Διαχρονική εξέταση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας

   Το 2010 οι δανειστές της χώρας είπαν στους κυβερνώντες μας ότι η Ελλάδα χρωστά 299 δις ευρώ. Αυτοί ανταπαντώντας είπαν στους δανειστές δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα  η Ελλάδα θα πληρώσει το χρέος της έως την τελευταία δεκάρα.

   ΕΡΩΤΗΣΗ: Δεν θα έπρεπε να ρωτήσουν, για σταθάτε ρε παιδιά  από πού βγαίνει το νούμερο, τι ακριβώς έχουμε δανειστεί, πότε τα πήραμε , για πιο λόγο, τι ακριβώς εξυπηρετούμε τόσα χρόνια που πληρώνουμε; Το αυτονόητο δηλαδή. Αυτό που ο καθένας από εμάς θα ρωτούσε σε κάποιον που θα του ζητούσε λογαριασμό.

  Βέβαια αν το κάνανε πράξη αυτό θα διακρίνονταν οι μίζες, οι προμήθειες και η κάθε είδους  λαμογιές που πραγματοποίησαν συμπολίτευση αντιπολίτευση και μετά ποιος τους σώνει….

Έτσι οδηγηθήκαμε στον ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑ. Τα μέσα ενημέρωσης οι καθηγητές πανεπιστημίων κόμματα αντιπολίτευσης όλοι τηρούν σιγή ιχθύος για το θέμα. Σαν να μην υπάρχει.

  Διότι αυτό που ξέρω εγώ με βάση τα στοιχεία του υπουργείου οικονομικών, για την εξηπυρέτηση χρέους 155δις που είχαμε στις 31-12-2001΄συν το συσωρευμένο έλλειμα του πρωτογενούς αποτελέσματος της γενικής κυβέρνησης στην 8ετία που ήταν 30,7δις δηλαδή συνολικά 185,7δις, από τις 1-1-2002 έως τις 31-12-2009 δώσαμε για την εξυπηρέτηση αυτού του χρέους τόκους και χρεολύσια 298 δις κι όχι μόνο δεν το εξοφλήσαμε αλλά μας είπαν ότι χρωστάμε και άλλα τόσα.

   Αυτό με προβλημάτισε και παρακάτω θα επιχειρήσω να περιγράψω μετά από εκτεταμένη έρευνα πως εξελήσεται το δημόσιο χρέος της Ελλάδας στην πάροδο των χρόνων.

  Μετά την συμφωνία του Λονδίνου στα 1951 στα 1952 οι μεγάλες δυνάμεις πιέζουν την Ελλάδα και την εξαναγκάζουν να διαγράψει το σύνολο των πολεμικών αποζημιώσεων που της οφείλανε οι Γερμανοί αλλά και το Γερμανικό κατοχικό δάνειο.Εδώ υπάρχει κάτι σημαντικό.Με την πιο μετριοπαθή εκτίμηση σε σημερινές αξίες των γερμανικών αποζημιώσεων την φέρνουν κοντά στα 500δις και το κατοχικό δάνειο στα 163δις ευρώ. Αυτά προς γνώση εγκυκλοπαιδική σε μιαν άκρη του μυαλού μας για να θυμόμαστε ότι με βάσει τα στοιχεία του υπουργείου οικονομικών η εκτίμηση του χρέους πλησιάζει τα 345δις.

   Το 1963 με το πρόσχημα ότι εμείς θέλουμε να μπούμε στην ΕΟΚ οι δανειστές μας μέσω τα κυβέρνησης ΕΡΕ  Κ. Καραμανλή κλείνουν την πιο ανατριχιαστική και ατιμωτική συμφωνία ως προς τους αγώνες αυτού του ελληνικού λαού. Την αναγνώριση των προπολεμικών χρεών της Ελλάδας τα δάνεια Τρικούπη, Βενιζέλου στο άρτιο της αξίας τους (δηλαδή σαν να μην δώσαμε φράγκο) σε νόμισμα ότι πιο σκληρό για την εποχή σε νόμισμα χρυσής λύρας αναγνωρίζοντας το δικαίωμα στους δανειστές σε τόκους υπερημερίας από το 1880 έως το 1963 συν το δικαίωμα των δανειστών σε ρήτρες χρηματοπιστωτικού κινδύνου και έτσι βάλανε και 70% επί των τόκων διότι τους καθυστερήσαμε τους τόκους.  Όλα αυτά με μία υπογραφή  Κ.Καραμανλής. Βέβαια η αντιπολίτευση του Γ. Παπανδρέου με υπουργό τον Κ. Μητσοτάκη όταν το 1964 αναλαμβάνει την εξουσία η κυβέρνηση Ένωσης Κέντρου επαναφέρει την συμφωνία στο τραπέζι και επικαιροποιήται με χειρότερους όρους για την Ελλάδα και αποφασίζετε ότι ο ελληνικός λαός αναγνωρίζει το λάθος του ότι  τα τελευταία 70 χρόνια δεν έχει πληρώσει φράγκο και έτσι πρέπει να τα πληρώσει όλα!!! Πέφτει βέβαια και η κυβέρνηση Ένωσης Κέντρου και καμία από τις επόμενες κυβερνήσεις δεν αναγνωρίζει την συμφωνία και δεν πληρώνει.

   Ο μεγάλος δανεισμός της Ελλάδας ξεκίνησε με την χούντα το 1967. Μια από τις πρώτες πράξεις που έκανε ήταν η αναγνώριση   της συμφωνίας του Καραμανλή και Παπανδρέου με το προπολεμικό χρέος της Ελλάδας και ξεκίνησε να το πληρώνει φορτώνοντας κιόλας επιπλέον χρέος στην Ελλάδα. Μάλιστα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ η χούντα εφάρμοσε προκλητικότατο τύπου δανεισμό με το εξωτερικό στο όνομα εταιριών. Δεν δανειζόντανε το ελληνικό δημόσιο έστω τυπικά για να διαχειριστεί το ίδιο, δανειζότανε υπέρ του Σκαπανέα της Αχυρόδον της ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ ήταν οι μεγαλοεργολάβοι της εποχής και όταν μετά το 72-73 με την φιλελευθεροποίηση Μαρκεζίνη οσμήστικαν οι χουντικοί ότι πέφτει η χούντα τι κάνανε; Λεηλατήσανε ταμεία και δημόσιες επιχειρήσεις τα πάντα πλήρωσαν τα χρέη που κανονικά έπρεπε να τα πληρώσουν οι μεγαλοεργολάβοι μόνο και μόνο για να τους γλυτώσουν μην έρθει η μεταπολίτευση και τους ζητήσει τα ρέστα. Βέβαια οι εταιρίες αυτές συνέχισαν να παίρνουν δουλειές και επί Καραμανλή αργότερα τα πρώτα 3-4 χρόνια.Ένα ιστορικό στοιχείο συνιδρυτής της εταιρίας Σκαπανεύς ήταν ο κ. Πάυλος Τσίπρας πατέρας γνωστού ηγέτη κόμματος της αριστεράς. Από τότε όλες οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν πληρώνουν αυτό το χρέος.

   Από το 74 έως το 80 παρατειρήτε μια αύξηση του δημόσιου χρέους περί τα 335 εκατομμύρια ευρώ για να κάνουμε την νομισματική προσαρμογή σε σημερινές αξίες.Νομισματική προσαρμογή που δεν έκανε όμως ο ίδιος ο Καραμανλής.Δηλαδή το δημόσιο χρέος αποτυπώνονταν στον προϋπολογισμό  ως εξής.Ποιό δάνειο εξυπηρετώ πότε το πήρα το 1960 σε νόμισμα δολάριο ωραία.Πόσο είχε η ισοτιμία δολαρίου/δραχμή το 1960 1/35 ωραία. Το αποτυπώνω στον προϋπολογισμό με την ισοτιμία που το πήρα ανεξάρτητα εάν το 1978 η ισοτιμία ήταν 1/80.Οπότε τα 335 εκατομμύρια ευρώ στο τέλος του 80 ήταν πλαστά.

   Όταν ήρθε το ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου 1981-88 στο τέλος της 8ετίας φτάνει το 1 δις. Εδώ όμως έχουμε το εξής.Θα την χωρίσω σε δύο περιόδους  81-84 και 85-88. Η περίοδος 81-84 έχει να κάνει με την αύξηση των εισοδημάτων των εργαζομένων και συνταξιούχων και έτσι απλά ο κόσμος αυτός είχε την δύναμη να κυκλοφορήσει στην αγορά και να ψωνίσει. Να έχει δηλαδή οικονομική δραστηριότητα.Έτσι υπήρξε μια μικρή αύξηση του δημόσιου χρέους αλλά μια πολύ μεγάλη πτώση στον ρυθμό αύξησής του λόγω της τεράστιας αύξησης του ΑΕΠ.

  Το 1985 η κατάσταση αλλάζει για δύο λόγους.

Α)  Γίνεται η νομισματική προσαρμογή σε τωρινές αξίες των παλαιών δανείων.

Β)  Υπογράφεται η πρώτη πράξη νομοθετικού περιεχομένου στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού Κράτους από τον υπουργό οικονομικών Κ. Σημίτη και επιβάλετε λιτότητα στην χώρα. Το αποτέλεσμα ήταν η δραματική αύξηση του χρέους παρά τις περικοπές στις κρατικές δαπάνες.

   Έτσι το 1988 η κυβέρνηση πέφτει διαδέχονται οι μεταβατικές κυβερνήσεις Ζολώτα, Τσανετάκη με αποτέλεσμα αυτά τα δύο χρόνια μεταβατικών κυβερνήσεων το δημόσιο χρέος να φτάσει τα 18δις και ο λόγος είναι ότι αρχίζουν και σκάνε τα δάνεια της περιόδου Σημίτη ΄85 και μετά. Αν και το 1985 είχε τεθεί στην βουλή ζήτημα διαγραφής δημόσιου χρέους το είχε πει και ο Άγγελος Αγγελόπουλος και το υποστήριξε και ο Δντης της Τράπεζας της Ελλάδας Δημήτρης Χαλκιάς έχει πει να σταματήσουμε να πληρώνουμε τους τόκους να πληρώσουμε το κεφάλαιο για να αναχαιτίσουμε το χρέος.Τότε το χρέος μας ήταν στο 56% του ΑΕΠ και σε μεγάλο μέρος του δραχμικό. Αυτό για τον κ. Σημίτη ήταν μέγα λάθος διότι οι τράπεζες θα μας αλλάξουν τα φώτα και έτσι θα προβούμε σε εξωτερικό δανεισμό.Ούτε καν σε εσωτερικό δραχμικό μαλακό δανεισμό.Η μόνη λύση είναι να πάρουμε νέα δάνεια να πληρώσουμε τα παλαιά.

   Μετά έχουμε 90-93 κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη υπουργός οικονομικών  Α. Σαμαράς.Η κυβέρνηση αυτή ήταν η μοναδική στον κόσμο που αύξησε το δημόσιο χρέος 3 φορές σε απόλυτα νούμερα αλλά και σε ποσοστό επί του ΑΕΠ μέσα σε 3 χρόνια σε καιρό ειρήνης. Έτσι το χρέος από 18δις έφτασε τα 70δις στο τέλος του ΄93.

   Πάμε στην περίοδο 93-96 κυβέρνηση Α. Παπανδρέου κατά την διάρκεια της οποίας έχουμε την πρώτη μείωση χρέους από τα 70δις στα 56δις αλλά εδώ πρέπει να σημειώσουμε  κάτι.Η μείωση του χρέους δεν έχει να κάνει με πραγματική ανάπτυξη της οικονομίας αλλά με μια πονηρή χρήση χρηματοπιστωτικών παραγώγων μετάθεσης-μετακύλησης του χρέους 6-7 χρόνια αργότερα με νομισματικά SWAPS  σε σχέση με το γιέν που όπως αποδείχθηκε απέτυχαν τελείως.

   Από το 1996 έως το 2004 κυβέρνηση Κ. Σημίτη έχουμε εκτόξευση του χρέους στα 124 δις και βεβαίως μεσολάβησαν γεγονότα όπως το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου το 1999 και μάλιστα την περίοδο εκείνη με τα τελευταία στοιχεία είχαμε καθαρή εκροή κεφαλαίων στο εξωτερικό124 δις και ένα άλλο στατιστικό στοιχείο της εποχής εκείνης ότι σε σύνολο 4,5 εκατ. εργαζομένων το 1,5 εκατ. δήλωνε επενδυτής χρηματοπιστωτικών παραγώγων, μετοχών κ.τ.λ.Για να καταλάβουμε πόσο αποτελεσματική ήταν η προπαγάνδα της κυβέρνησης όσον αφορά την αξιοπιστία του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών.

   2004 Ολυμπιακοί Αγώνες κυβέρνηση Κ. Καραμανλή 2004-2009.To χρέος ξεπερνά από 124δις το όριο των 200 δις και αγγίζει τα 230 δις. Όταν το 2009 βγαίνει στις αγορές να πουλήσει ομόλογα δεν αγοράζει κανένας και πάμε για de fakto χρεοκοπία μέσα στην ΕΕ από την στιγμή  που δεν έχουμε άλλο τρόπο να χρηματοδοτήσουμε την οικονομία μας.

   Έτσι το 2009 έχουμε αλλαγή σε Γ. Παπανδρέου έως το 2011.Το πρώτο δείγμα της διακυβέρνησης ήταν το σχόλιο του κ. Παπακωνσταντίνου περί τιτανικού, περί λαού που δεν μαθαίνει από τα λάθη του, τα οποία είχαν αποτέλεσμα την αύξηση των spreads κάτι που κόστισε στον ελληνικό λαό περί τα 17 δις ως προς το κόστος δανεισμού. Στις 6-5-2010 έχουμε την υπογραφή της Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης του η Ελλάδα άνευ όρων και αμετάκλητα απεμπολή την ασυλία της λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας στο άρθρο 15 παρ. 4  και αυτό έγινε διότι η ΕΕ και το ΔΝΤ δεν έχουν το δικαίωμα να παραίμβουν στα περιουσιακά στοιχεία της χώρας βάση των διεθνών συνθηκών και έτσι πήραμε 80 δις από την ΕΕ και 30 δις από το ΔΝΤ. 

   Το αποτέλεσμα είναι να υποθηκεύσουμε το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και δημόσιας ιδιωτικής περιουσίας ακόμη και τον αιγιαλό και αυτό σε συνδυασμό με το άρθρο 4 της Δανειακής Σύμβασης βάση του οποίου υπάρχει η αποκλειστικότητα των δανειστών, προστίθεται και ένα στοιχείο εμπορευματικότητας του χρέους δηλαδή να μπορεί να αλλάξει χέρια χωρίς να πάρουν την γνώμη μας, χώρια που εμείς (ξεκαθαρίζεται στο άρθρο 15) ακόμα κι αύριο να έρθει κάποιος τρίτος να μας δανείσει με 2% επιτόκιο για να πάρουμε τα λεφτά και να πληρώσουμε δεν μπορεί να γίνει διότι για να δανειστείς πρέπει να έχεις περιουσιακά στοιχεία. Άμα έλα που εδώ δεν έχουμε τίποτε διότι υποθηκεύσαμε το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων της χώρας.Βέβαια υπάρχει και η διάταξη 3845 βάση της οποίας ο εκάστοτε υπουργός οικονομικών μπορεί με μια απλή απόφαση να υπογράψει πράξη νομοθετικού περιεχομένου και να περάσει ότι θέλει αρκεί να υπάρχει και η συγκατάθεση του προέδρου της δημοκρατίας.

   Με αυτόν τον τρόπο πέρασε η δανειακή σύμβαση η οποία δεν ήρθε ποτέ στην βουλή για ψήφιση που απαιτείται το 180 των εδρών στο κοινοβούλιο για την ενεργοποίηση της αλλά ήρθε το μνημόνιο συνεννόησης και έγινε νόμος του κράτους. Έτσι από το 2009 το χρέος ήτανε 298 δις ο Γ. Παπανδρέου το αφήνει 323 δις.

  

   Τον Φεβρουάριο του 2012 έχουμε τα προεόρτια για το 2^ο μνημόνιο θα περάσει το χρέος μας στον ΕFSF (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) και διμιουργήτε ένας λογαριασμός στην Τράπεζα της Ελλάδος στον οποίο πηγαίνουν το σύνολο των εσόδων του ελληνικού κράτους για αποκλειστικά μόνο την πληρωμή των εντόκων γραμματίων 3μηνης διάρκειας του EFSF και ότι έμενε από εκεί θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από το κράτος. Οπότε μεταφέρθηκε στην ύψιστη υποχρέωση του κράτους όχι η εξυπηρέτηση του ελληνικού λαού όχι τα νοσοκομεία  τα σχολεία οι συντάξεις αλλά η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους.

   Μετά οδηγούμαστε στο PSI (αναδιάρθρωση χρέους).Μας είπανε ότι θα μειωθεί ένα κομμάτι χρέους στο 50%. Μόνο που αυτό που έγινε ήταν το χειρότερο PSI στον κόσμο διότι συνέβησαν τα εξής. Οι τράπεζες που εκπρωσοπώνταν από τον Τσάρλς Νταλάρα για να μας πουλήσουν χρέος 58 δις δώσαμε 30 δις εγγυήσεις οι οποίες ήτανε σε μετρητά και 40 δις σε ομόλογα σε βάθος 10ετίας – 20ετίας. Κάτι ανάλογο έγινε εδώ και με τους δικούς μας τραπεζίτες που πήραν 50 δις και την ΕΚΤ 35δις συνολικά.

 

  Οπότε για να καταλήξουμε επειδή μπορεί να έχετε μπερδευτεί με τα νούμερα, μας αναγκάσαν να γίνουμε οικονομολόγοι χωρίς να χρειάζεται επειδή η ζωή το επιβάλει για να μειώσουμε το χρέος μας 105.5 δις και να πληρώσουμε το PSI δανειστήκαμε εκ νέου 109 δις τόσο απλά. Αντί να το μειώσουμε το αυξήσαμε 4.5 δις και μάλιστα το μεταθέσαμε για το μέλλον οπότε συν τόκοι.

Και το χρέος συνεχίζει τον ανήφορο. ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ!!!!

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πείτε μου εσείς τώρα αν θα πρέπει να συνεχίσουμε να πληρώνουμε αυτό το χρέος.

Αραμπατζής Χουρμούζης

akisaram@gmail.com

Μέλος ΕΠΑΜ Καβάλας

Αναρτήθηκε από ΕΠΑΜ ΚΑΒΑΛΑΣ