Ο Δημήτρης Καζάκης (ΕΠΑΜ) στον ενικό (Μάιος 2012)

Ο Φ.Γιοβαννόπουλος (Ε.ΠΑ.Μ.) στο Center TV στις 16 Οκτ 2015

Συνέντευξη του μέλους του Ε.ΠΑ.Μ. Φώτη Γιοβαννόπουλου στο Center TV της Καβάλας με ευρείες αναφορές στις θέσεις του Ε.ΠΑ.Μ. την Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015.

Ο Δ.Καζάκης (Ε.ΠΑ.Μ.) στον Σπορ News 90.8 FM στις 30 Οκτ 2015

Ο οικονομολόγος και γ.γ. του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρης Καζάκης στον Σπορ News 90.1 FM & την εκπομπή του Πέτρου Ιωάννου «Ακροβάτες του Ονείρου» την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015.

«Να ποιοί ήταν οι πραγματικοί νικητές το '40».

Ο Δ.Καζάκης στον E-ROI την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

Αλλάζουν χέρια οι ελληνικές τράπεζες – Τις παίρνουν οι Γερμανοί – 16 δισ.ευρώ απαιτεί η ανακεφαλαιοποίησή τους

ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝΤΟΣ ΨΗΦΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ Η ΝΕΑ ΔΑΝΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ 

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

16 δισ.ευρώ θα χρειαστούν οι ελληνικές τράπεζες σύμφωνα με τον Έλληνα ΥΠΟΙΚ Ε.Τσακαλώτο για να ανακεφαλαιοποιηθούν και το ερώτημα είναι σε ποιον θα ανήκουν μετά την ανακεφαλαιοποίηση καθώς αναμένεται να ενταχθούν στο νέο Υπερταμείο στο οποίο θα μεταφερθούν και όλα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας το οποίο θα είναι και η εγγύηση για την νέα δανειοδότηση της χώρας στα πλαίσια του νέου επαχθέστερου Μνημονίου.

Σημειώνεται ότι ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος στη Βουλή είχε προβεί προ ημερών σε δηλώσεις για μία ομάδα «ειδικών» που έχει αναλάβει να αποφανθεί για τα περιουσιακά στοιχεία του νέου Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων. Όπως είχε τονίσει θα αποφανθεί τη μορφή του, πόσα περιουσιακά στοιχεία του ΤΑΙΠΕΔ θα μεταφερθούν, αν θα συνεχίσει να κάνει ιδιωτικοποιήσεις το ΤΑΙΠΕΔ, αν θα πάνε οι τράπεζες και το ΤΧΣ, αν θα πάνε και άλλα περιουσιακά στοιχεία και πώς θα γίνει η διανομή των χρημάτων για την πληρωμή του χρέους και για επενδύσεις.

Οι κεφαλαιακές ανάγκες των τεσσάρων συστημικών τραπεζών ανέρχονται σε 14 δισ.ευρώ σύμφωνα με το Reuters που επικαλείται τραπεζικές πηγές, αλλά τελικά το ποσό αυτό ανεβαίνει μέχρι και στα 16 δισ.ευρώ σύμφωνα με ότι δήλωσε ο αρμόδιος υπουργός Ε.Τσακαλώτος.

Τα αποτελέσματα των stress tests της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα δημοσιευθούν το Σάββατο ενώ η κυβέρνηση διεμήνυσε διά του αντιπροέδρου της Γιάννη Δραγασάκη ότι υπάρχουν «όλες οι προϋποθέσεις για να ολοκληρωθεί με επιτυχία η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών» σημειώνοντας ότι αυτή πρέπει να είναι και η τελευταία.

«Περιμένουμε το Σάββατο τα αποτελέσματα από την ΕΚΤ και έως την Κυριακή θα έχει ψηφιστεί ο νόμος», υπογράμμισε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μετά την συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Στην ενημέρωση, που πραγματοποιήθηκε στη Βουλή, ο υπουργός Οικονομικών Ε.Τσακαλώτος, αφού εξήγησε ότι η ανακεφαλοποίηση είναι μια διαδικασία που πρέπει να γίνει για να μην κινδυνέψουν οι καταθέσεις των πολιτών και περιέγραψε τον τρόπο που θα γίνει έκανε και μια εκτίμηση για το ύψος των κεφαλαίων που θα χρειαστούν.

Ο κ.Τσακαλώτος εκτίμησε ότι οι κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών δεν είναι μεγάλες και ότι για την ανακεφαλαιοποίησή τους θα χρησιμοποιηθούν τα 10 δισ. ευρώ του ΤΧΣ συν 5 με 6 δισ. ευρώ ακόμη.

Η ανακεφαλαιοποίηση θα ψηφιστεί από την Ολομέλεια στις 8 το βράδυ του Σάββατου με την διαδικασία του κατεπείγοντος, καθώς σήμερα θα κατατεθούν τα δύο κρίσιμα νομοσχέδια για τα προαπαιτούμενα και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Το σχέδιο νόμου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αναμένεται σήμερα το βράδυ και θα ακολουθήσει κατεπείγουσα διαδικασία.

Αυτό σημαίνει ότι αύριο το απόγευμα θα συζητηθεί από τα μέλη της επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων και το Σάββατο θα εισαχθεί στην Ολομέλεια, για μία συνεδρίαση που θα ξεκινήσει στις 10 το πρωί και θα ολοκληρωθεί στις 8 το βράδυ.

Αυτή η ανακεφαλαιοποίηση όμως κρύβει πολλά «σκοτεινα» σημεία καθώς δεν ξεκαθαρίζεται τι θα συμβεί στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Θα συνεχίσει να είναι ελληνικό; Ή θα δοθεί όπως είναι στο Βερολίνο;

«Χέρι» στον ελληνικό ενεργειακό και ορυκτό πλούτο βάζουν οι δανειστές, ενώ ουσιαστικά δεν πρόκειται να υπάρξει κανένας δανεισμός αφού την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αλλά και τα χρήματα για τις επενδύσεις θα τα δώσουν οι ίδιοι οι Έλληνες πολίτες από τα έσοδα του νέου Υπερταμείου στο οποίο θα μεταφερθούν όλα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας, συμπεριλαμβανομένων και των τραπεζών.

Οι δανειστές ζητούν να περάσουν οι μετοχές και τα περιουσιακά στοιχεία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, αλλά και των εσόδων των υδρογονανθράκων (μελλοντικών) στο νέο Ταμείο.

Το ερώτημα είναι θα επιτρέψουν οι Έλληνες τραπεζίτες να χάσουν τον έλεγχο των τραπεζών τους, προ χάρη του Βερολίνου και των δανιεστών;

Το ταμείο οι δανειστές με την βοήθεια εγχώριων ΜΜΕ προσπαθούν να το περάσουν ως εγγύηση για το νέο δάνειο και την αποπληρωμή του παλαιότερου χρέους που θα λάβει η Ελλάδα από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό ESM,η αλήθεια όμως είναι ότι με πολλαπλάσιας αξίας περιουσιακά στοιχεία θα χρηματοδοτηθεί από την ίδια την Ελλάδα η αποπληρωμή της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και με 12,5 δισ. ευρώ θα πραγματοποιηθούν επενδύσεις!

Θα ενταχθούν τα περουσιακά στοιχεία των ελληνικών τραπεζών, των υπό αξιοποίηση ακινήτων του ΤΑΙΠΕΔ (βραχονησίδες, αεροδρόμια, λιμάνια, ΑΔΜΗΕ, υποδομές, κρατικές εταιρείες κλπ) και τα μελλοντικά έσοδα από την εκμετάλλευση των υδρογοναθράκων!

Ήδη γίνεται προσπάθεια να αποτιμηθούν όλα αυτά σε εξυτελιστικές τιμές που να μην ξεπερνούν τα 15 δισ. ευρώ, ενώ τα 50 δισ. ευρώ που είναι ο στόχος για τα προσδοκώμενα έσοδα από την αξιοποίηση του Δημοσίου είναι σε βάθος 30ετίας.

Δηλαδή θα υπάρξει πλήρης εκμετάλευση του ελληνικού ενεργειακού πλούτου για τρεις δεκαετίες.

Το τελικό σχέδιο για το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων θα πρέπει να έχει καταρτιστεί μέχρι το Δεκέμβριο,για να ξεκινήσει την φυσική λειτουργία του την Άνοιξη. Όσο για το τραπεζικό σύστημα που θα ελέγχεται απόλυτα από τους ξένους, ποιος εγγυάται ότι θα προσφέρει δάνεια σε ελληνικές επιχειρήσεις και όχι σε ξένους που θα έρχονται εδώ να «επενδύσουν» με δάνεια εγγυημένα από τον ελληνικό λαό, που θα τα ξεπληρώνει με το δικό του «αίμα» και «ιδρώτα»

Τα πρώτα δύο Μνημόνια εξαθλίωσαν τον ελληνικό λαό και διέλυσαν την ελληνική οικονομία.Το τρίτο Μνημόνιο ως φαίνεται έχει στόχο τον πραγματικό πλούτο της χώρας τον οποίο θα τον «αρπάξουν» οι δανειστές έναντι «πινακίου φακής». Όσο για τον λαό το τρίτο Μνημόνιο προβλέπει την απόλυτη σκλαβιά μέσω περιουσιολογίου και πλαστικού χρήματος. Το σημαντικό δεν είναι η κατάκτηση αλλά αυτή να είναι ει δυνατόν… αιώνια και προπαντώς να μην μπορεί να αμφισβητηθεί.
defencenet
triklopodia.gr

Ο Δ.Καζάκης στον E-ROI την Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

Ε.ΠΑ.Μ. - Ο Δ.Καζάκης & «ο ρόλος της Εκκλησίας το 1940» - 28η Οκτ 2015

Αυτή την Τετάρτη 28η Οκτωβρίου 2015 στις 02:00 το μεσημέρι, μεταδόθηκε η εκπομπή «Οι Έσχατοι Έσονται Πρώτοι» με θέμα «Η Εκκλησία δίπλα στους αγώνες του Έθνους», με καλεσμένους τον Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρη Καζάκη και τον πρόεδρο της Φιλορθοδόξου Ενώσεως «Κοσμάς Φλαμιάτος» Λαυρέντιο Ντετζιορτζιο, πάντα από το διαδικτυακό ραδιόφωνο του E-ROI και την επιμέλεια της Ρένας Καλλιγιάννη.

