ΤΑ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΠΟΥ ΔΡΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ

(Ανασκόπηση της επίσκεψης Ερντογάν στις 7/12/2017: Μέρος 3^ο)

Της Ελένης Γούλα*

Όπως είδαμε και στο προηγούμενο άρθρο, ο Ερντογάν, σε αυτή την ιστορική επίσκεψη του στην Αθήνα, φαίνεται πως κέρδισε αρκετά. Η Τουρκία, καταρχήν, διασφάλισε οικονομικά κέρδη ενισχύοντας την εμπορική  κι επιχειρηματική της δραστηριότητα. Παράλληλα, φαίνεται ότι γίνεται αποδεκτή και παγιώνεται η στρατιωτική παρουσία της  στο Αιγαίο. Παρενθετικά, να σημειώσουμε ότι προκαλεί εντύπωση  η απουσία αναφορών στο αίτημα αποστρατικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, βασικό επιχείρημα της τουρκικής ρητορικής διεκδικήσεων. Άραγε προσπεράστηκε και γιατί; ή μήπως τελικά επιλύθηκε και πώς; Θα μπορούσε να συσχετιστεί με το ευρωπαϊκό σώμα συνοριοφυλακής κι ακτοφυλακής, η σύσταση του οποίου αποφασίστηκε το Δεκέμβρη του 2015; Η σύσταση αυτού του ειδικού σώματος, που θα λειτουργεί παντελώς αυτόνομα από τα κράτη μέλη υπακούοντας μόνο στις εντολές των Βρυξελών, αποφασίστηκε προκειμένου να ενισχυθεί η προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. (πρώην ελληνικών) σε συνεργασία με αντίστοιχες δυνάμεις της Τουρκίας.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι κατά την επίσκεψη Ερντογάν ανακοινώθηκε ότι θα ξεκινήσουν πάλι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών για την υφαλοκρηπίδα, παρότι η Τουρκία φαίνεται να εμμένει στις πάγιες θέσεις της. Επιπλέον, φαίνεται πως εγκαταλείπουμε την μέχρι τώρα πολιτική μας ότι  αυτά είναι θέματα που θα επιλύσει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Απ’ την άλλη, μπαίνουμε στις διαπραγματεύσεις χωρίς να έχει προηγηθεί – ή έστω απαιτηθεί-επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., που κάποιοι το θεωρούν προαπαιτούμενο για την έναρξη των διαπραγματεύσεων.

Αντίθετα, ακούμε  τον Τσίπρα να δηλώνει ότι το Αιγαίο είναι θάλασσα Ειρήνης και Διαλόγου. Δεν μας διευκρινίζει όμως, διαλόγου επί ποιου θέματος και μεταξύ ποιων;

Παράλληλα, ο Τούρκος πρωθυπουργός, διεκδικώντας 132 βραχονησίδες, δηλώνει ότι το καθεστώς στο Αιγαίο τελεί υπό αμφισβήτηση και δεν είναι πεδίο αντιπαράθεσης. Κάποιοι θεωρούν τις δηλώσεις αυτές προκλητικές εις βάρος της Ελλάδας. Όμως, στην ουσία ο Τούρκος πρωθυπουργός απλά επαναλαμβάνει, με πιο καθαρά λόγια, τα όσα συμφωνήθηκαν στην Αθήνα μεταξύ Ερντογάν και Τσίπρα: ότι το Αιγαίο είναι θάλασσα Διαλόγου, δηλαδή υπό αμφισβήτηση, κι ότι είναι θάλασσα Ειρήνης, δηλαδή όχι αντιπαραθέσεων. Δε  δήλωσε ούτε ο Έλληνας πρωθυπουργός, ούτε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ότι το Αιγαίο είναι θάλασσα ελληνική!

Είναι σαφές ότι το κύριο ζητούμενο είναι η εξόρυξη υδρογονανθράκων και η άμεση εξεύρεση λύσης. Γι’ αυτό και το κάλεσμα σε συνεργασία με την Τουρκία, καθώς είναι ο παράγοντας που έχει μπλοκάρει κάθε διαδικασία. Όμως, το γεγονός ότι όχι μόνο δεν προβλήθηκαν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, αλλά και στα προκλητικά αιτήματα του Τούρκου προέδρου καμιά διπλωματική διαμαρτυρία κι ένσταση δεν εκφράστηκε, δηλώνει την πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης για παραίτηση από αυτά, συμμορφούμενη απόλυτα με τις επιταγές των μνημονίων που επιβάλλουν ρητά παραίτηση δικαιωμάτων εθνικής κυριαρχίας (επισήμανση του συνταγματολόγου Γ. Κασσιμάτη 13/1/2015).

Απ’ την άλλη, οι κοινές αποφάσεις για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας, σε σχέση με τη σύσταση μικτής οικονομικής επιτροπής -  χωρίς να διευκρινίζεται ο λόγος σύστασής της-  και την προώθηση έργων υποδομής παραπέμπουν  προφανώς σε συνεργασία στο Αιγαίο, που, όπως φαίνεται, αφορά κυρίως τη συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Συνεπώς, όλα συναινούν πως η Τουρκία κέρδισε τουλάχιστον τη συνδιαχείριση του Αιγαίου και δικαιώματα στη συνεκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου. Σε ποια έκταση αυτό θα φανεί στο προσεχές μέλλον και θα εξαρτηθεί και από τη συνέχιση των συνομιλιών, την αναγκαιότητα των οποίων και οι δύο ηγέτες τόνισαν.

Σε αυτό το πλαίσιο το σενάριο που προβλέπει πιθανή ελληνοτουρκική σύγκρουση για τους υδρογονάνθρακες του Αιγαίου φαίνεται ότι όχι μόνο δεν είναι δεδομένο, αλλά ούτε και πιθανό. Στις παρούσες συνθήκες οι απειλές Ερντογάν για casus belli μοιάζουν περισσότερο να κινούνται στο επίπεδο της επικοινωνιακής πολιτικής, προκειμένου να κάμψει τις όποιες τυχόν αντιδράσεις της ελληνικής κυβέρνησης και να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί από τις διεκδικήσεις του. Ο Ερντογάν γνωρίζει ουσιαστικά ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα αναγκαστεί να συγκρουστεί με  ισχυρούς γίγαντες που διεκδικούν τον έλεγχο των υδρογονανθράκων του Αιγαίου. Και τη δεδομένη στιγμή δε φαίνεται να είναι έτοιμος γι’ αυτό. Με την απειλή του casus belli μπλοφάρει με όρους πόκερ, κάνει το παζάρεμά του. Παράλληλα όμως «τα λέει στη νύφη για να τ΄ ακούει η πεθερά» στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Έτσι δικαιολογείται και η μομφή κατά του Τραμπ για την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ.

Οι συζητήσεις, όμως, που έγιναν στην Αθήνα με τον Ερντογάν μάλλον άνοιξαν την όρεξη της Τουρκίας πυροδοτώντας νέο κύμα απειλών. Οι πρόσφατες συζητήσεις στην τουρκική βουλή  επικεντρώνονται στις διεκδικήσεις νησιών του Αιγαίου και στον τρόπο που αυτές θα κατοχυρωθούν. Τουρκική κυβέρνηση κι αντιπολίτευση κάνουν λόγο για 18 «τουρκικά» νησιά στο Αιγαίο που βρίσκονται «υπό κατοχή» και 132 βραχονησίδες των οποίων δεν αναγνωρίζουν την εδαφική κυριαρχία της Ελλάδας. Σύμφωνα με τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών η Τουρκία μπορεί να διεκδικήσει τα νησιά αυτά είτε με διαπραγματεύσεις, είτε με προσφυγή στη Χάγη, είτε με πόλεμο, ενώ κατά ορισμένους βουλευτές της αντιπολίτευσης ενδείκνυται μόνο ο τρίτος τρόπος, ο πόλεμος. Σε αυτές τις απειλές ο Α αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Αποστολάκης, δηλώνει ότι είμαστε έτοιμοι για πόλεμο κι έχουμε ισχυρές συμμαχίες. Όλα συναινούν λοιπόν στη διαμόρφωση ενός εκρηκτικού κλίματος, το οποίο όμως είναι μάλλον  ευρύτερου βεληνεκούς και δεν περιορίζεται μόνο μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας.  Η Τουρκία είναι αμφίβολο ότι θα τολμήσει να υλοποιήσει τις απειλές της κατά της Ελλάδας υπό τις παρούσες συνθήκες και μάλιστα όταν πρόσφατες δηλώσεις του Λευκού Οίκου την υποβιβάζουν στη λίστα των αντιπάλων των ΗΠΑ με την κατηγορία της χρηματοδότησης και προώθησης του εξτρεμιστικού Ισλάμ, κατηγορώντας τη, δηλαδή, σχεδόν για στήριξη της διεθνούς τρομοκρατίας.

Αυτό που προσπαθεί η Τουρκία είναι να γκριζάρει όσο μεγαλύτερες εκτάσεις του Αιγαίου γίνεται και, εκμεταλλευόμενη το ότι  στη διεθνή συζήτηση εισάγεται ο όρος «διαπερατά» ή «κινητά» σύνορα, διεκδικεί  μαχητικά να πάρει όσα περισσότερα μπορέσει από τη μοιρασιά. Αυτό βέβαια δεν αποκλείει το ενδεχόμενο, προκειμένου να μην απειληθούν οι πρόσφατες συμφωνίες συνεκμετάλλευσης και συνδιαχείρισης, που φαίνεται ότι της παραχώρησε η κυβέρνηση Τσίπρα, και για να παγιώσει ένα καθεστώς συνεγγύησης στο Αιγαίο, να επιχειρήσει απόβαση σε ορισμένα νησιά, κατά το μοντέλο της Κύπρου, εκμεταλλευόμενη συνθήκες εσωτερικής αναταραχής ή εκλογών στην Ελλάδα που θα μπορούσαν να αναιρέσουν τα συμφωνηθέντα. Εξάλλου, για ένα τέτοιο εγχείρημα η Τουρκία έχει εδώ και καιρό  προετοιμάσει τα κατάλληλα ερείσματα με τη δράση Τούρκων πρακτόρων στα νησιά, την επίσημη παρουσία και δράση Τούρκων αξιωματικών που υποτίθεται θα επόπτευαν τις επαναπροωθήσεις, αλλά και την διόλου απίθανη ύπαρξη στρατιωτών, που ως «πρόσφυγες» ανακατεμένους με χιλιάδες άλλους μετανάστες μάς έχει στείλει πεσκέσι ο Ερντογάν, αναμένοντας το κατάλληλο σινιάλο για να αναλάβουν δράση.

 Δεδομένου του εκρηκτικού κλίματος που καλλιεργείται, τίθεται, όμως,  ένα εύλογο ερώτημα: πώς μπορούν να γίνουν συνομιλίες για τον ορισμό της υφαλοκρηπίδας εφόσον η Τουρκία δεν έχει κυρώσει τις Διεθνείς Συμβάσεις; Κι απ΄ ότι φαίνεται από τις δηλώσεις  Ερντογάν δεν είναι και τόσο πρόθυμη να τις κυρώσει, κι ούτε δίνει καμία εγγύηση για την ειρηνική συνύπαρξη.

Σε αυτή την περίπτωση, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, εφόσον οι διεργασίες μεταξύ των ενδιαφερόμενων μερών για τον ορισμό της υφαλοκρηπίδας δεν τελεσφορήσουν, τότε το επόμενο βήμα είναι η Διαιτησία.  Δηλαδή η διεθνοποίηση του Αιγαίου. Η μετατροπή του σε ελεύθερη ζώνη εμπορίου. Εξάλλου την προοπτική αυτή διευκολύνουν μια σειρά από παράγοντες:  το γεγονός ότι ήδη υπάρχουν γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο αμφιβόλου κυριότητας∙ η πώληση νησιών σε ιδιώτες, όπως τα Τοκμάκια μεταξύ Λέσβου – Τουρκίας, που πρόσφατα δημοσιεύτηκε ότι πουλήθηκε σε Τούρκο επιχειρηματία∙ οι διεκδικήσεις πλήθους βραχονησίδων εκ μέρους της Τουρκίας, στις οποίες δεν αναγνωρίζεται υφαλοκρηπίδα∙

Κι αυτό είναι το ευκταίο για πολλούς:  το Αιγαίο ελεύθερη ζώνη υπό διεθνή διαιτησία, προκειμένου να διασφαλιστεί η ασφαλής εξόρυξη αλλά και η απρόσκοπτη μεταφορά του πετρελαίου και του αερίου των κοιτασμάτων της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.

 Γι’ αυτό το Αιγαίο είναι θάλασσα ειρήνης και διαλόγου! Ειρήνης γιατί είναι απαραίτητη προϋπόθεση να προχωρήσουν οι εξορύξεις. Και διαλόγου γιατί είναι πολλά τα λεφτά και μεγάλα τα συμφέροντα.

Ποιοι όμως είναι κερδισμένοι από μια τέτοια προοπτική ;

Η προοπτική της διεθνοποίησης του Αιγαίου σαφέστατα εξυπηρετεί την Γερμανία, η οποία ήδη κατέχει και διαχειρίζεται την τουριστική βιομηχανία της Τουρκίας, ιδίως στις παράκτιες περιοχές του Αιγαίου. Η Γερμανία όμως επιδιώκει να πάρει τον πλήρη έλεγχο και του ελληνικού τουρισμού διαμορφώνοντας έτσι ένα ενιαίο πλέγμα τουριστικής βιομηχανίας με τις απέναντι τουρκικές ακτές και αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Πρόσφατα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι τα κέρδη της Fraport από τα ελληνικά αεροδρόμια που της παραδώσαμε  ανήλθαν στο 1/8 των παγκόσμιων συνολικών κερδών της Γερμανίας! Όμως η Γερμανία ενδιαφέρεται και για τον ορυκτό πλούτο του Αιγαίου. Χαρακτηριστική είναι μια παλιά δήλωση της Μέρκελ ότι ενδιαφέρεται μόνο για κάτι ασήμαντα νησάκια του Αιγαίου, τους Φούρνους, που όμως τυχαίνει να έχουν όσμιο, αέριο, ουράνιο!

Ο κύριος διεθνής παράγοντας, όμως, που έχει πάγιες βλέψεις στην περιοχή εδώ και δεκαετίες είναι οι ΗΠΑ. Είναι γνωστή επίσης η συνταύτιση των ελληνικών κυβερνήσεων, και ιδίως της κυβέρνησης Τσίπρα, με τα αμερικανικά συμφέροντα.

Είναι επίσης γενικώς παραδεκτό ότι αν η Ελλάδα βρίσκεται υπό την οικονομική κατοχή των Θεσμών των Βρυξελών, και κυρίως της Γερμανίας, η εξωτερική της πολιτική ελέγχεται και κατευθύνεται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της.

Δεν φαίνεται να είναι τυχαίο λοιπόν ότι η πρόσκληση προς τον Ερντογάν έγινε αμέσως μετά την επίσκεψη του Τσίπρα στις ΗΠΑ, όπου ασμένως παραχώρησε ό,τι του ζητήθηκε από τους Αμερικάνους. Κάποιες ειδησεογραφικές πηγές αναφέρουν μάλιστα  ότι σε εκείνο το ταξίδι αποφασίστηκε να ενταχτεί στην ομάδα  συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου και η Τουρκία και ν΄ αποχωρήσει το Ισραήλ, το οποίο διαμαρτυρήθηκε έντονα.  Η ίδια πηγή αναφέρει ότι συμφωνήθηκε διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25^ο μεσημβρινό (δηλαδή ως τις Κυκλάδες!), συνεκμετάλλευση 50 χρόνων και η ίδρυση Ελληνοτουρικής Εταιρείας εξόρυξης, στην οποία θα συμμετέχουν κι Αμερικάνοι. Τη σύσταση της εταιρείας αυτής ανακοίνωσε και τουρκική εφημερίδα παραμονές της επίσκεψης Ερτντογάν στην Αθήνα. Μήπως με αυτή την εταιρεία σχετίζεται το κοινό οικονομικό ταμείο που συμφωνήθηκε;

Το δυστύχημα για τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας είναι ότι έχουμε μια κυβέρνηση «στο χώμα», όχι απλά αδύναμη να αντιδράσει στις απαιτήσεις των γιγάντων της παγκόσμιας Αγοράς, αλλά απόλυτα πρόθυμη να τους παραδώσει ό,τι επιθυμούν. Η μνημονιακή Ελλάδα είναι υπό εκποίηση και ξεπουλιούνται όλα της τα ασημικά! Ξεπουλιέται η δημόσια κι η ιδιωτική περιουσία, κινητή κι ακίνητη. Κι όπως πρόσφατα δήλωσε κι ο Όλι Ρεν αυτός είναι ο τελικός στόχος τους! Παραχωρήσαμε λιμάνια, σιδηρόδρομους, ΟΤΕ, ΔΕΗ. Αναφέρεται πως  (ήδη επί κυβέρνησης ΝΔ), έχουν δοθεί οικόπεδα στο Αιγαίο προς εξόρυξη σε μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες αμερικανικού κυρίως ενδιαφέροντος, παρότι δεν έχει οριστεί ούτε υφαλοκρηπίδα, ούτε ΑΟΖ. Επίσης αναφέρεται ότι ήδη έχουν πουληθεί λιμάνια και μαρίνες σε ιδιώτες χωρίς καν τη γνωμοδότηση του ΓΕΣ (πάλι επί ΝΔ).

Δώσαμε όχι μόνο γη και ύδωρ, αλλά και ήλιο και αέρα! Τώρα παραδίδουμε και το υπέδαφος, τον ορυκτό πλούτο αυτής της χώρας  μαζί με τα κυριαρχικά δικαιώματα της!

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ

Κερδισμένος όμως μάλλον βγήκε ο Ερντογάν και στο μεταναστευτικό. Απ’ τη μεριά του εξέφρασε  παράπονα, γιατί η χώρα του (80 εκ. κατοίκων κι αχανούς έκτασης)  φιλοξενεί 3 εκ. πρόσφυγες, κι ότι  δεν αρκεί η  βοήθεια που λαμβάνει από την ΕΕ, μόνο 850 εκ., η οποία δεν δίνεται στον προϋπολογισμό της Τουρκίας αλλά στην Ερυθρά Ημισέληνο. Φαίνεται πως με τη διατύπωση αυτών των παραπόνων ο Ερντογάν ή απευθυνόταν  στην Ε.Ε. ζητώντας αύξηση κονδυλίων, είτε απευθυνόταν στην Ελλάδα ζητώντας  να μοιραστούν τους πρόσφυγες. Ο Τσίπρας απ’ τη δική του μεριά επεσήμανε ότι η συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας έχει οδηγήσει στη δραστική μείωση ροών και θανάτων.  Ανακοίνωσε επίσης ότι συμφωνήθηκαν μέτρα (χωρίς να αναφέρονται ποια), συνεργασίας των 2 χωρών στον τομέα της ασφάλειας κι αποσυμφόρηση των νησιών στο πλαίσιο πάντοτε της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας.

Η Ελληνική κυβέρνηση, προφανώς δεν έχει ενημερωθεί για την αύξηση των μεταναστευτικών ροών που σημειώθηκε το 2017 κι εκθειάζει μια συμφωνία που καταστρατηγεί το Διεθνές Δίκαιο για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, όπως αυτό ορίστηκε μετά το τέλος το Β’ παγκοσμίου Πολέμου.  Μάλιστα συμπαραστέκεται στην Τουρκία για τον όγκο των προσφύγων που αναγκάζεται να φιλοξενήσει, γιατί το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουμε κι εμείς.  Δηλώνεται λοιπόν συμπαράσταση σε μια χώρα που είχε ενεργό ανάμιξη στους πολέμους της Μέσης Ανατολής συνεργαζόμενη με τους Τζιχαντιστές, επιδιώκοντας τη διάλυση της Συρίας, βομβαρδίζοντας Κούρδους! Για να προωθηθεί μάλιστα αυτή η συνεργασία συναντήθηκε και ο Αβραμόπουλος με τον Τούρκο πρόεδρο.

Εννοείται καμία νύξη δεν έγινε για τις δουλεμπορικές πρακτικές της Τουρκίας που ελέγχει τις προσφυγικές  και τις  μεταναστευτικές ροές από χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής κατευθύνοντάς τες  προς την Ελλάδα, κι ειδικότερα τα ακριτικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου∙ καμιά καταγγελία για τους εκατοντάδες μετανάστες και  πρόσφυγες που φτάνουν καθημερινά στα νησιά∙ καμιά αναφορά στο εμπόριο οργάνων και στην εκμετάλλευση παιδιών ως φτηνό εργατικό δυναμικό στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Τουρκίας∙ καμιά καταγγελία για τη δράση Τούρκων πρακτόρων στα νησιά και στη Θράκη∙ καμιά αναφορά ότι το τελευταίο διάστημα έχει αυξηθεί ο αριθμός των Τούρκων πολιτών που φτάνουν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα προκειμένου να σωθούν από τις διώξεις και τους βομβαρδισμούς του καθεστώτος Ερντογάν.  Καμιά αναφορά στην καταστρατήγηση του Διεθνούς Δικαίου της θάλασσας από τις παράνομες μεταφορές, με παράνομα σκάφη και χωρίς καμιά εγγύηση ασφάλειας, ανθρώπων χωρίς χαρτιά, που κατά τη διεθνή νομοθεσία χαρακτηρίζονται «ανιθαγενείς», δηλαδή χωρίς ιθαγένεια, σαν να μην φαίνονται, σαν να μην υπάρχουν επισήμως και χωρίς πρόσβαση σε δικαιώματα.

Αντ’ αυτού συμφωνήθηκε συνεργασία!  Μήπως αυτό μεταφράζεται σε συνεργασία στα παγκόσμια δουλεμπορικά δίκτυα και στα κέρδη απ’ αυτά ; ή μήπως αύξηση των μεταναστευτικών ροών στην Ελλάδα με τις ευλογίες της κυβέρνησης προκειμένου ν’ ανακουφιστεί η Τουρκία; 

Πάντως αμέσως μετά την αναχώρηση του Ερντογάν από τη χώρα μας ξεκίνησε πράγματι η αποσυμφόρηση των ακριτικών νησιών του Αν. Αιγαίου. Έγιναν για αρκετές μέρες ειδικά δρομολόγια πλοίων, εκτός της κανονικής γραμμής, μεταφέροντας χιλιάδες μετανάστες-πρόσφυγες από τα νησιά Χίος, Λέσβος και Σάμος, με προορισμό, όπως λέγεται, την Κρήτη, την επόμενη γκρίζα ζώνη που ετοιμάζεται.

Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, η αποσυμφόρηση αυτή θα είναι παροδική. Αυτό υποδηλώνεται από το γεγονός ότι παράλληλα με τις επιχειρήσεις αποσυμφόρησης, στα νησιά έφταναν προκάτ οικίσκοι που προορίζονταν για τα  hotspot. Επίσης, καμιά δέσμευση δεν έχει πάρει η κυβέρνηση για την κατάργηση, σε εύλογο βάθος χρόνου, των hotspot ή των ΠΡΟΚΕΚΑ στα νησιά αυτά, όπως θα ήταν αναμενόμενο. Αντιθέτως, τόσο στα νησιά αυτά, όπως και σε πολλές άλλες περιοχές της Ελλάδας αποφασίστηκε η δημιουργία τμημάτων υποδοχής των ανήλικων μεταναστών και προσφύγων στα ελληνικά σχολεία. Συνεπώς, το πιο λογικό να υποθέσουμε είναι  ότι  αδειάζουν οι θέσεις για να υποδεχτούν νέους μετανάστες, που θα στείλει ο Ερντογάν. Επίσης, με την αναθέρμανση των εχθροπραξιών στην Εγγύς και Μέση Ανατολή αναμένεται νέο κύμα προσφύγων.

Αν πράγματι αυτά συμφωνήθηκαν τότε η κερδισμένη ήταν η Τουρκία, ενώ η θέση της Ελλάδας φαίνεται να επιβαρύνεται επικίνδυνα, ιδίως αν υιοθετηθεί η πρόσφατη πρόταση του Τουσκ. Ο Τουσκ ζητά να καταργηθεί η κατανομή προσφύγων στα κράτη μέλη της Ε.Ε. με βάση τις υποχρεωτικές ποσοστώσεις, που είχαν συμφωνηθεί, γιατί το μέτρο αυτό της Ε.Ε. υπήρξε διχαστικό κι αναποτελεσματικό. Δηλώνοντας ότι «Μόνο τα κράτη-μέλη μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τη μεταναστευτική κρίση» ζητά μεταρρυθμίσεις του ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου, μεταθέτοντας ουσιαστικά τη διαχείριση του προβλήματος στα κράτη-μέλη.

