Εργασιακές σχέσεις Λατινικής Αμερικής στην Ελλάδα

   Σχόλιο : Η εργασιακή πραγματικότητα που διαμορφών

εται στη χώρα μας (όπως και σε κάθε άλλη χώρα) είναι

 το αποτέλεσμα της Κοινωνικής Πάλης δηλαδή του 

αγώνα της κοινωνίας εναντίον του συστήματος της

 οικονομίας της αγοράς. Στην εποχή της Νεοφιλελεύθερης

 Παγκοσμιοποίησης, πεμπτουσία της οποίας αποτελούν 

οι 4 ελευθερίες (αγαθών, κεφαλαίου, υπηρεσιών και 

προσώπων) η ελαστικοποίηση των εργασιακών 

σχέσεων αποτελεί μονόδρομο για τους διαχειριστές

 της, με σκοπό την επίτευξη υψηλότερης

 ανταγωνιστικότητας. Ανάπτυξη στην ημι-περιφερεια της 

Ε.Ε χωρίς καταπατημένους μισθούς και εργασιακά 

δικαιώματα δεν νοείται και αυτό διότι μέσα στην κοινή

 αγορά η ελληνική οικονομία έχει να ανταγωνιστεί στο

 επίπεδο των μισθών χώρες όπως η Βουλγαρία και στο

 επίπεδο παραγωγικότητας γίγαντες σαν την Γερμανία.

Επιπροσθέτως, η απουσία σθεναρούς κοινωνικής αντίστασης στα μέτρα που λαμβάνει η

 κοινοβουλευτική χούντα καθ’υπόδειξη της Ευρωπαικής και Υπερεθνικής ελίτ κάνει τη δουλειά της 

ακόμα πιο εύκολη. 

Ο ρόλος που διαδραματίζει σήμερα η Αριστερά  στη χώρα είναι τελείως αντιδραστικός. 

Αποπροσανατολίζει το λαό από τα πραγματικά αίτια της κρίσης (παγκοσμιοποίηση, ΕΕ) και πώς την 

ξεπερνάμε στέλνοντάς τον στον καναπέ του σπιτιού του να αλλάζει κανάλια αντί να αλλάξει την ίδια του 

τη ζωή. Όταν οι άνεργοι κοντεύουν να ξεπεράσουν τους εργαζόμενους, η πάλη για την λεγόμενη 

«ανασύνταξη του εργατικού κινήματος» καταντάει ευχή και όχι πολιτικό πρόγραμμα!
Για εμάς μόνη λύση αποτελεί να ενωθούν όλα τα θύματα της Παγκοσμιοποίησης σε ένα Μέτωπο για την

 Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση  με στόχο την άμεση μονομερή έξοδο την Ε.Ε και την

 αυτοδύναμη οικονομία στο δρόμο για τη ριζική κοινωνική αλλαγή.

8 στους 10 εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα απασχολούνται με ατομικές συμβάσεις και μειωμένους μισθούς κατά 50%

ΠΗΓΗ : http://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/44366/8-stoys-10-ergazomenoys-toy-idiotikoy-tomea-

apasholoyntai-me-atomikes

8 στους 10 εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα απασχολούνται με ατομικές συμβάσεις γεγονός που

 μεταφράζεται σε μειωμένους μισθούς κατά 50% για 1,5 εκατομμύριο εργαζόμενους, σύμφωνα με στοιχεία

 του τύπου.

Ταυτόχρονα με την ενοικίαση εργαζομένων, τη μαθητεία, τους μακροχρόνια άνεργους και άλλες κατηγορίες

 έχει διαμορφωθεί μια μεγάλη δεξαμενή με αμοιβές το πολύ μέχρι 400 ευρώ τον μήνα, γεγονός που

 επιτρέπει στην εργοδοσία να προχωρά στην αντικατάσταση του προσωπικού που κοστίζει περισσότερο

 με βάση τις κλαδικές αλλά ακόμη και η Εθνική Γενική Συλλογική.

Έδαφος κερδίζει και η ενοικίαση εργαζομένων που σε κάποιους κλάδους ανέρχεται στο 10% 

των απασχολουμένων, ενώ αυτήν την στιγμή οι ενεργές κλαδικές συμβάσεις δεν ξεπερνούν τις 

15. Η εργοδοσία παράλληλα αξιοποιεί την εκτεταμένη ανεργία ως πολιορκητικό κριός για τη

 συνολική μείωση όχι μόνο των μισθών αλλά και συνολικά της τιμής της εργατικής δύναμης

Αυτή η αντεργατική πραγματικότητα έχει διαμορφωθεί με βάση αντιλαϊκούς νόμους στα πλαίσια

 της ΕΕ και της λεγόμενης «υγιούς επιχειρηματικότητας» με την καταβαράθρωση των 

συλλογικών συμβάσεων και τη γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων μέσω και του 

«κοινωνικού εταιρισμού».

(…)

http://www.antipagkosmiopoihsh.gr