμεις της Τουρκίας.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι κατά την επίσκεψη Ερντογάν ανακοινώθηκε ότι θα ξεκινήσουν πάλι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών για την υφαλοκρηπίδα, παρότι η Τουρκία φαίνεται να εμμένει στις πάγιες θέσεις της. Επιπλέον, φαίνεται πως εγκαταλείπουμε την μέχρι τώρα πολιτική μας ότι  αυτά είναι θέματα που θα επιλύσει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Απ’ την άλλη, μπαίνουμε στις διαπραγματεύσεις χωρίς να έχει προηγηθεί – ή έστω απαιτηθεί-επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., που κάποιοι το θεωρούν προαπαιτούμενο για την έναρξη των διαπραγματεύσεων.

Αντίθετα, ακούμε  τον Τσίπρα να δηλώνει ότι το Αιγαίο είναι θάλασσα Ειρήνης και Διαλόγου. Δεν μας διευκρινίζει όμως, διαλόγου επί ποιου θέματος και μεταξύ ποιων;

Παράλληλα, ο Τούρκος πρωθυπουργός, διεκδικώντας 132 βραχονησίδες, δηλώνει ότι το καθεστώς στο Αιγαίο τελεί υπό αμφισβήτηση και δεν είναι πεδίο αντιπαράθεσης. Κάποιοι θεωρούν τις δηλώσεις αυτές προκλητικές εις βάρος της Ελλάδας. Όμως, στην ουσία ο Τούρκος πρωθυπουργός απλά επαναλαμβάνει, με πιο καθαρά λόγια, τα όσα συμφωνήθηκαν στην Αθήνα μεταξύ Ερντογάν και Τσίπρα: ότι το Αιγαίο είναι θάλασσα Διαλόγου, δηλαδή υπό αμφισβήτηση, κι ότι είναι θάλασσα Ειρήνης, δηλαδή όχι αντιπαραθέσεων. Δε  δήλωσε ούτε ο Έλληνας πρωθυπουργός, ούτε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ότι το Αιγαίο είναι θάλασσα ελληνική!

Είναι σαφές ότι το κύριο ζητούμενο είναι η εξόρυξη υδρογονανθράκων και η άμεση εξεύρεση λύσης. Γι’ αυτό και το κάλεσμα σε συνεργασία με την Τουρκία, καθώς είναι ο παράγοντας που έχει μπλοκάρει κάθε διαδικασία. Όμως, το γεγονός ότι όχι μόνο δεν προβλήθηκαν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, αλλά και στα προκλητικά αιτήματα του Τούρκου προέδρου καμιά διπλωματική διαμαρτυρία κι ένσταση δεν εκφράστηκε, δηλώνει την πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης για παραίτηση από αυτά, συμμορφούμενη απόλυτα με τις επιταγές των μνημονίων που επιβάλλουν ρητά παραίτηση δικαιωμάτων εθνικής κυριαρχίας (επισήμανση του συνταγματολόγου Γ. Κασσιμάτη 13/1/2015).

Απ’ την άλλη, οι κοινές αποφάσεις για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας, σε σχέση με τη σύσταση μικτής οικονομικής επιτροπής -  χωρίς να διευκρινίζεται ο λόγος σύστασής της-  και την προώθηση έργων υποδομής παραπέμπουν  προφανώς σε συνεργασία στο Αιγαίο, που, όπως φαίνεται, αφορά κυρίως τη συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Συνεπώς, όλα συναινούν πως η Τουρκία κέρδισε τουλάχιστον τη συνδιαχείριση του Αιγαίου και δικαιώματα στη συνεκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου. Σε ποια έκταση αυτό θα φανεί στο προσεχές μέλλον και θα εξαρτηθεί και από τη συνέχιση των συνομιλιών, την αναγκαιότητα των οποίων και οι δύο ηγέτες τόνισαν.

Σε αυτό το πλαίσιο το σενάριο που προβλέπει πιθανή ελληνοτουρκική σύγκρουση για τους υδρογονάνθρακες του Αιγαίου φαίνεται ότι όχι μόνο δεν είναι δεδομένο, αλλά ούτε και πιθανό. Στις παρούσες συνθήκες οι απειλές Ερντογάν για casus belli μοιάζουν περισσότερο να κινούνται στο επίπεδο της επικοινωνιακής πολιτικής, προκειμένου να κάμψει τις όποιες τυχόν αντιδράσεις της ελληνικής κυβέρνησης και να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί από τις διεκδικήσεις του. Ο Ερντογάν γνωρίζει ουσιαστικά ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα αναγκαστεί να συγκρουστεί με  ισχυρούς γίγαντες που διεκδικούν τον έλεγχο των υδρογονανθράκων του Αιγαίου. Και τη δεδομένη στιγμή δε φαίνεται να είναι έτοιμος γι’ αυτό. Με την απειλή του casus belli μπλοφάρει με όρους πόκερ, κάνει το παζάρεμά του. Παράλληλα όμως «τα λέει στη νύφη για να τ΄ ακούει η πεθερά» στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Έτσι δικαιολογείται και η μομφή κατά του Τραμπ για την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ.

Οι συζητήσεις, όμως, που έγιναν στην Αθήνα με τον Ερντογάν μάλλον άνοιξαν την όρεξη της Τουρκίας πυροδοτώντας νέο κύμα απειλών. Οι πρόσφατες συζητήσεις στην τουρκική βουλή  επικεντρώνονται στις διεκδικήσεις νησιών του Αιγαίου και στον τρόπο που αυτές θα κατοχυρωθούν. Τουρκική κυβέρνηση κι αντιπολίτευση κάνουν λόγο για 18 «τουρκικά» νησιά στο Αιγαίο που βρίσκονται «υπό κατοχή» και 132 βραχονησίδες των οποίων δεν αναγνωρίζουν την εδαφική κυριαρχία της Ελλάδας. Σύμφωνα με τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών η Τουρκία μπορεί να διεκδικήσει τα νησιά αυτά είτε με διαπραγματεύσεις, είτε με προσφυγή στη Χάγη, είτε με πόλεμο, ενώ κατά ορισμένους βουλευτές της αντιπολίτευσης ενδείκνυται μόνο ο τρίτος τρόπος, ο πόλεμος. Σε αυτές τις απειλές ο Α αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Αποστολάκης, δηλώνει ότι είμαστε έτοιμοι για πόλεμο κι έχουμε ισχυρές συμμαχίες. Όλα συναινούν λοιπόν στη διαμόρφωση ενός εκρηκτικού κλίματος, το οποίο όμως είναι μάλλον  ευρύτερου βεληνεκούς και δεν περιορίζεται μόνο μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας.  Η Τουρκία είναι αμφίβολο ότι θα τολμήσει να υλοποιήσει τις απειλές της κατά της Ελλάδας υπό τις παρούσες συνθήκες και μάλιστα όταν πρόσφατες δηλώσεις του Λευκού Οίκου την υποβιβάζουν στη λίστα των αντιπάλων των ΗΠΑ με την κατηγορία της χρηματοδότησης και προώθησης του εξτρεμιστικού Ισλάμ, κατηγορώντας τη, δηλαδή, σχεδόν για στήριξη της διεθνούς τρομοκρατίας.

Αυτό που προσπαθεί η Τουρκία είναι να γκριζάρει όσο μεγαλύτερες εκτάσεις του Αιγαίου γίνεται και, εκμεταλλευόμενη το ότι  στη διεθνή συζήτηση εισάγεται ο όρος «διαπερατά» ή «κινητά» σύνορα, διεκδικεί  μαχητικά να πάρει όσα περισσότερα μπορέσει από τη μοιρασιά. Αυτό βέβαια δεν αποκλείει το ενδεχόμενο, προκειμένου να μην απειληθούν οι πρόσφατες συμφωνίες συνεκμετάλλευσης και συνδιαχείρισης, που φαίνεται ότι της παραχώρησε η κυβέρνηση Τσίπρα, και για να παγιώσει ένα καθεστώς συνεγγύησης στο Αιγαίο, να επιχειρήσει απόβαση σε ορισμένα νησιά, κατά το μοντέλο της Κύπρου, εκμεταλλευόμενη συνθήκες εσωτερικής αναταραχής ή εκλογών στην Ελλάδα που θα μπορούσαν να αναιρέσουν τα συμφωνηθέντα. Εξάλλου, για ένα τέτοιο εγχείρημα η Τουρκία έχει εδώ και καιρό  προετοιμάσει τα κατάλληλα ερείσματα με τη δράση Τούρκων πρακτόρων στα νησιά, την επίσημη παρουσία και δράση Τούρκων αξιωματικών που υποτίθεται θα επόπτευαν τις επαναπροωθήσεις, αλλά και την διόλου απίθανη ύπαρξη στρατιωτών, που ως «πρόσφυγες» ανακατεμένους με χιλιάδες άλλους μετανάστες μάς έχει στείλει πεσκέσι ο Ερντογάν, αναμένοντας το κατάλληλο σινιάλο για να αναλάβουν δράση.

 Δεδομένου του εκρηκτικού κλίματος που καλλιεργείται, τίθεται, όμως,  ένα εύλογο ερώτημα: πώς μπορούν να γίνουν συνομιλίες για τον ορισμό της υφαλοκρηπίδας εφόσον η Τουρκία δεν έχει κυρώσει τις Διεθνείς Συμβάσεις; Κι απ΄ ότι φαίνεται από τις δηλώσεις  Ερντογάν δεν είναι και τόσο πρόθυμη να τις κυρώσει, κι ούτε δίνει καμία εγγύηση για την ειρηνική συνύπαρξη.

Σε αυτή την περίπτωση, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, εφόσον οι διεργασίες μεταξύ των ενδιαφερόμενων μερών για τον ορισμό της υφαλοκρηπίδας δεν τελεσφορήσουν, τότε το επόμενο βήμα είναι η Διαιτησία.  Δηλαδή η διεθνοποίηση του Αιγαίου. Η μετατροπή του σε ελεύθερη ζώνη εμπορίου. Εξάλλου την προοπτική αυτή διευκολύνουν μια σειρά από παράγοντες:  το γεγονός ότι ήδη υπάρχουν γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο αμφιβόλου κυριότητας∙ η πώληση νησιών σε ιδιώτες, όπως τα Τοκμάκια μεταξύ Λέσβου – Τουρκίας, που πρόσφατα δημοσιεύτηκε ότι πουλήθηκε σε Τούρκο επιχειρηματία∙ οι διεκδικήσεις πλήθους βραχονησίδων εκ μέρους της Τουρκίας, στις οποίες δεν αναγνωρίζεται υφαλοκρηπίδα∙

Κι αυτό είναι το ευκταίο για πολλούς:  το Αιγαίο ελεύθερη ζώνη υπό διεθνή διαιτησία, προκειμένου να διασφαλιστεί η ασφαλής εξόρυξη αλλά και η απρόσκοπτη μεταφορά του πετρελαίου και του αερίου των κοιτασμάτων της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.

 Γι’ αυτό το Αιγαίο είναι θάλασσα ειρήνης και διαλόγου! Ειρήνης γιατί είναι απαραίτητη προϋπόθεση να προχωρήσουν οι εξορύξεις. Και διαλόγου γιατί είναι πολλά τα λεφτά και μεγάλα τα συμφέροντα.

Ποιοι όμως είναι κερδισμένοι από μια τέτοια προοπτική ;

Η προοπτική της διεθνοποίησης του Αιγαίου σαφέστατα εξυπηρετεί την Γερμανία, η οποία ήδη κατέχει και διαχειρίζεται την τουριστική βιομηχανία της Τουρκίας, ιδίως στις παράκτιες περιοχές του Αιγαίου. Η Γερμανία όμως επιδιώκει να πάρει τον πλήρη έλεγχο και του ελληνικού τουρισμού διαμορφώνοντας έτσι ένα ενιαίο πλέγμα τουριστικής βιομηχανίας με τις απέναντι τουρκικές ακτές και αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Πρόσφατα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι τα κέρδη της Fraport από τα ελληνικά αεροδρόμια που της παραδώσαμε  ανήλθαν στο 1/8 των παγκόσμιων συνολικών κερδών της Γερμανίας! Όμως η Γερμανία ενδιαφέρεται και για τον ορυκτό πλούτο του Αιγαίου. Χαρακτηριστική είναι μια παλιά δήλωση της Μέρκελ ότι ενδιαφέρεται μόνο για κάτι ασήμαντα νησάκια του Αιγαίου, τους Φούρνους, που όμως τυχαίνει να έχουν όσμιο, αέριο, ουράνιο!

Ο κύριος διεθνής παράγοντας, όμως, που έχει πάγιες βλέψεις στην περιοχή εδώ και δεκαετίες είναι οι ΗΠΑ. Είναι γνωστή επίσης η συνταύτιση των ελληνικών κυβερνήσεων, και ιδίως της κυβέρνησης Τσίπρα, με τα αμερικανικά συμφέροντα.

Είναι επίσης γενικώς παραδεκτό ότι αν η Ελλάδα βρίσκεται υπό την οικονομική κατοχή των Θεσμών των Βρυξελών, και κυρίως της Γερμανίας, η εξωτερική της πολιτική ελέγχεται και κατευθύνεται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της.

Δεν φαίνεται να είναι τυχαίο λοιπόν ότι η πρόσκληση προς τον Ερντογάν έγινε αμέσως μετά την επίσκεψη του Τσίπρα στις ΗΠΑ, όπου ασμένως παραχώρησε ό,τι του ζητήθηκε από τους Αμερικάνους. Κάποιες ειδησεογραφικές πηγές αναφέρουν μάλιστα  ότι σε εκείνο το ταξίδι αποφασίστηκε να ενταχτεί στην ομάδα  συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου και η Τουρκία και ν΄ αποχωρήσει το Ισραήλ, το οποίο διαμαρτυρήθηκε έντονα.  Η ίδια πηγή αναφέρει ότι συμφωνήθηκε διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25^ο μεσημβρινό (δηλαδή ως τις Κυκλάδες!), συνεκμετάλλευση 50 χρόνων και η ίδρυση Ελληνοτουρικής Εταιρείας εξόρυξης, στην οποία θα συμμετέχουν κι Αμερικάνοι. Τη σύσταση της εταιρείας αυτής ανακοίνωσε και τουρκική εφημερίδα παραμονές της επίσκεψης Ερτντογάν στην Αθήνα. Μήπως με αυτή την εταιρεία σχετίζεται το κοινό οικονομικό ταμείο που συμφωνήθηκε;

Το δυστύχημα για τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας είναι ότι έχουμε μια κυβέρνηση «στο χώμα», όχι απλά αδύναμη να αντιδράσει στις απαιτήσεις των γιγάντων της παγκόσμιας Αγοράς, αλλά απόλυτα πρόθυμη να τους παραδώσει ό,τι επιθυμούν. Η μνημονιακή Ελλάδα είναι υπό εκποίηση και ξεπουλιούνται όλα της τα ασημικά! Ξεπουλιέται η δημόσια κι η ιδιωτική περιουσία, κινητή κι ακίνητη. Κι όπως πρόσφατα δήλωσε κι ο Όλι Ρεν αυτός είναι ο τελικός στόχος τους! Παραχωρήσαμε λιμάνια, σιδηρόδρομους, ΟΤΕ, ΔΕΗ. Αναφέρεται πως  (ήδη επί κυβέρνησης ΝΔ), έχουν δοθεί οικόπεδα στο Αιγαίο προς εξόρυξη σε μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες αμερικανικού κυρίως ενδιαφέροντος, παρότι δεν έχει οριστεί ούτε υφαλοκρηπίδα, ούτε ΑΟΖ. Επίσης αναφέρεται ότι ήδη έχουν πουληθεί λιμάνια και μαρίνες σε ιδιώτες χωρίς καν τη γνωμοδότηση του ΓΕΣ (πάλι επί ΝΔ).

Δώσαμε όχι μόνο γη και ύδωρ, αλλά και ήλιο και αέρα! Τώρα παραδίδουμε και το υπέδαφος, τον ορυκτό πλούτο αυτής της χώρας  μαζί με τα κυριαρχικά δικαιώματα της!

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ

Κερδισμένος όμως μάλλον βγήκε ο Ερντογάν και στο μεταναστευτικό. Απ’ τη μεριά του εξέφρασε  παράπονα, γιατί η χώρα του (80 εκ. κατοίκων κι αχανούς έκτασης)  φιλοξενεί 3 εκ. πρόσφυγες, κι ότι  δεν αρκεί η  βοήθεια που λαμβάνει από την ΕΕ, μόνο 850 εκ., η οποία δεν δίνεται στον προϋπολογισμό της Τουρκίας αλλά στην Ερυθρά Ημισέληνο. Φαίνεται πως με τη διατύπωση αυτών των παραπόνων ο Ερντογάν ή απευθυνόταν  στην Ε.Ε. ζητώντας αύξηση κονδυλίων, είτε απευθυνόταν στην Ελλάδα ζητώντας  να μοιραστούν τους πρόσφυγες. Ο Τσίπρας απ’ τη δική του μεριά επεσήμανε ότι η συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας έχει οδηγήσει στη δραστική μείωση ροών και θανάτων.  Ανακοίνωσε επίσης ότι συμφωνήθηκαν μέτρα (χωρίς να αναφέρονται ποια), συνεργασίας των 2 χωρών στον τομέα της ασφάλειας κι αποσυμφόρηση των νησιών στο πλαίσιο πάντοτε της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας.

Η Ελληνική κυβέρνηση, προφανώς δεν έχει ενημερωθεί για την αύξηση των μεταναστευτικών ροών που σημειώθηκε το 2017 κι εκθειάζει μια συμφωνία που καταστρατηγεί το Διεθνές Δίκαιο για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, όπως αυτό ορίστηκε μετά το τέλος το Β’ παγκοσμίου Πολέμου.  Μάλιστα συμπαραστέκεται στην Τουρκία για τον όγκο των προσφύγων που αναγκάζεται να φιλοξενήσει, γιατί το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουμε κι εμείς.  Δηλώνεται λοιπόν συμπαράσταση σε μια χώρα που είχε ενεργό ανάμιξη στους πολέμους της Μέσης Ανατολής συνεργαζόμενη με τους Τζιχαντιστές, επιδιώκοντας τη διάλυση της Συρίας, βομβαρδίζοντας Κούρδους! Για να προωθηθεί μάλιστα αυτή η συνεργασία συναντήθηκε και ο Αβραμόπουλος με τον Τούρκο πρόεδρο.

Εννοείται καμία νύξη δεν έγινε για τις δουλεμπορικές πρακτικές της Τουρκίας που ελέγχει τις προσφυγικές  και τις  μεταναστευτικές ροές από χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής κατευθύνοντάς τες  προς την Ελλάδα, κι ειδικότερα τα ακριτικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου∙ καμιά καταγγελία για τους εκατοντάδες μετανάστες και  πρόσφυγες που φτάνουν καθημερινά στα νησιά∙ καμιά αναφορά στο εμπόριο οργάνων και στην εκμετάλλευση παιδιών ως φτηνό εργατικό δυναμικό στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Τουρκίας∙ καμιά καταγγελία για τη δράση Τούρκων πρακτόρων στα νησιά και στη Θράκη∙ καμιά αναφορά ότι το τελευταίο διάστημα έχει αυξηθεί ο αριθμός των Τούρκων πολιτών που φτάνουν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα προκειμένου να σωθούν από τις διώξεις και τους βομβαρδισμούς του καθεστώτος Ερντογάν.  Καμιά αναφορά στην καταστρατήγηση του Διεθνούς Δικαίου της θάλασσας από τις παράνομες μεταφορές, με παράνομα σκάφη και χωρίς καμιά εγγύηση ασφάλειας, ανθρώπων χωρίς χαρτιά, που κατά τη διεθνή νομοθεσία χαρακτηρίζονται «ανιθαγενείς», δηλαδή χωρίς ιθαγένεια, σαν να μην φαίνονται, σαν να μην υπάρχουν επισήμως και χωρίς πρόσβαση σε δικαιώματα.

Αντ’ αυτού συμφωνήθηκε συνεργασία!  Μήπως αυτό μεταφράζεται σε συνεργασία στα παγκόσμια δουλεμπορικά δίκτυα και στα κέρδη απ’ αυτά ; ή μήπως αύξηση των μεταναστευτικών ροών στην Ελλάδα με τις ευλογίες της κυβέρνησης προκειμένου ν’ ανακουφιστεί η Τουρκία; 

Πάντως αμέσως μετά την αναχώρηση του Ερντογάν από τη χώρα μας ξεκίνησε πράγματι η αποσυμφόρηση των ακριτικών νησιών του Αν. Αιγαίου. Έγιναν για αρκετές μέρες ειδικά δρομολόγια πλοίων, εκτός της κανονικής γραμμής, μεταφέροντας χιλιάδες μετανάστες-πρόσφυγες από τα νησιά Χίος, Λέσβος και Σάμος, με προορισμό, όπως λέγεται, την Κρήτη, την επόμενη γκρίζα ζώνη που ετοιμάζεται.

Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, η αποσυμφόρηση αυτή θα είναι παροδική. Αυτό υποδηλώνεται από το γεγονός ότι παράλληλα με τις επιχειρήσεις αποσυμφόρησης, στα νησιά έφταναν προκάτ οικίσκοι που προορίζονταν για τα  hotspot. Επίσης, καμιά δέσμευση δεν έχει πάρει η κυβέρνηση για την κατάργηση, σε εύλογο βάθος χρόνου, των hotspot ή των ΠΡΟΚΕΚΑ στα νησιά αυτά, όπως θα ήταν αναμενόμενο. Αντιθέτως, τόσο στα νησιά αυτά, όπως και σε πολλές άλλες περιοχές της Ελλάδας αποφασίστηκε η δημιουργία τμημάτων υποδοχής των ανήλικων μεταναστών και προσφύγων στα ελληνικά σχολεία. Συνεπώς, το πιο λογικό να υποθέσουμε είναι  ότι  αδειάζουν οι θέσεις για να υποδεχτούν νέους μετανάστες, που θα στείλει ο Ερντογάν. Επίσης, με την αναθέρμανση των εχθροπραξιών στην Εγγύς και Μέση Ανατολή αναμένεται νέο κύμα προσφύγων.

Αν πράγματι αυτά συμφωνήθηκαν τότε η κερδισμένη ήταν η Τουρκία, ενώ η θέση της Ελλάδας φαίνεται να επιβαρύνεται επικίνδυνα, ιδίως αν υιοθετηθεί η πρόσφατη πρόταση του Τουσκ. Ο Τουσκ ζητά να καταργηθεί η κατανομή προσφύγων στα κράτη μέλη της Ε.Ε. με βάση τις υποχρεωτικές ποσοστώσεις, που είχαν συμφωνηθεί, γιατί το μέτρο αυτό της Ε.Ε. υπήρξε διχαστικό κι αναποτελεσματικό. Δηλώνοντας ότι «Μόνο τα κράτη-μέλη μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τη μεταναστευτική κρίση» ζητά μεταρρυθμίσεις του ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου, μεταθέτοντας ουσιαστικά τη διαχείριση του προβλήματος στα κράτη-μέλη.

Δεδομένου ότι η Ελληνική κυβέρνηση  δεν έχει εθνική πολιτική και σχέδιο αντιμετώπισης του προβλήματος, στηρίζεται αποκλειστικά στη συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας, που θέλει την Ελλάδα αποθήκη ψυχών και τάφρο των απορριμμάτων της ευρωπαϊκής πολιτικής, μεταξύ των οποίων κι ανθρώπων. Υπό αυτές τις προοπτικές μπορούμε να φανταστούμε την κατάσταση που θα επικρατήσει αν εφαρμοστούν όσα προαναφέρθηκαν. Η Ελλάδα, και κυρίως τα νησιά του Αιγαίου, θα μετατραπούν σε πολυπολιτισμικές και πολυφυλετικές άναρχες κοινωνίες, όπου οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης αυτοχθόνων και ετεροχθόνων, σε συνδυασμό με την απουσία συνεκτικού κοινωνικού δεσμού, θα οδηγούν σε κοινωνικές εντάσεις, διαμορφώνοντας ένα εκρηκτικό μίγμα. Με συμμορίες παντός είδους και κάθε παράνομης δραστηριότητας (ναρκεμπόρων, δουλεμπόρων, σωματεμπόρων κλπ.) να αλωνίζουν, όπως είδαμε να συμβαίνει και σε άλλα κράτη που διαλύθηκαν με την παρέμβαση των Δυτικών, όπως το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η Λιβύη. Κυρίαρχο ρόλο σε αυτό το άναρχο πλαίσιο, υποκαθιστώντας κάθε κυβερνητική αρμοδιότητα, να έχουν οι ΜΚΟ, μεταφέροντας παράνομους μετανάστες, υποκινώντας εξεγέρσεις, παρεμβαίνοντας με κάθε τρόπο και σε κάθε τομέα, ελέγχοντας την όλη κατάσταση κι αποκομίζοντας τεράστια κέρδη για τους αδιαφανείς χρηματοδότες τους.

Βέβαια σε μια ζώνη υπό διεθνή έλεγχο, μια διεθνή περιοχή ελεύθερης ζώνης εμπορίου, όπως σχεδιάζεται να μετατραπεί το Αιγαίο, είναι αναμενόμενο και οι κάτοικοι να είναι διεθνούς προέλευσης! Όμως, σε αυτό το νέο τύπο κοινωνίας, χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα, όπου θα υπερισχύει το δίκαιο της πυγμής, ο εκμαυλισμός, η εξαχρείωση και η εξαθλίωση, θα αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των ανιθαγενών, των ανθρώπων χωρίς ταυτότητα, των σύγχρονων δούλων, που θα επανδρώσουν τις αναπτυξιακές επιχειρησιακές δραστηριότητες των Αγορών!

Γιατί, όμως, η «ελληνική» κυβέρνηση να θυσιάζει κατ’ αυτόν τον τρόπο τα εθνικά συμφέροντα στο βωμό των αγορών της παγκοσμιοποίησης ; Η απάντηση συσχετίζεται με το τρίτο βασικό θέμα της ατζέντας που συζήτησαν Τσίπρας κι Ερντογάν, την Κύπρο και τις σχεδιαζόμενες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο.

(η συνέχεια στο επόμενο άρθρο με τίτλο : «Το Αιγαίο και η Κύπρος στο παζάρι του Ανατολικού ζητήματος», ανασκόπηση της επίσκεψης Ερντογάν μέρος 4ο)

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Σαμιακό Βήμα» (αρ. φύλλου 4110), στις 30/12/2017

 *Η Ελένη Γούλα ανήκει στην Τ.Ο. του ΕΠΑΜ Σάμου κι είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΕΠΑΜ