Τα εκλογικά αποτελέσματα αντί να λύσουν το πρόβλημα έφεραν αβεβαιότητα!

του Δημήτρη Κυπριώτη*

Καλό θα είναι να αρχίσουμε να βλέπουμε πως διαγράφεται η επόμενη ημέρα των εκλογών και τι πρόκειται να μας φέρει, για να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο ενημερωμένοι.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγαγε μια καθαρή εκλογική νίκη απέναντι στην κυβερνητική πλειοψηφία, την οποία όμως αν ήθελε να την αξιοποιήσει πολιτικά και κοινωνικά, προς όφελος του δοκιμαζόμενου λαού, θα  μπορούσε ακόμη και να ανατρέψει τη συγκυβέρνηση και να οδηγήσει τη Χώρα σε μια άλλη πορεία

Άλλωστε αυτό ήταν και το κεντρικό σύνθημά του στις εκλογές και δεν πρέπει να το ξεχνάμε. «Στις 25 ψηφίζουμε στις 26 τους διώχνουμε». Δυστυχώς όμως στο σχεδιασμό της ηγεσίας του φαίνεται ότι δεν υπήρξε ποτέ  αυτή η σκέψη.  Το κεντρικό προεκλογικό του  σύνθημα  ήταν μόνο ένα …
λογοπαίγνιο ή στην καλλίτερη των περιπτώσεων, ένας τρόπος για να συσπειρώσει τους οπαδούς του, όπως ομολογούν σήμερα τα κορυφαία στελέχη του. Με άλλα λόγια  δηλαδή  το σύνθημα ήταν …μπλόφα.

Ας το ξεπεράσουμε όμως αυτό, έτσι για να συμφωνήσουμε, έστω και αν δεν το θέλουμε , με το επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ,  ότι το ποσοστό αυτό της εκλογικής διαφοράς 1ου  και 2ου κόμματος,  δεν μπορεί να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση, για να καταλήξουμε όμως στο δυσάρεστο συμπέρασμα, ότι ενώ το κόμμα του κ. Τσίπρα έχει πετύχει πολιτικό πλεονέκτημα, δεν μπορεί να προκαθορίζει και την έκβαση  της μάχης για την εξουσία.!!

Και  εδώ είναι το παράδοξο. Το μεν εκλογικό αποτέλεσμα καταγράφει με σαφήνεια και καθαρότητα τη βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος για να  τερματισθούν οι πολιτικές των μνημονίων, το δε εκλογικό σώμα, δεν έδωσε στην Αξιωματική αντιπολίτευση, ακόμη και με την εκδοχή που επικαλείται η  ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, εκείνη την εκλογική δύναμη,  που θα της επέτρεπε να ακολουθήσει η Χώρα μας, μίαν άλλη τροχιά., όπως ήδη προαναφέρθηκε.

Να γιατί μιλάμε για παράδοξο που θα μπορούσε να ξεπεραστεί μόνο, αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είχε σκοπό πραγματικά να συγκρουστεί και όχι να διαχειριστεί τις κατεστημένες εγχώριες και ξένες δυνάμεις. Φαίνεται όμως ότι αυτό δεν το θέλει και για αυτό προφασίζεται ότι χρειάζεται μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα!

Και τώρα το ερώτημα είναι, πως θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει εκείνο το μπλοκ των συμμαχικών πολιτικών δυνάμεων, το πλειοψηφικό ρεύμα,  που ισχυρίζεται ότι του χρειάζεται, για να μπορέσει να αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά στο κατεστημένο; Πως θα συγκροτήσει αυτήν την ευρύτατη λαϊκή πλειοψηφία; Οι αριθμοί δεν βοηθάνε προς την κατεύθυνση αυτή, ειδικά όταν συνεχίζει το τροπάριο για κυβέρνηση της αριστεράς.  Ας τους δούμε:

Στον κορμό αυτών των δυνάμεων που συνειδητοποιούν ότι το μνημόνιο καταστρέφει την οικονομία και την κοινωνία περιλαμβάνονται και δυνάμεις που δεν μπορούν να μπουν σε πολιτική άθροιση, αφού τόσο το 9,3 της ΧΑ, όσο  και το 6% του ΚΚΕ, έχουν  μεν την ίδια θέση απέναντι στο μνημόνιο, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούν να αθροιστούν  πολιτικά με το 26,6% του ΣΥΡΙΖΑ, για διάφορους λόγους. Όμως στην άθροιση αυτή, όπως φαίνεται,  είναι προβληματικά και τα ποσοστά των 3,5% των ΑΝΕΛ.

Αυτό όμως δεν συμβαίνει  με το ποσοστό 22, 7% της ΝΔ που αθροίζεται κυβερνητικά με το 8% της Ελιάς και που μπορεί , ως εφεδρεία ανά πάσα στιγμή, να χρησιμοποιήσει  και το 6% του  Ποταμιού, εκτός και αν….. γίνουν πραγματικότητα οι σημερινές εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και οι φήμες που κυκλοφορούν.

 Όλα αυτά τα παραπάνω τι σημαίνουν πρακτικά; Σημαίνουν ότι η Ελλάδα, εισέρχεται σε μια περίοδο που μοιάζει με ένα «μετέωρο βήμα», όπου μία κυβέρνηση που είναι καθαρή μειοψηφία στο εκλογικό σώμα, έχει απέναντί της μία πλειοψηφούσα αξιωματική αντιπολίτευση που κάθεται και παρατηρεί πότε θα δεήσει η μειοψηφούσα κυβέρνηση να προχωρήσει  σε εκλογές, μην τυχόν και μπορέσουν να  αλλάξουν οι συσχετισμοί!

Έτσι  όμως ο λαός, θα εξακολουθήσει να παραμένει στην άκρη υποφέροντας, αφού όλες οι ενδείξεις φανερώνουν ότι η επιβίωση αυτής της κυβέρνησης θα συνεχιστεί τουλάχιστον μέχρι το Φθινόπωρο και μετά βλέπουμε, μέχρι και την προεδρική εκλογή, πού ήδη μπήκε στο τραπέζι των συζητήσεων, εφόσον  η αξιωματική αντιπολίτευση, θα εξακολουθήσει  να την αντιμετωπίζει  με «πολιτική αβροφροσύνη»  και όχι με όρους κοινωνίας. 

Και το χειρότερο στην περίπτωση αυτή  είναι,  ότι όσο  η συγκυβέρνηση  παραμένει στο θώκο της,  ενεργοποιεί κάθε ήμερα και περισσότερο όλα τα μη θεσμικά, πλην όμως ισχυρότατα ερείσματά της, με σκοπό να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να καλλιεργήσει ακόμη μεγαλύτερο φόβο στην κοινωνία με τελικό σκοπό να κάμψει κάθε αντίστασή της.

 Με όλα αυτά  είναι φανερή η είσοδος της Χώρας σε μια περίοδο έντονων αναταράξεων, που όλο και περισσότερο οδηγούν τα πράγματα σε μη φυσιολογικούς «γάμους», τουλάχιστον με όσα πίστευε μέχρι σήμερα, ο απλός κόσμος

Δηλαδή είναι ποτέ δυνατόν μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ, που έχουν κατά κόρο ψηφίσει μνημόνια και έχουν ανεχτεί τη διάλυση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων και έχουν συνωμοτήσει στο ξεπούλημα  της περιουσίας του Κράτους, να έχουν σίγουρη τη συνεργασία τους με το ΣΥΡΙΖΑ, απορρίπτοντας συνεργασία με τη… δεξιά (αυτοί  άραγε τι δηλώνουν;), που προωθεί η πλευρά Βενιζέλου, προωθώντας μάλιστα τα σχέδια του ΓΑΠ και να μην ακούγεται η παραμικρή  διάψευση αυτών των δηλώσεων από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ;

Τι άλλο άραγε πρέπει να δούμε για να καταλάβουμε τη συμπαιγνία που παίζεται σε βάρος του λαού και της χώρας; Αν δεν είναι τώρα καιρός να αφυπνισθούμε και να πάρουμε ως λαός, ως πολίτες αυτής της χώρας τέτοιες  πρωτοβουλίες που να ενισχύουν  και όχι να αποδυναμώνουν τις λαϊκές εκείνες δυνάμεις που στέκονται δίπλα μας όλα αυτά τα χρόνια, πότε θα το κάνουμε;

Όταν θα έχουν καταρρεύσει τα πάντα  και όταν δεν θα υπάρχει το παραμικρό έρεισμα για να στηριχθούμε;

Δεν μπορεί, δεν πρέπει να παραμένουμε αδρανείς, δίνοντας δικαιώματα εμπαιγμού στους θεομπαίχτες.

*Α΄ συντονιστής της ΠΓ του Ε.ΠΑ.Μ.