.

ΓΛΗΝΟΣ


Ν’ αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω - Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου. Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου. - Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα! Όταν πολεμάς για την λευτεριά, είσαι κι όλας λεύτερος (Νίκος Καζαντζάκης)




Δ. Καζάκης: Η νομική δέσμευση του Ε.ΠΑ.Μ. στον ελληνικό λαό

ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η ΜΥΝΗΣΗ ΤΟΥ Ε.ΠΑ.Μ. ΕΠΙ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ






Η νομική δέσμευση του Ε.ΠΑ.Μ. στον ελληνικό λαό




ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΔΙΑΒΑΣΤΕ : Αποφασεις και ψηφισματα του 5ου Συνεδριου του Ενιαιου Παλλαϊκου Μετωπου.


ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΛΟΓΟΤΥΠΟ...

Ανάποδα
Ακούστε στο e-roi.gr Ειδήσεις που αποκρύπτονται από τα συστημικά ΜΜΕ, θα σχολιάζονται θα αναλύονται και θα αντιπαρατίθενται στην κατασκευή πλαστών ειδήσεων που σερβίρονται στο πλαίσιο της πιο ξετσίπωτης προπαγάνδας. Την προπαγάνδα του φόβου και της εξαπάτησης. Είναι για εμάς κοινός τόπος, η προσπάθεια αντίληψης της ελληνικής και διεθνούς πραγματικότητας αλλά και η αποκάλυψη του μέλλοντος που ετοιμάζουν στον λαό μας..


synedrio











ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ : http://www.nationaldebtclocks.org/debtclock/greece


ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΜΕΣΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
(ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΕΙΚΟΝΙΔΙΟ ΔΕΞΙΑ)

Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2017

Τα απόνερα της επίσκεψης Ερντογάν: Συνδιαχείριση σε Θράκη & Αιγαίο;

Αποτέλεσμα εικόνας για επίσκεψη Ερντογάν Αιγαίο

Ανασκόπηση της επίσκεψης Ερντογάν στις 7/12/2017, Μέρος 2ο
Της Ελένης Γούλα
ΘΡΑΚΗ
Κατά την επίσκεψή του ο Ερντογάν, στο όνομα της προστασίας της τουρκικής κατ’ αυτόν μειονότητας, έβαλε για πρώτη φορά  το θέμα της Δυτικής Θράκης, κι από κανέναν κυβερνητικό ή διπλωματικό εκπρόσωπο δεν εκφράστηκαν ενστάσεις. Αντίθετα ο Τσίπρας επεσήμανε ότι οι μειονότητες πρέπει να αποτελέσουν μοχλό έλξης ανάμεσα στις  2  χώρες.
Όπως έχει επισημάνει ο Δ. Καζάκης, καταρχήν το Διεθνές Δίκαιο αναγνωρίζει ενιαία εδαφική επικράτεια, όχι μειονότητες. Επίσης, ο Ερντογάν θέτει θέμα εδαφικής ακεραιότητας καθώς επικεντρώνεται στη Δυτική Θράκη. Όμως, δεν υφίσταται Δυτική Θράκη, παρά μόνο Ελληνική και Τουρκική Θράκη. Τέλος, το γεγονός ότι ο Εντογάν χαρακτηρίζει τη Δυτική Θράκη γέφυρα φιλίας μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας,  σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζεται ως εδαφική επικράτεια της Ελλάδας, αλλά ως περιοχή όπου συναντώνται οι συνεγγυητές. Γκριζάρεται μ’ αυτόν τον τρόπο  η  Θράκη.
Μάλιστα, επιτρέψαμε στον Ερντογάν να επισκεφτεί την Κομοτηνή, όπου το τουρκικό προξενείο προπαγανδίζει την τουρκική επεκτατικότητα. Και του επιτρέψαμε – σ’ αντίθεση με το πρωτόκολλο που είχε συμφωνηθεί  και μετά από  ένα ταπεινωτικό εις βάρος της Ελλάδας επεισόδιο  με τον κ. Αμανατίδη, που τον συνόδευε ως κυβερνητικός εκπρόσωπος-  να μιλήσει σε μουσουλμάνους Έλληνες Πολίτες, που τους αποκαλεί και τους αναγνωρίζει ως «ομοεθνείς», όταν η  Γερμανία, και άλλες ευρωπαϊκές, χώρες αρνήθηκαν στον Ερντογάν να μιλήσει στους Τούρκους που εργάζονταν εκεί!
Όπως αποδεικνύουν και στοιχεία του προϋπολογισμού,  η Θράκη πουλιέται. Πουλιέται η Εγνατία, λιμάνια, λιμενικές εγκαταστάσεις. Γι’ αυτούς του λόγους ο Ερντογάν άνοιξε το ζήτημα της συγκυριαρχίας σε τμήμα της ελληνικής επικράτειας! Ο Ερντογάν δεν διεκδικεί εδάφη, είναι απολύτως ειλικρινής και σαφής.  Συνδιοίκηση, συγκυριαρχία θέλει στη Θράκη. Αυτήν αιτείται κι αυτήν τελικά κερδίζει. Επιθυμεί  τη δημιουργία μιας buffer zone, μιας ζώνης προστασίας των οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων του. Διότι η Θράκη για την Τουρκία  είναι ο διάδρομος, οικονομικός, εμπορικός και γεωστρατηγικός, που οδηγεί στην Κωνσταντινούπολη, είναι η ζώνη προστασίας των Στενών. Παράλληλα όμως, το 60% του διαμετακομιστικού εμπορίου της Τουρκίας περνάει από τη ελληνική Θράκη.
Η Θράκη και για την  Ελλάδα  είναι ιδιαίτερα σημαντική, όμως η «ελληνική κυβέρνηση» φαίνεται πως απεκδύεται των κυριαρχικών της δικαιωμάτων υπέρ τρίτων!  Η Θράκη είναι ο κύριος βραχίονας άμυνας, ο προμαχώνας της χώρας. Είναι η περιοχή που δίνει στρατηγικό βάθος στη Θεσσαλονίκη και στη Μακεδονία. Όμως το «ελληνικό κράτος»  ως φορέας προστασίας των πολιτών και πάροχος υποδομών που θα βελτιώσουν το επίπεδο ζωής τους αποχωρεί από την περιοχή. Οι υποδομές ιδιωτικοποιούνται και η φρούρηση των συνόρων έχει ανατεθεί στο ευρωστρατό. Υποστηρίζεται ότι από τις 11/12/2017, που τέθηκε  σε εφαρμογή η Pesco, οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας δεν μας ανήκουν καν! Κι είναι ένα ερώτημα αν θα αποχωρήσουν οι ελληνικές δυνάμεις κι από την περιοχή. Υπό αυτό το πρίσμα δεν εκπλήσσει η ηχηρή απουσία του αρχηγού ΥΠΕΘΑ, κ. Καμένου, από την υποδοχή του Τούρκου προέδρου.
Συνεπώς, για τον Ερντογάν είναι η κατάλληλη στιγμή να διεκδικήσει τη συγκυριαρχία στην Θράκη αποβλέποντας ίσως μελλοντικά και σε μια ενδεχόμενη ενσωμάτωσή της. Παράλληλα ανακτά στην περιοχή το γόητρό του που είχε ατροφήσει από τη θρησκευτική δραστηριότητα του κεμαλιστή ιμάμη Γκιουλέν. Η μειονότητα είναι το κλειδί σ’ αυτό. Δεν έχει σημασία αν είναι θρησκευτική διαφόρων εθνοτήτων.
Κι είναι ιδιαίτερα βολικό το γεγονός ότι, από το 1923 ως σήμερα, έχει διπλασιαστεί αριθμητικά, σ’ αντίθεση με την ελληνική μειονότητα των χριστιανών της Κωνσταντινούπολης που έχει αποδεκατιστεί, κι έχουν σήμερα απομείνει μόνο 2.000 από τις 120 χιλ. του 1923! Αρκεί που υπάρχει η μειονότητα! Με την κατάλληλη προπαγάνδα, όπως συμβαίνει με την κάθε μειονότητα, μπορεί να δημιουργεί το πρόβλημα που άλλοι επιδιώκουν.  Κι αυτό είναι το γκριζάρισμα της περιοχής γι΄αρκετούς λόγους.
Για τον κάθε ενδιαφερόμενο  η Θράκη είναι  ο κόμβος όλων των εμπορικών μεταφορών, διαθέτοντας σημαντικούς οδικούς άξονες και λιμάνια. Είναι επίσης μια περιοχή με μεγάλο γεωλογικό ενδιαφέρον και ορυκτό πλούτο. Είναι όμως και το επίμαχο σημείο γεωστρατηγικού ενδιαφέροντος καθώς από το έδαφός της προβλέπεται να περάσουν δύο ρωσικοί αγωγοί φυσικού αερίου (Southstream & TANAP) για να τροφοδοτήσουν την Ευρώπη συν τον διαδριατικό αγωγό TAP.
Αυτοί οι παράγοντες είναι που προσελκύουν το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την περιοχή, οι οποίοι δεν είναι διατεθειμένοι ν΄αφήσουν κανέναν άλλον να διαδραματίσει κυριαρχικό ρόλο στη Θράκη. Ο Αμερικάνος σχεδιάζοντας νέα στρατιωτική βάση στην Αλεξανδρούπολη  δημιουργεί προγεφυρώματα που θα λειτουργήσουν ως φραγμός για τη Ρωσία, εμποδίζοντας ή και ακυρώνοντας τους αγωγούς της. Το εμπορικό ενδιαφέρον εξαγοράς των λιμανιών και των αεροδρομίων της περιοχής θα του επιτρέψει την εξαγωγή υδρογονανθράκων.
Δημιουργούνται λοιπόν νέα δεδομένα σε οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο. H διεθνής τραυματική εμπειρία έχει καταδείξει ότι από όποια χώρα περνάνε διεθνείς αγωγοί περνάνε και τα στρατεύματα των νέων κατακτητών, που θέλουν να τους ελέγξουν.  Συνεπώς, και η περιοχή της Θράκης θα πρέπει να είναι διαθέσιμη να χρησιμοποιηθεί ανά πάσα στιγμή για την μετακίνηση νατοϊκών και αμερικανικών στρατευμάτων. Εξάλλου στο πρόσφατο παρελθόν δοκιμάστηκε με επιτυχία η μετακίνηση στρατευμάτων προς τη Ρουμανία, περνώντας κι από τη Θράκη.
Έτσι σ’ αυτό το πλαίσιο χτίζονται οι «γέφυρες»  της ελληνοτουρκικής συνεργασίας  σε «γερά θεμέλια». Έτσι εξυπηρετούνται και τα συμφέροντα των «συμμάχων» μας που επιθυμούν ομοσπονδιοποίηση της Θράκης κι έλεγχο όλων των Βαλκανίων προκειμένου ν΄ ανακόψουν τη ρωσική επιρροή. Και σ’ αυτά τα νέα δεδομένα ο Ερντογάν προσπαθεί να κερδίσει ό,τι μπορεί και μάλλον κέρδισε!
ΑΙΓΑΙΟ
Από τις δηλώσεις που η Ελληνική και Τουρκική ηγεσία έκανε κατά την επίσκεψη Ερντογάν στεκόμαστε στην αναφορά του Ερντογάν ότι συζητήθηκαν θέματα εδαφικής ακεραιότητας, χωρίς όμως να προσδιορίζονται ούτε τα θέματα, ούτε η βάση της συζήτησης τους. Προφανώς αυτά τα θέματα, που μάλλον συσχετίζονται με τη Συνθήκη της Λωζάνης, ερμηνεύτηκαν κι επικαιροποιήθηκαν σε διμερή βάση!
Κατά τον Ερντογάν στο Αιγαίο υπάρχουν δυσεπίλυτα θέματα, συνοριακές διαφορές και πρέπει να γίνουν διαπραγματευτικές συνομιλίες ώστε τα πάντα να διευθετηθούν με δικαιοσύνη, εστιάζοντας στο γεμάτο μέρος του ποτηριού, εννοώντας μάλλον τα κοινά συμφέροντα των δύο χωρών. Κυρίως επικεντρώθηκε στο ότι υπάρχουν νησιά με αδιευκρίνιστη κυριαρχία κι ότι ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη παραβιάζουν τον τουρκικό εναέριο χώρο.
Παρότι, ο Τσίπρας έθιξε τις τουρκικές παραβιάσεις στον θαλάσσιο κι εναέριο χώρο, η ελληνική πλευρά κανένα διπλωματικό διάβημα δεν έκανε για την παραπάνω προσβλητική δήλωση Ερντογάν περί ελληνικών παραβιάσεων, δημιουργώντας έτσι την εντύπωση ότι αποδέχεται τις κατηγορίες σαν συνένοχη. Ωστόσο, ο Έλληνας πρωθυπουργός  έκανε λόγο για σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου στο Αιγαίο, επεσήμανε ότι πρέπει να τερματιστεί η αυξανόμενη ένταση στην περιοχή και προκειμένου να διαμορφωθεί καλό κλίμα συνομιλιών που θα οδηγήσουν σε μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο χωρών, να μην επικρέμεται η απειλή του casus belli.
Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο οι συνεχείς και συχνές προκλήσεις παραβιάσεων του κυριαρχικού χώρου της Ελλάδας (εναέριου ή θαλάσσιου) δεν χαρακτηρίζονται «εντάσεις», αλλά αποτελούν κατάφωρη προσβολή των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Κατά το Διεθνές Δίκαιο η Ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ κρατών στηρίζεται σε 10 θεμελιώδεις Αρχές που ορίζουν τα δικαιώματα των Πολιτειών, όπως σεβασμός στην Αρχή της Κυριαρχίας, στην Αρχή της Ισότητας, στην Αρχή της Ανεξαρτησίας, στην Αρχή της μη Επεμβάσεως στα εσωτερικά του κράτους.
Η απειλή του casus belli, στην οποία ο Ερντογάν φαίνεται να εμμένει ακόμη, προσβάλλει τις πρώτες αναφερόμενες αρχές, ενώ το αίτημα για επανέκδοση των Τούρκων στρατιωτικών την τελευταία. Οι «εντάσεις» αυτές, όπως και η απειλή πολέμου που ενισχύεται με τα σχέδια τοποθέτησης S400 στις μικρασιατικές ακτές, κατά τη διεθνή νομολογία, αποτελούν διεθνές έγκλημα που παραβιάζει την Αρχή Ισότητας και την Αρχή της Κυριαρχίας Κρατών και απαιτούν καταγγελτική προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αυτό θα έκανε ένα κράτος  που ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα στην επικράτειά του. Στην περίπτωση της Ελλάδας, όμως, όχι μόνο αυτό δεν γίνεται, αλλά φαίνεται να αποδεχόμαστε  την προσβολή των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, και  μάλιστα όταν αυτή γίνεται στον δικό μας χώρο!
Τα αιτήματα του Ερντογάν κι η υφαλοκρηπίδα
Το αίτημα Ερντογάν  για αύξηση του εμπορικού ισοζυγίου αφορά μονομερώς, όπως φαίνεται, τα κέρδη της Τουρκίας. Είναι γνωστή σε όλους η έντονη εμπορική δραστηριότητα Τούρκων επιχειρηματιών στα νησιά του Αιγαίου τα τελευταία χρόνια. Αρκετές επίσης ελληνικές επιχειρήσεις αναγκάζονται να κλείσουν επειδή δεν είναι πλέον βιώσιμες, και μία από τις χώρες που επιλέγουν να μεταφέρουν τη βάση τους είναι και η γειτονική Τουρκία. Ο τουρκικός τουρισμός επίσης αποτελεί για τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου, που έχουν παρακμάσει τουριστικά εξαιτίας του μεταναστευτικού, τη ζωοδότρα πηγή επιβίωσης, Τεμενάδες κάνουν οι επιχειρηματίες να φτάνουν τουρκικά πλοιάρια και κρουαζιερόπλοια.
Έντονη δραστηριότητα αναπτύσσουν επίσης Τούρκοι επιχειρηματίες που επενδύουν στην αγορά ακινήτων, έργων υποδομής όπως μαρίνες και λιμάνια, ακόμα και στην αγορά νησιών. Λίγες μέρες πριν την επίσκεψη Ερντογάν τοπικό μπλοκ της Λέσβου ανέφερε την αγορά νησιού μεταξύ Λέσβου – Τουρκίας (τα Τοκμάκια) από Τούρκο επιχειρηματία. Έντονη επίσης είναι η δράση της τουρκικής τράπεζας στα Δωδεκάνησα, που χορηγεί δάνεια κι επιδίδεται ακόμη και σε πλειστηριασμούς ελληνικών ιδιοκτησιών.
Η προώθηση λοιπόν των τουρκικών οικονομικών, εμπορικών κι επιχειρηματικών, συμφερόντων στο Αιγαίο γίνεται με ποικίλους τρόπους, και κατά τα φαινόμενα είναι ετεροβαρής υπέρ των Τούρκων. Κι αυτό φαίνεται πως γίνεται αποδεκτό από την Ελληνική κυβέρνηση όταν κανένας δε σχολίασε  τις τουρκικές απαγορεύσεις που έγιναν το καλοκαίρι του 2017 για την προσάραξη ελληνικών τουριστικών πλοίων στα τουρκικά παράλια, ή τις παράνομες επισκέψεις που πραγματοποιούν τουρκικά ιδιωτικά πλοιάρια στις ακτές των νησιών, παρεμποδίζοντας την ομαλή, αμφίδρομη ανάπτυξη των εμπορικών σχέσεων.
Η Τουρκία ενδιαφέρεται για την ελεύθερη κι ανεμπόδιστη διακίνηση του εμπορίου, την ενίσχυση του τουρκικού τουρισμού και κατ’ επέκταση την αύξηση των οικονομικών της κερδών. Αυτός είναι ένας λόγος που έχει πρόβλημα με τα χωρικά ύδατα στο Αιγαίο. Δεν μπορεί ν΄ ανεχτεί να περιορίζεται η ελεύθερη ναυσιπλοΐα της, γι’ αυτό έχει πρόβλημα με τις αποστάσεις των νησιών από τις απέναντι μικρασιατικές ακτές. Ο άλλος λόγος όμως αφορά τις πάγιες διεκδικήσεις της για την υφαλοκρηπίδα.
Ενδιαφέρεται επίσης για τον ελεύθερο διάπλου του στόλου της. Μάλιστα, αυτή τη στιγμή  ο κύριος όγκος του πολεμικού στόλου της Τουρκίας βρίσκεται στο Αιγαίο. Το Αιγαίο ελέγχεται απ’ την Τουρκία και η κατάσταση αυτή παγιώνεται, όταν η ελληνική πλευρά δε θέτει θέμα ανατροπής της, ούτε προβάλει ενστάσεις για τα σχέδια τοποθέτησης πυραύλων S400 στα δυτικά παράλια της Τουρκίας, η αγορά των οποίων από τη Ρωσία ολοκληρώθηκε.
Απ’ την άλλη καμιά εγγύηση εκ μέρους της Τουρκίας δε δόθηκε για την ειρηνική συνύπαρξη που ζητά ο Τσίπρας. Ούτε αναιρείται (με δεσμεύσεις ή εμπράκτως) η απειλή του casus belli, την οποία το 1995 ψήφισε η τουρκική εθνοσυνέλευση αν η Ελλάδα προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ν.μ., όπως ορίζει το Διεθνές Δίκαιο.
Στο πλαίσιο αυτό προβληματίζει η δήλωση του πρωθυπουργού ότι θα ξεκινήσει πάλι η συζήτηση για τον ορισμό της υφαλοκρηπίδας μεταξύ των δύο κρατών, η οποία σταμάτησε το 1981, καθώς από το 1973 δεν είχε φέρει κανένα αποτέλεσμα. Επιπλέον, φαίνεται πως εγκαταλείπουμε  πλήρως την μέχρι τώρα πολιτική μας ότι αυτά είναι θέματα του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.
Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο κάθε χώρα έχει δικαίωμα εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων στην υφαλοκρηπίδα και δικαιώματα αλιείας και εκμεταλλεύσεως των υπεράνω της υφαλοκρηπίδας υδάτων στην ΑΟΖ. Αν ένα κράτος έχει κηρύξει ΑΟΖ χωρίς να έχει οριοθετήσει υφαλοκρηπίδα δεν μπορεί να κάνει εξόρυξη του ορυκτού του πλούτου. Υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ αποτελούν κυριαρχικά δικαιώματα ενός κράτους και τα νερά της επιφάνειας αποτελούν διεθνή ύδατα.
Πλήρη κυριαρχία έχει ένα κράτος μόνο στα χωρικά του ύδατα, που ορίζονται κατά το Διεθνές Δίκαιο στα 12 ν.μ. από τη βάση της ακτογραμμής μιας παράκτιας χώρας. Η Ελλάδα όμως δεν προχώρησε σε επέκταση των χωρικών της υδάτων πέρα από τα 6 ν.μ. εξαιτίας casus belli της Τουρκίας. Μεταξύ των χωρικών υδάτων, διαμέσου των νησιών, μένουν  κενά διεθνών υδάτων. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, με τα 6 ν.μ. κατέχουμε το «43% του Αιγαίου», όμως έχει εκτιμηθεί ότι στην πραγματικότητα τα 6 ν.μ. αντιστοιχούν στο 15-20% του Αιγαίου. Τα υπόλοιπα 80-85% του Αιγαίου είναι Διεθνή Ύδατα. Έτσι επιτρέπεται ο ελεύθερος διάπλους ξένων πλοίων, τουρκικών ή άλλων, που μπορούν ανενόχλητα να φτάνουν ως τις ακτές των νησιών μας, ακόμη κι ως την Εύβοια ή τη Σαλαμίνα.
Ο προσδιορισμός της υφαλοκρηπίδας αποτελεί τη βασική διαφορά Ελλάδας – Τουρκίας από το 1973, εξαιτίας της ύπαρξης υδρογονανθράκων στο Αιγαίο. Η τουρκική κυβέρνηση αρκετές φορές πραγματοποίησε έρευνες για πετρέλαιο σε υποθαλάσσιες περιοχές κοντά σε ελληνικά νησιά: το 1974, το 1976 και το 1987 με το Σισμίκ Ι, οπότε η κρίση έφτασε στα όρια ένοπλης αντιπαράθεσης. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών για την επίλυση του θέματος σταμάτησαν το 1981, χωρίς να φέρουν κανένα αποτέλεσμα. Η Ελλάδα έχει προσφύγει μονομερώς στο Διεθνώς Δικαστήριο της Χάγης, ενώ η Τουρκία αρνείται να επιλύσει τη διαφορά με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο. Το 1995 η τουρκική εθνοσυνέλευση ψήφισε casus belli αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ., (όπως δικαιούται βάσει το Διεθνούς Δικαίου).
Το σημαντικό είναι ότι η Τουρκία δεν έχει επικυρώσει καμία από τις διεθνείς συμβάσεις που αφορούν την υφαλοκρηπίδα και τον τρόπο καθορισμού της, τη Σύμβαση της Γενεύης του 1958 και τη Σύμβαση τoυ Δικαίου της θάλασσας του 1982. Η Τουρκία, επικαλούμενη ότι δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση της Γενεύης του 1958, υποστηρίζει ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν δικαίωμα υφαλοκρηπίδας κι ότι η εγγύτητα των ελληνικών νησιών στα τουρκικά παράλια αποτελεί «ειδική περίσταση» που δικαιολογεί απόκλιση από την αρχή της μέσης γραμμής, την οποία επικαλείται η Ελλάδα κι αποτελεί και τη συνηθέστερη διεθνή πρακτική. Ως προς την επίλυση της διαφοράς, η Τουρκία επικαλείται την αρχή της ευθυδικίας (equity), δηλαδή τη μονομερή οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας με βάση τις ηπειρωτικές ακτές, χωρίς να ληφθούν υπόψη τα νησιά.
Ο ισχυρισμός της θεωρείται αβάσιμος, γιατί οι κανόνες για την νησιωτική υφαλοκρηπίδα ισχύουν ανεξάρτητα από την σύμβαση αφού είναι εθιμικοί. Κατά συνέπεια δεσμεύουν και την Τουρκία και οποιοδήποτε άλλο κράτος, είτε είναι μέρος στη Σύμβαση είτε όχι. Την εθιμική υπόσταση του κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα, υπογράμμισε χαρακτηριστικά το Διεθνές Δικαστήριο στην απόφαση του για την υφαλοκρηπίδα της Βόρειας Θάλασσας. Ωστόσο, βραχονησίδες που δεν μπορούν να διατηρήσουν οικονομική δραστηριότητα δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, σύμφωνα με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982. Κι αυτό η Τουρκία το εκμεταλλεύεται στο έπακρο, προκειμένου να γκριζάρει ζώνες στο Αιγαίο, δηλαδή ζώνεw αμφιβόλου κυριότητας.
Έχει υποστηριχτεί ότι η μόνη λύση που θα διευθετούσε οριστικά κι αμετάκλητα το ζήτημα είναι η αναγνώριση του Αιγαίου σε Αρχιπέλαγος, όπως προβλέπει και  η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Ο κανόνας των 6 ή 12 ν.μ. δεν εφαρμόζεται σε Αρχιπελάγη, και ιδιαίτερα σε παράκτια, γιατί διασπάται η κυριαρχική συνέχεια και γεωγραφική ενότητα. Σε όλη την θαλάσσια έκταση του Αρχιπελάγους ένα κράτος ασκεί πλήρη κυριαρχία σε επιφάνεια, βυθό και θαλάσσιο υπέδαφος, καθώς τα χωρικά ύδατα είναι ενιαία,. Μόνο σε αυτή την περίπτωση το Αιγαίο θα ήταν θάλασσα ελληνική. Με τη λύση του Αρχιπελάγους, που όμως καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν τόλμησε να υλοποιήσει, η Τουρκία, κι όποιος άλλος ορέγεται τον ορυκτό πλούτο του Αιγαίου, δεν θα μπορούσε πλέον να εγείρει διεκδικήσεις.
Τώρα, όμως, θα ξεκινήσουν πάλι οι συνομιλίες για την υφαλοκρηπίδα υπό το πλαίσιο ότι «το Αιγαίο είναι θάλασσα Ειρήνης και Διαλόγου», όπως τόνισε ο Τσίπρας, όχι ελληνική!.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφ. «Σαμιακό Βήμα» (αρ. φ.4109), 23/12/2017
*Η Ελένη Γούλα ανήκει στην Τ.Ο. του Ε.ΠΑ.Μ. Σάμου κι είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Ε.ΠΑ.Μ.

Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2017

Το ξεπούλημα της χώρας μέσω των Δήμων

Του Γιώργου Αναλυτή
Με κεντρικό μήνυμα “Αλλάζουμε. Το Κράτος, τις ζωές μας, την Ελλάδα”, η ΚΕΔΕ διοργάνωσε το Ετήσιο Τακτικό της Συνέδριο από την Πέμπτη 30 Νοεμβρίου έως το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2017, στα Ιωάννινα.
Στο επίκεντρο του Συνεδρίου βρέθηκε  το ζήτημα της μεταρρύθμισης στο μοντέλο λειτουργίας του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης, με βασικούς άξονες την αποκέντρωση, την προώθηση της τοπικής ανάπτυξης και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης.
Συζητήθηκαν  θέματα που απασχολούν το σύνολο των αιρετών της χώρας, όπως τα οικονομικά των δήμων, η ενίσχυση της καταστατικής θέσης των αιρετών και η τοπική ανάπτυξη.
Ο Πρόεδρος της ΚΕΔΕ Γ. Πατούλης επισήμανε:
«Το Συνέδριο διεξάγεται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη, για το μέλλον της χώρας μας, χρονική συγκυρία. Σε αυτό το πλαίσιο οφείλουν όλοι οι θεσμικοί και κοινωνικοί φορείς της Πατρίδας μας να ενώσουν τις δυνάμεις τους, ώστε να συμβάλλουν δημιουργικά στην εθνική προσπάθεια για την αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της Ελλάδας.
Η μεταρρύθμιση της Κεντρικής Διοίκησης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι αναγκαία για να αλλάξουμε το Κράτος, τις ζωές μας και τη Χώρα. Αφορά όλους τους πολίτες, καθώς συνδέεται άμεσα με το μέλλον της Ελλάδας και αποτελεί προϋπόθεση για να οδηγηθεί στην ανάπτυξη, μετά από οκτώ χρόνια κρίσης που εξελίσσεται σε παρακμή».
ΟΙ ΕΞΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ Κ.Ε.Δ.Ε. 
  1. Να ξεκινήσει άμεσα ένας ουσιαστικός διάλογος, με όλα τα συναρμόδια υπουργεία και όχι μόνον με το Υπουργείο Εσωτερικών, για τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου, των πόρων και των αρμοδιοτήτων μεταξύ της Κεντρικής Κυβέρνησης και της Αυτοδιοίκησης Α’ και Β΄ Βαθμού, ενόψει της Αλλαγής του Καλλικράτη.
  2. Η αλλαγή του εκλογικού νόμου δεν αποτελεί μεταρρύθμιση. Γι αυτό η ΚΕΔΕ απαιτεί να μην υπάρξει καμία αλλαγή του εκλογικού συστήματος ανάδειξης των αιρετών της Αυτοδιοίκησης, αν δεν ολοκληρωθεί πρώτα η αναθεώρηση του Καλλικράτη. Σε κάθε περίπτωση, μετά την ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης, όπου θα ξεκινήσει ο διάλογος για αλλαγή του εκλογικού νόμου ότι αποφασιστεί, να ισχύσει από τη μεθεπόμενη εκλογική διαδικασία, όπως ισχύει και για τις εκλογές του Εθνικού Κοινοβουλίου.
  3. Να μην μειωθεί από τα 5 στα 4 χρόνια η θητεία των αιρετών , καθώς και να μην τεθεί όριο θητειών, αν δεν ισχύσει το ίδιο και για το άλλο πολιτικό προσωπικό της χώρας.
  4. Να υιοθετηθούν συγκεκριμένες πολιτικές για την ενίσχυση της οικονομικής ανεξαρτησίας και αυτοτέλειας των Δήμων, με προτεραιότητα: Τη Φορολογική Αποκέντρωση. Τη δημιουργία Ειδικού Αναπτυξιακού Προγράμματος για την Αυτοδιοίκηση. Την περαιτέρω θωράκιση, αλλά και ενδυνάμωση των Εταιρειών Ε.Ε.Τ.Α.Α. Α.Ε. και ΠΕΤΑ Α.Ε. έτσι ώστε να υλοποιηθεί το Ειδικό Πρόγραμμα των 2 δις από κονδύλια του ΕΣΠΑ (σύμφωνα με τη δέσμευση της Κυβέρνησης), για τους Δήμους μας. Την αύξηση της χρηματοδότησης των Δήμων από τους Κ.Α.Π. και τη σταδιακή απόδοση των παρακρατηθέντων. Το δικαίωμα να αξιοποιούν οι Δήμοι και για άλλους σκοπούς τα κονδύλια των ανταποδοτικών τελών.
  5. Ισότιμη αντιμετώπιση και εξορθολογισμός σε μισθολογικό, συνταξιοδοτικό και καταστατικό επίπεδο του συνόλου του πολιτικού προσωπικού της χώρας (συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού της αυτοδιοίκησης).
  6. Την ισότιμη συμμετοχή της Κ.Ε.Δ.Ε. στα όργανα διαλόγου που έχουν συσταθεί από την Κεντρική Κυβέρνηση, για τη Συνταγματική Αναθεώρηση.
Οι προτάσεις της Κ.Ε.Δ.Ε. για συνταγματική αναθεώρηση,  πολυεπίπεδη και μητροπολιτική διακυβέρνηση
(σε μια Μητροπολιτική περιοχή υπάρχει ένας ενιαίος μητροπολιτικός φορέας που συγκεντρώνει όλες τις αρμοδιότητες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας Τοπικής Αυτοδιοίκησης),
σε συνδυασμό με την διακήρυξη  της 7ης Ελληνο-Γερμανικής συνέλευσης , η οποία  αναγνωρίζει τη συμβολή των περιφερειακών και τοπικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στην περιφερειακή ανάπτυξη και τη διαπεριφερειακή συνεργασία. Στηρίζει την κοινή Ελληνογερμανική πρωτοβουλία για τη δημιουργία και επέκταση περιφερειακών και τοπικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στην Ελλάδα, λ.χ. περιφερειακά ταμιευτήρια τύπου «Sparkassen».
Υπογραμμίζει επίσης το ενδιαφέρον για την αξιοποίηση Ευρωπαϊκών Κονδυλίων από τους ελληνικούς και γερμανικούς Δήμους και τις Περιφέρειες. (Προς τούτο, η Πολιτική Επιτροπή θα παρουσιάσει συγκεκριμένη πρόταση εντός έξι μηνών),  δείχνουν τον στόχο και το σκοπό που έχουν.
Το ξεπούλημα της Ελλάδας θα περάσει από τους Δήμους της χώρας και με δόλιο τρόπο,
Χωρίς να ενημερώσουν τους πολίτες και χωρίς κέρδος για τους δημότες.
Την τελική αυτή διακήρυξη της 7ης Ελλ/Γερμανικης Συνέλευσης υπόγραψαν από ελληνικής πλευράς οι Δρ. Γεώργιος Πατούλης, Πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ), ο Δρ. Πέτρος Τατούλης Περιφερειάρχης Πελοποννήσου, ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος, Αντιπρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος και από γερμανικής οι κύριοι Ρόγκερ Κέλε, Αντιπρόεδρος της Ένωσης Δήμων Γερμανίας, Πρόεδρος της Ένωσης Δήμων Βάδης-Βυρτεμβέργης, Γκέρχαρντ Μπάουερ, Έπαρχος Σβέμπις Χαλ και Οττο Κέντσλερ, Επίτιμος Πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Χειροτεχνών. (στο συνέδριο της Κ.Ε.Δ.Ε το επικύρωσαν και οι υπόλοιποι δημοτικοί άρχοντες που υπηρετούν τους κατακτητές )
Η μεγάλη πλειοψηφία των αιρετών που πρόσκεινται στην πλειοψηφία, μη αποκλειομένων και ορισμένων που εξελέγησαν με «αριστερό» προσανατολισμό φαίνεται να έχουν αποδεχθεί τη μνημονιακή και νεομνημονιακή «κανονικότητα». Στο λόγο τους αρκούνται να περιγράφουν τα προβλήματα χωρίς να αναφέρουν και τη βαθύτερη αιτία τους.
Ιδιαίτερα οι δεύτεροι ούτε καν αυτό έκαναν. Προτίμησαν να παραμείνουν σιωπηλοί. Και αυτό ήταν επόμενο, αφού ο αρμόδιος υπουργός Εσωτερικών κ. Π. Σκουρλέτης, με τον οποίον προφανώς θέλουν να τα έχουν «καλά», ήταν σαφέστατος.
Η ηγεσία της ΚΕΔΕ μπροστά στο αδιέξοδο των μνημονίων που υποστηρίζονται από όλο το μνημονιακό μπλοκ της Βουλής (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ, ΑΝΕΛ) επιχειρεί φυγή προς τα εμπρός αποδεχόμενος όμως και αυτή την «κανονικότητα» των μνημονίων.
Κι επειδή ακούστηκαν πολλά για ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ- ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ και ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ,  ας τους πει κάποιος ότι δεν μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά εφόσον είσαι υπό κατοχή.
ΔΕΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΣΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ ΣΟΥ !
Ο Γιώργος Αναλυτής είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Ε.ΠΑ.Μ.
πηγή: epamhellas.gr

Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2017

ΤΟ SINDELFINGEN ΚΑΙ Ο ΔΗΜΟΣ ΣΑΜΟΥ

Αποτέλεσμα εικόνας για Ελληνογερμανική συνέλευση στο Sindelfingen

Της Ελένης Γούλα*
Για μια ακόμη χρονιά αιρετοί εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δηλαδή του λαού,  «τίμησαν» με την παρουσία τους και συμμετείχαν στην 7η Ελληνογερμανική Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε από 9 – 11 Νοεμβρίου στην πόλη Sindelfingen της Γερμανίας. Ανάμεσα τους ήταν ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ, Γιώργος Πατούλης και ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου, Πέτρος Τατούλης.
Η Ελληνογερμανική Συνέλευση (DGV) θέλει να φέρεται ως «ένα δυναμικό δίκτυο οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, κοινωνίας των πολιτών και οικονομικών φορέων» με σκοπό την ανταλλαγή απόψεων, εμπειρίας και τεχνογνωσίας μεταξύ γερμανικών και ελληνικών δήμων. Επί της ουσίας, όμως, δεν είναι τίποτα άλλο παρά το προϊόν της Ελληνογερμανικής Εταιρικής σχέσης (ή Σύμφωνο Ελληνογερμανικής Συνεργασίας). Μια διμερής, μυστική σύμβαση Ελλάδας – Γερμανίας, που υπογράφτηκε από την Α. Μέρκελ και τον Γ. Παπανδρέου στις 5 Μαρτίου του 2010. Μόλις 2 μήνες πριν καταφτάσει στη χώρα μας το ΔΝΤ! Με τη συμφωνία αυτή, που ποτέ ως σήμερα δεν εγκρίθηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο, ξεκινά επισήμως το αλυσόδεμα της Ελλάδας, ώστε η ηγέτιδα δύναμη της Ε.Ε. να έχει άμεση πρόσβαση στο σχέδιο διαμελισμού και ξεπουλήματος της πατρίδας μας. Είναι μια ετεροβαρής συμφωνία  νεοαποικιακού τύπου με την οποία παραδίδονται στρατηγικοί τομείς της εθνικής οικονομίας, του κράτους, της Διοίκησης, των υποδομών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας στο Βερολίνο.
Η Εταιρική Σχέση αφορά την κεντρική κυβέρνηση και την κρατική δομή, ενώ άλλα πεδία της γερμανικής διείσδυσης κι ελέγχου καθορίζονται από άλλες συμφωνίες: την «Ελληνογερμανική Συνέλευση», το «Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας» και το «Ελληνογερμανικό Ταμείο».  Η «Ελληνογερμανική Συνέλευση»  στοχεύει στην περιφερειακή διοίκηση της χώρας. Συντονιστής της  ο Χανς Γιoχακίμ Φούχτελ, που διορίστηκε απευθείας από την καγκελάριο Μέρκελ τον Νοέμβρη του 2011 υφυπουργός  «επί των ελληνικών θεμάτων», -δηλαδή σαν γκαουλάϊντερ του προτεκτοράτου Ελλάδα-, για να επιτηρεί και να κηδεμονεύει πλήρως την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ενδιαφέρον προκαλεί το ερωτηματολόγιο που τον Σεπτέμβριο του  2014 είχε αποσταλεί σε Δήμους εκ μέρους της «Ελληνογερμανικής Συνέλευσης» ζητώντας στοιχεία για την ακριβή σύσταση του πληθυσμού και τα περιουσιακά στοιχεία των ΟΤΑ. Ο Φούχτελ έστειλε σε όλους τους δημάρχους και περιφερειάρχες της επικράτειας ένα λεπτομερέστατο ερωτηματολόγιο αναφορικά με τα περιουσιακά στοιχεία των δήμων (βιομηχανικά πάρκα, ακαδημαϊκά ιδρύματα, υφιστάμενες υποδομές τουρισμού, εκπαίδευσης, υγείας κ.λπ.) και με οτιδήποτε χαρακτηρίζει κάθε τόπο δημογραφικά, οικονομικά, πολιτιστικά μέχρι και την τοπική χλωρίδα και πανίδα σε συνδυασμό με προβλήματα ρύπανσης. Ως προς τα απορρίμματα, ζήτησε αναλυτική καταγραφή των αστικών, των ανακυκλώσιμων, των μπάζων και των ογκωδών, καθώς και όλων των σταδίων της διαχείρισής τους. Τέλος, ρώτησε αν υπάρχουν σχέσεις με δήμους από τη Γερμανία και ελληνογερμανικοί σύλλογοι. Ένα τέλειο «γερμανικό φακέλωμα» για τους ελληνικούς δήμους.
Με αυτές τις συμφωνίες και με το πρόσχημα της «ελληνογερμανικής φιλίας» και της «αδελφοποίησης» δήμων, απώτερος στόχος είναι οι περιφέρειες και οι δήμοι της Ελλάδας να προσαρτηθούν στα αντίστοιχα κρατίδια και δήμους της Γερμανίας προκειμένου να λεηλατηθούν. Έτσι θα μπορεί να εξασφαλίσει η Γερμανική άρχουσα τάξη την δική της διέξοδο από την κρίση αλλά και την παγκόσμια θέση της. Και η μέθοδος γι’ αυτό  είναι πολύ απλή: οι υπερχρεωμένοι δήμοι της Γερμανίας, προκειμένου να μπορούν να προσελκύσουν επενδυτικά κεφάλαια και δάνεια από τις Τράπεζες,  χρειάζονται εμπράγματες αντικειμενικές αξίες που τις βρίσκουν  στη δημόσια περιουσία των ελληνικών δήμων, την οποία μπορούν να υποθηκεύσουν, στα πλαίσια πάντα της «αδελφοποίησης» και της «φιλίας».  Κι αυτό με τη συναίνεση και τη συνεργασία των δωσιλόγων εκπροσώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης!
Στο Sundelfingen οι συμμετέχοντες υποτελείς εκπρόσωποι των ελληνικών δήμων συζήτησαν μαζί με περίπου 40 Γερμανούς δημάρχους και νομάρχες μια ευρεία ατζέντα επίκαιρων θεμάτων. Αναφέρονται τα εξής: τουρισμός και ειδικότερα ο αστικός, καινοτόμος πολεοδομικός σχεδιασμός σε σχέση με την οικονομική τοπική ανάπτυξη,  ιατρικός τουρισμός, αγροτική οικονομία κι ειδικότερα η προώθηση αγροτικών προϊόντων, διαχείριση αποβλήτων & απορριμμάτων ως πόρος ανάπτυξης, εναλλακτική ενεργειακή πολιτική, ένταξη των νέων στους δήμους (κυρίως των Ελλήνων μεταναστών στις πόλεις της Γερμανίας), αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών από την τοπική αυτοδιοίκηση. Στα πλαίσια των ενδιαφερόντων της ελληνογερμανικής συνεργασίας είναι επίσης η Πολιτική Προστασία, η Παιδεία, ο πολιτισμός, ο εκσυγχρονισμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και βέβαια δεν θα μπορούσε να λείπει η παράμετρος της ενεργούς συμμετοχής των πολιτών, εφόσον για όλες αυτές τις καινοτόμες δράσεις που σχεδιάζουν χρειάζονται τη συναίνεση της Τοπικής Κοινωνίας!
Όμως, ποιος τους πιστεύει πια, όταν διατείνονται ότι θα υπερασπιστούν τους πολίτες, τις δημόσιες δομές, τα κοινωνικά αγαθά  και, κυρίως, την ανεξαρτησία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης;
Πώς μπορούν αυτά να εγγυηθούν όταν πίσω από κάθε «καινοτόμο τομέα συνεργασίας» χορηγός είναι και ένα  γερμανικό ιδιωτικό ίδρυμα;
*Το  Ίδρυμα «Konrad Adenauer» για την «Εγκατάσταση και ενίσχυση επιχειρήσεων».
*Το  Ίδρυμα «Friedrich Naumann για την Ελευθερία» για την «Δικτύωση στον τουριστικό τομέα».
*Το  Ίδρυμα «Friedrich Ebert» για την «Ενεργειακή αξιοποίηση απορριμμάτων:
   Επίτευξη στόχων μέσω συνεργειών».
*Το  Ίδρυμα «Hanns Seidel»  για το «Νέοι δρόμοι στην αγροτική οικονομία».
* Το Ίδρυμα «Rosa Luxemburg»  για την «Ένταξη νέων μεταναστών στους δήμους».
Το  Ίδρυμα «Heinrich Böll»  για το πρόγραμμα «Ο Δήμος των πολιτών»: Δυναμικές της ενεργού συμμετοχής των πολιτών».
Μάλιστα τα ιδρύματα αυτά   διοργανώνουν συζητήσεις με ειδικούς από την Ελλάδα και τη Γερμανία, και για την προώθηση σε τοπικό επίπεδο των Startup (δηλ. εταιρείες, ακόμα και ΜΚΟ,  που ως «πρωτοπόροι» εργολάβοι αναλαμβάνουν το ρίσκο επένδυσης σε κάποιον τομέα προσελκύοντας κεφάλαια από  χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και εταιρείες με στόχο την καθιέρωση τους στην παγκόσμια αγορά).
Πώς, όμως, συνάδει η χρηματοδότηση βασικών αρμοδιοτήτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από ιδιωτικά ιδρύματα και ΜΚΟ με την προώθηση εθνικών συμφερόντων, τις  αρχές και τους στόχους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως τη γνωρίζαμε ως τώρα; Κι ο πιο αδαής αντιλαμβάνεται ότι με αυτές τις μεθόδους υπονομεύεται η ανεξαρτησία της ελληνικής Τοπικής Αυτοδιοίκησης μετατοπίζονται οι στόχοι κι η ισορροπία δυνάμεων υπέρ ιδιωτικών, υπερκρατικών συμφερόντων μεταβιβάζονται κρατικές και αυτοδιοικητικές αρμοδιότητες σε ιδιωτικούς αδιαφανείς φορείς.
Τα εύλογα ερωτήματα λοιπόν, τα οποία οφείλουν στον ελληνικό λαό ν΄ απαντήσουν οι δημοτικοί άρχοντες  που συμμετείχαν στην 7η ελληνογερμανική συνέλευση, είναι τα εξής:
·         Η αξιοποίηση που σχεδιάζεται γίνεται  προς όφελος ποιού, των πολιτών ή των εταιρειών;
·         Θα δεσμευτούν περιουσιακά στοιχεία και υποδομές των ελληνικών Δήμων, από τις εταιρείες που θα αναλάβουν τα έργα;
·         Θα ενημερωθούν οι πολίτες έγκαιρα για τα αποτελέσματα και τις αποφάσεις  της 7ης συνέλευσης ή θα μάθουν τι αποφασίστηκε γι’ αυτούς ερήμην αυτών  όταν πλέον οι αποφάσεις αυτές έχουν γίνει πράξη;
Εντελώς τυχαία με τον γερμανικό δήμο Sindelfingen συνεργάζεται και ο Δήμος Σάμου. Πρόσφατα (στις 6/9/2017) πανηγυρικά υπογράφτηκε στη Σάμο, μεταξύ των δύο δήμων  η δήλωση προθέσεως που αφορά τη συμφωνία συνεργασίας στον τουριστικό τομέα, στον πολιτιστικό τομέα, στον τομέα διοικητικού και ψηφιακού εκσυγχρονισμού της τοπικής αυτοδιοίκησης α βαθμού και, τέλος, στην ανταλλαγή τεχνογνωσίας και εμπειρίας στα ευρωπαϊκά προγράμματα με στόχο την αξιοποίηση ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών πιστώσεων, καθώς και την από κοινού υποβολή των σχετικών αιτήσεων. Η συγκεκριμένη διμερής συνεργασία υπογράφτηκε στα πλαίσια του Κογκρέσου Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης  από τον Δήμαρχο Σάμου, κ. Μ. Αγγελόπουλο, αντιπρόεδρο του εν λόγου Κογκρέσου. και τον κ. Dr Bernd Vȍhringer, επικεφαλή της Εθνικής Αντιπροσωπείας της Γερμανίας στο εν λόγω Κογκρέσο.
 Ο Δήμος Σάμου όμως έχει διευρύνει τις σχέσεις του με την Γερμανία υπογράφοντας συνεργασία, ή αδελφοποίηση, και με έναν ακόμη δήμο, του Greifswald. Δε γνωρίζουμε όμως αν κι αυτή η συνεργασία υπόκειται στο προαναφερόμενο πλαίσιο του Κογκρέσου Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης ούτε ποιους τομείς ακριβώς περιλαμβάνει.  Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι έχουν εγκριθεί από το Δημοτικό Συμβούλιο διαπανεπιστημιακά προγράμματα ανταλλαγής μεταξύ των δύο δήμων. Παλαιότερο τοπικό δημοσίευμα του τρέχοντος έτους (25 Μαΐου 2017) ανέφερε την επίσκεψη αντιπροσωπείας του Δήμου Greifswald στη Σάμο τον Οκτώβριο του 2015 επιδιώκοντας συνεργασία στην μεταφορά τεχνογνωσίας στον τομέα της βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης, στην μεταφορά τεχνογνωσίας στον τομέα της πολιτικής προστασίας, καθώς επίσης και σε διεπανεπιστημιακό επίπεδο  ανταλλαγή διδασκόντων και φοιτητών, αλλά και   διασχολικές συνεργασίες με θεσμοθέτηση μαθηματικών διαγωνισμών και ανταλλαγή μαθητικών επισκέψεων.  
Μέσω αυτών των συνεργασιών η Δημοτική Αρχή, όπως εξαγγέλλει, προωθεί «την εξωστρέφεια και τη διεθνή παρουσία του νησιού, στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, μέσω διμερών συνεργειών αλλά και συμμετοχής σε οργανισμούς και θεσμούς που πρεσβεύουν και καλλιεργούν την προώθηση κοινών δράσεων».
Πόσο αθώες, όμως, είναι αυτές οι διμερείς συνεργασίες και κατά πόσο πράγματι προωθούν κι εξυπηρετούν το συμφέρον του νησιού, των δημοτών και εν γένει των Ελλήνων πολιτών ; Αυτό δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε αν δεν δημοσιοποιηθεί το περιεχόμενο και οι όροι των συμβάσεων, τους οποίους φαίνεται να αγνοούν ακόμη και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι. Και το ερώτημα είναι αν πράγματι αυτές οι συνεργασίες είναι τόσο αθώες, επικερδείς και συμφέρουσες για τον δήμο Σάμου γιατί κρατούνται εν κρυπτώ;
Συνεπώς ευλόγως  αναρωτιόμαστε :
Α) Ποιους τομείς περιλαμβάνει η συνεργασία με τον δήμο Greifswald  και τι προβλέπει ;
Β) Οι διμερείς συνεργασίες που ο Δήμος Σάμου έχει υπογράψει με τους δύο γερμανικούς δήμους, ποιου πρωτοβουλία ήταν,  πως προέκυψαν κι από πότε προετοιμάζονταν;
Γ) Οι συνεργασίες με τους δύο δήμους προβλέπεται να επεκταθούν και σε άλλους τομείς εκτός από αυτούς που δημοσιοποιούνται κι αν ναι ποιοι είναι αυτοί ;
Δ) Στους τομείς συνεργασίας που αναφέρονται εμπλέκονται ιδιωτικές εταιρείες της Γερμανίας  κι αν ναι  με ποιους όρους και ποιες είναι;
Ε) Τι εγγυήσεις έχει δώσει ο δήμος Σάμου ως προαπαιτούμενο για τη συμμετοχή του στις εν λόγω συμφωνίες  προκειμένου να εξασφαλιστούν οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτικές πιστώσεις που αναφέρονται; Συμπεριλαμβάνονται εμπράγματες εγγυήσεις της δημοτικής περιουσίας;
ΣΤ) Οι συμφωνίες αυτές έχουν την έγκριση του δημοτικού συμβουλίου; Γιατί δεν δημοσιοποιούνται και οι σχετικές αποφάσεις ;
Ζ) Οι τομείς συνεργασίας που προβλέπονται έχουν την έγκριση του αρμόδιου υπουργείου της Ελλάδας κι έχουν εγκριθεί από την Ελληνική Βουλή ;
 Μέχρι ν΄ απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα μπορούμε απλά να παρατηρήσουμε ομοιότητες των διμερών αυτών συνεργασιών με την περιβόητη Ελληνογερμανική Συνέλευση του Φούχτελ ως προς τους τομείς ενδιαφέροντος και συνεργασίας: τουρισμός, πολιτική προστασία, παιδεία, , εκσυγχρονισμός της ΤΑ, από κοινού άντληση ευρωπαϊκών κονδυλίων.
Η Γερμανία όμως, και μάλιστα σε κεντρικό επίπεδο, έχει δείξει ενδιαφέρον και για το μεταναστευτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Σάμος, δημιουργώντας ευλόγως ερωτήματα για τον βαθμό εμπλοκής, ή και παρέμβασης ακόμη, της κυβέρνησης της Γερμανίας σε θέματα άμεσα συνδεόμενα με την εθνική μας πολιτική.
 Αυτό αποδεικνύει η επίσκεψη του νέου Γερμανού Πρέσβη στη Σάμο στις 25 Αυγούστου του τρέχοντος έτους.  Ο πρέσβης ενημερώθηκε, μεταξύ άλλων, για τις υψηλές προσδοκίες που υπάρχουν από την γερμανική αγορά για το 2018, για την αύξηση του αριθμού των Τούρκων επισκεπτών στη Σάμο, αλλά και για το μεταναστευτικό, καθώς του επισημάνθηκε η ανάγκη άμεσης αποσυμφόρησης του hotspot από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που ασφυκτιούν στο νησί.
Επίσης, ενδιαφέρον για τις συνθήκες φιλοξενίας των μεταναστών είχαν επιδείξει την άνοιξη του 2016 και Γερμανοί Βουλευτές που είχαν επισκεφτεί το νησί και το κέντρο φιλοξενίας (hot spot), των οποίων τα έξοδα κάλυψε ο Δήμος Σάμου.
Όμως το ενδιαφέρον της Γερμανικής Πρεσβείας για το μεταναστευτικό στη Σάμο ήταν έντονο ήδη από το 2013, όταν ακόμη το πρόβλημα ήταν σχεδόν ανύπαρκτο. Κλιμάκιο του Γερμανικού προξενείου στην Αθήνα είχε  επισκεφτεί το νησί  στις 30/1/2013 και είχε πραγματοποιήσει συναντήσεις με την ΕΛ.ΑΣ., το λιμεναρχείο και τις τότε δημοτικές αρχές. Η  απάντηση που η τότε δημοτική αρχή έδωσε σε ερώτημα του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.) της Τ.Ο.  Σάμου  ανέφερε ότι  κατά τη συνάντηση αυτή συζητήθηκε το φαινόμενο της παράνομης λαθρομετανάστευσης, των επιτόπιων συνθηκών κράτησης των παράνομων μεταναστών, η δυνατότητα συνεργασίας για την καλύτερη αντιμετώπιση του θέματος, η δυνατότητα αξιοποίησης των διαφόρων χρηματοδοτικών προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η ανάγκη προσέλκυσης αναπτυξιακών επενδύσεων.
Την περίοδο εκείνη όμως και ο Φούχτελ έταζε αναπτυξιακές επενδύσεις σε διάφορους δημάρχους περιδιαβαίνοντας τη χώρα. Επίσης μια βασική παράμετρος προώθησης της Ελληνογερμανικής Εταιρικής σχέσης ήταν και η εγκατάσταση πολιτικών ιδρυμάτων της Γερμανίας στην Ελλάδα, αλλά και η έντονη δραστηριοποίηση της γερμανικής πρεσβείας της Αθήνας.
Και το ερώτημα είναι:  όταν, μέσω των συμφωνιών που προαναφέραμε και των μνημονίων, όλη η χώρα  μετατρέπεται από το 2010 σε γερμανική αποικία, όταν η Ε.Ε. μετατρέπεται σε ηγεμονία της Γερμανίας, είναι δυνατόν οι συνεργασίες κι οι επαφές  του Δήμου Σάμου με τη Γερμανία να εντάσσονται σε ένα πλαίσιο που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολιτών της Σάμου ή τα εθνικά ;

 ( Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα Σαμιακό Βήμα, αρ. φ.4104, στις 18 Νοεμβρίου 2017)

*Η Ελένη Γούλα είναι  μέλος της Τ.Ο. Ε.ΠΑ.Μ Σάμου  & του Εθνικού Συμβουλίου του ΕΠΑΜ.