ΕΠΑΜ ΣΑΜΟΥ...

Dimitris Kazakis

• stergios zisidis Ερώτηση προς τον Δημήτρη Καζάκη: Η κατάσταση που περιγράφετε για την συντακτική εθνοσυνέλευση προϋποθέτει επαναστατική κυβέρνηση.Την επανάσταση ποιος θα την κάνει και μάλιστα με τέτοια φοβερή οργάνωση ούτως ώστε να γίνουν όλα όσα αναφαίρετε; Υπάρχει τέτοιο κλίμα στην κοινωνία την παρούσα στιγμή;
  
  Από την σημερινή κατάσταση μπορούμε να διαφύγουμε ως χώρα και ως λαός μόνο με επανάσταση. Επανάσταση δεν είναι μια αιματηρή εξέγερση όπου βασιλεύει το χάος, όπως μας έχει συνηθίσει να σκεφτόμαστε η επίσημη προπαγάνδα, αλλά η ριζική ανατροπή ενός καθεστώτος μετά από δράση της πλειοψηφίας του λαού. Την επανάσταση καλείται να επιτελέσει ο ίδιος ο λαός. Όχι κάποιες πρωτοπορίες, ούτε κάποια κόμματα ή ηγέτες στο όνομα του λαού. Αν δεν υπάρχει οργανωμένη εξέγερση του λαού με σκοπό την ανατροπή του σημερινού καθεστώτος, τότε η κατάσταση θα σκληρύνει τόσο πολύ που θα δούμε ακόμη και αίμα να χύνεται στους δρόμους από δυνάμεις καταστολής όχι μόνο των γνωστών πραιτοριανών, αλλά και μισθοφόρων. Όταν η κατάσταση της κοινωνίας πολώνεται σε τόσο ακραίο βαθμό αναδεικνύεται από μόνο του το δίλημμα επανάσταση, ή μαύρη αντίδραση.
  Είναι ώριμες οι συνθήκες για μια τέτοια επαναστατική κίνηση των μαζών; Ας δούμε συγκεκριμένα. Το πολιτικό σύστημα του άλλοτε πανίσχυρου δικομματισμού καταρρέει σε τέτοιον βαθμό που δεν φαίνεται προς το παρών να υπάρχει εναλλακτική για τις επικυρίαρχες δυνάμεις. Η κατάρρευση έχει αγκαλιάσει και το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Οι παραδοσιακές δυνάμεις του πολιτικού συστήματος δέχονται απίστευτες πιέσεις, κλυδωνίζονται άγρια ή καταρρέουν. Κόμματα δημιουργούνται και χάνονται σαν διάττοντες αστέρες. Ακόμη κι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια πολιτική φούσκα που υπογραμμίζει την κατάσταση που περιγράψαμε. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού σήμερα δεν δέχεται πια να κυβερνηθεί όπως πριν και οι κυβερνώντες δεν μπορούν πια να κυβερνήσουν όπως πριν. Πρόκειται για τον κλασσικό ορισμό της επαναστατικής κρίσης.
  Το αν ο λαός θα μπορέσει να επιτελέσει την επανάσταση με επιτυχία εξαρτάται από τον βαθμό οργάνωσης του ίδιου στην βάση των πιο άμεσων προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Κι επειδή ο προηγούμενος τύπος οργάνωσης του λαού έχει παντελώς χρεοκοπήσει στη συνείδησή του, θα πρέπει να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος να οργανωθεί μακριά από τις κεντρικές συνδικαλιστικές ηγεσίες και τα κομματικά μαντριά. Σ’ αυτό βρίσκεται και η μεγάλη δυσκολία. Γι’ αυτό και το ζητούμενο είναι ένα Μέτωπο που θα έχει την δυνατότητα να συσπειρώσει, αλλά και να καταχτήσει τις καρδιές της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μακριά από κοινωνικοεπαγγελματικές διαφορές και ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές. Ταυτόχρονα θα πρέπει να συμπορευθούν από τα κάτω και οι ποικίλες πρωτοβουλίες πολιτών, σωματείων και συνδικάτων που προσφέρουν μια εντελώς νέα μορφή οργάνωσης και δράσης των πολύ πλατιών λαϊκών στρωμάτων του πληθυσμού. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση κινείται το ΕΠΑΜ.
  Υπάρχει το κατάλληλο κλίμα στην κοινωνία; Όσο ποτέ άλλοτε. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας έχει συνειδητοποιήσει ότι αν δεν τα τινάξει όλα στον αέρα, είναι χαμένο. Είναι εντυπωσιακό πόσο πολύ συζητείται μέσα στην κοινωνία η δυνατότητα να δράσουμε όλοι μαζί με τέτοιον τρόπο ώστε να ξεφορτωθούμε κυβέρνηση και 300 της Βουλής. Την ίδια ώρα που δυσανασχετεί με την πεπατημένη των συνδικαλιστικών ηγεσιών που θέλουν απεργίες ή στάσεις εργασίας για εκτόνωση. Το τι μπορεί ή τι είναι διαθέσιμος να κάνει ο λαός το αποδεικνύουν οι εκατοντάδες καταλήψεις Δήμων, υπηρεσιών, υπουργείων, ΔΟΥ, Περιφερειών, κ.ά. Αυτό που δεν διαθέτει ακόμη είναι ο αναγκαίος συντονισμός κινήσεων, το πολιτικό σχέδιο για το που θέλει να το φτάσει και φυσικά η ενότητά του. Με την ενότητα δεν εννοούμε την ενότητα στο όνομα του λαού που γίνεται ουσιαστικά ερήμην του από δυνάμεις που μιλούν εξ ονόματός του, αλλά ενότητα ανάμεσα στις ποικίλες οργανώσεις, κινήματα, πρωτοβουλίες και δυνάμεις που συγκροτούνται από τα κάτω.
  Άλλωστε αν δεν δοθεί η μάχη της οργάνωσης του λαού και της ετοιμότητας που πρέπει να διαθέτει προκειμένου να επιχειρήσει την ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος, τότε αναγκαστικά θα μετατραπεί μεγάλο μέρος του σε όχλο κάτω από το βάρος της εξαθλίωσης και της περιθωριοποίησής του. Και τότε θα δούμε να επικρατεί το πιο στυγνό και ανελέητο καθεστώς στην ιστορία της Ελλάδας.

  
  

  • 
    

    <br />
  •