Ο Γκούφι και ο μαύρος Πιτ Από το χυδαίο στο γελοίο και πάλι πίσω!

του Δημήτρη Καζάκη

Μακελιό στο χώρο, απόχωρο, αποχω-ρητήριο, ή όπως αλλιώς αποκαλούν στις μέρες μας το κόμμα του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπο-ρείτε να φανταστείτε τι καλσόν σκίστηκαν. Από την μια ο ήρωας του Καστελόριζου, αυτός που δεν καταδέχθηκε ποτέ του να μάθει σε ποια χώρα τον είχαν διορίσει πρω-θυπουργό οι εργοδότες του εξ εσπερίας. Ενώ η ευφυΐα και η οξυδέρκειά του είναι τόσο ξακουστή που η ποδηλατοβιομηχανία αποφάσισε να καταργήσει τις αλυσίδες στα ποδήλατά της προκειμένου να μην χάσει η Βενετιά τέτοιο βελόνι! Και τι βελόνι, της οικογένειας Παπανδρέου!

Θα τον αποκαλούσαμε Γκούφι, αλλά δεν θέλουμε να προσβάλουμε τα κινούμενα σχέδια. Τον λέμε απλά Γεώργιο του Ανδρέα Παπανδρέου. Ευπατρίδης της πολιτικής, κληρονόμος ...

παρακρατικής συμμορίας που λεηλάτησε όσο κανένας άλλος από την εποχή του Αλάριχου αυτή τη χώρα, αλλά ακόμη ασκεί εξουσία για να την ξεπουλήσει μέχρι τελευταίας πέτρας. Και φυσικά αμερικανός στο επάγγελμα.

Από την άλλη ο Μαύρος Πιτ της κεντροαριστεράς. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ολοφάνερα ασθενής από βουλιμία μέχρι αηδίας. Σε κάθε εκδήλωση της ζωής του και των πεποιθήσεών του. Κι αντί να βρίσκεται υπό την αυστηρή επίβλεψη ψυχιάτρου για να τον κουράρει, έχει καβαλήσει στο σβέρκο τον δυστυχή Έλληνα για να του αρπάξει και το τελευταίο ξεροκόμματο. Η πολιτική του φιλοσοφία είναι εξαιρετικά απλή. Να φάωμεν, να φάωμεν, να φάωμεν κι ας μην μείνει τίποτε. Έτσι ήταν από μικρός.

Το αδελφάτο λοιπόν της παραδοσιακής κεντροαριστεράς πιάστηκε μαλλί με μαλλί. Όπως ακριβώς ταιριάζει στο επάγγελμα των ιερόδουλων της πολιτικής, που ξέρουν όλοι τους να το ασκούν τόσο καλά και για τόσα πολλά χρόνια. Γιώργο μπροστά, να φύγει η Δεξιά! φώναζαν οι παλιές στο κουρμπέτι για να πικάρουν τον Μαύρο Πιτ, που από τη βουλιμία του δεν έχει αφήσει τίποτε για την υπόλοιπη συμμορία. Ο Βενιζέλος, μ' ένα γρύλισμα απ' αυτά που τον χαρακτηρίζουν, άφησε να φανούν οι σουβλεροί κυνόδοντες - όπως κάνουν όλα τα τσακάλια όταν απειλείται η θέση τους στη ιεραρχία της αγέλης - και υποσχέθηκε ότι θα τους το ξεπληρώσει.

Σήμερα, η ημερομηνία σημαδιακή. 3η του Σεπτέμβρη. Και το φιλοθεάμων κοινό μπορεί να ελπίζει σε ένα νέο επεισοδειακό ξεκατίνιασμα σαν αυτό που έγινε προχθές. Σ' αυτές τις άγριες συνθήκες που ζει ο μεροκαματιάρης Έλληνας, δεν του δίνονται πολλές ευκαιρίες να διασκεδάσει. Ας διασκεδάσει λοιπόν με τα καλσόν που θα συνεχίσουν να σκίζονται και με τις κοκότες της πολιτικής που θα μαλιοτραβιούνται.

Βέβαια, το όλο θέαμα είναι γελοίο μέχρις εκεί που δεν παίρνει. Και να θυμάστε ότι για όλους εμάς χτυπά η καμπάνα.

Το αδελφάτο και η συμμορία του εξακολουθεί να βρίσκεται στην εξουσία και έχει ταυτιστεί τόσο πολύ με το κράτος, που στην ουσία αποτελεί το κράτος σήμερα. Το όλο θέμα τους είναι πώς θα συνεχίσουν να κυβερνούν οι ίδιοι. Με την πράσινη προβιά του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν πλέον. Η συνεργασία της κεντροαριστεράς του Ευάγγελου και του Φώτη με την φασιστική ακροδεξιά συμμορία του Σαμαρά, μάλλον έχει φάει τα ψωμιά της.

Πώς λοιπόν θα αναγεννηθεί από την τέφρα της, ώστε να συνεχίσει να κυβερνά; Με τον ευπατρίδη Γιώργο σε μια νέα παράσταση ως συνιστώσα της νέας κεντροαριστεράς, όπως έχει μετεξελιχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Καθόλου απίθανο, αν σκεφτούμε ότι οι μαριονετίστες που κινούν τα νήματα του Γιώργου, τον έχουν βάλει να ηγηθεί ενός "διεθνούς κινήματος" εναντίον των τραπεζών! Ναι, μη γελάτε είναι αλήθεια, δεν είναι ανέκδοτο. Ο Γιώργος τον τελευταίο καιρό έχει ξεσκιστεί να δίνει συνεντεύξεις - στο εξωτερικό φυσικά, όπου η "κοινή γνώμη" δεν γνωρίζει τι κουμάσι είναι - εναντίον των τραπεζών και των αγορών που παρέδωσε την χώρα του ως βορά!

Την ίδια ώρα οι "πασοκογενείς" του ΣΥΡΙΖΑ συσπειρώνονται και συγκροτούν "τάση" σοσιαλιστική-πατριωτική. Σωστότερα, σοσιαληστρική και πατριδοκάπηλη. Είναι τόσο σοσιαλιστές και τόσο πατριώτες όσο ο εργατοπατέρας Γκοτζαμάνης των δωσίλογων κυβερνήσεων της ναζιστικής κατοχής, ή όσο ο θείος της "σοσιαλίστριας" Μελίνας, ο οποίος τότε ήταν ο μόνος που διέθετε νόμιμο πολιτικό κόμμα. Ιδεολογία του; Ο εθνικοσοσιαλισμός! Πώς δηλαδή ξεπουλάμε το έθνος και την πατρίδα, ενώ την αποθεώνουμε και πώς βαφτίζουμε σοσιαλισμό την επιβολή του καταχτητή. Δηλαδή, ότι κάνει και σήμερα η κεντροαριστερά, αλλά χωρίς τα φορκλόρ των μαύρων στόλων με σήμα τις νεκροκεφαλές και τα SS.

Βέβαια, όταν δεν έχεις αρχές και τίποτε διαφορετικό να προτείνεις, ο μόνος λόγος που στήνεις "τάση" εντός ενός κόμματος, είναι για να διαπραγματευτείς το πολιτικό σου μέλλον εντός, εκτός και επί τα αυτά. Κομπρέντε; Ποιο εύκολα διαπραγματεύεσαι και διεκδικείς θώκους ως "τάση", παρά ως πρόσωπο. Ο λόγος είναι απλός. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη αποδεχθεί να μετατραπεί το κόμμα της σε "ξενιστή" του μύκητα ΠΑΣΟΚ. Κι έχει εναποθέσει όλες της τις ελπίδες να κυβερνήσει στη κεντροαριστερή συμμορία που σήμερα έχει ταυτιστεί με το κράτος.

Άλλωστε ο κ. Τσίπρας είναι για δεξιώσεις και παρλάτες, δεν διαθέτει τα φόντα για την σκληρή δουλειά που απαιτεί ένα κυβερνητικό σχήμα σε τόσο δύσκολες και περίπλοκες συνθήκες για την χώρα. Όχι για να αλλάξει τη ρότα της χώρας, αλλά ούτε καν σαν απλός διαχειριστής της σημερινής κατάστασης. Τα ίδια και χειρότερα είναι σύμβουλοί του. Κι έτσι ελπίζει ότι αυτοί που διοικούν σήμερα το κράτος, θα μείνουν για να συνεχίσουν να το διοικούν και υπό τη δική του διακυβέρνηση.

Από την άλλη η κεντροαριστερή συμμορία, είναι παλιά στο κουρμπέτι. Ξέρει ότι χωρίς αυτήν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βλέπει κυβέρνηση ούτε με κυάλι. Κι όχι μόνο αυτό. Γνωρίζει πολύ καλά ότι με τα μυαλά και τις πολιτικές που ακολουθεί σήμερα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μια δική του κυβέρνηση θα καταρρεύσει σε χρόνο dt. Κι έτσι ετοιμάζονται ήδη από σήμερα για το μετά. Για να βρεθούν πάλι οι ίδιοι στα πράγματα. Διαμέρου ΣΥΡΙΖΑ.

Να δείτε τελικά που οι οικογένειες, των οποίων η πολιτική αναμέτρηση στην μεταπολίτευση καταράκωσε την Ελλάδα και την οδήγησε στη χρεοκοπία, δηλαδή οι Καραμανλίδες και οι Παπανδρέηδες, θα βρεθούν μετά απ' όλα αυτά και πάλι στο τιμόνι. Βέβαια, προσωπικά δεν νομίζω ότι θα έχει απομείνει τίποτε από την χώρα και τον λαό της, αλλά ποιος από τους δελφίνους της εξουσίας νοιάζεται; Με Καραμανλή πέθανε ο παπούς μου, με Παπανδρέου η γιαγιά μου κι απ' ότι φαίνεται, όπως πάει το πράγμα, με Καραμανλή και Παπανδρέου θα αποδημησω εις Κύριον κι εγώ! Δεν μπορώ να φανταστώ μεγαλύτερη κατάντια.

Εκτός κι αν δεν τους το επιτρέψουμε. Εκτός κι αν αυτή τη φορά ο λαός, ο απλός κόσμος φανεί πιο έξυπνος από τους κομματικούς μηχανισμούς, το παρασκήνιο και την απίστευτη χυδαιότητα του στημένου πολιτικού προσκηνίου. Και πώς μπορεί να γίνει αυτό; Μόνο αν σπάσει τις αυτοδυναμίες των δελφίνων της εξουσίας και επιβάλλει την πολιτική συμφωνία των αποκαλούμενων αντιμνημονιακών δυνάμεων πάνω στα δικά του άμεσα αιτήματα. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.