ΑΡΚΕΤΟΙ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΜΑΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΑΙ ΟΤΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ,ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΕΙΔΗ Η ΧΩΡΑ ΘΑ ΑΠΟΜΟΝΩΘΕΙ:…
Α) ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
Β) ΠΟΛΙΤΙΚΑ
ΛΕΝΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΑ ΟΤΙ Η ΧΩΡΑ:
1. ΘΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΑΓΟΡΑ ΟΜΟΛΟΓΩΝ….
2. ΘΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΜΠΟΡΙΟ….
3. ΔΕ ΘΑ ΕΧΕΙ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ (ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ Π.Γ.Δ.Μ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ)
4. ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΕΚΒΙΑΣΤΕΙ ΜΕΣΩ ΕΞΩΘΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ Η ΜΕ ΤΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣΗ ΘΕΡΜΟΥ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΥ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΓΕΙΤΟΝΑ ΧΩΡΑ….
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΣΗ ΣΑΣ ΣΤΑ “ΕΥΛΟΓΑ” ΑΥΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ;
Καταρχάς θα πρέπει να πάρουμε υπ’ όψη μας ότι τώρα η Ελλάδα είναι πιο απομονωμένη από ποτέ άλλοτε. Ποια χώρα στον κόσμο παίρνονται τόσο καθοριστικές αποφάσεις για την τύχη της κι αυτή είναι απούσα; Να θυμηθούμε μόνο ότι στις τελευταίες συνόδους κορυφής της Ευρωένωσης (Eurogroup) που συνεδρίασαν στις Βρυξέλλες ο φερόμενος ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ. Σαμαράς, δεν έκανε ούτε καν τον κόπο να μεταβεί εκεί. Καθόταν στου Μαξίμου και περίμενε την αναγγελία των αποφάσεων της συνόδου. Συνοδεία του κ. Ραίχενμπαχ και των επιτρόπων που έχουν εγκατασταθεί στην χώρα. Στις Βρυξέλλες βρισκόταν μόνο ο περιφερόμενος ως Υπουργός Οικονομικών, κ. Στουρνάρας, ο οποίος λειτουργούσε ως το παιδί για τα θελήματα. Του έλεγαν και αυτός μετά τα μετέφερε στην Αθήνα. Αυτή την κατάσταση βιώνει η χώρα από την πρώτη κιόλας στιγμή ένταξής της στο καθεστώς των «μνημονίων» και της τρόικας. Ερήμην ακόμη και της επίσημης κυβέρνησης της χώρας, παίρνονται αποφάσεις που κρίνουν καθοριστικά το παρών και το μέλλον της.
Μπορεί λοιπόν να βρεθεί σήμερα άλλη πιο απομονωμένη χώρα στον κόσμο ολόκληρο; Ας μας πουν μία. Ούτε καν το Ιράν υπό καθεστώς εμπάργκο και η Κούβα υπό αμερικανικό αποκλεισμό δεν είναι τόσο απομονωμένη όσο σήμερα είναι η Ελλάδα. Κι ο λόγος είναι απλός. Ποιος σοβαρός επενδυτής, ποια σοβαρή θα συνάψει σχέσεις με ένα κράτος υπό αίρεση, με μια χώρα υπό κατοχή με επιτρόπους εγκατεστημένους στο έδαφός της, με συμβάσεις και δεσμεύσεις που θέτουν το συμφέρον των δανειστών πάνω από το εθνικό συμφέρον και τα δικαιώματα του λαού, με ένα κράτος που αποφασίζουν άλλοι γι’ αυτό στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες; Ποιος; Μόνο παρόμοια κράτη υβρίδια και τυχοδιώκτες κερδοσκόποι που ξέρουν από αρπαχτές εν μέσω αναταραχής, κατάρρευσης και καταστροφής μιας χώρας.
Το επιχείρημα που λέει ότι άμα φύγουμε από την ευρωζώνη και επίσης αναγκαστούμε να φύγουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα απομονωθούμε δεν έχει καμιά βάση. Είναι το ίδιο με το να ισχυριστεί κανείς ότι σπάζοντας τα δεσμά της υποδούλωσης σε μια αυτοκρατορία, η χώρα και ο λαός που θα το κάνει θα απομονωθεί. Πότε έγινε κάτι τέτοιο; Πότε η διάλυση των δεσμών υποδούλωσης οδήγησε σε απομόνωση; Αντίθετα, το σπάσει η χώρα μας τα δεσμά από την ευρωζώνη και να απαλλαγεί από τον ζουρλομανδύα του ευρώ που έχει φορέσει η οικονομία της θα βρει την ελευθερία της για πολύπλευρες και πολυσχιδείς σχέσεις με όλες τις χώρες και τους λαούς ανά την υφήλιο με βάση τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα, τις δικές ιεραρχήσεις και προτεραιότητες.
Θα ανακαλύψει κυριολεκτικά έναν ολόκληρο καινούργιο κόσμο πρόθυμο να έρθει σε επαφή, να συνάψει σχέσεις και να οικοδομήσει δεσμούς σε αμοιβαία επωφελή βάση. Έναν κόσμο που σήμερα δεν μπορεί ούτε καν να πλησιάσει, μιας και τα δεσμά που της έχουν επιβληθεί από την ευρωζώνη δεν της επιτρέπουν να συνάπτει διακρατικές συμφωνίες χωρίς να μεσολαβούν και να κερδίζουν ιδιωτικά συμφέροντα. Δεν της επιτρέπουν να προχωρά σε συμφωνίες αντιπραγματισμού (κλίρινγκ, κλπ.) όπου συμφέρει την οικονομία της χώρα μας. Δεν της επιτρέπουν να βρει τις καλύτερες προσφορές αγαθών και υπηρεσιών από χώρες εκτός ευρώ γιατί έχουν επιβάλει καθεστώς προστασίας για τα προϊόντα των μεγάλων οικονομιών της ευρωζώνης (τιμές κατωφλίου, κλπ.) προκειμένου να εξαναγκάζουν χώρες σαν την Ελλάδα να αγοράζουν με μονοπωλιακά υψηλές τιμές από αυτές και όχι από το διεθνές εμπόριο. Δεν της επιτρέπουν να επιβάλει καθεστώς ανταγωνιστικής προστασίας της ντόπιας παραγωγής ώστε να μην σαρώνεται από τα τραστ και τα καρτέλ της ευρωζώνης. Δεν της επιτρέπουν να συνάψει στρατηγικές συμφωνίες με κράτη και οικονομίες εκτός ευρωζώνης προκειμένου να προμηθευτεί τεχνολογία, καύσιμα και στρατηγικά υλικά σε συμφέρουσες τιμές και με ανταποδοτικά οφέλη για την ανάπτυξη της εσωτερικής παραγωγής.
Για όλους αυτούς τους λόγους η Ελλάδα ως οικονομία ήταν πολύ πιο ανοιχτή στις οικονομικές της σχέσεις, είχε δηλαδή πολύ πιο πλούσιες οικονομικές δοσοληψίες με την δραχμή παρά με το ευρώ. Με το ευρώ το εμπόριό της κατά 67% ελέγχεται από 2-3 χώρες και ελάχιστες ολιγοπωλειακές εταιρείες που χάρις στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση μπορούν να επιβάλουν μονοπωλιακά υψηλές τιμές σε ότι διαθέτουν στην εσωτερική αγορά της Ελλάδας. Έτσι οι μεγάλες ευρωπαϊκές και μη αλυσίδες πουλούν από 25% έως 45% πιο ακριβά εντός της Ελλάδας, απ’ ότι στις άλλες χώρες της Ευρωένωσης, τα ίδια ακριβώς προϊόντα.
Με το εθνικό κρατικό νόμισμα και με την επιβολή καθεστώτος ελέγχου της κίνησης κεφαλαίου μαζί με ένα αναγκαίο καθεστώς επιλεκτικής ανταγωνιστικής προστασίας της εγχώριας παραγωγής, η χώρα δεν απομονώνεται. Αντίθετα αποκτά την δυνατότητα να διεκδικήσει ελεύθερες οικονομικές συναλλαγές με όλες τις χώρες της υφηλίου στην βάση του αμοιβαίου οφέλους, χωρίς βία και μονοπωλιακές δεσμεύσεις. Μόνο έτσι μπορεί η Ελλάδα να ανοιχθεί στην παγκόσμια οικονομία και να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που παρέχει σήμερα η διεθνοποίηση της παραγωγής και της οικονομικής ζωής. Κάτι που σήμερα είναι αδύνατο να κάνει.
Θα αποκλειστεί η χώρα από την διεθνή αγορά ομολόγων; Μακάρι, αμήν και πότε! Ο αποκλεισμός της χώρας από τις αγορές χρέους δεν είναι ποινή, είναι ευλογία. Διότι η προσφυγή της χώρας σ’ αυτές είναι σήμερα ο βασικός μοχλός ελέγχου και εξάρτησης της οικονομίας και της κοινωνίας της από τις πιο αρπαχτικές δυνάμεις που την έχουν θέσει υπό κατοχή. Η Ελλάδα με εθνικό κρατικό νόμισμα δεν έχει ανάγκη να προσφεύγει στις διεθνείς αγορές χρέους για την κάλυψη ακόμη και χειρότερων ελλειμμάτων της.
Αρκεί βέβαια να έχει καταγγελθεί το υφιστάμενο δημόσιο χρέος και να έχει διαγραφεί. Η Ελλάδα με εθνικό κρατικό νόμισμα μπορεί να χρηματοδοτεί την οικονομία της χωρίς να συσσωρεύει χρέος. Αυτό άλλωστε το έκανε χωρίς να κινδυνεύσει με χρεοκοπία, ούτε να έχει ανάγκη να καταφύγει σε εξωτερικό δανεισμό που να την έθετε σε κίνδυνο ολόκληρη την περίοδο της δραχμής, δηλαδή από το 1950 έως τα τέλη της δεκαετίας του ’90. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γυρίσουμε σ’ αυτή την περίοδο και σ’ εκείνη την διαχείριση της δραχμής. Αντίθετα, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το μηδέν ανοικοδομώντας την οικονομία μας με το νέο εθνικό κρατικό νόμισμα έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε ότι όλα θα γίνουν προς το συμφέρον της πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού.
Τέλος, βασική συνιστώσα της εγκαθίδρυσης καθεστώτος αυθεντικής δημοκρατίας σ’ αυτόν τον τόπο πρέπει να είναι ένα νέο Σύνταγμα. Σ’ αυτό το Σύνταγμα θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη τέτοια ώστε να μην επιτρέπει σε καμιά κυβέρνηση στο μέλλον να καταφύγει στις διεθνείς αγορές χρέους, ούτε να ανακινήσει ξανά θέμα διαγραμμένων χρεών.
facebook Dimitris Kazakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου