Του Δημήτρη Καζάκη
Όσο η οργή των αγροτών ξεχειλίζει, τόσο δυναμώνει η επιχείρηση εξαπάτησης από τους γνωστούς αγροτοπατέρες της δεξιάς και της αριστεράς. Τους ίδιους που όλα αυτά τα χρόνια οδηγούσαν τους αγρότες από ήττα σε ήττα, από το κακό στο χειρότερο.
Το θέμα είναι μόνο το φορολογικό και το ασφαλιστικό, τίποτε άλλο, λένε και ξαναλένε στον αγρότη. Οι μεν για να τάξουν στον αγρότη ότι με τον Κυριάκο όλα θα διορθωθούν. Οι δε για να τα ρίξουν όλα στον καπιταλισμό γενικά. Μονά ζυγά δικά τους.
Τρέμουν όλοι τους μην κι ο αγρότης αντιληφθεί το προφανές. Το πρόβλημα δεν είναι η διαχείριση του μνημονίου με ευρώ και ΕΕ, αλλά το ίδιο το καθεστώς κατοχής της πατρίδας από ντόπιους δοσίλογους κι Ευρωπαίους αποικιοκράτες. Και καθώς όλο και περισσότερα ανεξάρτητα συντονιστικά εμφανίζονται για να εκφράσουν πρωτογενώς τον αγρότη, τα λαμόγια των κομμάτων αληκτούν.
Πρόσεξε μην βάλεις θέμα καθεστώτος! Τι θέλεις, να χάσεις το ευρώ και τις επιδοτήσεις; 'Ετσι του λένε όλοι του κοινοβουλίου. Ακόμη κι ο Περισσός, που του λέει ότι έτσι και φύγουμε τώρα από το ευρώ, χαθήκαμε. Άξιος ο μισθός όλων τους!
Όμως ο αγρότης ξέρει. Πώς θα επιβιώσει ο ίδιος, πού θα πουλά το προϊόν του, όταν το 32% του πληθυσμού, 1 στους 3, δεν έχει χρήματα για να αγοράσει τα αναγκαία τρόφιμα καθ' όλο το δωδεκάμηνο στην Ελλάδα σήμερα; Πώς θα επιβιώσει όταν στα τέλη του 2016 το ποσοστό θα έχει ανέλθει στο 50%; Από τα συσσίτια και τα κοινωνικά μαγειρεία;
Τι θα κάνει με τα χρέη που τον ταλανίζουν; Τι θα κάνει όταν η τράπεζα θα έλθει να του πάρει τη γη κι το βιός του; Πώς θα συντηρηθεί ο ίδιος χωρίς να υπάρχει ούτε ίχνος προστασίας της εγχώριας παραγωγής από τους επιτήδειους εισαγωγείς και τις πολυεθνικές; Ιδίως από εκείνους που κατακλύζουν την εγχώρια αγορά με άθλιας ποιότητας προϊόντα σε τόσο χαμηλές τιμές, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο στον γεωργό, τον κτηνοτρόφο και τον ψαρά.
Ο αγρότης δεν χρειάζεται τις επιδοτήσεις. Τι να τις κάνει όταν η παραγωγή του και ο ίδιος πάει στράφι. Αυτό που χρειάζεται εδώ και τώρα είναι τα εξής απλά:
1. Διαγραφή όλων των χρεών του προς τις τράπεζες και τον ΟΓΑ για να λυτρωθεί ο αγρότης και να γλυτώσει το βιός του. Εξαίρεση βέβαια τα δανεικά κι αγύριστα των ημετέρων, οι οποίοι οφείλουν να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη και να δημευθούν οι περιουσίες τους.
2. Προστασία της εγχώριας γεωργικής, κτηνοτροφικής και αλιευτικής παραγωγής. Να σταματήσουν δια παντός οι ελληνοποιήσεις και να θεσπιστεί η απαγόρευση κάθε εισαγωγής έως ότου διατεθεί το σύνολο της εγχώριας παραγωγής του γεωργού, του κτηνοτρόφου, του ψαρά. Οι εισαγωγές επιτρέπονται μόνο όπου δεν επαρκεί η εγχώρια παραγωγή και μόνο με αντίστοιχης ποιότητας προϊόντα, ώστε να υπάρξει αληθινός ανταγωνισμός τιμών.
3. Εθνική πολιτική στήριξης του εισοδήματος του γεωργού, του κτηνοτρόφου, του ψαρά με βασικό κριτήριο την βελτίωση της παραγωγής και της ποιότητας του προϊόντος. Στήριξη αποκλειστικά της εγχώριας βιοποικιλότητας της αγροτικής και αλιευτικής παραγωγής με αυστηρούς κανόνες που θα αποτρέπουν την καταστροφή της.
4. Απαγόρευση όλων των μεταλλαγμένων, αλλά και των ειδών, ή ποικιλιών που δεν είναι προσαρμοσμένα στο φυσικό περιβάλλον της χώρας. Ίδρυση δημόσιων τραπεζών σπόρων και βιολογικής έρευνας για την δωρεάν επιστημονική στήριξη του αγρότη με στόχο την ολοκληρωμένη διατροφική αυτάρκεια και υγεία του ελληνικού πληθυσμού.
5. Εθνική πολιτική ενίσχυσης των εθελοτικών κοινοπραξιών από αυθεντικούς παραγωγούς με την κατάργηση του ΦΠΑ στα προϊόντα τους και κρατικές υποδομές διάθεσης ειδικά στις μεγάλες πόλεις της χώρας.
Μπορεί διαφορετικά να αναστηθεί η αγροτική παραγωγή στη χώρα; Μπορεί διαφορετικά να έχει παρόν και μέλλον ο γεωργός, ο κτηνοτρόφος, ο ψαράς στη χώρα μας; Μπορούν να γίνουν όλα αυτά με το ευρώ και μέσα στην ΕΕ; Ούτε κατά διάνοια. Μπορούν να γίνουν υπό το καθεστώς εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους; Όχι βέβια.
Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό για τους γεωργούς, τους κτηνοτρόφους, τους ψαράδες, που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε κινητοποιήσεις. Ιδού ο τρόπος για να συσπειρώσουν γύρω τους ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Ιδού γιατί πρέπει πάση θυσία να ανατραπεί το καθεστώς κατοχής της πατρίδας μας και να πάρουμε εμείς στα χέρια μας τις τύχες μας.
Δεν είμαστε λεχρίτες, κοπρόσκυλα και αρπακτικά, όπως οι επαγγελματίες της πολιτικής με τις κομματικές τους συμμορίες. Ξέρουμε τι θα κάνουμε αν πάρουμε στα χέρια μας την πατρίδα μας, αν μας δοθεί η ευκαιρία να δουλέψουμε με την ψυχή μας και για τη δική μας προκοπή. Το μόνο που φοβόμαστε είναι αυτό που θα συμβεί αν δεν ξεμπερδέψουμε εδώ και τώρα με το καθεστώς κατοχής.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου