Εθνική θησαυροθηρία ή κριτική αρχαιολογία;

Η Αυγή, 24/8/2014

του Γιάννη Χαμηλάκη

Οι αρχαιολογικές ειδήσεις σπάνια γίνονται πρωτοσέλιδα ή κύρια θέματα σε εφημερίδες, τηλεοπτικά δελτία και ιστότοπους, και μάλιστα για βδομάδες. Ακόμα και στην Ελλάδα, όπου η αρχαιολογία είναι κατεξοχήν εθνική επιστήμη και η (εθνικοποιημένη) αρχαιότητα, εδώ και αιώνες, συμβάλλει καθοριστικά στη συγκρότηση του συλλογικού φαντασιακού, κάτι τέτοιο είναι σχετικά σπάνιο. Η δημοσιότητα που έχουν πάρει οι πρόσφατες ανασκαφές στην Αμφίπολη των Σερρών, λοιπόν, με αφορμή το σημαντικό εύρημα, συνιστά φαινόμενο που απαιτεί παραπέρα διερεύνηση. Οι μελλοντικοί αρχαιολόγοι, ανθρωπολόγοι και ιστορικοί θα έχουν πολλή δουλειά αναλύοντας τον όγκο του δημοσιογραφικού υλικού που συσσωρεύεται καθημερινά, όμως οι πρώτες σκέψεις παραπέμπουν σε φαινόμενα γνωστά στην έρευνα. Φαινόμενα που σχετίζονται, από τη μία, με τις πολιτικές διαστάσεις της Αρχαιολογίας ανά τον κόσμο και, από την άλλη, με βαθιά εδραιωμένες αντιλήψεις για το παρελθόν, τους θεωρούμενους ως προγόνους, αλλά και τη γη και το έδαφος, την υλικότητα και την ίδια τη διαδικασία της ανασκαφής.

Πιο συγκεκριμένα, η μετα-αφήγηση που κυριαρχεί στις περισσότερες αναφορές στο εύρημα, ακόμα και στις σοβαρές, επιφυλακτικές ή και κριτικές αναλύσεις, είναι αυτή της αποκάλυψης ενός «κρυμμένου (αρχαιολογικού) θησαυρού». Ενός θησαυρού που η ίδια η μακεδονική γη κρατάει στα «σπλάχνα» της, ως επτασφράγιστο μυστικό εδώ και χιλιάδες χρόνια. Στη φαντασιακή αυτή κατασκευή, η αρχαιολογική συνάφεια είναι δευτερεύουσα. Εδώ, εύκολα αναγνωρίζουμε στοιχεία που απαντώνται ευρύτατα, και στον ελλαδικό χώρο, και αλλού, στοιχεία με προνεωτερικές καταβολές, που όμως είναι ενσωματωμένα στη νεωτερική συγκρότηση της ελληνικής κοινωνίας. Λαογράφοι και ανθρωπολόγοι έχουν συλλέξει πολλές τέτοιες ιστορίες κρυμμένων θησαυρών, τα «γεννήματα» που η ίδια η γη υποτίθεται πως προσφέρει σε λίγους και εκλεκτούς. Η διαλεκτική ανάμεσα στην απόκρυψη και την αποκάλυψη συνιστά ένα καίριο ρητορικό σχήμα σ' αυτές τις ιστορίες, όπου συχνά το μυστικό αποκαλύπτεται μέσα από όνειρα ή από οράματα, ενώ θα πρέπει να τηρηθούν απαράβατα οι κανόνες της μυστικότητας, διαφορετικά ο θησαυρός μετατρέπεται σε «άνθρακες», ο υποσχόμενος αμύθητος υλικός πλούτος καθίσταται άχρηστος. «Φήμες από γενιά σε γενιά για μεγάλο θησαυρό στην Αμφίπολη» τιτλοφορείται ένα δημοσίευμα, παρέχοντας έτσι τη σύνδεση ανάμεσα στις τοπικές αφηγήσεις περί θησαυρών και στην αρχαιολογική έρευνα, ενώ οι αναφορές για το αίνιγμα και το μυστικό που φυλάττουν οι μαρμάρινες σφίγγες της εισόδου, καθώς και για την άκρα μυστικότητα την οποία υποτίθεται πως τηρούν οι ειδικοί ανασκαφείς είναι άφθονες.

Σε ένα τέτοιο φαντασιακό υπόστρωμα λοιπόν εδράζεται και η πρόσφατη πρωθυπουργική επίσκεψη στην ανασκαφή, προσθέτοντας παράλληλα νέα στοιχεία στο αποκαλυψιακό αυτό αφήγημα. Η εικόνα του πολιτικού ηγέτη που περιγράφει με λεπτομέρεια εκατοστού ένα αρχαιολογικό εύρημα, που υποδύεται κατά βάση τον αρχαιολόγο, παραπέμπει σε πρότυπα γνωστά στην έρευνα. Στα μαθήματα Ιστορίας της Αρχαιολογίας συχνά αναφερόμαστε, για παράδειγμα, στη φωτογραφία του 1932 που παρουσιάζει τον Μουσολίνι με έναν τεράστιο κασμά στη στέγη ενός σπιτιού στο κέντρο της Ρώμης, έτοιμος να το κατεδαφίσει, στο πλαίσιο όχι μόνον του «εξευγενισμού» του κέντρου της πόλης αλλά και της αποκάλυψης της αρχαίας Ρώμης, πάνω στην οποία επεδίωξε να στηρίξει το δικό του ιμπέριουμ. Ή συζητάμε τα έργα και τις ημέρες του Γιγκαέλ Γιαντίν, του αρχαιολόγου-πολιτικού, και κάποτε αναπληρωτή πρωθυπουργού του Ισραήλ, που μεταξύ άλλων συνέβαλε και στην αρχαιολογική «παραγωγή», κατά τη δεκαετία του 1960, μιας από τις πλέον σημαντικές θέσεις του ισραηλινού εθνικισμού, τη Μασάντα.

Όμως ο αρχαιολόγος-πρωθυπουργός της Αμφίπολης δεν περιέγραψε μόνο με λεπτομέρεια το μνημείο, δεν παρέπεμψε μόνο στην ονειρική θησαυροθηρία και στην πεποίθηση πως η γη της Μακεδονίας ετοιμάζεται να βγάλει από τα σπλάχνα της έναν «μοναδικό θησαυρό», δεν έδωσε μόνο κατευθύνσεις στους αρχαιολόγους για το ποιο είναι το σημαντικό ερώτημα που θα πρέπει τώρα να διερευνήσουν: η ταυτότητα του νεκρού. Συμπεριέλαβε επίσης το εύρημα, προτού ακόμα αποκαλυφθεί πλήρως, αποτυπωθεί και, κυρίως, μελετηθεί, στην ελληνική εθνική αφήγηση αλλά και στον μυθικό χρόνο του εθνικού πεπρωμένου, σε μια εθνο-χριστιανική τελεολογία που αρχίζει από τον Φίλιππο και τον Αλέξανδρο και καταλήγει στον ίδιο και στην Ελλάδα του 2014: «Περιμέναμε 2.300 χρόνια για τον τάφο αυτό» θα πει. Έφτασε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου για την αποκάλυψη του μεγάλου μυστικού, για τη «γενεσιακή» στιγμή που ίσως φέρει και τη «σωτηρία». Σ' αυτό το σωτηριολογικό αφήγημα φαίνεται να ευελπιστούν και πολλοί άλλοι. Εξάλλου, όπως δήλωσε ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας, «αν είναι όπως τα λένε, θα σωθεί όλη η περιοχή, όλος ο νομός Σερρών, η Μακεδονία και η Ελλάδα μας».

Είναι γνωστό από άλλα παραδείγματα ανά τον κόσμο πως τέτοιου είδους θησαυροθηρικές εξάρσεις εμφανίζονται ιδιαίτερα σε στιγμές βαθιάς κρίσης σαν τη σημερινή, εμπεριέχοντας παράλληλα την ελπίδα και την υπόσχεση της λύτρωσης. Όπως έχουν επισημάνει ανθρωπολόγοι σαν τον Τσαρλς Στιούαρτ και τον Ντέιβιντ Σάτον, τέτοια φαινόμενα συχνά αφορούν πράγματα κρυμμένα στο υπέδαφος, είτε πρόκειται για πετρέλαιο ή φυσικό αέριο είτε για «αρχαιολογικούς θησαυρούς». Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η συνύφανση της οραματικής θησαυροθηρίας με το εθνικό πεπρωμένο, με την εθνικά φορτισμένη μακεδονική γη, με την πανίσχυρη μυθ-ιστορία του Αλεξάνδρου και με τις αντιλήψεις περί προγόνων - κοσμοκατακτητών, που καθιστά το επεισόδιο της Αμφίπολης τόσο ελκυστικό. Όσο για την Αρχαιολογία την ίδια, συνεχίζει να συνεισφέρει καταλυτικά σ' αυτήν τη συνύφανση, ετοιμάζοντας μια νέα θεατροποιημένη κάθοδο στον κόσμο των νεκρών, παραπέμποντας στη Βεργίνα και στον Μανώλη Ανδρόνικο. Έτσι, σύμφωνα με την αφήγηση αυτή, η πίστη στις εθνικές αξίες μπορεί να φέρει αποτελέσματα, η προγονική γη μπορεί να μας ανταμείψει αποκαλύπτοντας τα καλά κρυμμένα μυστικά της και προσφέροντας απλόχερα τους θησαυρούς της. Στην οικονομία των αγορών και της χρηματιστηριακής κρίσης, αντιπαραβάλλεται μια εναλλακτική αποκαλυψιακή οικονομία, μια ονειρική - ηθική οικονομία που ανταμείβει τους εθνικά σκεπτόμενους και δρώντες.

Το εύρημα της Αμφίπολης, που έχει αναμφίβολα μεγάλη αρχαιολογική σημασία, ανεξάρτητα από βεβιασμένες εθνικές ερμηνείες και τους όποιους συσχετισμούς με επώνυμα ιστορικά πρόσωπα, αποκαλύπτεται χάρη στη γνώση και την κοπιαστική δουλειά εργατών και εργατριών, αρχαιολόγων και άλλων επιστημόνων. Οι ειδικοί στη συγκεκριμένη περίοδο, μετά την απαιτούμενη μελέτη, θα διατυπώσουν τις ερμηνείες τους και ενδέχεται, όπως και στην περίπτωση της Βεργίνας, να μην υπάρξει ομοφωνία, κάτι απόλυτα φυσιολογικό.

Όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως για κάθε υλικό μνημείο σημασία έχει η συνολική πολιτισμική του βιογραφία, οι χρήσεις και επαναχρήσεις του ανά τους αιώνες μέχρι και σήμερα, ακόμα και οι συνθήκες της λεγόμενης σύλησής του, και όχι μόνον η στιγμή της κατασκευής και της πρώτης χρήσης του. Μια υλική πολιτισμική βιογραφία που για αναγνωστεί απαιτεί τη λεπτολογική, ενσώματη ενασχόληση και με το ελάχιστο μακροσκοπικά αλλά και μικροσκοπικά διαγνώσιμο υλικό ίχνος, με κάθε κόκκο χώματος, συμπεριλαμβανομένης και ολόκληρης της επίχωσης. Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως οι όποιες εθνοτικές και πολύ περισσότερο εθνικές ταξινομήσεις υλικών μαρτυριών του παρελθόντος, ιδιαίτερα σε εποχές που χαρακτηρίζονταν από πολιτισμική υβριδικότητα, είναι όχι μόνο επιστημονικά αυθαίρετες αλλά και κοινωνικά και πολιτικά επικίνδυνες. Με άλλα λόγια, το ζητούμενο και στην περίπτωση της Αμφίπολης είναι μια κριτική, πολυχρονική αρχαιολογία, χειραφετημένη τόσο από τα ασφυκτικά δεσμά του εθνικού φαντασιακού όσο και τις επιδιώξεις της πολιτικής εξουσίας.

* Ο Γιάννης Χαμηλάκης διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον. Το βιβλίο του Το έθνος και τα ερείπιά του: Αρχαιότητα, αρχαιολογία και εθνικό φαντασιακό στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου

http://www.avgi.gr

Λ. Σουβαλτζή: Οι Εβραίοι, ο Σημίτης και ο Πάγκαλος με εμπόδισαν να αποκαλύψω τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ο ΕΝΦΙΑ και η «εισβολή» στο τελευταίο αποκούμπι του Έλληνα

Ο... δημευτικός χαρακτήρας του Ενιαίου Φόρου Ακινήτων, τo κύμα αγανάκτησης των πολιτών και η κραυγαλέα κρατική αυθαιρεσία. Οι τρεις λόγοι που... ξεχείλισαν το ποτήρι. Τα σαθρά επιχειρήματα του ΥΠΟΙΚ και οι πολιτικοί θεατρινισμοί. Γράφει η Μαριάννα Τόλια.

Το Σαββατοκύριακο ήμουν σε μια ραδιοφωνική εκπομπή κι ενώ μιλούσαμε για άλλα πράγματα, 8 στα 10 μηνύματα ακροατών ήταν κραυγές απόγνωσης για τους φόρους. Αλλά και στο διαδίκτυο το κύμα αγανάκτησης που υψώθηκε μετά την αποστολή των εκκαθαριστικών του ΕΝΦΙΑ δε λέει να ξεφουσκώσει. Λέτε ο ΕΝΦΙΑ να εξαντλήσει την υπομονή του κόσμου με τους φόρους; Υποψιάζομαι πως ναι, κι αυτό για τρεις λόγους:

Ο πρώτος έχει να κάνει με τη μεγάλη κρατική ασχημοσύνη που συνόδευσε την αποστολή των εκκαθαριστικών. Πώς να μην πάθει εγκεφαλικό ο κληρονόμος του προπολεμικού νοικοκυρέικου χωριατόσπιτου με αυλή, μπαχτσέ και στάβλους στην Πεπονιά Σερρών που πλήρωσε πέρσι χαράτσι 280 ευρώ και φέτος του ζήτησαν ΕΝΦΙΑ 25.000 ευρώ;

Και ο αγρότης της ημιορεινής Ηλείας που προσπαθεί ματαίως να πουλήσει ένα λιοστάσι στα 20.000 ευρώ, γιατί να μην ζητά από τον Γκίκα Χαρδούβελη να' ρθει να το αγοράσει αυτός, και μάλιστα στην τιμή των 600.000 ευρώ (όπως το ΥΠΟΙΚ το αποτιμά) και να υπόσχεται και "γουρνοπούλα κέρασμα";

Δύο μέρες μετά μάθαμε ότι αυτές οι αποτιμήσεις είχαν προκύψει από λάθος εφαρμογή μιας φόρμουλας εκ μέρους του ΥΠΟΙΚ κατά την απόδοση αντικειμενικών αξιών στις επίμαχες περιοχές. Ανθρώπινα τα λάθη, κι αν σταματούσαν εδώ θα συγχωρούνταν. Χρειαζόταν μια ανακοίνωση με την οποία το υπουργείο θα αναλάμβανε εμπράκτως την ευθύνη, θα δεσμευόταν π.χ. να εντοπίσει μέσα σε 15 μέρες τις περιοχές που αφορούσε αυτό το λάθος και θα απάλλασσε τους υπόχρεους από την απαίτηση πληρωμής του φόρου μέχρι τον επαναπροσδιορισμό του.

Κι όμως, δεν έγινε αυτό...

Ένεκα της αυξημένης προστασίας που απολαμβάνουν τόσο η συγκέντρωση των δημοσίων εσόδων όσο και τα στελέχη του ΥΠΟΙΚ που τη διεκπεραιώνουν (τα οποία ήθελαν «να μαυρίσουν στον ήλιο» όπως είπε ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης), αλλά όχι και οι πολίτες, αρχικά ζητήθηκε από τον ιδιοκτήτη του χωριατόσπιτου της Πεπονιάς να πληρώσει 5.000 ευρώ για την πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ, υπό την απειλή προστίμου 25% για καθυστέρηση μιας μέρας, και η διόρθωση του λάθους μετατέθηκε για τον Νοέμβριο. Αυτό το -όχι πρώτο- επεισόδιο κραυγαλέας κρατικής αυθαιρεσίας σε βάρος των αγρίως φορολογούμενων πολιτών διήγειρε αρνητικά αντανακλαστικά σε μεγάλο μέρος του εθνικού κοινωνικού σώματος. Και ιδιαίτερα στους πάρα πολλούς ομοιοπαθείς, δηλαδή σε όλους όσοι έχουν λάβει φουσκωμένα εκκαθαριστικά εντελώς ασύμβατα με τις οικονομικές τους δυνάμεις και νιώθουν ότι φορολογούνται άδικα.

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την εσφαλμένη επικοινωνιακή διαχείριση της καθυστερημένης "αποκατάστασης της τάξης". Μετά τις διαμαρτυρίες πολλών βουλευτών της συγκυβέρνησης, η αρχική απόφαση του "πληρώστε εσείς ό,τι τρελό σας ζητάμε και τα βρίσκουμε αργότερα" ανατράπηκε. Όμως η ανατροπή της συνοδεύτηκε από μεγάλες δόσεις πολιτικού θεατρινισμού. Ακολουθώντας τον κανόνα της πολιτικής επικοινωνίας, που λέει ότι οι ηγέτες πρέπει να βάζουν τους συνεργάτες τους να ανακοινώνουν τα αρνητικά μέτρα, αλλά τα θετικά να τα εξαγγέλλουν οι ίδιοι, ο Βαγγέλης Βενιζέλος έσπευσε πρώτος να ανακοινώσει τη μετάθεση πληρωμής της πρώτης δόσης του ΕΝΦΙΑ ενώ η "σωτήρια" επιστροφή στις περσινές αντικειμενικές για τη φορολόγηση των επίμαχων περιοχών επετεύχθη "με εντολή Σαμαρά". Λάθος, λάθος, λάθος... Όταν το ατόπημα είναι τόσο μεγάλο, μόνο το "συγγνώμη" σώζει κάπως την κατάσταση. Η αδυναμία της ηγεσίας της συγκυβέρνησης να το καταλάβει, λόγω της μονοδιάστατης προσήλωσής της στα έσοδα,αποδεικνύει για πολλοστή φορά ότι έχει χάσει κάθε επαφή με την κοινωνία.

Και ο τρίτος και βαθύτερος λόγος έχει να κάνει με την ίδια την ουσία του ΕΝΦΙΑ. Πρόκειται για έναν φόρο που από τη σύλληψή του αποτελεί κίνηση μετατόπισης της φορολογίας από τα εισοδήματα στην περιουσία. Προσοχή! Όχι στην πραγματική περιουσία -αφού αυτή θα περιλάμβανε ακίνητα αποτιμημένα σε τιμές αγοράς, καταθέσεις, ομόλογα και μετοχές-, αλλά σε φανταστική περιουσία. Δηλαδή σε ακίνητα αποτιμημένα με αξίες που έλκουν την καταγωγή τους από τα χρόνια κορύφωσης της φούσκας, ώστε η κυβέρνηση να χρεώνει στον καθένα ό,τι χρειάζεται για να βγουν τα νούμερα, χωρίς καμία πρόβλεψη σύνδεσης του φόρου με τις οικονομικές δυνατότητες των πολιτών. Εξ αποτελέσματος όμως αναδεικνύεται σε εργαλείο ρευστοποίησης της αγοράς ακινήτων, μελλοντικά ίσως και αποστέρησης των πιο αδύναμων οικονομικά στρωμάτων από τις έσχατες δικλίδες ασφαλείας.

Η κυβέρνηση έχει υποστηρίξει τον ΕΝΦΙΑ ως διαρθρωτικό μέτρο και δίκαιο φόρο με δύο επιχειρήματα: Πρώτον, ότι στην αγορά ακινήτων κλειδώνονται αντιπαραγωγικά κεφάλαια, άρα είναι απαραίτητη η φορολόγησή της, με σκοπό την ενίσχυση των παραγωγικών δραστηριοτήτων. Δεύτερον, ότι τα ακίνητα στην Ελλάδα είναι προϊόν φοροδιαφυγής, άρα είναι δίκαιο να πληρώσουν τώρα οι κάτοχοί τους όσους φόρους απέφυγαν να πληρώσουν στο παρελθόν.

Δεν εξηγεί όμως πώς και γιατί η επιβολή υψηλής φορολογίας στα ακίνητα εδώ και τώρα θα στρέψει προς παραγωγικές δραστηριότητες κεφάλαια που αποφεύγουν την αβεβαιότητα της Ελλάδας κι εξακολουθεί να αρνείται αυτό που όλοι βλέπουμε: ότι η υπερφορολόγηση των ακινήτων οδηγεί στη ρευστοποίηση μέχρις εξαφανίσεως της αγοράς, ελλείψει υποψήφιων αγοραστών. Όπως και το "πιλοτικό" χαράτσι της ΔΕΗ ΔΕΗ +1,38%, ο ΕΝΦΙΑ έχει ντε φάκτο δημευτικό χαρακτήρα. Ποιος δεν θυμάται τις κυνικές προτροπές των υπουργών Βορίδη και Βαρβιτσιώτη προς όσους δεν μπορούν να πληρώσουν τον φόρο "να πουλήσουν τα ακίνητά τους";

Πίσω από την εισαγωγή ενός από τους υψηλότερους και καθολικότερους φόρους κατοχής ακινήτων στην Ευρώπη (1,76% του ΑΕΠ) σε μια χώρα που κατρακυλά προς τον πάτο των ευρωπαϊκών μισθών, με 25% ύφεση και 30% ανεργία, υπάρχει μια ανομολόγητη αλήθεια. Η κυβέρνηση, μη θέλοντας να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες, να αυξήσει τη φορολογία στα υψηλά εισοδήματα ή να πειράξει ευθέως τις καταθέσεις,εκβιάζει την κοινωνία μέσω των φόρων ακινήτων προκειμένου να αντλεί ό,τι μπορεί από τις υψηλές ακόμη καταθέσεις μέρους των νοικοκυριών στις ελληνικές τράπεζες.

Ο μηχανισμός αυτός λειτουργεί επειδή η ελληνική κοινωνία έχει οικογενειοκεντρικό χαρακτήρα. Αλλά κι επειδή τα ακίνητα ναι μεν στο βραχύ διάστημα του 2001-09 υπήρξαν προνομιακό πεδίο ανακύκλωσης της φοροδιαφυγής για ένα μικρό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, αλλά στο μακρό διάστημα από το 1970 ως το 2000 ήταν για το μεγαλύτερο μέρος της το κατεξοχήν εργαλείο οικογενειακής αποταμίευσης, καθώς η απόκτησή τους εξασφάλιζε προστασία από τον πληθωρισμό. Η διαχείριση των ακινήτων γίνεται ακόμη οικογενειακά και με τον ίδιο τρόπο πληρώνονται κι οι φόροι που τα βαρύνουν: μέσα από την ευρύτερη οικογενειακή κυκλοφορία του χρήματος όπου τα πλεονάσματα του παππού καλύπτουν τις τρύπες των εγγονών ή ακόμη και των συμπεθέρων.

Όσο ίσχυε το χαράτσι της ΔΕΗ ΔΕΗ +1,38%, που αφορούσε μόνο τα χρησιμοποιούμενα σπίτια, απαιτούσε μικρότερα ποσά, δεν επιβάρυνε τους ανέργους με ένα μόνο σπίτι, είχε προσωρινό χαρακτήρα κι έπαιρνε αναβολή -μέχρι να βεβαιωθεί στην εφορία-, αυτό γινόταν σχετικά ανεκτό από την κοινωνία. Η ανεκτικότητα αυτή όμως εξαντλείται από τη στιγμή που εισάγεται ένας μόνιμος φόρος ακινήτων ο οποίος είναι αισθητά υψηλότερος του χαρατσιού, επιβάλλεται επί παντός περιουσιακού δικαιώματος (οικόπεδα, χωράφια, ψιλές κυριότητες, μη ηλεκτροδοτούμενα), χωρίς εξαιρέσεις για τους ανέργους, με εξελισσόμενη ακόμα την πτώση των εισοδημάτων, με προαναγγελθείσα τη νέα μείωση των συντάξεων, με μηδενικές για πολλούς τις καταθέσεις και μη ορατές τις οικονομικές προοπτικές για το σύνολο.

Είναι πάρα πολλοί αυτοί που χρωστάνε στην εφορία και δεν έχουν καταθέσεις. Είναι πάρα πολλοί κι αυτοί που αμφιβάλλουν για το αν και πόσο καιρό θα μπορούν να καλύπτουν τον ΕΝΦΙΑ μέσα από τους μηχανισμούς οικογενειακής αλληλεγγύης. Για μία χρονιά ίσως, αλλά για δεύτερη, τρίτη; Και τι θα γίνει άμα τελειώσουν τα χρήματα και η μετατροπή του -μοναδικού για κάποιους- περιουσιακού στοιχείου σε μετρητά, όπως εκβιάζεται από τον ΕΝΦΙΑ, ακόμη και στο ήμισυ των αντικειμενικών, παραμένει δύσκολη έως αδύνατη;

Όλοι εκείνοι που έχασαν δουλειές, παραιτήθηκαν από ζημιογόνες δραστηριότητες ή επιβιώνουν με τα ελάχιστα, εισπράττουν τη νέα φορολόγηση των ακινήτων ως απόπειρα απογύμνωσης από το τελευταίο αποκούμπι τους, την οικογενειακή αποταμίευση υπό τη μορφή της ακίνητης περιουσίας. Μιας περιουσίας που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως αφετηρία για μια νέα αρχή σε κάποιο πιο φωτεινό μέλλον.

Ακόμη χειρότερα, για τα μεγάλα θύματα της κρίσης ο ΕΝΦΙΑ ισοδυναμεί λίγο-πολύ με μια καθαρή απόπειρα αποστέρησής τους από την έσχατη δικλίδα ασφαλείας. Οι άνεργοι και οι περιθωριοποιημένοι της πόλης που έχουν ένα σπίτι να μείνουν θα πάρουν τρόφιμα από την εκκλησία και κάπως θα τη βγάλουν. Ή μπορεί να ελπίζουν ότι θα βρουν καταφύγιο στο χωριό φυτεύοντας ντομάτες και ψάχνοντας για μεροκάματο. Η πρώτη κατοικία και το χωράφι λειτουργούν ως έσχατες δικλίδες ασφαλείας εκεί που η οικονομία καταρρέει, η κοινωνική ασφάλιση εξαϋλώνεται και οι αντοχές της οικογενειακής αλληλεγγύης εξαντλούνται.

Με την επαπειλούμενη δήμευση της μικρής περιουσίας όμως, οι άνθρωποι αυτοί δε θα έχουν από πουθενά να πιαστούν για να αποφύγουν την πτώση μέχρις εσχάτων, δηλαδή τη μετατροπή τους σε εξαθλιωμένους αστέγους των πόλεων. Είναι πολύ μεγάλο το κομμάτι της κοινωνίας που αυτό το φοβάται και δεν το θέλει.

* Η κ. Μαριάννα Τόλια είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου "Το ευρώ, ο Νότος και η Ελλάδα. Έρευνες και Προσεγγίσεις για την κρίση στον Ευρωπαϊκό Νότο και τον ρόλο του ευρώ", Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις, Αθήνα 2014. 

http://www.euro2day.gr

απάντηση του ΕΠ.Α.Μ. στις δηλώσεις της κα Αρβελέρ

Πολύς ντόρος για τις πρόσφατες δηλώσεις της κυρίας Αρβελέρ... Φυσικά κι έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις της για τους νεοέλληνες ή την κρίση, όπως ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας... Δύο παρατηρήσεις όμως... Δήλωσε ότι "κρίση δεν είναι αυτό που βιώνουν οι Έλληνες σήμερα", αλλά εκείνο που εκείνη βίωνε στην Κατοχή πηγαίνοντας σχολείο, όταν έβλεπε "τα κάρα του δήμου να μαζεύουν πτώματα από την πείνα"...Ξεχνά η κα Αρβελέρ ωστόσο ότι κάθε εποχή χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένα ιστορικά και κοινωνικοπολιτικά δεδομένα, σήμερα δεν έχουμε ένοπλη κατοχή με τους όρους του 1940, έχουμε οικονομική κατοχή και απώλεια κεκτημένων δεκαετιών σε όλα τα επίπεδα, αλλά ακόμη κι αν αυτό δεν το παραδέχεται κάποιος, δεν μπορεί να αρνηθεί την απώλεια εργασίας και εισοδήματος, την εξάλειψη της κοινωνικής μέριμνας, που σε βάθος χρόνου θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην πείνα και την εξαθλίωση της εποχής του 1940... Η ελληνική οικογένεια θα πρέπει να φτάσει στην πλήρη εξόντωση για να καταλάβει εκ των υστέρων η κα Αρβελέρ ότι "υπάρχει επιτέλους (!) κρίση"; Δεύτερο σχόλιο... Θα μπορούσαμε κι εμείς να μιλήσουμε με γενικεύσεις κι αοριστολογίες και να θεωρήσουμε πολυτέλεια το ότι η κα Αρβελέρ πήγαινε σχολείο - την εποχή που τ'άλλα παιδιά πεινούσαν - κι έτυχε παιδείας και υψηλής μόρφωσης που της προσέφεραν εν συνεχεία υψηλόβαθμες θέσεις σε ξένα Πανεπιστήμια... Αντίστοιχα, σαν τα παιδιά που πεινούσαν τότε υπάρχουν χιλιάδες παιδιά σήμερα που μπορεί να διαθέτουν τα προς το ζην - καθώς δεν υπάρχει κρίση - αλλά που ποτέ δεν θα μπορέσουν να τύχουν της μόρφωσης της κα ιστορικού, γιατί η παιδεία έχει γίνει μια ακριβή πολυτέλεια για τα παιδιά των ανέργων γονέων και των χαμηλόμισθων, για μαθητές κακοπληρωμένων και ταπεινωμένων από τον κοινωνικό αυτοματισμό διδασκάλων. Η κα ιστορικός δήλωσε επίσης ότι "οι Έλλληνες ακολουθούν αυτόν που τους πληρώνει καλύτερα", ότι είναι έτσι μαθημένοι... Πρώτο σχόλιο... Μα και η κα Αρβελέρ, απ'ό,τι θυμάμαι, καριέρα σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού έκανε... Λογικά θα πληρωνόταν καλύτερα... Μπορεί να μην είναι η καλύτερη αντιστοιχία, αλλά όλο και σε κάποιες ευρωπαϊκές επιτροπές θα προσέφερε υπηρεσίες, όλο και κάποιον μισθό θα έλαβε από την ΕΕ... Τελευταίο σχόλιο... Αν η κα Αρβελέρ όλα αυτά τα χρόνια του σημαντικού της βίου, έβλεπε ή προέβλεπε την εξάρτηση της Ελλάδας, των πολιτικών της ή εν γένει της ελληνικής κοινωνίας, μπορούσε, είχε την ελευθερία, να το στηλιτεύσει, να το υπενθυμίζει σε εναν λαό που απαρνήθηκε το τσαρούχι, όπως λέει, δίνοντας τον δικό της αγώνα κόντρα σε αυτούς που μόλις σήμερα ονομάζει "εκείνοι με τα πολλά λεφτά"... Εκείνοι με τα πολλά λεφτά έχουν όνομα κι επώνυμο, κα Αρβελέρ, ή μήπως κάποιος "άγνωστος" ήρθε ποτέ να εξαγοράσει ή να ελεήσει;;; Αυτή την ιδιότητα του εκ των υστέρων προφήτου, πολλοί αγάπησαν αλλά ακόμη περισσότεροι εμίσησαν... Δικαιούστε, κα Αρβελέρ να έχετε γνώμη, αλλά καλύτερα περιορίστείτε, για την υστεροφημία σας, στις επαγγελματικές σας δραστηριότητες. Ο ιστορικός δεν είναι προφήτης...
δημοσιεύτηκε από Διεθνείς Σχέσεις ΕΠΑΜ, 29 Αυγούστου 11.40 π.μ.

Κοινή Δήλωση της Ασίζης (Ιταλία)

Ένας ακόμα σταθμός στη προσπάθεια για τη δημιουργία πανευρωπαϊκού και στη συνέχεια παγκόσμιου συντονισμού ενάντια στην Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και το ευρώ

Να βγούμε από το ευρώ!

Ασίζη (Ιταλία), 23 Αυγούστου 2014

Ο Εθνικός Συντονισμός της «Ιταλικής Αριστεράς ενάντια στο Ευρώ» διοργάνωσε το «Ευρωπαϊκό Φόρουμ 2014» στην Ασίζη (Ιταλία) από τις 20 έως τις 24 Αυγούστου 2014, το οποίο συγκέντρωσε έναν μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και την Ουκρανία και την Ρωσία. Στο πλαίσιο αυτό οι ηγέτες πολλών πολιτικών, ριζοσπαστικών οργανώσεων της Ευρώπης υιοθέτησαν μια διακήρυξη υπέρ της εξόδου από το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σε όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδιαίτερα της Ευρωζώνης, επιβάλλονται από την ΕΕ και τις τοπικές κυβερνήσεις βίαιες, αντικοινωνικές πολιτικές: δραματική μείωση των...
κοινωνικών δαπανών, υποτίμηση των μισθών μέσω του παγώματός τους, χαμηλότερο εργοδοτικές εισφορές για κοινωνική ασφάλιση, αδικαιολόγητες επιδοτήσεις σε μεγάλες επιχειρήσεις για δήθεν δημιουργίας θέσεων εργασίας, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών και της κοινωνικής ασφάλειας, χρηματιστικοποίηση της οικονομίας και του δημόσιου προϋπολογισμού… Το αποτέλεσμα είναι μια δραματική αύξηση της ανεργίας και η απώλεια εργασιακής ασφάλειας.

Οι ρίζες όλων αυτών πρέπει να αναζητηθούν στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υποστηρίζονται πλήρως από την Συνθήκη της Λισαβόνας. Η τελευταία βασίζεται στα νεοφιλελεύθερα δόγματα που έχουν ήδη αποδείξει την καταστροφική τους για επίπτωση στα συμφέροντα των εργαζόμενων και των μεσαίων τάξεων. Στην ζώνη του Ευρώ οι ανισορροπίες μεταξύ των κρατών-μελών έχουν βαθύνει. Το Ευρώ είναι όπλο για τη μαζική καταστροφή της εργασίας. Το κοινό νόμισμα χρησιμοποιείται μονάχα για να προστατέψει τα μερίσματα των μεγαλομετόχων με το να διατηρεί μόνιμα και εκούσια ένα υψηλό ποσοστό ανεργίας.

Η πεμπτουσία αυτού του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος βασίζεται στις αξίες και τα συμφέροντα των δυτικών κυρίαρχων τάξεων: ευρωπαϊσμός, ατλαντισμός, καπιταλισμός, αυταρχισμός. Η φύση αυτού του συστήματος δεν μπορεί να αλλάξει, δεν μπορεί να βελτιωθεί από τα μέσα. Πρέπει να διαλυθεί προκειμένου να οικοδομηθεί κάτι ριζικά νέο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πράγματι το πιο εξελιγμένο σύστημα στον κόσμο, θεμελιωμένο σε μια προσπάθεια οικοδόμησης ενός πολιτισμού που θα βασίζεται στις δυνάμεις της αγοράς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα φρικιαστικό σύστημα κυριαρχίας και αποξένωσης, από το οποίο οι λαοί θα πρέπει να απελευθερωθούν.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της νεοφιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης, με τις γιγάντιες πολυεθνικές εταιρείες και τους υπερεθνικούς θεσμούς (ΠΟΕ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΟΣΑ). Το σύστημα έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό: το να δρα αμείλικτα με στόχο τη διάλυση της λαϊκής κυριαρχίας σε εθνικό επίπεδο. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να επεκταθεί η χωρίς όρια κυριαρχία των μεγάλων επιχειρήσεων, όπως αποδεικνύει και η TAFTA. Η διάλυση των εθνών είναι η εγγύηση για τις κυρίαρχες τάξεις ότι δεν θα υπάρχει επιστροφή από την νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση. Όντας η λαϊκή κυριαρχία ανύπαρκτη χωρίς την εθνική κυριαρχία, η εξάλειψη του έθνους σημαίνει εξάλειψη της δημοκρατίας. Είναι το μέσο συμπίεσης της ικανότητας των λαών να δρουν και να αποφασίζουν για το μέλλον τους. Το γεγονός ότι η ΕΕ είναι ένας από τους στυλοβάτες του ημι-φασιστικού καθεστώτος του Κιέβου δείχνει τον πλήρη ευθυγράμμιση της στο ΝΑΤΟ και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Μετά από χρόνια άσκηση εξουσίας από Σοσιαλιστικά, Εργατικά ή Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σε πολλές χώρες της ΕΕ, είναι σήμερα δυνατό να απολογίσουμε τα πεπραγμένα τους. H αποτίμηση είναι τρομερά επίπονη, όπως αποδεικνύουν οι περιπτώσεις της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Γαλλίας… Αυτά τα κόμματα είναι σήμερα ανοιχτά νεοφιλελεύθερα, πλέον ούτε καν προσποιούνται ότι προσπαθούν να υπερασπιστούν τα λαϊκά στρώματα. Ανοίγουν το δρόμο για μεγάλες κυβερνήσεις συνεργασίας γερμανικού τύπου (κυβερνήσεις που ενώνουν κόμματα της δεξιάς και της αριστεράς), όμοιες με αυτές που έχουν ήδη εφαρμοστεί από την ΕΕ στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιταλία. Εάν η διαίρεση μεταξύ κυρίαρχων και εργαζόμενων τάξεων γίνεται χρόνο με το χρόνο όλο και πιο ξεκάθαρη, η διαίρεση μεταξύ αριστεράς και δεξιάς γίνεται όλο και πιο θολή. Σε πολλές χώρες τίποτε το ιδαίτερο δεν ξεχωρίζει την αριστερά από την δεξιά. Είναι αυτές οι πολιτικές δυνάμεις που δημιουργούν το κατάλληλο πολιτικό περιβάλλον για την ανάπτυξη και εξέλιξη του φαινομένου της ανόδου της άκρας δεξιάς, με το να επιτρέπουν την σταδιακή αφομοίωση της έννοιας του έθνους από τον κατά βάση εθνο- πολιτισμικό ορισμό της άκρας δεξιάς, τη στιγμή που για εμάς το έθνος είναι ζήτημα αυστηρά συνταγματικό και πολιτικό. Το να αφήνεις στα χέρια της ακροδεξιάς αυτήν την κεντρική πολιτική έννοια, τον προσδιορισμό της ταυτότητας του έθνους, αποτελεί πράξη σοβαρά ανεύθυνη και δείχνει ότι όλα αυτά τα κόμματα έχουν εγκαταλείψει όλες τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την ίδια την ύπαρξη τόσο της πολιτικής όσο και της δημοκρατίας.

Οι αιτίες της ανόδου των ακροδεξιών κομμάτων στα κράτη- μέλη της ΕΕ είναι κυρίως οι πολιτικές λιτότητας για την εργατική και τη μεσαία τάξη που φτωχοποιούν τον λαό και τον ωθούν στον ανταγωνισμό. Η ακροδεξιά είναι σήμερα η μόνη που διεκδικεί την ιδέα και τα σύμβολα του έθνους και αντίστροφα, η ιδέα του έθνους καταλήγει να εξισώνεται με την ακροδεξιά. Η ακροδεξιά, όμως, συνηγορεί σε μια πολύ στενή αντίληψη του έθνους, μειώνοντας το αποκλειστικά στο επίπεδο της ταυτότητας. Αντί να είναι αντισυστημική, όπως δηλώνει, η ακροδεξιά στην πραγματικότητα είναι ένας έμμεσος υπηρέτης τόσο του συστήματος όσο και των κυρίαρχων τάξεων. Τα κόμματα αυτά προκαλούν αηδία με τις ξενοφοβικές, σωβινιστικές και εχθρικές προς το συνδικαλισμό αντιλήψεις τους και τις προκαταλήψεις τους ενάντια σε όλες τις οργανώσεις που εκπροσωπούν συλλογικά τα συμφέροντα των εργαζόμενων τάξεων.

Είναι επείγον να ξαναχτίσουμε μια αντίληψη, μια μέθοδο και ένα πρόγραμμα υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζόμενων τάξεων και των μεσαίων τάξεων. Τα κύρια στοιχεία για μας είναι:

Ολική εξάλειψη της ανεργίας και της εργασιακής επισφάλειας.

Σχεδιασμός για την βιομηχανική ανασυγκρότηση και την εθνικοποίηση σημαντικών στρατηγικών τομέων της βιομηχανίας και των υπηρεσιών.

Αποδιάρθρωση των χρηματοπιστωτικών αγορών.

Άρνηση και διαγραφή του δημοσίου χρέους.

Μέτρα εθνικού προστατευτισμού στο πλαίσιο του παγκόσμιου Χάρτη της Αβάνας του 1948.

Μετασχηματισμός του τρόπου παραγωγής σε περιβαλλοντική κατεύθυνση.

Αποχώρηση από υπερεθνικούς οργανισμούς που συντηρούν την νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων : το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, ο ΠΟΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη.

Ονομάζουμε αυτή τη διαδικασία «από- παγκοσμιοποίηση». Ο πυρήνας αυτής της στρατηγικής και αυτού του προγράμματος είναι να απαιτήσουμε και να αξιώσουμε την αναγκαιότητα επανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας για κάθε χώρα. Αυτό σημαίνει την αποφασιστική πάλη κάθε χώρας για τη διατήρηση των αυθεντικών πολιτικών χαρακτηριστικών της κοινωνίας της, όπου ο λαός έχει την νομική και θεσμική δυνατότητα να αποφασίζει και να εφαρμόζει αυτό που θεωρεί ότι ανταποκρίνεται στο γενικό συμφέρον.

Οι υπογράφοντες θα διοργανώσουν μια νέα, ακόμα μεγαλύτερου μεγέθους διεθνή συνάντηση. Με στόχο το να φέρουμε κοντά όλες τις δυνάμεις που εργάζονται στην κατεύθυνση της υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζόμενων και μεσαίων τάξεων, για την έξοδο από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και το Ευρώ, για την πλήρη εργασία.

Committee “EuroExit” (Επιτροπή «Έξοδος από το Ευρώ»): Albert F. Reiterer και Wilhelm Langthaler, Αυστρία

Coordinamento nationale sinistra contro l’euro (Εθνικός Συντονισμός Αριστερά ενάντια στο Ευρώ): Moreno Pasquinelli, Ιταλία

Frente Civico (Μέτωπο Πολιτών): Manolo Pérez Monereo, Ισπανία

ΕΠΑΜ: Αντώνης Ραγκούσης, Ελλάδα

Αριστερή Συμπόρευση: Κώστας Κωστόπουλος, Ελλάδα

Mouvement politique d’émancipation populaire (M’PEP- Πολιτικό κίνημα για τη λαϊκή χειραφέτηση): Jacques Nikonoff και Joel Perichaud, Γαλλία

Σχέδιο Β’: Νάσια Πλιακογιάννη, Ελλάδα

Initiative .e.V. Duisburg (Πρωτοβουλία .e.V. Duisburg): Thomas Zmrzly, Γερμανία

Borotba (Αγώνας): Sergei Kirichuk, Ουκρανία.

http://seisaxthia-epam.blogspot.gr/2014/08/blog-post_896.html?spref=fb

Η Κύπρος έχει αντιταχθεί στην θέσπιση νέων κυρώσεων της ΕΕ κατά της ρωσίας

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Δημοκρατίας της Κύπρου Ιωάννης Κασουλίδης την Παρασκευή στο

 Μιλάνο σε μια άτυπη συνεδρίαση των Υπουργών Εξωτερικών των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής 

Ένωσης αντιτάχθηκε σε νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ανέφεραν την Κυριακή τα μέσα ενημέρωσης.

Όπως αναφέρθηκε από την εφημερίδα  Cyprus Mail, στην συνάντηση ο Κασουλίδης,
είπε με  στοιχεία ότι '' η Πρακτική της επιβολής κυρώσεων δεν πέτυχε  τα επιθυμητά αποτελέσματα''

 μεταφέρει το  ITAR-TASS.


Αποδεικνύοντας ότι η αποκλιμάκωση στην Ουκρανική κρίση δεν μπορεί να επιτευχθεί με στρατιωτικά 

μέσα, τόνισε την ανάγκη να ''εστιάσουν τις προσπάθειες της ΕΕ στις διαπραγματεύσεις ώστε να 

εξασφαλίσουν την κατάπαυση του πυρός''.

Υπενθύμισε ότι κατά το τέλος της συνόδου κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες, οι Ευρωπαίοι   ηγέτες 

 καθοδήγησαν την Επιτροπή να εκπονήσει προτάσεις για νέες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας κατά την 

διάρκεια της εβδομάδας.

Η Τσεχία επίσης τάχθηκε κατά των κυρώσεων, ενώ η Σλοβακία έχει απειλήσει να μπλοκάρει τις νέες

 κυρώσεις της ΕΕ.

Οι σχέσεις  μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης έχουν επιδεινωθεί λόγω των γεγονότων που συμβαίνουν

 στην Ουκρανία. Στα τέλη Ιουλίου  ΕΕ και ΗΠΑ ξεκίνησαν κυρώσεις εναντίον ορισμένων ατόμων και

 εταιρειών και έχουν  αλλάξει και κινούνται εναντίον ολόκληρων τομέων της Ρωσικής Οικονομίας.


Σε απάντηση, η Ρωσία περιορίζει τις εισαγωγές προϊόντων διατροφής από Χώρες οι οποίες έχουν

 επιβάλει κυρώσεις εις βάρος της: ΗΠΑ, ΕΕ, Καναδάς, Αυστραλία και Νορβηγία.

Μια απαγόρευση ήταν αυτή του βόειου κρέατος, του Χοιρινού, των πουλερικών, στα λουκάνικα, στα 

ψάρια, στα λαχανικά, στα φρούτα, στα γαλακτοκομικά προϊόντα και σε ορισμένα άλλα προϊόντα. Η 

Μόσχα επανειλημμένα έχει δηλώσει ΄΄ μιλάμε με την γλώσσα της Ρωσίας΄΄, οι κυρώσεις είναι 

ακατάλληλες και αντιπαραγωγικές.

Αναρτήθηκε από to koutsavaki στις 8:37 μ.μ.

«Μαύρη μέρα» για την Αρχαιολογία!

Η υποκρισία της κυβέρνησης είναι απύθμενη. Την ώρα που το Μαξίμου και ο πρωθυπουργός δήθεν κόπτονται για τις ανασκαφές της Αμφίπολης και ρίχνουν όλο τους το επικοινωνιακό βάρος στον τάφο που ανακαλύφθηκε την ίδια ώρα με προεδρικό διάταγμα συντρίβουν τα πάντα. Διαλύουν και συγχωνεύουν από Εφορίες Αρχαιοτήτων μέχρι και μουσεία.
Σε μια εποχή που ο τουρισμός στηρίζεται κατά κύριο λόγο στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και ο κ. Σαμαράς τρέχει μέχρι την Αμφίπολη για να δώσει βαρύτητα στις ανασκαφές, την ίδια ώρα το υπ. Πολιτισμού διαλύει τα πάντα στο όνομα των περικοπών και των οικονομιών κλίμακας.
Τυχαίο ή σκόπιμο το μόνο σίγουρο είναι πως οι ανταγωνιστές μας επί του τουρισμού τρίβουν τα χέρια τους.
Αυτά καταγγέλλει μεταξύ άλλων σε μια επιστολή- φωτιά ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων και μάλιστα όπως αποκαλύπτει μέχρι και η ΚΗ' Εφορία Αρχαιοτήτων που διενεργεί τις ανασκαφές στην Αμφίπολη θα κλείσει στις 28 Οκτωβρίου του 2014.
Για το θέμα ειδικά της Αμφίπολης το υπουργείο Πολιτισμού έβγαλε ανακοίνωση διάψευσης, ενώ για όλα τα υπόλοιπα δεν είχε τίποτα να πει. Μάλιστα στην ανακοίνωση - διάψευση του υπουργείου Πολιτισμού τονίζεται πως όχι μόνο δεν κλείνει η ΚΗ' Εφορία της Αμφίπολης αλλά διευρύνεται και με τις Βυζαντινές Αρχαιότητες της Εφορίας Καβάλας.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ το υπουργείο παρουσιάζει τη συγχώνευση ως αναβάθμιση!!!! Τραγικό είναι και το γεγονός ότι από τις υπόλοιπες καταγγελίες του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων δεν διαψεύδει τίποτα.
Η κριτική των αρχαιολόγων κατευθύνεται προς το Προεδρικό Διάταγμα του Νέου Οργανισμού του ΥΠΠΟΑ που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 171/Α/28-8-2014.
Οι λόγοι που ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, εκφράζει την αντίθεσή του, προκύπτουν από την ανακοίνωσή του και είναι οι ακόλουθοι:
"Χωρίς να προηγηθεί κανένας διάλογος ούτε με τους εργαζόμενους, ούτε με τους υπηρεσιακούς παράγοντες, ούτε με τους λοιπούς εμπλεκόμενους φορείς -παρά τις συνεχείς εκκλήσεις του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων εδώ και τρία χρόνια με διαρκή υπομνήματα- η αρχαιότερη Υπηρεσία του ελληνικού κράτους αλλάζει δομή, όταν ο προηγούμενος Οργανισμός θεσμοθετήθηκε μόλις το 2003, και δεν έχει αποτιμηθεί καν η λειτουργία του.
Τη στιγμή που η κυβέρνηση παριστάνει ότι ρίχνει βάρος στην αρχαιολογική έρευνα εκμεταλλευόμενη πολιτικά τη συνεχιζόμενη ανασκαφική έρευνα στον Τύμβο Καστά της Αμφίπολης, ταυτόχρονα:
• Συρρικνώνει τις Εφορείες Αρχαιοτήτων σε όλη τη χώρα, που είναι η πραγματική ραχοκοκαλιά της προστασίας και της ανάδειξης της πολιτιστικής κληρονομιάς. Ακόμη και η ΚΗ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, που διενεργεί τις ανασκαφές στην Αμφίπολη, θα πάψει να υπάρχει στις 28 Οκτωβρίου 2014, στο βωμό της «οριζόντιας μείωσης δομών» κατά 40% που ζητάει η Τρόικα και το ΥΔΜΗΔ.
• Εξαφανίζει από τα Μουσεία νευραλγικά Τμήματα, όπως αυτά των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και των εκθέσεων, ανοίγοντας το δρόμο για να τα παραχωρήσει σε ιδιώτες.
• Ιδρύει πέντε νέες υπηρεσίες υπαγόμενες απευθείας στο Γραφείο Υπουργού, μιας και εκεί, φαίνεται, δεν χρειάζεται να τηρηθεί η «μείωση των οργανικών δομών». Μία από αυτές, η «Ειδική Υπηρεσία Προβολής και Αξιοποίησης» φαίνεται ότι ήδη έχει αρχίσει άτυπα να λειτουργεί με αφορμή την Αμφίπολη, εμπλέκοντας εξωϋπηρεσιακούς παράγοντες που δήθεν προσφέρουν υπηρεσίες αφιλοκερδώς, προκειμένου να υπαχθούν τα αποτελέσματα της αρχαιολογικής έρευνας με απαράδεκτο τρόπο στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς!
• Καταργεί όλες τις κενές οργανικές θέσεις, σε ένα Υπουργείο που είναι ήδη υποστελεχωμένο, προσπαθώντας να διαιωνίσει αυτή την απαράδεκτη κατάσταση.
• Θέτει σε ομηρία όλους τους προϊστάμενους Διευθύνσεων και Τμημάτων (ακόμη και αυτούς που έγιναν Τμηματάρχες μόλις ενάμιση μήνα πριν!), αφού σύμφωνα με τις τελευταίες νομοθετικές παρεμβάσεις του ΥΔΜΗΔ, με την ισχύ των νέων Οργανισμών λήγει η θητεία των Διευθυντών και... ο Υπουργός τοποθετεί προϊστάμενους στις νεοσύστατες Υπηρεσίες κατά το δοκούν!
• Η πολιτική ηγεσία παίρνει την ευθύνη να προκαλέσει τεράστια αναστάτωση στα 600 έργα ΕΣΠΑ με συνολικό προϋπολογισμό 744 εκ. ευρώ και στις εκατοντάδες σωστικές ανασκαφές στο πλαίσιο έργων τρίτων, που εκτελούνται αυτή τη στιγμή από τις υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ. Κι όλα αυτά στο όνομα δήθεν της «εξοικονόμησης»!
Η οικονομική επιβάρυνση που θα προκληθεί και τα σημαντικά προβλήματα που θα ανακύψουν, και οι καθυστερήσεις στην εξυπηρέτηση των πολιτών βαρύνουν εξ ολοκλήρου την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου και την Κυβέρνηση.
Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, στη βάση των αποφάσεων διαδοχικών Συνελεύσεων του, θα προχωρήσει σε κινητοποιήσεις και σε κάθε νομική ενέργεια προκειμένου να μην εφαρμοστεί αυτό το Οργανόγραμμα".

newsbomb



Το διαβάσαμε από το: «Μαύρη μέρα» για την Αρχαιολογία! http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/08/blog-post_3487.html#ixzz3By25qJBx

Τo οργανωμένο «χάος» στη Νέα Διεθνή Τάξη

ΚΥΡΙΑΚΉ, 31 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ 2014

         ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Τις μέρες μας πολλοί ανύποπτοι πολίτες, που συνήθως

 δεν έχoυν καν τoν χρόνο μέσα στον αγώνα για την 

επιβίωση να παρακολουθήσουν στενά τις απανωτές

 δραματικές εξελίξεις γύρω μας, σχηματίζουν την

 εντύπωση ότι ζούμε σε ένα χαοτικό κόσμο. Μιλώ βέβαια

 για τα θύματα της παγκοσμιοποίησης―την μεγάλη 

πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού― και όχι τους 

βολεμένους από αυτήν και τους αντίστοιχους

 «διανοούμενους» ―που δεν βλέπουν καν ότι υπάρχει παγκοσμιοποίηση, ΝΔΤ και Υ/Ε που την διαχειρίζεται (βασικά οι ελίτ των χωρών της «Ομάδας των 7»). 

Όμως, μόνο αν ξεκινήσει κάποιος με την υπόθεση της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης

 μπορεί να καταλάβει ότι ο κόσμος μας κάθε άλλο παρά χαοτικός είναι, με την κοινή έννοια της μη

 προβλέψιμης αταξίας.

Οι αποκεφαλισμοί στο Ιράκ που επαναλαμβάνονται συνεχώς από τις οθόνες της τηλεόρασης, 

(με προφανή σκοπό να τραβήξουν την προσοχή από την μεγαλύτερη σφαγή στην Γάζα και να 

προκαλέσουν Ισλαμοφοβία,

σε αντιστάθμισμα της έξαρσης του αντισιωνισμού σε όλο τον κόσμο) είναι άμεσα συνδεδεμένοι με την 

Νατοϊκή εισβολή και την συνακόλουθη καταστροφή του Ιράκ. Αντίστοιχα, η καταστροφή της χώρας αυτής 

είναι άμεσα συνδεμένη με τους προηγούμενους κτηνώδεις Νατοϊκούς βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία

 που σκόπευαν στον διαμελισμό της, και τους αντίστοιχους βομβαρδισμούς στην Λιβύη που ακολούθησαν,

 και την συνεχιζόμενη εκεί σφαγή σήμερα. Στη συνέχεια, ήλθε η οργανωμένη ένοπλη «εξέγερση» στη

 Συρία και οι παρόμοιοι Νατοϊκοί βομβαρδισμοί που πρόκειται να αρχίσουν άμεσα σε αυτήν, ενώ τώρα

 βλέπουμε να μεταφυτεύονται οι οργανωμένες «εξεγέρσεις» και στην ίδια την Ευρώπη, στην Ουκρανία, 

απειλώντας να εμπλέξουν σε γενικευμένο πόλεμο ακόμη και την ήπειρό μας.

Παράλληλα, συνεχίζεται η απάνθρωπη Σιωνιστική εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων, ή η «βαθμιαία 

γενοκτονία» όπως την αποκάλεσε ο Εβραίος ιστορικός Ιλάν Πάπε, ο οποίος είναι από τους 

σημαντικότερους ιστορικούς που την στοιχειοθέτησαν και από τους ελάχιστους πραγματικά αντισιωνιστές 

Εβραίους. Και αυτό, σε αντίθεση με την διεθνή Σιωνιστική ελίτ που τώρα ασχολείται με την καθολίκευση

 φασιστικής έμπνευσης Νόμων, όπως το «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο» παρ’ημιν. Έτσι, επιβάλλεται 

συγκεκριμένος τρόπος αντίληψης ακόμη και ιστορικών γεγονότων όπως το «Ολοκαύτωμα» που πρέπει

 (με την απειλή φυλάκισης!) ν’ αναγνωρίζεται ως η μοναδική ιστορική γενοκτονία, παρόλο που, για 

παράδειγμα, η γενοκτονία των Αρμενίων (ή το Αρμενικό «Ολοκαύτωμα») κατά πάσα πιθανότητα ήταν

 πολύ μεγαλύτερης έκτασης ―για να μην αναφέρουμε τις γενοκτονίες των Ινδιάνων στην Αμερική κ.λπ., 

που ουσιαστικά εξαφάνισαν ολόκληρους λαούς!

Ο συνδετικός κρίκος όλων αυτών των πολέμων και σφαγών, αλλά και του αντίστοιχου οικονομικού 

πολέμου που στραγγαλίζει σήμερα τον Ελληνικό λαό, τον Πορτογαλέζικο, τον Ισπανικό κ.λπ., μέχρι τώρα 

και τον Γαλλικό, είναι η συστηματική προσπάθεια της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης για την

 ενσωμάτωση στην Τάξη αυτή κάθε μη πλήρως ενσωματωμένου λαού. Παρά τις ανοησίες όμως μιας 

εκφυλισμένης «αριστεράς» για «κακές» νεοφιλελεύθερες πολιτικές κ.λπ. κάποιων «προδοτών» της 

σοσιαλδημοκρατίας, ή τις αντίστοιχες ανοησίες μιας παλαιολιθικής μαρξιστικής Αριστεράς που προσπαθεί

 να «εξηγήσει» τους πολέμους αυτούς με το δόγμα των «ενδό-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων», η συνέπεια 

είναι απλά η στροφή των λαϊκών στρωμάτων, τα οποία ήταν η εκλογική πελατεία της, στην πατριωτική ή 

εθνικιστική Δεξιά, αν όχι στην ακροδεξιά, όπως είδαμε στις Ευρωεκλογές. Η ιδεολογική χρεοκοπία 

άλλωστε της «Αριστεράς» αυτής είναι οφθαλμοφανής όταν είναι σε πλήρη αδυναμία να μας διαφωτίσει για 

την πρωτόγνωρη ιστορικά σύμπνοια της Υ/Ε σε όλους αυτούς του πολέμους (παρά τις 

«ενδό-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις»!) και όταν τα διεθνή ΜΜΕ αυτές ακριβώς τις αποπροσανατολιστικές 

απόψεις προωθούν, ενώ θάβουν κάθε άποψη για την ΝΔΤ σαν «συνωμοσιολογία». Το ίδιο παραμύθι 

επαναλαμβάνεται τώρα με τη στροφή 180 μοιρών του Ολάντ που απλά κάνει ό,τι έκανε ο προκάτοχος του 

Μιτεράν, ή ο Λαφοντέν στην Γερμανία που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση . Και αυτό, διότι δεν είναι νοητή

 σήμερα η άσκηση πραγματικά διαφορετικής πολιτικής από τις νεοφιλελεύθερες, πολιτικές, εφόσον αυτές 

δεν αποτελούν απλά την υλοποίηση μιας «συνωμοσίας» (Ναόμι Κλάιν κ.λπ.) ή μιας «κακής ιδεολογίας», 

αλλά την αναπόφευκτη συνέπεια του ανοίγματος και της απελευθέρωσης των αγορών που επιβάλλει η 

ενσωμάτωση μιας χώρας στην διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς για να προσελκύσει τις πολυεθνικές,

 και η αντίστοιχη ενσωμάτωση στους θεσμούς της (Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου, ΕΕ κ.λπ.).

Γι’ αυτό και αποτελούν ανέκδοτα οι απόψεις ότι μπορούν χώρες ενσωματωμένες στην παγκοσμιοποιημένη

 οικονομία της αγοράς να ασκήσουν πραγματικά εναλλακτικές οικονομικές πολιτικές, δηλαδή να 

ανακτήσουν οποιονδήποτε βαθμό οικονομικής (και αντίστοιχα εθνικής) κυριαρχίας, ή πολύ περισσότερο 

να αποτελέσουν και μέλη κάποιου εναλλακτικού πόλου προς την Υ/Ε, όπως ισχυρίζονται οι χώρες της 

Ομάδας BRICS (Βραζιλία, Ινδία, Ν. Αφρική, Κίνα και Ρωσία). Όπως είχα αναφέρει και σε προηγούμενο

 άρθρο, η μόνη χώρα, μεταξύ των χωρών αυτών, με υπολείμματα εθνικής κυριαρχίας, δεδομένης της

 ισχυρής της στρατιωτικής, τεχνολογικής και εκπαιδευτικής βάσης, καθώς και των τεράστιων ενεργειακών 

πόρων της, είναι η Ρωσία.

Όχι μόνο οι BRICS (εκτός Ρωσίας) είναι εντελώς ενσωματωμένες στη ΝΔΤ, χωρίς να μοιράζονται 

οποιονδήποτε σημαντικό βαθμό υπερεθνικής κυριαρχίας (οικονομικής, πολιτικής, μιντιακής και πολιτιστικής

 δύναμης σε υπερεθνικό επίπεδο) αλλά ακόμη χειρότερα, η εθνική κυριαρχία τους είναι καταφανώς

 υποδεέστερη εκείνης της Ρωσίας, με την Κινεζική «κομουνιστική» ελίτ να είναι ιδιαίτερα ενσωματωμένη 

στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία, γεγονός που έχει οδηγήσει σε μια δραματική αύξηση της ανισότητας

 στην «σοσιαλιστική» αυτή χώρα. Αλλά, όπως δείχνει το Ουκρανικό παράδειγμα, ακόμη και η Ρωσία 

βλέπει τους ομοεθνείς της στην Ανατολική Ουκρανία να σφάζονται κυριολεκτικά από την Χούντα του 

Κιέβου (προτεκτοράτο της Υ/Ε), να τους κόβουν για εβδομάδες το ηλεκτρικό, το νερό και το τηλέφωνο και 

δεν τολμά να κάνει την παραμικρή ανοικτή επέμβαση, όταν η Υ/Ε προχωρούσε στη καταστροφή χωρών, 

όπως το Ιράκ και η Συρία, και έκανε ανοικτό «πραξικόπημα από τα κάτω» στην ίδια την Ουκρανία, όχι για 

να προστατεύσει ομοεθνείς της, αλλά απλά για να προστατεύσει τις Χούντες με τις οποίες ήθελε να 

ενσωματώσει τις χώρες αυτές στη ΝΔΤ!

Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (31 Αυγούστου 2014)

Αρχείο Τάκη Φωτόπουλου: http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos

http://www.antipagkosmiopoihsh.gr

Τον θυμάστε τον αντιμνημονιακό Τράγκα;; ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟΝ!

Τον θυμάστε τον αντιμνημονιακό Τράγκα;;


ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟΝ!


Αφού κατάφερε να ντυθεί με την προβιά του αντιμνημονιακού και μέσα από τον Real Fm να κάνει να τον ακούν και να τον παίρνουν στα σοβαρά όλοι οι αμνήμονες Έλληνες, που έκαναν ότι αγνοοούσαν το παρελθόν του "Θείου", ήρθε η ώρα να σοβαρευτεί.....


Και πιο συγκεκριμένα, να αποκαλύψει τον πραγματικό του εαυτό, και να οδηγήσει τα πλήθη των ακροατών του πίσω στα μνημονιακά "μαντριά" κάνοντας αρχή με άρθρο στο ενημερωτικό site του, που καλεί ΝΔ, Χρυσή Αυγή, Αν. Έλληνες, ΛΑΟΣ, και λοιπούς να φτιάξουν μία ενωμένη Κεντροδεξία, χωρίς να αναφέρει με τι πολιτική βέβαια. Ανάλογα καλεί να πράξει και η Κεντροαριστερά, και όλα αυτά για να μην έρθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ που όπως λέει θα υπερφορολογήσει τον λαό (εννοεί τους προύχοντες που τον χρηματοδοτούν μάλλον, αφού ο λαός ξεβρακώθηκε) και άκουσον-άκουσον ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξυπηρετήσει τα σχέδια των δανειστών!!!


Το ποιος τα εξυπηρετεί τώρα, βέβαια δεν αναφέρει!


Σας παραθέτουμε το άρθρο από το site του:


"Το κέντρο και η Κεντροδεξιά δεν μπορεί να είναι σκορποχώρι με διάφορους οπλαρχηγούς οι οποίοι κινούνται ως «άτακτοι» είτε φιλομνημονιακά είτε αντιμνημονιακά, χωρίς το σύνολο της πολιτικής τους δράσης να εξυπηρετεί ούτε την κοινωνία ούτε την πατρίδα και την εθνική κυριαρχία.

Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν ακούγοντας ή βλέποντας τις οικονομικές θέσεις των οικονομικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβάνεται κανείς ότι κινούνται (βλέπετε τελευταίες δηλώσεις του κ. Δραγασάκη) στο μονόδρομο της υπερφορολόγησης που θέλουν οι Γερμανοί και γενικά οι δανειστές μας.
Άλλωστε εάν σκύψει κανείς στις δηλώσεις του στενού συνεργάτη του κ. Τσίπρα θα διαπιστώσει ότι το πλάνο βελτίωσης της αγοράς εργασίας από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε βάθος τετραετίας να «γεννήσει» 200.000-300.000 θέσεις εργασίας ενώ οι άνεργοι και οι ημιαπασχολούμενοι αγγίζουν τα 2 εκατομμύρια!
Το «σκορποχώρι της Δεξιάς», η ανασύνθεση και η ανάταξή του, όπως και η ευρύτερη συσπείρωση των πολιτικών δυνάμεων του τόπου προκειμένου να υπάρξει δυνατότερη και αποτελεσματικότερη διαπραγμάτευση και αναχαίτιση των ασφυκτικών εντολών της ύπατης αρμοστείας, είναι κάτι που συζητείται ευρέως το τελευταίο καιρό πίσω από τους τοίχους επιχειρηματικών ομίλων, εκδοτικών γραφείων αλλά κυρίως των βασικών πολιτικών κομμάτων του τόπου.
Για παράδειγμα, στο χώρο της παλαιάς Κεντροδεξιάς είναι οφθαλμοφανές και εύλογο ότι δεν είναι δυνατόν να κατέβουν σε πρόωρες ή μη εκλογές 40 κόμματα με 40 οπλαρχηγούς και πολιτικούς τσιφλικάδες. Πάρτε μια βαθιά ανάσα και μετρήστε ψηφοδέλτια: Ν.Δ., ΛΑΟΣ, Χρυσή Αυγή, Ανεξάρτητοι Έλληνες, Πολύδωρας, Μάνος, Σκυλακάκης…
Ακολουθεί λίστα με κεντρογενή ή κεντροαριστερά κόμματα – εντελώς αστικά – τα οποία είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε είναι ο παλαιός χώρος του κραταιού κέντρου – ΠΑΣΟΚ που τον έπληξε καίρια ο αλήστου μνήμης Γιώργος Παπανδρέου.
Οι κατακερματισμένοι δύο αυτοί χώροι εμφανίζονται ως συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου κατέχοντες ακόμη και εν μέσω θυέλλης το 32% (άθροισμα ποσοστών στις ευρωεκλογές).

Κάποιοι λοιπόν ψυχραιμότεροι, μαθαίνω από πολύ καλές πηγές μου, αντιλαμβάνονται ότι θα υπάρξει μεγαλύτερη απώλεια εθνικής κυριαρχίας – υποδούλωση, μεγαλύτερη ακυβερνησία και σε τελική ανάλυση, λένε τα κεντροδεξιά «περιβάλλοντα», εάν φτάσουμε στο κ. Τσίπρα με αυτοδυναμία ή με συγκυβέρνηση με πρώτο λόγο στην Αριστερά, θα υπάρξει υπερφορολόγηση σε τέτοιο βαθμό που αυτό που συμβαίνει σήμερα θα φαντάζει ως όαση σε οικονομική έρημο.
Έπειτα, λένε οι ίδιοι κύκλοι, αποδεικνύεται πλέον στην πράξη, ότι η πολυδιάσπαση μειώνει τη διαπραγματευτική αντίσταση απέναντι στο Βερολίνο και στο ΔΝΤ (Ουάσιγκτον) και μας καθιστά έρμαια σε πολύ δύσκολους καιρούς.


Ο μοναδικός δρόμος είναι να τελειώσει το οπλαρχηγιλίκι και η κατάτμηση των πολιτικών δυνάμεων που επιθυμούν τα ξένα και τα ντόπια συμφέροντας.
Η «Πατριωτική Δεξιά» πρέπει να επανέλθει ενωμένη. Δεν είναι δυνατόν να καπελώνονται τμήματά της, λόγω του μνημονίου και της φτώχειας, αποφασιστικά σχήματα πολύ επικίνδυνα για τα εθνικά θέματα και τη Δημοκρατία όπως και από κομματίδια που αποδεικνύεται στην πράξη δεν έλκουν δικαιολογημένα το εκλογικό σώμα γιατί δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτα.
Επίσης στο χώρο της Κεντροαριστεράς δεν είναι δυνατόν να συνεχίζει τη δράση του ο εθνοκτόνος Παπανδρέου, ο οποίος χάλκευσε δεσμά για τη χώρα και ως αμίμητος πολιτικός κλόουν εξακολουθεί να εμφανίζεται σε κάποιες περιοχές της χώρας αναστατώνοντας τους κατοίκους της.
Όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην πολιτική σκηνή (κατακερματισμός, ασυνεννοησία, πολιτική ανεπάρκεια, αναποτελεσματικότητα), μόνο κακό θα φέρουν στο τόπο και είναι πλέον ορατό σε όλους ότι μόνο ένα πανεθνικό δημοκρατικό μέτωπο μπορεί να σπρώξει τη χώρα μπροστά και να μειώσει τις παρενέργειεςαπό την αναπόφευκτη πλέον εφαρμογή όλων των νόμων που ψηφίστηκαν εντός μνημονίου. Και θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει το παραμύθι της Αριστεράς «ευρώ – δραχμή και τούμπαλιν», «πολύ Ευρώπη, λίγη Ευρώπη και ευρωσκεπτικισμός»."




anemosantistasis






Το διαβάσαμε από το: Τον θυμάστε τον αντιμνημονιακό Τράγκα;; ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟΝ! http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/08/blog-post_7054.html#ixzz3BxxBb4q

Z

Επιστολή-κραυγή αγωνίας 34 ακαδημαϊκών σε Α.Σαμαρά για αντιρατσιστικό και λαθροεισβολή

Οι υγιείς δυνάμεις του Ελληνισμού προσπαθούν να ορθώσουν ανάστημα στις νεοταξικές και αντεθνικές αποφάσεις της κυβέρνησης Σαμαρά κα Βενιζέλου και σε αυτό το πλάισιο 34 ακαδημαϊκοί απέστειλαν επιστολή στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τους αρμόδιους υπουργού της κυβέρνησης, ζητώντας τους έστω την τελευταία στιγμή να ματαιώσουν την ψήφιση του υπαγορευμένου από το εξωτερικό "αντιρατσιστικού" νομοσχεδίου και να σταματήσουν άμεσα την ανέγερση του τεμένους που θα αποτελέσει εν δυνάμει κέντρο ισλαμικής ιδεολογίας και προώθησηςτρομοκρατίας.

Επίσης κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τον τεράστιο κίνδυνο που κρύβει για την ύπαρξη του ίδιου του Ελληνισμού το τεράστιο κύμα λαθρομετανάστευσης που σαρώνει την χώρα, το οποίο αντί να αντιμετωπιστεί σθεναρά από την κυβέρνηση, το "χαϊδεύει" χαρακτηρίζοντάς τους μάλιστα απλά ως "παράτυπους μετανάστες" (είναι χαρακτηριστικό ότι η κρατική ΝΕΡΙΤ αναφερόμενη σε ένα σκάφος γεμάτος με λάθρο στα ανοιτκά του Σουνίου ανέφερε ότι "αναζητείται ιστιοφόρο με 25 επιβάτες"!)

"Η απόφαση για την ανέγερση του τεμένους στο Βοτανικό οξύνει το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, επιβραβεύοντας την παρανομία, και δημιουργεί τεράστια προβλήματα ασφάλειας και κοινωνικής συνοχής στη χώρα μας.

Παράλληλα, το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, όπως έχει, περιορίζει τα δικαιώματα των Ελλήνων, όπως είναι η ελευθερία του λόγου, και γίνεται κίνητρο που ευνοεί τη λαθρομετανάστευση. Πρωταρχικό μέλημα της πολιτείας είναι η αντιμετώπιση του εποικισμού της χώρας μας με μέτρα άμεσα και αποτελεσματικά".

Στην επιστολή τους αυτή, οι ακαδημαϊκοί καταθέτουν την θέση τους σχετικά με την ανέγερση του τεμλενους στο Βοτανικό, το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο αλλά και την λαθρομετανάστευση και, τέλος, καταθέτουν τις δικές τους προτάσεις για την απαραίτητη αλλαγή πορείας και πολιτικών επιλογών απέναντι σε υπάρχοντα φαινόμενα που οδηγούν σε μία ανυπολογίστου μεγέθους εθνική καταστροφή.

Η επιστολή των ακαδημαϊκών

"Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,
Εξοχότατε κύριε Πρωθυπουργέ,
Αξιότιμοι κύριοι Υπουργοί,
Αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές,

Η Ελληνική πολιτεία σκοπεύει να χρηματοδοτήσει την κατασκευή και λειτουργία τεμένους στο Βοτανικό, προφανώς για να ασκείται κρατικός έλεγχος σε αυτό. Όμως στην πραγματικότητα αυτή η κίνηση, γινόμενη υπό την πίεση της Τουρκίας και των Μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, επαυξάνει σοβαρά τους κινδύνους που διατρέχει η χώρα μας από το τεράστιο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.

Η ανεξέλεγκτη εισροή αλλοεθνών στο έδαφος μιας χώρας είναι παράνομος εποικισμός, συνιστά έγκλημα εθνοκτονίας συντελούμενο κατά κανόνα υπό ανώμαλες συνθήκες πολέμου, και απαγορευόμενο από το διεθνές δίκαιο (Άρθρο 8.2.β.viii του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου).

Παράνομος μουσουλμανικός εποικισμός είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα: και οι έποικοι, αντί να απελαθούν, όπως διατάσσουν οι νόμοι, εδραιώνονται και α π α ι τ ο ύ ν.

Το δε μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο καθώς εκατομμύρια παράνομοι αλλοδαποί βρίσκονται ήδη στη χώρα, ενώ οι νέες αφίξεις παρουσιάζουν υψηλό ρυθμό αύξησης ιδιαίτερα από μουσουλμανικές χώρες. Μια χώρα που μαστίζεται από ανεργία της τάξεως του 27% και παραπαίει στο χείλος της χρεωκοπίας όχι μόνο δεν έχει ανάγκη από μετανάστες αλλά δεν μπορεί να τους προσφέρει, και περισσότερο σε λαθρομετανάστες, ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, αφού δεν μπορεί να τις παράσχει και σε μεγάλο ποσοστό των πολιτών της.

Μετά την συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Ερντογάν το 2013 μπήκαν στην τελική ευθεία οι διαδικασίες για την κατασκευή, με έξοδα του Ελληνικού κράτους, ισλαμικού τεμένους στον Βοτανικό, στην περιοχή του αρχαίου Ελαιώνα, επάνω σε οικόπεδο που παραχωρήθηκε σε αυτούς από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.

Με την παρουσία του τεμένους ο Βοτανικός, μια περιοχή στο κέντρο της πρωτεύουσας της χώρας, διατρέχει τον κίνδυνο να μετατραπεί σε ένα γκέτο ανέργων παράνομων Μουσουλμάνων μεταναστών, με όλα τα κοινωνικά προβλήματα που μαστίζουν τέτοια γκέτο, και μια βάση του φανατικού ισλάμ που φουντώνει κάτω από τέτοιες συνθήκες.

Επιπροσθέτως, η περιβαλλοντική επιβάρυνση από ένα τέτοιο γκέτο θα είναι καταστροφική για μια περιοχή που χρειάζεται ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή ανακούφιση και χώρους «αναπνοής» για τους κατοίκους.

Η κατασκευή τεμένους στο Βοτανικό για την ικανοποίηση της Τουρκίας και των απαιτήσεων παράνομων μεταναστών, η υπουργική απόφαση (ΦΕΚ Β’ 1453, 5-6-2014), και το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που προωθείται από την κυβέρνηση, έχουν επιπτώσεις πολύ ευρύτερες από αυτές στον Βοτανικό.

Η κατασκευή και λειτουργία τζαμιών με δαπάνες του κράτους ανταμείβει την παράνομη εισβολή και στην συνέχεια εποίκηση από αλλοεθνείς επήλυδες πλήρως αναφομοίωτους και οδηγεί στη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής της χώρας με ολέθρια αποτελέσματα. Με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, το οποίο έχει ήδη κριθεί αντισυνταγματικό από την Κεντρική Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή, επιβάλλεται στους Έλληνες η φίμωση της ελευθερίας του λόγου (που είναι το θεμέλιο της Δημοκρατίας).

Με την υπουργική απόφαση (ΦΕΚ Β’ 1453, 5-6-2014) χορηγείται άδεια διαμονής ενός (1) έτους σε πολίτες ξένων χωρών που φέρονται ως θύματα ρατσισμού, έστω και λεκτικού. Άδεια διαμονής ενός (1) έτους χορηγείται επίσης σε όλους τους ουσιώδεις μάρτυρες, δηλαδή τους υπόλοιπους λαθρομετανάστες που εισβάλλουν παράνομα μαζί τους. Είναι φανερό ότι και η εν λόγω υπουργική απόφαση οξύνει ακόμη περισσότερο τη μάστιγα της λαθρομετανάστευσης.

Η ανέγερση του τζαμιού προγραμματίστηκε με την υπουργική απόφαση 3512/2006, εφόσον οι νόμοι 1363/1938 και 1672/1939 εξουσιοδοτούσαν τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων να δίδει άδεια για ανέγερση ευκτηρίων οίκων άλλων θρησκειών.

Επισημαίνουμε ότι με μια ad hocτροποποίηση του νόμου περί ευκτηρίων οίκων αλλοθρήσκων το ίδιο έτος (3467/2006) καταργήθηκε η προβλεπόμενη από τους νόμους του 1938-1939 προαπαίτηση της άδειας κ α ι της οικείας εκκλησιαστικής αρχής της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος, έτσι ώστε να εκμηδενισθεί κάθε εμπόδιο για την κατασκευή του τεμένους μετά από μια υπουργική απόφαση που να την υποστηρίζει.

Δηλαδή άλλαξε η νομοθεσία αποκλειστικά προς εξυπηρέτηση του Ισλάμ και των φορέων του. Τόσο ο 3512/2006 όσο και η απόφαση του ΣτΕ, όμως, παρακάμπτουν το γεγονός ότι οι νόμοι του 1938-1939 (έστω και στην «τροποποιημένη» τους μορφή) σε καμία περίπτωση δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα λατρείας σε ευκτηρίους οίκους σε μουσουλμάνους μη Έλληνες πολίτες π α ρ α ν ό μ ω ς διαβιούντες στη χώρα και των οποίων οι συνεχώς αυξανόμενοι αριθμοί αποτελούν άμεση εθνική απειλή για την Ελλάδα.

Η μοναδική διεθνής συμβατική υποχρέωση της Ελλάδας για παραχώρηση τόπων θρησκευτικής λατρείας εδράζεται στη Συνθήκη τη Λωζάννης και σχετίζεται αποκλειστικά και μόνον με την μειονότητα των Ελλήνων υπηκόων μουσουλμάνων το θρήσκευμα, οι οποίοι κατοικούν στη Θράκη.

Η κατασκευή τζαμιού εντός της Επικράτειας και πέραν των ορίων της Θράκης σημαίνει dejure και de facto αναγνώριση ετέρων, αγνώστων το πλήθος, μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Αττική ή οπουδήποτε αλλού.

Έτσι, αυτόματα, αναγνωρίζονται ως νόμιμοι όλοι οι επήλυδες που έχουν εισβάλλει και διαβιούν παράνομα στην Ελλάδα αφού στερούνται / αποκρύπτουν τα απαιτούμενα ταξιδιωτικά έγγραφα, αλλά και οι χιλιάδες που συνωστίζονται στα παράλια της Τουρκίας παρά την θέληση του Ελληνικού Λαού και θα εισβάλλουν στο εγγύς μέλλον.

Σημειώνεται ότι: α) η περιοχή του χώρου λατρείας για τους μουσουλμάνους αποτελεί και ιδιοκτησία τους, βάσει του ιερού τους βιβλίου, κάτι που συνεπάγεται ιδιοκτησία Ελληνικού εδάφους από παρανόμως ευρισκομένους σε αυτό αλλοδαπούς· β) εκ των πραγμάτων η περιοχή του τζαμιού (ως λατρευτικού χώρου και βάσει διεθνούς δικαίου) αποτελεί χώρο ασύλου που ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί για παράνομες πράξεις.

Το Ισλάμ διαιρείται σε πολυάριθμες σέκτες (σουνίτες, σιίτες, αλεβίτες, κλπ.) κάποιες από τις οποίες βρίσκονται σε αιματηρή αντιπαράθεση εδώ και αιώνες. Ποιους από όλους θα εξυπηρετεί το τέμενος στον Βοτανικό; Σε κάθε περίπτωση η πολιτεία θα αναγκασθεί στο μέλλον να εκδώσει πολυάριθμες νέες άδειες ανέγερσης τζαμιών για τις θρησκευτικές ανάγκες και των υπολοίπων ισλαμικών σεκτών, οι οποίες είναι πολύ πιθανόν να εμπλακούν σε εχθροπραξίες μεταξύ τους, ακριβώς όπως πράττουν σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή σήμερα.

Οι προθέσεις των ισλαμιστών της Τουρκίας είναι ξεκάθαρες από την δήλωση του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ερντογάν το 1997: «Η δημοκρατία είναι μόνο το τραίνο, στο οποίο επιβιβαζόμαστε για να φθάσουμε στον στόχο μας. Τα τζαμιά είναι τα στρατόπεδά μας, οι μιναρέδες είναι οι ξιφολόγχες μας, οι τρούλοι είναι τα κράνη μας, οι πιστοί είναι οι στρατιώτες μας». Από το 2001 και έπειτα στο όνομα του Ισλάμ έχουν γίνει περισσότερες από 17.000 τρομοκρατικές επιθέσεις.

Οι εκρήξεις στο μετρό της Μαδρίτης το 2004 και του Λονδίνου το 2005 είχαν εκατοντάδες θύματα, πρεσβείες της Δανίας παγκοσμίως έγιναν στόχος εξ αιτίας κάποιων αντί-ισλαμικών γελοιογραφιών και μουσουλμάνοι δεύτερης και τρίτης γενεάς έκαψαν το 2005 προάστια του Παρισιού.

Εάν τα ανωτέρω έγιναν σε χριστιανικές χώρες όπου οι μουσουλμάνοι εισήχθησαν ως νόμιμοι μετανάστες, ποιος μπορεί να εγγυηθεί την δημόσια τάξη στην Ελλάδα όπου οι μετανάστες είναι παράνομοι και πολλαπλάσιοι ως ποσοστό απ’ ότι στις καλά οργανωμένες και φυλασσόμενες χώρες της Δύσης;

Δείγματα γραφής έχουν ήδη δοθεί με συλλογικούς βανδαλισμούς στο κέντρο των Αθηνών με αφορμή την υποτιθεμένη προσβολή αντιτύπου του κορανίου από Έλληνα αστυνομικό το 2009, με την κατάληψη των Προπυλαίων του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και των μεγάλων πλατειών των Αθηνών το 2010, και με αμέτρητες ληστρικές επιθέσεις και δολοφονίες Ελλήνων πολιτών.

Οι χριστιανοί αποδεκατίζονται σήμερα σε όλο το φανατικό ισλαμικό τόξο (Λίβανο, Συρία, Αίγυπτο, Ιράκ, Σομαλία, Πακιστάν). Το φανατικό Ισλάμ εξασκεί τη λατρεία όχι μόνο προσβάλλοντας «την δημόσια τάξη και τα χρηστά ήθη», αλλά επιδιώκοντας την ανατροπή των δημοκρατικών θεσμών και την επιβολή μιας άγριας θρησκευτικής δικτατορίας.

Δεν είναι εφιαλτική υπερβολή μια μελλοντική προσπάθεια για εισαγωγή της Σαρίας στη δημόσια ζωή της χώρας μας με την συνεπαγόμενη διατάραξη της ισονομίας σε σχέση με αστικές ελευθερίες και δικαιώματα, όπως γίνεται κατόπιν πιέσεων φανατικών μουσουλμάνων σε ευρωπαϊκές χώρες:

Στο Ηνωμένο Βασίλειο ήδη συζητείται η ενσωμάτωσή του Ισλαμικού νόμου στο Βρετανικό νομικό σύστημα, ώστε να εξυπηρετηθούν όλοι οι κάτοικοι της χώρας, ανάλογα με το πολιτιστικό τους υπόβαθρο.

Στη Νορβηγία, ισλαμιστικές οργανώσεις της χώρας απαιτούν τη δημιουργία Ισλαμικού χαλιφάτου που να τηρεί τους νόμους της Σαρίας, με την απειλή τρομοκρατικής επίθεσης εναντίον του σκανδιναβικού έθνους.

Καλούμε την Πολιτεία:

1) Να αντιμετωπίσει άμεσα τη μάστιγα της εισβολής-εποίκησης αποκαθιστώντας την υπό πλήρη κατάρρευση πληθυσμιακή συνοχή αλλά και την ασφάλεια της χώρας, όπως έχει υποχρέωση και καθήκον, ως εξής:
α) Καταγγέλλοντας και καταργώντας τους εθνοκτόνους Κανονισμούς «Δουβλίνο ΙΙ και ΙΙΙ» που πλήττουν το εθνικό συμφέρον. β) Εντοπίζοντας όλους τους αλλοδαπούς που εισήλθαν παράνομα στην Ελλάδα και απελαύνοντάς τους άμεσα, με χρέωση των εξόδων απέλασης στις Πρεσβείες τους.
γ) Επαναφέροντας τα προσφάτως καταργηθέντα άρθρα του Ποινικού Κώδικα με τα οποία προβλέπονταν το μέτρο της διοικητικής απέλασης αλλοδαπών με την διάπραξη πλημμελήματος.
δ) Περιορίζοντας δραστικά το θεσμό του πολιτικού ασύλου, δεδομένου ότι ο θεσμός αυτός καταστρατηγείται συστηματικά για να διευκολύνει την είσοδο των αλλοδαπών στη χώρα

. 2) Να αναβάλει την απόφαση για την ίδρυση τεμένους στο Βοτανικό ή αλλού στην Ελληνική επικράτεια, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της απέλασης των παράνομων αλλοδαπών.

3) Να αποσύρει το κριθέν ως αντισυνταγματικό αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που, όπως έχει, καταρρακώνει το αναφαίρετο δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου.
Τέλος, καλούμε τους Έλληνες βουλευτές να συνειδητοποιήσουν τους εθνικούς κινδύνους που επισημαίνονται παραπάνω και να πράξουν τα δέοντα στις επερχόμενες ψηφοφορίες της Βουλής.

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

1. Σταύρος Α. Αναγνωστόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών.
2. Ιωάννα Αναστασοπούλου, Καθηγήτρια, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
3. Αντώνιος Ανδρεάτος, Καθηγητής, Σχολή Ικάρων.
4. Ιωάννης Αργυρόπουλος, PhD, Διευθυντικό στέλεχος τεχνικού προσωπικού AT&T Labs, Atlanta.
5. Ευάγγελος Βαλιανάτος, Διδάκτωρ, συγγραφέας.
6. Νίνα Γκατζούλη, Καθηγήτρια, University of New Hampshire.
7. Αθανάσιος Επίσκοπος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
8. Χρήστος Κ. Ευαγγελίου, Καθηγητής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο του Μαίρυλαντ (Τάουσον), ΗΠΑ.
9. Παναγιώτης Εσκίογλου, Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
10. Πέτρος Ιωάννου, Καθηγητής, University of Southern California.
11. Λεωνίδας Κουμάκης, Νομικός, συγγραφέας.
12. Ηλίας Κουρούμαλης, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κρήτης.
13. Γεώργιος Κυριακού, Καθηγητής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
14. Xanthippi Markenscoff, Distinguished Professor, University of California, San Diego.
15. Ευριπίδης Μπίλλης, τ. Επίκουρος Καθηγητής, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
16. Γεώργιος Μπλύτας, PhD Physical Chemistry, συγγραφέας.
17. Λευτέρης Μέρμηγκας, Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης στο Μπάφαλο, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ.
18. Νικόλαος Λ. Μωραΐτης, Ph.D., Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, ΗΠΑ.
19. Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, Πρ. Πρύτανης, Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
20. Δημήτριος Παντελής, Επίκουρος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
21. Γρηγόριος Παπαγιάννης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
22. Νικόλαος Θ. Παπαδόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
23. Στέφανος Παπακώστας, ΜΒΑ, τ. Καθηγητής Κολλεγίων Deree, Southeastern, University of Indianapolis.
24. Νικόλαος Παπαροδόπουλος, τ.Λέκτορας Πανεπιστημίου Αιγαίου
25. Γεώργιος Παύλος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
26. Γεώργιος Πυργιωτάκης, τ. Αναπληρωτής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
27. Ευάγγελος Ρήγος, Master Mariner, Pace University, NY – BBA, Ελλάς.
28. Κωνσταντίνος Ρωμανός, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
29. Ηλίας Σταμπολιάδης, Καθηγητής, Πολυτεχνείο Κρήτης.
30. Αναστασία Τσακιροπούλου, Καθηγήτρια, University of Alabama.
31. Georgia Triantafillou, Professor of Mathematics, Temple University, Philadelphia, ΗΠΑ.
32. Μαρία Υψηλάντη, Επίκουρος Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Κύπρου.
33. Νικόλαος Φυτρολάκης, Ομότιμος Καθηγητής, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
34. Ιωάννης Χατζόπουλος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αιγαίου."

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

http://www.defencenet.gr