Δεδομένου ότι η Ελληνική κυβέρνηση  δεν έχει εθνική πολιτική και σχέδιο αντιμετώπισης του προβλήματος, στηρίζεται αποκλειστικά στη συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας, που θέλει την Ελλάδα αποθήκη ψυχών και τάφρο των απορριμμάτων της ευρωπαϊκής πολιτικής, μεταξύ των οποίων κι ανθρώπων. Υπό αυτές τις προοπτικές μπορούμε να φανταστούμε την κατάσταση που θα επικρατήσει αν εφαρμοστούν όσα προαναφέρθηκαν. Η Ελλάδα, και κυρίως τα νησιά του Αιγαίου, θα μετατραπούν σε πολυπολιτισμικές και πολυφυλετικές άναρχες κοινωνίες, όπου οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης αυτοχθόνων και ετεροχθόνων, σε συνδυασμό με την απουσία συνεκτικού κοινωνικού δεσμού, θα οδηγούν σε κοινωνικές εντάσεις, διαμορφώνοντας ένα εκρηκτικό μίγμα. Με συμμορίες παντός είδους και κάθε παράνομης δραστηριότητας (ναρκεμπόρων, δουλεμπόρων, σωματεμπόρων κλπ.) να αλωνίζουν, όπως είδαμε να συμβαίνει και σε άλλα κράτη που διαλύθηκαν με την παρέμβαση των Δυτικών, όπως το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η Λιβύη. Κυρίαρχο ρόλο σε αυτό το άναρχο πλαίσιο, υποκαθιστώντας κάθε κυβερνητική αρμοδιότητα, να έχουν οι ΜΚΟ, μεταφέροντας παράνομους μετανάστες, υποκινώντας εξεγέρσεις, παρεμβαίνοντας με κάθε τρόπο και σε κάθε τομέα, ελέγχοντας την όλη κατάσταση κι αποκομίζοντας τεράστια κέρδη για τους αδιαφανείς χρηματοδότες τους.

Βέβαια σε μια ζώνη υπό διεθνή έλεγχο, μια διεθνή περιοχή ελεύθερης ζώνης εμπορίου, όπως σχεδιάζεται να μετατραπεί το Αιγαίο, είναι αναμενόμενο και οι κάτοικοι να είναι διεθνούς προέλευσης! Όμως, σε αυτό το νέο τύπο κοινωνίας, χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα, όπου θα υπερισχύει το δίκαιο της πυγμής, ο εκμαυλισμός, η εξαχρείωση και η εξαθλίωση, θα αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των ανιθαγενών, των ανθρώπων χωρίς ταυτότητα, των σύγχρονων δούλων, που θα επανδρώσουν τις αναπτυξιακές επιχειρησιακές δραστηριότητες των Αγορών!

Γιατί, όμως, η «ελληνική» κυβέρνηση να θυσιάζει κατ’ αυτόν τον τρόπο τα εθνικά συμφέροντα στο βωμό των αγορών της παγκοσμιοποίησης ; Η απάντηση συσχετίζεται με το τρίτο βασικό θέμα της ατζέντας που συζήτησαν Τσίπρας κι Ερντογάν, την Κύπρο και τις σχεδιαζόμενες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο.

(η συνέχεια στο επόμενο άρθρο με τίτλο : «Το Αιγαίο και η Κύπρος στο παζάρι του Ανατολικού ζητήματος», ανασκόπηση της επίσκεψης Ερντογάν μέρος 4ο)

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Σαμιακό Βήμα» (αρ. φύλλου 4110), στις 30/12/2017

 *Η Ελένη Γούλα ανήκει στην Τ.Ο. του ΕΠΑΜ Σάμου κι είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΕΠΑΜ