28η Οκτωβρίου 1940, το τότε και το σήμερα.

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Ξημερώνει η 28η Οκτωβρίου, η μέρα που εξακολουθεί να σηματοδοτεί ηρωικούς ελληνικούς αγώνες, έστω και αν η καταναλωτική κοινωνία και η απατηλή ευμάρεια που ζήσαμε, ξεθώριασε την ιστορική μνήμη και προσπάθησε με ύπουλο τρόπο να σβήσει αυτήν την ιστορική ημέρα εντελώς από τη ζωή μας.

Σήμερα όμως που η επίπλαστη κατάσταση της ευμάρειας διακόπηκε βίαια και απότομα από τις ξενόφερτες πολιτικές της μνημονιακής λεηλασίας ενάντια στην πλειοψηφία των Ελλήνων, κάνουν την εμφάνιση τους δειλά-δειλά, πλην όμως με αυξανόμενο ρυθμό, ενέργειες αντίστασης, εναντίον όλων αυτών που έφεραν τη χώρα στη σημερινή κατάσταση και ταυτόχρονα ενέργειες αλληλεγγύης και ανθρωπισμού, στους έχοντες μεγαλύτερη ανάγκη συνανθρώπους μας.

Την 28η Οκτωβρίου, έναρξη της εποποιίας τους 40, αλλά και στη συνέχεια σε όλη τη...

διάρκεια του πολέμου που ακολούθησε, ο Ελληνικός λαός αντιστάθηκε απέναντι στις πιο εξελιγμένες πολεμικές μηχανές της εποχής και απέναντι στα φρικαλέα και αιμοσταγή φασιστικά και ναζιστικά καθεστώτα του τότε κόσμου.

Ένας μικρός λαός, όπως ήταν τότε ο Ελληνικός, αντιστάθηκε, αντιμετώπισε  και πολέμησε σκληρά τους εχθρούς του με πενιχρά πολεμικά μέσα, χωρίς να δείξει την παραμικρή ηττοπάθεια απέναντι στους τρομερούς αντιπάλους του και τα κατάφερε! Φυσικά αυτήν την αντίσταση και αυτόν τον αγώνα του, τα πλήρωσε με βαρύ τίμημα και πολύ αίμα.

Σημασία όμως έχει ότι ο Ελληνικός λαός πριν από όλα τόλμησε και από τη στιγμή εκείνη έκανε το πρώτο βήμα προς την ελευθερία του.

Αναλογιζόμενοι λοιπόν αυτό το τόλμημα του 40, δίκαια αναρωτιόμαστε. Γιατί άραγε να μην μπορούμε να πράξουμε σήμερα και εμείς τα ίδια; Ασφαλώς και ο εχθρός είναι πολύ πιο ύπουλος και πολύ διαφορετικά οργανωμένος, γιατί είναι άλλο η κυριαρχία που ασκεί η τρόικα πάνω στην Πατρίδα μας και άλλο η στρατιωτική κατοχή που γευθήκαμε ως κράτος τότε, από ένα φασιστικό καθεστώς.

Το καθεστώς του μνημονίου δεν είναι μια τυπική κατοχή της χώρας, όμως σίγουρα είναι ένα καθεστώς λεηλασίας και για το λόγο αυτό η αντίσταση στις σημερινές συνθήκες είναι όχι μόνο δίκαιη και επιβεβλημένη, αλλά αποτελεί τρόπο τινά και τον πιο αναγκαίο όρο για επιβίωση του κάθε Έλληνα και της κάθε Ελληνίδας στο εξής.

Το δίδαγμα λοιπόν που πρέπει να «αντλήσουν» και οι νεότερες γενιές από την εποποιία του 40, είναι η αναγκαιότητα του αγώνα και ταυτόχρονα της αντίστασης.

Όπως και τότε έτσι και σήμερα, για να επιβιώσεις και για να συνεχίσεις να υπάρχεις, πρέπει να αντισταθείς και να πολεμήσεις όσο μπορείς αυτό που σε σκοτώνει.

Και η αντίσταση τότε δεν θα είναι ούτε μάταιη ούτε αναποτελεσματική. Αν τώρα κάποιοι θα πρόσμεναν μια κατάσταση αδράνειας και δειλίας απέναντι στις δυνάμεις των τροϊκανών, είναι σίγουρο ότι δεν θα τη λάβουν.

Η Πατρίδα μας μπορεί να κατακτήθηκε από τις δυνάμεις του Άξονα το 1941, αλλά η αντίσταση και ο αγώνας του ελληνικού λαού ήταν πολύτιμες παρακαταθήκες, για όλους τους άλλους λαούς της Ευρώπης, αλλά και των νεότερων γενιών της Ελλάδας. Αυτό ούτε λεπτό να μην το ξεχνάμε!

Πηγή:http://seisaxthia-epam.blogspot.gr/2014/10/28-1940.html

 http://monaxeros.blogspot.gr