Κ.Γιαννιώτης: Ρήξη με την κατοχική πολιτική ή σύντομη παρένθεση ο ΣΥΡΙΖΑ ;

του Κώστα Γιαννιώτη
Παρά τις απέλπιδες προσπάθειες των δωσίλογων να κρατηθούν στην εξουσία, γκρεμοτσακίστηκαν, μέσα στο σκηνικό που έστησαν οι ίδιοι.
Οι επερχόμενες εκλογές είναι σίγουρο ότι θα διεξαχθούν μέσα σε κλίμα αντιπαράθεσης και πόλωσης που θα χρησιμοποιήσουν οι δυο …. ‘’μονομάχοι’’, για να συσκοτίσουν το πραγματικό διακύβευμα. Ένα σκηνικό που θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν για να οδηγήσουν τον ψηφοφόρο στην απέλπιδα επιλογή του  …… ‘’μικρότερου κακού’’.
Κάτι τέτοιες ώρες η καθαρή σκέψη είναι ο καλύτερος οδηγός. Κάτι τέτοιες μέρες είναι – ίσως – η καλύτερη ευκαιρία να διακρίνει ο κάθε πολίτης το πραγματικό συμφέρον αυτού του τόπου και να ορίσει το δικό του ρόλο στο όλο σκηνικό.
Η μια όχθη
Οι δωσίλογοι, με σύνθημα τη ‘’σταθερότητα’’, θα επιχειρήσουν να διεγείρουν τα φοβικά σύνδρομα του ‘’νοικοκύρη’’ και απολίτικου. Να τον πανικοβάλουν με όλα τα κακά που θα πλήξουν, τάχα, αυτόν τον τόπο, έτσι και τολμήσει κάποια κυβέρνηση να ορθώσει το ανάστημά της απέναντι στους τοκογλύφους, τους ‘’εταίρους’’ τους.
Θα ακουστούν κρωξίματα για άδεια ΑΤΜ, αποφεύγοντας να ομολογήσουν ότι και τώρα είναι άδεια ή κι αν κάποια απ` αυτά διαθέτουν ακόμα κάτι ψιλά, τα έχουν για λίγους και ‘’εκλεκτούς’’.
Θα ακουστούν παραμύθια με δράκους και grexit, κρύβοντας τον πραγματικό στόχο των δανειστών που θέλουν την Ελλάδα εγκλωβισμένη στο ΕΥΡΩ μέχρι τελικής εξουθένωσης.
Θα πλαταγίσουν τη σημαία της ‘’σταθερότητας’’ έναντι του κινδύνου της ‘’αποσταθεροποίησης’’. Θα διαλαλούν οι τελάληδες, την πραμάτεια της συνέχισης της σταθερότητας στην πολιτική της πείνας, της εξαθλίωσης, της δυστυχίας, του ανθρώπινου πόνου και τελικά της υποτέλειας και της διάλυσης αυτής της χώρας.
Συνεπίκουροι αυτής της ‘’πολιτικής’’ και όλα τα αποκαΐδια της πολιτικής αγυρτείας του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ (υπάρχει ακόμα αυτή;) που σαν αρουραίοι σαλτάρουν σε σανίδες σωτηρίας με διάφορα ονόματα : ελιές, ποτάμια, δημοκρατικές παρατάξεις, ρίζες και φραγκοσυκιές. Σε ‘’κόμματα’’, κομματίδια, αποκόμματα και τυχάρπαστους σωτήρες, που αδιάντροπα θα καραδοκούν για τη στιγμή που θα ξαναενωθούν σαν δεκανίκια του κύριου κορμού των δωσίλογων, για την τελική επίθεση εναντίον αυτού του λαού. Θα παρουσιάσουν το σκοτάδι, τον τυχοδιωκτισμό τους και την καταστροφή σαν ….. ‘’νέο’’ και ‘’αλλαγή’’.
Όλοι όσοι ασέλγησαν στο κορμί αυτής της κοινωνίας θα ανακαινίσουν την πολιτική τους φρασεολογία με λέξεις ελκυστικές. ‘’Νέο’’, ‘’αλλαγή’’, σταθερότητα’’, ‘’έξοδος από το τούνελ των μνημονίων’’ (την ώρα που ετοιμάζουν νέα και ακόμα χειρότερα μνημόνια), ‘’αξιοπιστία’’, ‘’ισοτιμία εταίρων’’ και άλλα βαρύγδουπα κουραφέξαλα, θα ψιθυρίζουν στο αυτί του απελπισμένου και ανύποπτου ψηφοφόρου.
Η άλλη όχθη  
Από την άλλη όχθη ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στη χθεσινή του ομιλία στον Κεραμεικό, ο κ. Τσίπρας μίλησε για ‘’συνειδητά λάθη’’ των απερχόμενων δωσίλογων.
Από πού ως πού ήταν ….. λάθη οι πολιτικές που απεμπόλησαν την εθνική κυριαρχία; Από πού ως πού ήταν …. λάθη οι πολιτικές αφαίμαξης αυτού του λαού και της εκποίησης δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας του; Αν ήταν λάθη αυτά γιατί δεν ακούστηκε ούτε μια λέξη για μη αναγνώριση όλων των συμφωνιών που έχουν υπογραφεί ως τώρα; Γιατί δεν ακούστηκε ούτε λέξη, από τον κ. Τσίπρα, για τιμωρία των ενόχων για την …… ‘’ανθρωπιστική κρίση’’ – όπως ονομάζει ο ΣΥΡΙΖΑ τη γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού – που ήταν η κυρίαρχη πολιτική επιλογή, πέντε χρόνια τώρα, ενώ αντίθετα ακούστηκαν κορόνες για τον φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ και διαβεβαιώσεις για παραμονή στο ευρώ;
Να θυμάται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι οι καιροί άλλαξαν.
Δεν είναι 1981 που ο Ανδρ. Παπανδρέου είχε τα περιθώρια να παίζει με συνθήματα εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας, εφαρμόζοντας ταυτόχρονα πολιτικές εξυπηρέτησης ντόπιων και ξένων συμφερόντων. Είχε, τότε, την πολυτέλεια και τα περιθώρια ‘’παροχών’’ ώστε να αποπροσανατολίζει τη μάζα και να κλείνει στόματα.
Σήμερα ….. ‘’οι καιροί ου μενετοί’’. Περιθώρια ελιγμών, πιστώσεις χρόνου και καθρεφτάκια, δεν θα γίνουν εύκολα αποδεκτά από έναν λαό που ζει στο πετσί του τον αργό του θάνατο. Αυτός ο λαός θα απαιτήσει, από την πρώτη μέρα.
Ας μη χρησιμοποιήσει τη δικαιολογία τής ‘’καμένης γης’’ ή το πρόσχημα των ‘’υπογεγραμμένων υποχρεώσεων’’ και των ‘’δεσμεύσεων’’ των απερχομένων, σαν φύλλο συκής, που θα επιχειρεί να κρύψει τη γύμνια της θέλησής του για σύγκρουση με το πραγματικό πρόβλημα.
Με την καθαίρεση των δωσίλογων, ο λαός ανέπνευσε με ανακούφιση και αναπτερώθηκε η ελπίδα του. Ένιωσε να απαλλάσσεται από την καθημερινή ειρωνεία και χλεύη των ξεπουλημένων. Όμως η πολιτική τους ζει και βασιλεύει. Είναι ακόμα εδώ και καραδοκεί.
Αυτή η πολιτική της εθνικής υποτέλειας είναι και το διακύβευμα. Όχι η διαπραγματευτική ικανότητα του ενός ή του άλλου.
Άλλο είναι να σπάω τα δεσμά που επέβαλαν στη χώρα οι κατακτητές, άλλο βγαίνω από την κατοχή, κι άλλο διαπραγματεύομαι με πιο ‘’έξυπνο τρόπο’’ μαζί τους. Τεράστια διαφορά !
Αυτό θα είναι και το διακύβευμα κι αυτό θα αποτελέσει και τη λυδία λίθο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην πρώτη επιλογή θα έχει την αμέριστη συμπαράσταση της τεράστιας πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Στη δεύτερη επιλογή, αν δεν το έχει αντιληφθεί, ή αν δεν το θέλει, θα πρέπει να το πάρει απόφαση ότι θα τον χρησιμοποιήσουν – σαν σύντομη παρένθεση – ως άλλοθι της αποτυχίας, δήθεν, του ‘’αντιμνημονιακού’’ δρόμου, της ‘’αντιευρωπαϊκής’’ πολιτικής. Θα επιχειρήσουν να αναστήσουν το δικό τους φιλοευρωπαϊκό μοντέλο και να επανέλθουν ισχυρότεροι, σκληρότεροι και πιο απάνθρωποι, ως γνήσιοι εκφραστές του φιλοευρωπαϊσμού. Γιατί, βλέπεις, τα γνήσια ανταλλακτικά είναι πάντα πιο προτιμητέα από τα imitation και τις ‘’μαϊμούδες’’.
Η πολιτική πολυκατοικία, που μας έστησαν οι περίφημες …… '’αγορές’’, δεν παίρνει από εξωραϊσμούς και ανακαινίσεις. Δεν έχει ανάγκη από καλύτερους διαχειριστές. Είναι σάπια και επικίνδυνη. Θέλει γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή, με την πρωτόβουλη σύμπραξη όλου του λαού.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με το πραγματικό διακύβευμα, που είναι η έξοδος από την κατάρα του ΕΥΡΩ, την μονομερή άρνηση πληρωμής και διαγραφή του χρέους, τότε θα αποτελέσει μια σύντομη παρένθεση και θα χρησιμοποιηθεί σαν γέφυρα, στην προσπάθεια της επανόδου των δωσίλογων. Και τότε το μόνο που θα του απομείνει θα είναι η ιστορική καταγραφή του σαν του νεκροθάφτη των ελπίδων αυτού του λαού και σαν συνειδητό συνεργάτη των κατοχικών δυνάμεων, στο όνομα της ……. συνέχειας του κράτους (!!) και της υλοποίησης των δεσμεύσεων των δωσίλογων.
Τώρα όμως, από δω και πέρα, θα αναγκαστούν – όσο κι αν δεν το θέλουν - να υποστούν, ΟΛΟΙ τους, την παρουσία στο προσκήνιο του λαού, που καθημερινά θα μεγαλώνει σε πλήθος και θα δυναμώνει σε μαχητικότητα.
Ας το λάβουν υπόψη τους.
Ο Κώστας Γιαννιώτης είναι μέλος του Ελεγκτ. Συμβουλίου του Ε.ΠΑ.Μ.

 http://www.epamhellas.gr

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΠΟΥ ΔΡΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Ο Σαμαράς τη μάχη για την ανάδειξη προέδρου της Δημοκρατίας – πράγμα που θα του εξασφάλιζε …την μετ εμποδίων μεν, αλλά ωστόσο παραμονή του στην κυβερνητική εξουσία – την έχασε, και το πολιτικό του μέλλον προδιαγράφεται αβέβαιο, σε συνάρτηση πάντα με το εκλογικό αποτέλεσμα αυτό καθ εαυτό…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Τα χρόνια του μέλιτος ανάμεσα σε Σαμαρά και Βενιζέλο δείχνουν να έχουν παρέλθει επί της ουσίας, και οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί όσο και η ανεξέλεγκτη εξουσιοπαραφροσύνη τους, συγκεντρώνει απειλητικά σύννεφα με συνέπειες απρόβλεπτες στο εγγύς μέλλον.

Από την άλλη μεριά, η αναστολή της συμφωνίας για την προληπτική γραμμή στήριξης, άρα και τη χρηματοδότηση στο αδιασάλευτο μοτίβο που την επιδιώκουν, είναι προφανές πως δημιουργεί πρόσθετα εμπόδια στους χειρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αν αναλάβει την κυβερνητική διαχείριση, δε θα είναι εύκολο να λεονταρίζει εκ του ασφαλούς, αφού θα πρέπει να μεριμνήσει για την εξασφάλιση ρευστότητας, εντός των ορίων στα οποία έχει περιχαρακώσει την πολιτική και τις επιλογές του. Μοιραίος αυτοεγκλωβισμός…

Είναι λοιπόν προφανές, πως η αναστολή διευθέτησης των ζητημάτων που σχετίζονται με την πιστωτική γραμμή στήριξης, δεν είχε απλά την απόλυτη συγκατάθεση των δανειστών, αλλά αποτελεί ταυτόχρονα και ένα πρώτης τάξεως εργαλείο εκβιασμού εκ μέρους τους,προκειμένου να σύρεται στο…

άρμα των επιλογών τους, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα από τις συμμορίες της Ευρώπης.

Μέσα σ αυτό το σκηνικό πολιτικού εργαστηρίου, είναι φανερό πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αυτοεγκλωβιστεί στο πλαίσιο των κυρίαρχων πολιτικών του επιλογών, πριν καλά – καλά ανοίξουν οι κάλπες για την εκλογική αναμέτρηση.

Η Κουμουνδούρου επομένως βρίσκεται εκ των πραγμάτων αντιμέτωπη με ένα πιεστικό δίλημμα, που δυστυχώς γι αυτήν επανέρχεται δριμύτερο, και η απάντηση σ αυτό οφείλει να είναι ξεκάθαρη χωρίς μισόλογα και λοιπές παρερμηνείες.

Θα λειτουργήσει πολιτικά σαν μηχανισμός – κομμάτι αναπόσπαστο του συστήματος, άρα και εγκλωβισμένο στην περιδίνηση των κυρίαρχων στρατηγικών του επιλογών???

Ή θα αποφασίσει να συμπεριφερθεί ως δύναμη με αριστερό προσανατολισμό επί της ουσίας, άρα και αποφασισμένη να αποδράσει από το ασφυκτικό πλέγμα των πιέσεων και των υπαγορευόμενων από τις συμμορίες της Ευρώπης πολιτικών και άλλων επιλογών???

Η απάντηση σ αυτό το ερώτημα τίθεται πλέον εκ των πραγμάτων και πάλι επί τάπητος, και εν πολλοίς θα καθορίσει…

• Το εύρος, το στίγμα αλλά και την πολιτική δυναμική των πολιτικών του συμμαχιών…

• Τον κυρίαρχο πυρήνα στο περιεχόμενο της πολιτικής στρατηγικής και τακτικής του…

• Το εύρος των πρωτοβουλιών που θα κληθεί να αναλάβει την επόμενη μέρα. Και φυσικά…

• Τη γενικότερη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο με τη μαχόμενη κοινωνία όσο και με την Αριστερά συνολικά και πρωτίστως με το ΚΚΕ.

Στους εκβιασμούς που θα ακολουθήσουν, η Ελληνική κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει με σθένος, αποφασιστικότητα και αταλάντευτες πολιτικές επιλογές.

Η Τράπεζα της Ελλάδος, οφείλει να κόψει το λαιμό της και να εξασφαλίσει (ως ανώνυμη εταιρεία) την απαραίτητη ρευστότητα στην αγορά, αντιμετωπίζοντας στην πράξη τους εκβιασμούς των συμμοριών, σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να δημευτεί το σύνολο των περιουσιακών της στοιχείων.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι νεοταξίτικης έμπνευσης θεσμοί που τη διέπουν, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν ως ταμπού – πολύ δε περισσότερο που η προοπτική αυτού του εγχειρήματος παραμένει ασταθέστατη και κανείς δεν ξέρει τι θα ξημερώσει την επόμενη μέρα με τις φυγόκεντρες ανταγωνιστικές τάσεις που αναπτύσσονται στο εσωτερικό της. Αν πρόκειται λοιπόν κάποιος εδώ να σπάσει αυγά, ας τα σπάσει η Ελλάδα για να διατηρεί τον έλεγχο και την πρωτοβουλία των κινήσεων, αντί να περιμένει να της τα σπάσουν στη μούρη οι συμμορίες των τοκογλύφων.

Σε κάθε περίπτωση αυτό που έχει σημασία να ξεκαθαριστεί, είναι πως η ενδοτικότητα και κάθε υποχώρηση σε ασκούμενες πιέσεις, θα σηματοδοτήσει δραματικό πισωγύρισμα και ραγδαία οπισθοχώρηση, με το τίμημα για την κοινωνία να αποβαίνει βαρύτατο και δυσκολοξεπέραστο.

Η Ελλάδα επομένως οφείλει να καταστεί η θερμοκοιτίδα για το γενικευμένο ντόμινο που θα δρομολογήσει καθολικότερες ανατροπές στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, διότι σε διαφορετική περίπτωση οι συμμορίες είναι διατεθειμένες να την μεταχειριστούν ως την Ιφιγένεια της Ευρώπης.

Αυτό είναι το δίλημμα λοιπόν το οποίο οφείλει να συνειδητοποιήσει επαρκώς η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και ν απαντήσει με την πρέπουσα σαφήνεια και αποφασιστικότητα.

Σε διαφορετική περίπτωση θα αποδειχτεί σε μοιραίο πρωταγωνιστή, στο πλέον εφιαλτικό – δολοφονικό πείραμα που δρομολογείται στην Ευρώπη.

«ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ»

 

triklopodia.gr

Γκράμσι:Μισώ τους αδιάφορους...

Ο Γκράμσι για τους αδιάφορους

«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα.

Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.

Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν.

Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;

Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.

Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους. 11 Φεβρουαρίου 1917»

Mετάφραση: Τόνια Τσίτσοβιτς

Πηγή:https://aixmi.wordpress.com/2014/12/30/13213/

 

 http://monaxeros.blogspot.gr

Θύματα εκμετάλλευσης οι νεομετανάστες

«Εψαχνα μια σανίδα σωτηρίας, όταν μου πρότεινε μια γνωστή να την ακολουθήσω στη Γερμανία», διηγείται η 53 χρονη Σία Βλάχου, η οποία, μολονότι είχε διαγνωστεί με ασθένεια που έχρηζε άμεσης επέμβασης, επέλεξε να μεταναστεύσει στη Γερμανία για να εργαστεί. «Πούλησα μέχρι και το τελευταίο χρυσαφικό της μάνας μου για να αγοράσω το εισιτήριο», ομολογεί. «Eυελπιστούσα ότι θα είχα Ελληνες γύρω μου, που θα με βοηθούσαν». Οι προσδοκίες της, όμως, διαψεύστηκαν, όταν στην πρώτη της δουλειά σε καθαριστήριο Ελληνα πληρωνόταν αρχικά με 5 ευρώ την ώρα και, κατόπιν «διαπραγματεύσεων», με 6 ευρώ (το κατώτατο ωρομίσθιο στη Γερμανία έχει ορισθεί στα 8,5 ευρώ). Οταν έξι μήνες αργότερα ανακοίνωσε ότι η ασθένεια «ξαναχτύπησε», ο εργοδότης της υπέγραψε αυθημερόν την απόλυσή της.

Μετά την ανάρρωση η επόμενη εργασιακή εμπειρία σε συνεργείο καθαρισμού, πάλι υπό ελληνική διεύθυνση, επίσης έληξε εξίσου άδοξα. «Πληρωνόμουν για δύο ώρες, δούλευα πέντε συν υπερωρίες. Οι Ελληνες εδώ μας βλέπουν με μισό μάτι, πιστεύουν ότι ήρθαμε να τους πάρουμε τα πρωτεία», σημειώνει από το Ratingen, όπου σήμερα κατοικεί και εργάζεται.

Οπως διαπίστωσε η «Κ» έπειτα από σειρά συνεντεύξεων με νεομετανάστες, εργοδότες αλλά και φορείς στη Γερμανία, παρόμοια περιστατικά εργασιακής εκμετάλλευσης αποτελούν κοινό τόπο μεταξύ των ανειδίκευτων εργαζομένων που φεύγουν από την Ελλάδα κυνηγημένοι από τα χρέη, αναζητώντας αποκούμπι σε κάποια ελληνική επιχείρηση. Καταλήγουν, όμως, εγκλωβισμένοι στην ευρωπαϊκή «Γη της Επαγγελίας». Δυνάστες τους, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, είναι τα παιδιά των πάλαι ποτέ Gastarbeiter, που οι ίδιοι αρέσκονται να αποκαλούν «Λαζογερμανούς».

«Εδώ και δύο χρόνια η εργασιακή εκμετάλλευση βρίσκεται σε έξαρση», επιβεβαιώνει ο δρ Κωνσταντίνος Γουμάγιας, δικηγόρος που δραστηριοποιείται στο Ντίσελντορφ. Ετσι, το 50% των πελατών που φτάνουν στο γραφείο του είναι Ελληνες που προτίθενται να κατηγορήσουν άλλους Ελληνες. Για τον ομότιμο καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης, δρα Μιχάλη Δαμανάκη, που έχει εκπονήσει έρευνα για τη νεομετανάστευση, το φαινόμενο παραπέμπει μεταξύ άλλων στη διαχρονική πάλη γενεών μέσα στις κοινότητες των μεταναστών και έχει ιστορική συνέχεια. «Οταν οι Ελληνες Gastarbeiter παλιννοστούσαν στην Ελλάδα, οι φοιτητές που σπούδαζαν στη Γερμανία “σνόμπαραν” τους εναπομείναντες καταστηματάρχες», υπενθυμίζει.

«Πολλοί Έλληνες ευρισκόμενοι σε οικονομική δυσκολία ακολουθούν άκριτα ένα κύμα μετανάστευσης προς τη Γερμανία, χωρίς να συνυπολογίζουν όλους τους παράγοντες» ισχυρίζεται ο δρ. Γουμάγιας, προσπαθώντας να ερμηνεύσει το φαινόμενο. «Συμβουλεύω όσους απασχολούνται στη γαστρονομία να καταγράφουν λεπτομερώς τις ώρες και μέρες εργασίας τους, εφόσον δεν έχουν υπογράψει συμβόλαιο» καταλήγει «ενώ υπενθυμίζω σε όλους ότι το γερμανικό Κράτος Πρόνοιας δεν είναι πλέον αυτό που ήταν. Συνεπώς, δεν μπορούν να επαφίενται στα επιδόματα».

«Κοστολογούσε  τον ιδρώτα μου 2 ευρώ την ώρα»

«Οι τέσσερις μήνες δουλειάς στη Γερμανία βαραίνουν μέσα μου σαν δύο χρόνια», διηγείται σήμερα από την Αθήνα ο κ. Θωμάς Τσίκος. Πριν από ένα χρόνο μετακόμισε με τη σύζυγό του στη Γερμανία, «όπως με παρότρυναν όλοι από καιρό». Η πρώτη πρόταση για δουλειά στην αποθήκη γερμανικής εταιρείας αποδείχθηκε κάλπικη. Παρά τις συστάσεις του περιβάλλοντός του να «μείνει μακριά από τις ταβέρνες», ο κ. Τσίκος προσέγγισε τότε έναν ιδιοκτήτη εστιατορίου. «Δεν έχω ξαναδουλέψει, αλλά τα χέρια μου πιάνουν», του είπε.

Ο κλάδος της εστίασης είναι ένας χώρος στον οποίο μπορεί κανείς συνήθως να εργαστεί χωρίς γνώσεις γερμανικών με την ελπίδα να μετακινηθεί αργότερα. «Δεν είχα σκοπό να ριζώσω στην εστίαση», λέει ο κ. Τσίκος, ο οποίος όμως με τον καιρό διαπίστωσε ότι μένοντας στην ταβέρνα, δεν είχε καμία ανεξαρτησία για να αναζητήσει αλλού την τύχη του.

Τον ρόλο των εστιατορίων ως προθάλαμο για την εκμάθηση της γλώσσας και τη μετακίνηση σε άλλους χώρους επιβεβαιώνει και ο δρ Μιχάλης Δαμανάκης. «Οι Ελληνες εστιάτορες τη στιγμή αυτή είναι ευχή και κατάρα μαζί», επισημαίνει. Ομως για την κ. Δέσποινα Αγγέλογλου, κοινωνική λειτουργό στη Diakonie, την κοινωνική υπηρεσία της Ευαγγελικής Εκκλησίας, η οποία είχε αναλάβει τη φροντίδα των Ελλήνων μεταναστών το ’60 και εξακολουθεί να είναι στελεχωμένη με επιστήμονες ελληνικής καταγωγής, αποτελεί και τον χώρο με τα πιο κραυγαλέα παραδείγματα εργασιακής εκμετάλλευσης.

Στην περίπτωση του κ. Τσίκου, ο εργοδότης είχε υποσχεθεί μισθό 1.500 ευρώ μεικτά για απασχόληση στην κουζίνα. «Εγώ είμαι άνδρας, ό,τι συμφωνήσαμε, συμφωνήσαμε», του έλεγε κάθε φορά που ο κ. Τσίκος έθιγε την αναγκαιότητα συμβολαίου. Μέρα με τη μέρα, όμως, τα δεδομένα άλλαζαν. Οι 9 ώρες έγιναν 12 και 13 και όταν ήρθε η... ώρα της αλήθειας, ο κ. Τσίκος εισέπραξε 750 ευρώ και άλλα τόσα η σύζυγός του.

«Κοστολογούσε τον ιδρώτα μου 2 ευρώ την ώρα». Επειτα από συζητήσεις ο εργοδότης έδωσε στο ζευγάρι αύξηση 50 ευρώ. «Θα πέσουν κάτω πια, δώσ’ τους ρεπό», παρότρυναν τον εστιάτορα οι συνάδελφοί του, καθώς ο ίδιος εργαζόταν χωρίς διακοπή ενάμιση μήνα. Από την εφιαλτική καθημερινότητα, δραπέτευσε πρώτη η γυναίκα του επιστρέφοντας στην Αθήνα, όπου την περίμεναν άλλωστε τα παιδιά της. «Εγινα πιεστικός, κάθε μέρα τον ρωτούσα για την ασφάλεια, έφτασα να... απεργήσω, δεν κατέβαινα δηλαδή από το δωμάτιο για δουλειά, παρότι με απειλούσε πίσω από τη σφαλισμένη πόρτα», θυμάται.

Πλήθος καταγγελιών

«Τα εστιατόρια είναι ως επί το πλείστον οικογενειακές επιχειρήσεις, στις οποίες επικρατεί μια ιδιότυπη “ομερτά”», λέει ο κ. Βασίλης Τσόκος, επικεφαλής της εταιρείας επιλογής ανθρώπινου δυναμικού Axia Personal στην Αθήνα.

Καταγγελίες, βέβαια, για καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων έχουν γίνει και σε συνεργεία καθαρισμού, καθαριστήρια, πλυντήρια αυτοκινήτων, βιοτεχνίες, ραφεία, κλάδους στους οποίους παραδοσιακά δραστηριοποιούνται οι ομογενείς. «Μήνες μετά την εγκατάστασή τους, η οποία πολλάκις δεν έχει δηλωθεί στις γερμανικές αρχές, η ψυχολογική και οικονομική τους κατάσταση έχει επιβαρυνθεί», εξηγεί και ο κοινωνικός λειτουργός Ηλίας Παπαδόπουλος. «Επιπλέον, διαπιστώνουν ότι απασχολούμενοι σε ελληνόφωνο περιβάλλον και εργαζόμενοι για πάνω από δέκα ώρες την ημέρα ούτε τη γλώσσα μαθαίνουν ούτε καν τη γειτονιά τους δεν ανακαλύπτουν».

Σε δομή αστέγων

Σε ανάλογη κατάσταση βρέθηκε ο κ. Μανώλης Βολυράκης, πάλαι ποτέ βιοτέχνης ρούχων, που προειδοποιεί: «Προσοχή και μακριά από Ελληνες». Τους πρώτους μήνες διαμονής του εργάστηκε σε ελληνικό εστιατόριο, «όπου μου επαναλάμβαναν συνεχώς ότι με προτίμησαν επειδή είμαι “Ελληνάκι”. Οταν, όμως, τους ρωτούσα πότε θα με δηλώσουν, άλλαζαν συζήτηση», θυμάται. Δέκα ώρες στην κουζίνα, άλλοτε στη λάντζα, άλλοτε στο μαγείρεμα. «1.000 ευρώ περίπου τον μήνα, 400 το ενοίκιο και ρεπό μερικές Δευτέρες που δεν είχε κίνηση», εξιστορεί. Εν συνεχεία, εργάζεται σε πάρκινγκ και ως οδηγός νταλίκας. «Ως Ελληνας έπαιρνα 1.300 τον μήνα, ενώ οι Γερμανοί οδηγοί πληρώνονται και 2.000», διευκρινίζει. Σήμερα, ύστερα από έναν χρόνο ως οδηγός, δικαιούται επίδομα ανεργίας, ενώ παράλληλα παρακολουθεί εντατικά μαθήματα γερμανικών, για ένα διάστημα όμως είχε μείνει χωρίς δουλειά και σπίτι. «Φιλοξενήθηκα σε δομή του γερμανικού κράτους για αστέγους», θυμάται.

«Οταν φτάνουν στο σημείο να αναζητήσουν βοήθεια, ρισκάρουν να χάσουν σπίτι και δουλειά, δεν έχουν καθόλου χρήματα απουσία μισθού, έχουν μπει δηλαδή σε έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο δύσκολα ξεφεύγουν», περιγράφει η κ. Αγγέλογλου.

Πολλές φορές μάλιστα οι καταγγέλλοντες εργαζόμενοι δεν έχουν καν τα απαραίτητα έγγραφα για να ενοχοποιήσουν την άλλη πλευρά, διευκρινίζει ο δρ Γουμάγιας. Γι’ αυτό η συνεργασία με το γραφείο του περιορίζεται τις περισσότερες φορές στη συμβουλευτική.

«Από μέρα σε μέρα θα του πάει αγωγή», λέει για τον πρώτο εργοδότη της η κ. Μαργαρίτα, μια εκ των ελαχίστων που έχουν τολμήσει να στραφούν νομικά -δις μάλιστα- ενάντια σε εργοδότη τους. Το πρώην αφεντικό της έχει εν τω μεταξύ κλείσει το κατάστημά του, καθώς είχε μπλεξίματα με την αστυνομία, εξηγεί η κ. Μαργαρίτα. «Καταλαβαίνεις τώρα γιατί δεν σου μιλώ επώνυμα;», λέει στο τηλέφωνο.

Η ιστορία της κ. Μαργαρίτας δεν διαφέρει από αυτές των περισσότερων «νεομεταναστών». Η ίδια και ο σύζυγός της διατηρούσαν εταιρεία φωτοβολταϊκών στην Ελλάδα και αποφάσισαν να φύγουν όταν είδαν τη δουλειά τους να αλλάζει δραστικά «σε μια νύχτα» λόγω αλλαγής της νομοθεσίας. Το ζευγάρι με δύο άνεργους γιους και δύο ανήλικα παιδιά βρίσκεται τότε μετέωρο. Τον Μάρτιο του 2013 όμως εμφανίστηκε ως «μάννα εξ ουρανού» η πρόταση ενός γνωστού από τη Γερμανία, «που ισχυρίζεται ότι έχει δουλειά και για τους τέσσερίς μας με μισθό 1.500 ευρώ και θα μας προσέφερε κατάλυμα». «Οταν έχεις πιάσει πάτο, θέλεις να πιστέψεις όσα ακούς», αναγνωρίζει σήμερα, καθώς η πραγματικότητα που τελικά αντιμετώπισε απείχε πολύ. «Το διαμέρισμα ήταν 40 τ.μ. και απαιτούσε 500 ευρώ ενοίκιο και επιπλέον τους λογαριασμούς», λέει με πικρία. «Αντί ενοικίου δουλεύαμε μικροί - μεγάλοι στο μπακάλικό του χωρίς λεφτά», θυμάται. «Καμάρωνε, μάλιστα, στους φίλους του ότι μας “τάιζε”» λέει.

Μήνες αργότερα, η οικογένεια καταφέρνει να ξεφύγει. Ωστόσο, ο «εργοδότης» τούς παρακρατεί ως «αντίποινα» πολλά προσωπικά αντικείμενα -«μέχρι και έναν τενεκέ λάδι από το χωριό...»- και η επόμενη δουλειά δεν αποδεικνύεται καλύτερη.

Οργανωμένα συμφέροντα

«Καθάριζα σε ένα συνεργείο και η προϊσταμένη έγραφε όλες τις υπερωρίες στο δικό της όνομα», εξηγεί. «Την πήγα στα δικαστήρια για 24 ώρες απλήρωτες υπερωρίες το 2013 και την άδεια του 2014». Ο εισαγγελέας τη δικαιώνει, αναγνωρίζοντάς της 453 ευρώ μεικτά.

Καθώς το πρόβλημα της εργασιακής εκμετάλλευσης νεομεταναστών έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, από τα τέλη του 2011 συστήθηκε με πρωτοβουλία της Diakonie το Δίκτυο των Ελληνικών Φορέων στην περιοχή της Ρηνανίας-Βεστφαλίας, από το οποίο προέκυψε και ένας δίγλωσσος οδηγός «επιβίωσης» για νεομετανάστες. «Ο οδηγός μας μεταφράστηκε ήδη σε έξι γλώσσες, καθώς το φαινόμενο δεν περιορίζεται μόνο στους Ελληνες», αναφέρει η κοινωνική λειτουργός Αντωνία Αννούση. «Αντιμαχόμαστε με κίνδυνο ακόμα και της σωματικής μας ακεραιότητας δομημένες ομάδες με σημαντικά οικονομικά συμφέροντα», προσθέτει η κ. Αγγέλογλου.

«Διάβαζα στο Ιντερνετ παρόμοιες ιστορίες και δεν ήθελα να τις πιστέψω», παραδέχεται η κ. Μαργαρίτα. «Μέχρι να έρθω εδώ πίστευα για τους Τούρκους όσα μας έμαθαν στο σχολείο και για τους Γερμανούς όσα έλεγαν στην τηλεόραση», επισημαίνει. «Τελικά, τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Ειδικά, η σιγουριά μας ότι ως Ελληνες είμαστε οι καλύτεροι», καταλήγει.

Τα κυκλώματα των μεσαζόντων και η διαφορά της νοοτροπίας

«Οι περισσότερες ελληνικές ταβέρνες στεγάζονται σε παλιές μπιραρίες, οι οποίες έχουν δωμάτια στον πρώτο όροφο», εξηγεί ο κ. Βασίλης Τσόκος, επικεφαλής της εταιρείας επιλογής ανθρώπινου δυναμικού, Axia Personal, στην Αθήνα. Επομένως, ο εργοδότης είναι ταυτόχρονα και σπιτονοικοκύρης. «Μια αναγκαστική συνύπαρξη που επιδεινώνει έτι περαιτέρω τη συνεργασία, καθώς συχνά το αφεντικό δεν πληρώνει καθόλου ως αντάλλαγμα για το δωμάτιο που “προσφέρει” στο προσωπικό». Ετσι ερμηνεύονται οι αγγελίες στο Διαδίκτυο: «Ζητούνται άμεσα ζευγάρια για εστιατόρια στη Γερμανία, παρέχεται διαμονή, διατροφή, ασφάλιση».

Το κακό, όμως, επιδεινώνεται και από τη μεσολάβηση τρίτων. «Κάποιοι επιτήδειοι γνωρίζοντας απλώς καταστηματάρχες στη Γερμανία αυτοαποκαλούνται “μεσάζοντες” και βάζουν αγγελίες προς άγραν απογοητευμένων ανέργων», περιγράφει ο κ. Τσόκος. «Προτού κανείς πιστέψει όσα του υπόσχονται, πρέπει να δώσει σημασία στα “ψιλά” γράμματα». Τα εν λόγω γραφεία δεν έχουν φυσική έδρα και πραγματοποιούν τις συναντήσεις σε καφενεία, σπάνια δίνουν απόδειξη για τις υπηρεσίες τους, ενώ καλλιεργούν ανεδαφικές προσδοκίες, τις οποίες αιφνίδια διαψεύδουν ρίχνοντας το «μπαλάκι» στον ενδιαφερόμενο, ο οποίος τελικά «δεν ήταν αρκετά καλός» για να βρει δουλειά.

Ηθελαν 500 ευρώ

«Τηλεφώνησα για μια αγγελία που βρήκα στην εφημερίδα και προερχόταν από ένα γραφείο στη Θεσσαλονίκη», περιγράφει στην «Κ» η 47χρονη Βασιλική Μπαλτά. «Μου τα παρουσίασαν όλα ρόδινα, αλλά απαιτούσαν να τους στείλω με έμβασμα 300 ευρώ και μετά να μου αποστείλουν το συμβόλαιο με courier», θυμάται. «Μου φάνηκε ύποπτο, αλλά ήμουν απελπισμένη, είχα κλείσει το μαγαζί και το σπίτι μου είχε καεί». Εν συνεχεία, η ίδια εταιρεία απαιτεί άλλα 200 ευρώ από τη γυναίκα «για το εισιτήριο, καθώς δεν μου εξηγούσαν σε ποια πόλη μου είχαν βρει δουλειά». Ολα αυτά κίνησαν τις υποψίες της κ. Μπαλτά. «Πήγα και τους κατήγγειλα στην αστυνομία και εκείνοι άρχισαν να με απειλούν», λέει. Οι «μεσολαβητές» συνελήφθησαν, όταν πια η κ. Μπαλτά είχε μεταναστεύσει –με δική της πρωτοβουλία πλέον– στη Γερμανία.

Επιτήδειοι μεσολαβητές ενδημούν και επί γερμανικού εδάφους. Υπάρχουν Ελληνες που πλησιάζουν μετανάστες προτείνοντας να τους συνοδεύσουν σε δημόσιες υπηρεσίες ή να συμπληρώσουν αντί αυτών έγγραφα έναντι 200 ευρώ. Αντίστοιχα, έχουν γίνει καταγγελίες για εργοδότες που αποσπούν από τους εργαζόμενους τα διαβατήριά τους, για να τους εξαναγκάσουν να μείνουν στη «δούλεψή» τους ή προχωρούν σε άλλες επαχθείς τακτικές. «Ζητούσα από το πρώτο μου αφεντικό τη συσκευή του τηλεφώνου για να με καλούν τα παιδιά μου από Ελλάδα και το κλείδωνε στο συρτάρι», περιγράφει η κ. Μπαλτά, που από την εξάντληση έχει συμβεί να λιποθυμήσει μέσα στην κουζίνα.

Παράπονα, όμως, εκφράζουν και οι Ελληνες μαγαζάτορες, που από την έναρξη της κρίσης έχουν γίνει αποδέκτες μιας τεράστιας προσφοράς εργασίας. «Οταν τους ζητώ να μου πουν πού έχουν δουλέψει, μου αραδιάζουν καμιά δεκαριά επαγγέλματα» περιγράφει στην «Κ» καταστηματάρχης. «Να ψήνεις ξέρεις; επιμένω εγώ. “Είμαι εξπέρ”». Συχνά, ως συμβιβαστική λύση ο εστιάτορας προτείνει δοκιμαστική περίοδο απασχόλησης. «Και εκεί που περιμένω στο αεροδρόμιο τον νέο μου ψήστη, υποδέχομαι μια τετραμελή οικογένεια συν μία γιαγιά». Την επομένη διαπιστώνει ότι ο «έμπειρος» ψήστης ειδικεύεται μόνο στο... σούβλισμα του oβελία του Πάσχα. «Μετά από δύο βδομάδες προσπάθειας, του δίνω 200 ευρώ και τον στέλνω στο καλό. Κάποιοι θα με κατηγορήσουν για απάνθρωπο...» εξηγεί. Για τον κ. Αργύρη Μπεκιάρη, ιδιοκτήτη εστιατορίου στο Μόναχο, που απασχολεί 14 άτομα, τα περισσότερα προβλήματα απορρέουν από τη διαφορά νοοτροπίας. «Οι άνθρωποι αυτοί θέλουν απλώς να φύγουν και γι’ αυτό δηλώνουν διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα», λέει. «Ακόμα και όσοι έχουν εμπειρία, ελλείψει Γερμανικών δεν μπορούν να την κεφαλαιοποιήσουν».

Επιπλέον δεν απουσιάζουν και εκείνοι, κυρίως εργένηδες, όπως εξηγεί ο επιχειρηματίας, «που το κίνητρό τους είναι η αγάπη για περιπέτεια». «Το αντιμετωπίζουν, λοιπόν, ως χαβαλέ και καταλήγουν με μια βαλίτσα ανά χείρας να αλλάζουν κάθε μήνα ταβέρνα». Ακόμα, όμως, και οι συνειδητοποιημένοι, όπως εξηγεί, «συχνά δεν αντέχουν την πίεση».

http://www.kathimerini.gr/797439/article/epikairothta/ereynes/8ymata-ekmetalleyshs-oi-neometanastes

 

 http://monaxeros.blogspot.gr

Ιστορίες από την αρχαία Ελλάδα (για τα χρέη)…

 

Του Δημήτρη Ν. Πάνου*

1. Σεισάχθεια: Η πρώτη διαγραφή χρέους! Αθήνα, 594 π.Χ. Πριν το Σόλωνα στην Αθήνα ίσχυε ο θεσμός της υποδούλωσης για χρέη. Ο πολίτης που δεν μπορούσε να ξεπληρώσει το δανειστή του έχανε την ελευθερία του Με τη σεισάχθεια που σημαίνει ουσιαστικά «αποτίναξη βαρών» κι εντασσόταν στα μέτρα επανόρθωσης του Σόλωνα καταργούνταν τα χρέη των ιδιωτών προς τους ιδιώτες και το Δημόσιο, καταργήθηκε ο δανεισμός με εγγύηση το «σώμα» του δανειολήπτη και των μελών της οικογένειάς του, ενώ απελευθερώθηκαν  όσοι Αθηναίοι είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών στην Αθήνα κι επαναφέρθηκαν στην πόλη όσοι είχαν μεταπωληθεί στο εξωτερικό.

2. Η πρώτη χρεωκοπία στον κόσμο! Δήλος, 454 π.Χ., ενώ η περίφημη  Αθηναϊκή συμμαχία είχε ανασυσταθεί, 13 πόλεις-κράτη προχώρησαν σε δανεισμό από το Ναό της Δήλου. Δέκα από αυτές στη συνέχεια δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα χρέη τους και προχώρησαν σε στάση πληρωμών, την πρώτη στην παγκόσμια ιστορία! Οι δυο δεν μπόρεσαν τελικά να τα αποπληρώσουν, ενώ οι υπόλοιπες οκτώ ζήτησαν αυτό που σήμερα αποκαλείται επαναδιαπραγμάτευση χρέους.

Οι αρχαίοι Έλληνες ως έμποροι αναγνώριζαν αυτό που αποκαλείται συνυπευθυνότητα χρέους, δηλαδή ότι ο δανειστής πρέπει να αναλαμβάνει μερίδιο του ρίσκου αν κάτι πάει στραβά. Άρα η στάση πληρωμών στην Αρχαία Ελλάδα δεν ήταν άγνωστο φαινόμενο.Μετά από αυτό ο Περικλής μετέφερε το ταμείο της Συμμαχίας στην Ακρόπολη της Αθήνας και οι αποφάσεις λαμβάνονταν μόνο από την Αθήνα και ο φόρος οριζόταν από την Εκκλησία του Δήμου

3. Η πρώτη καταγεγραμμένη δημόσια δανειακή πράξη! Το 431π.Χ., ξεσπάει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος και οι κυβερνώντες της Σπάρτης και πολλών άλλων συμμαχικών τους πόλεων-κρατών, ελλείψει χρημάτων, δανείστηκαν άτοκα πόρους από τις αποταμιεύσεις των ιερών της Ολυμπίας και των Δελφών, που προορίζονταν θεωρητικά για τις τελετές και τη συντήρηση των ιερών χώρων.

4. Η πρώτη τρόικα! Η Αθήνα, το αντίπαλο στρατόπεδο, που σταδιακά καταστρεφόταν από τον Πελοποννησιακό πόλεμο, δανείστηκε από τους ναούς. Από το 426 π.Χ. μέχρι το 422 π.Χ. συνήψε τρία δάνεια με τους ιερείς των ναών της Αθηνάς Πολιάδος, της Αθηνάς Νίκης και της Αρτέμιδος, έπειτα από ιερά άλλων περιοχών και από το λαό που τον παρότρυναν οι υπεύθυνοι της πόλης να τους δανείσει τους πόρους του, προσφέροντας ως αντάλλαγμα κάθε είδους τιμές.

5. Ο Διονύσιος των Συρακουσών διαγράφει το χρέος του με υποτίμηση! Ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος, όταν δεν κατάφερε να μαζέψει χρήματα από άλλες πόλεις-κράτη, έδωσε διαταγή να του παραδώσουν οι Συρακούσιοι όλα τα χρήματά τους με την απειλή της θανατικής ποινής. Μόλις συγκέντρωσε όλα τα χρήματα μετέτρεψε τις δραχμές σε δίδραχμα και τους τα επέστρεψε κανονικά, μόνο που πλέον άξιζαν το μισό. Με τα υπόλοιπα μισά που κράτησε ξόφλησε τα χρέη του και κατάφερε να εξαφανίσει τα δημοσιονομικά προβλήματά του.

Tότε, ο σοφός Σόλωνας έκανε υπέρ του Λαού τη σεισάχθεια!

Σήμερα, δυστυχώς, κυβερνούν ηγετίδια, οσφυοκάμπτες και πράκτορες των ξένων οικονομικών ιμπεριαλιστών, που κατάντησαν την Ελλάδα «αποικία χρέους» και τους Έλληνες δουλοπαροίκους!

  Έως πότε θα τους ανεχόμαστε;
 
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς!

*Δικηγόρος – Πολιτειολόγος 
Μέλος του ΕΠΑΜ Πειραιά και της Επιτροπής Νομικής Αλληλεγγύης
 

Αναρτήθηκε από Δημήτρης Κυπριώτης

Παράφρονες Ελίτ τελούν Δημοκτονία

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

 

Λίγο μετά τις ευρωπαϊκές και ουκρανικές εκλογές της 25^ης Μαΐου, όλα δείχνουν ότι ο νέος Μεσαίωνας έχει για τα καλά αρχίσει στην Ευρώπη. Καθόλου συμπτωματικά, ο βρετανικός Economist, στο τεύχος του πριν τις ευρωεκλογές (17/05/2014), κυκλοφόρησε με ένα εξώφυλλο που αναπαριστά την Ευρώπη σε μια χαοτική υστερία, θυμίζοντας πίνακα του μεσαιωνικού Ολλανδού ζωγράφου του 15^ου αιώνα, Ιερώνυμου Μπος, του οποίου το έργο βρίθει τεράτων και χιμαιρικών οπτασιών.

Όπως σημειώνει το περιοδικό, «πολλοί από τους πολίτες της Ευρώπης πρέπει να εύχονται να μπορούσαν να ξαποστείλουν ολόκληρη την ευρωπαϊκή πολιτική τάξη στις φωτιές και τα βασανιστήρια της κόλασης».

Δεν είναι τυχαίο, επίσης, ότι θαυμαστές και παράξενες μεσαιωνικές φαντασιώσεις, συχνά ανατριχιαστικές, καθηλώνουν το ευρωπαϊκό κοινό εδώ και καιρό μπροστά στις οθόνες των τηλεοράσεων, την ίδια ώρα που αδιαφορεί παντελώς για τις πολιτικές διαμάχες. Μιλάμε για το καλύτερο τηλεοπτικό σώου όλων των εποχών, το «Games of Thrones» (Παιχνίδια του Θρόνου), το οποίο περιστρέφεται γύρω από τις πολιτικές συγκρούσεις σε έναν φανταστικό Μεσαίωνα στις ηπείρους του Westeros (Δύση) και του Essos (Ανατολή).

 
Το πιο εντυπωσιακό, πέρα από τα ειδικά εφέ αυτής της τηλεοπτικής υπερπαραγωγής, είναι αυτό που έχει να πει για την σημερινή εποχή. Είναι χαρακτηριστικό το ότι, κατά την διάρκεια του Game of Thrones, Season 3, Episode 9, στάλθηκαν περισσότερα tweets απ’ ό,τι για οποιοδήποτε άλλο παγκόσμιο γεγονός στην Ευρώπη.

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφέας Ζακ Ατταλί, επιχειρώντας να ερμηνεύσει το φαινόμενο σε σχέση με τα όσα πρωτοφανή για την σύγχρονη εποχή συμβαίνουν στην Ευρώπη, και όχι μόνο, έγραψε:

«Τελικά, και ίσως αυτό να είναι το πιο σημαντικό, επειδή το σενάριό του αναφέρεται πολύ συγκεκριμένα στο τι περιμένει τον πλανήτη μας: κάτι που μοιάζει με έναν νέο Μεσαίωνα, γεμάτο βία, κοινωνική αναταραχή, φυσικές καταστροφές, πολέμαρχοι, καυγάδες εξουσίας με αστραπιαίες αλλαγές και στροφές. Το Games of Thrones περιγράφει τον κόσμο που έρχεται μετά την κατάρρευση της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας, έναν φαντασμαγορικό Μεσαίωνα όπου καμμιά εξουσία δεν είναι σταθερή, όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν» (L’ Express, 07/04/2014)   

Την ίδια ώρα που οι «ευρωπαϊστές» τύραννοι των Βρυξελλών εξαπατούν τους λαούς της Ε.Ε. με ταχυδακτυλουργικά «success story», οι Ευρωπαίοι πολίτες δείχνουν ότι αμφισβητούν την νομιμότητα του τερατουργήματος της Ευρωένωσης.

Ενώ οι φεντεραλιστές ευρωκράτες προσπαθούν να εκμεταλλευθούν την οικονομική κρίση προς την κατεύθυνση μιας  περισσότερο ανελέητης και «ασφυκτικότερης» Ομοσπονδοποίησης, οι ψηφοφόροι κραδαίνουν τα ΟΧΙ τους κατά της αντίληψης αυτής που θα καταλύσει κάθε δημοκρατική κατάκτηση του 20^ου αιώνα.

Η «Ευρώπη-Κοντσίτα», που οικοδομούν οι γραφειοκράτες, δρα στην ουσία σαν ένα πολιτειακό όπλο μαζικής καταστροφής ενάντια στα έθνη, τους λαούς και τις πολιτιστικές παραδόσεις μιας ολόκληρης ηπείρου.

Το ευρωπαϊκό εξουσιαστικό έγκλημα του 21^ου αιώνα, νευραλγικός κόμβος του οποίου είναι το ελληνικό πειραματόζωο, είναι ένα εγκληματικό σχέδιο που μόνο παράφρονες θα μπορούσαν να εμπνευσθούν.

Πράγματι, η παγκόσμια και ευρωπαϊκή νεοταξική χρηματιστηριακή ελίτ που διαπράττει σήμερα μια απίστευτη ΥΒΡΗ απέναντι στην ανθρώπινη ιστορία και πολιτισμό είναι χειρότεροι από τους Ναζί. Είναι οι πραγματικοί δημιουργοί και οι χορηγοί των Ναζί, πολύ πιο υπομονετικοί, μεθοδικοί και ύπουλοι από τους προκατόχους τους, που κινήθηκαν γρήγορα και άτσαλα και γι’ αυτό ηττήθηκαν.

Με αρχαίους όρους, θα λέγαμε ότι τελείται μια μαζική Δημοκτονία, την οποία οι αμύητες μάζες που δεν έχουν αφυπνισθεί αδυνατούν ακόμα να αντιληφθούν· μια οργανωμένη πολιτική και φυσική γενοκτονία ανθρώπων και λαών με την διάλυση των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών, του πολιτισμού, της γλώσσας και της αυτόνομης οικονομικής ύπαρξής τους. Τελούνται μαζικές δολοφονίες αμάχων μέσω της καταστροφής της προσωπικής τους ασφάλειας, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειάς τους και της υποχρεωτικής φτωχοποίησής τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) και της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων της Ε.Ε., μέσα στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης υπερεκμετάλλευσης που χτίζεται από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, «οι εργαζόμενοι της Ευρώπης υφίστανται μια ταξική “γενοκτονία” που, με τους μετριότερους υπολογισμούς, ξεπερνά σε μέγεθος ανθρώπινων απωλειών το έγκλημα της Χιροσίμα» (Ν. Μπογιόπουλος, Σκοτώνουν Εργάτες, 19/05/2014)

Η στατιστική του τρόμου λέει ότι κάθε 3,5 λεπτά της ώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουμε έναν νεκρό εργαζόμενο.

Ο σύγχρονος Μεσαίωνας δολοφονεί 458 εργάτες την ημέρα στα κρεματόρια του Μάαστριχτ της... «κινητικότητας» και της Τρόϊκας. Στην μάχη της επιβίωσης, οι εργαζόμενοι της Ε.Ε. μετράνε 13.727 νεκρούς τον μήνα, μια μικρή πόλη δηλαδή στον βωμό της ευρωπαϊκής «ολοκλήρωσης» και «ανταγωνιστικότητας», ενώ 167.000 είναι τα φέρετρα των εργατών που θάβονται σε ετήσια βάση στα κράτη-μέλη της Ε.Ε. από ανάλογα «ατυχήματα».

Για να μην μιλήσουμε για τις εκατοντάδες χιλιάδες που χάνουν τις δουλειές τους λόγω μόνιμης αναπηρίας στην επικράτεια των Ευρωκρατών και των Μνημονίων.

Φαντάζεται κανείς το μέγεθος του παγκόσμιου νεοταξικού εγκλήματος που συντελείται μπροστά στα ανύποπτα μάτια των υπνωτισμένων τηλε-καταναλωτών αν φύγουμε από την «πολιτισμένη» Ευρώπη και πάμε στα κρεματόρια του Τρίτου Κόσμου ή στα πολυεθνικά γκέττο των ΗΠΑ, συνυπολογίζοντας και τα θύματα των πολεμικών επεμβάσεων των «πλανηταρχών» στην Μέση Ανατολή, στο Αφγανιστάν και στην Κεντρική Αφρική, τελευταία.

Το χειρότερο: αυτοί οι αδίσταχτοι ψυχοπαθείς που δένουν τον κόσμο με τις αλυσίδες της Νέας Τάξης έχουν σούπερ θανατηφόρα, αερομεταφερόμενα, βιολογικά όπλα, μέγα-ιούς και βακτήρια που κατασκευάζονται σε απόρρητα εργαστηριακά προγράμματα για να τα στρέψουν εναντίον μας όποτε θελήσουν.

Μήπως πρέπει επιτέλους να ανησυχήσουμε;

Εάν θέλουμε να καταλάβουμε πώς φτάσαμε στο σήμερα, μέσα από μια διαδρομή 3 περίπου δεκαετιών (τέλος Ψυχρού Πολέμου / ΕΣΣΔ – πλανηταρχία ΗΠΑ – Εξαγγελία Νέας Τάξης / globalization), πρέπει να εστιάσουμε σε 3 θεμελιώδη ζητήματα:

1) Το ξεκαθάρισμα γύρω από το ποια είναι η Παγκόσμια Άρχουσα Ελίτ (αφήνοντας δευτερεύον το ερώτημα αν πρόκειται για μια συγκροτημένη «τάξη» ή όχι).

2) Πώς πήρε τα ηνία και με ποια στρατηγική; Ποια είναι τα βασικά όργανα της εξουσίας της;

3) Σε ποιο βαθμό υπάρχει πλέον δημοκρατία και ποιες είναι οι επιπτώσεις όλης αυτής της εξέλιξης για το μέλλον της ανθρωπότητας. Θα δούμε ότι όλες αυτές οι τεκμηριωμένες πολιτικές αποφεύγουν κάθε απόπειρα δημοκρατικού ελέγχου. Κι αυτό γιατί η δομή της σημερινής εξουσίας είναι η δομή του κρεμμυδιού με πολλούς ομόκεντρους κύκλους ή στρώματα.

Ο εσωτερικός κύκλος της Υπερεθνικής Ελίτ είναι οι λίγες εκείνες οικογένειες ή φατρίες των υπερπλουσίων (δισεκατομ. Ευρώ), που συνδέονται με κοινά συμφέροντα και δεσμούς αίματος ή «σέχτας».

Αυτός ο εσωτερικός κύκλος είναι συμπαγής και σχεδόν στατικός γιατί συγκροτείται από οικογένειες του πολύ μεγάλου κεφαλαίου, που έχουν συσσωρεύσει τεράστιο πλούτο και δύναμη επί σειρά γενεών δρώντας μέσα από τους κυρίαρχους τομείς της δυτικής καπιταλιστικής εξέλιξης: Μεγαλο-Βαρώνοι του πετρελαίου, του εμπορίου όπλων, του τραπεζικού συστήματος, των βιομηχανιών χάλυβα, φαρμακοβιομηχανιών κλπ... Οι Ροκφέλλερ, οι Ρότσιλντ, οι Μόργκαν, οι Dupont, οι Thyssens και οι Krupps είναι μερικά χαρακτηριστικά ονόματα αυτών.

Στο δεύτερο επίπεδο: είναι οι τραπεζίτες, τα στελέχη μεγάλων πολυεθνικών, πολύ μεγάλοι διεθνείς χρηματιστηριακοί παράγοντες κ.ά.

Μαζί τους δρουν τα «νέα τζάκια» του παγκοσμιοποιημένου χρηματοπιστωτικού συστήματος, του καζινο-καπιταλισμού, τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την μετα-κομμουνιστική Ανατολική Ευρώπη, την Ασία και την Κίνα.

Μερικά πιο γνωστά ονόματα: ο Μπιλ Γκέητς, ο Μπάφετ, ο Τζωρτζ Σόρος, οι Χοντορκόφσκι, Μπερεζόφσκι, Αμπράμοβιτς κλπ..., ο Ριχάτ Αχμέτωφ κ.ά.

Αυτοί δρουν ως «το φανερό κομμάτι του παγόβουνου» του Εσωτερικού Κύκλου και πλουτίζουν οι ίδιοι, εξυπηρετώντας πάντα τα συμφέροντα και υλοποιώντας τα σχέδια των Μεγάλων Αφεντικών!

Στον τρίτο κύκλο περιλαμβάνεται η πολιτική τάξη του ευρω-ατλαντικού μπλοκ και των εξαρτημένων τρίτων χωρών, οι δωσίλογοι και οι διεθνείς «πολιτικοί υπάλληλοι», όπως τους λένε, που στελεχώνουν τις «εθνικές» κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ-ΔΝΤ-WTO κλπ). Επίσης, υψηλά ιστάμενοι σύμβουλοι και αρχηγικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων.

Αυτοί οργανώνουν τον διεθνή καταμερισμό, την λεηλασία του πλούτου των εθνών και την υποταγή των λαών τους στους εσωτερικούς κύκλους της Νέας Τάξης. Αποστολή τους είναι να εξασφαλίζουν την πολιτική σταθερότητα, την απόκρυψη της αλήθειας από τις μάζες και την εξαπάτησή τους μέσα από το θέατρο του «πλουραλισμού» και της δημοκρατίας.

Ένας τέταρτος κύκλος είναι αυτός της πολιτιστικής χειραγώγησης: κορυφαίοι ακαδημαϊκοί, μεγιστάνες των ΜΜΕ, στελέχη ΜΚΟ, βιομηχανία του κινηματογράφου και της μουσικής / ηθοποιοί, προβεβλημένοι συγγραφείς μπεστ-σέλλερς κλπ.

Στα δύο πρώτα επίπεδα έχει επιτευχθεί ήδη η παγκοσμιοποίηση. Μένει να ολοκληρωθεί και στα υπόλοιπα δύο: να καταργηθούν οι εθνικές πολιτικές (βλ. ΔΝΤ), οικονομία και πολιτική – προϋπολογισμοί, εθνικά σύνορα (μετανάστευση), εθνική ιστορία-παραδόσεις-πολιτικές αντιστάσεις.

Γι’ αυτά ασχολούνται οι ανήκοντες στους 2 τελευταίους κύκλους.

Πρέπει να καταλάβουμε, με λίγα λόγια, ότι ο καπιταλισμός βέβαια υπάρχει κι ο ταξικός πόλεμος συνεχίζεται, αλλά όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα ΔΕΝ είναι φυσιολογικά προϊόντα της καπιταλιστικής οικονομίας όπως την γνωρίσαμε μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ούτε οι συνέπειες μιας τυπικής κυκλικής καπιταλιστικής κρίσης!

Είναι το αποτέλεσμα των καταστροφικών πολιτικών που επιβάλλονται από μια παγκόσμια υπερεθνική ελίτ φασιστικού και μεσσιανικού τύπου, που έτσι συντρίβονται έθνη, λαοί, αγορές και μια μεγάλη μερίδα του ίδιου του κεφαλαίου.

Ο πόλεμος των τάξεων σήμερα, στην εποχή των εκφυλισμένων κοινωνικών και συνδικαλιστικών αντιστάσεων, είναι πλέον ο πόλεμος της ελίτ αυτής και των φερέφωνων που την υπηρετούν σε κάθε χώρα ενάντια στους εργαζόμενους και την μεσαία τάξη μέσα από τις εφαρμοζόμενες στρατηγικές.

Και αυτές είναι 3 κυρίως:

α) η στρατηγική της έντασης, αυτή που υλοποιήθηκε αρχικά στην Γιουσκοσλαβία και, κυρίως μετά την προβοκάτσια της 11/9, με την διάλυση κρατών, αναδιοργάνωση ολόκληρων περιοχών, υπονόμευση και εκτροπή των επαναστάσεων κλπ, όπως στην Μέση Ανατολή.

β) τα «μέτρα λιτότητας» της νεοφιλελεύθερης πολιτικής: μαζικές απολύσεις υπαλλήλων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, μαζική μεταφορά χρήματος στους πιστωτές, αναδιανομή του παγκόσμιου πλούτου κλπ...

Οι κυβερνήσεις των κρατών παίζουν οργανικό ρόλο στην νομιμοποίηση της λεηλασίας του χρήματος από τους υπηκόους μέσω της βαριάς φορολογίας, της ελαχιστοποίησης των κονδυλίων του κράτους προνοίας, παιδείας, υγείας κλπ. Αυτό που κάνουν, μαζί με το ΔΝΤ, στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Κύπρο σήμερα, το έκαναν στην Λατινική Αμερική για χρόνια και θα το κάνουν αύριο στην Ουκρανία, μόλις την βάλουν στο χέρι.

Τρισεκατομμύρια δολλάρια μεταφέρονται από τα δημόσια ταμεία για την σωτηρία των τραπεζών.

γ) το δόγμα του σοκ: όλα αυτά τα μέτρα που εφαρμόζονται με την λογική του σίριαλ κίλλερ από γιάπηδες – Οικονομικούς Δολοφόνους «Χάνιμπαλ Λέκτορ» με μαύρα κοστούμια, όπως οι «Τροϊκανοί», που γυρνούν και ρημάζουν τον κόσμο.

Απανωτά κτυπήματα, μεθοδολογία βασανιστών που δεν αφήνουν το θύμα να πάρει ανάσα, άμεση καταστροφή της ζωής και των βιοποριστικών πόρων των ανθρώπων, κατάσχεση των περιουσιών τους μέχρι να υποταγούν ή να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τον μάταιο τούτο κόσμο. 

Εδώ υπεισέρχεται ο ρόλος του 4^ου κύκλου που είπαμε:η εφαρμογή της κοινωνικής μηχανικής, της παραπλάνησης και της αποβλάκωσης μέσα από τα εταιρικά μέσα μαζικής «ενημέρωσης» και τους «ενσωματωμένους» διανοούμενους (είναι γνωστές οι ανάλογες περσόνες και ο ρόλος τους στην χώρα μας).

Την κατά μέτωπο αυτή επίθεση που δέχονται οι λαοί, όποιος την βλέπει ΜΟΝΟ σαν μια ακόμη κλασσική καπιταλιστική πολιτική, δεν έχει καταλάβει πού πατά και πού πηγαίνει!  

Πρόκειται κυριολεκτικά για την παγκόσμια εισβολή ενός 4^ου Ράϊχ πιο επικίνδυνου, οπλισμένου και οργουελλικού από κάθε προηγούμενη βάρβαρη εξουσία σε όλη την γνωστή ανθρώπινη ιστορία. Γι’ αυτό και οι υποσυνείδητοι φόβοι που αναπτύσσονται σε όλους τους λαούς είναι «αποκαλυπτικού» τύπου. 

Τίποτα δεν αποκλείει τα γεγονότα που θα συμβούν στα επόμενα χρόνια του 21^ου αιώνα να ξεπερνούν κάθε άλλη ιστορική αναμέτρηση και να είναι ανάλογα των θρύλων της Ατλαντίδας ή της Μαχαμπαράτα...
*[Δημοσιεύθηκε στο Τρίτο Μάτι, τ.220, Μάϊος 2014]

Αναρτήθηκε από Δημήτρης Κυπριώτης

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 
Σήμερα 30/12/2014 στα γραφεία του Κινήματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, συναντήθηκε αντιπροσωπεία της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ αποτελούμενη από τον Α’ Συντονιστή κ. Θ. Συμβουλόπουλο και Β’ Συντονιστή κ. Γ. Αθανασιάδη, με τον πρόεδρο των Ανεξάρτητων Ελλήνων κ. Π. Καμμένο.

Η συζήτηση έγινε σε καλό κλίμα και αφορούσε την δυνατότητα συνεργασίας των δύο πολιτικών φορέων.

Αθήνα 30/12/2014

Το Γραφείο Τύπου του ΕΠΑΜ

Ζήτω η… «αποσταθεροποίηση»!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Οι εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου θα διεξαχθούν με μια λέξη να δεσπόζει στην πορεία προς τις κάλπες: «Σταθερότητα». Η συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μαζί με τα δεκανίκια τους θα κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «υπονομεύει τη σταθερότητα της χώρας».

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του θα επιδιώξει να αντιστρέψει την κατηγορία και να αναδειχτεί εκείνος ως «εγγυητής της σταθερότητας».

Ας δούμε, όμως, ποιο είναι το πλαίσιο, ποιοι είναι οι πυλώνες αυτής της «σταθερότητας»:

• Είναι η ΕΕ των 30 εκατομμυρίων ανέργων και των 100 εκατομμυρίων φτωχών. Η ΕΕ στο εσωτερικό της οποίας τα πλεονάσματα της Γερμανίας – κατά δήλωση της κυρίας Λαγκάρντ – είναι τα ελλείμματα της Ελλάδας. Είναι η ΕΕ του κυρίου «καλό κουράγιο Έλληνες» Ολι Ρεν και του μετρ της φοροαποφυγής πολυεθνικών πρώην πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου και νυν προέδρου της Κομισιόν κ.Γιούνγκερ.
• Είναι η ΕΚΤ του κ.Ντράγκι, δηλαδή του πρώην αντιπροέδρου του ευαγούς ιδρύματος...της «Goldman Sachs». Η ΕΚΤ που ακόμα και τώρα παίζει με τα ελληνικά ομόλογα. Που βασικό της μέλημα είναι να λειτουργεί ως τροχονόμος της χρηματοπιστωτικής φούσκας και όταν σκάει η φούσκα αποστολή της είναι η σωτηρία των τραπεζών δια της σταύρωσης των λαών. Είναι η ΕΚΤ του κ.Ντράγκι ο οποίος μόλις πριν ένα μήνα, στις 18 Νοέμβρη 2014, αναφερθείς στο ελληνικό δημόσιο χρέος δήλωνε ότι είναι αντιπαραγωγικό να μιλάμε για μείωση, αναδιάρθρωση ή κούρεμά του και απαιτούσε την εντατικοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής.
• Είναι το ΝΑΤΟ. Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς. Περιοριζόμαστε σε ένα: Είναι στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, εδώ όπου κάθε γενικός γραμματέας της «συμμαχίας» δίνει συγχαρητήρια στις ελληνικές κυβερνήσεις για το γεγονός ότι κρατούν την Ελλάδα πρωταθλήτρια στις εξοπλιστικές δαπάνες ακόμα και τα χρόνια της κρίσης, που από τα 12 «σούπερ πούμα» στην προχτεσινή ναυτική τραγωδία λειτουργούσαν μόνο τα 3 κι από αυτά επιχειρούσε μόνο το 1…

Αυτοί είναι οι πυλώνες της «σταθερότητας». Όσο για τη θέση της Ελλάδας μέσα στο πλαίσιο που ορίζεται από αυτούς τους πυλώνες «δεν αμφισβητείται», όπως δηλώνεται αρμοδίως.

Ποια είναι όμως αυτή καθ’ αυτή η «σταθερότητα» την οποία βιώνει ο ελληνικός λαός; Για την ακρίβεια ποια είναι η κοινωνική πραγματικότητα που έχουν το θράσος να τη βαφτίζουν «σταθερότητα» και το ακόμα μεγαλύτερο θράσος να μας απειλούν σε περίπτωση που «διασαλευτεί»;

Η «σταθερότητά τους» είναι:

• Τα 75 δισ. ευρώ που από το 2008 μέχρι και το τέλος του 2013 ανήλθαν οι συνολικές απώλειες καταθέσεων στην Ελλάδα της πολιτικής των Μνημονίων.
• Τα 33 δισ. ευρώ που ανήλθαν οι απώλειες χρημάτων των Ασφαλιστικών Ταμείων μέσα στο ίδιο διάστημα (μόνο από το περίφημο PSI οι απώλειες των Ταμείων ξεπέρασαν τα 12,5 δισ. ευρώ).
• Τα 63 δισ. ευρώ που όπως ομολόγησε ο Στουρνάρας αφαιμάχτηκαν από τον ελληνικό λαό ως συνέπεια των δημοσιονομικών μέτρων από το 2010 και μετά.
• Τα 6,3 εκατομμύρια του ελληνικού λαού που σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής κινούνται μεταξύ φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
• Το 1,5 εκατομμύριο των ανέργων και τα 2 εκατομμύρια των ημιάνεργων – «απασχολήσιμων».
• Τα 700.000 παιδιά που σύμφωνα με την «Ουνέσκο» υποσιτίζονται στην Ελλάδα.
• Το γεγονός ότι – για πρώτη φορά από συστάσεως του ελληνικού κράτους – τα στοιχεία της απογραφής δείχνουν μείωση του ελληνικού πληθυσμού ως συνέπεια μιας πολιτικής που χαρακτηρίζεται «λευκή αναίμακτη γενοκτονία» του ελληνικού λαού.
• Τα εκατομμύρια των Ελλήνων που ξεπαγιάζουν καθώς επί μνημονίων (σύμφωνα με τις έρευνες οικογενειακών προϋπολογισμών της ΕΛΣΤΑΤ) η μέση μηνιαία κατανάλωση πετρελαίου θέρμανσης μειώθηκε κατά 62,5% και τα νοικοκυριά χωρίς καθόλου θέρμανση αυξήθηκαν κατά 252,3%.
• Η ανακήρυξη της Ελλάδας σε χώρα που τελεί υπό το αγγλικό δίκαιο, υπό την εποπτεία του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, που πορεύεται – «αξιοπρεπής» και «περήφανη» κατά τον κ. Σαμαρά – παραιτημένη από κάθε ασυλία περί τα περιουσιακά της στοιχεία.

 Αυτή είναι η «σταθερότητά τους»: Η αιθαλομίχλη, τα μαγκάλια, ο ΕΝΦΙΑ, τα χαράτσια, οι 1.000 διακοπές ρεύματος καθημερινά, τα λουκέτα, τα 200 ευρώ του επιδόματος ανεργίας, τα 400 ευρώ του βασικού μισθού και φυσικά η Δημοκρατία του ξεπουλήματος σε «μοναδικούς μειοδότες», η δημοκρατία που επιστρέφει από τις Κάννες με δοτούς τραπεζίτες Πρωθυπουργούς, η δημοκρατία του «μαύρου», των «Μπαλτάκων», των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και της καταιγίδας τροπολογιών της μαύρης νύχτας για την τακτοποίηση εκκρεμοτήτων… 

Αυτά είναι που βαφτίζουν «σταθερότητα»!  Μέσα σε αυτή τη «σταθερότητα» είναι που έφτασε να βρικολακιάσει ακόμα και ο ναζισμός. Κι επειδή, πράγματι, αυτή είναι η «σταθερότητά τους», επειδή επίσης αυτή είναι η «σταθερότητα» που εγγυώνται η ΕΕ, η ΕΚΤ, οι «Αγορές», το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ και οι κάθε λογής εγχώριοι και διεθνείς πυλώνες που καθορίζουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η χώρα, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος υποστηρίζουμε ότι:

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευεργετικό για τον τόπο, τίποτα πιο ελπιδοφόρο για το λαό από τηδιασάλευση αυτής της «σταθερότητας»! Για την ακρίβεια: Δεν υπάρχει τίποτα πιο παραγωγικό και αναγεννητικό από την πλήρη συντριβή αυτής της «σταθερότητας»

Δεν αγνοούμε ότι οι εκλογές δεν συνιστούν τον αποφασιστικό εκείνο παράγοντα που θα αποτελούσε από μόνος του την αναγκαία και ικανή συνθήκη για μια τέτοια συντριβή.

Θεωρούμε, όμως, ότι δεν υπάρχει πιο θετική ψήφος, ειδικά στις εποχές που ζούμε, από εκείνη που θα αρνιόταν τη «σταθερότητα» τούτης της σταθερά επιδεινούμενης βαρβαρότητας.

Η ψήφος που τόσο απέναντι στις απειλές, στους εκβιασμούς και στην τρομοκρατία για τον «κίνδυνο» (!) να απολέσουμε την σταθερότητα του εξανδραποδισμού μας, όσο και απέναντι στις διαβεβαιώσεις για τη διατήρηση αυτής της σταθερότητας, θα απαντούσε: «Ζήτω η… αποσταθεροποίηση»! 

Πηγή: «enikos»

http://epam-agria.blogspot.gr

Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους!!!!!!

Του Αντώνη Παπαντωνίου

Επί τέλους η Μεγάλη Ημέρα έφτασε και είναι στο χέρι μας να μην γίνει η Μεγάλη Νύχτα. Η Συμμορία έπεσε!! Αρκεί όμως αυτό;

Πιστεύω να συμφωνούμε όλοι ότι απλώς είναι η Αρχή του Αγώνα από καλύτερες, όμως, θέσεις! Από τώρα θα πρέπει να απαιτήσουμε κάποια βασικά πράγματα, κυρίως από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, όχι μόνον για επίλυση άμεσων και βασικών προβλημάτων, αλλά και για να δώσουμε το μήνυμα ότι δεν θα συμβιβαστούμε με απλές υποσχέσεις που θα παραπέμπουν στο αόριστο μέλλον. Ότι δηλαδή θα είμαστε εδώ παρόντες και αποφασισμένοι να πάρουμε πίσω τη Ζωή μας, την Αξιοπρέπειά μας, την Πατρίδα μας. Πρέπει λοιπόν να απαιτήσουμε τουλάχιστον:

1.-Να καλέσουν την Αστυνομία και ειδικότερα τούς Γενίτσαρους (ΜΑΤ) να εξαφανιστούν άμεσα και να τούς κάνουν γνωστή την απόφασή τους ότι θα λογοδοτήσουν όλοι τους και κυρίως οι επί κεφαλής τους για τις αθλιότητες τους κατά του Λαού.

2.- Να καλέσουν τον Λαό, όχι βέβαια τούς επιβήτορες, να παγώσουν τις όποιες ληστρικές επιβαρύνσεις προς Εφορίες, Τράπεζες, Ασφαλιστικά Ταμεία μέχρι να επανεξεταστούν με βάση, τουλάχιστον, τις διατάξεις του Συντάγματος.

3.-Να ανοίξουν άμεσα όλα τα Δημόσια Νοσοκομεία για παροχή Υπηρεσιών Υγείας, όπως προβλέπεται έστω από το παρόν Σύνταγμα.

4.- Να περισυλλεγούν όλοι οι άστεγοι και σε πρώτη φάση να εγκατασταθούν με ανθρώπινες συνθήκες σε Κρατικά ή Δημοτικά Κτίρια ή σε ξενοδοχεία που θα επιταχθούν για τον σκοπό αυτό και να μεριμνήσουν για την διαβίωσή τους για όσο χρόνο χρειαστεί μέχρι την επανένταξή τους και να μεριμνήσουν γι' αυτήν.

5.- Να καλέσουν τις Δικαστικές Αρχές να μην εκδίδουν Διαταγές Πληρωμής προς όφελος των Τραπεζών και άλλων Ευαγών Ιδρυμάτων.

6.- Να αναστείλουν όλες τις διαδικασίες πλειστηριασμών των περιουσιακών στοιχείων του Λαού, (τα λαμόγια θα τα βρούμε μετά). Να απαγορευθούν περαιτέρω απολύσεις σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα.

7.-Να επανέλθουν σε ισχύ, σε πρώτη φάση, οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στην προ του Μαΐου του 2010 κατάσταση.

Τουλάχιστον όλα τα πιο πάνω πρέπει άμεσα να τα απαιτήσει ή και δεσμευτεί απόλυτα ότι θα τα εφαρμόσει από την πρώτη ώρα, όχι ημέρα, που θα αναλάβει και επίσημα την Κυβέρνηση. Και κάτι τελευταίο. Να καλέσει όλον τον Λαό αδιακρίτως σε διαρκή εγρήγορση για στήριξη.

Τα λοιπά Στρατηγικής σημασίας ζητήματα να δεσμευτεί ότι θα τα βάλει σε ελεύθερο διάλογο για ενημέρωση ουσιαστική του Λαού για να μπορεί να αποφασίσει πως θέλει την ζωή του. Αν δηλαδή θέλει να ζεί σαν ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ Άνθρωπος ή σαν ΔΟΥΛΟΣ!!! Τελειώνοντας μια έκκληση προς την Ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ: Προσέξτε καλά για να μην πάμε σε πραγματικό ΧΑΟΣ γιατί θα είσαστε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ!!!!

Πηγή: «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ - Ε.ΠΑ.Μ.»

 

 http://epam-agria.blogspot.gr

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ – Εξασφαλίστε την ακρίβεια της ηλεκτρονικής καταμέτρησης!

Του Ιωάννη Κόντου ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών

Συμφωνώ απολύτως με την πρόταση του κ. Μανώλη Γλέζου για την ανάγκη συγκρότησης εκλογικής υπηρεσιακής κυβέρνησης , η οποία έκτός των άλλων που πρέπει να αποφύγει ,ως αναφέρονται στην πρότασή του, πρέπει και να μην αφήσει ανεξέλεγκτη μία ιδιωτική εταιρεία να κάνει την ηλεκτρονική καταμέτρηση των ψήφων.
Σας υπενθυμίζω την παρακάτω από το 2012 πρότασή μου για την εξασφάλιση της της ακρίβειας της ηλεκτρονικής καταμέτρησης των ψήφων των επικείμενων εκλογών:
1. Να συγκροτηθεί ΑΜΕΣΩΣ ομάδα καθηγητών Πληροφορικής προτεινόμενων από τμήματα Πληροφορικής των Ελληνικών ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η ομάδα θα έχει πρόσβαση σε υπολογιστές ικανούς να εκτελέσουν τα χρησιμοποιούμενα προγράμματα για την καταμέτρηση των ψηφων.
2. Καθώς συγκεντρώνονται σε ηλεκτρονική μορφή τα πρωτογενή στοιχεία από τα εκλογικά τμήματα πρέπει να δίδονται ταυτόχρονα και σε όλα τα μέλη της ομάδας.
3. Μετά το πέρας της επεξεργασίας των εκλογικών δεδομένων από το Υπουργείο Εσωτερικών έκαστο μέλος της ομάδος θα επιβεβαιώνει το ταχύτερον δυνατόν σε δικούς της υπολογιστές τα αριθμητικά αποτελέσματα των εκλογών.
4. Η ομάδα θα συντάξει σχετικό πόρισμα και θα το υποβάλλει ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ στην Δικαιοσύνη, στους αρμόδιους δημόσιους φορείς και στα κόμματα.
Είναι αυτονόητο ότι όλα τα κόμματα θα έχουν το δικαίωμα να ελέγχουν τις εργασίες της ανωτέρω Επιτροπής.
ΠΗΓΗ
triklopodia.gr

Εκλογές στη Νεοκατοχική Ελλάδα. Προσωρινά στη γωνία: οι δυνάμεις της εργασίας, της πατρίδας, της δημοκρατίας

του Κ. Παπουλή

Τεσσεράμισι χρόνια πέρασαν από τον Μάιο του 2010, όταν ο ξένος παράγοντας, σε συνεργασία με τους σύγχρονους δοσίλογους, επέβαλλε την κατάλυση κάθε έννοιας ελληνικής δημοκρατίας. Συμβαίνει, αυτό που ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς στις 5 Μαΐου του 2010,- όταν ένα εξαγριωμένο πλήθος επιχείρησε να εισβάλλει στη βουλή, όχι για να καταστρέψει, αλλά για να δημιουργήσει μια νέα ελληνική δημοκρατία- η απόλυτη απουσία του λαϊκού παράγοντα από το προσκήνιο.

Τον Μάιο του 2010, την ορμή του λαού ανέκοψαν οι νεκροί της Μαρφίν. Όμως σχεδόν για δύο χρόνια, ο λαός ήταν στο προσκήνιο. Tο καλοκαίρι του 2011 ο κόσμος απείλησε το καθεστώς, με έναν αγώνα διαρκείας, με τις πλατείες της δημοκρατίας, με κέντρο το Σύνταγμα. Αν ο λαός είχε νικήσει και η Ελλάδα έκοβε τον γόρδιο δεσμό των δανειακών συμβάσεων, τότε η πατρίδα μας θα βρισκόταν εκτός ευρωζώνης, έχοντας πάρει τον περήφανο δρόμο της Αργεντινής. Η χώρα θα είχε ανακάμψει, με ενισχυμένες τις δυνάμεις της εργασίας και της δημοκρατίας.

Ο λαός βρέθηκε όμως μόνος του. Κανένας κοινοβουλευτικός πολιτικός φορέας δεν τον ακολούθησε στη ρήξη. Οι βουλευτές της αριστεράς έμειναν εντός του κοινοβουλίου, απολαμβάνοντας την λαϊκή μούντζα και νομιμοποιώντας την παράδοση της χώρας. Η στάση αυτή της αριστεράς, όχι μόνο έσωσε το ευρωζωνικό καθεστώς, αλλά άφησε και ελεύθερο χώρο στην Χρυσή Αυγή.

Από την πλατεία Συντάγματος που ήταν μια μεγάλη τομή στην ελληνική πολιτική ιστορία δεν γεννήθηκε ένας πλατύς πολιτικός φορέας για να ανατρέψει το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Ίσως η μόνη πολιτική πρωτοβουλία που γεννήθηκε από εκεί, να είναι το ΕΠΑΜ.

Σήμερα λοιπόν που η Ελλάδα έχει καταστραφεί, οι έλληνες με την αδράνειά τους, θυμίζουν...
τους γονείς τους και τους παππούδες τους στα πρώτα χρόνια της κατοχής. Μετά από έναν μεγαλειώδη τότε αγώνα στο αλβανικό μέτωπο, αφού ηττήθηκαν και προδόθηκαν, για ένα διάστημα κυριάρχησε η απελπισία και η παραίτηση.

Τώρα, ένα κόμμα με αριστερή καταγωγή, το οποίο έχει φυσικά και την κύρια ευθύνη για την παραίτηση του λαϊκού παράγοντα, αφού από την μια ηγείται της αντιπολίτευσης και από την άλλη συνέχεια τα τελευταία τρία χρόνια, ανέστελλε το πεζοδρόμιο, για την «επερχόμενη» πολιτική αλλαγή, υπόσχεται «ελευθερία» και άλλη πολιτική, εντός όμως της κατοχής της ευρωζώνης. Οι ψευδαισθήσεις που τρέφει ένα τμήμα του λαού σε σχέση με τις δυνατότητες διαπραγμάτευσης με τις κατοχικές δυνάμεις, χωρίς το ίδιο να πολεμήσει και να σπάσει τους βασικούς όρους της κατοχής (χρέος-ευρώ), σύντομα θα εξατμιστούν. Η πολιτική αλλαγή θα αποδειχτεί απλή εναλλαγή, όπως άλλωστε συνηθίζεται στις ελληνικές εκλογές τα τελευταία 25 χρόνια.

Αυτή την στιγμή πραγματικά οι εκλογές θα διεξαχθούν χωρίς να συζητιέται το πραγματικό ζήτημα: Η απελευθέρωση και η ανάπτυξη της Ελλάδας.

Η γραμμή-ΣΥΡΙΖΑ στήριξε της ελπίδες της για συνεργασία στους ΑΝΕΛ, των οποίων η ηγεσία αποδείχτηκε μετά και το τελευταίο σήριαλ, για τα πανηγύρια. Η ατμόσφαιρα των εκλογών και το επίπεδο μεγάλου μέρους του πολιτικού κόσμου, είναι δυστυχώς ευθέως ανάλογη με την διεθνή κατάντια της χώρας.

Οι εκλογές που έρχονται και η επόμενη κυβέρνηση (όποια και αν είναι) θα σφραγίσει το αδιέξοδο. Θα τελειώσουν οι ψευδαισθήσεις, με ότι αυτό συνεπάγεται. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε περισσότερο η Ν.Δ., διαθέτουν οποιαδήποτε ΣΧΕΔΙΟ Β. Το ΣΧΕΔΙΟ Α όμως, ακόμη και αν καλλωπιστεί με διάφορες ξερές κουραμάνες από το Βερολίνο, οδηγεί σε μια Ελλάδα φτωχιά, γερασμένη από την μετανάστευση, εξαθλιωμένη από την ανεργία, προτεκτοράτο των Βρυξελών.

Δεν αποκλείεται αλλού, π.χ. στην Ιταλία, σύντομα να δούμε το νέο Στάλινγκραντ των γερμανών και της ευρωζώνης. Δεν μπορούμε να περιμένουμε όμως από αλλού την λύση, οι έλληνες βρίσκονται στο έσχατο σημείο.

Σε αυτές τις εκλογές τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την αξιωματική αντιπολίτευση δεν πρόκειται να ακουστεί κανένα μα κανένα πραγματικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, παρά μόνο συνθήματα. Θα παρακολουθήσουμε μια άθλια κοκορομαχία. Δυστυχώς η ανάγκη της ελπίδας, του κάτι να γίνει τώρα, και η απουσία ενός πειστικού πόλου για την εθνική και κοινωνική χειραφέτηση, θα ευνοήσει ως ένα σημείο την πόλωση.

Όσο αφορά το Κομμουνιστικό κόμμα, με την γνωστή υπερφίαλη και εκτός τόπου και χρόνου τοποθέτηση για άμεσο σοσιαλιστικό πέρασμα (και μάλιστα με πρότυπο τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε), είναι βέβαιο ότι με το ζόρι θα εισέλθει στη βουλή.

Σε πολιτικό επίπεδο θα υπάρξει ένα βροντώδες κενό. Η μόνη περίπτωση για ανατροπή αυτής της κατάστασης θα ήταν η συσπείρωση και η κοινή εκλογική κάθοδος μια σειράς δυνάμεων που έχουν ως κοινό ζητούμενο, την εθνική και κοινωνική χειραφέτηση, μέσω της άρνησης του χρέους και της απαλλαγής από τις δανειακές συμβάσεις, την έξοδο από το ευρώ, την ρήξη με την συνθήκη του Μάαστριχτ, την δημοκρατία, το κοινωνικό κράτος και εθνική οικονομική πολιτική με σκοπό την παραγωγική ανασυγκρότηση και την πλήρη απασχόληση.

Η κοινωνική βάση μιας τέτοιας συσπείρωσης δεν είναι μόνο η μισθωτή εργασία του ιδιωτικού τομέα, αν και οι δυνάμεις της μισθωτής εργασίας πρέπει να πρωταγωνιστήσουν. Είναι όλοι όσοι έχουν καταστραφεί, ή καταστρέφονται από την ιμπεριαλιστική πολιτική των δανειστών και της ευρωζώνης, σε μια χώρα μέσου επίπεδου ανάπτυξης με αποδιοργανωμένη και λαβωμένη οικονομία. Είναι οι άνεργοι, οι χρεοκοπημένοι, αυτοί που χάνουν το σπίτι τους, οι νέοι που δεν δούλεψαν ποτέ, οι επιστήμονες, οι αγρότες, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι μικροεπιχειρηματίες, οι έμποροι της λιανικής, το παραγωγικό κεφάλαιο που απευθύνεται στην εγχώρια αγορά, ο τουρισμός κ.α. Η χώρα μετατρέπεται σε τρίτη περιφέρεια της Γερμανίας και για αυτό η αντίθεση με το κέντρο είναι σήμερα η κυρίαρχη αντίθεση. Το «ταξικό» δεν μπορεί χωρίς το εθνικό. Το εθνικό συσπειρώνει όλους τους κοινωνικούς χώρους, και μπορεί να εκφράσει σήμερα την πλατιά συμμαχία που είναι απαραίτητη. Η δημοκρατία και η λαϊκή κυριαρχία στο βαθμό που κερδηθούν, θα δώσουν το απαραίτητο οξυγόνο και την δύναμη στις δυνάμεις της μισθωτής εργασίας που σήμερα έχουν συντριβεί.

Χρειάζεται λοιπόν ένα πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο όλων των ζωντανών δυνάμεων, της πατρίδας, της δημοκρατίας και των εργαζομένων, με προμετωπίδα την απαίτηση για εργασία, κοινωνικό κράτος, λαϊκή κυριαρχία, εθνική ανεξαρτησία. Μόνο έτσι μπορεί να εκφραστεί και να δημιουργηθεί μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Σήμερα το κύτταρα που εν δυνάμει μπορούν να οδηγήσουν σε ένα τέτοιο πολιτικό τοκετό είναι σχετικά μικρά και διάσπαρτα. Μερικές δυνάμεις είναι δυστυχώς (πολιτικά και ιδεολογικά) εγκλωβισμένες σε πολιτικές ΚΚΕ και πολύ στενών (αν όχι ανύπαρκτων) πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών.

Σήμερα μια συνεργασία σχημάτων όπως το ΣΧΕΔΙΟ Β, το ΕΠΑΜ, η ΔΡΑΧΜΗ, των περισσότερων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της μετωπικής συμπόρευσης, αλλά και άλλων όπως του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, η αυτών που κατατάσσονται στις αντιιμπεριαλιστικές κ.λ.π., αλλά και ανεξάρτητων προσώπων με συγκεκριμένη πολιτική ή επιστημονική διαδρομή, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ακόμη και την τελευταία στιγμή, μια λαϊκή δυναμική που θα έδινε το 3% σε αυτές τις εκλογές. Φυσικά ο χρόνος είναι μικρός για κάτι τέτοιο. Δυστυχώς όμως, πέρα από τον χρόνο, το ζήτημα είναι πόσες από αυτές κατανοούν ή έχουν ωριμάσει για αυτή την αναγκαιότητα, πόσες μπορούν να διαβάσουν την πραγματικότητα, και κατανοούν την τραγική θέση της χώρας και αν αυτές που κατανοούν τα παραπάνω, επαρκούν αυτή την συγκεκριμένη στιγμή, ώστε να δημιουργήσουν την απαραίτητη δυναμική.

Είτε από τις εκλογές είτε αμέσως μετά, η δημιουργία μιας τέτοιας πολιτικής και κοινωνικής συμμαχίας είναι απαραίτητη με σκοπό την δημιουργία του πόλου των δυνάμεων της εργασίας, της πατρίδας και της δημοκρατίας που θα οδηγήσει στην εθνική και κοινωνική απελευθέρωση.

Μετά τις εκλογές κλείνει οριστικά ο κύκλος των ψευδαισθήσεων περί βιώσιμης παραμονής της χώρας στο ευρώ. Το πολιτικό σκηνικό θα είναι τελείως διαφορετικό και ανοίγει έτσι ο δρόμος να συζητηθεί στα ίσια το ζήτημα της απελευθέρωσης από χρέος-ευρώ. Αν και φαίνεται ότι ο κόσμος έχει καταθέσει τα όπλα, οι πολιτικές περιστάσεις οδηγούν στην δυνατότητα μιας δεύτερης μεγάλης ευκαιρίας η οποία θα χαρακτηριστεί από αναβαθμισμένη συνείδηση του λαϊκού παράγοντα.

από την ιστοσελίδα του Σχεδίου Β’

 http://seisaxthia-epam.blogspot.gr