__ ΕΠΑΜ www.facebook.com/metopo __
"ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ"
Διαβάζω αυτά που γράφεις και εδώ και στο προηγούμενο κείμενο. "Ο νοικοκύρης της λαϊκής δεξιάς". Εντάξει. Γιατί δεν τον ρωτάμε τι θέλει, εγώ δεν ξέρω. Τι μπορεί να θέλει κάποιος που αυτοπροσδιορίζεται ως δεξιός; Τι ιδανικά έχει, σε ποιο φαντασιακό ζει; Επειδή, για τον νοικοκύρη της αριστεράς - ελπίζω να δέχεσαι οτι υπάρχει και αυτή η κατηγορία - τον απλό αριστερό, ξέρω πώς σκέφτεται, τι ιδανικά έχει, τι φαντασιώνεται. Εγώ δεν γνωρίζω αριστερό που να νοσταλγεί τον εμφύλιο. Γνωρίζω μόνο ανθρώπους που μισούνε τους ναζί, και το βρίσκω υγιές, άλλο το πώς μπορεί στην πράξη να πολεμηθεί η Χ.Α. και γενικά ο φασισμός. Ο απλός δεξίος δηλαδή πώς ορίζεται; Σε τι πιστεύει; Δεν είναι αντικομμουνιστής; Δεν πιστεύει οτι ο κόσμος είναι πλασμένος να είναι άνισος; Δεν πιστεύει οτι ο πλούσιος είναι φυσικό να εκμεταλλεύεται τον φτωχό και αδύναμο; Δεν πιστεύει και στηρίζει την ανισότητα; Δεν θεωρεί πως οι άνθρωποι γεννιούνται κακοί και άλλοι καλοί; Πως η κοινωνία είναι όπως τη βρήκαμε και δεν υπάρχει κάτι θεμελιακό για να αλλαξουμε; Αυτό δεν σημαίνει συντηρητισμός; Οτι θέλω να διατηρηθεί αυτό που υπάρχει, και αυτό που υπάρχει είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο; Και αν ακόμα δεν του αρέσει αυτός ο κόσμος, μήπως θεωρεί πως η όποια αλλαγή του εναπόκειται στο Θεό, στο θεϊκό θέλημα; Τι σημαίνει τελικά ο αυτοπροσδιορισμός ως "δεξιός" ενός απλού ανθρώπου;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ
Και μόνο ο τρόπος που σκέφτεσαι είναι άκρως επικίνδυνος. Οριοθετείς τον αριστερό με τον δεξιό μέσα στον λαό, λες και είναι διαφορετικό ανθρώπινο είδος. Σκέφτεσαι ακριβώς με τον τρόπο που σκέφτονται οι φασίστες. Δεν στο λέω για να σε προβοκάρω. Στο λέω για να σκεφτείς. Προσωπικά προέρχομαι από παραδοσιακή δεξιά οικογένεια που μια ζωή σκοτωνόταν στην δουλειά για να πληρώσει το νοίκι πότε στο υπόγειο, ή πότε στο ισόγειο του διαμερίσματος τριών δωματίων που έμενε μια οικογένεια. Σκοτωνόταν για να σπουδάσει τα παιδιά της και να τους δώσει καλύτερα εφόδια. Όμως για αριστερά δεν ήθελαν να ακούσουν. Τους είχε κοστίσει το αιματοκύλισμα που είδαν στον εμφύλιο, τον οποίο - όπως η συντριπτική πλειοψηφία του λαού - το χρεώνουν και στις δυο παρατάξεις, αλλά πρώτα και κύρια στους ξένους. Ούτε ήταν δυνατό να καταλάβουν τι έλεγε η αριστερά. Δεν μιλούσε την γλώσσα τους. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι, τυπικό εργατικό στρώμα, είχαν τις ίδιες προσδοκίες και αιτήματα από την ζωή τους. Ήθελαν να αλλάξει ριζικά. Να έχουν αληθινή δημόσια δωρεάν παιδεία για τα παιδιά τους, Να έχουν αληθινή δημόσια δωρεάν υγεία που να σέβεται τον άνθρωπο. Να μην ζουν με τον βραχνά του μεροκάματου και της αβεβαιότητας του αύριο. Να μην χρειάζεται να δουλεύουν σαν σκλάβοι 16 ώρες την ημέρα για τον επιούσιο. Να μην τους κυνηγάει το νοίκι την πρώτη του μηνός. Να μην έχουν ένα κράτος που να τους καταδυναστεύει. Και να μπορέσουν κάποτε να έχουν την δυνατότητα να γνωρίσουν τις ομορφιές της πατρίδας τους για την οποία ήταν πάρα πολύ υπερήφανοι. Δεν ήταν αντικομμουνιστές με την έννοια που δίνει ιστορικά η δοτή εθνικοφρσύνη των απογόνων των ταγματασφαλιτών και των Ράλληδων, αλλά δεν ανέχονταν τους κομμουνιστές γιατί πρώτα και κύρια δεν τους καταλάβαιναν τι έλεγαν. Αυτό που εισέπρατταν ήταν ότι πρόκειται για μια θρησκευτική αίρεση που ζητούσε να προσχωρήσουν σ' αυτήν προκειμένου να βρουν την σωτηρία της ψυχής τους. Κι επειδή ήταν πιστοί χριστιανοί, αν και δεν ήταν ποτέ θρησκόληπτοι, αυτό τους προκαλούσε το θρησκευτικό συναίσθημα. Γιατί πρέπει να τους κατηγορήσει κανείς; Γιατί πρέπει να τους κάνει αριστερούς, κομμουνιστές, ή ότι στο διάολο θρησκευτική παράκρουση τον έχει βαρέσει, προκειμένου να παλέψουν για τα αυτονόητα για κάθε εργαζόμενο, είτε είναι δεξιός, είτε αριστερός; Που το βρήκες ότι αριστερός=προοδευτικός και δεξιός=συντηρητικός; Ξέρω χιλιάδες αριστερούς που έδωσαν την ζωή τους για το κόμμα και την αριστερά, αλλά δεν φτάνουν ούτε στο μικρό τους δαχτυλάκι δεξιούς, όπως ήταν οι γονείς μου. Το βλέπουμε και σήμερα αυτό. Όποιος κινείται μέσα στην κοινωνία ξέρει πολύ καλά ότι εκείνοι που είναι πιο έτοιμοι να τα δώσουν όλα στον αγώνα για τα αυτονόητα, δεν είναι οι αριστεροί που είναι χαμένοι - ίσως για πάντα - στις ιδεοληψίες τους, αλλά ο κόσμος που μέχρι χθες ψήφιζε και στήριζε τα κόμματα της δεξιάς και της λεγόμενης κεντροαριστεράς. Κι αυτό είναι γεγονός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου