Παράνομη Διακίνηση ή μεταφορά δια θαλάσσης προσώπων, παράνομων μεταναστών και προσφύγων (Trafficking or transport of illegal immigrants by sea)

Της Δρ Κέρης Π. Μαυρομμάτη

Ο ελληνικός λαός παρακολουθεί την τέλεση σκόπιμων παρανόμων πράξεων κατά της ασφάλειας της ζωής στη θάλασσα (safety and security) συμπεριλαμβανομένης και της ασφάλειας των λιμένων καθώς και κατά της χώρας του, από 1) την παράνομη σκόπιμη διακίνηση ή μεταφορά δια θαλάσσης προσώπων, παράνομων μεταναστών και προσφύγων και 2) την με πρόθεση χρήση ανασφαλούς πλοίου ή πλωτού μέσου με σκοπό να προκληθεί

Α) θάνατος συμπεριλαμβανομένης της προσβολής της υγείας των επιβατών και Β) ζημία στο παράκτιο ελληνικό κράτος, όπως είναι η παράνομη ατυχηματική ρύπανση της ελληνικής χωρικής θάλασσας Παράλληλα προσβάλλεται η δημόσια υγεία και η δημόσια ασφάλεια του ελληνικού λαού.

3. Η Ελλάδα και η Τουρκία, ως κυρίαρχα κράτη υπαγόμενα στο διεθνές δίκαιο, έχουν τη δυνατότητα προβολής δικαιωμάτων και έχουν αναλάβει ρητά προβλεπόμενες διεθνείς συμβατικές υποχρεώσεις ως μέλη των οργάνων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών , όπως της Γ. Συνέλευσης των ΗΕ, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού(ΔΝΟ).

Ως δε κράτη μέλη των ειδικών διεθνών Συμβάσεων για την ασφάλεια στη θάλασσα όπως είναι η Διεθνής Σύμβαση( SOLAS 1974 ) για την ασφάλεια της ζωής στη θάλασσα και την ενίσχυση της θαλάσσιας ασφάλειας, η Διεθνής Σύμβαση(FAL 1965) για την Διευκόλυνση της θαλάσσιας κυκλοφορίας, η Διεθνής Σύμβαση( SUA) για τη μείωση των παράνομων πράξεων κατά της ναυτιλιακής κίνησης, η Διεθνής Σύμβαση (SAR)για την έρευνα και τη διάσωση, η Διεθνής Σύμβαση( STCW 95)για τη ναυτική εκπαίδευση και η Διεθνής Σύμβαση (MARPOL73/78) για τη πρόληψη της θαλάσσιας ρύπανσης, όπως έχουν τροποποιηθεί, αυτού του διεθνούς διακρατικού Οργανισμού (ΔΝΟ) έχουν ως βασική –γενική διεθνή υποχρέωση τους να ελέγχουν αποτελεσματικά, όλα τα πλοία ή κάθε πλωτό μέσο διεθνούς μεταφοράς υπό τη δικαιοδοσία τους για την ουσιαστική συμμόρφωση τους με τα ελάχιστα διεθνή πρότυπα ασφάλειας στη θαλάσσια μεταφορά. Έτσι τα συμβαλλόμενα κράτη είναι δυνατόν να περιορίσουν αποτελεσματικά τη τέλεση των παραπάνω παρανόμων πράξεων κατά της ασφάλειας της ζωής στη θάλασσα και κατά της θαλάσσιας ρύπανσης.

Αυτές οι σκόπιμες παράνομες ενέργειες πλοίων και υπηκόων, μεταξύ των άλλων, και της Τουρκίας, αποκρύπτονται και δεν αναφέρονται-καταγγέλονται τόσο από το κράτος της Τουρκίας όσο και κυρίως από την υπεύθυνη ελληνική κυβέρνηση, τις κυβερνήσεις των άλλων κρατών μελών του ΟΗΕ και του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού καθώς και των κρατών μελών της Ευρωπαικής Ένωσης στα αρμόδια διεθνή κα κοινοτικά όργανα ως συμβάντων κατά της ασφάλειας στη θάλασσα και στα λιμάνια καθώς και ως ένα διεθνές οργανωμένο έγκλημα.

Έτσι όλοι οι αρμόδιοι ι)αν και γνωρίζουν τις διεθνείς Πράξεις, που έχουν υιοθετηθεί στο πλαίσιο των αρμοδίων διεθνών οργάνων για την παράνομη διακίνηση προσώπων και παράνομων μεταναστών, ιι) αν και έχουν συμμετάσχει ήδη από το 2000 στη διοργάνωση σχετικών διασκέψεων με σκοπό την ενιαία αντιμετώπιση των παράνομων ενεργειών των μεταφορέων-διακινητών και των συνεργατών τους μέσα και έξω από το πλωτό μέσο, παρόλα αυτά όλοι τις αναφέρουν ως προσφυγικές ροές αντί του διεθνώς χρησιμοποιούμενου όρου παράνομη διακίνηση ή μεταφορά δια θαλάσσης παράνομων μεταναστών (Trafficking or transport of illegal immigrants by sea). Είναι ένας όρος, που χρησιμοποιείται ήδη από το 2000 στα αρμόδια όργανα του ΟΗΕ.

βλ. Πράξεις της Γενικής Συνέλευσης ΗΕ , στο πλαίσιο του Γραφείου του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τους πρόσφυγες, το άσυλο και για τη μετανάστευση καθώς και του οργάνου των ΗΕ για το δίκαιο της θάλασσας Νinth meeting of the United Nations Open-ended Informal Consultative Process on Oceans and the Law of the Sea at the Headquarters of the United Nations, ΝΥ 23 – 27Ιουνίου 2008.Συναντήσεις στην έδρα του γραφείου του επιτρόπου των ΗΕ για τους πρόσφυγες ( UNHCR), όπως στη Γενεύη 11 Δεκεμβριου 2007, Διάσκεψη για τη προστασία των προσφύγων και τη διάσωση στα ευρωπαικά θαλάσσια σύνορα, οργανώθηκε από UNHCR και την ελληνική ακτοφυλακή στην Αθήνα, Ιαν. του 2008, βλ ΙΜΟ/ MSC/Circ.896, που αναφέρεται στο Κεφάλαιο II σχετικά με τη λαθροδιακίνηση μεταναστών δια θαλάσσης( "Smuggling of immigrants by Sea") και Πρωτόκολλο της ΓΣ ΗΕ της 15-11-2000 κατά της λαθροδιακίνησης μεταναστών δια ξηράς, αέρα και θαλάσσης, που συμπληρώνει τη Σύμβαση ΗΕ κατά του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος. Βλ.Κανονισμός ΕΚ/574/1999 περί καθορισμού των τρίτων χωρών οι υπήκοοι των οποίων πρέπει να διαθέτουν θεώρηση κατά τη διάβαση των εξωτερικών συνόρων των κρατών-μελών, ΕΕΚ L 72/2, 18-3-1999, δηλαδή η Ε Έ από το1999, είχε αναγνωρίσει τον κίνδυνο της ασφάλειας από τη λαθρομετανάστευση.

Ειδικώτερα:
Είναι γνωστό ότι τα πρόσωπα , που μεταφέρονται ή διακινούνται παράνομα δια θαλάσσης μεταξύ Τουρκίας-Ελλάδας, είναι, σύμφωνα με τις διεθνείς διατάξεις,

ι) παράνομοι μετανάστες, δηλαδή πρόσωπα, τα οποία δεν έχουν τα απαιτούμενα γνήσια και σε ισχύ ταξιδιωτικά έγγραφα, διαβατήριο ή ταυτότητα, καθόσον πολλοί τα χάνουν ή από πρόθεση τα καταστρέφουν. Έτσι δεν προκύπτει η ταυτότητά τους και δεν δίδουν πληροφορίες για τον πραγματικό τόπο επιβίβασής τους, για το λιμάνι ή τη χώρα προορισμού ή για τη διέλευση τους. Βλ. ΔΝΟ/ΔΣ FAL 1965,Παράρτημα, sect 3.

ιι) πρόσφυγες, δηλαδή κάθε πρόσωπο, το οποίο λόγω δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, πολιτικών πεποιθήσεων δεν μπορεί να επιστρέψει στο κράτος υπηκοότητας του ή στο κράτος της συνήθους διαμονής του. Η πρώτη χώρα εισόδου του πρόσφυγα είναι η Τουρκία. Οι αρμόδιες αρχές της Ελλάδας, που είναι η χώρα, που προτίθεται να μεταβεί ή να διέλθει ο μεταφερόμενος παράνομα δια θαλάσσης πρόσφυγας, εάν του αναγνωρίσουν την ιδιότητα του πρόσφυγα εάν επιθυμούν του επιτρέπουν την είσοδο του στην Ελλάδα και του θεωρούν το ταξιδιωτικό του έγγραφο Βλ. Σύμβαση για το καθεστώς των προσφύγων της 18-7-1951,κεφ.1, άρθρο 1 και Παράρτημα εδάφιο 8.

Ο μεταφορέας ή ο διακινητής δια θαλάσσης προσώπων μεταξύ Τουρκίας- Ελλάδας χρησιμοποιεί σκόπιμα ένα ανασφαλές πλοίο ή οιοδήποτε ανασφαλές πλωτό ναυπήγημα, επαγγελματικής ή ιδιωτικής χρήσης για να προκαλέσει

Α) ο θάνατο, συμπεριλαμβανομένης της προσβολής της υγείας, των επιβατών και Β) ζημία στο παράκτιο ελληνικό κράτος.

Η πρόθεση του θαλάσσιου μεταφορέα ή του διακινητή προσώπων να προκαλέσει τον θάνατο ή την προσβολή της υγείας των επιβατών αποδεικνύεται

ι)από το γεγονός ότι αυτός χρησιμοποιεί ένα ανασφαλές πλοίο- φαντομά ή το πλωτό μέσο, που δεν έχει έγγραφα για την εθνικότητα του, την νηολόγηση ή την λεμβολόγηση του, την σημαία του, τα στοιχεία εξατομίκευσης του, τα στοιχεία του κύριου ή του ναυλωτή ή του διαχειριστή του, τα χαρακτηριστικά ναυπήγησης του,

ιι) δεν έχει τα απαιτούμενα τεχνικά πιστοποιητικά και τα έγγραφα, που να αποδεικνύουν την ασφαλή ναυπήγηση και λειτουργία του κατά τα διεθνή πρότυπα(ΔΝΟ) για τη ασφαλή διεθνή θαλάσσια μεταφορά προσώπων,

ιιι) δεν έχει είτε το κατάλληλο πλήρωμα ή πρόσωπο που να εκτελεί ναυτικά καθήκοντα με τα κατάλληλα πιστοποιητικά για το συγκεκριμένο πλοίο ή για το οποιοδήποτε πλωτό μέσο είτε δεν έχει καθόλου πλήρωμα ή κυβερνήτη, δηλαδή είναι ένα πλήρως ακυβέρνητο πλωτό μέσο-σκάφος με τα απαιτούμενα-υπολογισμένα από τον διακινητή καύσιμα μέχρι τις ελληνικές ακτές,

ιν) δεν έχει τον απαιτούμενο κατάλογο με τον διεθνώς καθορισμένο αριθμό επιβατών, με τον λιμένα επιβίβασης- αποβίβασης ή διέλευσης των επιβατών και την πιστοποίηση εφαρμογής των κανόνων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας,

ν) δεν έχει έγγραφο της λιμενικής αρχής, που να αναγράφει το λιμάνι απόπλου και προορισμού

νι) μεταφέρει υπεράριθμους επιβάτες χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα ή με πλαστά στοιχεία ταυτότητας και χωρίς αυτοί να προστατεύονται από τα απαιτούμενα ασφαλή μέσα διάσωσης τους και χωρίς τον απαιτούμενο εξοπλισμό διάσωσης του σκάφους, σύμφωνα με τα πρότυπα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού,

νιι) ο θαλάσσιος μεταφορέας ή ο εντολοδόχος-συνεργάτης του μέσα στο πλωτό μέσο μεταφοράς καταστρέφει σκόπιμα το σκάφος, κατά τη διάρκεια του πλού προς την Ελλάδα. βλ ΔΝΟ / Δ Σ( SOLAS 1974 ), Κεφ. ΙΙΙ,ΙV,V, ΧΙ-2/9, Κώδικας ΙSPS B/4.45,Κανονισμός ΕΚ/725/2004 Παράρτημα ΙΙΙ ,παρ.4.45, 4.46, ΔΝΟ/ΔΣ SUA του 1988 όπως τροποποιήθηκε το 2006, άρθρ. 1,3 και 4, Πρωτόκολλο της ΔΣ (SUA), άρθρο 3bis παρ. 1a(iii),3 quarter(a), ΔΝΟ/Επιτροπή θαλ. Ασφαλείας Circ. 896. Rev. 1, ΔΝΟ/ ΔΣ (SAR 1979), όπως έχει τροποποιηθεί με την Απόφαση ΔΝΟ Επιτροπής θαλάσσιας ασφάλειας 70(69), Κεφ. 1, που υιοθετείται μια ευρεία έννοια του κινδύνου, Απόφαση ΔΝΟ Α.923(22) και. ΔΝΟ/ Διεθνή Σύμβαση(FAL1965) όπως έχει τροποποιηθεί το 2006, Παράρτημα 1,Section 2 και 3

Β) Ζημία στο παράκτιο ελληνικό κράτος, όπως είναι η ατυχηματική παράνομη θαλάσσια ρύπανση στα χωρικά ή στα εσωτερικά ύδατα της Ελλάδας.

βλ. ΔΝΟ/ΔΣ Marpol 73/78,Παραρτ.I,Reg 11b, ΔΝΟ /Απόφαση Α.881(21), ΔΝΟ/ MSC/Circ. 896. Rev. 1, ΔΝΟ/ ΔΣ( SAR), Κεφ. 1, βλ. Οδηγία 2005/35/ΕΚ EEL255/11 30-9-2005, Κανονισμός ΕΚ/725/2004 βλ. Κ. Μαυρομμάτη <Προβλήματα διεθνούς δικαίου σχετικά με τα πλοία υπό σημαίες ευκολίας, 2012, εκδ. Σάκκουλα, σ.623επ.

Παράλληλα προκαλεί προσβολή της δημόσιας υγείας και της δημόσιας ασφάλειας του ελληνικού λαού.

Η ατυχηματική θαλάσσια ρύπανση είναι παράνομη διότι οφείλεται στην από πρόθεση παράνομη απόρριψη οποιωνδήποτε ρυπογόνων ουσιών ή επιβλαβών ουσιών στην ελληνική χωρική θάλασσα ή στις ελληνικές ακτές λόγω σκόπιμου ναυτικού ατυχήματος.

Αυτό το ναυτικό ατύχημα οφείλεται στη με πρόθεση ενέργεια του υπεύθυνου προσώπου παράνομης διακίνησης και του συνεργάτη του μέσα στο πλωτό μέσο να προκαλέσει ζημία του πλοίου εφόσον γνωρίζει και δέχεται

ι)να μεταφέρει ανθρώπους με ανασφαλές πλοίο ή πλωτό μέσον, που είναι πιθανόν η ζημία του πλοίου ή του σκάφους να προκύψει ίδιαίτερα σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες πλού στη θάλασσα και

ιι) να προκαλέσει ζημία στο σκάφος ο ίδιος ή ο εντολοδόχος του μέσα στο πλωτό μέσον με συνέπεια να προκληθεί ναυτικό ατύχημα και παράνομη απόρριψη ρυπογόνων ουσιών στη ελληνική χωρική θάλασσα.

Βλ ΔΝΟ/ΔΣ Marpol 73/78Παραρτ Καν. 11b και Παραρτ II,Καν. 6b

Είναι αξιοσημείωτο ότι η ένταξη της ατυχηματικής ρύπανσης στην έννοια της παράνομης ρύπανσης οφείλεται σε σχετική πρόταση της Επιτροπής της ΕΕ, διότι υποστήριζε ότι αμφιβόλου ποιότητας πλοία προκαλούν ρύπανση σε κοινοτικά ύδατα μέσω ατυχημάτων ή πλοίων, που ευρίσκονται σε κίνδυνο, χωρίς τα υπεύθυνα πρόσωπα να υπόκεινται σε αποτρεπτικές κυρώσεις.

Βλ εγγραφο 11403/3Μ 195Ε 400,14376/2003MAR179-6/11/2003, Οδηγία 2005/35/ΕΚ EEL255/11 30-9-200.

3. Συνεπώς η τέλεση των παραπάνω παρανόμων πράξεων των διακινητών κατά της ασφάλειας της ζωής στη θάλασσα, κατά της νόμιμης ναυτιλιακής κίνησης και κατά της ελληνικής χωρικής θάλασσας οφείλεται στην μη εκπλήρωση της διεθνούς συμβατικής υποχρεώσεως της Τουρκίας και της Ελλάδας σχετικά με την άσκηση αποτελεσματικού έλέγχου συμμόρφωσης όλων των πλωτών μέσων υπό τη δικαιοδοσία τους με τα ελάχιστα διεθνή πρότυπα ενός συνόλου ειδικών διεθνών κανόνων των αρμοδίων διεθνών οργανισμών.

Ειδικώτερα

Α.Η αρμόδια Ναυτική διοίκηση της Τουρκίας δεν ασκεί αποτελεσματικό α)προληπτικό έλεγχο εφαρμογής ενός συνόλου ειδικών διεθνών κανόνων για τη νηολόγηση-λεμβολόγηση και την απαιτούμενη σχετική διαφάνεια και γνησιότητα των στοιχείων εξατομίκευσης οιουδήποτε πλωτού μέσου υπό τη δικαιοδοσία της, για την ασφάλεια(safety and security) στη θάλασσα και στους λιμένες καθώς και για την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος των παρακτίων κρατών και β) κατασταλτικό έλεγχο συμμόρφωσης με τα διεθνή πρότυπα με την επιβολή αποτελεσματικών αποτρεπτικών κυρώσεων κατά των διακινητών και των συνεργατών τους, που χρησιμοποιούν μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας υποβαθμισμένα πλοία χωρίς στοιχεία,δηλαδή ταποκαλούμενα διεθνώς <phantom ships>.

Βλ. Γεν Συν Η Ε και Επιτροπή για Διαρκή Ανάπτυξη και ΔΝΟ/ Απόφαση Α.923(22)

Επίσης οι αρμόδιες αρχές του συμβαλλομένου τουρκικού κράτους, έχουν διεθνή υποχρέωση συνεργασίας με τις αρμόδιες αρχές του συμβαλλομένου ελληνικού κράτους, όπως είναι η συνεργασία για την ηλεκτρονική ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με τον απόπλου και τα ατομικά στοιχεία του χρησιμοποιούμενου πλωτού μέσου, τα στοιχεία του πλοιοκτήτη-ναυλωτή-διαχειριστή και του διακινητή, την αναχώρηση συγκεκριμένου αριθμού προσώπων ή επιβατών και πληρώματος από τα τουρκικά λιμάνια και τις τουρκικές ακτές με προορισμό τα ελληνικά λιμάνια και τις ελληνικές ακτές, για τη χρήση πλαστών έγγράφων των επιβατών ή για τη σκόπιμη απώλεια τους ( βλ.ΔΝΟ/ΔΣ FAL 1965,Παρ.1.4, section 3.3.7), για την ναυπήγηση στο έδαφος της ανασφαλών πλωτών μέσων μεταφοράς προσώπων και την κατασκευή- χορήγηση ανασφαλών μέσων διάσωσης των επιβατών. (βλ ΔΝΟ/ΔΣ FAL 1965, Παρ. 1.4 και 3).

Επιπρόσθετα έχει διεθνή υποχρέωση υποβολής Αναφορών πρός τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς για τα θεσπισθέντα τουρκικά μέτρα περιορισμού αυτών των παρανόμων πράξεων κατά της ασφαλούς ναυσιπλοίας.

Β. Η Ελλάδα ιδιαίτερα δεν εκπληρώνει, κατά τις γενικές διατάξεις του δικαίου της θάλασσας και κατά τις ειδικές διεθνείς και κοινοτικές διατάξεις, την υποχρέωση διάθεσης επαρκών πόρων για κατάλληλη εθνική υποδομή ασκήσεως αποτελεσματικού ελέγχου, προληπτικού και κατασταλτικού, όλων των πλωτών μέσων παράνομης διεθνούς μεταφοράς προσώπων στα ελληνικά χωρικά ύδατα.

βλ. ΣΔιΚΘ 1982, άρθρα 218 και 2παρ1 ,οδηγία 2002/59/ΕΚ ΕΕL208/5.8.2002

Όσον αφορά μεν τον προληπτικό έλεγχο οφείλει να υποβάλει Αναφορές στις αρμόδιες Επιτροπές του ΟΗΕ , του ΔΝΟ όπως Επιτροπή για τη θαλάσσια ασφάλεια Επιτροπή για την διευκόλυνση της ναυτιλιακής κίνησης, Επιτροπή Προστασίας θαλασσίου περιβάλλοντος και στον Γενικό Γραμματέα του ΔΝΟ για την τέλεση, την έρευνα, την εκδίκαση των παραπάνω παράνομων πράξεων, και την επιβολή αποτελεσματικών αποτρεπτικών, ποινικών και διοικητικών, κυρώσεων κατά των δραστών. βλ ΔΝΟ/ΔΣ SUA άρθρα 6,8,13 παρ.1α,1β, 14,15.

Ο ΓΓ/ΔΝΟ διαβιβάζει όλες αυτές τις πληροφορίες σε όλα τα κράτη-μέλη του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού και στους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς.

Όσον αφορά δε τον κατασταλτικό έλεγχο πρέπει, μεταξύ των άλλων, να θεσπίζει και να επιβάλει αποτρεπτικές ποινικές και αστικές κυρώσεις κατά του πλοίου και του διακινητή-μεταφορέα καθώς και του συνεργάτη του μέσα στο πλωτό μέσο
ι) για τον εκ προθέσεως θάνατο προσώπων, ιι)για τη χρήση εσφαλμένων ή πλαστών εγγράφων ταυτότητας ή ταξιδιωτικών εγγράφων ή για τη σκόπιμη απώλεια τους και παραβίαση των σχετικών κανόνων, ιιι)για την παραβίαση των εφαρμοστέων νομοθετημάτων του ΔΝΟ εντός της δικαιοδοσίας του παράκτιου κράτους και ιν) για την παράνομη ατυχηματική ρύπανση στα ελληνικά ύδατα. Βλ ΔΝΟ/ΔΣ SUA άρθρ 6 και 8,ΔΝΟ/ΔΣ FAL 1965, Παράρτημα section 2.18 και 2.19 , Απόφαση-Πλαίσιο ΕΚ/2005/667,αρθρ 3 και 5

Ειδικά οι αρμόδιοι αξιωματικοί ελέγχου του ελληνικού κράτους έχουν, κατά τις διεθνείς και κοινοτικές διατάξεις, ευρεία διακριτική ευχέρεια ι)άσκησης πρόσθετου ελέγχου συμμόρφωσης όταν το πλωτό μέσο αποτελεί κίνδυνο για την ασφάλεια(safety and security) στη θάλασσα και στα λιμάνια, και ιι) να μην δεχθούν πρόσωπα με πλαστά έγγραφα, λαμβάνοντας υπόψη τις διεθνείς διατάξεις για τους πρόσφυγες, Βλ. ΔΝΟ/ ΔΣ SOLAS ,άρθρο 21,Κεφ.ΧΙ–2-9 ,ISPS Code παράγρ. 4.34 , ΔΝΟ/ΔΣMARPOL 73/78,Παράρτ ΙΙ,Κανον. 15,Απόφαση Α.882(21), ΔΣ( FAL) Παράρτημα , ΔΝΟ/ FAL Α.(8)32,ΔΝΟ/ FAL Α.(34)91, Κανονισμός ΕΚ/725/2004 ,Οδηγία ΕΚ/2009/16, Οδηγία ΕΚ/2005/65 ΄Οδηγία 2001/106/ΕΚ.

Παράλληλα έχουν υποχρέωση ελέγχου εφαρμογής των διεθνών απαιτήσεων υγείας των επιβατών και να αποφασίσουν να μη δεχθούν πρόσωπα (inadmιsssible persons)iγια λόγους δημόσιας υγείας και δημόσιας τάξης λαμβάνοντας υπόψη τις διεθνείς διατάξεις για το καθεστώς των προσφύγων. Βλ.ΔΝΟ/ΔΣ FAL 1965,Παράρτημα section 3, ΔΝΟ/Κώδικα (ISPS Code)
Η ελληνική ναυτική Διοίκηση έχει δικαίωμα να ζητήσει τεχνική βοήθεια από τον ΓΓραμματέα και την αρμόδια Επιττροπή Τεχνικής Συνεργασίας του ΔΝΟ για επιτύχει την αποτελεσματική εφαρμογή των μέτρων των παραπάνω ειδικών διεθνών Συμβάσεων με σκοπό να περιορίσουν τη παράνομη- ανασφαλή θαλάσσια μεταφορά προσώπων στην Ελλάδα. Βλ. ΑπόφασηΔΝΟ/Α.901(21),

Από όλα τα παραπάνω εκτεθέντα προκύπτει ότι είναι πρόδηλη η ευθύνη της Ελλάδας και της Τουρκίας για την αναποτελεσματική εκπλήρωση των διεθνών συμβατικών υποχρεώσεων για τον αποτελεσματικό περιορισμό τέλεσης των παραπάνω παράνομων πράξεων κατά την παράνομη διεθνή θαλάσσια μεταφορά προσώπων στις ελληνικές ακτές.

Επίσης είναι αξιοσημείωτη η υποκρισία των κοινοτικών οργάνων και των ευρωπαικών κρατών όταν ήδη από το 2002 έχουν θεσπίσει κοινοτική δράση για υψηλό επίπεδο θαλάσσιας ασφάλειας και προστασίας των ευρωπαικών θαλασσών, που περιέχει αυστηρότερα των διεθνών προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα συμμόρφωσης όλων των πλοίων, που πλέουν σε ύδατα κρατών μελών, καταπλέουν σε λιμάνια ή σε αγκυροβόλια τους.

Bλ Ανακοίνωση Επιτροπής προς Ευρκοιν και Συμβούλιο COM 2002)681 final 3-12-2002, 3rd Maritime Safety Package,2005.

Επιπρόσθετα είναι προφανώς αντίθετη στη παραπάνω διεθνή και κοινοτική πολιτική ασφάλειας στη θάλασσα η επιβολή στην ελληνική κυβέρνηση μνημονιακής υποχρέωσης περιορισμού διάθεσης των απαιτουμένων επαρκών πόρων προς τα όργανα της ελληνικής Ναυτικής διοίκησης, τα οποία είναι απαραίτητα για την άσκηση αποτελεσματικού ελέγχου όλων των ανασφαλών πλωτών μέσων για τη θαλάσσια μεταφορά προσώπων σε ελληνικές ακτές.

Τέλος είναι άξιοθαύμαστες οι γνώσεις των διακινητών για το περιεχόμενο των διεθνών διατάξεων α)σχετικά με τις συμβατικές υποχρεώσεις έλεγχου του συμβαλλόμενου τουρκικού και ελληνικού κράτους-λιμένα και παράκτιου κράτους με συνέπεια να συνηθίζουν να αποπλέουν τα πλωτά μέσα από τουρκική ακτή και να καταπλέουν σε ελληνική ακτή, που δεν υπάρχει η απαιτούμενη κρατική υποδομή ελέγχου των πλωτών μέσων για τη συμμόρφωση τους με τα διεθνή πρότυπα ασφαλούς ναυσιπλοίας και ιι)σχετικά με την έννοια του πλοίου και των προσώπων σε κίνδυνο, τον τρόπο εκπομπής σήματος κινδύνου, τη βοήθεια που χρειάζονται τα πρόσωπα σε κίνδυνο ούτως ώστε να είναι η υποχρεωτική η διάσωση και η μεταφορά τους σε ασφαλές ελληνικό έδαφος χωρίς η έρευνα των δραστών του σκόπιμου ναυτικού ατυχήματος από το ελληνικό συμβαλλόμενο κράτος να είναι αποτελεσματική. βλ. ΔΝΟ/ ΔΣ SAR Παραρτ. κεφ.4

πηγή : dimitris.kazakis