Σκυφτός, στην ουρά των μελλοθανάτων, ή ελεύθερος και ζωντανός με το κεφάλι ψηλά ;

του Κώστα Γιαννιώτη*

Ένας ακόμα αποτρόπαιος θάνατος προστέθηκε στην εκατόμβη της γενοκτονίας που συντελείται, με επιταχυνόμενους ρυθμούς, στον τόπο μας, την πατρίδα μας.

Ένας 70χρονος άφησε χτες την τελευταία του πνοή, περιμένοντας στη ουρά της τράπεζας, για την πληρωμή του ΕΝΦΙΑ.

Τον πλήρωσε τελικά! Πανάκριβα! Με την ίδια του τη ζωή!

Κι όμως! Δεν ξεψύχησε μαζί του και ο ΕΝΦΙΑ! Αυτός παρέμεινε ολοζώντανος για να γυρίσει ψυχρός και ανελέητος στο ορφανεμένο σπίτι του νεκρού, για να κατασπαράξει και την υπόλοιπη πονεμένη οικογένεια.

Αλήθεια, τι θα κάνουν οι δικοί του άνθρωποι, οι συγγενείς, οι φίλοι, οι γνωστοί, οι συμπολίτες του, οι συμπατριώτες του; Θα τρέξουν  να πληρώσουν το θεριό, το φονιά του...
δικού τους ανθρώπου; Θα το τροφοδοτήσουν και με το δικό τους αίμα; Θα το συντηρήσουν στη ζωή για να μπορεί να κατασπαράξει τους πάντες, μέχρι τέλους;

Πότε επιτέλους θα γίνει αυτό που φωνάζει, καιρό τώρα, το ΕΠΑΜ; Πότε θα σταθεί αυτός ο κόσμος, αυτή η κοινωνία, παλικαρίσια και με το κεφάλι ψηλά θα βροντοφωνάξει ….‘’Ως εδώ και μη παρέκει! Αρνούμαι να συντηρώ με το αίμα μου και το ψωμί και το μέλλον των παιδιών μου  το τέρας του καθεστώτος της κατοχής’’;

Πριν δύο ακριβώς χρόνια, στην εφημερίδα «το Χωνί» - του Σεπτεμβρίου του 2012 -, έγραφα ότι «…όταν Γερμανός δημοσιογράφος ρώτησε τον Σόιμπλε γιατί επιμένουν στη σκληρή οικονομική καταπίεση των Ελλήνων με την οποία τους εξωθούν στην εξαθλίωση, πήρε την κυνική απάντηση ότι… ‘’Το ζήτημα δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι, κυρίως, σημειολογικό’’!!!!

Άντε τώρα να εξηγήσεις εσύ το βάρος αυτής της βρισιάς και το μέγεθος της απειλής στο βαρύ και ασήκωτο φραπεδιάρη της καφετέριας. Άντε να του εξηγήσεις ότι μ’ αυτή την απλή λεξούλα του φωνάζει ότι ‘’για μένα , το μαφιόζο – τοκογλύφο, σημασία δεν έχει  να πάρω μόνο τα λεφτά που έχω υπολογίσει ότι θα πάρω. Σημασία για μένα έχει να πάρω το σπίτι σου, το χωράφι σου, το μαγαζάκι σου και το γραφειάκι σου, τις ακρογιαλιές και τα λαγκάδια σου, τις βουνοκορφές και τα χωριουδάκια σου, τον ήλιο, τον αέρα και το νερό σου και τελικά το τομάρι της ψυχής σου. Να σε φτάσω, ψευτοπερήφανε  Έλληνα, να σέρνεσαι αναξιοπρεπής και ελεεινός στα παζάρια της Ευρώπης και της υφηλίου αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμί για σένα και τα παιδιά σου. Γιατί ήσουν, και είσαι ακόμα, αγκάθι χοντρό στο πόδι μου, που έναν αιώνα τώρα παλεύει να πατήσει γερά τον τόπο – έξοδο προς τη Μεσόγειο. Γιατί δεκάδες χρόνια τώρα με εμπόδιζες να κάνω μόνιμο τουριστικό μου θέρετρο την Ελλαδίτσα σου -το ‘’σπιτάκι του Θεού’’-  όπως ονομάζουν οι Ρώσοι την Ελλάδα. Αυτή για μένα είναι το Ελντοράντο μου!! Να, γιατί επιμένω στην εξαθλίωσή σου και  την  εξόντωσή  σου. Το  ζήτημα, λοιπόν, δεν  είναι  μόνο οικονομικό. Είναι -κυρίως- ‘’σημειολογικό’’.

Οι Γερμανοί το λένε. Δεν το λέω εγώ ….»

Από ποιον, αλήθεια,  περιμένουν να σωθούν; Από κάποιον σαν αυτούς που παίρνουν μέρος, μόνο, στα εκλογικά τερτίπια;

Από κάποιον που ενώ μπορούσε να καλέσει όλον τον ελληνικό λαό σε αντίσταση και άρνηση πληρωμής του σουλτανικού ΕΝΦΙΑ και όλων των άλλων ληστρικών φόρων, κάθεται παράμερα και χαζεύει με την αγωνία του; Που κάνει τον παλικαρά…. «κρατάτε  με να μην τον δείρω», περιμένοντας τις εκλογές και την κυβερνητική καρέκλα;

                                       **********************************

Άκουσες, πατριώτη, μήπως για το ΕΠΑΜ και το κάλεσμά του για αντίσταση απέναντι στην επέλαση του κατοχικού καθεστώτος;

Άκουσες μήπως, ότι όσο πληρώνεις, τόσο δυναμώνεις το θεριό που θα σε κατασπαράξει ;

Δεν κατάλαβες ακόμα ότι τελικά σε ωθούν να τα δώσεις όλα και, μην έχοντας άλλα, να τους πεις μόνος σου …. ‘’πάρτε το σπίτι μου να ησυχάσω ….στο χαρτόκουτο’’;

Σκέφτηκες ποτέ τι θα γινόταν αν κατάφερνες και έπειθες το γείτονά σου, το φίλο σου το συγγενή σου και το συνάδελφό σου στη δουλειά, να μην πληρώσετε φόρους τουλάχιστον για τους δυο πρώτους μήνες;

Ρώτησες ποτέ να μάθεις ότι η επιβάρυνσή σου θα ήταν απειροελάχιστη, σε σχέση με το χτύπημα που θα δεχόταν το θεριό που σε κατασπαράζει;

Αναλογίστηκες ότι με μια τέτοια ενέργειά σου θα έβλεπες τους λήσταρχους του σπιτικού σου να μπαίνουν σε ελικόπτερα, παπόρια, τρένα, πατίνια και ποδήλατα, τρέχοντας να εξαφανιστούν;

Η ανάσα τους είναι ήδη κομμένη από φόβο και αγωνία μήπως και δεν προλάβουν να ολοκληρώσουν τα σχέδια των αφεντικών τους. Εσύ γιατί τους δίνεις ανάσες; Γιατί τους βοηθάς;

Φίλε πατριώτη, μην ξεγελάς τον εαυτό σου.

Αν σήμερα σου έμεινε κάτι να δώσεις, αύριο δεν θα έχεις τίποτε. Αυτοί, όσο τους δίνεις, τόσο περισσότερα θα σου ζητούν. Μέχρι να φτάσεις να πεις ….τετέλεσται !

Τότε όμως δεν θα ’χουν χαθεί τα βάσανά σου και η δυστυχία σου. Θα έχει χαθεί για πάντα η αξιοπρέπειά σου, η οικογένειά σου, η πατρίδα των γονιών και των παιδιών σου. Τότε θα γραφτεί και το δικό σου φρικτό - και αναξιοπρεπές για άνθρωπο - τέλος !

                                            ********************************

Κανένας σωτήρας, δεξιός ή αριστερός, ποταμίσιος ή βουνίσιος δεν πρόκειται να σώσει αυτόν τον τόπο. Μόνο ο ίδιος ο λαός, αν αποφασίσει να βγει από την πόρτα του, από τη μοναξιά του και την απομόνωση. Αν χτυπήσει την πόρτα του γείτονά του, του συγγενή ή του φίλου του και του ζητήσει να μιλήσουν για το κοινό τους πρόβλημα. Μόνο έτσι θα διαπιστώσει ότι όλοι αυτοί τον περίμεναν καιρό, όπως περίμενε κι αυτός …. αυτούς. Τότε μόνο θα δει ότι είναι …. πολλοί αυτοί που ανήκουν σ` αυτό που λέμε ….λαό. Που δεν θέλουν να ορίζονται σαν όχλος και κοπάδι. Που απαιτούν να διαφεντεύουν τη μοίρα τη δικιά τους, των παιδιών τους και του τόπου τους και αρνούνται να ‘’ταΐζουν’’ πια και να συντηρούν το θεριό τους.

Μόνο τότε, αυτός ο λαός,  θα καταλάβει την τρομερή του δύναμη. Μόνο τότε θα καταλάβει ότι αυτοί τους οποίους φοβόταν, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από φοβισμένα και πανικόβλητα ανθρωπάρια, που στηρίζονταν στην αμηχανία του, το δισταγμό του και τα χρήματα με τα οποία τους τροφοδοτούσε, μήνα με το μήνα. Τόσο απλά . Μόνο που τα απλά και τα αυτονόητα κατάντησαν σ` αυτόν τον τόπο ….. σοφά ή και ανέφικτα.

Ο χρόνος μετράει, ήδη, αντίστροφα, και στο χέρι του καθενός μας είναι να επιλέξει.  Ή θα σταθεί σκυφτός στην ουρά των εφοριών – και των συσσιτίων που του τάζουν για αύριο – ή θα σηκώσει σα λεύτερος και αξιοπρεπής άνθρωπος το κεφάλι ψηλά, απαιτώντας για τον εαυτό του και την οικογένειά του, μια πατρίδα ελεύθερη !

*Ο Κώστας Γιαννιώτης είναι μέλος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (ΕΠΑΜ)

 http://seisaxthia-epam.blogspot.gr