Stanford University - H υπερχρεωμένη Eλλάδα έπρεπε να φύγει από το ευρώ από το 2008

Υπεύθυνη για την άνοδο των εξτρεμισμού στην Ευρώπη η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ - Το μήνυμα της ευρωκάλπης

Από το 2008, κατά το ξέσπασμα της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης και πριν την εμφάνιση της ευρωπαϊκής κρίσης, θα έπρεπε να έχει εγκαταλείψει η Ελλάδα το ευρώ, όπως υποστηρίζει σε ειδική ανάλυσή του το Πανεπιστήμιο Stanford (Stanford University), με έδρα το Στάνφορτ στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τους καθηγητές του Stanford University, η Ελλάδα δεν έπρεπε ποτέ να έχει γίνει μέλος της Ευρωζώνης.
Άπαξ όμως και έγινε, θα έπρεπε να εγκαταλείψει το ευρώ, ήδη από το 2008.
Αν αυτό είχε συμβεί, τότε δεν θα είχε καν ξεσπάσει η ευρωπαϊκή κρίση χρέους και σήμερα η κατάσταση της Ευρωζώνης θα είναι διαφορετική.
"Θα ήταν καλύτερα για την ίδια την Ελλάδα, μια χώρα υπερχρεωμένη, να εγκαταλείψει το ευρώ από την αρχή της διεθνούς κρίσης, ήτοι από το 2008", σημειώνεται στην ανάλυση του Stanford University.
Εστιάζοντας στη συνέχεια στο αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, το αμερικανικό Πανεπιστήμιο παραδέχεται - και προειδοποιεί - πως η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σοβαρή πρόκληση. Ποια είναι αυτή η πρόκληση; Πως θα περιορίσει την απήχηση των αντι-ευρωπαϊκών κομμάτων, η δύναμη των οποίων προήλθε από την άρνηση ευαίσθητων θεμάτων όπως η λιτότητα, ο ελιτισμός και οι μετανάστες.
Τελικά, όπως προκύπτει από τα συμπεράσματα της ανάλυσης του Stanford University, τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών δεν συνιστούν απαραίτητα ένα ανυπέρβλητο πρόβλημα. Όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά, η άνοδος των αντι-ευρωπαϊκών κομμάτων στην κάλπη της Κυριακής 25 Μαΐου αντανακλά τις δομικές αδυναμίες του ευρωπαϊκού εκλογικού σώματος, αλλά δεν αποτελεί ένα μοιραίο πολιτικό πλήγμα...
Σύμφωνα με τους συντάκτες της εν λόγω έκθεσης, η άνοδος των εξτρεμιστικών και αντι-ευρωπαϊκών κομμάτων δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη στην Ευρώπη, δεδομένων των υψηλών ποσοστών ανεργίας. Σε κάθε περίπτωση, η ευρωπαϊκή ελίτ πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και να κάνει την αυτοκριτική της.
"Η ευρωπαϊκή ελίτ, εκείνη που σχεδίασε την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη, απέτυχε", εκτιμούν οι καθηγητές του αμερικανικού Πανεπιστημίου. Ωστόσο, προβλέπουν πως η Ευρώπη θα ξεπεράσει και αυτή την εκλογική κρίση και θα επιβιώσει. "Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αντοχές. Έχει γίνει δέκτης απόρριψης και κατά το παρελθόν. Το κόστος εξόδου από την ΕΕ και την Ευρωζώνη για μια χώρα είναι τεράστιο. Επομένως, η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ θα λάβει το μήνυμα της κάλπης", καταλήγει το Stanford University.

www.bankingnews.gr

ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ από τους πολίτες. Υποχρέωσαν την κοινωνία σε χρεωκοπία. Στοιχεία – φωτιά.

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΕΡΕΤΖΕ ΤΟΥ ΣΟΥΞΕ ΣΤΟΡΙ – ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΝ ΣΕ ΕΜΠΟΛΕΜΕΣ, ΚΑΤΟΧΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ.

ΑΠΟ ΤΙΣ 300,000 ΟΦΕΙΛΕΤΕΣ ΤΟΥ ΙΚΑ, ΜΟΛΙΣ ΟΙ 11,000 ΕΙΝΑΙ ΕΝΗΜΕΡΟΙ!

2,5 ΕΚ. ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΗΣΤΡΙΚΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ!

ΜΕ ΡΥΘΜΟΥΣ 1,1 ΔΙΣ ΑΝΑ ΜΗΝΑ ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΤΑ ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΑ!

Για άλλη μία φορά η Καθημερινή στο οικονομικό της πρωτοσέλιδο αποκαλύπτει την πραγματική εικόνα της οικονομίας που κάποτε εθεωρείτο “ελεύθερη” και “αστική”. Σήμερα, όπως δείχνουν τα συγκλονιστικά στοιχεία που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, μπορούμε να μιλάμε για την δολοφονία του όρου “δυτική

οικονομία”. Οι πολίτες που δεν εργάζονται ή δεν επιχειρούν για το δημόσιο, έχουν καταστεί “εχθροί του καθεστώτος”, οφειλέτες και παράνομοι, από την ελεεινή οικονομική και κοινωνική πολιτική των νεομπολσεβίκων του μνημονίου.

Σαν ακρίδες έπεσαν σε μία κοινωνία δυτικού τύπου και αφού συκοφάντησαν κάθε κοινωνική ομάδα (εκτός βεβαίως των κρατικοδίαιτων καθαρμάτων, των επίορκων των ΔΕΚΟ και των τραπεζιτών) ποινικοποίησαν στην κυριολεξία την ιδιώτευση. Το επιχειρείν και την ατομική ιδιοκτησία. Την εργασία αλλά και την αξιοκρατία.

Η Ελλάδα εκποιείται αφού όλα τα ανωτέρω έχουν ως αποτέλεσμα την κατάρρευση των εσωτερικών αξιών σε αγαθά, υπηρεσίες, κόστος εργασίας. Για να εκποιηθούν όλα φτηνά μετατρέποντας έναν λαό σε δουλοπάροικο, χωρίς περιουσία, χωρίς δικαιώματα, χωρίς αξιοπρέπεια. Οθωμανική – ναζιστική κατοχή σε έκδοση 2014.

ΠΗΓΗ

Ἀπαγορεύεται ἡ καλλιέργεια στήν χώρα μας ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 2014!

Ἀπὸ 157,5 φορὲς περισσότερο ἔως καὶ 787,5 φορὲς  περισσότερο, θὰ φορολογεῖται, ἀπὸ ἀρχὲς τοῦ 2014, ἡ ἀγροτικὴ περιουσία ἤ οἱ ἐκτάσεις Γῆς.
Οὐσιαστικῶς ἐὰν κάποιος κατέχῃ δασικὰ ἐδάφη, ἡ φορολογία του θὰ κυμαίνεται περὶ τὸ 0,3 εὐρὼ ἀνὰ στρέμμα. Ἐὰν ὅμως τὸ χωραφάκι ἤ τὸ οἰκόπεδο εἶναι μὴ δασικὸ ὁ φόρος θὰ ἀνεβαίνῃ ἀπὸ τὰ 47,25 εὐρὼ ἀνὰ στρέμμα ἔως καὶ τὰ 236,25 εὐρὼ ἀνὰ στρέμμα.
Τί σημαίνει αὐτό;
Ἀπαγόρευσις καλλιεργειῶν.
Μαντρωμένους μᾶς θέλουν, μέσα στὶς πόλεις, ἀπολύτως ἐξαρτημένους ἀπὸ τὴν τροφὴ ποὺ θὰ μᾶς ἀκριβοπωλοῦν καὶ ποὺ θὰ μᾶς δολοφονῇ ταχύτερα.
Καί μόνον αὐτά;
Γιὰ νὰ δοῦμε καὶ τὸ ζουμάκι…
Ἤδη ἔχουν ἀποφασίσῃ πὼς ὅλοι αὐτοὶ ποὺ θὰ κατέχουν μὴ «δεδηλωμένους» σπόρους, δῆλα δὴ μὴ ἐγκεκριμένους ἤ ἄλλως, μὴ μεταλλαγμένους, θὰ διώκονται.

Ποιοί εἶναι οἱ ἐγκεκριμένοι σπόροι γιά νά γλυτώσουμε τό πρόστιμο;

Ἄρα; Τό δέσαμε τό γλυκό;

Καλλιεργείς; Θα φορολογείσαι περισσότερο!

Με επτά ειδικούς συντελεστές θα γίνεται από τον Ιανουάριο 2014 η φορολόγηση των 50 εκατομμυρίων στρεμμάτων εκτός σχεδίου γης, σύμφωνα με το τελικό σχέδιο του υπουργείου οικονομικών που θα δοθεί για έγκριση στην τρόικα. Ανάλογα με την θέση, την χρήση, την απόσταση από θάλασσα, κ.α. θα κληθεί ο κάθε φορολογούμενος πολίτης να καταβάλλει «φουσκωμένους» φόρους σοβιετικής λογικής.
Ενδεικτικά, ο φόρος μπορεί να ξεκινήσει από 0,3 ευρώ / στρέμμα σε περίπτωση μεγάλης δασικής έκτασης και να φθάσει έως τα 47,25 ευρώ ανά στρέμμα για εκτάσεις – φιλέτα , ενώ σε περίπτωση που υπάρχει και κατοικία, τα 236,25 ευρώ / στρέμμα.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός ότι ο συντελεστής χρήσης των αγροτεμαχίων είναι ιδιαίτερα αυξημένος για εκείνα τα αγροτεμάχια που χρησιμοποιούνται για ελαιοκαλλιέργειες και δενδροκαλλιέργειες. Εν ολίγοις, όποιος έχει αγροκτήματα που καλλιεργεί για δική του προσωπική χρήση θα επιβαρύνεται σχεδόν διπλάσια από εκείνον που έχει αγροτεμάχιο δασικής έκτασης.
Γιατί γίνεται αυτό; Μα για να μειωθεί-σταματήσει η παραγωγή και όλοι να είναι εξαρτημένοι από τις πολυεθνικές. Δεν είναι η κυβέρνηση βέβαια αυτή που βγάζει από το κεφάλι της τις συγκεκριμένες διατάξεις. Οι ιθύνοντες απλά εφαρμόζουν τις εντολές του Ο.Η.Ε. στα πλαίσια της γνωστής πλέον Ατζέντας 21, μέρη της οποίας ήδη εφαρμόζονται σε όλον τον κόσμο με «ειδικούς» να θεωρούν ότι πρέπει να φορολογούνται ακόμα και οι αγελάδες, γιατί τα… αέρια τους περιέχουν, μας λένε, διοξείδιο του άνθρακα και «μολύνουν την ατμόσφαιρα». Μην γελάτε! Πρόκειται για την απάτη της υπερθέρμανσης του πλανήτη, για την οποία μάλιστα διοργανώνονται και στην χώρα μας ποδηλατοδρομίες.
Η υπερφορολόγηση των ακινήτων έχει ως σκοπό, όπως πολλάκις έχουμε αναφέρει, την κατάργηση της περιουσίας, προκειμένου όλοι να είναι εξαρτημένοι από το παγκόσμιο κράτος, το οποίο «θα παρέχει τα πάντα», αρκεί να υποδουλωθούν οικειοθελώς οι πολίτες στις επιταγές του και να απολαμβάνουν «εν ειρήνη» τα «αγαθά», δίχως υπόνοια αμφισβήτησης της πλαστής πραγματικότητας που πλασάρεται καθημερινά.
Μερικοί βέβαια λένε να μην ασχολούμαστε με παγκόσμια σχέδια παρά με τα του οίκου μας. Μα αυτά τα δύο πάνε πακέτο. Σε παλιότερο άρθρο μας είχαμε γράψει:
«««Συνήθως υπάρχουν δύο κύριες κατηγορίες ανθρώπων:
Οι «συνομωσιολόγοι», οι οποίοι αρέσκονται στην μελέτη θεωριών συνομωσίας. Γι’ αυτήν την κατηγορία πολιτών οι διάφορες θεωρίες συνομωσίας είναι «εύγευστο προιόν» αρκεί, όμως, να παραμείνουν θεωρίες. Κανείς δεν θέλει, ούτε να σκέφτεται, ότι αυτά που λέγονται σε επίπεδο συζήτησης θα εφαρμοστούν στην πράξη. Επιπλέον, επειδή το σύστημα δεν είναι καθόλου «χθεσινό», πλασάρει ψεύτικες συνομωσίες, οι οποίες «απορροφούνται» από διάφορους «συνομωσιολόγους», με συνέπεια η πραγματική σκευωρία να αποκρύπτεται, αφού η αλήθεια διαστρεβλώνεται.
Οι «εσωτερικολόγοι»: Το ίδιο φανατικοί με τους «συνομωσιολόγους», αλλά στο άλλο άκρο. Γι’ αυτούς δεν υφίσταται παγκόσμιο σχέδιο. Η διαφθορά υπάρχει μόνο εντός συνόρων και για όλα φταίει ο διπλανός, ο οποίος πρέπει να νουθετηθεί, προκειμένου να βελτιωθεί η κοινωνία. Όποιος μιλάει για παγκόσμια διαπλοκή, παγκόσμιο κέντρο αποφάσεων, διατροφικό πόλεμο κ.ο.κ. είναι συνομωσιολόγος και όχι πραγματιστής, όπως οι ίδιοι συνήθως αυτοχαρακτηρίζονται.»»»
Ας κατανοήσουν  λοιπόν μερικοί ότι παγκόσμιο σχέδιο υφίσταται και χτυπάει όλους τους τομείς της καθημερινότητας των ανθρώπων. Παράλληλα υπάρχουν και τα δικά μας λάθη, τα οποία επιδεινώνουν την κατάσταση και μας οδηγούν κατευθείαν στα νύχια των παγκοσμιοποιητών, οι οποίοι θέλουν να πάρουν πίσω ότι δόθηκε μέσω δανείων.
Οι Έλληνες δεν ξεσηκώνονται, αφού, όπως κάποιος σοφός της εποχής μας είπε, υποσυνείδητα νιώθουν συνεργοί στην οικονομική κατάντια του κράτους. Ωστόσο, υπάρχει κάτι το οποίο αργότερα  και υπό άλλες συνθήκες θα τους αφυπνίσει μια και καλή, ειδικά όταν σκόπιμα βεβηλώνεται: Οι αξίες και τα ιδανικά των Ελλήνων!
πυγμή
Τί ἔχουμε λοιπόν νά πράξουμε ἐμεῖς;
Θά σκύψουμε γιά ἀκόμη μία φορά τό κεφάλι; Ἔ;
Φιλονόη

Σωρηδόν πέφτουν κεφάλια πολιτικών αρχηγών στην ΕΕ

του Γιώργου Δελαστίκ

Ήταν 10.30 το πρωί της Δευτέρας όταν ο Αμόν Γκίλμορ, ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος της Ιρλανδίας και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, κατάλαβε ότι ήταν υποχρεωμένος να παραιτηθεί από την ηγεσία των Εργατικών λόγω των καταστροφικών αποτελεσμάτων στις ευρωεκλογές και τις τοπικές εκλογές της Ιρλανδίας. Καμία πρόθεση δεν είχε ο ίδιος να προχωρήσει σε τέτοια κίνηση. Επτά βουλευτές και ένας γερουσιαστής των Εργατικών όμως είχαν ήδη υπογράψει πρόταση δυσπιστίας και από λεπτό σε λεπτό θα την κατέθεταν στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος για να γίνει ψηφοφορία καθαίρεσης του Γκίλμορ.

«Οι υπογράφοντες κάνουμε την πρόταση η κοινοβουλευτική ομάδα των Εργατικών να μην διατηρήσει την εμπιστοσύνη της στον αρχηγό του κόμματος» ανέφερε ξερά το κείμενο των...
Εργατικών βουλευτών. Πρόταση καθαίρεσής του από την ηγεσία του κόμματος υποβλήθηκε και από μέλη οργανώσεων των Εργατικών του βόρειου Δουβλίνου. Ο Αμόν Γκίλμορ υπέβαλε την παραίτησή του από την ηγεσία του Εργατικού Κόμματος, όχι όμως και από την κυβέρνηση! «Η απόφαση για το αν θα παραμείνω υπουργός Εξωτερικών θα ληφθεί από τον πρωθυπουργό και τον αντικαταστάτη του στην ηγεσία των Εργατικών» δήλωσε, ελπίζοντας να τον διασώσει η Δεξιά, στην κυβέρνηση της οποίας έβαλε εδώ και τρία χρόνια τους Εργατικούς με αποτέλεσμα την εκλογική συντριβή τους. Έσπευσε μάλιστα ο Γκίλμορ να δηλώσει ότι... θα παραμείνει σε δημόσιο αξίωμα!

Λίγες ώρες αργότερα, ο ηγέτης των Ισπανών σοσιαλιστών Αλφρέδο Πέρεθ Ρουβαλκάβα συμπεριφέρθηκε με πολύ μεγαλύτερη αξιοπρέπεια από τον Ιρλανδό ομοϊδεάτη του. Καθώς το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα κατέγραψε το χειρότερο αποτέλεσμα της ιστορίας του χάνοντας τις 9 από τις 23 έδρες που είχε στο ευρωκοινοβούλιο μένοντας με 14, ο Ρουβαλκάβα ανέλαβε την ευθύνη και παραιτήθηκε. «Δεν ξανακερδίσαμε την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων. Πρέπει να αναλάβει νέα ηγεσία» δήλωσε, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν θα διεκδικήσει την επανεκλογή του και ανακοινώνοντας τη σύγκληση έκτακτου συνεδρίου του κόμματος για την εκλογή νέου γενικού γραμματέα. Το 2009, στις προηγούμενες ευρωεκλογές, το Λαϊκό και το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ισπανίας είχαν πάρει μαζί σχεδόν 80% των ψήφων, τώρα έπεσαν αθροιστικά στο 49%. «Δεν μπορούμε να μιλάμε ακόμη για το τέλος του δικομματισμού, αλλά για την αρχή του τέλους» σχολίασε ο Πάμπλο Ιγκλέσιας, ο ηγέτης του αριστερού ισπανικού κινήματος των «Αγανακτισμένων» που κατέβηκε αυτόνομο στις ευρωεκλογές, πήρε 8% και 5 έδρες.

Την Τρίτη το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε στη Γαλλία. Ούτε ο αρχηγός της γαλλικής Δεξιάς Ζαν - Φρανσουά Κοπέ είχε καμία πρόθεση να παραιτηθεί, παρά το γεγονός ότι η Μαρίν Λεπέν είχε σαρώσει τόσο τους σοσιαλιστές που κυβερνούν όσο και τη δεξιά κοινοβουλευτική αντιπολίτευση. «Εδώ δεν παραιτείται ο Ολάντ που πήρε 14%, γιατί να παραιτηθώ εγώ που πήρα 21%;» προφανώς σκεπτόταν ο Κοπέ και ίσως να είχε δίκιο, καθώς ποτέ οι σοσιαλιστές από τότε που σχημάτισαν ένα κόμμα στη Γαλλία δεν είχαν σημειώσει τόσο χαμηλό αποτέλεσμα. Στη χώρα του Ρισελιέ όμως οι πολιτικά άχρηστοι καρατομούνται χωρίς δισταγμό και έτσι ανέλαβε το πολιτικό γραφείο του δεξιού κόμματος UMP να υποχρεώσει τον Κοπέ σε παραίτηση. Αυτός προσπάθησε να αντισταθεί, οπότε του έβγαλαν και ένα υποτιθέμενο σκάνδαλο (υπέρβαση κατά 10 εκατομμύρια ευρώ του ανώτατου ορίου των δαπανών που επιτρέπει ο νόμος κατά την προεκλογική εκστρατεία του 2012 για την επανεκλογή του Νικολά Σαρκοζί ως προέδρου της Γαλλίας, που καλύφθηκαν με πλαστά τιμολόγια στο όνομα του κόμματος), οπότε σε λίγες ώρες ο Ζαν - Φρανσουά Κοπέ είχε εξαναγκαστεί σε παραίτηση - και θα τρέχει και στα δικαστήρια για να μην τον χώσουν στη φυλακή!

Την Τετάρτη ο Φώτης Κουβέλης υποτίθεται ότι παραιτήθηκε, ελπίζοντας να τον... ξεπαραιτήσει η ΔΗΜΑΡ! Χθες, Πέμπτη, ήρθε η σειρά του προέδρου των σοσιαλιστών της Ουγγαρίας Ατιλα Μέστερχαζι. Το κόμμα του συνετρίβη και στις ευρωεκλογές μετά τις πρόσφατες εθνικές εκλογές. «Ως πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος αναλαμβάνω την πλήρη ευθύνη για αυτές τις εκλογικές αποτυχίες» δήλωσε. Είχε τουλάχιστον την ευθιξία να παραιτηθεί και από την ηγεσία της κοινοβουλευτικής ομάδας στο εθνικό κοινοβούλιο, ενώ δήλωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος για την προεδρία του κόμματος. Δεν γνωρίζουμε αν αυτό υπονοεί ότι θα... φτιάξει δικό του κόμμα, γιατί αυτό τείνει σε παράδοση για τους Ούγγρους σοσιαλιστές: κάθε σοσιαλιστής πρωθυπουργός που εκδιώκεται κλωτσηδόν από την εξουσία λόγω της πολιτικής που άσκησε καταβαραθρώνοντας το κόμμα, φτιάχνει ένα δικό του - όπως ο Φέρεντς Γκιούρσανι και ο Γκόρντον Μπάιναϊ!

από το "Έθνος"

 

 seisaxthia-epam.blogspot.gr

Σημείο καμπής για τον ΣΥΡΙΖΑ

του Κώστα Λαπαβίτσα

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές αποτελεί γεγονός ολκής για τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Προσφέρει τη δυνατότητα μεγάλων αλλαγών, αν και προέκυψε κυρίως λόγω της εκλογικής υποχώρησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και όχι λόγω της δυναμικής του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Το κεντρικό ζήτημα των εκλογών ήταν αν η χώρα είναι έτοιμη να προχωρήσει σε μια βαθιά ανατροπή του πολιτικού σκηνικού εδώ και τώρα. Φάνηκε ότι οι δυνάμεις της ανατροπής υπάρχουν, είναι μετρήσιμες, σε βαθμό που εκφράζονται από το ΣΥΡΙΖΑ βγήκαν πρώτες, αλλά το συνολικό αποτέλεσμα δε δείχνει ότι η ανατροπή θα προκύψει αυτόματα. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να δώσει την ώθηση που χρειάζεται, αλλάζοντας και τον εαυτό του.

Το χαρακτηριστικότερο στοιχείο του εκλογικού αποτελέσματος ήταν η πολυδιάσπαση της...
συνολικής ψήφου, πράγμα που συνέβη κυρίως γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατόρθωσε να δώσει όραμα ριζοσπαστικής κοινωνικής αλλαγής. Αντίθετα διάλεξε να αναμετρηθεί στις εκλογές κινούμενος προς το κέντρο και οδήγησε έτσι σε μείωση της εκλογικής του επιρροής. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έπεισε τα λαϊκά στρώματα ότι κατέχει την απάντηση στην κρίση, ότι έχει το πρόγραμμα και τους ανθρώπους για να ανατρέψει τη σκληρή κοινωνική πραγματικότητα που σταδιακά εμφανίζεται. Γι' αυτό και η ψήφος του συρρικνώθηκε, παρά το γεγονός ότι ήρθε πρώτος.

Η αντίφαση να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ μειωμένη εκλογική επιρροή τη στιγμή ακριβώς που ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται για την πρωθυπουργία δείχνει παραστατικά ότι τα πολιτικά πράγματα βρίσκονται σε σημείο καμπής. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δυνατότητα να μετατραπεί σε κυρίαρχο πολιτικό κόμμα, αλλά μόνο αν προχωρήσει σε ριζοσπαστική ανανέωση της φυσιογνωμίας του. Αν αντίθετα συνεχίσει την πορεία προς το κέντρο, υπάρχει σαφέστατα ο κίνδυνος να υποχωρήσει κι άλλο η ψήφος του και να μη συμβεί ποτέ ο εκλογικός θρίαμβος της Αριστεράς.

Ο κυβερνητικός συνασπισμός έχει δεχθεί μεγάλο πλήγμα και δικαίως, αλλά δεν πρόκειται να καταρρεύσει. Απεναντίας στο επόμενο διάστημα θα συμβεί ανασύνταξη του χώρου της λεγόμενης Κεντροαριστεράς, ο οποίος δε διαλύθηκε παρά τις προσδοκίες πολλών. Ακόμη σημαντικότερη θα είναι η ανασύνταξη της Δεξιάς, η οποία παραμένει ισχυρότατη. Υποχώρησε μεν η ΝΔ στην εκλογική αναμέτρηση, αλλά το συνολικό ποσοστό της συντηρητικής ψήφου ήταν πολύ υψηλό. Η Χρυσή Αυγή είναι ένας από τους αδιαμφισβήτητους νικητές των εκλογών και το μόνο κόμμα που αύξησε των αριθμό των ψήφων του σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2012. Επανεμφάνιση έκανε επίσης ο ΛΑΟΣ.

Το γενικότερο πλαίσιο της Ευρώπης θα είναι αρνητικό για το ΣΥΡΙΖΑ λόγω της ανόδου της Άκρας Δεξιάς. Πρόκειται για βαθιά μεταβολή που οφείλεται σε ένα πρωτοφανές κύμα δυσαρέσκειας με ποικίλες καταβολές και εκφράσεις. Δεν υπάρχει πλέον η προοπτική του “βαδίζουμε προς μια ευημερούσα και ενιαία Ευρώπη”, αλλά μάλλον συμβαίνει το αντίθετο. Εντός της Ευρωζώνης υπάρχουν οι ισχυρές χώρες του πυρήνα - με μεγάλες διαφορές μεταξύ τους - που βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τις μικρότερες και αδύναμες χώρες της περιφέρειας. Εκτός της Ευρωζώνης, αλλά σε άμεση οικονομική σχέση με αυτή, υπάρχουν ισχυρές χώρες που φυσικά δε συνιστούν περιφέρεια, όπως η Βρετανία. Υπάρχει, τέλος, μια μεγάλη περιφέρεια εντός και εκτός της ΕΕ, κυρίως στην Ανατολική Ευρώπη, η οποία έχει εξαιρετικές ιδιομορφίες.

Η Ευρώπη μετά την κρίση του 2008-9 λειτούργησε πολύ διαφορετικά από άλλες περιοχές του κόσμου και το κοινό νόμισμα βρέθηκε στην καρδιά της δυσλειτουργίας της. Η ΟΝΕ είναι ένα πολύ σκληρό θεσμικό πλαίσιο που σφραγίζει τη ζωή των χωρών-μελών. Επηρεάζει επίσης βαθύτατα και χώρες που δεν είναι στο κοινό νόμισμα, αλλά οι οικονομίες τους είναι στενά συνδεμένες με αυτή, όπως η Βρετανία. Το κοινό νόμισμα καθόρισε την πορεία της Ευρώπης με εξαιρετικά αρνητικό τρόπο. Η νομισματική ένωση έχει αποτύχει παντελώς ως πλαίσιο σύγκλισης και ευημερίας και διατηρείται στη ζωή μόνο μέσα από πολιτικές εξωφρενικής λιτότητας. Στην πράξη όλη η ενεργητικότητα της Ευρώπης από το 2010 έχει δαπανηθεί στην προσπάθεια να συντηρηθεί το κοινό νόμισμα. Συντρίφτηκε η εσωτερική περιφέρεια της ΟΝΕ και προκλήθηκαν προβλήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη από την ανεργία και την απουσία ανάπτυξης. Η Ευρώπη έχει επίσης πολύ σκληρή και προβληματική πολιτική σε σχέση με τη μετανάστευση. Μέσα σε αυτή την κατάσταση άνθισε η μισαλλοδοξία από την οποία εισπράττει οφέλη η Άκρα Δεξιά. Υπάρχει ακόμη μεγάλο δημοκρατικό έλλειμμα στην ΕΕ το οποίο η Άκρα Δεξιά εκμεταλλεύτηκε, όπως πάντα συμβαίνει σε περιόδους κρίσης.

Στις εξαιρετικά δύσκολες αυτές συνθήκες, αν ο ΣΥΡΙΖΑ φερθεί συντηρητικά και συνεχίσει να μετατοπίζεται προς το κέντρο σε αναζήτηση εκλογικών συμμαχιών, η εκλογική του ισχύς θα πέσει κι άλλο. Για να κυβερνήσει θα πρέπει να προσφέρει πειστικό κοινωνικό και οικονομικό πρόγραμμα ανατροπής, να κινηθεί ριζοσπαστικά δείχνοντας στον ελληνικό λαό ότι όντως θα αλλάξει τα πράγματα χωρίς να κάνει πίσω. Θα πρέπει ακόμη, έστω και την τελευταία ώρα, να δημιουργήσει μηχανισμούς που θα τον δένουν με τα λαϊκά στρώματα με οργανικό τρόπο επιτρέποντας του να αντλεί εξωκοινοβουλευτική στήριξη σε κρίσιμες στιγμές.

Οι επιλογές για το ΣΥΡΙΖΑ είναι σκληρές, όπως πάντα συμβαίνει στα κόμματα της Αριστεράς που πλησιάζουν την εξουσία σε περιόδους κρίσης. Αυτοί που διαμορφώνουν τις θέσεις του καλό θα είναι να μη παρασυρθούν από την αγαλλίαση της νίκης και να θυμούνται ότι ο ψύχραιμος ριζοσπαστισμός είναι το μόνο όπλο και η μόνη προστασία για την Αριστερά.

 

 http://seisaxthia-epam.blogspot.gr

Μειώνουν ΚΙ ΑΛΛΟ τους μισθούς μας! Στο ΧΩΝΙ την Κυριακή

Οι εκλογές τελείωσαν. Εφτασε η ώρα της αλήθειας! Η κυβέρνηση φέρνει ΤΩΡΑ τα μέτρα που έκρυβε κάτω από το χαλί μπας και υφαρπάξει καμία ψήφο.

ΧΤΥΠΗΜΑ ΠΡΩΤΟ: Μειώνουν κι άλλο τους μισθούς! Σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αυτή την Κυριακή Στο ΧΩΝΙ:
- Η σύνδεση της αξιολόγησης με τις αμοιβές, δεν θα φέρει αυξήσεις για όσους αξιολογούνται θετικά, αλλά ΜΟΝΟ μειώσεις για εκείνους που θα αξιολογηθούν αρνητικά! Με το νέο ενιαίο μισθολόγιο, έρχονται καινούριες αιματηρές περικοπές ακόμη και στους πιο χαμηλά αμειβόμενους, αλλά και επιπλέον απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, αφού τουλάχιστον το 15% θα κατατάσσεται στο «προσωπικό χαμηλών δυνατοτήτων».

- Μόνον οι πολύ… τυχεροί θα παίρνουν τα 586 ευρώ μικτά του -υποτιθέμενου- κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα. Το ίδιο το ΙΚΑ ομολογεί ότι 500.000 άνθρωποι (ένας στους τέσσερις Έλληνες!) παίρνουν κάτω από 450 ευρώ το μήνα, αφού είναι μερικώς απασχολούμενοι!

Και όλα αυτά την ώρα που oι Έλληνες έχουν μετατραπεί σε «σύγχρονους δούλους», καθώς είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι στην Ευρώπη. Δεν τα λέει Το ΧΩΝΙ. Τα λέει ο ΟΟΣΑ: εμείς δουλεύουμε πάνω από 2.000 ώρες το χρόνο, όταν οι... δουλευταράδες Γερμανοί δεν φτάνουν ούτε τις 1.400 ώρες!

Αυτή την Κυριακή, πάρε Το ΧΩΝΙ και ΜΑΘΕ ΤΙ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ!
Στα περίπτερα όλης της χώρας.

Το εκλογικό αποτέλεσμα κι εμείς

Φίλες και φίλοι, συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

Η Πολιτική Γραμματεία  του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου ευχαριστεί όλους τους φίλους και τα μέλη,  που στρατεύτηκαν ανιδιοτελώς στην μεγάλη μάχη που δώσαμε συμμετέχοντας στις εκλογές της 25ης Μαΐου 2014 για το ευρωκοινοβούλιο. Τους ευχαριστούμε γιατί όλοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, παρά τις όποιες αδυναμίες, τις δυσκολίες και τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια αυτού του αγώνα. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τις φίλες και τους φίλους μας που δέχτηκαν να εκτεθούν, εμπλουτίζοντας το αγωνιστικό ψηφοδέλτιό μας και έδωσαν μαζί μας αυτόν τον υπέροχο αγώνα.

Η Πολιτική Γραμματεία επιχειρεί να προσεγγίσει ορισμένες καίριες - κατά την γνώμη της - πλευρές του εκλογικού αποτελέσματος και θέτει τις εκτιμήσεις αυτές στην κρίση των μελών και φίλων του ΕΠΑΜ.

Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν μια ακόμη επιβεβαίωση της ισχυρής επιρροής που διατηρούν οι επίσημοι κομματικοί μηχανισμοί, αλλά και το σύστημα μαύρης προπαγάνδας. Το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος ψήφισε με βάση όχι προγράμματα και πολιτικές, αλλά ιδεολογικές και κομματικές συγγένειες. Για πρώτη φορά κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης υπάρχει ένα εκλογικό αποτέλεσμα που διαχωρίζει κάθετα το εκλογικό σώμα σε αριστερά και δεξιά με την ακροδεξιά - και μάλιστα την φασιστική - να εισπράττει σημαντικά εκλογικά oφέλη.

Πρόκειται για μια τραγική εξέλιξη που μας πηγαίνει πίσω στα χρόνια της μετεμφυλιακής περιόδου, μόνο που σήμερα τείνει να εισάγει ολόκληρη την χώρα σε μια περίοδο προετοιμασίας ενός νέου εμφύλιου σπαραγμού.

Η ίδια η Νέα Δημοκρατία κατόθρωσε να μην υποστεί συντριβή, να περιορίσει την εκλογική ήττα, επενδύοντας στα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά της εκλογικής βάσης της. Ο φόβος,, η καχυποψία και τα εμφυλιοπολεμικά  πάθη ανακλήθηκαν στην πρώτη γραμμή. Η αριστερά έγινε πάλι το φόβητρο για τον φοβισμένο δεξιό. Παρουσιάστηκαν σαν φορείς της αστάθειας σε μια εποχή που χρειάζεται σταθερότητα. Κατ΄ αναλογία με την μετεμφυλιακή περίοδο που αποτέλεσε το άλλοθι κάθε είδους εκτροπής, παρακρατικής δράσης , ως και την επιβολή της επτάχρονης δικτατορίας.

 

Ανίκανη η ηγεσία και ο μηχανισμός της να πείσει για την πολιτική που ακολουθεί και για τα συμφέροντα που εκφράζει, επένδυσε στο πόσο βαμμένος δεξιός είναι ο ψηφοφόρος της και πόσο δεμένος είναι με το συγκεκριμένο κόμμα. Για πρώτη φορά στην ιστορία της - από την επoχή του ιδρυτή της Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος προσπάθησε εναγωνίως να απαλλάξει το κόμμα του από την ρετσινιά της μετεμφυλιακής δεξιάς - αυτοπροσδιορίστηκε ανοιχτά με πολιτικό λόγο που εξάπτει εθνικά πάθη και διχασμούς μέσα στον λαό. Έτσι συντελέστηκε η μετάλλαξη της ΝΔ σ' ένα κόμμα υποχείριο κρυπτοφασιστικών δυνάμεων, που δουλεύουν πια για το ολοκαύτωμα της χώρας και του λαού της.

Στην μετάλλαξη αυτή έχει συμβάλει και η αποκαλούμενη καραμανλική εσωκομματική αντιπολίτευση, που δηλώνει αντιμνημονιακή, για τα μάτια του κόσμου, ενώ υπερψηφίζει τα κυβερνητικά μέτρα. Εξαπάτησε τον μέσο ψηφοφόρο της ΝΔ, υποβάλλοντάς του  να ξαναψηφίσει ΝΔ προκειμένου να δώσει την δυνατότητα να απαλλαγεί από την φασιστική ηγετική ομάδα Σαμαρά. Κι έτσι να αλλάξει η κεντρική πολιτική. Με τον ίδιο τρόπο που η καραμανλική τάση μέσα στη ΝΔ επέτρεψε στον  Σαμαρά να αλώσει το συγκεκριμένο κόμμα, για να γλυτώσει η ίδια από τις τεράστιες πολιτικές και ποινικές ευθύνες που έχει για το γεγονός ότι οδήγησε στην χρεοκοπία την Ελλάδα, έτσι και τώρα εξασφαλίζει τα νώτα της σημερινής ηγετικής ομάδας για τους ίδιους ακριβώς λόγους.

Ταυτόχρονα, οι εκλογές αυτές μετεξελίχθησαν από την συγκυβέρνηση σε ένα πρωτοφανές παζάρι ψήφων. Ξοδεύτηκαν τεράστια ποσά από το κρατικό ταμείο για τους υποψηφίους της συγκυβέρνησης, την μαζική χειραγώγηση της "κοινής γνώμης", αλλά και την ανοιχτή εξαγορά ψήφων, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια ακόμη μαύρη τρύπα στον κρατικό προϋπολογισμό που καλείται να καλύψει τους επόμενους μήνες το γνωστό υποζύγιο, δηλαδή ο έλληνας φορολογούμενος. Οι πολιτευτές και οι κομματάρχες της συγκυβέρνησης δεν μοίραζαν μόνο σωρηδόν πενηντάρικα με αντάλλαγμα μια ψήφο στην κάλπη, αλλά έταζαν εξαιρέσεις από κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, προστασία της ήδη πενιχρής σύνταξης, όπως και δουλίτσες σε δήμους, περιφέρειες και κράτος για τους "δικούς μας".

Από την άλλη, έχουμε μια αριστερά που έχει χάσει την πατριωτική αναφορά της, εχει χάσει κάθε αίσθηση αγώνα για την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία, αλλά και για τη δημοκρατία. Είναι μια αριστερά ιδανική για την διάσπαση και την περιχαράκωση του λαού, δωρίζοντας τα εθνικά σύμβολα της ενότητάς του στον σκοταδισμό και τον φασισμό.  Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε με το αίσθημα απελιπισίας που διακατέχει μεγάλο μέρος του λαού που νιώθει την ανάγκη να γλυτώσει το ταχύτερο δυνατόν από την παρούσα κυβέρνηση και τις αδίστακτες πολιτικές της. Έταξε ότι αρκεί να βγει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ και με διαφορά από τη ΝΔ ώστε να εξαναγκαστεί σε εκλογές η κυβερνώσα παράταξη. Το πέτυχε για να αποδειχθεί άμεσα ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βασίστηκε στη συνειδητή ψήφο, ούτε καν στην ψήφο διαμαρτυρίας. Επένδυσε στην ψήφο απόγνωσης του αντιμνημονιακού χώρου. Ανίκανος να διεμβολίσει τον μνημονιακό χώρο, διεμβόλισε και άντλησε ψήφους από τους αντιμνημονιακούς σχηματισμούς. Κι έτσι κατάφερε να ανακόψει τις δυνατότητες νίκης από ολόκληρο τον αντιμνημονιακό χώρο, χωρίς να επιτύχει την ζητούμενη νίκη για τον εαυτό του. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι εγκλωβισμένος, αφού δεν μπορεί να προκαλέσει εκλογές, όπως υποσχόταν, και ούτε διαθέτει άλλες πολιτικές δυνάμεις στις οποίες μπορεί να απευθυνθεί για να δημιουργήσει μια οιονεί κυβερνητική πλειοψηφία με αντιμνημονιακό στόχο.

Είναι καταδικασμένος να ακολουθήσει την τακτική του "ώριμου φρούτου", ελπίζοντας ότι οι ζοφερές συνέπειες των πολιτικών που θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται θα οδηγήσουν στην μεταστροφή μέρους του εκλογικού σώματος προς αυτόν. Ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ που ήλπιζε σε μια γρήγορη απαλλαγή από την κυβέρνηση, αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, θα πληρώσει ακριβά αυτή την τακτική. Οι πολιτικές της καταστροφής και του εξανδρποδισμού θα συνεχιστούν με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να αναμένει πότε με χρόνια με καιρούς θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, ώστε να αποκτήσει την πολυπόθητη κυβερνητική πλειοψηφία. Αν έρθει ποτέ.

Η ανατροπή της κυβέρνησης πήγε στις καλένδες και η πρωτοβουλία των κινήσεων παραδόθηκε στην παράταξη του μνημονίου με τον ΣΥΡΙΖΑ να μην αποτελεί άμεση απειλή για τους κυβερνώντες. Το πότε θα γίνουν και με ποιους όρους θα διεξαχθούν οι εθνικές εκλογές ανήκει πλέον στην συγκυβερνώσα παράταξη που διαθέτει όλα τα μέσα για να εξαναγκάσει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να διαλέξει: εσαεί αντιπολίτευση, ή κάποια μορφή συγκυβέρνησης με τις δυνάμεις του μνημονίου. Το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας έχει κάνει ήδη άνοιγμα σε κάποια μελλοντική "καλή" ΝΔ και σε κάποιο "καλό" ΠΑΣΟΚ, που θα έχουν απαλλαγεί από τις κακές τωρινές τους ηγεσίες, προδικάζει πολλά.

Όλα αυτά οφείλονται στην τακτική που επέλεξε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ενδιαφέρθηκε μόνο να «μαντρώσει» τους ψηφοφόρους της στο κομματικό παχνί και τίποτε άλλο. Απέρριψε κάθε δυνατότητα ανοιχτής συμπόρευσης και συμμαχίας από τα κάτω έτσι ώστε να δοθεί διέξοδος στην οργή πλατύτερων στρωμάτων από εκείνα που εκφράζονται από την αριστερά. Επέλεξε την επιβολή κομματικών υποψηφίων, συχνά φυτευτών, με αποτέλεσμα την συντριβή τους  στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Επέλεξε την τακτική της αυτοδυναμίας με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να διατηρήσει ούτε καν τους ψήφους που είχε πάρει τον Ιούνιο του 2012. Η διαρροή από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν τέτοια, που αν δεν υπήρχε η αναπλήρωση από ψηφοφόρους των άλλων αντιμνημονιακών σχημάτων, οι οποίοι υπό καθεστώς απελπισίας τον ψήφισαν, ίσως να μην έφτανε ούτε καν το 20%.

Το συμπέρασμα είναι ότι ο αμφίσημος πολιτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν έπεισε, αλλά οδήγησε και σε τέτοιες πολώσεις που κάνει αδύνατη μια ευρύτερη συσπείρωση αντιμνημονιακών δυνάμεων με σκοπό την ανατροπή της κυβέρνησης των μνημονίων πριν είναι πολύ αργά. Η κυβερνώσα παράταξη παρά την πολύ σημαντική εκλογική φθορά που έχει υποστεί, γνωρίζει πολύ καλά το δώρο που της πρόσφερε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε "ταβάνι" λεηλατώντας εκλογικά τους οιονεί συμμάχους του. Κι επομένως δεν μπορεί να αποτελέσει άμεση απειλή για τους κυβερνώντες. Τουλάχιστον με όρους εκλογών.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιδιώκει κάποια συνεργασία με άλλους σχηματισμούς από  το αντιμνημονιακό τόξο. Γι' αυτό και τορπίλισε καθε δυνατότητα συνεργασίας από τα κάτω στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές με σκοπό να επιβληθεί ο κομματικός μηχανισμός. Έστω κι αν της στοίχισε ακριβά στα εκλογικά αποτελέσματα. Ψάχνει μόνο για υποταχτικούς. Δηλαδή για όσους προσελκύονται από το ενδεχόμενο της νομής της εξουσίας και με αντάλλαγμα κάποιον θώκο "ξεχνούν" θέσεις, αρχές, και διακηρύξεις. Οι κυβερνώντες το γνωρίζουν και αισθάνονται ασφαλείς.

Ταυτόχρονα, το εκλογικό αποτέλεσμα για την ευρωβουλή ήρθε σαν αποτέλεσμα μιας μακράς περιόδου κινηματικής άπνοιας. Η τελευταία ελπιδοφόρα αναλαμπή όπου πλατύτερες μάζες κινητοποιήθηκαν με την ελπίδα μιας γρήγορης ανατροπής της κυβέρνησης και των πολιτικών της, ήταν το κλείσιμο της ΕΡΤ. Οι κομματικοί μηχανισμοί όμως, μαζί με τις γνωστές συνδικαλιστικές αγκυλώσεις, έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στο να δεχθεί μια ακόμη ήττα ο κόσμος που ήθελε να κινητοποιηθεί. Από κει και πέρα κάθε σκίρτημα κινήματος, ή μαζικής πρωτοβουλίας, αντιμετωπίστηκε με όρους διάλυσης, ή ποδηγέτησης από τους κομματικούς μηχανισμούς σε συνδυασμό με τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Θανατώθηκε κάθε αγωνιστική διάθεση. Πάνω απ' όλα το κόμμα. Κι έτσι στο βωμό του κόμματος, θυσιάσθηκε και η τελευταία ικμάδα μαχητικού φρονήματος στον λαό.

Η μια μεθοδευμένη ήττα πάνω στην άλλη, η εγγατάλειψη και καταδίκην των όποιων ριζοσπαστικών λαϊκων διεκδικήσεων, ειδικά σε ότι αφορά το χρέος, το νόμισμα, την ΕΕ, έπεισαν την μεγάλη πλειοψηφία ότι δεν έχει κανένα νόημα ούτε η κινητοποίηση, ούτε ο αγώνας. Η ηττοπάθεια και το δόγμα "ο σώζων εαυτόν, σωθήτω" άρχισε να κυριαρχεί στην κοινωνία. Η πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε σοβαρό ρόλο στην κατεύθυνση αυτή, μιας και ακολούθησε τη γνωστή τακτική του "μην ανησυχείτε, θα έρθω εγώ και θα σας βολέψω". Κι έτσι κάθε εκδήλωση αγώνα εκφυλίστηκε σε κομματικό παραμάγαζο του ΣΥΡΙΖΑ, ή συνθλίφτηκε από τον κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ. Ενώ η συνδικαλιστική γραφειοκρατία φροντίζει όπως πάντα μόνο για τον εαυτό της με κινητοποιήσεις εκτόνωσης.

Υπό αυτές τις συνθήκες η μεγάλη πλειοψηφία προσήλθε στις κάλπες απογοητευμένη πιστεύοντας ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε κι επομένως βολεύτηκε είτε με τις υποσχέσεις της κυβερνώσας παράταξης, είτε με τις υποσχέσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Έστω κι αν και στις δυο περιπτώσεις, είναι φρούδες υποσχέσεις. Υπήρχαν κι αυτοί που θέλησαν να τιμωρήσουν τα κόμματα του νέου διπολισμού ψηφίζοντας κόμματα που προσωποποιούν ως αντιπολίτευση το πλήρες αδιέξοδο. Τι μπορεί να ελπίζει κανείς ψηφίζοντας ΧΑ; Μόνο να εκφράσει το «άει σιχτίρ» και τίποτε περισσότερο. Το ίδιο ισχύει και για την ψήφο στο ΚΚΕ. Πρόκειται για ψήφους που δεν εμπεριέχουν καμιά ελπίδα να αλλάξει  ο,τιδήποτε, δεν διεκδικούν τίποτε, θέλουν μόνο να τιμωρήσουν τους πάντες και μάλιστα τυφλά.

 Έτσι ψηφίζουν κόμματα που συνιστούν ως αντιπολίτευση την πολιτική εγγύηση ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να πέσει και η πολιτική των μνημονίων δεν πρόκειται να αποτραπεί,αφού αυτά δεν θα θέσουν καν την πτώση της κυβέρνησης στην ημερήσια διάταξη κι επομένως δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή ελπίδα να αλλάξει κάτι. Πρόκειται για πολιτική αυτοχειριασμού. Ψηφίζουν για να εκδικηθούν τους πάντες, μαζί και τον εαυτό τους. Αυτό και μόνο. Και η νοοτροπία αυτή είναι ιδανική για να εκθρέψει ολοκαυτώματα σαν τον εμφύλιο, καταστάσεις σαν αυτή της σημερινής Ουκρανίας.

Το γεγονός αυτό μαζί με τη μεγάλη διασπορά ψήφων σε κόμματα και κομματίδια δίχως ταυτότητα και περιεχόμενο, τη σημαντική αποχή, αλλά και την ανάδειξη ενός ανύπαρκτου κόμματος, που αποκαλείται Ποτάμι, στην ευρωβουλή, υποδηλώνουν μια κοινωνία σε υποχώρηση και κατάρρευση. Μια κοινωνία που στρώματά της έχουν ήδη αρχίσει να παραδίνονται στα πιο στοιχειώδη και πιο επικίνδυνα ένστικτα του ανθρώπου, λίγο πριν αυτός αποκτηνωθεί παντελώς. Τα στρώματα αυτά δεν ξέρουν πλέον ή ακόμα χειρότερα αδιαφορούν για το τι σημαίνει δημοκρατία και τι δικαιώματα. Κι επομένως δεν μπορούν να αντιληφθούν ούτε καν τι πρέπει να υπερασπιστούν. Μοιάζουν σαν τους αγράμματους που αδιαφορούν παντελώς και εχθρεύονται τη γραφή και την ανάγνωση. Ζουν απλά για να ζουν και το θεωρούν φυσιολογικό. Γι' αυτό και πέφτουν θύματα των βαθύτερων προκαταλήψεών τους, αλλά και της μόδας, όπως αυτή διαμορφώνεται από τους διαμορφωτές της "κοινωνίας του θεάματος".

Σ' αυτές τις συνθήκες το ΕΠΑΜ δεν κατόρθωσε να πείσει ότι αποτελεί άμεση εναλλακτική επιλογή για τη σημερινή συγκυρία. Παρά το γεγονός ότι διεύρυνε την επιρροή του σε πολύ πλατειά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, αυτό δεν μπόρεσε να καταγραφεί στην κάλπη. Το ΕΠΑΜ μιλούσε και μιλά για την ενότητα του ελληνικού λαού, σε μια εποχή όπου η κοινωνία πολώνεται σε αριστερά και δεξιά. Προτάσσει το πατριωτικό και δημοκρατικό καθήκον, όταν πλατιά στρώματα δεν ξέρουν καν τι σημαίνει πατρίδα και δημοκρατία. Ζητά να πάρει την υπόθεση ο λαός στα χέρια του σε μια περίοδο όπου κυριαρχεί η ηττοπάθεια και "ο σώζων εαυτόν, σωθήτω". Υπερασπίζεται και οργανώνει αγώνες σε μια περίοδο όπου οι περισσότεροι έχουν χάσει κάθε ελπίδα. Μιλά και επιμένει σε μια επανάσταση προσωπικής αξιοπρέπειας, όταν οι περισσότεροι ωθούνται στην αναξιοπρέπεια για να επιβιώσουν, ή για να αναδειχθούν. Απευθύνεται στο νου, στην κοινή λογική και την γνώση, όταν κυριαρχούν τα συναισθήματα, του φόβου και της απελπισίας.  

Επίσης το ΕΠΑΜ, παρά τις επίμονες προσπάθειές του, δεν κατόρθωσε να πετύχει την οργάνωση κοινής δράσης ανάμεσα στις ευρύτερες δυνατές δυνάμεις με κοινά αιτήματα. Με αποτέλεσμα να μην καταστεί δυνατό να διασωθούν κινήματα και μαζικές δράσεις που θα μπορούσαν να δώσουν πνοή και ελπίδα στα πιο καθημαγμένα στρώματα του λαού. Το γεγονός ότι δυνάμεις και σχήματα όπως ΑΝΤΑΡΣΥΑ και "κόμματα της δραχμής", που στάθηκαν εναντίον της κοινής δράσης θέτοντας ιδεολογικά προσκόμματα, συνετρίβησαν εκλογικά, ίσως να συνιστά ένα αναγκαίο σοκ νηφαλιότητας.

Η μαζική δράση του ΕΠΑΜ δεν έχει την αναγκαία συνέπεια, ούτε έχει φτάσει ακόμη στο επίπεδο εκείνο που να επιτρέπει την κινητοποίηση λαϊκών στρωμάτων για τα πιο ζωτικά τους αιτήματα. Οι αδυναμίες και οι υστερήσεις στους τομείς αυτούς έπαιξαν καθοριστικό ρόλο όταν έφτασε η ώρα της κάλπης, καθώς το εκλογικο σώμα στις περισσότερες περιοχές της χώρας  δεν είχε πρόσφατη εμπειρία αγώνων τέτοιων ώστε να ξέρει πώς δρα το Μέτωπο.

Παρά την σημαντική οργανωτική ανάπτυξη του ΕΠΑΜ όλο το προηγούμενο διάστημα, το Μέτωπο δεν έχει κατορθώσει ακόμα να αναπτύξει την πολιτική του δουλειά σε ανάλογο επίπεδο για όλους τους τομείς και τους πυρήνες του. Δεν έχει κατακτηθεί ακόμη ενιαίος τρόπος και επίπεδο δουλειάς μέσα στην κοινωνία από όλες τις οργανωμένες δυνάμεις του Μετώπου. Κι αυτό αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για το επόμενο διάστημα.

Τέλος, παραμένει σοβαρό το πρόβλημα της αναγνωρισιμότητας του Μετώπου, των προταγμάτων και της δράσης του από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Κι αυτήν δεν μπορούμε να την περιμένουμε από τα ΜΜΕ, ούτε από κανέναν άλλον, εκτός από την συστηματική δουλειά πόρτα-πόρτα των μελών και των φίλων του Μετώπου. Πρέπει ο κάθε πυρήνας μας, το κάθε μέλος του ΕΠΑΜ να αναδειχθεί σε σημείο αναφοράς για ολόκληρη την κοινωνία σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς. Δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν που να μην τον πλησιάσουμε, να του μιλήσουμε, να οικοδομήσουμε σχέσεις μαζί του, ώστε να αντιληφθεί ότι οι έννοιες αλληλεγγύη, δημοκρατία, αξιοπρέπεια δεν είναι κενές περιεχομένου.

Το αποτέλεσμα των εκλογών επιτείνει το συνολικό κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό αδιεξοδο της χώρας. Ο ελληνικός λαός και η χώρα είναι πολύ πιο εκτεθειμένοι στις πολιτικές εξανδραποδισμού, χωρίς καν να διαθέτει επίσημη αντιπολίτευση ικανή να υπερασπιστεί ακόμη και τα πιο στοιχείωδη. Βρίσκεται στη πιο δεινή θέση από την αρχή της νέας κατοχής. Το ΕΠΑΜ οφείλει να πάρει πρωτοβουλίες τέτοιες που να θέτουν προ των ευθυνών τους όλους εκείνους που μιλούν εναντίον της μνημονιακής πολιτικής.

Οι οργανωμένες δυνάμεις του ΕΠΑΜ οφείλουμε να ξαναβρούμε όλους εκείνους που βρεθήκαμε μαζί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Να ανοιχτούμε σε φίλους και κυρίως σ' εκείνους που συμπαθούν το Μέτωπο, αλλά δεν το ψήφισαν. Να συζητήσουμε την κατάσταση που προέκυψε από αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα με τρόπο φιλικό και με σκοπό να ακούσουμε τις παρατηρήσεις και τον προβληματισμό τους. Πρέπει να ανοιχτούμε πιο πλατιά στην κοινωνία.

Το ΕΠΑΜ για μια ακόμη φορά θα αναλάβει πρωτοβουλία συνεύρεσης όλων των δυνάμεων που θεωρούν τον εαυτό τους αντιμνημονιακό. Η κυβερνώσα παράταξη ουσιαστικά ηττήθηκε εκλογικά. Δεν δικαιούται λοιπόν να μιλά πλέον εξ ονόματος του ελληνικού λαού. Ακόμα δε περισσότερο να αποδέχεται δεσμεύσεις και να εφαρμόζει πολιτικές που η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει απορρίψει. Θα πρέπει λοιπόν να ενωθούμε όλοι για να ρίξουμε την υφιστάμενη κυβέρνηση το ταχύτερο δυνατό. Θα πρέπει όλες μαζί οι δυνάμεις να κηρύξουμε ένα νέο ανένδοτο αγώνα με αίτημα την πτώση της κυβέρνησης και τη διάλυση αυτού του κοινοβουλίου της διαρκούς Συνταγματικής εκτροπής.

Στόχος μας θα πρέπει να είναι η οργάνωση της κοινής δράσης μας με τέτοιο τρόπο ώστε να κλιμακωθούν οι λαϊκές κινητοποιήσεις,  με τέτοιο τρόπο ώστε ο ίδιος ο λαϊκός παράγοντας να επιβάλει τις πολιτικές εξελίξεις. Για τον σκοπό αυτό το ΕΠΑΜ θα αναλάβει, για άλλη μια φορά, πρωτοβουλία συνάντησης και διαλόγου με όλες τις ηγεσίες του αντιμνημονιακού τόξου, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα κοινό μέτωπο με βάση τα πιο άμεσα και ζωτικά αιτήματα του λαού.

Ένα όμως είναι το σίγουρο: Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, η πατρίδα και ο λαός χρειάζεται το Μέτωπο περισσότερο από ποτέ. Δεν θα γίνουμε ριψάσπιδες. Χάσαμε μια μάχη, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται, θα έχει διάρκεια και εμείς, έχοντας δημιουργήσει γερές βάσεις μέσα στην κοινωνία, ανεξάρτητα αν αυτό δεν αποτυπώθηκε με την ψήφο της Κυριακής, θα συνεχίσουμε μέχρι την τελική Νίκη!

Αθήνα 27 Μαΐου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Εκλογικός απολογισμός και Εθνική προοπτική

του Νίκου Ιγγλέση

Μετά τέσσερα χρόνια εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών που έχουν μετατρέψει τη χώρα σε αποικία χρέους του Ράιχ και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου τα αποτελέσματα των εκλογών του Μαΐου 2014 καταγράφουν τα πολιτικά αδιέξοδα της ελληνικής κοινωνίας.

Μελετώντας τα αποτελέσματα και συγκρίνοντάς τα με αυτά προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων διαπιστώνει κανείς ότι:

1.  Τα μνημονιακά κόμματα συρρικνώνονται σε σημαντικό βαθμό, αλλά όχι τόσο όσο θα ανέμενε κανείς αν αναλογιστεί την οικονομική και κοινωνική καταστροφή που έχουν προκαλέσει στη χώρα.

2.  Τα μνημονιακά κόμματα διαθέτουν αξιόλογες εκλογικές εφεδρείες που την κρίσιμη στιγμή ...
μπορούν να διασώσουν τη συγκυβέρνηση Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ  και το καθεστώς επικυριαρχίας.

3. Η γκεμπελικής υφής προπαγάνδα, που από το Μάιο του 2010 παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων, κορυφώθηκε το διάστημα πριν τις ευρωεκλογές, με το success story του «πρωτογενούς πλεονάσματος» του τέλους του Μνημονίου, της εξόδου στις αγορές και της διανομής «κοινωνικού μερίσματος» με αποτέλεσμα να περιορίσει τις απώλειες των μνημονιακών κομμάτων και να φρενάρει την άνοδο των αντιμνημονιακών.

4. Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται αδιέξοδη, αφού μετά δύο χρόνια σκληρής λιτότητας και κοινωνικής εξαθλίωσης δε μπόρεσε να αυξήσει τα ποσοστά του σε σχέση με το 2012, Η πρωτιά που πέτυχε οφείλεται στη σημαντική πτώση της Ν.Δ.

5. Η Χρυσή Αυγή, παρά τις ποινικές διώξεις και την επικοινωνιακή επίθεση που δέχεται, επιτυγχάνει σημαντική αύξηση των ποσοστών της.

6. Το ΚΚΕ, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, παρουσιάζει συνεχή συρρίκνωση της δύναμής του.

7. Η αναξιοπιστία των μνημονιακών και κρυφομνημονιακών κομμάτων οδηγεί στην εμφάνιση, ελληνικής εκδοχής φαινομένων «μπερλουσκονισμού». Πρόκειται για τη δημιουργία κομμάτων και τοπικών συνδυασμών από επιχειρηματικά συμφέροντα.

8. Τα κόμματα και οι οργανώσεις που υποστηρίζουν την επάνοδο της χώρας στο εθνικό νόμισμα (δραχμή), κατακερματισμένα, οδηγήθηκαν σε πολιτική ανυπαρξία.

Ας δούμε αναλυτικά τα επί μέρους κόμματα, τη στρατηγική τους και τα εκλογικά αποτελέσματά τους.

ΣΥΡΙΖΑ

Μέχρι τις εκλογές του 2012 η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση ήταν το μικρότερο κόμμα του Κοινοβουλίου, στις εκλογές τους 2009 είχε λάβει ποσοστό 4,60%. Μετά δύο χρόνια μνημονιακών πολιτικών ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται το κύριο πολιτικό όχημα με το οποίο εκφράζεται η αντίθεση  σημαντικού τμήματος της κοινωνίας (πρόκειται κυρίως για πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ αλλά όχι μόνο) στις ακολουθούμενες πολιτικές που επιβάλλουν οι επικυρίαρχοι δανειστές. Στις εκλογές του Μαΐου 2012 παίρνει ποσοστό 16,78% ενώ σ’ αυτές του Ιουλίου 2012, σε συνθήκες έντονης πόλωσης, ανεβάζει το ποσοστό του στο 26,89%, δηλαδή μέσα σ’ ένα μήνα κερδίζει 10,1 μονάδες. Χαρακτηριστικό της πόλωσης της περιόδου Μαΐου – Ιουνίου 2012 είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει, μόνο από το ΚΚΕ, τέσσερις μονάδες και το τελευταίο συρρικνώνεται από το 8,48% στο 4,50%.

Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι οι ψηφοφόροι που επιλέγουν το ΣΥΡΙΖΑ δεν ταυτίζονται κατ’ ανάγκην με τις ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις του, αλλά το χρησιμοποιούν ως το προσφορότερο εργαλείο για να σταματήσουν την προσωπική τους εξαθλίωση και την καταστροφή της χώρας από την πολιτική της λιτότητας που εφαρμόζουν τα κόμματα του Μνημονίου.

Στις εκλογές του 2014 η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ συνοψίζεται στο σύνθημα «Πρώτη φορά Αριστερά». Καλεί δηλαδή τους πολίτες να ψηφίσουν, έστω και για πρώτη φορά την Αριστερά, προκειμένου να μπεί  τέλος στη διαρκή λιτότητα, να καταργηθούν τα Μνημόνια, να αναδιαπραγματευθούμε το χρέος, διαγράφοντας ένα μεγάλο τμήμα του κλπ.

Η στρατηγική αυτή βασίζεται σε μια λανθασμένη εκτίμηση του σημερινού ελληνικού προβλήματος. Το ζητούμενο δεν είναι η εφαρμογή μιας αριστερής πολιτικής απέναντι σε μια δεξιά πολιτική, δε ζούμε σε κανονικές εποχές.  Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε αποικία χρέους των δανειστών, δηλαδή της χρηματοπιστωτικής αυτοκρατορίας με επικεφαλής το Δ΄ Ράϊχ, οι μισθοί και οι συντάξεις ληστεύονται, η ανεργία έχει πάρει κολοσσιαίες διαστάσεις γιατί η ΕΚΤ στραγγαλίζει τη ρευστότητα της οικονομίας και ο δημόσιος πλούτος εκποιείται έναντι πινακίου φακής.

Το ζητούμενο για τη χώρα είναι η αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας που αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή πολιτικών που θα αντιστρέψουν την πορεία των πραγμάτων, γι’ αυτό και ο αγώνας του ελληνικού λαού είναι πρωτίστως εθνικοαπελευθερωτικός. Αντί ο ΣΥΡΙΖΑ να επιδιώκει μια νίκη της Αριστεράς θα όφειλε να αποτελέσει τον πυρήνα ενός εθνικοαπελευθρωτικού μετώπου, ενός σύγχρονου ΕΑΜ, και αυτό γιατί υπάρχουν σημαντικά τμήματα της κοινωνίας που ενώ αντιπαλεύουν τα Μνημόνια και τη λιτότητα, ενώ θέλουν την εθνική απελευθέρωση δεν είναι διατεθειμένα να μπουν κάτω από την ιδεολογική ομπρέλα της Αριστεράς. Η χώρα δε χρειάζεται μια κυβέρνηση της Αριστεράς, χρειάζεται μια Ελληνική Κυβέρνηση με βασική συμμετοχή της Αριστεράς.

Παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει ένα οικονομικό πρόγραμμα που πείθει μόνο ένα μικρό μέρος της κοινωνίας ενώ ένα άλλο τμήμα της φοβάται ότι τα πράγματα μπορεί και να χειροτερεύσουν. Πώς π.χ.  μπορεί να αυξηθούν οι κατώτατοι μισθοί και οι συντάξεις, πώς θα μειωθούν οι φόροι και

θα καταργηθούν τα χαράτσια χωρίς ταυτόχρονα να μην αυξηθεί το έλλειμμα του προϋπολογισμού; Και αυτό το έλλειμμα, εφ’ όσον δεν φεύγουμε από την Ευρωζώνη, θα πρέπει να καλυφθεί με δανεισμό σε ευρώ.

Με τα δεδομένα αυτά και συνυπολογίζοντας τη χαλαρότητα της ψήφου των ευρωεκλογών, παρά το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε, μάλλον ανεπιτυχώς, να τους δώσει χαρακτήρα δημοψηφίσματος, καθώς και τη γκεμπελική προπαγάνδα του ευρύτερου κόμματος του Μνημονίου, η αξιωματική αντιπολίτευση πήρε 26,58%, ποσοστό που είναι λίγο πιο χαμηλό από αυτό του Ιουνίου 2012 που ήταν 26,89%. Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή μετά δύο εφιαλτικά χρόνια παρέμεινε στα ίδια επίπεδα, γι’ αυτό στην αρχή μιλήσαμε για αδιέξοδη στρατηγική.

Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ

Οι δύο κυβερνητικοί συνεταίροι προσπαθούν χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον να διατηρήσουν την εξουσία, για δύο λόγους:

α) Διότι έχουν αναλάβει από τους επικυρίαρχους δανειστές να τελειώσουν τη δουλειά, δηλαδή να μεταμορφώσουν τη χώρα, μέσω των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων, σε οικονομικό χώρο, συμπληρωματικό του γερμανικού ιμπέριουμ και να εκποιήσουν, έναντι πινακίου φακής, τις στρατηγικές υποδομές και το φυσικό πλούτο της χώρας.

β) Γιατί η απώλεια του γκουβέρνου, που τους εξασφαλίζει πολιτική και οικονομική επιρροή, θα σημάνει την ταχύτατη απαξίωση και διάλυσή τους.

Ως βασικό τους όπλο χρησιμοποιούν μια ασύλληπτης έκτασης γκεμπελική προπαγάνδα με την αμέριστη συμπαράσταση των εξαρτημένων- συστημικών Μέσων Ενημέρωσης. Πριν τις εκλογές του 2012 τρομοκράτησαν τους πολίτες με την επιστροφή στη δραχμή, περιγράφοντας ένα σενάριο ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας που οι ίδιοι, σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστία των δανειστών θα προκαλούσαν αν ο λαός αρνείτο να υποταχθεί στις μνημονιακές πολιτικές. Πλησιάζοντας προς τις ευρωεκλογές στην τρομοκρατία της δραχμής πρόσθεσαν το success story:

α) ενός πρωτογενούς πλεονάσματος που δεν υπάρχει, ούτε έχει επικυρωθεί από την  Eurostat. H Eurostat επικύρωσε το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2013 που ανέρχεται σε 23,1 δις. Αν από αυτό το ποσό αφαιρεθούν οι τόκοι (7,2 δις.) που πληρώθηκαν για την εξυπηρέτηση του Δημόσιου Χρέους, τότε καταλήγουμε σ’ ένα πρωτογενές έλλειμμα 15,8 δις.

Μάλιστα μια εβδομάδα πριν τις εκλογές άρχισαν να μοιράζουν πεντακοσάρικα (κοινωνικό μέρισμα) από το ανύπαρκτο πλεόνασμα του 2013, προκειμένου να εξαγοράσουν κάποιους ψηφοφόρους. Όσα λεφτά μοιράσουν αυξάνουν το έλλειμμα του 2014 και σύντομα θα λάβουν τα απαραίτητα μέτρα ώστε να πάρουν πίσω ό,τι έδωσαν.

β) Το τέλος των Μνημονίων, που δήθεν θα έλθει επειδή κάποια στιγμή στις αρχές του 2016 τελειώνουν οι δόσεις της δεύτερης Δανειακής Σύμβασης. Αποκρύπτουν όμως από τους πολίτες ότι οι ίδιοι έχουν υπογράψει το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, που ισχύει από 1-1-13 και προβλέπει ότι η χώρα μας θα είναι υπό αυστηρή επιτήρηση μέχρι να αποπληρώσει το 75% των δανείων που έχει πάρει, δηλαδή τουλάχιστον μέχρι το 2040. Αναλυτικά για τη μνημονιακή προπαγάνδα βλέπε το άρθρο «Πρωτογενής απάτη και πλεόνασμα προπαγάνδας» στο http://greekattack.wordpress.com

Παρ’ όλες τις προσπάθειες των εγχώριων μνημονιακών, παρ’ όλη τη βοήθεια που τους έδωσαν τα αφεντικά τους από το εξωτερικό, παρ’ όλη την προπαγάνδα οι δύο συνιστώσες του κόμματος του Μνημονίου έχασαν συνολικά 11,21 μονάδες σε σχέση με τις εκλογές του 2012. Συγκεκριμένα η Ν.Δ. υποχώρησε από το 29,66% (2012) στο 22,71% (2014), απώλεια 6,95 μονάδες και το ΠΑΣΟΚ (Ελιά) η μεγάλη «Δημοκρατική Παράταξη» sic, από το 12,28% (2012) στο 8,02% (2014) απώλεια 4,26 μονάδες, ή πάνω από 1/3 της δύναμής του. Προκειμένου να διασώσουν ό,τι μπορεί να διασωθεί οι παράγοντες του ΠΑΣΟΚ σχεδιάζουν την ανασύνταξη της «Κεντροαριστεράς» μαζί με το «Ποτάμι» (6,61%) και τα ρετάλια της ΔΗΜΑΡ (1,21%). Αν τα καταφέρουν θα πρόκειται για την «κεντροαριστερά» συνιστώσα του κόμματος του Μνημονίου ή σωστότερα για την «κεντροαριστερά» του δωσιλογισμού.

Έχοντας χάσει την επαφή με την πραγματικότητα οι μεν της Ν.Δ πανηγυρίζουν που η διαφορά τους από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνο στις τέσσερις μονάδες οι δε του ΠΑΣΟΚ επειδή δεν έπεσαν στο 5% όπως προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις. Σήμερα η Ελλάδα έχει μια Κυβέρνηση που υπερψηφίστηκε από ένα ποσοστό (30,7%) μικρότερο από το 1/3 του εκλογικού σώματος, είναι δηλαδή μια Κυβέρνηση μειοψηφίας μέσα στο λαό αλλά πλειοψηφίας στη Βουλή, λόγω του bonus των 50 εδρών. Θα ήταν σωστότερο να μιλάμε για τη Δημοκρατία του bonus.

Προσοχή όμως, πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι η Κυβέρνηση διαθέτει κάποιες εφεδρείες. Πέρα από το «Ποτάμι» που αποτελεί το δυνητικό συνεταίρο του μνημονιακού μπλόκ, υπάρχει και η δεξαμενή των πολύ μικρών κομμάτων που δεν έπιασαν το 3% και έμειναν εκτός της κατανομής των ευρωβουλευτών. Λόγω της χαλαρής ψήφου των ευρωεκλογών σ’ αυτή τη δεξαμενή κατευθύνθηκε το 17,3% των ψήφων. Στις εκλογές του Μαΐου 2012 το ποσοστό αυτό είχε φτάσει το 19% αλλά ένα μήνα μετά, τον Ιούνιο 2012, λόγω της πόλωσης, έπεσε κατακόρυφα στο 6%. Τα σημαντικότερα από αυτά τα μικρά κόμματα είναι ο ΛΑΟΣ (2,70%), οι Έλληνες Ευρωπαίοι Πολίτες του Γ. Χατζημαρκάκη (1,44%), η ΔΗΜΑΡ (1,20%) και οι Γέφυρες  των Θ.Τζήμερου- Θ. Σκυλακάκη (0,90%). Μόνο τα τέσσερα μικρά αυτά κόμματα αθροίζουν ποσοστό 6,2%. Ο σχεδιασμός των μνημονιακών κομμάτων για τις προσεχείς εθνικές εκλογές είναι, σε συνθήκες πόλωσης και εκβιαστικών διλημμάτων, το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων αυτών των κομμάτων, καθώς και άλλων που δεν έχουν σαφή αντιμνημονιακή γραμμή, να οδηγηθούν στην υπερψήφιση κυρίως της Ν.Δ. ώστε αυτή να διεκδικήσει την πρωτιά από τον ΣΥΡΙΖΑ και να πάρει ξανά το bonus των 50 εδρών. Το αν καταφέρουν κάτι τέτοιο εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό και από το πόσο ελκυστική θα είναι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.

Χρυσή  Αυγή

Ο Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή αναδείχθηκε στο τρίτο κόμμα των ευρωεκλογών αυξάνοντας το ποσοστό του κατά 2,48 μονάδες από το 6,92% τον Ιούνιο του 2012, σε 9,40% τον Μάιο 2014. Η αύξηση του ποσοστού της Χρυσής Αυγής έγινε κάτω από τις δυσμενέστερες γι’ αυτήν συνθήκες, όπως η προφυλάκιση της ηγεσίας της, οι ποινικές διώξεις για το σύνολο σχεδόν των βουλευτών της και η καθημερινή επίθεση εναντίον της απ’ όλα τα μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης.

Το πολιτικό φαινόμενο της Χρυσής Αυγής δε μπορεί να αντιμετωπίζεται με χαρακτηρισμούς όπως νεοναζιστικό μόρφωμα και εγκληματική οργάνωση όταν άνοδος των εθνικιστικών κομμάτων παρατηρείται σ’ όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης. Το φαινόμενο αυτό έχει πολύ βαθύτερα οικονομικά και πολιτικά αίτια. Η οικονομική κρίση, η αλματώδης αύξηση της ανεργίας, η άνοδος των μεταναστευτικών ροών που θεωρούνται από το ντόπιο πληθυσμό ως απειλή των, λιγοστών ήδη, θέσεων εργασίας και η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας προς όφελος της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και της χρηματοοικονομικής αυτοκρατορίας οδηγούν στην ενίσχυση των εθνικιστικών κομμάτων. Η Ευρώπη που ξεκίνησε ως μία Ένωση κρατών-εθνών έχει μεταβληθεί σε μια πολυπολιτισμική χοάνη και ένα ενιαίο οικονομικό χώρο που εξυπηρετεί την παγκοσμιοποίηση και την παγκόσμια διακυβέρνηση από τη χρηματοπιστωτική αυτοκρατορία. Η αντίδραση των λαών-εθνών που θέλουν να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα, τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους, ενώ επιθυμούν την οικονομική και κοινωνική προστασία του εθνικού κράτους, είναι αναπόφευκτη.

Η Χρυσή Αυγή έχει μια αντιμνημονιακή ρητορική, αντιτίθεται στην εισβολή των μεταναστών και υπερασπίζεται τα εθνικά θέματα στην Κύπρο, το Αιγαίο, στη Θράκη, στο Σκοπιανό κλπ. Μ’ αυτή την ατζέντα η Χρυσή Αυγή κερδίζει ψηφοφόρους απ’ όλο το πολιτικό φάσμα από την συντηρητική Δεξιά μέχρι την παραδοσιακή Αριστερά. Αυτό το τελευταίο δεν πρέπει να μας παραξενεύει γιατί έχει συμβεί και σ’ άλλες χώρες με κλασσικό παράδειγμα τη Γαλλία όπου, τις δύο τελευταίες δεκαετίες τα προπύργια του άλλοτε πανίσχυρου κομμουνιστικού κόμματος αλώθηκαν και μετατράπηκαν σε προπύργια του Εθνικού Μετώπου γιατί οι εργάτες έχαναν τις δουλειές τους από τους φτηνότερους και χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις μετανάστες.

«Το  Ποτάμι»

Πρόκειται για το νέο φρούτο στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Περίπου δύο μήνες πριν από τις ευρωεκλογές ένας δημοσιογράφος που εργαζόταν στο μεγαλύτερο εκδοτικό συγκρότημα της χώρας αναγγέλλει τη δημιουργία ενός κόμματος. Από την επόμενη μέρα όλα τα μεγάλα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και οι εφημερίδες που συνδέονται μ’ αυτά αρχίζουν να προβάλουν το νέο κόμμα και τις δραστηριότητες του αρχηγού του. Ο τηλεοπτικός χρόνος που δίνεται στο νέο κόμμα ξεπερνάει κατά πολύ το χρόνο που δίνεται σ’ άλλα κόμματα που εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο. Μετά από λίγο έρχονται και οι δημοσκοπήσεις που δίνουν στο νέο κόμμα διψήφια ποσοστά που φτάνουν ακόμη και το 14%.

To «Ποτάμι» είναι ένα κατασκεύασμα των επιχειρηματικών συμφερόντων που ελέγχουν τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, είναι η ελληνική εκδοχή του «μπερλουσκονισμού». Ο σκοπός αυτών των επιχειρηματικών συμφερόντων ήταν να δημιουργήσουν ένα ανάχωμα που θα συγκρατήσει τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ ώστε αυτοί να μην καταλήξουν στο ΣΥΡΙΖΑ, εξασφαλίζοντάς του την πρώτη θέση και μάλιστα με μεγάλη διαφορά. Ο σχεδιασμός ήταν αρκετά επιτυχής μέχρις ενός σημείου, το «Ποτάμι» ένα κόμμα χωρίς ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα, χωρίς υποψία προγράμματος, πήρε ένα ποσοστό 6,60% στις ευρωεκλογές και περιόρισε τη διαφορά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. Ταυτόχρονα όμως το «Ποτάμι» συνέτεινε αποφασιστικά στη διάλυση της ΔΗΜΑΡ ως μελλοντικής εφεδρείας του μνημονιακού μπλόκ. Όπως κάθε επιχείρηση, έτσι και η επιχείρηση «Ποτάμι» είχε και μάλιστα σοβαρές παράπλευρες απώλειες. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει επίσης ότι, παράλληλα με το «Ποτάμι», ανάλογα εγχειρήματα έγιναν και στο επίπεδο των Δημοτικών εκλογών με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα για τους εμπνευστές τους.

ΚΚΕ

Το Κομμουνιστικό κόμμα συνεχίζει τη μοναχική πορεία του. Το κομματικό του συνδικάτο, το ΠΑΜΕ, διαδηλώνει χωριστά από τα άλλα συνδικάτα. Το ΚΚΕ δεν συζητάει ούτε συνεργάζεται με κανένα άλλο κόμμα, γιατί θεωρεί ότι μόνο αυτό έχει τη σωστή στρατηγική και τακτική για τη λύση των προβλημάτων του λαού και της χώρας. Μέχρις ότου η πλειοψηφία των πολιτών προσχωρήσει στις θέσεις του ΚΚΕ μπορεί να συνεχίσει να κυβερνάει ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο ή οποιοσδήποτε άλλος γιατί δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική διαφορά.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου το ΚΚΕ επιτίθετο κυρίως κατά του ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό τα ελεγχόμενα-συστημικά Μέσα Ενημέρωσης προέβαλαν τις δηλώσεις των στελεχών του που κατέκριναν με σφοδρότητα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στόχος ήταν να επαναπατριστούν στο ΚΚΕ οι ψήφοι που χάθηκαν από αυτό, τον Ιούνιο του 2012, προς όφελος του ΣΥΡΙΖΑ και έτσι να μειωθεί το ποσοστό του τελευταίου.

Θυμίζουμε ότι στις εκλογές του Μαΐου  2012 το ΚΚΕ έλαβε ποσοστό 8,48%, αλλά ένα μήνα μετά, με την προοπτική ανατροπής των μνημονιακών δυνάμεων και νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, το ποσοστό του έπεσε στο 4,50%. Αυτό δείχνει ότι πέρα από το σκληρό πυρήνα του κόμματος ένα μεγάλο, σχεδόν το μισό, τμήμα των ψηφοφόρων του είναι έτοιμο να ακολουθήσει μια άλλη αριστερή πορεία με την ελπίδα τα πράγματα ν’ αλλάξουν σήμερα και όχι στη δευτέρα παρουσία.

Η εκλογική τακτική του ΚΚΕ πέτυχε να επαναπατρίσει στο κόμμα μόνο ένα μέρος των ψηφοφόρων που έχασε τον Ιούνιο του 2012, συγκεκριμένα από το 4,50% έφτασε στο 6,09%, κέρδισε δηλαδή 1,59 μονάδες έναντι των 3,98 που είχε χάσει. Πέρα όμως από τα ποσοστά του κόμματος μεταξύ 2012 και 2014 η σταδιακή αποδυνάμωση του ΚΚΕ, παρά τις δραματικές συνθήκες που βιώνει η χώρα, είναι εμφανής και στην περιφέρεια Αττικής και στο Δήμο Αθηναίων που συμπτωματικά είχαν κατέβει οι ίδιοι υποψήφιοι και το 2010 και το 2014. Συγκεκριμένα στην περιφέρεια Αττικής ο Θ.Παφίλης συγκέντρωσε το 2010 το 14,44% και το 2014 το 10,66%, στο Δήμο της Αθήνας ο Ν. Σοφιανός έλαβε το 2010 το 13,74% και το 2014 το 7,41%. Όλα αυτά μετά τέσσερα χρόνια οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης των Ελλήνων.

Είναι φανερό ότι το ΚΚΕ πιέζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ που δίνει μια προοπτική αλλαγής της παρούσας δραματικής κατάστασης στους παραδοσιακούς αριστερούς ψηφοφόρους και η περιχαράκωσή του, προκειμένου να επιβιώσει εκλογικά, δε θα το βοηθήσει, αντίθετα στερεί από το αντιμνημονιακό μέτωπο ένα αξιόλογο και δυναμικό τμήμα της κοινωνίας.

ΑΝΕΛ

Το κίνημα των Ανεξάρτητων Ελλήνων δημιουργήθηκε από βουλευτές και στελέχη της Ν.Δ που αντιτάχθηκαν στη μεγάλη κωλοτούμπα του Α. Σαμαρά να στηρίξει την Κυβέρνηση Παπαδήμου και να ψηφίσει το δεύτερο Μνημόνιο μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Αργότερα προσχώρησαν στους ΑΝΕΛ ορισμένα στελέχη του αντιμνημονιακού και πατριωτικού ΠΑΣΟΚ. Στις εκλογές του Μαΐου 2012 οι ΑΝΕΛ έλαβαν ένα σημαντικό ποσοστό 10.61% αλλά τον Ιούνιο του 2012 υποχώρησαν στο 7,51% και στις ευρωεκλογές του 2014 συρρικνώθηκαν ακόμη περισσότερο στο 3,46%.

Έχοντας μια έντονα αντιμνημονιακή αντζέντα αλλά παράλληλα μια πατριωτική στάση στα εθνικά θέματα οι ΑΝΕΛ  πιέζονται εκλογικά από τον ΣΥΡΙΖΑ  και σε μικρότερο βαθμό από τη Χρυσή Αυγή. Ψηφοφόροι των ΑΝΕΛ διαρρέουν προς το ΣΥΡΙΖΑ με την προοπτική ανατροπής της μνημονιακής Κυβέρνησης και προς την Χ.Α. ως μια πιο δυναμική έκφραση του πατριωτικού χώρου.

Το μέλλον του κόμματος του Π. Καμμένου δε διαγράφεται ελπιδοφόρο, γιατί οι προσεχείς εθνικές εκλογές θα γίνουν σε κλίμα ακόμη πιο έντονης πόλωσης. Οι ΑΝΕΛ θα πρέπει ν’ αλλάξουν την ακολουθούμενη τακτική τους και να ενισχυθούν με νέα στελέχη του δημοκρατικού – πατριωτικού χώρου. Μια τέτοια προσπάθεια έγινε στο ευρωψηφοδέλτιο με χαρακτηριστικές περιπτώσεις αυτές των Γ. Ρωμανιά, Κ. Ζουράρι, Ζ. Γεωργαντά και Π. Σγουρίδη.

Τα  κόμματα  της  Δραχμής

Με το ξέσπασμα της κρίσης και της υπογραφής της πρώτης Δανειακής Σύμβασης – Μνημονίου τον Μάιο του 2010 μερικά μικρά κόμματα πρόταξαν το καίριο θέμα της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, ως αποτελεσματικό εργαλείο για την αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας και την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων.

Το κόμματα αυτά στις ευρωεκλογές του 2014 απέτυχαν να δημιουργήσουν έναν εναλλακτικό πόλο και οδηγήθηκαν σε πολιτική ανυπαρξία. Συγκεκριμένα το ΕΠΑΜ του Δ. Καζάκη έλαβε 0,86%, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ 0,72%, το Σχέδιο Β΄ του Α. Αλαβάνου 0,20% και η ΔΡΑΧΜΗ του Θ. Κατσανέβα 0,15%. Παρά τις συζητήσεις που έγιναν κατά την προεκλογική περίοδο τα κόμματα αυτά δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν και να παρουσιάσουν ένα κοινό ψηφοδέλτιο εκλογικής και μόνο συνεργασίας.

Παράλληλα, τα κόμματα αυτά, με την εξαίρεση του ΕΠΑΜ, παρουσίαζαν στους πολίτες μια πρόταση επιστροφής στη Δραχμή με υποτίμησή της κατά 50% ή 100% και μεγάλη αύξηση του πληθωρισμού. Έλεγαν δηλαδή στους ψηφοφόρους αυτό που λένε οι απολογητές των μνημονιακών πολιτικών, ότι μην τολμήσετε να επιλέξετε την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα γιατί η υποτίμηση με τον πληθωρισμό που ακολουθεί θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή και δυστυχία, από αυτή που βιώνουμε σήμερα.

Ο χώρος αυτός αν θέλει να επιβιώσει και να παίξει καθοριστικό ρόλο στις δραματικές εξελίξεις που θα ακολουθήσουν θα πρέπει να ενώσει τις δυνάμεις του στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, να συνεργαστεί με αντίστοιχες δυνάμεις που βρίσκονται σε μεγαλύτερα κόμματα, και να επεξεργαστεί ένα πρόγραμμα επιστροφής στο εθνικό νόμισμα που θα προβλέπει σταθερή ισοτιμία ένα προς ένα, δηλαδή μια Δραχμή προς ένα Ευρώ, χωρίς υποτίμηση και χωρίς αξιόλογο πληθωρισμό. Αυτό είναι απόλυτα εφικτό υπό τις παρούσες συνθήκες. Ένα τέτοιο σχέδιο παρουσιάζεται στο βιβλίο του γράφοντος «Επιστροφή στη Δραχμή – η απάντηση στην ευρωκατοχή» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Α. Λιβάνη.

Συμπεράσματα  και  εθνική  προοπτική

Οι προσεχείς εθνικές εκλογές θα γίνουν σε συνθήκες πολύ έντονης πόλωσης γιατί το διακύβευμα είναι καθοριστικό για την τύχη του ελληνικού λαού και του έθνους, είτε η χώρα θα παραμείνει αποικία χρέους και οι πολίτες της δούλοι, είτε θα επανακτήσει την εθνική κυριαρχία της και θα αρχίσει την ανοικοδόμηση της οικονομίας της.

Εκείνο που απαιτούν οι καιροί είναι ένα Μέτωπο απέναντι στις δυνάμεις του δωσιλογισμού, της εξάρτησης, της υποδούλωσης,  της εκποίησης και της καταστροφής της χώρας. Ένα Μέτωπο για τη σωτηρία του ελληνικού έθνους που απειλείται, εκτός των άλλων,  και από την υπογεννητικότητα και τη μετανάστευση της νεολαίας του, εξαιτίας των δραματικών οικονομικών συνθηκών που έχουν επιβληθεί.

Το μέγιστο διακύβευμα είναι η απομάκρυνση της Κυβέρνησης των δωσιλόγων ώστε να παύσει η χώρα να πορεύεται σύμφωνα με τα συμφέροντα του Δ΄ Ράϊχ και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Όσες πολιτικές ηγεσίες δεν το κατανοήσουν αυτό και εξακολουθήσουν να πορεύονται με βάση τα στενά κομματικά συμφέροντά τους θα αποδειχθούν κατώτερες των περιστάσεων και θα εξαφανιστούν όταν η χώρα θα έχει οριστικά καταρρεύσει.

Διαφορές μεταξύ των αντιμνημονιακών κομμάτων και οργανώσεων υπάρχουν πολλές και σημαντικές. Αλλά ούτε κανένα οικονομικό πρόγραμμα ανόρθωσης της χώρας μπορούμε να εφαρμόσουμε, ούτε να επιλέξουμε αν θα παραμείνουμε ή όχι στην Ευρωζώνη, ούτε να υπερασπιστούμε αποτελεσματικά τα εθνικά δικαιώματα σε Κύπρο, Αιγαίο, Θράκη και Μακεδονία αν η Ελλάδα εξακολουθεί να κυβερνάται από τους εντολοδόχους της κ. Μέρκελ, του κ. Ντράγκι και της κ. Λαγκάρντ.

Αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό από τις ηγεσίες όλων των αντιμνημονιακών κομμάτων και ιδιαίτερα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η χώρα χρειάζεται ένα νέο ΕΑΜ με μίνιμουμ κοινό πρόγραμμα την αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας, όλα τα άλλα θα βρεθούν στην πορεία, εξ άλλου η ιστορία δεν τελειώνει ποτέ.

από το «http://greekattack.wordpress.com»

 http://seisaxthia-epam.blogspot.gr

Aλ. Μητρόπουλος: «Επίτροπος του ΔΝΤ στα ασφαλιστικά ταμεία»!

Ο Αλέξης Μητρόπουλος αποκαλύπτει πως ο επιτετραμμένος εμπειρογνώμονας του ΔΝΤ, Peter Ratcliffe, θα παρακολουθεί τη διαδικασία κατάργησης των επικουρικών συντάξεων από την 1η Ιουλίου 2014 και τη διαδικασία κρατικής εγγύησης μόνο της βασικής σύνταξης από την 1η Ιανουαρίου 2015!
Ειδικότερα, όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ:
«Με απόφαση της μνημονιακής κυβέρνησης στις 8-5-2014, ο τεχνοκράτης του ΔΝΤ Peter Ratcliffe ορίστηκε Επίτροπος της Τρόικα στα Ελληνικά Ασφαλιστικά Ταμεία, μετά από συμφωνία της μνημονιακής κυβέρνησης και της Τριαρχίας των δανειστών! Τοποθετήθηκε ήδη σε πλήρως οργανωμένο γραφείο στο Υπουργείο Κοινωνικής Ασφάλισης. 

Κύριο καθήκον του ειδικού εμπειρογνώμονα του ΔΝΤ θα είναι η παρακολούθηση της διαδικασίας κατάργησης των επικουρικών συντάξεων με την εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος-βιωσιμότητας των Ταμείων από 1-7-2014, καθώς επίσης και η πιστή εφαρμογή του μνημονιακού νόμου (ν. 3863/2010), που ορίζει ότι από 1-1-2015 το κράτος θα εγγυάται μόνο τη βασική σύνταξη που ανέρχεται σήμερα στα 360 ευρώ.
Έτσι, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις της, η μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου εμπαίζει απροκάλυπτα τους Έλληνες συνταξιούχους και ασφαλισμένους. Προετοιμάζεται να εφαρμόσει τους σκληρούς ασφαλιστικούς νόμους (ν. 3863/2010, 4093/2012 κ.ά.) στο πεδίο των συντάξεων.
Είχαμε εγκαίρως προειδοποιήσει τον ελληνικό λαό ότι μετά τις τριπλές εκλογές της 25ης Μαΐου 2014 η κυβέρνηση θα κλιμακώσει την εφαρμογή των πιο σκληρών μνημονιακών συστημάτων που έχουν ψηφιστεί, βάσει της ρήτρας της διαρκούς ανταγωνιστικής υποτίμησης όλων των παροχών του Κοινωνικού Κράτους.
Το πρώτο βήμα έγινε ήδη με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου 2015-2018 (ν. 4263/2014), σύμφωνα με το οποίο οι κοινωνικές δαπάνες του Ελληνικού Κράτους το 2018 θα πρέπει να ευθυγραμμιστούν με τις αντίστοιχες της Βουλγαρίας!
Έτσι η κυβέρνηση μετεκάλεσε, σύμφωνα με δέσμευσή της με την Τριαρχία των δανειστών, και τοποθέτησε ως πανεπόπτη-παρατηρητή όλων των Ασφαλιστικών Ταμείων τον κ. Peter Ratcliffe, προκειμένου να προβεί σε περικοπές των συνταξιοδοτικών δαπανών που θα συνεπιφέρουν δραματικές μειώσεις όλων των συντάξεων των Ελλήνων ασφαλισμένων.
Η ρήτρα του μηδενικού ελλείμματος για τα Επικουρικά Ταμεία και η εγγύηση του κράτους μόνο της βασικής σύνταξης από 1-1-2015 (που ανέρχεται σήμερα στα 360 €), δημιουργούν εκρηκτικό τοπίο και θα περιαγάγουν αφενός μεν τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων συνταξιούχων κάτω από το όριο της φτώχειας, και αφετέρου τα Ασφαλιστικά Ταμεία κάθε είδους χωρίς αποθεματικά.
Με τις διαρκείς ελαττούμενες εισροές εισφορών και τη διαρκώς μειούμενη κρατική επιχορήγηση, η μνημονιακή κυβέρνηση με την πολιτική της σκοπεύει να καταντήσει τα Ασφαλιστικά Ταμεία θλιβερά και καθημαγμένα φιλανθρωπικά ιδρύματα!».

Είμαστε ΥΠΟ ΚΑΤΟΧΗ! Τι δεν καταλαβαίνεις;

 http://www.toxwni.gr

ΠΟΕ-ΟΤΑ: Ποιοί δήμαρχοι έφαγαν "μαύρο" επειδή πήγαν να στηρίξουν ιδιωτικά-επιχειρηματικά συμφέροντα

Αναλυτικός "κατάλογος" από την ΠΟΕ-ΟΤΑ:

"Οι πολίτες καταδίκασαν στις αυτοδιοικητικές εκλογές τους αιρετούς που επιχείρησαν να εκχωρήσουν σε ιδιωτικά-επιχειρηματικά συμφέροντα τη
διαχείριση των απορριμμάτων και να παίξουν παιχνίδια σε βάρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης,των εργαζομένων της, αλλά κυρίως σε βάρος των δημοτών τους, ανεβαίνοντας στο «άρμα» της «Ελληνογερμανικής συνεργασίας» του εντεταλμένου της Γερμανικής Καγκελαρίας Φούχτελ.
Προεξάρχοντος του κ. Γιάννη Σγουρού στην ΠεριφέρειαΑττικής, έφαγαν «μαύρο» στις εκλογές της περασμένης Κυριακής. Οι πολίτες είπαν ένα ηχηρό
«ΟΧΙ» στις συντεχνίες και έστειλαν πολλούς Δημάρχους στα... σπίτια τους.

Ένας μεγάλος αριθμός αιρετών τη γλύτωσε οριακά, ενώ το μήνυμα ήταν σαφές προς όλους, ακόμη και σε αυτούς που λόγω συγκυριών απέφυγαν την «καταιγίδα»:
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν πρόκειται να μετατραπεί σε πεδίο δράσης ιδιωτικών συμφερόντων με στόχο το εύκολο κέρδος στις πλάτες των δημοτών.
Η ήττα που υπέστη ο κ. Γιάννης Σγουρός ήταν ενδεικτική της καταδίκης των επιχειρηματικών-εργολαβικών συμφερόντων τα οποία προωθούσε ο ίδιος και εξυπηρετεί η συγκυβέρνηση.

Άλλη μία απόδειξη, ήταν η απόρριψη του Νίκου Χιωτάκη, κουμπάρου του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά από τους κατοίκους της Κηφισιάς. Ο συγκεκριμένος Δήμαρχος τάσσονταν αναφανδόν υπέρ της διαχείρισης  των απορριμμάτων από το σύστημα των εργολάβων.
Η λίστα με αυτούς που τιμωρήθηκαν για τη στάση τους ή για την προσήλωσή τους στην εξυπηρέτηση συμφερόντων σε βάρος της επίλυσης των κοινωνικών προβλημάτων είναι μακριά.

Οι Δήμαρχοι Ήλιδας, Κοζάνης, Καβάλας, Λάρισας, Πάτρας, Βριλησσίων, Λαγκαδά και πολλοί ακόμη είναι μεταξύ αυτών που  πήραν την... άγουσα. Στο παρά πέντε την απέφυγαν αρκετοί ακόμη.

Αποδείχθηκε πώς οι πολίτες έχουν γνώση και κρίση.
Η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. κατήγγειλε, αντιστάθηκε και ανέδειξε όλες τις μεθοδεύσεις της συγκυβέρνησης και των αιρετών που γίνονταν υπό τον μανδύα της δήθεν
«Ελληνογερμανικής συνεργασίας», των συναντήσεων με τον κ. Φούχτελ και άλλων περίεργων... πρωτοβουλιών.

Η δικαίωση ήρθε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που ακύρωσε τις διαδικασίες χρηματοδότησης μέσω Ε.Σ.Π.Α. των Σ.Δ.Ι.Τ. της διαχείρισης των απορριμμάτων σε Αττική και άλλες δέκα Περιφέρειες της χώρας, διαπιστώνοντας σοβαρές παραβιάσεις της κοινοτικής νομοθεσίας με σημαντικότερη αυτή
του όρου-καρμπόν σε όλες τις Σ.Δ.Ι.Τ. περί εγγυημένης ποσότητας παραγωγής απορριμμάτων.

Οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να εφησυχάσουν. Θα βρίσκονται σε συνεχή επαγρύπνηση και θα συνεχίσουν τον αγώνα τους για τη διασφάλιση του Δημόσιου και Κοινωνικού χαρακτήρα του θεσμού, ενάντια στα μεγάλα επιχειρηματικά-εργολαβικά συμφέροντα.
 http://www.ertopen.com

Αντίπαλο δέος στην ΕΕ δημιουργεί ο Πούτιν

Το Ποντίκι Web

Ρωσία, Λευκορωσία και Καζακστάν υπέγραψαν σήμερα, την ίδρυση της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης. Η ελεύθερη οικονομική ζώνη μεταξύ των τριών χωρών, θα περιλαμβάνει περισσότερους από 170 εκατ. ανθρώπους και καταργεί τα σύνορα στις εμπορικές συναλλαγές.

Η ένωση αποτελεί ένα σχέδιο να καταργήσει τα οικονομικά σύνορα ανάμεσα στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες με στόχο να ανταγωνιστούν την ΕΕ. Τα τρία μέλη της ένωσης μπορεί να αποτελούν το 2,5%  του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά η έκτασή τους περιλαμβάνει το 15% της συνολικής έκτασης του πλανήτη. Επίσης αυτές οι τρεις χώρες διαθέτουν το 20% των παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου και το 15% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου.


«Η συνάντησή μας σήμερα έχει ειδική σημασία, και, χωρίς δόση υπερβολής, δημιουγεί μία νέα εποχή» είπε ο Βλαντιμίρ Πούτιν και πρόσθεσε ότι η συμφωνία διαμορφώνει ένα νέο επίπεδο συνεργασίας μεταξύ των τριών χωρών, οι οποίες διατηρούν την πλήρη αυτονομία τους.

Η συμφωνία ίδρυσης της Ευρωασιατικής Οικονομικής Ένωσης (EAWU), θα τεθεί σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου του 2015.

Πηγή: Russia Today

«Μην καταστρέψετε τις ακτές σας, όπως η Ισπανία»

Επιστολή με την οποία καλεί την ελληνική κυβέρνηση να μην ακολουθήσει το αποτυχημένο παράδειγμα της Ισπανίας στη διαχείριση του αιγιαλού απέστειλε σήμερα προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Τουρισμού, ο Διευθυντής του WWF Ισπανίας

Όπως σημειώνεται στην ιστοσελίδα του ελληνικού τμήματος της WWF:

Με την Ισπανία να αποτελεί ένα μεσογειακό παράδειγμα προς αποφυγή ως προς τη μη βιώσιμη διαχείριση των ακτών της και την υποβάθμιση του τουριστικού της προϊόντος, ο Διευθυντής του WWF Ισπανίας καλεί με επείγοντα τρόπο την ελληνική κυβέρνηση να μην υποπέσει στα λάθη της χώρας του με το καταστροφικό – όπως τέθηκε στη διαβούλευση – νομοσχέδιο για τον αιγιαλό και την παραλία.

«Το WWF Ελλάς έχει εξ αρχής ταχθεί ενάντια σε αυτό το καταστροφικό νομοσχέδιο, ενώ οι πρωτοφανείς αντιδράσεις εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών αλλά και φορέων εξανάγκασαν την Κυβέρνηση να αναδιπλωθεί, «παγώνοντάς» το προς το παρόν.

Παρόλα αυτά, με τις Ευρωεκλογές να αποτελούν πλέον παρελθόν, οφείλουμε όλοι να επαγρυπνούμε για τα επόμενα βήματα του Υπουργείου και να πιέζουμε για ένα αποτελεσματικό, προστατευτικό και οικολογικά βιώσιμο θεσμικό πλαίσιο για τις ακτές μας. Το αποτυχημένο παράδειγμα της Ισπανίας δεν μπορεί να αποτελεί πρότυπο, αν θέλουμε πραγματικά να βγούμε από την κρίση, αξιοποιώντας με υγιή τρόπο το μοναδικό μας συγκριτικό πλεονέκτημα που δεν είναι άλλο από το φυσικό μας κεφάλαιο», σημείωσε ο Δημήτρης Καραβέλλας, Διευθυντής του WWF Ελλάς.

Η επιστολή της ισπανικής WWF εστάλη ενόψει της συζήτησης για το αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, το οποίο είχε μπει στον πάγο μέχρι τις ευρωεκλογές, λόγω των αντιδράσεων από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και από φορείς της προστασίας του περιβάλλοντος.

Το παρακάτω αποτελει ένα απόσπασμα από την επιστολή που απέστειλε χθες προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Τουρισμού, κ. Στουρνάρα και κα. Κεφαλογιάννη, ο Διευθυντής του WWF Ισπανίας, Χουάν Κάρλος δελ Όλμο:

«Όπως είμαι σίγουρος πως θα γνωρίζετε, η Ισπανία είναι η χώρα της Μεσογείου που υποφέρει τα μέγιστα από τη δραματική αλλοίωση και καταστροφή της παράκτιας ζώνης της. Η εκτεταμένη οικοδομική δραστηριότητα τις τελευταίες δεκαετίες, δίχως πρόβλεψη για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις είχε καταστροφικές συνέπειες, τις οποίες η χώρα καλείται να αντιμετωπίσει τα επόμενα χρόνια.

Αυτή τη στιγμή, το 75% των ισπανικών ακτών έχει οικοδομηθεί ή βρίσκεται σε στάδιο οικοδόμησης (με ρυθμό 8 εκτάρια ανά ημέρα τα τελευταία 20 χρόνια), ενώ το πρώτο χιλιόμετρο ακτογραμμής έχει οικοδομηθεί πλήρως στο ένα τρίτο των μεσογειακών ακτών της Ισπανίας. Την ίδια στιγμή, σχεδόν μισό εκατομμύριο κατοικίες είναι κενές.

[…] Η περιβαλλοντική υποβάθμιση των ακτών δεν έχει μόνο περιβαλλοντικές, αλλά και οικονομικές επιπτώσεις. Η κατάληψη περισσότερου από το 70% του αιγιαλού προκάλεσε απώλεια ανταγωνιστικότητας, ελκυστικότητας και περιβαλλοντικής ποιότητας με αντίστοιχα αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα και τη σταθερότητα του τουρισμού.»

• Διαβάστε ολόκληρη την επιχτολή εδώ.
•  © 2010-2014 ThePressProject.gr