Τα εν λόγω Μέσα Ενημέρωσης εντάσσονται στο σύστημα των πελατειακών σχέσεων με κίνητρο το πολιτικό όφελος και το κατορθώνουν ανταποκρινόμενα στην εκδήλωση ενδιαφέροντος που εκπέμπουν οι κομματικοδίαιτες εξουσίες, βοηθούν στην εκλογή τους και συνεχίζουν τον ένοχο σφιχτό εναγκαλισμό μαζί τους με το αζημίωτο μέχρι την παρακμή τους και την εμφάνιση ενός νέου «συνέταιρου» με πολλές πιθανότητες επικράτησης.
Εργαλεία τους; Η παραπλάνηση των τηλεθεατών – αναγνωστών, θεατών κυρίως. Την επιτυγχάνουν στρέφοντας επιτήδεια την προσοχή τους σε ελκυστικά γεγονότα της επικαιρότητας άλλοτε υποβαθμίζοντας την ουσία άλλοτε χρησιμοποιώντας την τακτική του «αδιανόητου τίποτα» κι άλλοτε με τον υπερκορεσμό των θεμάτων. Η υφέρπουσα αποσιώπησή των επικίνδυνων πτυχών της πολιτικής πραγματικότητας, για τους φίλα προσκείμενους και των σκοπιμοτήτων τους αποβαίνει και απομένει η μόνη προσοδοφόρος τακτική.
Ισολογισμός, προϋπολογισμός και απολογισμός είναι συζητήσεις, που γίνονται μια φορά το χρόνο, τόσο στη Βουλή όσο και σε κάθε δημοτικό συμβούλιο και είναι κορυφαίες, ακροτελεύτιες δημόσιες διαλογικές και διαλεκτικές αναμετρήσεις.
Σ΄ αυτές διαφαίνεται ο σεβασμός των αιρετών απέναντι στους πολίτες ,η ιδεολογική υπόσταση του καθενός και το συμπολιτευόμενο ή αντιπολιτευτικό ήθος. Κυρίως απέναντι στους πολίτες που πιστεύοντας στη Δημοκρατία τους εμπιστεύτηκαν την ψήφο τους. (Όσοι δεν την κατάντησαν προϊόν συναλλαγής, βέβαια). Σ΄ αυτές τις διαδικασίες φαίνεται ποιος έχει μέσα του το “μεγάλο ναι” και “το μεγάλο όχι», ποιος το λέει και πάει προς την τιμή και την υπόληψή του, ποιος απαξιεί, απορεί και … «σιγοβήχει» ή απουσιάζει.
Αυτή ακριβώς τη στιγμή έρχεται κι η σειρά των εφημερίδων, να μετρηθούν και ν΄ αποδείξουν το δημοσιογραφικό τους ήθος, οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, «σχίζονται» κυριολεκτικά για ισολογισμούς και ταμιακά απολογιστικά φύλλα κι οι ιδιοκτήτες- εκδότες τους διαρρηγνύουν και τα ιμάτιά τους ακόμη, όταν πρόκειται για την υποχρεωτική (κατά νόμο) δημοσίευσή τους, καθώς αποτελούν τη σταθερή και ίσως τη μόνη αξιοσημείωτη και νόμιμη οικονομική πρόσοδό τους.
Οι δε δημοσιογράφοι τους, υποκύπτουν αναγκαστικά στις εντολές τους, καθώς διατελούν υπό ομηρία, όμηροι ομήρων και άμοιροι ευθυνών, ως αποδέκτες των εντολών, των οδηγιών κωδικοποιημένες με τον όρο «γραμμή» της ιδιοκτησίας του Μέσου.
Έτσι οφείλουν να δείχνουν σταθερά την συμμόρφωσή τους αν θέλουν να περιφρουρήσουν, όχι μόνο την εργασία τους, αλλά και την ελπίδα για τα δεδουλευμένα που συχνά αργούν να καταβληθούν.
Η υφέρπουσα λογοκριτική στάση των τοπικών εφημερίδων της πόλης μας στις αντιπολιτευτικές τοποθετήσεις των δημοτικών συμβούλων, είναι καθ΄ έξη, κατά συρροή και κατ΄ εξακολούθηση. Που και που κάποια δημοσιεύει κάτι αιχμηρό αλλά το πράττει προκειμένου να θεμελιώσει ή να επαναδιαπραγματευθεί τη συνέχεια της αλληλεξάρτησης και της πελατειακής της σχέσης με τον ξενιστή τροφοδότη Δήμαρχο ή αντιδήμαρχο που υπογράφει τα τιμολόγια. Ταράζεται ελαφρά η επιφάνεια του έλους της ενημέρωσης, κι επανέρχονται ατάραχα, τόσο το έλος όσο και οι βάτραχοι…
Ιδιαίτερα στο δημοτικό συμβούλιο του απολογισμού του 2011, (ανεπίκαιρου και ανούσιου, αφού προηγείται, λίγων μόνο ημερών του προϋπολογισμού για το 2013) σ΄ ό,τι δημοσιοποιήθηκε απ΄ τη μεριά του Δήμου αλλά και σ΄ ό,τι καταγράφηκε στις εφημερίδες από τα λεγόμενα -της ελάσσονος αντιπολίτευσης- ιδιαίτερα, των παρατάξεων «Λαϊκή Συσπείρωση» (Σοφρόνωφ, Μελιόπουλου) και των Ενεργών πολιτών, (Αγγέλογλου) η σιωπή υπήρξε απόλυτη και εκκωφαντική.
Λόγω της σπουδαιότητας του απολογισμού, επομένως, αποτελεί αν όχι την απόδειξη, σχεδόν τη βεβαιότητα ή την αποχρώσα ένδειξη τουλάχιστον, ότι οι συνδρομές που λαμβάνουν οι εφημερίδες από το Δήμο και οι οποίες διπλασιάστηκαν τον τελευταίο χρόνο, είναι διασπάθιση δημοσίου χρήματος, ευτελισμός κάθε έννοιας δημοκρατικής εθιμικής, δημοκρατική εκτροπή, παράβαση των άρθρων 58 και 61 του νόμου 3852 (Καλλικράτης) περί της διαφάνειας και αποτελεσματικότητας, εξευτελισμός των δημοσιογράφων τους και κατάφορη καταστρατήγηση των θεμελιωδών αξιών του πολιτισμού μας και του Συντάγματος, της ισηγορίας και της ισοπολιτείας.
Η αποφυγή της on line αναμετάδοσης των συνεδριάσεων και η εμμονή της Δημοτικής αρχής σ΄ αυτή την παράλειψη, αλλά και στην συστηματική αργοπορία της απομαγνητοφώνησης και δακτυλογράφησης των πρακτικών αποδεικνύεται υποβολιμαία και δολία.
Δεν υπάρχει, φαντάζομαι, κανείς δημότης σ΄ αυτή την πόλη που να έχει ακούσει τις τοποθετήσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο του απολογισμού και να μην έχει συμπεράνει ότι «Οι εφημερίδες πληρώνονται για να μη γράφουν».
Και φυσικά δεν θα μείνει κανείς να μην το πιστέψει, αν τις διαβάσει στα site και τα blogs που έπραξαν (τόλμησαν) το αυτονόητο καθήκον τους να τις αναρτήσουν.
Του Γιάννη Αγγέλογλου*
*Ο Αγγέλογλου Γιάννης είναι δημοτικός Σύμβουλος της παράταξης των Ενεργών Πολιτών για το Δήμο της Βέροιας
**Ρήση του ιταλού συγγραφέα Umberto Eco
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου