Απόσυρση

του Γιάννη Σιδέρη

Το θέμα του χρέους της χώρας ως πολιτική πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ όταν και αν βρεθεί στην εξουσία, φαίνεται να ξεκαθαρίζει.

Μετά την δήλωση του Νίκου Παππά περί κάλυψής του “κάτω από το χαλί”, ήρθε ο Δραγασάκης να ενισχύσει την επιλογή αυτή μιλώντας για “απόσυρσή” του!

Συγκεκριμένα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε σε συνέντευξή του στη Real News την απόσυρση του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, «δηλαδή ένα μέρος του χρέους να αποσυρθεί από τις αγορές ή τους φορείς που το κατέχουν σήμερα και να κρατηθεί “παγωμένο” στα πλαίσια της ΕΚΤ», αντί για «κούρεμα», επικαλούμενος προτάσεις οικονομολόγων και επιστημονικών ιδρυμάτων.

Για εμένα τον αδαή στα οικονομικά, αυτό απλά σημαίνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ, δια στόματος του πλέον αρμόδιου στην οικονομική πολιτική που προτίθεται να εφαρμόσει, απλά κλείνει το...
μάτι στο ευρωπαϊκό ιερατείο, για μια λύση πέρα από την γενναία διαγραφή, όπως ο ίδιος την χαρακτήριζε, όπου ευαγγελιζόταν μέχρι προσφάτως!

Πρόκειται για προσπάθεια στροφής της ρητορική του, που έτσι κι αλλιώς δεν έπειθε είναι η αλήθεια, μια και επέμενε ότι η διαγραφή μπορούσε να επιτευχθεί μέσα στα πλαίσια κάποιας διαπραγμάτευσης αφορίζοντας ταυτόχρονα τις μονομερής ενέργειες.

Διαπιστώνοντας λοιπόν πως με αυτήν την ρητορική, ούτε μπορούσε να πείσει τους πολίτες ούτε όμως και να γίνει αποδεκτό το αίτημα διαγραφής από τους εταίρους, τώρα που βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας, έπρεπε να πάρει μια απόφαση. Και την πήρε. Στροφή λοιπόν προς τον “ρεαλισμό” και την “υπευθυνότητα”, όπως βέβαια αυτοί οι όροι ορίζονται από τους έως τώρα κυβερνώντες!

Για να δούμε όμως. Ποιά ήταν η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το χρέος όπως την κατέθεσε η κοινοβουλευτική του ομάδα στις 23 Μαΐου του 2011 με αφορμή τον πρώτο χρόνο από το πρώτο μνημόνιο;

“Μια επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με διαγραφή μεγάλου μέρους του, επιμήκυνση και μείωση του επιτοκίου. Είναι γεγονός ότι αυτό που εμείς έχουμε πει εδώ και ένα χρόνο ότι είναι απαραίτητο να γίνει το λένε οι περισσότεροι αναλυτές (…)

Το κρίσιμο ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν θα γίνει επαναδιαπραγμάτευση ή όπως το λένε αυτοί αναδιάρθρωση, αλλά με ποιους όρους και ποιόν θα εξυπηρετεί. Αν είναι να γίνει προκειμένου να λειτουργήσει ως εργαλείο για την ελάφρυνση μέρους του κεφαλαίου και την επιβολή νέων όρων υψηλής κερδοφορίας και άνισης διανομής, με λίγα λόγια αν συνοδευτεί με νέα μνημόνια και ακόμη βιαιότερη αναδιανομή, τότε θα είναι δώρον άδωρον για το λαό. Γιατί δε θα μας σώσει από τη χρεοκοπία, αλλά θα την πιστοποιήσει.

Αν όμως καταφέρουμε να σταθούμε στα πόδια μας με αξιοπρέπεια και διεκδικήσουμε, καταρχήν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μια δίκαιη ρύθμιση του χρέους, αφού πρώτα προχωρήσουμε σε έναν εξονυχιστικό λογιστικό έλεγχο του χρέους- και είναι αδιανόητο ότι η κυβέρνηση κωλυσιεργεί και αρνείται- για να δούμε ποιο μέρος του είναι παράνομο και επαχθές, τότε τα πράγματα μπορούν να είναι πολύ διαφορετικά.

Εμείς επιμένουμε, ότι για το χρέος της Ελλάδας, αλλά και των άλλων χωρών της περιφέρειας, που είναι πλέον μη βιώσιμο, η λύση είναι πρωτίστως πολιτική και άρα απαιτεί άλλους συσχετισμούς δύναμης, απαιτεί το λαό να διεκδικεί και να μην αποδέχεται άκριτα τους εκβιασμούς, απαιτεί και μια κυβέρνηση με συναίσθηση πατριωτικής ευθύνης -βέβαια δεν έχουμε όλοι την ίδια πατρίδα, άλλη πατρίδα έχουν αυτοί που τα έχουν βγάλει στην Ελβετία και άλλη εμείς που πληρώνουμε (…)”

Αν και ποτέ δεν συμφωνήσαμε σε μια τέτοιου είδους λύση προτείνοντας σαφώς την μονομερή διαγραφή του χρέους βασιζόμενοι σε διεθνής συνθήκες, ακόμη και αυτή η πολιτική λύση που πρότεινε κάποτε η Κ. Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για εξονυχιστικό λογιστικό έλεγχο του χρέους προκειμένου να δούμε το μέρος αυτού που μπορεί να χαρακτηρισθεί ως παράνομο και επαχθές, εγκαλώντας μάλιστα την τότε κυβέρνηση ότι κωλυσιεργεί και αρνείται, απέχει παρασσάγγας από την προτεινόμενη “απόσυρση”.

Η προς τον ρελισμό προσπάθεια μετατόπισης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι σαφής. Αλήθεια τι μπορεί να απαντήσει στα μέλη του, αλλά και στον ελληνικό λαό στο σύνολό του το πως πέρασε από τον λογιστικό έλλεγχο στο κρύψιμο κάτω από το χαλί;

Εκτός και αν τώρα, αντί για την κυβέρνηση όπως έκανε το 2011, εγκαλέσει τον λαό που δεν διεκδικεί και υποκύπτει στους εκβιασμούς, ρίχνοντάς του αποκλειστικά την ευθύνη για την “κυβίστηση” περί χρέους.

Αλλά ξέχασα. Ο λαός πια είναι ικανοποιημένος με την παροχή προς αυτόν συσσιτίων και ρεύματος. Με το χρέος θα ασχολείται;

Ο Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του ΕΠΑΜ Πάτρας και της Π.Γ. του ΕΠΑΜ.

 http://seisaxthia-epam.blogspot.gr