η επικαιρότητα του Πάμπλο Νερούδα από τη Χιλή ως την Χαλκιδική

αν σήμερα το 1973 φεύγει από τη ζωή ο Πάμπλο Νερούδα... Το παρακάτω φωτορεπορτάζ του Βασίλη Μαθιουδάκη για ‪#‎ToPeriodiko‬ από το Valparaiso της Χιλής αφορά τη σκέψη και την έμπνευση του ποιητή αλλά και τα σύγχρονα προβλήματα που προκύπτουν από την υπερεκμετάλευση και την καταστροφή του περιβάλλοντος από τη Χιλή μέχρι τη Χαλκιδική...

Η πολιτική μοναξιά του 

Valparaiso

Φωτογραφίες, κείμενο: Βασίλης Μαθιουδάκης - Φωτο-Booth - 10/07/2014

Όταν οι Ισπανοί κατακτητές – εξερευνητές του 16ου αιώνα 

– έφτασαν σ’ ένα μικρό παραθαλάσσιο ινδιάνικο χωριό της φυλής

 τσάνγκο στην κεντρική Χιλή, το ονομάτισαν «η κοιλάδα του παραδείσου», Valparaiso. Η γοητεία του τοπίου επιβάλλεται

 στους αποικιοκράτες και η – στρατηγικής και εμπορικής 

σημασίας – τοποθεσία επιβάλλεται στη γοητεία.

Ο δρών χρόνος μεταποίησε τον τόπο σε ένα μεγάλο λιμάνι με τεράστια ακμή 

έως τη διάνοιξη της διώρυγας του Παναμά. Ο χρόνος, λοιπόν, καθορίζει τη 

ζωή της πόλης με έντονες εναλλαγές και επιδράσεις, μετατρέποντάς την σε 

ένα πολύχρωμο μωσαϊκό σπιτιών και ανθρώπων. Τα σπίτια 

σκαρφαλωμένα στους δεκάδες απότομους λόφους ενορχηστρώνονται 

στα δαιδαλώδη στενά με πρωταγωνιστή το χρώμα. Μια πόλη μνημείο 

όπως αποφάσισε η Unesco.

Μια πόλη με έντονες αντιφάσεις και πλούσια κινηματική δράση. Ο 20ος 

αιώνας ήταν αιώνας μεγάλων διαδηλώσεων.  Απεργίες και 

κινήματα συγκροτήθηκαν για το αυτονόητο δίκιο του εργάτη, την 

αξιοπρεπή δουλειά, την παιδεία, τη ζωή. 

"Το ελεύθερο επαναστατικό πνεύμα, που ξεπήδησε από
τα χρωματιστά ξυλόσπιτα και τις επικλινείς φαβέλες, προσέλκυσε το ενδιαφέρον του μεγάλου ποιητή της Χιλής,  Πάμπλο Νερούδα"

Το σπίτι του τώρα είναι μουσείο και αγναντεύει τον ωκεανό, καρφιτσωμένο 

στους πιο ψηλούς λόφους της πόλης. Ο όμορφος τόπος γέννησε και 

γαλούχησε τον Σαλβαδόρ Αλιέντε, ο δρών χρόνος για άλλη μια φορά 

καθόρισε την ανυπάκουη διάθεση των κατοίκων της.

Κάτοικοι που επέλεξαν το δρόμο της αντίστασης, πληρώνοντας βαριά το 

τίμημα, μιας και η κυβέρνηση της Χιλής, πολύ διακριτικά, απομόνωσε την 

πόλη οικονομικά και εμπορικά. Με σήμα κατατεθέν ένα άτυπο εμπάργκο, 

που ο αφελής τουρίστας δεν μπορεί να διακρίνει, η φιλοαμερικανική 

πολιτική προσπάθησε να εξαθλιώσει την οικονομία για να κάμψει

 το επαναστατικό, αυτό, πνεύμα. Ένα πνεύμα γνήσιο λατινοαμερικάνικο, 

ένα πνεύμα κατά του δυνάστη, ένα πνεύμα αντίστασης κατά της 

παραδομένης Χιλής στα αμερικανικά συμφέροντα. Ένα πνεύμα που διψά

 για μάθηση, με χιλιάδες φοιτητές να διαδηλώνουν διαρκώς για την 

παιδεία, η οποία από τα μαύρα χρόνια της δικτατορίας του Πινοσέτ 

παραδόθηκε σε ιδιωτικά συμφέροντα με αποτέλεσμα την όξυνση των

 ανισοτήτων.

Μια βόλτα στην πόλη του χρώματος και στο γκρίζο του λιμανιού οδηγεί 

αυτόματα σε μια σύγκριση με την πρωτεύουσα της Χιλής, το Σαντιάγο, 

που «φόρεσε τα πιο πολυτελή κοσμήματά της, ακολουθώντας το δρόμο 

του κεφαλαίου», όπως μού είπε χαρακτηριστικά ένας φίλος που γνώρισα εκεί.

Κοιτάχτε αυτό που βλέπω εγώ,

την άγρια αποσύνθεση

που άφησε στο λαρύγγι της πατρίδας μου

σαν περιδέραιο από κεντριά, η βροχή του χρυσού!

Ας σε συντροφεύει διαβάτη,

τούτη η ασάλευτη ματιά που τρυπάει,

δεμένη στου Βαλπαραΐσο τον ουρανό.

Π.Νερούδα

Ο Νερούδα πάντα επίκαιρος και αφαιρετικός, με ουσιαστικό τρόπο, καταγγέλει

 τις επιπτώσεις της εξόρυξης και της διακίνησης χρυσού που στράγγιξε την 

πατρίδα του. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να αποτρέψουμε την εξόρυξη χρυσού

 στις Σκουριές Χαλκιδικής πριν το χρυσό περιδέραιο με τα κεντριά μολύνει το βουνό.

πηγή : toperiodiko.gr