Με τα λεφτά των ελλήνων ασφαλισμένων και φορολογουμένων οι
κυβερνώντες προσπαθούν να αναχαιτήσουν την κερδοσκοπία των επενδυτικών
κεφαλαίων, που οδήγησε σε μίνι κραχ το ελληνικό χρηματιστήριο την προηγούμενη
εβδομάδα, καθώς και τη δευτερογενή αγορά των ελληνικών ομολόγων. Να θυμήσουμε
ότι οι ίδιοι οι κυβερνώντες εμφάνισαν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τοποθετήσεις στα
"ψόφια" ελληνικά ομόλογα και στο "ψόφιο" χρηματιστήριο από
ξένα επενδυτικά κεφάλαια κυρίως υψηλού ρίσκου, που αναζητούν γρήγορες και
υψηλές αποδόσεις, ως "αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών".
Αυτές ήταν οι πολυπόθητες "ξένες επενδύσεις" που
σωρηδόν κατεύθεναν όλο το προηγούμενο διάστημα της "ανάκαμψης" της
ελληνικής οικονομίας. Έτσι μας έλεγαν. Τώρα, καθώς το μίνι κραχ του ελληνικού
χρηματιστηρίου και των ελληνικών ομολόγων επιδείνωσε τις συνθήκες και συνολικά
στην χρηματαγορά της ευρωζώνης, ΕΚΤ και Τράπεζα της Ελλάδας προσπαθούν να αποκαταστήσουν
την ζημιά στην κεφαλαιοποίηση του ελληνικού χρηματιστηρίου που υπερέβει το 10%
του ΑΕΠ της χώρας σε ετήσια βάση. Με λεφτά βέβαια που θα επιβαρύνουν τα
ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία, τα νομικά πρόσωπα του δημοσίου γενικά, αλλά
και τους φορολογούμενους.
Δεν ξέρω αν το έχετε κι εσείς παρατηρήσει, αλλά ο κόσμος
όλος να καίγεται εμείς δεν θα πάρουμε χαμπάρι. Φροντίζουν γι' αυτό τα μέσα
μαζικής εξαπάτησης, αλλά και το σύμπαν πολιτικό σύστημα. Συμπολίτευση και
αντιπολίτευση. Βρισκόμαστε καταμεσής μιας βίαιης αναδιάταξης της μετοχικής
σύνθεσης των λεγόμενων συστημικών τραπεζών με το κράτος να χάνει 2-3 δις ευρώ
από τα χαρτιά που πήρε ως αντάλλαγμα για την ανακεφαλαιοποίησή τους με δημόσιο
χρέος. Κανείς δεν ενδιαφέρεται. Κανείς δεν βγάζει κουβέντα.
Πώς γίνεται αυτή η βίαιη αναδιάταξη; Κυρίως με λεφτά από την
ΕΚΤ, τα ασφαλιστικά ταμεία και άλλα νομικά πρόσωπα του δημοσίου, που
διατάχθηκαν από την τρόικα να αρχίσουν τις αγορές τραπεζικών μετοχών και
ομολόγων προκειμένου να ανασχεθεί η κατάρρευση της χρηματαγοράς στην Ελλάδα. Το
γεγονός ότι μ' αυτά και μ' αυτά τα ασφαλιστικά ταμεία θα φτάσουν να πληρώνουν
συντάξεις με χαρτιά, δεν φαίνεται να νοιάζει κανένα πολιτικό σχήμα. Είδατε
κανέναν να θέτει θέμα; Όχι βέβαια.
Είδατε να νοιάζεται κανένας για το γεγονός ότι χθες, π.χ., η
κυβέρνηση φρόντισε να "κατευνάσει" την δευτερογενή αγορά ομολόγων
5ετούς και 10ετούς με αγορές από την ΕΚΤ και τα νομικά πρόσωπα ώστε να πέσει η
επιτοκιακή απόδοση άνω του 7,80% έως τις 12:00 το μεσημέρι χθες, στο 6,67% στο
κλείσιμο. Το ίδιο βιολί θα συνεχιστεί και τις επόμενες ημέρες μέχρις ότου οι
κερδοσκόποι κυρίως από το εξωτερικό να αποφασίσουν ότι ήρθε ώρα για ένα νέο
γενικό ξεπούλημα. Κι όταν γίνει αυτό, το κραχ θα επικρέμεται πάλι πάνω από τις
χρηματαγορές.
Όμως, όλα αυτά δεν πρέπει να νοιάζουν το έλληνα εργαζόμενο,
ασφαλισμένο, συνταξιούχο. Πρέπει να μείνει στην κοσμάρα του. Το δικαίωμα των κερδοσκόπων
σε κεφάλαια και κέρδη είναι ανώτερο από τη ζωή του. Το δικαίωμα των τραπεζιτών
να καπηλεύονται, να παίζουν στο τζόγο της χρηματαγοράς και να εξανεμίζουν τις καταθέσεις
του κοσμου είναι ανώτερο από το δικαίωμα του καθενός στις αποταμιεύσεις του.
Δεν έχει καμιά σημασία αν η κατάθεση σ' έναν αποταμιευτικό
λογαριασμό γίνεται στη βάση μιας θεμελιώδους σύμβασης με την τράπεζα, η οποία
προβλέπει ότι τα χρήματα αυτά είναι και οφείλουν να είναι άμεσα απαιτητά από
τον καταθέτη τους. Σήμερα, η συμβατική αυτή δέσμευση, αν και θεμελιώδης για την
ύπαρξη της τραπεζικής πίστης γενικά, έχει παραβιαστεί κατάφωρα διότι οι
κυβερνήσεις έχουν φροντίσει να επιτρέψουν στις τράπεζες την νομότυπη διασπάθιση
των καταθέσεων, χωρίς να είναι υπόλογες για τίποτε και σε κανέναν.
Έτσι θεωρείται "πανικός" όταν σε συνθήκες ύφεσης
και τραπεζικής κρίσης ο κόσμος αναζητά τις καταθέσεις του. Και μόνο να βγει
κανείς να πει την αλήθεια για το γεγονός ότι οι τράπεζες είναι παντελώς
χρεοκοπημένες, ότι έχουν φάει τις καταθέσεις του κόσμου και ότι έχουν
μετατραπεί σε μια καταβόθρα που ρουφά εκατοντάδες δις ευρώ, μπορεί να θεωρηθεί
ως κολάσιμη πράξη γιατί, λέει, σπέρνει τον "πανικό".
Η αλήθεια είναι ότι η δυνατότητα άμεσης πρόσβασης στις
καταθέσεις είναι ιδιαίτερα κρίσιμης σημασίας σε συνθήκες κρίσης και ύφεσης της
οικονομίας. Οι καταθέσεις είναι μέρος της νομισματικής κυκλοφορίας κι επομένως
η δέσμευσή τους από τις τράπεζες επιδεινώνει την κατάσταση ύφεσης. Αντίθετα, αν
ο κόσμος μπορεί να σηκώσει τις καταθέσεις του σε ρευστό αποτελεί σοβαρή ένεση
για την οικονομία ειδικά σε συνθήκες καθίζησης.
Οι καταθέσεις στην Ελλάδα τελούν ήδη υπό άτυπη δέσμευση.
Ειδικά οι αποταμιευτικοί λογαριασμοί των φυσικών προσώπων. Η άτυπη αυτή
δέσμευση ξεκινά από τα χιλιάδες ανόητα δικαιολογητικά που ζητά η τράπεζα για
την εξόφληση σημαντικών ποσών σε ρευστό και φτάνει μέχρι και την άρνησή της να
συμμορφωθεί σε εντολή του καταθέτη που ζητά του αποδωθεί το σύνολο του
λογαριασμού του. Στην καλύτερη περίπτωση θα συμβιβαστεί με ένα μέρος του και
κατά προτίμηση σε επιταγή. Κι επειδή πολλοί επιχειρούν να σηκώσουν τα χρήματά
τους από τα ATM, οι
τράπεζες ασκούν περιοριστική πολιτική και σ' αυτά.
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι οι καταθέσεις υπάρχουν μόνο
στο βαθμό που μπορείς να τις σηκώσεις, δηλαδή να τις πάρεις σε ρευστό
στα χέρια
σου. Διαφορετικά δεν είναι παρά εικονικές στην αυθαιρεσία των τραπεζών.
Όσο δεν ζητάς την εξαργύρωσή τους, οι καταθέσεις δεν είναι παρά μια απλή
λογιστική καταχώρηση
σε τραπεζικό χαρτί και τίποτε περισσότερο.
Το μόνο που λείπει τώρα πια είναι η επίσημη δέσμευση των
καταθέσεων. Μέχρι να γίνει αυτό, όλα, χωρίς καμιά εξαίρεση, τα πολιτικά κόμματα
του κοινοβουλίου, δεξιά και αριστερά, αλλά και τα μέσα μαζικής εξαπάτησης, θα
τηρούν απαρέγκλητα την ομερτά που τηρούν προς όφελος των τραπεζιτών. Κανένα
τους δεν θα τολμήσει να βγει να προειδοποιήσει τον κόσμο ότι όσο αφήνει τις
καταθέσεις του στις τράπεζες, τόσο αυξάνουν οι πιθανότητες να τις χάσει.
Μόλις, όμως, κλείσει το δόκανο, τότε είναι σίγουρο ότι θα
έρθουν τρέχοντας να παρηγορήσουν τους δυστυχείς που θα έχουν αντιληφθεί με τον
χειρότερο τρόπο ότι έχουν χάσει τις όποιες αποταμιεύσεις τους. Και φυσικά να
καταγγείλουν τα "σκοτεινά συμφέροντα" που ευθύνονται γι' αυτό. Τα
ίδια που συγκαλύπτουν με την ομερτά που κρατούν όλοι τους σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου