Θέλω να δώ τον Πάπα

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Ο Τσίπρας είδε τον Πάπα και θέλει τώρα να δει τον εαυτό του και τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Η ιδέα πανικοβάλλει τον Σαμαρά αλλά δυσαρεστεί μερικούς, ως φαίνεται, και στην Αριστερά. Παρέα με τον Πάπα τι Αριστερά θα δούμε, λένε. Επισήμαναν σχετικώς ότι ο Τσίπρας παρέλειψε στη διπλή εμφάνισή του στη ΔΕΘ να μιλήσει για κυβέρνηση της Αριστεράς. Άμα δεν το λες, δεν είσαι. Είσαι ότι δηλώσεις, αποφάνθηκε προ δεκαετιών ο αείμνηστος Τσαρούχης. Ο ζωγράφος ήτο είρων.

Ας τα πάρουμε ένα-ένα. Όλοι και χωρίς εξαίρεση (στην Αριστερά) όταν μιλάνε για το λαϊκό Κίνημα αποφαίνονται ότι είναι κάτι που δεν υπάρχει ή φυτοζωεί ενώ είναι απαραίτητο. Το λαϊκό Κίνημα δεν μπορείς να το φτιάξεις όπως το χαλασμένο ποδήλατο του παιδιού σου. Κανείς δεν μπορεί να κατασκευάσει λαϊκό Κίνημα χωρίς ευνοϊκές αντικειμενικές συνθήκες. Η ηγεσία μπορεί να το ενθαρρύνει, μπορεί να το βοηθήσει να αναπτυχθεί, να υποστηρίξει κάθε εστία εμφάνισής του. Αλλά δεν μπορεί να το κατασκευάσει. Το έχω ξαναγράψει: θα αρκούσε οι άνεργοι και δεινοπαθούντες να περνάνε για μια καλημέρα στις καθαρίστριες που ξεροσταλιάζουν στο Υ/ΟΙΚ. και το Κίνημα θα ήταν σχεδόν έτοιμο. Καμιά τέτοια διάθεση. Με δυο λόγια η κατάσταση δεν είναι επαναστατική. Τι μένει; Μένει να περάσεις από τη διαπίστωση στην αποδοχή ότι επαναστατικό Κίνημα δεν υπάρχει αλλά υπάρχει εν δυνάμει εκλογική πλειοψηφία. Και μπορεί να αποδειχθεί πολύ σταθερή και ικανή να κατασκευάζει μακρόχρονες καταστάσεις, το ΠΑΣΟΚ το επιβεβαιώνει-το τι έπραξε είναι άλλο θέμα.

Ένα παράδειγμα: Ο Τσίπρας (θα κάνουμε αυτό που μπορούμε όχι αυτό που θέλουμε, είπε) δεσμεύθηκε να δώσει 171 ευρώ παραπάνω (από 580 ευρώ ο μισθός στα 751). Το ποσό στις μέρες μας είναι πολύτιμο αν και καθαυτό είναι σχεδόν γελοίο. Αν δεν υπάρξει αντίρρηση από τις Βρυξέλλες θα φανεί ότι οι σημερινοί κυβερνώντες μας δούλευαν κανονικά ότι δήθεν διαπραγματεύονται. Αν, όμως, οι Βρυξέλλες πουν όχι τότε δυο τινά: ή ο κόσμος θα σκύψει το κεφάλι και η κυβέρνηση πιθανότατα θα χάσει το δικό της ή ο κόσμος θα εξαγριωθεί. Αν συμβεί το δεύτερο, να το Κίνημα από εκεί που δεν το περίμενες, στο άψε-σβήσε. Μετά βλέπουμε. Δεν θα επεκταθώ στο τι μπορεί να δούμε επειδή τα «αν» είναι πολλά. Ένα μόνο: είναι άραγε η Γερμανία διατεθειμένη να εξωθήσει την Ελλάδα στα άκρα (ακόμα και εκτός ευρώ/ΕΕ) διακινδυνεύοντας την ευρωπαϊκή ενότητα και την κυριαρχία της σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή από οικονομική αλλά κυρίως από γεωπολιτική άποψη; 

Πιστεύω ότι αυτό είναι το σημείο της πραγματικά σκληρής διαπραγμάτευσης. Έχει ο Τσίπρας στρατηγική επ' αυτού; Δεν γνωρίζω. Θεωρώ, είναι υπόθεση, ότι ο Τσίπρας (από όσα δημοσίως λέει) έχει βάλει λυτούς και δεμένους, από τον Ντράγκι ως τον Πάπα (;) να πουν στη Μέρκελ να λογικευτεί. Θα το κάνουν; Θα τα καταφέρουν; Δεν γνωρίζω. Ποιος είναι σίγουρος αν η Γερμανία έχει και λίγο μυαλό εκτός από ξεροκεφαλιά; Αυτό που βλέπω είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον Τσίπρα, ακολουθεί μια συνεκτική στάση, συνακόλουθη με την κατάσταση του λαϊκού Κινήματος, την αδράνειά του. Θα του βγει; Ποιος ξέρει; Πάντως αν η δέσμευση για μέτρα ανακούφισης (δεν είναι πρόγραμμα αλλά μέτρα ανακούφισης) δημιουργήσει, από ξεροκεφαλιά των Βρυξελλών/Βερολίνου, αυτό που τώρα δεν έχουμε, δηλαδή λαϊκό Κίνημα, τότε τα ξαναλέμε.

Όλα αυτά υπό «κανονικές» συνθήκες. Αν, όμως, οι συνθήκες πάψουν να είναι «κανονικές»; Αν επιβεβαιωθούν οι ακριτομύθιες Ρώσων αλλά και Νατοϊκών ότι οι συγκρούσεις στην Ουκρανία και στη Μ. Ανατολή θα επεκταθούν στα Βαλκάνια και ειδικά στην Ελλάδα; Κινδυνολογία; Δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει όσα λέγονται επειδή πιστεύει στο Διεθνές Δίκαιο και στην Ειρήνη. Τα πολεμικά γεγονότα είναι δεδομένα. Και οδηγούν, οδήγησαν ήδη, σε αλλαγές συνόρων. Αφορμές δεν λείπουν. Στα Βαλκάνια περισσεύουν αιτίες και αφορμές με πρώτη-πρώτη την Ελλάδα που αίφνης βρέθηκε με πετρέλαιο και σπάνιες γαίες-αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων. Οι άρπαγες ξεφυτρώνουν όπως τα μανιτάρια. Κανείς φυσικά, ούτε η Τουρκία, κάνει κάτι εν νηνεμία. Όταν, όμως, το βαρομετρικό δείχνει επερχόμενη θύελλα, η κοινή λογική υπαγορεύει ότι ο κάθε ενδιαφερόμενος (άρπαγας) προετοιμάζεται για την ίσως απότομη αλλαγή των καιρικών συνθηκών και ενημερώνει σχετικώς συναγωνιστές και ανταγωνιστές. Ώστε να ανιχνεύσει αντιδράσεις και να προϊδεάσει για τις εξελίξεις, να μη χαλάσει η δουλειά. Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται. Αν είναι αγέλη είναι απαραίτητη η (προ) συνεννόηση. Όποιος ανίδεος κοιμάται με το Διεθνές Δίκαιο στο προσκεφάλι του και ονειρεύεται την αιώνια Ειρήνη είναι ο ιδεώδης για να τον πιάσουνε στον ύπνο.

Πηγή:http://iskra.gr/

http://monaxeros.blogspot.gr/