Tη διάλυση της ευρωζώνης σε βάθος χρόνου προβλέπει ο σχολιαστής και εκδότης Samuel Batton σε άρθρο του στους Finacial Times. Ο Batton αναφέρεται στις ανισότητες μεταξύ των κρατών – μελών της Ε.Ε. και εξετάζει την πιθανότητα αποχώρησης μια χώρας από το ευρώ.
«Από το 1999, το εργατικό κόστος στη Γερμανία, έχει αυξηθεί λιγότερο από 13%, την ίδια στιγμή που το εργατικό κόστος στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία, έχει αυξηθεί στο 20-30% και στην Ιταλία ακόμη περισσότερο. Δεν αποτελεί έκπληξη που η Γερμανία έχει πρωτογενές πλεόνασμα 6% στο ΑΕΠ της, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα, η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία έχουν με το ζόρι ισορροπία. Το γενικό μήνυμα είναι πολύ ξεκάθαρο: Καμία τραπεζική ένωση ή φορολογική εναρμόνιση δεν θα επαρκούν όσο υπάρχουν αυτές οι ανισότητες», σημειώνει ο αρθρογράφος.
«Το μονό νόμισμα και η υποτιθέμενη αδυναμία υποτίμησης του από τα μέλη της ευρωζώνης, θα δρούσε σαν μια “δύναμη αρμονίας’», γράφει ο Batton για τη θεωρία πίσω από τη δημιουργία του ευρώ και συνεχίζει: «οι τωρινές ισορροπίες στις σχέσεις έχουν γίνει ασταθείς. Τα δάνεια και οι εγγυήσεις των ευρωκρατών, δεν κάνουν το ασταθές σταθερό».
Σύμφωνα με τον Batton, τα σενάρια είναι τέσσερα. Το πρώτο: «Η λιτότητα στις περιφερειακές χώρες θα μπορούσε να πετύχει. Η απαιτούμενη πίεση που ασκείται σε αυτές τις χώρες, έχει ως αποτέλεσμα την πτώση στα κόστη και τις τιμές, συγκριτικά με τους γείτονες τους, οδηγώντας σε αύξηση της ανταγωνιστικότητας και εν τέλει μια επαναφορά του επιπέδου ζωής και μια μεγάλη πτώση στην ανεργία. Μια μορφή αυτής της πρακτικής, θα ήταν μια αύξηση στον “ανταγωνισμό χωρίς τιμές’: Πιο φαντασμαγορικές κρουαζιέρες στο Αιγαίο και πιο ελκυστικά ξενοδοχεία στην Algarve. Η ερώτηση είναι πόσα χρόνια θα χρειαστεί κάτι τέτοιο για να γίνει;».
Το δεύτερο πιθανό σενάριο είναι να «βαλτώσουν οι περιφερειακές χώρες. Η ανεργία είναι 22% στην Ελλάδα (σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ ξεπερνά το 27%), 24% στην Ισπανία, 18% στην Πορτογαλία, 15% στην Ιρλανδία και 10% στην Ιταλία. Φοβάμαι πως η κατάσταση γι αυτές τις χώρες θα μπορούσε να χειροτερέψει και η μετανάστευση καιροφυλακτεί».
Το τρίτο σενάριο είναι απίθανο να συμβεί σύμφωνα με τους Financial Times: «Η Γερμανία και άλλες χώρες της Βόρειας Ευρώπης, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν πιο “επεκτατικές” πολιτικές, μειώνοντας έτσι την αγωνία που επικρατεί στον Νότο».
Το τέταρτο και τελευταίο σενάριο του Batton, το οποίο χαρακτηρίζει ως το πιο πιθανό, είναι να αποχωρήσει μια ή περισσότερες χώρες από την Ευρωζώνη. «Θα επικρατούσε χάος τότε, όχι μόνο στις χώρες που θα είχαν αποχωρήσει, αλλά και σε αυτές που θα παρέμεναν στο ευρώ, όπου οι τράπεζες έχουν μεγάλα και πιθανώς υποτιμημένα ομόλογα του ευρώ. Αλλά εν τέλει, οι χώρες που θα έχουν αποχωρήσει από το ευρώ, θα μάζευαν τα κομμάτια τους και θα εμφάνιζαν εν τέλει πιο ανεκτές επιδόσεις, όπως έκανε η Αργεντινή όταν “έκοψε” έναν θεωρητικά άσπαστο δεσμό με το δολάριο των ΗΠΑ», υποστηρίζει το δημοσίευμα.
Το δημοσίευμα κλείνει με τον Batton να αναφέρει πως η «αποσύνθεση του ευρώ μπορεί να είναι απρόσμενη» και ότι υπάρχει ένα όριο στην καθοδήγηση που μπορεί να δοθεί.
http://www.koutipandoras.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου