«Αποσταθεροποίηση του πολιτεύματος» έγιναν οι …εκλογές!

Τρίτη, 1 Οκτωβρίου 2013

«Αποσταθεροποίηση του πολιτεύματος» έγιναν οι …εκλογές!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Είναι απολύτως θεμιτό να θέλει κάθε κυβέρνηση να ασκήσει την εξουσία για όσο διάστημα προβλέπει το Σύνταγμα κάθε χώρας. Είναι απολύτως κατανοητό να καταγγέλλει ως δημαγωγικές τις συνήθεις εκκλήσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, να κωφεύει σε αυτές και να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της, στο πλαίσιο πάντα της συνταγματικής νομιμότητας, προκειμένου ναπαρατείνει τον βίο της μέχρι το πέρας του καθοριζόμενου συνταγματικού ορίου.

Υπάρχουν όμως τρία πράγματα που μας ανησυχούν σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Πρώτον, όλο και συχνότερα κορυφαίοι πολιτικοί ή πολιτιακοί παράγοντες ευρωπαϊκών χωρών είτε υπονοούν είτε αποκαλούν ευθέως την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες λόγω ισχυρότατου κλονισμού κυβερνήσεων... «αποσταθεροποίηση του πολιτεύματος»!

Προσπαθούν δε με διάφορες μεθοδεύσεις να αποτρέψουν την προσφυγή στις κάλπες, ακόμη και σε περιπτώσεις που οι καταρρέουσες κυβερνήσεις κάθε άλλο παρά ως αποτέλεσμα της λαϊκής ετυμηγορίας έχουν προκύψει και δεν εκφράζουν την πλειοψηφία του λαού, όπως π.χ. η καταρρέουσα κυβέρνηση Λέτα στην Ιταλία, ενός ουρανοκατέβατου τεχνοκράτη, που δεν δίνει λόγο σε κανέναν για όσα κάνει στη διοίκηση της χώρας.

Το δεύτερο φαινόμενο που μας ανησυχεί, επειδή συμβαίνει ταυτόχρονα σε όλη την Ευρώπη, είναι ότι σχεδόν παντού όπου γίνονται εκλογές, τα παραδοσιακά κόμματα - πυλώνες της διακυβέρνησης της αντίστοιχης χώρας καταποντίζονται.

Αυτό θα μπορούσε να είναι πολύ ελπιδοφόρο και αναζωογονητικό, αλλά πουθενά μέχρι στιγμής δεν έχει οδηγήσει δυστυχώς σε μια νέου περιεχομένου διακυβέρνηση, φιλική προς τις ανάγκες των ευρωπαϊκών λαών. Αντιθέτως -και αυτό είναι το τρίτο πανευρωπαϊκό φαινόμενο που μας ανησυχεί- σχεδόν παντού όπου γίνονται εκλογές σημειώνουν άνοδο τα ακροδεξιά, ξενοφοβικά κόμματα, τα οποία είτε συμμετέχουν πλέον άμεσα στη στήριξη κυβερνήσεων είτε επηρεάζουν καθοριστικά την πολιτική της χώρας τους (Νορβηγία, Φινλανδία, Βέλγιο, Δανία, κ.λπ.). Εγιναν προχθές βουλευτικές εκλογές στην Αυστρία, για παράδειγμα. Τόσο οι σοσιαλδημοκράτες όσο και οι δεξιοί του Λαϊκού Κόμματος που ουσιαστικά κυβερνούν με αλλεπάλληλους «μεγάλους συνασπισμούς» την Αυστρία εδώ και δεκαετίες με μικρά διαλείμματα, σημείωσαν και οι δύο τα χειρότερα εκλογικά τους αποτελέσματα εδώ και... εβδομήντα χρόνια! Οι σοσιαλδημοκράτες πήραν 27,1% και οι δεξιοί 23,8%. Αν προσθέσει κανείς τα ποσοστά τους, διαπιστώνει ότι τα δύο κόμματα - πυλώνες που κυβερνούν τη χώρα επί 70 χρόνια πήραν μαζί... 50,9%!

Οι μισοί ψηφοφόροι τούς γύρισαν την πλάτη! Δεν είναι μόνο αυτό. Η επίσημη Δεξιά του Λαϊκού Κόμματος πήρε 23,8% και η Ακροδεξιά του Κόμματος της Ελευθερίας πήρε... 21,4%! Πήρε 47 έδρες η επίσημη Δεξιά και 40 η Ακροδεξιά - και ακόμη δεν τελειώσαμε! Πήραν 21 έδρες ακόμη δύο νεοεμφανισθέντα δεξιά κόμματα: 11 έδρες το κόμμα ενός δισεκατομμυριούχου ονόματι Φρανκ Στρόναχ, ο οποίος τάσσεται κατά του ευρώ, και 10 έδρες ένα άλλο κόμμα με το όνομα Νέα Αυστρία. Δημοτικές εκλογές έγιναν την Κυριακή στην Πορτογαλία, σαρώθηκαν και εκεί οι δεξιοί κυβερνητικοί υποψήφιοι. Το κακό όμως είναι ότι όποιον και να ψηφίζουν μέχρι τώρα οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι, βελτίωση στη ζωή τους δεν βλέπουν καμία.

Από το κακό στο χειρότερο πάνε παντού. Ακόμη και στη Γαλλία, πανικό απέπνεε ο κύριος πρωτοσέλιδος τίτλος της «Μοντ» την Κυριακή.

«Δημοτικές: ο μεγάλος φόβος των εκλεγμένων απέναντι στον κίνδυνο του Εθνικού Μετώπου» έγραφε και η πρωτοσέλιδη ανάλυση άρχιζε ως εξής: «Εξι μήνες από τις δημοτικές εκλογές... και ένα αίσθημα πανικού φαίνεται ότι έχει καταλάβει την κυβερνητική πλειοψηφία. Οι υπεύθυνοι του Σοσιαλιστικού κόμματος ανησυχούν για ισχυρή άνοδο του Εθνικού Μετώπου, η οποία θα μπορούσε να δράσει ως καταλύτης για να εκδηλωθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια στις εκλογές του Μαρτίου του 2014... μιαάνοδος του Εθνικού Μετώπου που θα μπορούσε να μεγεθυνθεί στις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2014». Φυσικά, το ζήτημα δεν είναι ούτε η περιγραφή ούτε η εξάπλωση του πανικού. Το ζήτημα είναι η θεραπεία των αιτίων της λαϊκής οργής - και αυτό σημαίνει ριζική αλλαγή πολιτικής εκ μέρους της Γερμανίας και της ΕΕ. Οσο συνεχίζεται η πολιτική της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης των ευρωπαϊκών λαών με τις πολιτικές λιτότητας, θα ζήσουμε ίσως πολύ ζοφερές μέρες.

Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Πηγή: iskra