Ο Δ.Καζάκης στον E-ROI την Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΜΨΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ…Οι χαλεποί καιροί και ο ειδικός ρόλος των λαών

Αριστερά: «Ο Πυθαγόρας», 1954, Αυγοτέμπερα σε ξύλο. Δεξιά: Σύνθεση με αρχαίο πολεμιστή. Έργα του Νίκου Εγγονόπουλου

«Γυρίζοντας ολοένα σε κύκλους που πλαταίνουν
Το γεράκι δεν μπορεί ν’ ακούσει πια το γερακάρη·
Τα πάντα γίνουνται κομμάτια· το κέντρο δεν αντέχει.
Ωμή αναρχία λύθηκε στην οικουμένη,
Απ΄το αίμα βουρκωμένος λύθηκε ο ποταμός, και παντού
Η τελετή της αθωότητας πνίγεται».

W.B.Yeats, Η Δευτέρα Παρουσία (1865)

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, αλλά και στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο, βιώνουμε μια πρωτόγνωρη ατμόσφαιρα κοινωνικής και εθνικής αποσύνθεσης και διάλυσης.

Όλοι σιγά-σιγά καταλαβαίνουν ότι οι καιροί είναι χαλεποί, οι εξελίξεις γίνονται καταιγιστικές και οι άσχημες καταστάσεις που δημιουργούνται είναι αδυσώπητες.

Η ανθρωπότητα έχει αιχμαλωτιστεί ξανά μέσα στην απληστία της ανθρώπινης φύσης καθώς μια μικρή αλλά αδίστακτη μειοψηφία αποφάσισε να καταδικάσει τους λαούς στην ιδιωτεία των εγκλείστων σε μια μεταμοντέρνα τυραννία και να τους στερήσει κάθε ελπίδα και δυνατότητα αντίστασης. Ο Δυτικός κόσμος, άφθονος σε τεχνολογικές δυνατότητες και πραγματικό πλούτο, αντί να ευνοήσει την ανθρώπινη ύπαρξη και να προάγει ένα ανώτερο πολιτισμό έχει παράξει διεφθαρμένους και νεοβάρβαρους ανθρώπινους τύπους, βυθιζόμενος σε μια αθεράπευτη παρακμή.

Όλα αυτά που είδαμε μέχρι σήμερα γύρω μας και μέσα στην χώρα μας είναι οι προκαταρκτικές αψιμαχίες των επικυρίαρχων ελίτ κατά της κοινωνίας. Η μετωπική επίθεση θα έλθει κατόπιν, ίσως πολύ σύντομα, κατά τέτοιο τρόπο ώστε οι διασπασμένες, ατομοκεντρικές κοινωνίες, να μην προλάβουν να πάρουν τις προφυλάξεις τους, αγνοώντας την αλήθεια. Γιατί η αλήθεια, η μη λήθη δηλαδή, είναι παρούσα μόνον όταν οι άνθρωποι μπορούν να μοιράζονται ένα κοινό νόημα ζωής ως κληρονόμοι μιας πρότερης παράδοσης. Μόνο μέσα από μια τέτοια ενότητα σκέψης και δράσης της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μπορεί να υπάρξει κοινή αντίδραση ενάντια στις εχθρικές, νεοταξικές ελίτ και να αποφευχθεί η συντριβή.

Μόνο μέσα απ’ αυτό τον δρόμο μπορεί ο άνθρωπος να υποπτευθεί την πραγματική φύση της επίθεσης που δέχεται, να απαλλαγεί από τις αυταπάτες και τα «επιτεύγματα» μιας παγκόσμιας χρηματοκρατίας που απαιτεί την πλήρη υποδούλωσή του. Θα μπορέσουμε να αποφύγουμε την υποταγή μόνο αγωνιζόμενοι στην βάση των πιο κρίσιμων και ζωτικών αιτημάτων για την επιβίωσή μας μέσα από την συλλογική επανανοηματοδότηση της ύπαρξης και μια νέα, αυθεντική μορφή λαϊκής οργάνωσης.

Γιατί «ο άνθρωπος», όπως έλεγε ο Σαρτρ, «είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος».

Αλλά για να βρούμε πώς μπορούμε να δραπετεύσουμε από αυτό το πεπρωμένο που μας επιφυλάσσουν, πρέπει κατ’ αρχάς να συνειδητοποιήσουμε το υπέδαφος της σύγχρονης ιστορίας. Με λίγα λόγια, πρέπει να καταλάβουμε ότι έχει ένα ειδικό βάρος ο ρόλος κάποιων χωρών στα όσα βιώνουμε μέσα στο σημερινό γίγνεσθαι και στα όσα θα διαδραματισθούν στο εγγύς μέλλον γύρω από την μεγάλη σύγκρουση που εγκυμονεί η ιστορία.

Η μεταπολεμική Γερμανία είναι μια ευνουχισμένη πολιτικά χώρα με μειωμένη εθνική αξιοπρέπεια. Σαράντα χιλιάδες Αμερικανοί στρατιώτες παραμένουν ακόμα στο έδαφός της. Η ατμόσφαιρα αυτή της ταπείνωσης, σε συνδυασμό με την κλασσική ανασφάλεια των Γερμανών για την συλλογική τους ταυτότητα, εξέθρεψε ένα νέο πνεύμα γερμανικού ηγεμονισμού στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εμμονή της Γερμανίας, μετά την δημιουργία της ευρωζώνης, σε άκαμπτους κανόνες και στην ασφυκτική κηδεμονία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που εδρεύει στην Φρανκφούρτη, έχει μετατρέψει την σημερινή κρίση χρέους σε μια θηλιά που σφίγγει ολοένα πιο πολύ γύρω από τον λαιμό των λαών της Ευρώπης.

Η καθολική, σχεδόν, τάση στη νοοτροπία του γερμανικού λαού να θεωρούν ότι είναι οι πιο σοβαροί και εργατικοί σε όλη την γηραιά ήπειρο, τους έχει καταστήσει καταστροφείς της Ευρώπης κι αυτό ανακυκλώνεται συνεχώς.

Δεν είναι ευρέως γνωστό ότι πίσω από την δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρώ κρύβεται η Τράπεζα Διεθνών Διευθετήσεων (BIS), που είχε δημιουργηθεί από το 1930. Εμπνευστής και δημιουργός της υπήρξε ο Hjalmar Schacht, ο μετέπειτα υπουργός Οικονομικών του Χίτλερ και πρόεδρος της ναζιστικής τράπεζας (Reich Bank). Ο Schacht ήταν ο υπεύθυνος για την διαχείριση της γερμανικής οικονομίας που επέτρεψε στο ναζιστικό καθεστώς να φτιάξει την φονική πολεμική μηχανή του.

Η τράπεζα, που λειτουργούσε υπό ναζιστικό έλεγχο στην Ελβετία, αξιοποίησε τον χρυσό που προερχόταν… από τα θύματα των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης και από τις εθνικές τράπεζες των κατακτημένων ευρωπαϊκών χωρών.

Το 1944, στο τιμόνι της BIS βρέθηκε ο Αμερικανός Tomas Mac Kittrick και αφού η τράπεζα εξυπηρέτησε το σχέδιο της διοχέτευσης στους Ναζί αμερικανικών και βρετανικών κεφαλαίων για τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας.

Μετά το τέλος του πολέμου, η Τράπεζα Διεθνών Διευθετήσεων, αντί να διαλυθεί, παρέμεινε σε καθεστώς μοναδικής ασυλίας με πρωτοφανή προνόμια και εξουσία στο παρασκήνιο της ευρωπαϊκής πορείας. Ποιος είναι, λοιπόν, ο ρόλος της Γερμανίας, η οποία, από το τέλος του 19^ου αιώνα αναζητούσε έναν «Τρίτο Δρόμο»;

Υποτίθεται ότι αυτόν τον έψαχνε ανάμεσα στην δυτική δημοκρατία και τον αγγλοσαξονικό κοινοβουλευτισμό, από την μια, και την ανατολική ρωσσική -τσαρική ή σοβιετική- απολυταρχία, από την άλλη. Το μόνο, όμως, που κατάφερε ήταν να αποδυναμώσει και να διχοτομήσει την ευρασιατική ήπειρο στον 20^ο αιώνα και σήμερα να την οδηγεί στην καταστροφή για άλλη μια φορά, αντί να αποτελεί την ατμομηχανή της ανάπτυξης και ευημερίας των λαών της.

Η δεύτερη μεγάλη χώρα που είναι κυρίως υπεύθυνη για το σημερινό χάος είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αν η σημερινή γερμανική ελίτ που κανοναρχεί την Ευρώπη είναι οι απόγονοι των βαρβάρων που βρίσκονταν εκτός των ορίων της ελληνορωμαϊκής πολιτισμένης οικουμένης, οι Αμερικανοί ξεκίνησαν το έθνος τους ως τα «αποπαίδια» της Ευρώπης που ήθελαν να έλθουν σε μια ριζική ρήξη με το ιστορικό τους παρελθόν.

Αν και οι πρώτες Διακηρύξεις μετά την Ανεξαρτησία, όπως και οι ηγέτες της Επανάστασης, εμφορούντο από την φιλοσοφία του Διαφωτισμού και τις μοντέρνες ιδέες, τα χιλιαστικά και θρησκευτικά ρεύματα του Πουριτανισμού προσέδιδαν πάντα το υπόγειο στίγμα της αμερικανικής κοινωνίας.

Μετά την απελευθέρωση του κόσμου από τον γερμανικό και γιαπωνέζικο μιλιταρισμό, η αμερικανική παρουσία έδωσε το χρώμα της ελπίδας σε μια μουντή, κουρασμένη από τις αυτοκαταστροφικές τάσεις, δυτική Ευρώπη. Όλη αυτή η μυθολογία τού «ιππικού» που έρχεται να σώσει τους «καλούς» από τους «κακούς», που διαδόθηκε με την ακτινοβολία του Χόλλυγουντ, κράτησε μέχρι την δολοφονία των Κέννεντυ και τον βρώμικο πόλεμο του Βιετνάμ.

Στην συνέχεια, η Αμερική έκανε δύο τεράστια «λάθη» που αποσταθεροποίησαν την μεταπολεμική ισορροπία και, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οδήγησαν στην πρόσφατη αλαζονεία της και το σημερινό χάος. Τον Ιούλιο του 1944, στο Bretton Woods του Νιου Χάμσάϊρ των ΗΠΑ συμφωνήθηκε το δολλάριο να είναι το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, μέχρι που ο Νίξον, στις 15 Αυγούστου του 1971, ανακοίνωσε την κατάργηση της ουσιαστικότερης παραμέτρου της συμφωνίας αυτής, δηλαδή ότι οι ΗΠΑ δεν θα μετέτρεπαν τα δολλάρια των ξένων και των ιδιωτών σε χρυσό.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, το παγκόσμιο χρήμα έγινε σιγά-σιγά αέρας κοπανιστός και οι οικονομικοί επικυρίαρχοι δεν θέλουν έναν Μηχανισμό Ανακύκλωσης Πλεονασμάτων, οδηγώντας τον πλανήτη με μαθηματική ακρίβεια στο χάος και τις πολεμικές αναμετρήσεις.

Η δεύτερη καθοριστική στροφή των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν η ανάδυση στην επιφάνεια της επίσημης πολιτικής ενός υστερικού Βιβλικού «υποσυνειδήτου», το οποίο, μετά το 2000, υπό την μορφή του «χριστιανοσιωνισμού» της διακυβέρνησης Μπους, στράφηκε στην απόλυτη ταύτιση με το Ισραήλ. Η διενέργεια των «προληπτικών πολέμων», που έχουν διαλύσει την Μέση Ανατολή, και η εφαρμογή του δόγματος του «Πολέμου των Πολιτισμών», που περιλαμβάνει και την Ορθόδοξη Ρωσσία, είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο όλη η ανθρωπότητα βρίσκεται πλέον στο χείλος του απόλυτου ολέθρου και η αιτία της γενικευμένης ανασφάλειας.

Απέναντι σ’ αυτή την ψυχρή, άπληστη και άγονη έρημο του Δυτικού κόσμου με τα διαλυτικά και άχρηστα ιδεολογήματα-καρικατούρες περί «δικαιωμάτων», «πολυπολιτισμικότητας», «διαφορετικότητας», στέκονται δύο χώρες με πλούσιο πολιτισμικό υπόβαθρο, άλλο, πιο βαθύ, ανθρωπιστικό ιδεώδες και μια κοινή πίστη: η Ελλάδα και η Ρωσσία.

Δύο υπερδυνάμεις, πολιτισμική η πρώτη – στρατιωτική και πολιτική η δεύτερη, που μπορούν, μαζί με τους συμμάχους τους, να αποτελέσουν το ανάχωμα στην στρατηγική του Αρμαγεδδώνα και την κουλτούρα του θανάτου που απλώνονται ανησυχητικά και ανορθολογικά στον πλανήτη. Αυτό είναι το αόρατο πεδίο μάχης, σήμερα, στο οποίο σύντομα θα συγκεντρωθούν όλες οι προβληματισμένες συνειδήσεις, όλοι εκείνοι που θέλουν έναν καλύτερο κόσμο, πιο δημοκρατικό και εξισωτικό απέναντι στους Επικυρίαρχους της Νέας Παγκόσμιας Τάξης και τις λυσσασμένες επιληπτικές ορδές τους… Αυτό καλούμαστε πλέον να αναστοχασθούμε εμείς οι Έλληνες, τελειώνοντας με την πρώτη φάση της μνημονιακής κατοχής και του «αντιμνημονιακού» πολέμου, γιατί στην συλλογική συνείδηση του ελληνικού έθνους υπάρχει ήδη ένα ιστορικό «συμβόλαιο» που πλησιάζει η ώρα να εκπληρωθεί.

*Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.100, Οκτώβριος 2015

pylitonfilon

oimos-athina

triklopodia.gr

Τιμή Ελλάδος 120 δισ.

 

Τι ακριβώς γιορτάζουμε σήμερα; Και ποιος ο λόγος εθνικής υπερηφάνειας; Μήπως γιατί το ’40 δεν αφήσαμε τους Ιταλούς να έρθουν και να βάλουν στο χέρι τη δημόσια περιουσία της χώρας και να λεηλατήσουν το βιός των κατοίκων της; Και προς τι καμαρώνουν οι ένστολοι στις παρελάσεις; Επειδή εδώ και 6 χρόνια χάσαμε την εθνική μας ανεξαρτησία –που εννοείται ότι εγγυώνται- χωρίς αυτοί να ρίξουν ούτε μια πιστολιά;

Πέρασαν σχεδόν 40 ημέρες από τότε που εμείς, οι περήφανοι απόγονοι του Δαβάκη, του Κολοκοτρώνη, των ηρώων του Μαραθώνα, του Λεωνίδα της Σπάρτης και των Σαλαμινομάχων επιβραβεύσαμε πανηγυρικά με την ψήφο μας μια μεγαλειώδη πολιτική απάτη εις βάρος μας και αναθέσαμε τη διαχείριση του τρίτου και πλέον κρίσιμου μνημονίου στον άνθρωπο που μέσα στους ελάχιστους μήνες της θητείας του: -Πρόδωσε την ιδεολογία του, τους ψηφοφόρους του, τους συντρόφους του, το κόμμα του… -Ομολόγησε δημοσίως πως πρωθυπουργός ων εκβιάστηκε από τους ξένους και υπέκυψε… -Αντί να εφαρμόσει τη λαϊκή εντολή να ακυρώσει τα μνημόνια, ποδοπάτησε το έτσι κι αλλιώς κουρελιασμένο σύνταγμα γράφοντας στα τέτοια του το αποτέλεσμα των εκλογών και το δεσμευτικό -με βάση τις διατάξεις του- αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. -Παραδέχεται πως δεν έχει εναλλακτικές λύσεις στα όσα του επιβάλουν… -Ατενίζει το Αιγαίο και λέει στον Νταβούτογλου πως οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα… -Στην ανάκρουση του εθνικού ύμνου στέκει με τα χέρια σταυρωμένα και τα πόδια ανοιχτά… -Δηλώνει Μαρξιστής, συμβουλεύοντάς μας μάλιστα πως «ο Μαρξισμός είναι εργαλείο για να καταλάβουμε τον κόσμο» και από την άλλη παραδέχεται πως είναι άσχετος με τα οικονομικά… -Ορκίζεται δεσμεύσεις και μοιράζει υποσχέσεις που ανενδοίαστα προδίδει εντός 48 ωρών… – Λέει ότι δεν είναι παντός καιρού και μέσα σε οκτώ μήνες υποδύθηκε ήδη και τον Φιντέλ Κάστρο και τον Κουίσλινγκ. -Περιστοιχίζεται από ένα εν ενεργεία εργολάβο, έναν υπουργό Οικονομίας που ξέχασε να δηλώσει κάποια εκατομμύρια, ένα νέο Πάγκαλο που ως Αντουανέτα περιπαίζει τους φορόπληκτους και έναν άλλο που για να γίνει αρεστός στους τοκογλύφους σχεδιάζει και νέα ληστεία των συνταξιούχων…

Πόσο εξηλιθιωμένος από τα κανάλια της διαπλοκής πρέπει να είναι κανείς για να λέει πως «σύμφωνοι, αλλά τουλάχιστον αυτός θα υπερασπιστεί όσο μπορεί την αξιοπρέπεια της πατρίδας και του λαού»; Αντίθετα είναι ηλίου φαεινότερο πως ο άνθρωπος αυτός, με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, είναι ο πλέον κατάλληλος γκαουλάιτερ για να εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο. Ένα τρίτο μνημόνιο που ουσιαστικά είναι η προσφιλή στους γερμανούς Endlösung (τελική λύση), την οποία μεθοδικά προετοίμαζαν τα δύο προηγούμενα. Με αφορμή ένα χρέος, το οποίο «μην ψάχνετε πως προέκυψε και ποιους είχε ωφέλησε», και το οποίο το τριπλασίασαν με το πρόγραμμα… διάσωσης(!) η Ελλάδα βομβαρδισμένη σαν την Χιροσίμα αδυνατεί, ως ήταν αναμενόμενο, να πληρώσει σε μετρητά. Άρα θα πληρώσει σε είδος. Και οι πολίτες της, με εισόδημα που επί 6 χρόνια μειώνεται ενώ η

οθωμανικού τύπου φορολογία πολλαπλασιάζεται αδυνατούν κι αυτοί, ως ήταν επίσης αναμενόμενο, να ανταποκριθούν. Άρα και αυτοί θα πληρώσουν σε είδος.

Ιδού λοιπόν πως κάποια ψηφιακά νούμερα στα κομπιούτερ της Ευρωπαϊκής Ένωσης των Τραπεζιτών και Τοκογλύφων μετατρέπονται σε χειροπιαστή περιουσία. Σε λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμους, παραλίες, βραχονησίδες. Επίσης σε έτοιμα δίκτυα ύδρευσης, ηλεκτροδότησης, τηλεφωνίας, σε υδρογονάνθρακες, ορυκτό πλούτο, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, γεωργικές καλλιέργειες. Και επιπλέον σε κατασχεμένα σπίτια για τους γερμανούς συνταξιούχους που θα ζεσταίνουν το κοκαλάκι τους στον ήλιο της Μεσογείου, η σύνταξή τους θα μετράει διπλά σε μια ειδικού τύπου επαρχία του Ράιχ και που θα έχουν ο καθένας και από δυο-τρεις πειναλέους ιθαγενείς ως δούλους για να τους πλένουν τα πόδια. Το 2016 θα είναι η χρονιά που το ελληνικό κράτος και η πλειοψηφία των πολιτών του θα πάψουν να έχουν εμπράγματα δικαιώματα σε αυτά τα χώματα που υπερασπίστηκαν ο Δαβάκης, ο Κολοκοτρώνης, οι ήρωες του Μαραθώνα, ο Λεωνίδας της Σπάρτης, οι Σαλαμινομάχοι… Και θα είναι πια ζήτημα χρόνου η εκδίωξή τους από τους νέους ιδιοκτήτες. Τις βρώμικες δουλειές μπορούν να τις αναλάβουν οι μετανάστες από τη Συρία που ήδη εγκλιματίζονται εδώ. Και ακόμα φθηνότεροι θα είναι και δεν θα ενοχλούν με αλυτρωτικές ανοησίες… Κι όλα αυτά γιατί το 2009 χρωστάγαμε 120 δισ. Δηλαδή με 120 δισ. μέσα σε πανέρι πουλήσαμε την Ελλάδα! Εσύ λοιπόν που σήμερα περήφανα κουνάς τη σημαιούλα τι κάνεις για την δολοφονία της πατρίδας σου; Κι εσύ στρατηγέ μου που κορδώνεσαι στην παρέλαση, ποια ακριβώς είναι η χώρα που υπερασπίζεσαι;

Δημήτρης Βάρος

triklopodia.gr

Ο εορτάζων Δ.Καζάκης στον E-ROI την Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

Ο οικονομολόγος και γενικός γραμματέας του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.) Δημήτρης Καζάκης αναλύει όλα τα θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας, και όχι μόνο, καθώς επίσης απαντά σε email με ερωτήσεις φίλων ακροατών και συνομιλεί ζωντανά μαζί τους, στην εκπομπή του «Στο Μικρόφωνο» μέσα από τον e-roi.gr την Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015.

ΕΝΦΙΑ: Ένας παράνομος φόρος που δεν πρέπει επ’ ουδενί να πληρωθεί (όπως και οι υπόλοιποι)

Η πιο δίκαιη πράξη, η πιο έντιμη στάση, η πιο πατριωτική ενέργεια που μπορεί κάποιος σήμερα να πράξει είναι να μην πληρώσει κανένα φόρο.Μαζική άρνηση πληρωμής για την ανατροπή των φαύλων και των κακοποιών που λυμαίνονται την χώρα. Αυτή είναι η λύση, αυτή πρέπει να είναι η απάντηση του ελληνικού λαού. 

Tου Όθωνα Κουμαρέλλα*

Το παρόν άρθρο γράφτηκε και δημοσιοποιήθηκε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2014, όταν πρωτοκαθιερώθηκε ο ληστρικός ΕΝΦΙΑ. Τότε ένα μεγάλο κίνημα αντίδρασης δημιουργήθηκε και συνέβαλε αποφασιστικά στη πτώση της κυβέρνησης των «σαμαροβενιζέλων» και την υφαρπαγή της ψήφου του ελληνικού λαού από την «πρώτη φορά αριστερά», που πρωτοστάτησε τότε κατά της επιβολής του φόρου, για να έλθει σήμερα ανερυθρίαστα να τον εφαρμόσει μαζί με χιλιάδες άλλα προαπαιτούμενα του 3^ου μνημονίου και να μας λοιδορεί κατάμουτρα για «πενταροδεκάρες». Έτσι, με μερικές προσθήκες το άρθρο αυτό ξαναγίνεται επίκαιρο, τη στιγμή που 6 εκατομμύρια ιδιοκτήτες ακινήτων καλούνται να πληρώσουν μέχρι τέλους του μήνα την πρώτη δόση, με τις συντάξεις να πετσοκόβονται, με την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, με την επιβολή ΦΠΑ ακόμα και στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών και με τόσα άλλα, που η με «κόκκινη» προβιά κυβέρνηση ήλθε για να επιβάλει.

Θα ήταν κοινοτυπία να επαναληφθεί κι εδώ, ότι ο νέος «φόρος» ακινήτων, ο επονομαζόμενος ΕΝΦΙΑ, ήλθε στη συνέχεια και για να καταστήσει μόνιμο και πιο ολοκληρωμένο το περίφημο χαράτσι της ΔΕΗ. Δηλαδή το ΕΕΤΗΔΕ που επεβλήθη το 2011 μέσω της ΔΕΗ, υποτίθεται ως προσωρινό και έκτακτο μέτρο. Αυτό ακριβώς που μετονομάσθηκε κατόπιν σε ΕΕΤΑ, προκειμένου να παρακαμφθούν οι δικαστικές αποφάσεις που τόνιζαν τόσο την παροδικότητα του μέτρου, όσο και την πολύπλευρη αντισυνταγματικότητά του. Ωστόσο η «κεραμίδα» που έπεσε, κατακαλόκαιρο (πέρσι), στο κεφάλι των περισσοτέρων ήταν τέτοια, που είναι αδύνατο να αγνοηθεί το παλιό εκείνο γνωμικό που θέλει την επανάληψη ως μητέρα της γνώσης.

Θα ήταν χρήσιμο βέβαια να κάνουμε ταυτόχρονα μια ανακεφαλαίωση όλης της «σωτήριας» φορολόγησης που επιβλήθηκε επί δικαίων και αδίκων από το πραξικόπημα του Μαΐου του 2010 μέχρι σήμερα, παράλληλα με την καταβαράθρωση των εισοδημάτων, την τεράστια ανεργία και την εξαθλίωση ολοένα και μεγαλύτερων τμημάτων του πληθυσμού. Μια φορολογία παράλογη, χωρίς την παραμικρή ανταπόδοση. Ας μην μας παρασύρει η εικόνα της ευμάρειας που έδειχναν τα κανάλια στα μπίτς πάρτις της Μυκόνου και αλλού. Αφορά μια μικρή μειοψηφία περίπου του 20% του πληθυσμού, αυτό των κομματικών στρατών, των παραοικονομούντων και των παρασιτούντων, που ξεθάρρεψαν από την κινηματική αδράνεια των δύο τελευταίων χρόνων και πίστεψαν ότι «με εντολή Σαμαρά» (και Μέρκελ) -και τώρα Τσίπρα- μπορούν να ξεσαλώνουν πίνοντας στην «υγεία» των κορόιδων, που πολύ, μα πολύ νωρίς σκύψαν το κεφάλι και παραδόθηκαν στη μοίρα τους. Θα θύμιζα σε όλους αυτούς το «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά», αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα:

Άμεσοι φόροι:

α) Μείωση του αριθμού των φορολογικών συντελεστών και κατάργηση των χαμηλότερων απ’ αυτούς, με συνέπεια την ληστρική φορολογική επιβάρυνση κυρίως των χαμηλών εισοδημάτων.

β)  Κατάργηση κάθε αφορολόγητου. Το μέτρο πλήττει κατά κύριο λόγο τους φτωχούς με τα χαμηλά εισοδήματα και τους άνεργους. Όμως και η επιβάρυνση των λεγόμενων «μεσαίων» δεν είναι καθόλου αμελητέα.

γ)  Κατάργηση της έκπτωσης των δαπανών για υγεία αν αυτές δεν ξεπερνούν το 5% του εισοδήματος.

δ)Επιπλέον βαριά φορολόγηση για όσους φτωχούς δεν μπορούν να προσκομίσουν αποδείξεις (είναι προφανές ότι δεν έχουν αποδείξεις επειδή δεν έχουν ξοδέψει, επειδή είναι φτωχοί).

ε) Κατάργηση της έκπτωσης των δαπανών για τις στοιχειώδεις ανάγκες μιας μέσης οικογένειας, όπως για τα παιδιά, τα φροντιστήριά τους, τα ενοίκια, τους τόκους των στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας κτλ.

στ) Η αυθαίρετη επιβολή των τεκμηρίων διαβίωσης: Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες κατά κανόνα φτωχοί μεροκαματιάρηδες -και συνήθως άνεργοι- άνθρωποι που έχουν κληρονομήσει ένα σπίτι, ή το αγόρασαν με κάποιο δάνειο, που το χρωστούν ακόμα και που κάποτε αγόρασαν με δόσεις (ή τους αγόρασε η οικογένειά τους) ένα αυτοκίνητο, θεωρούνται φοροκλέπτες και ανειλικρινείς όταν δηλώνουν το πραγματικό πενιχρό τους εισόδημα και το «σύστημα» τους χρεώνει ανύπαρκτα εισοδήματα, βάσει των οποίων τους φορολογεί με εξωφρενικούς φόρους.

ζ) Φορολόγηση των αγροτών από το πρώτο ευρώ και των εκατοντάδων χιλιάδωνελευθεροεπαγγελματιών με το βαρύ χαράτσι του λεγόμενου «τέλους επιτηδεύματος». Το τέλος αυτό ανέρχεται σήμερα στα 650 ευρώ και επιβάλλεται ανεξαρτήτως εισοδήματος σε όσους έχουν μπλοκάκια. Και καλά για έναν μεγαλογιατρό, ή αρχιλογιστή, ή μεγαλοδικηγόρο, αλλά πόσοι είναι αυτοί σε σχέση με τις εκατοντάδες χιλιάδες που μαραζώνουν από την -μη καταγραφόμενη επίσης- ανεργία και την υποαπασχόληση που μαστίζει όλους τους κλάδους, αλλά και τους εκατοντάδες χιλιάδες επίσης μισθωτούς που αμείβονται με «μπλοκάκι»; Ναι αυτούς τους σύγχρονους δούλους που οι κυβερνήσεις επέβαλαν την αμοιβή με «μπλοκάκι» για να επωφελούνται οι εργοδότες των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, αλλά και με την κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος. Φόρος επιτηδεύματος λοιπόν 650 ευρώ, στον τυχερό μισθωτό που έχει ακόμα δουλειά, στον υποαπασχολούμενο, ή και στον άνεργο με το «μπλοκάκι» και το ίδιο ποσό για τον μεγαλογιατρό και τον επιχειρηματία των 500.000 και βάλε ευρώ το χρόνο εισόδημα.

η) Έκτακτη εισφορά, εισφορά «αλληλεγγύης», νέο ΛΑΦΚΑ για τους συνταξιούχους κτλ.

Στα παραπάνω θα πρέπει να προστεθούν δεκάδες άλλες ρυθμίσεις, όπως η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, οι προκαταβολές φόρου για το επόμενο έτος, δηλαδή για εισοδήματα που ούτε καν γνωρίζουμε αν θα υπάρξουν, αλλά και κρυφές άλλες επιβαρύνσεις που σε συνδυασμό με τις τεράστιες φοροαπαλλαγές των «ημετέρων» μεγαλοεπιχειρηματιών, των εφοπλιστών και άλλων «ευγενών» μπαταχτσήδων καθιστούν το φορολογικό σύστημα ως το πλέον άδικο, αντικοινωνικό και εν τέλει αντιπαραγωγικό σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αλλά το κακό δεν σταματάει εδώ:

Έμμεση φορολογία:

α) Αύξηση του ΦΠΑ από 18% σε 23% και μεταφορά πολλών ειδών πρώτης ανάγκης από το χαμηλό φορολογικό συντελεστή στον υψηλότερο. Ο, υποτίθεται, χαμηλός συντελεστής ΦΠΑ -για πολύ λίγα προϊόντα πια-διαμορφώθηκε στο 13%.

β) Τουλάχιστον διπλασιασμός της φορολογίας στα τσιγάρα, τα ποτά και τα καύσιμα. Θυμίζουμε ότι σε «μια νύκτα» εκτινάχθηκε η τιμή της βενζίνης από τα 80 λεπτά το λίτρο στο 1,50 ευρώ. Βεβαίως το συνηθίσαμε κι αυτό, όπως τόσα άλλα….

γ) Η εξίσωση του φόρου πετρελαίου θέρμανσης με το φόρο του πετρελαίου κίνησης, με την θρασύτατη δικαιολογία της δήθεν «καταπολέμησης» της φοροδιαφυγής στο πετρέλαιο κίνησης. Έτσι, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι δεν έχουν (χωρίς ρεύμα και πετρέλαιο) άλλους υγιεινούς και ασφαλείς εναλλακτικούς τρόπους θέρμανσης. Πολλοί πέθαναν. Κανείς δεν τους κατέγραψε. Πολύ περισσότερο δεν καταγράφονται οι λόγοι. Η μείωση του πληθυσμού όμως είναι γεγονός σε συνδυασμό με την κατάρρευση κάθε δομής υγείας για τους πολλούς και τους φτωχότερους. Δεν είναι όμως μόνο το πόσοι πέθαναν, ή θα πεθάνουν: Το επίπεδο διαβίωσης και η υγεία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που δεν έχουν ρεύμα και πετρέλαιο στο σπίτι τους έχει ανεπανόρθωτα υποχωρήσει σε συνθήκες «τρίτου κόσμου». Ταυτόχρονα η αιθαλομίχλη έχει καταστεί μόνιμο φαινόμενο τους χειμώνες στις μεγάλες πόλεις. Ευτυχώς που οι δύο τελευταίοι χειμώνες ήσαν αρκετά ήπιοι. Αυτός όμως που έρχεται; Πόσες «παράπλευρες» απώλειες θα καταγράψουμε για το success story των Σαμαρά - Βενιζέλου και των εγχώριων και ξένων πατρώνων τους;

Ακίνητα:

Και εδώ ερχόμαστε στο επίμαχο που κινδύνεψε πέρσι να ταράξει αυγουστιάτικα τα «μπάνια του λαού» και η «εντολή Σαμαρά» δεν φαίνεται να θεράπευσε το πρόβλημα, ούτε τώρα η «εντολή» Τσίπρα το μπορεί. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Έγκαιρα είχαμε προειδοποιήσει, ότι η πολιτική της λεγόμενης εσωτερικής υποτίμησης είχε σαν τελικό σκοπό και στόχο τη ρευστοποίηση και την εκποίηση στις χαμηλότερες δυνατές τιμές, ακόμα και δωρεάν, κάθε περιουσιακού στοιχείου στον χώρο της πάλαι ποτέ ελληνικής επικράτειας. Οι διεθνείς γύπες και τα εγχώρια κοράκια για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι το «οικόπεδο» καθαρό από κάθε δέσμευση, ή εμπράγματο δικαίωμα. Και επειδή ισχύει πάντα στο real estate τα «υπερκείμενα» να ανήκουν στα «υποκείμενα» και αντιστρόφως, η ρευστοποίηση κάθε περιουσιακού στοιχείου, τόσο δημόσιου, όσο και κυρίως ιδιωτικού είναι εκ των «ων ουκ άνευ» για την επιτυχή ολοκλήρωση της «δουλειάς».

Για τη δημόσια περιουσία τα πράγματα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Το περίφημο ΤΑΙΠΕΔ ανέλαβε να κάνει τη «βρώμικη» δουλειά. Ενέργεια, λιμάνια, αεροδρόμια, τα πάντα όλα στο σφυρί!

Για την ιδιωτική ακίνητη περιουσία όμως τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα. Χρειάζονται σταδιακές «χειρουργικού» τύπου παρεμβάσεις, ώστε οι Έλληνες κάτοχοι ακίνητης περιουσίας να βρεθούν, χωρίς καν να το καταλάβουν, ξεσπιτωμένοι, χωρίς στον ήλιο μοίρα, έρμαια του κάθε επιτήδειου γκάνγκστερ φοράει γραβάτα και παριστάνει τον μεγαλοτραπεζίτη, ή τον επιχειρηματία (Εξ άλλου πάντα οι μαφιόζοι είχαν ιδιαίτερη ροπή στην υπερπολυτέλεια και την επιδειξιομανία).

Έτσι, προχωρήσανε στην πρώτη φάση του σχεδίου. Εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά, χτυπημένα αλύπητα από την φτωχοποίηση και την ανεργία που προκαλεί η εσωτερική υποτίμηση, αδυνατούσαν πλέον να εκπληρώσουν υποχρεώσεις που δημιούργησαν στο παρελθόν για να αποκτήσουν ιδιόκτητη κατοικία, παίρνοντας στεγαστικά δάνεια. Έτσι μπήκε στην καθημερινή ορολογία ο όρος «κόκκινα» δάνεια και οι εκβιαστικές πρακτικές των τραπεζών, οι καθημερινοί πλειστηριασμοί και τώρα η πλήρης απελευθέρωσή τους κτλ.

Αλλά αυτό βεβαίως δεν στάθηκε αρκετό, αφού σε κάθε έναν που είχε πάρει δάνειο και αδυνατούσε να το αποπληρώνει, αντιστοιχούσε και κάποιος που, είτε δεν είχε δάνειο, είτε είχε προλάβει να το αποπληρώσει, είτε κατάφερνε, ή καταφέρνει ακόμα, να πληρώνει τις δόσεις, τρώγοντας από τα «έτοιμα», ή ό,τι απέμεινε από αυτά. Από την άλλη, υπήρξαν αναχώματα στις αρπακτικές διαθέσεις των τραπεζών, όπως ευνοϊκές για τους δανειολήπτες δικαστικές αποφάσεις. Ακόμα και ο νόμος «Κατσέλη», μολονότι έγινε για να «χρυσωθεί το χάπι», λειτούργησε και λειτουργεί εν μέρει προστατευτικά για τις εκτεθειμένες περιουσίες των πολιτών, που καμιά δεξιά κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να επιχειρήσει την κατάργησή του.

Έτσι, το σχέδιο ανέλαβαν να το ολοκληρώσουν οι τσανακογλείφτες της «αριστερής» κυβέρνησης και η εφορία ελεγχόμενη μέσω της «ανεξάρτητης» Γενικής γραμματείας Εσόδων κατ’ ευθείαν από τους δανειστές.

Με τον ΦΑΠ (φόρο ακίνητης περιουσίας), που είχε επιβληθεί παλαιότερα, δεν μπορούσε να γίνει «σωστή» δουλειά, αφού περιελάμβανε μεγάλα αφορολόγητα ποσά και ουσιαστικά απάλλασσε την μικροϊδιοκτησία. Έτσι επεβλήθη το χαράτσι της ΔΕΗ. Βλέπετε, η μαφία είτε στη διεθνή, είτε στην εγχώρια εκδοχή της, διαθέτει φαντασία.

Αφού μάλιστα και τα τρία κόμματα του δωσιλογισμού (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) «έσκιζαν τα ιμάτιά τους» πριν τις εκλογές του 2012 ότι θα καταργήσουν το χαράτσι, ως άδικο και εν πάσει περιπτώσει έκτακτο μέτρο, για να θολώσουν τα νερά και να υφαρπάξουν την ψήφο των αφελών, αμέσως μετά τις εκλογές, πέταξαν τις υποσχέσεις στο καλάθι των αχρήστων και διατήρησαν τον ληστρικό φόρο μετονομάζοντάς τον σε ΕΕΤΑ.

Όμως το χαράτσι είτε ως ΕΕΤΗΔΕ, είτε μετέπειτα ως ΕΕΤΑ είχε ένα πρόβλημα. Ως εισπραττόμενο μέσω των λογαριασμών του ηλεκτρικού ρεύματος, έδωσε σε πολλούς την ευκαιρία να μην το πληρώνουν, αφού με δικαστικές αποφάσεις η ΔΕΗ δεν μπορούσε να κόψει το ρεύμα σε αυτούς που πλήρωναν το τμήμα του λογαριασμού που αφορούσε στην ίδια. Επίσης και το κυριότερο, αφορούσε μόνο στους ηλεκτροδοτούμενους χώρους. Δηλαδή έμεναν στο φορολογικό απυρόβλητο, τμήματα ακινήτων ή πολλά ολόκληρα ακίνητα που δεν ηλεκτροδοτούνταν, ενώ εξαιρούνταν επίσης, η γη, οικόπεδα και αγροί. Έτσι εφευρέθηκε ο πρωτοφανής παγκοσμίως ΕΝΦΙΑ.

Ποια όμως είναι τα χαρακτηριστικά του ΕΝΦΙΑ που τον καθιστούν ληστρικό της ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών και κυρίως των φτωχότερων εξ αυτών;

Πρώτον, δεν φορολογείται εισόδημα, ή οποιουδήποτε τύπου πρόσοδος, αλλά κάθε είδους εμπράγματο δικαίωμα, ανεξάρτητα αν αυτό το δικαίωμα αποφέρει εισόδημα, ή όχι.

Δεύτερον, δεν υπάρχει κανενός είδους αφορολόγητο. Ακόμα και ένα τετραγωνικό μέτρο κτίσματος, ή γης φορολογείται.

Τρίτον, δεν λαμβάνεται καθόλου υπ' όψη η φοροδοτική ικανότητα του "οφειλέτη", εφ' όσον και οι υποτιθέμενες απαλλαγές, ή μειώσεις του φόρου για τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα είναι κυριολεκτικά για γέλια, αφού πρέπει να συντρέχουν συσωρευτικά διάφορες προϋποθέσεις, που δύσκολα μπορεί να τις συγκεντρώσει κάποιος (εισόδημα μικρότερο των 9.000 ευρώ, συνολική ακίνητη περιουσία κάτω των 150 τ.μ., καμία άλλη φορολογική οφειλή, ή οφειλή σε ασφαλιστικό ταμείο κτλ). Ειδικά για συνολική ακίνητη περιουσία κάτω των 150 τ.μ. σημαίνει ότι κάποιος που έχει στην ιδιοκτησία του ένα διαμέρισμα 80 τ.μ. και ένα χωράφι ξεχασμένο στο χωριό του παππού του, επιφανείας ενός στρέμματος εξαιρείται οποιασδήποτε απαλλαγής, ή μείωσης, αφού η συνολική του περιουσία ξεπερνά κατά πολύ τα 150 τ.μ.. Πολύ περισσότερο αν έχει κληρονομήσει και ένα παλιό σπίτι στο χωριό, έστω κι αν το τελευταίο είναι ερείπιο.

Και εδώ ας μην βαυκαλίζονται κάποιοι με φληναφήματα, ότι δήθεν οι συντελεστές είναι χαμηλοί, ή σε μια δεύτερη φάση μπορεί να χαμηλώσουν κι άλλο. Γιατί όπως μπορεί να χαμηλώσουν το ίδιο εύκολα μπορεί και να αυξηθούν, όταν και όπως αυτοί θελήσουν. Το ζήτημα ήταν να υπάρξει ο μηχανισμός εκπλειστηρίασης και ο μηχανισμός φτιάχτηκε κι άρχισε να λειτουργεί, θέτοντας τους πάντες στην ομηρεία του οφειλέτη. Το πότε και αν θα «φουλάρει» παρασύροντας τους πάντες και τα πάντα, καθαρίζοντας από τους «παρείσακτους» κατοίκους της το οικόπεδο «Ελλάδα», αυτοί θα το καθορίσουν, εκτός κι αν υπάρξει επιτέλους αντίδραση.

Τέταρτον, πληρώνουν οι πάντες, είτε έχουν πλήρη κυριότητα, είτε επικαρπία, είτε μόνο ψιλή κυριότητα. Δηλαδή, ένα παιδί που του έκαναν οι γονείς του γονική παροχή την ψιλή κυριότητα για ένα σπίτι, ή κάποιο άλλο ακίνητο, με τον ΕΝΦΙΑ καθίσταται οφειλέτης στην εφορία.

Τώρα όλοι οι φτωχοί μικροϊδιοκτήτες, που γύρευε με τι κόπους των ιδίων, ή των γονιών τους κατόρθωσαν να έχουν ένα σπίτι, ή εν πάσει περιπτώσει μια μικρή ιδιοκτησία, καθίστανται όμηροι ενός αδηφάγου συστήματος, το οποίο με τη ληστρική αυτή φορολόγηση θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια, άλλους πιο άμεσα, άλλους πιο αργά, στο να χάσουν αυτήν την περιουσία. Τελικά δεν ήταν οι κομμουνιστές που θα μας έπαιρναν τα σπίτια, αλλά κατ’ αρχήν οι λεγόμενοι προστάτες μας από τον κομμουνιστικό κίνδυνο, για να αποδειχθούν τελικά πραγματικοί νταβατζήδες και κακοποιοί του κοινού ποινικού δικαίου και τώρα αφού αυτοί με την πρασινομπλέ «προβιά» δεν τα κατάφεραν ήλθαν οι αληθινοί οικονομικοί δολοφόνοι. Ήλθαν οι «ροζουλί» φασίστες, οι ιδεοληπτικοί εθνομηδενιστές και οι γενοκτόνοι, εγκληματίες πολέμου σε καιρό δήθεν ειρήνης. Οι γενίτσαροι «μιχαλολιάκοι», τα ανθρωπόμορφα κτήνη, οι λύκοι κρυμμένοι κάτω από τη «κόκκινη» προβιά μιας δήθεν αριστεράς να ολοκληρώσουν το κακό!

Αυτοί, με περισσή αναίδεια τον βάφτισαν φόρο, μόνο που στην ουσία δεν είναι φόρος, αλλά ένα «οιωνοί στεγαστικό δάνειο»!! (για να δανειστώ, με τη σειρά μου τον επιτυχή ορισμό που έδωσε κάποιος φίλος). Ένα στεγαστικό «δάνειο» που ουδέποτε συνήφθη, γιατί ουδέποτε υπήρξε η ανάγκη να συναφθεί, αλλά επιβάλλεται στον καθένα από εμάς με γκανγκστερικό τρόπο από κυβερνήτες που λειτουργούν ως οι «νονοί» της νύχτας.

Έτσι γίναμε όλοι οφειλέτες για ένα «δάνειο» που ποτέ μας δεν λάβαμε. Και θα το πληρώνουμε μέχρι να χάσουμε, ή να αναγκαστούμε να «σκοτώσουμε» για ένα ξεροκόμματο το όποιο ακίνητο έχουμε στη διάθεσή μας.

Γιατί θέλει δεν θέλει κάποιος, με όλα τα φορολογικά βάρη που προκύπτουν, από τον φόρο εισοδήματος μέχρι τον ΕΝΦΙΑ, ένα 400σάρι περίπου (λίγο πάνω, λίγο κάτω), το μήνα οφειλή στην εφορία θα το έχει. Δεν τα έχει; Πάει το ακίνητο. Κατάσχεση, αργά, ή γρήγορα. Και στην προκειμένη περίπτωση δεν λειτουργεί ο νόμος «Κατσέλη» για προστασία της πρώτης κατοικίας, που καταργείται κι αυτός! Αν η κατάσχεση γίνει από το Δημόσιο, τετέλεσθαι! Και μην βιαστεί να πει κάποιος «δεν βαριέσαι, τα έχω και τα δίνω», γιατί έτσι αποδεικνύει πόσο βλάκας είναι. Γιατί μπορεί κάποιος να τα έχει τώρα, αύριο θα τα έχει; Τα παιδιά του; Ωστόσο υπάρχει και κάτι άλλο που πρέπει να απαντήσει ο ίδιος: Η επιβολή ενοικίου, έστω και με τη μορφή φορολόγησης, καταργεί στην πράξη την ιδιοκτησία, ναι, ή όχι;

Τα πράγματα βεβαίως γίνονται πιο σοβαρά, όταν υπάρχει ταυτόχρονα και δάνειο προς τη τράπεζα. Ακόμα κι αν κάποιος έχει ενταχθεί στο Νόμο «Κατσέλη» δεν προστατεύεται. Ή βγαίνει κατ’ ευθείαν στο σφυρί και αμέσως από το εκπλειστηρίασμα πληρώνονται, αφού κρατήσει το δημόσιο τα δικά του, και στη συνέχεια οι τράπεζες, ή αν προσφύγει στη δικαιοσύνη και περιμένοντας την εκδίκαση, οι προσαυξήσεις μαζί με τους επόμενους φόρους θα φθάσουν σε απίστευτα υψηλά ποσά. Σε αυτήν την περίπτωση τι γίνεται; Θα υπάρξει ρύθμιση; Ας πούμε σε 48 δόσεις; Με τι επιτόκιο; Μα μόνο τη στιγμή που θα τελειώνουν οι πρώτες 48 δόσεις για το 2015, θα έχουν προστεθεί οι φόροι άλλων τεσσάρων ετών. Με αυτούς τι γίνεται; Πάλι ρύθμιση;

Να γιατί ο εγκλωβισμός πλέον είναι τέλειος και πολύ λίγοι θα έχουν τελικά τη δυνατότητα διαφυγής. Οι υπόλοιποι καλά θα κάνουν να πάρουν τα βουνά και να ψάξουν για σπηλιές, ή επιτέλους να αρνηθούν έμπρακτα να πληρώσουν.

Ας το πάρει και τελευταίος εύπιστος απόφαση. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Μόνο η ολική ανατροπή του κατοχικού καθεστώτος είναι η λύση. Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί παρά μόνο με μαζική αντίσταση.

Η πιο δίκαιη πράξη, η πιο έντιμη στάση, η πιο πατριωτική ενέργεια που μπορεί κάποιος σήμερα να πράξει είναι να μην πληρώσει κανένα φόρο. Μαζική άρνηση πληρωμής για την ανατροπή των φαύλων και των κακοποιών που λυμαίνονται την χώρα. Αυτή είναι η λύση, αυτή πρέπει να είναι η απάντηση του ελληνικού λαού. Για όσο υπάρχει ακόμα καιρός!

* O Oθωνας Κουμαρέλλας είναι μέλος της Π.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ.

Πηγή:http://seisaxthia-epam.blogspot.gr/2015/10/blog-post_70.html

 http://monaxeros.blogspot.gr

Παγκόσμια διαπλοκή

Οι μεγάλες τράπεζες του πλανήτη, οι κεντρικές, καθώς επίσης οι πολιτικές ηγεσίες των περισσοτέρων κρατών, υπηρετώντας πιστά την «ελίτ των ελίτ», αυξάνουν συνεχώς την περιουσία της – με θύμα κυρίως τη μεσαία τάξη που αργοπεθαίνει  

«Ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, ένας από τους πλουσιότερους τότε ανθρώπους του κόσμου (1937), είχε πει πως το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα δημιουργεί χρήματα από το πουθενά – ενώ η συγκεκριμένη διαδικασία είναι ίσως η πιο εντυπωσιακή εφεύρεση στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Συνέχισε δε λέγοντας ότι, οι τραπεζίτες κατέχουν ολόκληρη τη γη – την οποία όμως, εάν τους την αφαιρέσει κανείς, αφήνοντας τους τη δυνατότητα να δημιουργούν με τον ίδιο τρόπο χρήματα, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα έχουν αρκετά κεφάλαια για να την αγοράσουν ξανά.    

Πράγματι τώρα, ακόμη και σήμερα, μία μικρή ομάδα ιδιωτών τραπεζιτών κυβερνάει μυστικά τον πλανήτη μας.Οι τραπεζίτες αυτοί δεν κατευθύνουν μόνο τη Fed ή την ΕΚΤ αλλά, επίσης, τις υπερεθνικές οργανώσεις – όπως τον ΟΗΕ, την Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ και την BIS, την κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών.

Χειραγωγούν την τιμή του χρυσού και του ασημιού, τα διεθνή χρηματιστήρια, καθώς επίσης τις πανίσχυρες αγορές, έχοντας προκαλέσει σκόπιμα τη φούσκα των ακινήτων που την ακολούθησε η χρηματοπιστωτική κατάρρευση και η κρίση κρατικού χρέους στην Ευρωζώνη – οδηγώντας τον πλανήτη στο χάος. Ο αιώνιος στόχος της μικρής αυτής ελίτ του χρήματος, δεν είναι κάτι λιγότερο από την παγκόσμια κυριαρχία– την οποία ονομάζει ως μία «νέα τάξη πραγμάτων», θέλοντας να την επιβάλλει χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό, αδιαφορώντας εντελώς για το ύψος του τιμήματος.

Περαιτέρω, για περισσότερο από δύο αιώνες, η παγκόσμια οικονομία καταρρέει σε τακτά χρονικά διαστήματα –η συχνότητα των οποίων έχει αυξηθεί δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες, με τη βοήθεια τηςνεοφιλελεύθερης πολιτικής που κυριάρχησε παντού.

Η αιτία είναι το ότι, μέσω των συγκεκριμένων κραχ μεταφέρονται ευκολότερα τα περιουσιακά στοιχεία από κάτω προς τα επάνω, στην παγκόσμια εισοδηματική πυραμίδα – ενώ οι μάζες πέφτουν στην ίδια «ταχυδακτυλουργική παγίδα» της ελίτ, ξανά και ξανά.

Η παγίδα αυτή λειτουργεί τόσο αποτελεσματικά, επειδή ελάχιστοι άνθρωποι κατανοούν τον τρόπο λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Είναι άλλωστε με τέτοιο δύσκολο, ασαφή και αδιαφανή τρόπο κατασκευασμένο, ώστε να μην προσπαθεί κανείς να το καταλάβει – ενώ η ίδια η ανθρώπινη λογική αδυνατεί να το αφομοιώσει» (M. Morris).

.Άρθρο

Οι συνεχείς αναφορές στο παγκόσμιο χρέος, το οποίο έχει αυξηθεί κατά 37 τρις $ από το 2000 έως το 2007, πολύ περισσότερο δε από το 2007 έως το 2014 (49 τρις $), υπερβαίνοντας πλέον τα 200 τρις $ (άρθρο), δημιουργούν μία μεγάλη απορία σε πολλούς ανθρώπους. Αναρωτούνται λοιπόν σε ποιόν ακριβώς οφείλονται αυτά τα 200 τρις $ – με τους περισσότερους να θεωρούν πως πρόκειται για φανταστικούς αριθμούς, χωρίς κανένα πραγματικό αντικείμενο.

Δεν κατανοούν επομένως ότι, απέναντι στο εκάστοτε χρέος υπάρχουν αντίστοιχα περιουσιακά στοιχεία – πως για να μπορούν να οφείλουν κάποιοι, άτομα, επιχειρήσεις ή χώρες, θα πρέπει ορισμένοι άλλοι να έχουν τη δυνατότητα να τους δανείζουν. Στα πλαίσια αυτά, το γράφημα που ακολουθεί δίνει μία πιο σαφή εικόνα της σημερινής κατάστασης, από την πλευρά των «ιδιοκτητών χρήματος».

Περαιτέρω, όπως συμπεραίνεται από το γράφημα, το σύνολο της παγκόσμιας περιουσίας είναι σήμερα 250,1 τρις $ – οπότε υπερβαίνει το σύνολο των χρεών. Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να υποθέτει κανείς πως αυτά που οφείλονται δεν είναι πραγματικά χρήματα, αλλά αέρας, όπως συνήθως συμβαίνει.

Σε κάθε περίπτωση, λιγότερο από το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει σχεδόν το 50% των συνολικών περιουσιακών στοιχείων – χωρίς να κάνει πλέον κάτι ιδιαίτερο για να αυξήσει τα χρήματα του. Με εξαίρεση φυσικά τη διαπλοκή του με την πολιτική εξουσία, καθώς επίσης με τις μεγάλες τράπεζες, συμπεριλαμβανομένων των κεντρικών – οι ενέργειες των οποίων είναι πάντοτε προς όφελος της μειοψηφίας των ανθρώπων που ονομάζεται με μία λέξη: ελίτ.

Συνεχίστε στη 2η σελίδα (…)

Συνεχίζοντας, μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης οι πέντε μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες αύξησαν την ποσότητα χρήματος κατά 10,9 τρις $ συνολικά – πλημμυρίζοντας κυριολεκτικά τις παγκόσμιες αγορές. Τα χρήματα αυτά όφειλαν θεωρητικά να οδηγηθούν στην πραγματική οικονομία, δημιουργώντας θέσεις εργασίας και αυξάνοντας το βιοτικό επίπεδο όλων των ανθρώπων.

Στην πραγματικότητα όμως, κατευθύνθηκαν στις τσέπες των υπερβολικά πλουσίων, αφού μόνο αυτοί είχαν τη δυνατότητα να τα χρησιμοποιήσουν – επιλέγοντας την κερδοσκοπική τοποθέτηση τους στα χρηματιστήρια, η συνολική αξία των οποίων αυξήθηκε επίσης κατά 10 τρις $ από τον Ιούνιο του 2010 έως τον Ιούνιο του 2014, αντί σε παραγωγικές επιχειρήσεις που ωφελούν το σύνολο των ανθρώπων. Ως εκ τούτου, η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών άνοιξε ακόμη περισσότερο – ειδικά μεταξύ της μεσαίας τάξης, η οποία πεθαίνει σταδιακά σε ολόκληρο τον πλανήτη, καθώς επίσης της τάξης των υπερβολικά πλουσίων (πηγή).

Συνολικά 123.800 άνθρωποι διαθέτουν πάνω από 50 εκ. $ έκαστος, ενώ το 71% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει μόλις το 3% των περιουσιακών στοιχείων – όπου η βασική αιτία της αύξησης της περιουσίας των υπερβολικά πλουσίων, ήταν η άνοδος των τιμών των μετοχών στα χρηματιστήρια. Η αξία των χρηματιστηρίων έχει φτάσει πλέον στο επίπεδο ρεκόρ των 73,3 τρις $, όσο περίπου το παγκόσμιο ΑΕΠ – ενώ το γεγονός ότι, το μεγαλύτερο ποσοστό των περιουσιακών στοιχείων των πλουσίων είναι τοποθετημένο σε μετοχές, επεξηγεί καλύτερα το άνοιγμα τις ψαλίδας.

Οι εισοδηματικές ανισότητες φαίνονται καθαρά από το ότι, εάν έχει κανείς περιουσία μόλις 70.000 $, ανήκει ήδη στο ανώτατο 10% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη – ενώ με 760.000 δολάρια στο 1%. Όταν δε έχει γεννηθεί στη Δύση, ανήκει σχεδόν αυτόματα στο 10% των πλουσιοτέρων της υφηλίου – παρά το ότι η Κίνα προηγείται σε συνολικό πλούτο (γράφημα).

Συνεχίζοντας, στην πρώτη θέση όσον αφορά τους εκατομμυριούχους ευρίσκονται οι Η.Π.Α., με συνολικά 15,6 εκ. ανθρώπους – ακολουθεί η Μ. Βρετανία με 2,3 εκ., ενώ η Γερμανία ευρίσκεται μόλις στην 5η θέση. Όλες οι μελέτες δε έχουν αποδείξει ότι, όποιος θέλει να δημιουργήσει περιουσία είναι υποχρεωμένος να επενδύει στα χρηματιστήρια – αφού με τα άλλα χρηματοπιστωτικά προϊόντα (επιτόκια καταθέσεων κλπ.), είναι αδύνατον ποτέ να τα καταφέρει.

Πολύ περισσότερο, εάν οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες συνεχίσουν να εφοδιάζουν το σύστημα με συνεχώς νέα χρήματα, υπηρετώντας πιστά τον παγκόσμιο πλούτο – την «ελίτ των ελίτ», στην οποία συμπεριλαμβάνεται λιγότερο από το 0,01% των ανθρώπων.

Βέβαια, όπως όλα τα πράγματα στον κόσμο, έτσι και τα πακέτα ρευστότητας των κεντρικών τραπεζών έχουν κάποια όρια – τα οποία πλησιάζουν, ενώ το πρώτο θύμα της συγκεκριμένης πολιτικής, η οποία μοιάζει με μεγάλες δόσεις κορτιζόνης σε έναν ετοιμοθάνατα, φαίνεται πως θα είναι η Ιαπωνία.

Υπενθυμίζουμε εδώ πως η συγκεκριμένη χώρα σε λίγα χρόνια δεν θα μπορεί πλέον να υιοθετεί προγράμματα ρευστότητας  – έχοντας σχεδόν υπερβεί τα ανώτατα επιτρεπόμενα όρια, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί (πηγή).

(*Πατήστε στο γράφημα για μεγέθυνση)

Όπως διαπιστώνεται από την πρώτη εικόνα αριστερά, το πρόγραμμα (QE) της Ιαπωνίας (κόκκινη καμπύλη), έχει εισέλθει σε μία καινούργια φάση – ενώ είναι πολύ υψηλότερο, συγκριτικά με όλες τις υπόλοιπες χώρες(Βρετανία, ΕΚΤ, Fed).

Στη δεύτερη εικόνα, επάνω δεξιά, φαίνεται το ποσοστό των ομολόγων του δημοσίου που έχει στον ισολογισμό της η κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας – όπου υπολογίζεται πως θα φτάσει στα ανώτατα όρια του έως το τέλος του 2019 (60%).

Εν τούτοις στην τρίτη εικόνα κάτω αριστερά, όπου οι στήλες αναφέρονται στα ομόλογα που κατέχουν οι εμπορικές τράπεζες, ως ποσοστό επί των συνολικών ισολογισμών τους σε διάφορες χώρες (Καναδάς, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία, Η.Π.Α.), θεωρείται πως κάποια στιγμή οι τράπεζες δεν θα θέλουν να πουλήσουν παραπάνω ομόλογα στην κεντρική – αφού θα τα χρειάζονται ως εγγύηση για δικούς τους σκοπούς.

Όσον αφορά δε (τετάρτη εικόνα, κάτω δεξιά) τα συνταξιοδοτικά ταμεία, καθώς επίσης τις ασφαλιστικές εταιρείες,κάποια στιγμή θα έχουν ολοκληρώσει την αναδιάρθρωση των χαρτοφυλακίων τους – οπότε θα πάψουν επίσης να πουλούν ομόλογα, επενδύοντας τα χρήματα σε μετοχές (αυτή ήταν κυρίως η αιτία της ανόδου του ιαπωνικού χρηματιστηρίου, μαζί με την πτώση της ισοτιμίας του γεν).

Επομένως, το μεγάλο πρόβλημα της κεντρικής τράπεζας της Ιαπωνίας δεν είναι οι αποφάσεις αύξησης των πακέτων ποσοτικής διευκόλυνσης, οι οποίες πραγματοποιούνται μέσω της αγοράς ομολόγων (επανεξισορρόπηση χαρτοφυλακίων), αλλά η αδυναμία της να βρει πωλητές – οπότε κάποια στιγμή, το 2017 ή το 2018, θα αναγκασθεί να τα σταματήσει, με ανυπολόγιστα αποτελέσματα για την οικονομία της χώρας.

Σημειώνουμε εδώ πως με το πρώτο πρόγραμμα μόλις το 5% των αγορών της κεντρικής τράπεζας προήλθε από θεσμικούς επενδυτές – ενώ το ποσοστό αυτό ανήλθε στο 40% από τον Οκτώβριο του 2014 έως το Μάρτιο του 2015. Αφού λοιπόν θα έχει αγοράσει όλα όσα πουλιούνται, δεν θα βρίσκει τίποτα στο μέλλον – γεγονός που σημαίνει πως, ακόμη και αν το θέλει, δεν θα έχει τη δυνατότητα να το κάνει, παρά μόνο μέσω της αύξησης των αγορών ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων.

Εύλογα λοιπόν είναι και αυτή με τη σειρά της πανικοβλημένη, ενώ λογικά προβλέπεται πως η λήξη ενός μεγάλου μέρος των ομολόγων που κατέχει θα επιμηκυνθεί στο διηνεκές – γεγονός που σημαίνει πως θα μετατραπούν αυτόματα σε χρήματα, πιέζοντας ασφυκτικά την ισοτιμία του γεν.

Συμπέρασμα

Όταν σπάσει η παγκόσμια φούσκα, κάτι που υπολογίζουμε ότι θα συμβεί περί τους έξι μήνες μετά την πρώτη αύξηση των επιτοκίων από τη Fed, η ελίτ θα κερδίσει ακόμη περισσότερα – αφού θα έχει προλάβει φυσικά να ρευστοποιήσει τα περιουσιακά της στοιχεία έγκαιρα, έχοντας την απαραίτητη εσωτερική πληροφόρηση.

Η καταιγίδα δε των καταιγίδων που θα ακολουθήσει θα συντρίψει εντελώς τη μεσαία και την ανώτερη οικονομική τάξη, καθώς επίσης εκείνες τις χώρες που δεν θα έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα για την αντιμετώπιση της – κυρίως τις αναπτυσσόμενες που έχουν ήδη υπερχρεωθεί σε δολάρια, ενώ τα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών τους είναι ελλειμματικά, καθώς επίσης τις υπερχρεωμένες, στις οποίες ανήκει δυστυχώς και η Ελλάδα.

Το γεγονός δε ότι, η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να ζητάει από τους εκλογείς της μία περίοδο χάριτος έως τα τέλη του πρώτου εξαμήνου του 2016, όπου προβλέπεται το ξέσπασμα της καινούργιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, είναι εξαιρετικά ανησυχητικό – αφού τότε θα είναι ίσως πολύ αργά για την Ελλάδα.

Το ίδιο ανησυχητική είναι η εμμονή της στην επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους αντί τηςονομαστικής διαγραφής, έναντι μέτρων που θα οδηγήσουν νομοτελειακά την Ελλάδα στην κόλαση – απλά και μόνο για να διατηρηθεί στην εξουσία, αφού η λύση αυτή έχει πάψει να ισχύει, το αργότερο από τα τέλη του 2014, όπου η χώρα μας έχασε ανεπιστρεπτί το τραίνο της ανάπτυξης.

Analyst Team

 http://monaxeros.blogspot.gr