Θα επιτεθούν στη Συρία ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Τι θα γίνει μετά;

του Γιώργου Δελαστίκ

Οριστική και αμετάκλητη φαίνεται η απόφαση των Αμερικανών να επιτεθούν μέσω του ΝΑΤΟ εναντίον της Συρίας. Έχουν μάλιστα διοχετεύσει στα μέσα ενημέρωσης και... λεπτομέρειες (!) για τον τύπο της επίθεσης που θα πραγματοποιήσουν: θα ρίξουν μερικές εκατοντάδες πυραύλους, επιδιώκοντας με τα πλήγματα αυτά να διαλύσουν τις ένοπλες δυνάμεις της Συρίας. Σε αντίθεση με αυτά που σκόπιμα διοχετεύει η προπαγάνδα των ΗΠΑ περί δήθεν «θολών στόχων», «μη πρόθεσης ανατροπής του Ασαντ» κ.λπ., τα πάντα είναι ξεκάθαρα.

Ας τα βάλουμε σε μια τάξη. Αιτία της αμερικανικής επίθεσης κατά της Συρίας είναι η στρατιωτική ήττα των αντικαθεστωτικών συριακών δυνάμεων και του συρφετού των μισθοφόρων που μάχονται στο πλευρό τους χρηματοδοτούμενοι από τα εμιράτα και εξοπλιζόμενοι από τη Δύση, με κύρια βάση εξοπλισμού τους την Τουρκία, αλλά και την Ιορδανία και το Ιράκ. Η κατάσταση στα πεδία....
των μαχών είχε πάρει τόσο αρνητική τροπή για τους αντικαθεστωτικούς, ώστε οι ΗΠΑ και το Ισραήλ έβαλαν τους πράκτορές τους στις γραμμές τους να ρίξουν χημικά εναντίον αμάχων και στη συνέχεια η αμερικανική και δυτική προπαγάνδα να επιρρίψει την ευθύνη για τη χρήση των χημικών στον Ασαντ, παρέχοντας το πρόσχημα για την προαποφασισμένη επιδρομή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Απολύτως ξεκάθαρος είναι και ο στόχος της επίθεσης που θα γίνει: να διαλύσει τον συριακό στρατό ώστε να μπορέσουν οι αντικαθεστωτικοί να νικήσουν επιτέλους τις κυβερνητικές ένοπλες δυνάμεις. Υπενθυμίζουμε ότι και στη Λιβύη η αεροπορική επίθεση του ΝΑΤΟ εκδηλώθηκε λίγες ώρες, όχι μέρες, πριν πέσει στα χέρια των δυνάμεων του Καντάφι η πόλη της Βεγγάζης, κάτι που θα σηματοδοτούσε τη νίκη του Καντάφι εναντίον των μισθοφόρων των ΗΠΑ και της Ευρώπης.

Ο λόγος που ο Λευκός Οίκος δηλώνει ότι δήθεν δεν έχει στόχο την ανατροπή του Ασαντ με την επίθεση που θα πραγματοποιήσει εναντίον της Συρίας, είναι απλούστατος: δεν είναι καθόλου βέβαιος ότι οι αντικαθεστωτικοί κατσαπλιάδες θα μπορέσουν σίγουρα να ανατρέψουν τον Ασαντ, έστω και μετά την επίθεση του ΝΑΤΟ! Δεν θέλει επομένως να εμφανιστεί η καθαρά παράνομη και ιμπεριαλιστική επίθεση των Αμερικανών και των Ευρωπαίων συμμάχων τους ως αποτυχημένη, αν ο Ασαντ παραμείνει στην εξουσία και μετά την επίθεση του ΝΑΤΟ. Σε ό,τι αφορά στη στάση της Ρωσίας, οι Αμερικανοί δεν ανησυχούν καθόλου. Δεν αποτελεί εμπόδιο στα σχέδιά τους. Σε πολιτικό επίπεδο, αποκλείεται οι Ρώσοι να συναινέσουν σε επίθεση κατά της Συρίας - άρα αποκλείεται η αμερικανονατοϊκή επίθεση να γίνει υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Στο στρατιωτικό όμως επίπεδο, η Μόσχα είναι εντελώς ανίκανη να εμποδίσει την επίθεση της Δύσης εναντίον της Συρίας.

Η Ρωσία έχει μηδαμινό πολιτικοστρατιωτικό βάρος σήμερα σε σύγκριση με εκείνο της Σοβιετικής Ενωσης. Μάλιστα η παγκόσμια έκδοση των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» χθες λοιδορούσε τον Ρώσο πρόεδρο, καθώς έγραφε σε κορυφαίο πρωτοσέλιδο τίτλο της: «Ο Πούτιν παραμένει σιωπηλός καθώς οι βοηθοί του επιτίθενται κατά της Δύσης»! «Φαίνεται ότι πιστεύει πως δεν μπορεί να σταματήσει την επίθεση» πρόσθετε μεταξύ άλλων ο υπότιτλος, εμφανίζοντας τον Βλαντιμίρ Πούτιν εκ των προτέρων ηττημένο στην υπόθεση αυτή. Δεν έχουν άδικο αναφορικά με τη Ρωσία οι Αμερικάνοι. Οι Ρώσοι έχουν εξοπλίσει τη Συρία με αξιόλογη αεράμυνα που δεν επιτρέπει στις ΗΠΑ να πραγματοποιήσουν αμέσως αεροπορικές επιθέσεις χωρίς αξιόλογες απώλειες, αλλά πέραν τούτου, μηδέν. Η μοναδική χώρα που μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά τις εξελίξεις στη Συρία μετά τη νατοϊκή επίθεση είναι το Ιράν, αλλά οι εξελίξεις είναι περίπλοκες στο εσωτερικό της χώρας αυτής σήμερα.

Όλοι οι Ιρανοί γνωρίζουν ότι αν οι ΗΠΑ ανατρέψουν το καθεστώς του Ασαντ στη Συρία, ο επόμενος στόχος της Ουάσιγκτον θα είναι το Ιράν. Θεωρητικά λοιπόν το Ιράν έχει κάθε λόγο να στείλει ισλαμιστές μαχητές στη Συρία και να αποσταθεροποιήσει το καθεστώς ανδρεικέλων των ΗΠΑ που θα εγκαταστήσουν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι. Η σαρωτική εκλογή όμως ως προέδρου του Ιράν του φιλοδυτικού Χασάν Ροχανί, υποδηλώνει εμφανώς τη διάθεση της πλειοψηφίας του ιρανικού λαού να συναλλαγεί με τους Αμερικανούς. Καθίσταται έτσι αμφίβολο αν η επίθεση εναντίον της Συρίας θα προλάβει να επηρεάσει τους συσχετισμούς στους κύκλους εξουσίας της Τεχεράνης, ενισχύοντας τους σκληροτράχηλους αντιαμερικανούς ή αν -σε πρώτη τουλάχιστον φάση- θα επικρατήσουν οι φιλοδυτικοί, οπότε θα δοθεί χρόνος σε κυβέρνηση - μαριονέτα της Δύσης στη Δαμασκό να εδραιώσει τις θέσεις της. Ούτως ή άλλως, αυτή η κατάσταση στο εσωτερικό του Ιράν ευνοεί την επίθεση των ΗΠΑ εναντίον της Συρίας - και δεν νομίζουμε ότι ο Ομπάμα θα χάσει την ευκαιρία.

από το «Έθνος»

Αναρτήθηκε από ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.

Οι φόροι και οι αποζημιώσεις ανήκουν στον Λαό, ΟΧΙ στους τοκογλύφους!

Για όσους λένε ότι πρέπει να πληρώσουν τους φόρους τους οι πλούσιοι τώρα...

Tου Σταύρου Κατσούλη

Η "φοροδιαφυγή" είναι ο κοινός μας εχθρός...

Ακούμε συχνά από διάφορες "πλευρές" ότι ένα από τα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει την κρίση είναι η εκτεταμένη φοροδιαφυγή που παρατηρείται στην χώρα μας. Πρωτεργάτες  βεβαίως σε αυτό το παιχνίδι αντιπερισπασμού και σύγχυσης, είναι τα καθεστωτικά κόμματα και οι μηχανισμοί τους. Για παράδειγμα, ο πρώην πρόεδρος ενός από τους φανερούς μηχανισμούς εκποίησης της χώρας που είναι το ΤΑΙΠΕΔ, γνωστός πλέον σε όλους για την ευφράδεια λόγου που παρουσίασε υβρίζοντας χυδαιότατα τον Λαό δημόσια, έκανε πρόσφατα μια δήλωση:

"Ερωτηθείς για τις ευρύτερες οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ τόνισε πως το μεγάλο στοίχημα για τη χώρα είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής."

Θα έλεγε κανείς βέβαια, τι άλλο να κάνει ο κυβερνητικός μηχανισμός στην κατάσταση που βρισκόμαστε; Το ερώτημα είναι ρητορικό βέβαια, μια και η συγκεκριμένη μερίδα του καθεστώτος δεν έχει ούτε την ικανότητα, ούτε και την θέληση, να κάνει οτιδήποτε διαφορετικό. Έχει όμως ενδιαφέρον να δούμε ότι και η αντιπολίτευση, σύσσωμη, φαίνεται να πιστεύει το ίδιο. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας, μας είπε τα ίδια πριν λίγο καιρό, μιλώντας σε ημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα τη "ριζοσπαστική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος":

"Όπως εξήγησε στη ρίζα του φορολογικού προβλήματος δεν βρίσκονται κάποιοι ασυνείδητοι ιδιοτελείς επαγγελματίες, αλλά ένα σύστημα νόμιμης φοροαποφυγής ή και ακόμη και φοροαπαλλαγής, στημένο επίτηδες για τους οικονομικά ισχυρούς. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι δεν φορολογούνται οι πλούσιοι, υπογράμμισε."

Ένα άλλο παράδειγμα, εκφρασμένο ειδικά για το δικό του ακροατήριο βέβαια, είναι το ΚΚΕ, που καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα με το εξής σχόλιο που και αυτό έγινε σχετικά πρόσφατα:

"Τα κόμματα που επιχειρούν να πείσουν ότι οι off shore αποτελούν ξένο προς την καπιταλιστική οικονομία σώμα και υπόσχονται να χτυπήσουν τη φοροδιαφυγή κοροϊδεύουν ωμά το λαό.

Συγκαλύπτουν τις προκλητικές νόμιμες φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου και ότι η ελευθερία κίνησης κεφαλαίου στην ΕΕ οδηγεί στο να βρίσκονται νόμιμα στο εξωτερικό κεφάλαια δεκάδων δισ. ευρώ.

Επίσης συγκαλύπτουν ότι οι φορολογικοί παράδεισοι δεν υπάρχουν τυχαία, αποφασίζονται από κυβερνήσεις και εξυπηρετούν τις διεθνείς κεφαλαιαγορές, τον ίδιο τον καπιταλισμό" - πηγή

Η αναφορά σε περαιτέρω δηλώσεις και σχόλια δεν έχει νόημα. Πάταξη της φοροδιαφυγής λοιπόν, όλοι την θέλουν με κάποιον τρόπο, και την θέλουν τώρα, ασχέτως πολιτικής ή ιδεολογικής θέσεως και άσχετα με το πως εκφράζεται ο καθένας.

Ολόκληρο το συνεργαζόμενο σύστημα διακυβέρνησης της χώρας, από το ακροδεξιό-φασιστικό κόμμα της Νέας Δικτατορίας, μέχρι και την άκρα Αριστερά, όλοι τους φαίνονται να συμφωνούν, ότι το θέμα της φοροδιαφυγής πρέπει να λυθεί άμεσα, έστω και εάν είναι αυτό απλά μια γενικότατη θέση που εκφράζεται με διάφορους τρόπους.

Ο τρόπος επιβολής της λύσης δηλαδή, διαφέρει προφανώς ριζικά μεταξύ τους - ας είμαστε "δίκαιοι" σε αυτό - αλλά όλοι τους συμφωνούν ότι ένα από τα προβλήματα - και συνεπώς μια από τις λύσεις εάν αντιστραφεί το πρόβλημα - είναι η εκτεταμένη φοροδιαφυγή που όλοι μας ξέρουμε ότι γίνεται.

Συμφωνούμε γενικά με την φοροδιαφυγή;

Σε καμία περίπτωση κανείς από εμάς δεν λέει, ότι η κατάσταση αυτή δεν είναι άκρως άδικη και πρέπει να ανατραπεί το συντομότερο δυνατόν. Προφανώς, δεν μπορεί αυτοί που έχουν την άνεση και την δύναμη να πληρώσουν, χωρίς στην ουσία να χάσουν κάτι ουσιαστικό, να μην πληρώνουν του φόρους τους προς το κράτος. Και δεν γίνεται, την ώρα που εκτός από την πρακτική φορολογική τους ασυλία, έχουν και μυριάδες άλλων δικαιωμάτων και προνομίων που τους κάνουν την επαγγελματική τους εργασία 100 φορές πιο εύκολη από την κατάσταση που αντιμετωπίζει ο κάθε κοινός πολίτης που έχει τολμήσει τα τελευταία χρόνια - και ενάντια σε κάθε λογική - να ανοίξει μια επιχείρηση.

Δεν νομίζω επίσης ότι υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι δεν υπάρχει εκτεταμένη φοροδιαφυγή ή ότι δεν επικρατεί το γνωστό σε όλους μας απίστευτο μπάχαλο του κράτους, το οποίο επιτρέπει στα γνωστά συμφέροντα να αποφεύγουν πρακτικά οποιαδήποτε φορολόγηση. Και κανείς λογικός και ενημερωμένος πολίτης δεν θα δεχθεί ότι πράγματι υπάρχουν ιδιώτες και πρόσωπα νομικής φύσεως που διατελούν υπό καθεστώς πλήρους ασυλίας από φορολογία, έχοντας προκαλέσει μια τεράστια καταστροφή σε βάρος των κρατικών εσόδων και σε επέκταση στην κοινωνία.

Πώς, ποιόν και πότε πρέπει να πληρώσουν;

Είναι γνωστά σε πολλούς τα νούμερα που δείχνουν ποιος στην Ελλάδα χρωστά φόρους στο κράτος. Μόλις δύο δισεκατομμύρια ευρώ, από τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που θα έπρεπε να έχει λάβει το κράτος αντιστοιχείται με τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας μας, τα οποία συμπεριλαμβάνουν και τους περίφημους μικρομεσαίους. Τα υπόλοιπα, 35, 40 ή και πολύ περισσότερα, τα χρωστούν περίπου 1500 πρόσωπα νομικά ή φυσικά.

Τα περισσότερα λοιπόν, τα χρωστούν τα γνωστά διαπλεκόμενα συμφέροντα δηλαδή. Οπότε, είναι προφανές ότι πρέπει να πληρώσουν αυτοί... Είναι όμως πράγματι προφανές; Εάν πρέπει να πληρώσουν, τότε, πότε, ποιόν και πως πρέπει να πληρώσουν;

Για να απαντηθεί αυτό σωστά, θα πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω, για να δούμε την σημερινή κατάσταση της οικονομίας, αλλά και την κατάσταση στην οποία έχει φέρει το κράτος και τις σχέσεις του με τους δανειστές του, δια μέσου του καθεστώτος άκρατου δωσιλογισμού που όλοι μας βλέπουμε σήμερα να συνεχίζει την αποτέφρωση της κοινωνίας βήμα προς βήμα.

Το φλέγον πρόβλημα ΔΕΝ είναι η φοροδιαφυγή!

Η αλήθεια είναι ότι το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κατοχής που ζούμε, ακόμα και μέσα από τα κραυγαλέα σκάνδαλα, δεν είναι η φοροδιαφυγή, όσο ανήθικα και αν είναι. Η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος του κράτους, πάνω από 92% ή και περισσότερο, χάνεται στην αποπληρωμή των τοκογλυφικών χρεολυσίων και τόκων τα οποία έχει διογκώσει απίστευτα η αφελέστατη - προδοτική θα έλεγαν άλλοι - "πολιτική" των τελευταίων δεκαετιών με αποκορύφωμα βεβαίως το θέατρο της παράνοιας που παρακολουθήσαμε όλοι μας τα τελευταία τρία χρόνια.

Μπροστά στο τρομακτικό πρόβλημα του χρέους και της πολιτειακής κατάλυσης που έχει επιφέρει, η φοροδιαφυγή φαντάζει για πολλούς από εμάς, να είναι παρά ένας εύκολος αποδιοπομπαίος τράγος, ένας αντιπερισπασμός ο οποίος έχει μάλιστα και νομότυπο χαρακτήρα.

Πρακτικά, όλες οι δόσεις των καταχρηστικών δανείων, αλλά και όλο το υπόλοιπο εισόδημα από την φορολογία, όσο μικρό ή ανύπαρκτο και να είναι αυτό, χάνεται κυριολεκτικά στην εξυπηρέτηση του χρέους. Οι δανειακές συμβάσεις και τα λοιπά χρηματοπιστωτικά κόλπα που μας έχουν φορτώσει στην πλάτη, είναι εμπνευσμένα από τους εκ των έξω επικυρίαρχων και εφαρμοσμένα από τους ντόπιους ραγιάδες του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Και ως εκ τούτου, μας έχουν φτάσει προ πολλού στο σημείο, όπου το κράτος είναι ηθελημένα δεμένο χειροπόδαρα μπροστά στο έγκλημα της ολοκληρωτικής αφαίμαξης που επιτελείται κάθε δευτερόλεπτο που περνά.

Εάν δεν υπήρχαν αυτά τα εξουθενωτικά έξοδα προς τους τοκογλύφους και εις βάρος της κοινωνίας, το κράτος θα μπορούσε να σταθεί στα πόδια του, ακόμα και με την υπάρχουσα τρομακτική διαπλοκή των ιδιωτικών συμφερόντων που παρασιτούν ανάμεσα στο πολιτικό και μη προσωπικό της χώρας.

Το χρέος της χώρας λοιπόν, μας έφτασε στο τελικό του σκοπό: Την ολοκληρωτική εξόντωση ολόκληρου του πληθυσμού της χώρας, μεθοδικά και επίμονα, μέχρι να μην μείνει κανένας όρθιος. Εξ ου και η θέση του ΕΠΑΜ, ότι τα χρέη αυτά δεν είναι απλά βαριά και δυσβάσταχτα για τον Λαό, αλλά αποτελούν το όπλο με το οποίο δεχόμαστε πολεμικού τύπου επίθεση με στόχο την εξόντωσή μας. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η μόνη κίνηση που μπορεί να λύσει την υπόθεση του χρέους, είναι η συνολική διαγραφή του και μάλιστα μονομερώς.  Υπάρχουν αρκετά άρθρα και αναλύσεις που επεξηγούν αυτήν την θέση επαρκώς αλλά και τις σχετικές με αυτήν που είναι η τόσο μα τόσο επιτακτική ανάγκη να απελευθερωθούμε επιτέλους από τον ζουρλομανδύα του Ευρώ.

Αυτό που έχει νόημα εδώ όμως, είναι να καταλάβουμε, ότι χωρίς την διαγραφή των χρεών αυτών, δεν μπορεί να υπάρξει λύση, ακόμα και εάν το κράτος κατάφερνε να λάβει το 100% των φόρων που πρέπει να λάβει. Η φορολόγηση, ακόμα και να γινόταν με τέλεια πειθαρχεία και αποτελεσματικότητα, θα είχε απλά ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση ακόμα περισσότερου εισοδήματος του κράτους και σε καμία περίπτωση δεν θα επέφερε την ευεργεσία της κοινωνίας, ούτε καν μέσω της μερικής αποπληρωμής του χρέους, όσο υπάρχει στην χώρα μας καθεστώς δουλοπαροικίας.

Οι φόροι δεν ανήκουν στους τοκογλύφους, ανήκουν στον Λαό!

Πολλοί, όπως είδαμε παραπάνω, θα πουν ότι, ναι μεν, η κρίση δεν λύνεται μόνο μέσω της φοροδιαφυγής, αλλά δεν πρέπει να αρχίσουμε από κάπου;  Η απάντηση είναι, βεβαίως πρέπει να αρχίσουμε από κάπου, αλλά ξεχνάμε ένα βασικό πράγμα που αναφέρθηκε εμμέσως παραπάνω. Οι φόροι που λαμβάνει το κράτος είναι η προσφορά των ίδιων των πολιτών σε αυτό για να παρασχεθούν ανταποδοτικές υπηρεσίες στην κοινωνία, όπως ορίζει το Σύνταγμα αλλά και η γενικότερη αρχή της φορολόγησης. Δεν ανήκουν οι φόροι δηλαδή στους δανειστές-τοκογλύφους, που θα τα καταπιούν με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο, που αντί να μειώνει το χρέος, το διογκώνει ακόμα περισσότερο.

Πριν απαντήσουμε λοιπόν το ερώτημα που αναφέρθηκε παραπάνω, δηλαδή το πότε, ποιόν και πως πρέπει να πληρώσουν οι μεγάλοι φοροφυγάδες τους φόρους τους, θα πρέπει να ρωτήσουμε ένα πιο θεμελιώδες ερώτημα:

Εάν πληρωθούν οι φόροι τώρα, θα χαθούν στην τρύπα του χρέους (που ούτως ή άλλως πρέπει να αρνηθούμε μονομερώς, οπότε γιατί να το εξυπηρετήσουμε) χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα;

Η θα υπηρετήσουν τα συμφέροντα της κοινωνίας;

Η απάντηση είναι βεβαίως αυταπόδεικτη εκ των πραγμάτων, για αυτούς που έχουν παρακολουθήσει την εξέλιξη της σχέσης μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους συνεργάτες τους: Ότι λαμβάνει το κράτος μέσα στα πλαίσια των σημερινών θεσμών και καθεστώτος, αφαιρείται πάραυτα και για πάντα, από την χώρα και συνεπώς την ίδια την κοινωνία...

Ένα σκλαβωμένο κράτος δεν μπορεί να απαιτεί φόρους και χρωστούμενα από όποιον θέλει...

Όταν ένα κράτος διατελεί ως σκλάβος, "ηγούμενο" από άκρατο δωσιλογισμό, δεν μπορεί να διαχειρίζεται τα του οίκου του. Δεν μπορεί να απαιτεί φόρους από όποιον του "καπνίσει". Θα απαιτήσει φόρους, ΜΟΝΟ από αυτούς που θα επιτρέψει ο επικυρίαρχος. Στην περίπτωσή μας, αυτός είναι ο απλός εργαζόμενος Λαός, γιατί αυτόν θέλουν κυρίως να εξαλείψουν...

Αλλά ακόμα και τώρα, τώρα που καλείται να πληρώσει μόνο ο αδύναμος, ότι λάβει  το κράτος δηλαδή από τις ανθρωποθυσίες, ΔΕΝ τα διαχειρίζεται το κράτος και το προσωπικό του, γιατί αυτό απλά και μόνο υποδύεται τον κυβερνήτη... Αυτός που διαχειρίζεται την κατάσταση είναι πλέον οι ίδιοι οι επικυρίαρχοι. Πώς λοιπόν, μπορεί ο Λαός να πάρει αυτά που του ανήκουν όταν δεν υφίσταται πλέον, όταν δηλαδή του έχει κλαπεί μέσα απ τα χέρια του ο μηχανισμός με τον οποίον θα μπορούσε να το κάνει;

 - Μήπως λοιπόν, ξεχάσαμε, ότι σκοπός της φορολόγησης, είναι η στήριξη της κοινωνίας, και όχι η στήριξη και αποπληρωμή τοκογλυφικών δανείων;

 - Μήπως λοιπόν, θα πρέπει να απελευθερώσουμε την Πατρίδα μας πρώτα από τα δεσμά των επικυρίαρχων, πριν αρχίσουμε να σκεπτόμαστε για "ριζοσπαστικές λύσεις" στο φορολογικό σύστημα;

 - Μήπως λοιπόν, θα πρέπει να εξασφαλίσουμε ως χώρα πρώτα ότι μπορούμε πράγματι να διαχειριζόμαστε τα δικά μας εισοδήματα πρώτα, πριν επιχειρήσουμε να λάβουμε φόρους; 

 - Μήπως λοιπόν, πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα υπάρχουν πια τα αρπακτικά που περιμένουν πότε θα έρθει το επόμενο εισόδημα για να το κατασπαράξουν, πριν αρχίσουμε να μιλάμε για εισοδήματα;

 - Μήπως εν τέλη, πρέπει να καταλάβει αυτό το ελάχιστο ποσοστό που έχει μείνει όρθιο και ζωντανό στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, έστω και τώρα στην ύστατη στιγμή, ότι καμιά απολύτως λύση που προτείνουν, δεν μπορεί να λάβει χώρα μέσα σε ένα καθεστώς πλήρως απώλειας και τις στοιχειώδους ακόμα κυριαρχίας;

 - Πότε θα καταλάβουν όλοι αυτοί που ζητούν "κοινωνική δικαιοσύνη" ή να σταματήσουν οι "εξυπηρετήσεις προς τον ίδιο τον καπιταλισμό" και οτιδήποτε άλλο, ότι ΔΕΝ μπορεί να γίνουν αυτά, χωρίς πραγματική Εθνική Κυριαρχία;

Το πρώτο πράγμα λοιπόν που χρειάζεται "αντιμετώπιση", δεν είναι η αναχαίτιση της αχόρταγης φοροδιαφυγής αυτών που όλοι μας ξέρουμε, όσο άδικο και αν φαίνεται αυτό εκ πρώτης όψεως.

Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να γίνει, πριν απονεμηθεί η οποιαδήποτε φορολογική ή άλλη δικαιοσύνη, είναι να υπάρξει η χώρα μας και μαζί της και το κράτος της, ως ουσιαστικά και πραγματικά κυρίαρχη και όχι ως ένα γελοίο υποχείριο που οδεύει προς τον όλεθρο.  

Όποιος δεν το έχει καταλάβει αυτό σήμερα και ζητεί να λύσει θέματα που αφορούν τον Λαό και την χώρα, χωρίς να δίνει τον αγώνα για να απελευθερωθεί η Πατρίδα, δεν αποτελεί μέρος της λύσης. Και όταν δεν είσαι μέρος της λύσης, τότε είσαι μέρος του προβλήματος...

Πηγή: ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ - Ε.ΠΑ.Μ. 

Έρχονται οι πλειστηριασμοί της καταστροφής

Της Μιχαλούς

Τα είπαν τα συμφώνησαν και αποφάσισαν να βγάλουν στο «σφυρί» τη πρώτη κατοικία!!! Τι κι αν σκίζει τα ιμάτια ο Σαμαράς ότι θα αναλάβει το θέμα προσωπικά και άλλα τέτοια τσιτάτα, το θέμα θεωρείται λήξαν!!!

Άλλωστε οι «γύπες» έχουν προσγειωθεί στη χώρα μας και κάνουν βόλτες πάνω από τα «κουφάρια» των «κόκκινων» δανείων…Ο  λόγος διαβόητα vulture funds ("γύπες"), τα οποία θα αναλάβουν να εισπράξουν τα οφειλόμενα.

Οι τράπεζες έχουν προχωρήσει σε συνομιλίες μαζί τους για  να πουλήσουν σε εξευτελιστική τιμή τα κόκκινα οικιστικά δάνεια, κάπου στο 10%-20% της αξίας τους σε πρόθυμα vulture funds, ώστε αυτά τα τελευταία να βγάλουν το φίδι από την τρύπα…

Εκείνο βέβαια που είναι ακατανόητο είναι γιατί δεν προχωρούν σε ένα γενναίο κούρεμα της τάξεως ας πούμε του 50% των οφειλών μήπως καταφέρουν να πάρουν τα λεφτά τους αλλά και οι ιδιοκτήτες να μην χάσουν τα σπίτια τους και κοιτούν να τα πουλήσουν κοψοχρονιά!!!

Πάντως εκτιμάται με συντηρητικούς υπολογισμούς ότι περισσότερα από 200.000 σπίτια θα κινδυνεύσουν με πλειστηριασμούς τα επόμενα χρόνια, καθώς είναι δεδομένο ότι χιλιάδες δανειολήπτες αδυνατούν να αποπληρώσουν τις δόσεις τους. Ήδη , δύο στα δέκα στεγαστικά δάνεια βρίσκονται "στο κόκκινο".

Την ίδια ώρα οικονομικοί αναλυτές επισημαίνουν ότι η επιδρομή θα εκτελεστεί σε τρεις φάσεις.

Η πρώτη είναι η λεγόμενη light, που δεν «κερδίζει» τα φώτα της δημοσιότητας, με εταιρείες που ήδη έχουν αγοράσει δάνεια από ελληνικές τράπεζες ή φέρονται σαν να τα «πρακτορεύονται ».

Η δεύτερη φάση θα είναι η επιδρομή των λεγόμενων vulture funds (οι «γύπες») στις επιχειρήσεις που βρίσκονται στα πρόθυρα της πτώχευσης.

Και η τρίτη θα είναι η πώληση στα distressed funds των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων από τις τράπεζες παράλληλα με την άρση απαγόρευσης των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία.

Πάντως η κυβέρνηση κατευθύνεται σε  δυο επιλογές. Είτε πλειστηριασμοί με έξωση, με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται, είτε πλειστηριασμοί χωρίς έξωση, δηλαδή με κάποιο κόλπο ώστε ο ιδιοκτήτης να συνεχίσει να παραμένει στην οικία του, η οποία φυσικά δεν θα του ανήκει, έναντι κάποιου ενοικίου, ταυτόσημου με τη δόση του δανείου ή, λογικά, αρκετά μικρότερου, διότι αλλιώς τι νόημα θα είχε η αθέτηση πληρωμών των δόσεων.

Πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Ιμπεριαλισμός: Μια λέξη «ξύλινη»...

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ιράκ, Αύγουστος 2013, στις 29 του μηνός, πόλεις Βαγδάτη, Μπακούμπα, Μοσούλη, Μπάλαντ, τουλάχιστον 41 νεκροί.

Ιράκ, 28 Αυγούστου, πόλη Βαγδάτη, τουλάχιστον 71 νεκροί, τουλάχιστον 201 τραυματίες.

Ιράκ, 25 Αυγούστου, πόλη Μπακούμπα, τουλάχιστον 47 νεκροί.

Ιράκ, 23 Αυγούστου, πόλη Μανταέν, τουλάχιστον 14 νεκροί.

Ιράκ, 20 Αυγούστου, πόλεις Αμόρα, Νασιρίγια, Ισκανταρίγια, τουλάχιστον 10 νεκροί, δεκάδες τραυματίες.

Ιράκ, 15 Αυγούστου, πόλη Βαγδάτη, τουλάχιστον 25 νεκροί, πάνω από 60 τραυματίες.

Ιράκ, 12 Αυγούστου, πόλη Μπάλαντ, τουλάχιστον 8 νεκροί, πάνω από 24 τραυματίες.

Αύγουστος 2013, Ιράκ. Ανεπιβεβαίωτος και απροσδιόριστος ακόμα ο συνολικός αριθμός νεκρών.

Μήνας Ιούλιος 2013, Ιράκ. Πάνω από 1.000 νεκροί.

Μήνας Ιούνιος 2013, Ιράκ. Τουλάχιστον 761 νεκροί.

Μήνας Μάιος 2013, Ιράκ. Τουλάχιστον 1.045 άνθρωποι νεκροί.

Μήνας Απρίλιος 2013, Ιράκ. Πάνω από 712 νεκροί.

Αυτά συμβαίνουν, κάθε μέρα, διαρκώς, επί δέκα ολόκληρα χρόνια σε μια χώρα που βιώνει από το 2003 τον «ανθρωπισμό» τους.

Την ώρα που ετοιμάζονται να επιτεθούν στη Συρία, αυτά συμβαίνουν σε μια προηγούμενη «Συρία», στο Ιράκ.

Αυτή είναι η «δημοκρατία» τους. Αυτή είναι η «ελευθερία» τους. Αυτός είναι ο «ανθρωπισμός» τους. Καταγεγραμμένος με το μόνο τρόπο που μπορεί να καταγραφεί:

Με αριθμούς πτωμάτων, με εκατόμβες, με κουφάρια δολοφονημένων, με σορούς εκτελεσμένων.

Στη γλώσσα την «ξύλινη», τη «δογματική», την «ανέραστη», στη γλώσσα που αποστρέφονται οι τεχνοκράτες, που αποκηρύσσουν οι «ανήκομεν εις την Δύσιν», που λοιδορούν οι «ρεαλιστές» και τα τσιράκια τους,

αλλά στη μόνη γλώσσα που αποδίδει με επάρκεια τις έννοιες που αφορούν στη ζωή των κανονικών ανθρώπων,

όλα αυτά έχουν όνομα: «Ιμπεριαλισμός».

Και αυτοί που τον υπηρετούν έχουν επίσης ονόματα: «Δολοφόνοι», «Φονιάδες», «Καθάρματα».

Η «ΜΑΝΑ», Ο «ΠΑΤΕΡΑΣ» ΚΑΙ Η «ΜΑΜΗ»

Ο μεν αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης, ο Ε. Βενιζέλος, είπε στο «Reuters»:

«Εχουμε καταδικάσει με πολύ καθαρό και απερίφραστο τρόπο τη χρήση χημικών όπλων, που είναι απάνθρωπη, που είναι ένα ειδεχθές έγκλημα, που παραβιάζει, προφανώς, αυστηρούς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και άρα πρέπει να υπάρξει μια διεθνής απάντηση στο όνομα της νομιμότητας και στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Για όσους δεν κατάλαβαν: Την ώρα που οι επιθεωρητές του ΟΗΕ ούτε καν τυπικά δεν έχουν καταθέσει το πόρισμα των ελέγχων τους στη Συρία, την ώρα που ακόμα κι αυτή η γνωστή Κάρλα Ντελ Πόντε αποδίδει τη χρήση χημικών στους λεγόμενους «αντάρτες» της Συρίας,

ο... σοσιαλιστής πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο απεφάνθη ότι τέτοια χρήση έγινε από πλευράς συριακού καθεστώτος, αλλά και πρωτοστατεί (!) όσον αφορά στην επιχειρηματολογία των «γερακιών» περί «διεθνούς απάντησης»!

Ο δε υφυπουργός Εξωτερικών, ο Δ. Κούρκουλας, μιλώντας στο κυβερνητικό τηλε-έκτρωμα της «ΔΤ», όσον αφορά στην επικείμενη εμπλοκή της Ελλάδας στον όλεθρο, είπε:

«Θα ήταν εγκληματικό για τη χώρα μας να μείνει απούσα από όλη αυτήν την κοσμογονία που γίνεται στην περιοχή»!

Κατά τον κύριο υφυπουργό, όπως βλέπετε, το «εγκληματικό» δεν είναι να συμμετάσχεις στο έγκλημα. Το «εγκληματικό» είναι να μη συμμετάσχεις στο έγκλημα!

Μετά τον Ησίοδο και τον Πλάτωνα, έχουμε - όπως βλέπετε - και τον Κούρκουλα, ο οποίος αποφάσισε να πιάσει τα του Σύμπαντος από την αρχή της Γενέσεως για να μας παρουσιάσει την «κοσμογονία» ως μια υπόθεση «φωτιάς» (προερχόμενη από τους «Τόμαχοκ» προφανώς), κατακλυσμού και καταστροφής, από την οποία η Ελλάδα «θα ήταν εγκληματικό να απουσιάζει»!

Οσο για τις ναυαρχίδες του αστικού καθεστώτος στο χώρο του Τύπου, επίσης δε μασούν τα λόγια τους:

Το μεν «Βήμα», σε επώνυμο άρθρο στην ηλεκτρονική του έκδοση, προχτές, έγραφε:

«(...) η Ελλάδα πρέπει να ταχθεί ενεργά και αποφασιστικά στο πλευρό των δυτικών Συμμάχων της. ΗΠΑ, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία και, στο βάθος, με έναν ιδιαίτερο τρόπο, το Ισραήλ, συγκροτούν σήμερα ένα κοινό μέτωπο από το οποίο η Ελλάδα κάθε άλλο παρά μπορεί ή πρέπει να απουσιάζει. Αυτό που ξεκινά ίσως οδηγήσει σε ευρύτερες ανακατατάξεις και η χώρα μας πρέπει να είναι παρούσα όχι επειδή διεκδικεί κάτι, αλλά επειδή οφείλει να σταθεί στο πλευρό των συμμάχων της και να αποδείξει τη χρησιμότητά της είτε στη σταθεροποίηση της κατάστασης είτε ακόμα και στη νέα αρχιτεκτονική που μπορεί να προκύψει για την ευρύτερη περιοχή (...)».

«Η Ελλάδα "ανήκει" στη Δύση (...)» προσέθετε, στη συνέχεια, ο αρθρογράφος, λες και υπήρχε ποτέ κίνδυνος να τον παρερμηνεύσει κανείς...

Η δε «Καθημερινή», την ίδια μέρα, σημείωνε:

«Ολα δείχνουν ότι σύντομα θα υπάρξει στρατιωτική επέμβαση της Δύσης στη Συρία. Η Ελλάδα θα κληθεί να διαδραματίσει κρίσιμο υποστηρικτικό ρόλο λόγω της γεωπολιτικής της θέσης, αλλά και των σοβαρών ανωμαλιών στις σχέσεις της Αγκυρας με τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Η ελληνική πολιτική ηγεσία πρέπει να ζυγίσει πολύ προσεκτικά τα οφέλη και τους κινδύνους από έναν τέτοιο ρόλο. Από κάποια στιγμή και πέρα, μπορεί να μιλάμε μόνοι μας για τον μοναδικό γεωπολιτικό μας ρόλο, αλλά κανείς δεν θα τον παίρνει σοβαρά αν δεν μεταφράζεται σε πρακτικές συμμαχίες και διευκολύνσεις. Πρόκειται για δύσκολες αποφάσεις. Καλό θα ήταν να τις λάβει η πολιτική ηγεσία σε πλήρη εθνική συνεννόηση. Η Ελλάδα πάντοτε κέρδισε όταν έπαιξε σωστά τα γεωπολιτικά της χαρτιά με αρραγές το εσωτερικό της μέτωπο».

Είναι πρόδηλο ότι η εφημερίδα δεν έχει κανένα δίλημμα ως προς τις «διευκολύνσεις» και την «υποστήριξη» που όχι μόνο «πρέπει» να παρασχεθούν προς τους συμμάχους, αλλά μάλιστα, όπως συστήνει στους πολιτικούς «επιτελάρχες» της ντόπιας ολιγαρχίας, πρέπει να λείπουν και οι πολλές κουβέντες και να απομονωθούν «πλήρως» οι όποιες φωνές αντίδρασης στο έγκλημα, καθότι όταν η τάξη που εκπροσωπεί η «Καθημερινή» προσδοκά «οφέλη» από την εμπλοκή της Ελλάδας σε δολοφονίες απαιτείται «εθνική συνεννόησις»...

Πιστεύουμε ότι είναι τόσο απροσχημάτιστος ο αμοραλισμός, ο κυνισμός, η ωμότητα με την οποία μιλά η ελληνική άρχουσα τάξη, που δε χρειάζεται από μέρους μας κανένα σχόλιο.

Μόνο μια παρατήρηση:

Αυτοί όλοι είναι που κατηγορούν για «βία» τους κομμουνιστές, διαστρέφοντας είτε συνειδητά είτε από πολιτικό και φιλοσοφικό αναλφαβητισμό τη ρήση του Μαρξ ότι «η βία είναι η μαμή της Ιστορίας».

Αυτοί, δηλαδή, που μπροστά στα μάτια μας προσκυνούν την ιμπεριαλιστική βία, τα εγκλήματα κατά λαών, τις εκτελέσεις των χιλιάδων και χιλιάδων ανθρώπων, τις εκατόμβες των νεκρών, προσκυνούν την ιμπεριαλιστική βία και την αναγορεύουν

όχι σαν «μαμή»,

αλλά σαν την ίδια τη «μάνα» και σαν τον ίδιο τον «πατέρα» της κτηνώδους πολιτικής τους και της αιμοβόρας Ιστορίας τους.

Δημοσιεύθηκε στο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" την Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Πηγή: iskra 

Τύμπανα Πολέμου

του Μίκη Θεοδωράκη

- Τα τύμπανα πολέμου ηχούν και πάλι στη Μέση Ανατολή. Νέος στόχος η Συρία.

- Το έχουμε, νομίζω, πει. Κάθε τόσο πρέπει να γίνεται και ένας πόλεμος για να κρατηθεί το επίπεδο ζωής στις χώρες που στηρίζουν την κοινωνική τους ανάπτυξη στην εξαγωγή του μαύρου θανάτου. Κάποτε ο πρόεδρος Μιττεράν μου εκμυστηρεύθηκε ότι εάν δεν πουλήσουν όπλα, θα πέσει κάθετα το επίπεδο της ζωής στην Γαλλία. Και όταν λέμε «όπλα», πρόσθεσε, εννοούμε μεγάλα, χοντρά, ακριβά, όπως αεροπλάνα, υποβρύχια, τανκς, πυραύλους και φυσικά σφαίρες, εκατομμύρια σφαίρες.

- Και χημικά; τον ρώτησα, γιατί ήξερα.

- Αυτό δεν μπορώ να το πω, μου απάντησε με το γνωστό γαλατικό του ειρωνικό μειδίαμα. Αφού αυτός ο ίδιος είχε φροντίσει να σώσει τον γιο μου βάζοντάς τον στο μοναδικό στον κόσμο...
υπερσύγχρονο «διαστημικό» στρατιωτικό νοσοκομείο του Παρισιού που ήταν παράρτημα του εργαστηρίου παραγωγής χημικών, που τότε εφοδίαζαν τον Σαντάμ με αυτά, στον πόλεμο κατά του Ιράν. Τα χημικά εξόντωναν τους Ιρανούς και όσους δεν πέθαιναν «όπως θα έπρεπε» αλλά είχαν βαριά εγκαύματα τους έφερναν σ’ αυτό το νοσοκομείο για να τους εξετάσουν βασικά οι επιστήμονες που έφτιαχναν τα χημικά και να διαπιστώνουν ποιο σφάλμα έκαναν στο κοκτέιλ των χημικών και έζησαν οι τραυματίες αυτοί ενώ κανονικά «έπρεπε» να πεθάνουν… Έτσι μ’ αυτόν τον «ανθρωπιστικό» τρόπο -γιατί παράλληλα οι γιατροί βελτίωναν τις μεθόδους θεραπείας εγκαυμάτων- οι χημικοί των εργαστηρίων του μαύρου θανάτου βελτίωναν τις επιδόσεις τους! Σκέφτομαι την ικανοποίηση των επιστημόνων θανάτου όπου γης από το τελευταίο τους κατόρθωμα, τα εκατοντάδες παιδάκια στη Συρία, για να κρατηθεί ψηλά το επίπεδο ζωής ενός ακόμα προπύργιου της Δημοκρατίας και της υπεράσπισης της Ασφάλειας και της Ειρήνης σε περιοχή με υπανάπτυκτους λαούς.

- Μ.Θ. Και γιατί, κύριε Πρόεδρε, αντί να πουλάτε θάνατο δεν φροντίζετε να πουλάτε ειρήνη; Αντί για σφαίρες τρόφιμα, αντί για πυραύλους ψυγεία, αντί για κανόνια αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, έπιπλα, σχολεία, βιβλία, ρούχα, αρώματα! Οι πόλεμοι δεν γίνονται μόνο για τα κέρδη;

- Φ. ΜΙΤ. Γίνονται για να παταχθεί η τρομοκρατία, οι εθνικισμοί, οι φανατισμοί

- Μ.Θ. Κι εσείς τι είσθε; Χωροφύλακες;

- Φ. ΜΙΤ. Ποιοι εμείς; Το Συμβούλιο Ασφαλείας αποφασίζει.

- Μ.Θ. Το λέτε σοβαρά; Αφού υπάρχουν χώρες που δεν συμφωνούν.

- Φ.ΜΙΤ. Τότε απευθυνόμαστε στον ΟΗΕ, στην πλειοψηφία των Εθνών.

- Μ.Θ. Κορέα, Βιετνάμ, Αφρική, Νότια Αμερική… Μόνο αυτοί οι λαοί είναι άτακτοι;

Υπανάπτυκτοι; Κακοί; Κι αυτό το λέτε αυτό εσείς, ένας Γάλλος που έζησε από πρώτο χέρι την καλωσύνη, την Ανάπτυξη και την Τάξη της Χιτλερικής Γερμανίας… Υπάρχει τάχα ένας λαός σε όλο τον υπανάπτυκτο κόσμο που να έχει φτάσει την βαρβαρότητα και την κτηνωδία στα επίπεδα αυτής της ευρωπαϊκής χώρας;

*

Ήταν τότε που φιλοξενούσα τον Πρόεδρο της Γαλλίας στο σπίτι μου στο Βραχάτι. Όπως ξέρετε, ποτέ δεν αναφέρθηκα στις προσωπικές μας συζητήσεις, γιατί έτσι έπρεπε να κάνω. Πέρασαν όμως πολλά χρόνια και πιστεύω ότι αυτά τα λόγια που αποκαλύπτω, δεν θίγουν τη μνήμη του μεγάλου φίλου.

Μου δίνουν όμως το έναυσμα για να προχωρήσω σε ορισμένες σκέψεις με αφορμή τους πολέμους που σχεδόν κάθε χρόνο κάνουν εδώ κι εκεί οι ίδιες πάντα χώρες: ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ισραήλ και η Γερμανία να ακολουθεί προσεκτικά. Τι το κοινό έχουν; Έχουν πολλά. Όμως εγώ θα αναφερθώ στο γεγονός ότι οι πολεμικές τους βιομηχανίες μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου άρχισαν να παίρνουν ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο στο σύνολο των παραγωγικών σχέσεων και δυνάμεων και επομένως και στους εθνικούς προϋπολογισμούς αυτών των κρατών, σε σημείο που, όπως το είπε κι ο Μιττεράν, να εξαρτάται το επίπεδο ζωής της χώρας από τα κέρδη της εξαγωγής του μαύρου θανάτου.

Όμως αυτή η τεράστια σημασία των πολεμικών βιομηχανιών στη ζωή ενός έθνους δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στα οικονομικά πλαίσια. Διότι διαβρώνει με πολλούς τρόπους ολόκληρη την κοινωνία. Και κυρίως ψυχολογικούς, ιδεολογικούς, πολιτικούς και φυσικά στρατιωτικούς. Τα εκατομμύρια εργάτες στις πολεμικές βιομηχανίες, οι οικογένειές τους, το κοινωνικό περιβάλλον στις μικρές πόλεις, όπου υπάρχουν πολεμικά εργοστάσια. Οι στρατιωτικοί που η ψυχολογία τους ανεβαίνει με το αίσθημα της δύναμης, της ανωτερότητας, της εθνικής ισχύος, της βίας που ξεπερνά τα όρια κάθε ελέγχου και γίνεται ανεξέλεγκτη, ατιμώρητη, κυριαρχική. Και φυσικά αυτή η αλλαγή της ψυχολογίας δεν περιορίζεται στους στρατιωτικούς αλλά διαχέεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και κυρίως στα ΜΜΕ και τους επιστήμονες. Επίσης τα οικονομικά οφέλη δεν περιορίζονται στους λίγους επί κεφαλής. Διαχέονται και αυτά σε όλη την κοινωνία. Όσο για τα κρατικά οφέλη, με τους φόρους πηγαίνουν προς τους κοινωνικούς τομείς της Πρόνοιας, Υγείας, Παιδείας και Έρευνας. Έτσι τελικά πίσω από κάθε δολλάριο και κάθε ευρώ του κάθε πολίτη υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των όπλων που κατασκευάζουν οι «πολιτισμένοι» για να εξοντώσουν τους «απολίτιστους», εισπράττοντας από τους θανάτους και τις καταστροφές τους κολοσσιαία κέρδη, ώστε να ζουν άνετα και πολιτισμένα και να δίνουν αφ’ υψηλού μαθήματα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλες παρλαπίπες.

Συμπέρασμα: Από μια τέτοια κοινωνία αγρίων με γραβάτα, τι μπορεί κανείς να περιμένει; Η διαφορά μας εμάς των Ελλήνων από τους Ιρακινούς και τους Σύριους είναι γεωγραφικού χαρακτήρα, γιατί είμαστε πιο κοντά στα έθνη των «πολιτισμένων». Αν μας καίγανε ζωντανούς, όπως ετοιμάζονται να κάνουν τώρα με την Συρία, η οσμή των κρεάτων που καίγονται, ίσως έφτανε ως τη μύτη τους και αυτό είναι ενοχλητικό. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για υπανάπτυκτους που κατά λάθος έγιναν Ευρωπαίοι. Εξ ίσου κερδοφόροι. 40 δισεκατομμύρια ευρώ κέρδισαν οι Γερμανοί από τη δική μας κρίση και από την κρίση των άλλων υπανάπτυκτων του Νότου…

Αναρτήθηκε από ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.

(υπο) Προιόντα παρελθούσης διατηρησιμότητας

Φωτογραφία: Μενέλαος Μυρίλλας/FosPhotos

 Του Μανώλη Παπαδάκη.*

Τον Κουμουτσάκο Ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας τον λες.. Κύριο όμως δεν τον λες. Και αυτό για τον εξής λόγο:

Αυτό  το μεταλλαγμένο ανθρώπινο υβρίδιο δήλωσε χθες,28 Αυγούστου, σε ραδιοφωνικό σταθμό, περίπου τα εξής: «Από τον επικείμενο βομβαρδισμό της Συρίας, η Ελλάδα, η μόνη χώρα, που αποτελεί σταθεροποιητικό παράγοντα στην περιοχή (sic), οφείλει να αντλήσει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη, με την παραχώρηση της χρήσης των βάσεων, και με την αποδοχή οποιωνδήποτε άλλων διευκολύνσεων της ζητηθούν. Τα οφέλη μπορεί να έχουν γεωστρατηγικό ή οικονομικό χαρακτήρα,  αφού θα έχει τη δυνατότητα να διαπραγματευθεί με τους δανειστές της, τη μείωση ή την επέκταση του χρόνου αποπληρωμής του δημόσιου χρέους της.»

 Με άλλα λόγια ο Κουμουτσάκος προτείνει ότι,  ο αφανισμός μερικών χιλιάδων αθώων ανθρώπων στη Συρία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως διαπραγματευτικό ατού στα χέρια της κυβέρνησης των δωσίλογων των Αθηνών, ώστε οι τελευταίοι να διαπραγματευθούν τη μείωση του Ελληνικού δημόσιου χρέους.!!

Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από γενοκτονίες. Στο τέλος του δέκατου πέμπτου αιώνα η γενοκτονία των ιθαγενών της Αμερικής, που έγινε για τον χρυσό και το ασήμι, κόστισε τη ζωή 70 εκατομμυρίων ανθρώπων. Η νομιμοποίηση της ήρθε από την επίσημη θεολογία, η οποία δεν θεωρούσε τους ντόπιους πληθυσμούς ανθρώπινα όντα.

 Εξ άλλου ο καπιταλισμός καταφεύγει περιοδικά στην γενοκτονία την οποία χρησιμοποιεί σαν εργαλείο αναδιάταξης, αλλά και, κυρίως, σαν εργαλείο πειθαρχικού ελέγχου της κοινωνίας.

Οι σύγχρονες γενοκτονίες είναι και επιστημονικές και προσχεδιασμένες, και ακολουθούν ένα ορισμένο χρονοδιάγραμμα. Για την επικείμενη αρκούν 3-4 ημέρες. Νομιμοποιητές της, σε ό,τι μας αφορά ως χώρα, ο Κουμουτσάκος και η κυβέρνηση των δοσιλόγων των Αθηνών.

Φυσικά υπάρχει ένα πλέγμα διαφορετικών συμφερόντων, πολλών γειτονικών και μη, χωρών, που υπαγορεύει την ανάγκη της νέας γενοκτονίας. Και στο επίκεντρο των συμφερόντων, το πετρέλαιο.

Στη Μαρξιστική σκέψη υπάρχει μία αντιστροφή, όπου τα καταναλωτικά αγαθά (αντικείμενα) προσωποποιούνται, και τα ανθρώπινα όντα μετατρέπονται σε αντικείμενα. Ως αποτέλεσμα η σχέση ζωής και παραγωγής υποβιβάζει την πρώτη σε επιφαινόμενο της δεύτερης. Ο απόλυτος αυτός παραλογισμός, αποτελεί κανόνα της καθημερινής μας ζωής, μέσα στα πλαίσια του απόλυτου παραλογισμού της καπιταλιστικής διαχείρισης. Τα αποτελέσματα αυτής της διαχείρησης είναι η εικόνα της σημερινής Ελλάδας.

Τα κοινωνικά αγαθά εμπορευματοποιούνται και δίνονται ως λάφυρα στους ιδιώτες. Η ρεμούλα, η διαπλοκή και η αποκάλυψη οικονομικών σκανδάλων είναι στοιχεία της καθημερινότητας. Η κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με την αναλγησία των νέων κάθε τόσο μέτρων. Η ανεργία βρίσκεται σε πρωτοφανή ύψη, οι αυτοκτονίες ξεπέρασαν τις 20 χιλιάδες.

Μέσα σ΄αυτή τη μιζέρια, ¨οι άθλιοι¨ των Αθηνών,  Κουμουτσάκος και κυβέρνηση δοσιλόγων φαντάζουν σαν (υπο) προιόντα παρελθούσης διατηρησιμότητας.

Από δω και πέρα, να είναι σίγουροι γι αυτό, ο ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΛΟΓΟ.

*Ο Μανώλης Παπαδάκης

 Είναι στέλεχος του ΕΠΑΜ

Αναρτήθηκε από Δημήτρης Κυπριώτης

Ξεπουλώντας 6 από τις πιο Κερδοφόρες Ελληνικές Επιχειρήσεις

Την αφήγηση, με την οποία ξεπουλιέται το κάθε τι όσο-όσο «ξεφορτώνοντας» από το δημόσιο τα πρόσθετα «βάρη», «εξυγιαίνοντας» την ελληνική οικονομία σκοντάφτει πάνω στην ανάλυση της Direction Business Reports την οποία δημοσιεύει η «Ημερησία».
Τη θεωρία για τις σπάταλες δημόσιες επιχειρήσεις, με τους τεμπέληδες υπαλλήλους που παρασιτούν σε βάρος του ιδιωτικού τομέα, έρχεται να ανατρέψει ακόμα μια έρευνα που αφορά τις κερδοφόρες ελληνικές επιχειρήσεις.
Την αφήγηση, με την οποία ξεπουλιέται το κάθε τι όσο-όσο, «ξεφορτώνοντας» από το κράτος τα πρόσθετα «βάρη» «εξυγιαίνοντας» την ελληνική οικονομία σκοντάφτει πάνω στην ανάλυση της Direction Business Reports την οποία δημοσιεύει η «Ημερησία».
Στους παρακάτω πίνακες αποτυπώνονται οι 15 μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις σε κύκλο εργασιών και οι 15 πιο κερδοφόρες, για το 2012.
Πρώτη σε κέρδη είναι ο πρόσφατα ξεπουλημένος ΟΠΑΠ ενώ 7η έρχεται η υπό ιδιωτικοποίηση ΔΕΣΦΑ και 8η η ΔΕΠΑ. Στην 9η θέση βρίσκεται ο Διεθνής αερολιμένας Αθηνών, τον οποίο αγόρασε το Μάιο η θυγατρική του δημοσίου επενδυτικού ταμείου συντάξεων του Καναδά (PSP Investments). Στο σφυρί, είναι στα άμεσα σχέδια να μπει και η ΕΥΔΑΠ που κατέχει την 14η θέση.
Σε κύκλο εργασιών 3η είναι και η ΔΕΗ η οποία ήδη, σύμφωνα με σημερινά στοιχεία, το πρώτο εξάμηνο του 2013, εμφάνισε κέρδη 127,1 εκατ. ευρώ.
Έξι δημόσιες επιχειρήσεις βρίσκονται μέσα στις 15 πιο κερδοφόρες της Ελλάδας, έτοιμες να ανταγωνιστούν ακόμα και σήμερα τα "υποδείγματα" επιχειρηματικότητας του Βαρδινογιάννη, του Λάτση και του Μπόμπολα. Εϊναι τα φιλέτα που το ένα μετά το άλλο, με τόση κυνικότητα ξεπουλάει η ελληνική κυβέρνηση.

ΠΗΓΗ

Πλανήτης Γη ή καταχρεωμένος πλανήτης - Οι άνθρωποι μπορούν να είναι ήσυχοι !!!! – Το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος φθάνει τα 223 τρισεκ. δολ. και δεν θα αποπληρωθεί ποτέ – Στην Ελλάδα δημόσιο και ιδιωτικό χρέος στα 552 δισεκ. ευρώ

Οι πολίτες αυτού του πλανήτη μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι.
Το συνολικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος φθάνει τα 223 τρισεκ. δολάρια.
Κανείς δεν πρέπει να ανησυχεί γιατί απλά ποτέ δεν πρόκειται να αποπληρωθούν.

Οι ανεπτυγμένες οικονομίες εμφανίζουν δημόσιο και ιδιωτικό χρέος 157 τρισεκ. δολάρια ή 376% του ΑΕΠ.
Οι αναπτυσσόμενες οικονομίες εμφανίζουν 66,3 τρισεκ. δολάρια δημόσιο και ιδιωτικό χρέος ή 224% του ΑΕΠ.
Αξίζει να αναφερθεί ότι τα δάνεια νοικοκυριών και επιχειρήσεων, το ιδιωτικό χρέος δηλαδή των κατοίκων του πλανήτη Γη φθάνει τα 92,45 τρισεκ. δολάρια.
Το χρέος είναι το μεγαλύτερο παγκόσμιο πρόβλημα.
Τα 223 τρισεκ. δολάρια δεν θα αποπληρωθούν ποτέ.
Στην Ελλάδα ως μέτρο σύγκρισης αναφέρεται ότι το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος φθάνει τα 552 δισεκ. ευρώ.
Ωστόσο πρέπει να τονιστεί ότι ενώ τα χρέη αυξάνονται παγκοσμίως παρά τις μεταρρυθμίσεις που υλοποιούνται η κλασική σύγκριση χρέος προς ΑΕΠ debt/GDP ίσως να μην αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα.
Το 2001 η Αργεντινή είχε χρέος προς ΑΕΠ 60% και χρεοκόπησε ενώ η Ιαπωνία 170% ή με την πλέον διευρυμένη μορφή του περί το 211%.
Ενδεικτικά να αναφερθεί στην περίπτωση της Ελλάδος ότι το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος στα 552 δισεκ. ευρώ αντιστοιχεί στο 300% του ΑΕΠ περίπου.
Τα κράτη είναι χρεωμένα, οι πολίτες είναι επίσης καταχρεωμένοι και το αδιέξοδο συνεχίζεται χάριν στην πολιτική των κεντρικών τραπεζών που παρέχουν ρευστότητα με χαμηλό κόστος για να συντηρούν την παγκόσμια δανεισμένη κοινωνία.

Εξέλιξη οικονομικών μεγεθών ΑΕΠ, χρέους προς ΑΕΠ
Ποσά αποτιμημένα δολάρια

Χώρα	ΑΕΠ	Χρέος	Χρέος προς ΑΕΠ
ΗΠΑ	15,8 τρισεκ.	12,52 τρισεκ.	79%
ΕΕ	12,3 τρισεκ.	11,6 τρισεκ.	92,2%
Ιαπωνία	5,9 τρισεκ.	12,46 τρισεκ.	211%
Κίνα	8,22 τρισεκ.	4,85 τρισεκ.	39%
Γερμανία	3,4 τρισεκ.	2,79 τρισεκ.	81%
Γαλλία	2,64 τρισεκ.	2,37 τρισεκ.	93%
Μ. Βρετανία	2,44 τρισεκ.	2,36 τρισεκ.	94%
Ιταλία	2,11 τρισεκ.	2,44 τρισεκ.	131%
Βραζιλία	2,39 τρισεκ.	1,45 τρισεκ.	55%
Ισπανία	1,38 τρισεκ.	1,03 τρισεκ.	93%
Καναδάς	1,88 τρισεκ.	1,58 τρισεκ.	87%
Ινδία	1,82 τρισεκ.	1,12 τρισεκ.	51%
Ρωσία	2,021 τρισεκ.	183 δισεκ.	8,2%

Στα μεγέθη Χρέος /ΑΕΠ παρουσιάζονται αποκλίσεις που οφείλονται στις διαφορετικές παραμέτρους σύνθεσης του ΑΕΠ και χρέους που χρησιμοποιούνται από τις στατιστικές υπηρεσίες. 

(Πρώτη ενημέρωση: 08:13 30 Αυγούστου 2013)

www.bankingnews.gr

Η κατάσταση δεν αλλάζει, παρά μόνον ανατρέπεται

(Σχόλιο της «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑΣ-ΕΠΑΜ» στο τέλος του άρθρου)

του Παναγιώτη Μπίκα

Μαζί με τον Αύγουστο τελειώνουν και τα όνειρα θερινής νυκτός της κυβέρνησης περί χαλάρωσης της στάσης του Βερολίνου. Ήδη έχει γίνει κατανοητό από τους πάντες ότι το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης είναι ατελέσφορο και ότι νέο πακέτο βοήθειας θα χρειαστεί. Όλα αυτά συνεπάγονται νέα μέτρα που θα είναι και το τελειωτικό χτύπημα στο success story του πρωθυπουργού. Έτσι ήδη άρχισαν να διακινούνται σενάρια περί πρόωρων εκλογών. Χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο ενός ατυχήματος, το σίγουρο είναι ότι ένα ακόμα παιχνίδι ιδιότυπων εκβιασμών θα εξελιχθεί και μια ακόμα παράσταση ελληνικού δράματος για το δυσβάσταχτο χρέος θα παιχτεί στις πλάτες του ελληνικού λαού. Όσο όμως και αν υπάρχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα, κανένα εγχώριο και ξένο κέντρο οικονομικής και πολιτικής εξουσίας δεν επιθυμεί την αλλαγή της υφιστάμενης κατάστασης. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να βασιζόμαστε μόνο στην δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση του ελληνικού λαού έτσι ώστε η κυβέρνηση να πέσει σαν ώριμο φρούτο και να την διαδεχτεί μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. Κι ας δούμε γιατί.

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Τον Ιανουάριο του 2014 η Ελλάδα αναλαμβάνει την εξάμηνη προεδρία της ΕΕ. Ο Έλληνας....
πρωθυπουργός θα είναι ο τελευταίος πρωθυπουργός κράτους μέλους που θα αναλάβει την προεδρία της ΕΕ καθώς όπως ορίζει η συνθήκη της Λισσαβόνας ο επόμενος πρόεδρος της ΕΕ θα υποδειχθεί από τους πρωθυπουργούς των κρατών μελών και θα εγκριθεί - εκλεγεί από το ευρωκοινοβούλιο. Ας εκλεγεί οποιοσδήποτε θέλει από εδώ και πέρα σε οποιαδήποτε κράτος μέλος. Ο κίνδυνος να αναλάβει την προεδρία θα έχει εκλείψει και η επιρροή του θα είναι περιορισμένη. Η πορεία της ΕΕ θα είναι προδιαγεγραμμένη.

Είναι πραγματικά αδιανόητο ότι κάποιος από τους κυρίαρχους κύκλους της ΕΕ θα ήθελε ο τελευταίος μη εκλεγμένος πρόεδρος της, να τους χαλάσει το γλυκό και να μιλάει για αντιμνημονιακές συνταγές και πολιτικές. Ειδικά μάλιστα όταν η ατζέντα της ελληνικής προεδρίας εγκρίθηκε αυτόν τον μήνα και πέραν των άλλων περιλαμβάνει την ολοκλήρωση της νομισματικής ένωσης με τον σχεδιασμό της τραπεζικής και δημοσιονομικής ένωσης και την αντιμετώπιση της μετανάστευσης με την διαφύλαξη των συνόρων.

Πέραν τούτου φαίνεται ότι και ο αμερικανικός παράγοντας στηρίζει πολλά στην προεδρία της ελληνικής κυβέρνησης. Η επιχείρηση εξωραϊσμού της εικόνας των ΗΠΑ που προωθούν και στην οποία τσιμπάει μεγάλο μέρος της κοινωνίας περιμένοντας από αυτούς την λύτρωση από τα μνημόνια, εντάσσεται στα πλαίσια ενός σχεδιασμού στους οποίους περιλαμβάνονται η πρόσφατη αλλά και η επικείμενη επίσκεψη του πρωθυπουργού στις Η.Π.Α. Ο πρωθυπουργός χαίρει της εμπιστοσύνης πλέον των αμερικανών μετά την πώληση των ΔΕΠΑ – ΔΕΣΦΑ σε εταιρείες αζερικών – αμερικανικών συμφερόντων. Η επιλογή του TAP ως αγωγού που θα μεταφέρει το αζέρικο αέριο στην Ευρώπη μόνο τυχαία δεν είναι. Η Ελλάδα έχει ενταχθεί πλήρως στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των Η.Π.Α. Η ελληνική κυβέρνηση έχει συμβάλλει στον περιορισμό της επιρροής της Ρωσίας στην περιοχή και την απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρώσικο αέριο . Επιπλέον η δορυφοριοποίηση της Ελλάδας στα αμερικανό –ισραηλιτικά γεωπολιτικά και στρατιωτικά συμφέροντα αποτελεί το δεκανίκι τους σε μια Μ. Ανατολή που φλέγεται και ενώ ετοιμάζεται εισβολή στην Συρία. Όλα αυτά ενώ η ελληνική προεδρεία συμπίπτει με την χρονική περίοδο που θα ολοκληρώνονται οι διαπραγματεύσεις για την ζώνη ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Η.Π.Α. και ΕΕ.

Και το ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι ποια ελληνική πολιτική δύναμη που θα βρίσκεται στο επίκεντρο της διαμόρφωσης των διεθνών εξελίξεων θα έκανε δώρο μια τέτοια ευκαιρία ειδικά μάλιστα όταν έχει να κερδίσει τόσα πολλά και όταν παίζονται περισσότερα με τον ρόλο της να είναι αναβαθμισμένος;

ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ

Στο εσωτερικό η κυβέρνηση Σαμαρά αφού νομιμοποιήθηκε από την «Αριστερά της ευθύνης» και έχοντας πλέον απαλλαγεί από αυτήν συνεχίζει το μεταρρυθμιστικό έργο της. Το ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας συνεχίζεται με εντατικούς ρυθμούς και τα κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα απορυθμίζονται και καταργούνται. Το έργο της είναι ακόμα όμως ημιτελές. Και δεν αφορά μόνο την δήμευση της περιουσίας της λαϊκής οικογένειας βλ. κατάσχεση πρώτης κατοικίας.

Το έργο της κυβέρνησης περιλαμβάνει επιπλέον την διατύπωση του ιδεολογήματος της επόμενης ημέρας όπως και την αναδιάταξη του πολιτικού χάρτη.

Μια Ελλάδα υπεύθυνη χώρα που έχει βάλει τάξη στα του οίκου της (άλλο θέμα αν αυτό θα μαγειρευτεί) και πλέον δεν χρειάζεται μνημόνια και ξένες επιτηρήσεις αλλά τις υπεύθυνες δυνάμεις του τόπου που πρέπει να συνεχίσουν το έργο τους. Η αντίθεση μνημονιακών αντιμνημονιακών δυνάμεων δεν θα υφίσταται. Οι υπεύθυνες δυνάμεις έσωσαν την πατρίδα και θα αποτελούν εγγύηση της σωτηρίας και της επανα-ισχυροποίησης της. Οι υπεύθυνες αυτές δυνάμεις θα περιλαμβάνουν δυνάμεις από τους εκσυγχρονιστές της «ισχυρής Ελλάδας», τους «υπεύθυνους αριστερούς» έως την δεξιά σε κάθε έκφανση της, ακόμα και τον «ακροδεξιό ακτιβισμό» περιβεβλημένο με ένα μανδύα πολιτικού καθωσπρεπισμού. Και πως αλλιώς θα μπορούσε να γίνει άλλωστε, αφού η σωτηρία της πατρίδας επιβάλλει ένα άτεγκτο κράτος, χωρίς ίχνος ευαισθησίας που θα έχει παραχωρήσει τα πάντα σε ιδιώτες, μη παρέχοντας καμιά υπηρεσία στους πολίτες και ταυτόχρονα θα τσακίζει κάθε απόπειρα διεκδίκησης ατομικού και κοινωνικού δικαιώματος διαπομπεύοντας τους αδύνατους και όσους έχουν αντίθετη γνώμη.

Όλες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις αποτελούν στηρίγματα του εγχώριου αστικού συστήματος και προσδοκούν σε συμμετοχή στη νομή και διαχείριση της εξουσίας την επόμενη ημέρα . Με πολιτικά τεχνάσματα, την τρομοκράτηση και την παραπλάνηση του ελληνικού λαού θα υφαρπάξουν την ψήφο του με στόχο τον σχηματισμό κυβέρνησης και την διατήρηση του υπάρχοντος status quo. Και είναι κάτι που θα καταφέρουν όσο το λαϊκό κι εργατικό κίνημα βρίσκεται σε «ύφεση». Ακόμα και στην περίπτωση που έρθει πρώτο κόμμα ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., για να σχηματίσει κυβέρνηση, θα αναγκασθεί να είναι όμηρος των «λοιπών δημοκρατικών» ή «αντιμνημονιακών» δυνάμεων που θα προσπαθούν να επιβάλλουν την ατζέντα τους και να «νερώσουν» το πολιτικό του πρόγραμμα.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΑΠΟΤΟΚΟ ΛΑΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Έτσι, ένας ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. που απλά περιμένει να του ανατεθεί η εξουσία εκμεταλλευόμενος την δυσαρέσκεια και την απόγνωση των λαϊκών στρωμάτων δεν έχει τύχη. Ή θα αναγκασθεί να αναδιπλωθεί ή θα αποτελέσει μια σύντομη παρένθεση μη μπορώντας να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του ελληνικού λαού. Για να μπορέσει ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. να συγκροτήσει κυβέρνηση που θα αποτελέσει τομή για τα πολιτικά πράγματα του τόπου, πρέπει να στηριχθεί σε ένα μεγάλο παλλαϊκό κίνημα που θα ανατρέψει την υπάρχουσα κυβέρνηση και τους πολιτικούς της σχεδιασμούς. Μόνο έτσι θα μπορέσει να επιβάλλει το πολιτικό του στίγμα και πρόγραμμα. Η κυβέρνηση αυτή θα είναι το αποτέλεσμα των αγώνων και των αντιστάσεων του ελληνικού λαού, των οποίων θα αποτελεί μέρος και τους οποίους θα δικαιώσει. Και μια τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να είναι άλλη από μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Για την επίτευξη του στόχου αυτού, χρειάζεται ένα ειλικρινές κάλεσμα του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. προς το σύνολο των δυνάμεων της Αριστεράς που θα απελευθερώσει τις δημιουργικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας και θα τις μετατρέψει σε ένα μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα αισιοδοξίας και ανατροπής

Οι ευκαιρίες που έχουμε μπροστά μας είναι πολλές. Αρχής γενομένης από την ΔΕΘ που πρέπει να εξελιχθεί σε ένα μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο που θα ξεσηκώσει όλες τις πόλεις της Ελλάδας σε αντιστασιακό ρυθμό. Η συνέχεια πρέπει να δοθεί με τους αγώνες των εκπαιδευτικών που θα στηριχθούν χωρίς να γίνουν τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος. Έτσι ώστε σιγά σιγά όλα τα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται από τις μνημονιακές πολιτικές να μπουν σε ρυθμούς διεκδίκησης και αγώνα.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα έχει ανάγκη την στήριξη από επιχειρηματικά κέντρα και «προστάτιδες δυνάμεις». Δεν θα προκύψει από αλλαγή των κοινοβουλευτικών συσχετισμών. Θα έχει προκύψει ως αποτέλεσμα των αγώνων του κυρίαρχου ελληνικού λαού και σε αυτόν θα λογοδοτεί. Θα έχει τσακίσει τα ακροδεξιά ιδεολογήματα και το κράτος τρόμου και πυγμής που πάνε να επιβάλλουν. Θα έχει ακυρώσει τα σχέδια για την ένταξη της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και θα έχει ανατρέψει τα πλάνα για μια αυταρχική ΕΕ. Με την στήριξη του ελληνικού λαού θα ανοίξει προοδευτικούς σοσιαλιστικούς δρόμους και θα αποτελέσει επίκεντρο γενικότερων πολιτικών εξελίξεων στην Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή.

από το «iskra.gr»

Σχόλιο «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑΣ-ΕΠΑΜ»: Αυτή η ιδεοληπτική εμμονή στην περίφημη κυβέρνηση της «Αριστεράς» μόνο κακό πρόκειται να κάνει στους ίδιους τους εμπνευστές της. Η απάντηση στο γιατί είναι απλή. Με βάση ποια λογική ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας που σήμερα χειμάζονται από τις πολιτικές του καθεστώτος, πρέπει να γίνουν πρώτα αριστεροί για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα; Το πάνδημο αίτημα του ελληνικού λαού σήμερα για Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατία, Ελευθερία και κοινωνική προκοπή γιατί είναι «αριστερό» αίτημα; Αν οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως «αριστεροί» ενστερνίζονται τα παλλαϊκά αυτά αιτήματα, τότε δεν έχουν παρά να ενωθούν με τον κόσμο και να παλέψουν μαζί του γι’ αυτά, προσπαθώντας να ενώσουν τον λαό στη βάση των πραγματικών αναγκών του.

Γιατί άραγε ζητούν τη στήριξη του ελληνικού λαού για να ανοίξουν «προοδευτικούς σοσιαλιστικούς δρόμους» και δεν έρχονται να παλέψουν μαζί με το λαό με βάση τη λογική και το πώς ο ίδιος κατανοεί τα προβλήματα και τις καθημερινές του ανάγκες; Γιατί τον διαιρούν στη βάση της δικής τους ιδεολογίας και σεχταριστικής αντίληψης; Διότι αυτό γίνεται όταν τα παλλαϊκά αιτήματα τα ιδιοποιούνται και τα εκφέρουν μόνον ως «αριστερά» αιτήματα και αγωνίζονται να πείσουν για το δικό τους δίκιο και όχι για να κατανοήσουν και να παλέψουν μαζί με τον λαό για το δικό του δίκιο.

Αυτή την αντιστροφή εκμεταλλεύεται το καθεστώς για να επιβάλλει τη πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» καθιστώντας την «αριστερά» εν δυνάμει πυλώνα στήριξής του. 

Γι' αυτό κι εμείς στο Ε.Πα.Μ. επιμένουμε στην ενότητα της πλειοψηφίας του λαού πέρα από τεχνητούς διαχωρισμούς στη βάση των βασικών σήμερα λαϊκών αιτημάτων, που αναδεικνύουν τον αγώνα ως εθνικοαπελευθερωτικό και συνοψίζονται στην αναγκαιότητα ανατροπής του καθεστώτος κατοχής, της μονομερούς διαγραφής του χρέους, της απαγγίστρωσης από την Ε.Ε. με πρώτο βήμα την έξοδο από την ευρωζώνη και την καθιέρωση Εθνικού κρατικού νομίσματος, τη Συντακτική Εθνοσυνέλευση, την τιμωρία των ενόχων κτλ., όπως αυτά περιγράφηκαν αναλυτικά στην Ιδρυτική μας Διακήρυξη. 

Αναρτήθηκε από ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.

Οι Γερμανοί κρατικοποιούν και πάλι την ενέργεια, αλλά θέλουν να ιδιωτικοποιήσουμε τη δική μας

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Όταν οι άλλοι έρχονταν, αναζητώντας τρόπο να ξεφορτωθούν τους ιδιώτες από την διανομή της ηλεκτρικής ενέργειας, εμείς πηγαίναμε, θεωρώντας ως την τελευταία λέξη του οικονομικού εκσυγχρονισμού την ιδιωτικο-ποίηση της παραγωγής ρεύματος και του δικτύου μεταφοράς του. Και ποιοι είναι οι άλλοι; Οι Γερμανοί πολίτες! Που δέκα χρόνια αφότου ξεκίνησε η επιχείρηση ιδιωτικοποίησης του πολυτιμότερου αγαθού μετά το νερό, έχουν έρθει αντιμέτωποι με τις δραματικές της επιπτώσεις και πιέζουν με κάθε τρόπο για να διώξουν τις ιδιωτικές εταιρείες. Το μέσο δε που ενεργοποίησαν είναι το δημοψήφισμα, αξιοποιώντας μια μακρά παράδοση που υπάρχει στη Γερμανία.

Συγκεκριμένα, τόσο στο Βερολίνο όσο και στο Αμβούργο μια πολλά υποσχόμενη πολιτική συνάντηση οικολόγων, αριστερών κομμάτων και συνδικαλιστικών στελεχών ξεκίνησε μια...
εκστρατεία συγκέντρωσης υπογραφών με αίτημα να διεξαχθεί δημοψήφισμα κι έτσι οι πολίτες των δύο κρατιδίων να πουν την δική τους γνώμη για το κατά πόσο θέλουν τα δίκτυα διανομής της ενέργειας να συνεχίσουν ανήκουν στους ιδιώτες. Στην γερμανική πρωτεύουσα όπου το μέτωπο που συγκροτήθηκε φέρει τον τίτλο Berliner Energietisch (Πίνακας ενέργειας του Βερολίνου) διευρύνθηκε στη συνέχεια με την συμμετοχή ενώσεων ενοικιαστών, εκκλησιαστικών οργανώσεων, ακόμη και με την παρουσία μιας από τις μεγαλύτερες κρατικές όπερες (Staatskapelle). Έτσι στις 11 Ιουνίου ανακοίνωσε δημόσια την τεράστια επιτυχία του καθώς συγκέντρωσε 265.000 υπογραφές εκλογέων, ξεπερνώντας κατά πολύ το όριο των 173.000 υπογραφών (που αντιστοιχεί στο 7% των 2,4 εκ. ψηφοφόρων) το οποίο υποχρεώνει την κυβέρνηση του κρατιδίου να διενεργήσει το δημοψήφισμα. Η θετική ανταπόκριση των Βερολινέζων στο κάλεσμα συγκέντρωσης υπογραφών μπορεί να εξηγηθεί εύκολα, παρότι η πρωτεύουσα της Γερμανίας ουδέποτε έζησε τα ακραία εκφυλιστικά φαινόμενα που έφερε η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας για παράδειγμα στις ΗΠΑ με τα μπλακ άουτ της Καλιφόρνιας. Μόνο 10,7 λεπτά της ώρας ανέφερε χαρακτηριστικά σε πρόσφατο άρθρο του το περιοδικό Σπίγκελ έμειναν ολόκληρο το 2011 χωρίς ρεύμα οι Βερολινέζοι, όταν στο Λονδίνο ο αντίστοιχος χρόνος ήταν τριπλάσιος.

Αυξήσεις στα τιμολόγια του ρεύματος

Τα δεινά που έφερε η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας στην Γερμανία ήταν άλλα. Πριν απ’ όλα η αύξηση της τιμής του ρεύματος κατά 21% μέσα σε δύο μόλις χρόνια που προκάλεσε τεράστιο πρόβλημα στα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα. Η οργή των Βερολινέζων κατά της ιδιωτικοποίησης σχετίζεται επίσης με τις αντεργατικές τακτικές της σουηδικής εταιρείας Vattenfall που απέκτησε τον έλεγχο της BEWAG, έχοντας έτσι ένα ιδιωτικό μονοπώλιο να παίρνει την θέση του δημοτικού – κρατικού μονοπωλίου και την προπαγάνδα περί απελευθέρωσης της αγοράς ώστε να δημιουργηθεί περιβάλλον ανταγωνισμού με την συμμετοχή πολλών εταιρειών να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος. Η σουηδική εταιρεία μόλις τον Μάρτιο του 2013 απέλυσε 300 εργαζόμενους, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει προχωρήσει στην κατάργηση 1.500 θέσεων εργασίας. Ως αποτέλεσμα την άνοιξη έγιναν πολλές εργατικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στην σουηδική εταιρεία. Ο τρίτος και καθόλου αμελητέος λόγος, δεδομένων των ευαισθησιών των Γερμανών, σχετίζονται με την προκλητική επιμονή της Vattenfall να χρησιμοποιεί λιγνίτη για την παραγωγή ρεύματος, αντλώντας μόνο το 1,4% της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Η εμμονή της με τις πιο παρωχημένες, επικίνδυνες και βρόμικες πηγές ενέργειας έκανε την υπομονή των Γερμανών να ξεχειλίσει όταν η Vattenfall κατέθεσε μήνυση εναντίον της ομοσπονδιακής κυβέρνησης με αφορμή την απόφαση της καγκελαρίου Μέρκελ να διακόψει την λειτουργία των πυρηνικών εργοστασίων της χώρας, αμέσως μετά το ατύχημα στην Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, τον Μάρτιο του 2011. Η απάντηση των Σουηδών ήταν να απαιτήσουν ως αποζημίωση 1 εκ. ευρώ για κάθε μέρα από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση την οποία μάλιστα έσυραν στο Διεθνές Κέντρο Διευθέτησης Επενδυτικών Διαφορών της Παγκόσμιας Τράπεζας. Το συγκεκριμένο περιστατικό δείχνει με πολύ καθαρό τρόπο την αδιαφορία που επιδεικνύουν οι διεθνείς επενδυτές απέναντι σε εθνικές προτεραιότητες, όπως είναι για παράδειγμα η προσήλωση σε διαδικασίες παραγωγής φιλικές προς το περιβάλλον. Κι αν φτάνουν να οδηγούν την Μέρκελ στα δικαστήρια μπορούμε να φανταστούμε τι επιθετικότητα μπορούν να επιδείξουν οι διεθνείς επενδυτές απέναντι σε πιο αδύναμες κυβερνήσεις, εκ παραδόσεως επιρρεπείς στην υποτέλεια και την ξενοδουλεία, που δίνουν γη και ύδωρ στους διεθνείς επενδυτές αντιμετωπίζοντας τα κεφάλαιά τους ως μάννα εξ ουρανού ή ως επιβράβευση της πολιτικής που ακολουθούν. Σημείο των καιρών, θα μπορούσε κάποιος να πει: Όταν από τους ψηφοφόρους δεν αναμένεται καμιά επιβράβευση κι αντιμετωπίζονται ως «εχθρός λαός», τότε αυτή επιζητείται απ’ έξω κι από κείνους μάλιστα που αντιμετωπίζουν την χώρα ως πεδίο κερδοσκοπίας.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως έχουν και τα αιτήματα της Βερολινέζικης πρωτοβουλίας που διεκδίκησε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος και πέτυχε να συγκεντρώσει τον απαιτούμενο αριθμό υπογραφών. Το πρώτο και προφανές αίτημα σχετίζεται με την εξαγορά της εταιρείας από τις κρατιδιακές αρχές. Ακόμη κι αυτό το αίτημα όμως συμπληρώνεται από άλλα αιτήματα που εγγυώνται την – όσο το δυνατόν – πιο δημοκρατική λειτουργία της εταιρείας. Ειδικότερα ζητούν στη νέα 15μελή διοίκηση να συμμετέχουν 7 αντιπρόσωποι από την δημοτική εταιρεία, 6 αντιπρόσωποι από τον κόσμο κι οι άλλες δύο θέσεις να καλύπτονται από τον υπουργό Περιβάλλοντος και τον υπουργό Οικονομικών του κρατιδίου. Με αυτό τον τρόπο η απόρριψη της ιδιωτικοποίησης δεν σημαίνει κατά κανέναν τρόπο παράδοση της εταιρείας στους κρατικούς μανδαρίνους και σε μια ανεξέλεγκτη γραφειοκρατία που θα λειτουργεί προς όφελος των ιδιωτών. Ξεχωριστής σημασίας αίτημα που εξηγεί και την θέρμη με την οποία αγκάλιασαν οι Βερολινέζοι την εκστρατεία συγκέντρωσης υπογραφών, πέρα από την απαγόρευση επενδύσεων σε πυρηνικά εργοστάσια και λιγνιτικές μονάδες και την υποχρέωση επενδύσεων σε προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας, ήταν και η απαγόρευση καθ’ οποιονδήποτε τρόπο των διακοπών στην παροχή ρεύματος. Με αυτό τον τρόπο διασφαλίζεται ο δημοκρατικός, κοινωφελής χαρακτήρας της διαδικασίας ηλεκτροδότησης, καθώς ακόμη και οικογένειες που δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν τους λογαριασμούς δεν θα μένουν στο σκοτάδι, όπως ολοένα και συχνότερα συνέβαινε στο Βερολίνο, απ’ τη στιγμή που πρυτάνευαν τα κερδοσκοπικά κριτήρια.

Δημόσιο χρέος κατά δημοσίου συμφέροντος

Εξ ίσου επιτυχημένη ήταν και η διαδικασία συγκέντρωσης υπογραφών στο Αμβούργο όπου συγκεντρώθηκαν από την Πρωτοβουλία Unser Hamburg, Unsewr Netz (Το Αμβούργο μας, το Δίκτυο μας) 115.000 υπογραφές, όταν το όριο για να γίνει δεκτό το αίτημα είναι 60.000 υπογραφές ή το 5% του εκλογικού σώματος των 1,2 εκ. ψηφοφόρων. Στο Αμβούργο μάλιστα η επιτυχία μπορεί να χαρακτηριστεί μεγαλύτερη αν λάβουμε υπ’ όψη μας την σθεναρή αντίδραση του χριστιανοδημοκρατικού κυβερνώντος κόμματος που προσέφυγε μέχρι και στο ανώτατο συνταγματικό δικαστήριο για να μπλοκάρει την πρωτοβουλία. Τόσο όμως η απόφαση του τον Μάρτιο του 2013, όσο κι οι εκατοντάδες χιλιάδες υπογραφές που συγκεντρώθηκαν δεν εγγυώνται ότι οι κάτοικοι της γερμανικής πρωτεύουσας και του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας θα εκφράσουν έστω την άποψή τους για ένα θέμα που αφορά τόσο έντονα την καθημερινότητά τους. Κι αυτό γιατί παρότι οι εθνικές εκλογές στις 22 Σεπτεμβρίου αποτελούν ιδανική ευκαιρία για να στηθούν ταυτόχρονα και κάλπες στο κάθε κρατίδιο για να διεξαχθεί το δημοψήφισμα, οι κρατιδιακές κυβερνήσεις ξέροντας ότι το 60% των ψηφοφόρων θα πει όχι στην ιδιωτικοποίηση ήδη αναζητούν τρόπους για να το ματαιώσουν. Στο Βερολίνο για παράδειγμα εμφανίζεται ως εμπόδιο το υψηλό δημόσιο χρέος που φθάνει τα 60 δισ. ευρώ ώστε να απαγορευθεί οποιαδήποτε συζήτηση εξαγοράς του δικτύου.

Φαίνεται έτσι πώς όχι μόνο στον ευρωπαϊκό νότο αλλά και στον βορρά αξιοποιείται το δημόσιο χρέος έτσι ώστε να προωθηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος, της κοινωνικής ευημερίας, της ασφάλειας και της περιβαλλοντικής ισορροπίας. Φαίνονται επίσης και τα όρια που έχουν ανάλογες δημοκρατικές πρωτοβουλίες σε μια εποχή που το κράτος δεν διστάζει να καταστρατηγεί συντάγματα και νόμους.

Ξεχωριστή σημασία για την Ελλάδα όμως έχει το γεγονός ότι στην Γερμανία (κι όχι σε κάποια χώρα του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου με αδύναμο ρυθμιστικό πλαίσιο) το πείραμα υλοποιήθηκε και απέτυχε. Σημασία έχει επίσης το γεγονός ότι οι ίδιοι οι πολίτες δεν επιθυμούν τους ιδιώτες στην ενέργεια, κατά συνέπεια οι ιδιωτικοποιήσεις στερούνται λαϊκής νομιμοποίησης. Δεν ξέρουμε ποιά ήταν η γνώμη των ψηφοφόρων του Βερολίνου και του Αμβούργου πριν δοθούν τα δίκτυα στους ιδιώτες. Τώρα όμως τοποθετούνται μετά λόγου γνώσεως, ζητώντας να φύγουν οι ιδιώτες! Ποιος τους ακούει;

«Κονταίνουν» τη ΔΕΗ

Τα παραπάνω συμπεράσματα αποκτούν μεγάλη σημασία για την Ελλάδα από τη στιγμή που η κυβέρνηση Σαμαρά αποφάσισε να «σπάσει» στα τρία την ΔΕΗ για να μπορέσει να την ξεπουλήσει, εφαρμόζοντας τις προβλέψεις του Μνημονίου. Το κυβερνητικό σχέδιο τριχοτόμησης της ΔΕΗ, που θα ολοκληρωθεί το 2016,  είναι εμφανές ότι ως ζητούμενο δεν είχε την ενεργειακή ασφάλεια της Ελλάδας (την απρόσκοπτη δηλαδή παροχή ρεύματος για το μέλλον που κάθε άλλο παρά δεδομένη πρέπει να θεωρείται με βάση την γεωγραφία της Ελλάδας), το συμφέρον των καταναλωτών (πχ φθηνά τιμολόγια), κοινωνικά – δημοκρατικά κριτήρια (να σταματήσει με έναν κοινωνικά αποδεκτό τρόπο για παράδειγμα το αίσχος των διακοπών παροχής σε 1.000 νοικοκυριά την ημέρα) ή φιλοπεριβαλλοντικές ευαισθησίες (μείωση κατανάλωσης, χρήση ΑΠΕ, κλπ.). Κριτήριο της κυβέρνησης ήταν το «κόντεμα» της ΔΕΗ ώστε να βρεθούν πιθανοί αγοραστές, οι δυνατότητες των οποίων να είναι συμβατές με τα μεγέθη της προς πώληση εταιρείας. Οι κίνδυνοι ωστόσο που ελλοχεύουν όχι μόνο για τους 20.000 εργαζόμενους της εταιρείας αλλά και για τα 6,5 εκ. πελατών της και το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον είναι οφθαλμοφανείς. Κατ’ αρχήν ένα άνευ προηγουμένου πλιάτσικο σε μια επιχείρηση που το 2012 εμφάνισε θετικό αποτέλεσμα κατά 30 εκ. ευρώ και υπ’ αυτή την έννοια η πώλησή της δεν δικαιολογείται στην βάση του περιορισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος. Η ΔΕΗ είναι ήδη κερδοφόρα. Αν δε, έπαυε να επιδοτεί τους ιδιώτες παραγωγούς όπως κάνει σήμερα κατά σκανδαλώδη τρόπο θα μπορούσε κάλλιστα να μειώσει τα οικιακά τιμολόγια ή να επιδοτήσει την κατανάλωση ρεύματος στις οικογένειες των 1,3 εκ. ανέργων. Η κυβέρνηση επίσης χαμηλώνοντας τόσο πολύ τον πήχη στην πραγματικότητα δίνει μια δεύτερη ευκαιρία για εύκολα και γρήγορα κέρδη στους ευρωπαϊκούς ενεργειακούς κολοσσούς (την γερμανική RWE, την γαλλική EDF, την ιταλική ENEL, κ.α. που περιμένουν να μπουν στην ελληνική αγορά) τώρα που στην υπόλοιπη Ευρώπη αποκαλύπτεται ο καταστρεπτικός τους ρόλος στην διαχείριση ενός κοινωνικού αγαθού, όπως η ενέργεια. Η Ελλάδα δηλαδή θα αποδειχθεί Γη της Επαγγελίας για αχαλίνωτη κερδοσκοπία δεδομένης της απροθυμίας των κυβερνήσεων να επιβάλουν ακόμη κι αυτά τα ισχυρά ρυθμιστικά πλαίσια που ισχύουν στην Ευρώπη (και τα οποία αποδείχθηκαν πλήρως αναποτελεσματικά όπως διδάσκει η γερμανική εμπειρία). Για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει από τώρα να αποτραπεί η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Αύριο θα είναι αργά…

από τα «Επίκαιρα»

Αναρτήθηκε από ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.