Πρωτογενές πλεόνασμα φόβου ή ελπίδας;

Του Γιώργου Στάμκου

Ελλάδα παραμονές του 2014. Τοπίο στην αιθαλομίχλη. Νέφος φτώχειας και ενεργειακής ένδειας πνίγει τον ελληνικό λαό. Εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά στο κρύο και στο σκοτάδι, φυτοζωόντας με τα ψίχουλα που παρέχει το αποδομημένο Κράτος-Πρόνοιας. Στις πολυκατοικίες οι ένοικοι είναι χωρισμένοι σε δύο κατηγορίες: σ' αυτούς που κρυώνουν και πληρώνουν κοινόχρηστα και σ' αυτούς που κρυώνουν αλλά δεν μπορούν να πληρώσουν. Όλοι τους πάντως κρυώνουν, κυριολεκτικά ή μεταφορικά.

«Υπήρξε ποτέ οποιαδήποτε μορφή καταπίεσης που να μην προβαλλόταν ως κάτι το φυσικό σ' αυτούς που την υφίσταντο;». Τζων Στιούαρτ Μιλ, The Subjection of Women

Καθώς η κυβέρνηση, σε αγαστή συνεννόηση με την Τρόικα, μαγειρεύει την ευημερία των αριθμών ένα πρωτογενές πλεόνασμα απαισιοδοξίας έχει τυλίξει την ελληνική κοινωνία. Επί 3,5 χρόνια ο ελληνικός λαός είναι εγκλωβισμένος στο φέρετρο των Μνημονίων και η σημερινή κυβέρνηση, με συνεχή νέα μέτρα περικοπών και φοροαφαίμαξης, του καρφώνει απλά το καπάκι ώστε να μην μπορεί ν' αναπνεύσει. Το κράτος στην Ελλάδα επιβάλει μαζικά φορολογικά αντίποινα επί των αμάχων και των αναξιοπαθούντων, προσδοκώντας ανάπτυξη για το 2014 μέσω ενός ισχυρού σοκ φορολογικών εσόδων. Μόνον που δεν μπορείς να εισπράξεις εύκολα από κάποιον που τον έχεις ήδη ξεζουμίσει.

Ακόμη κι αν μέσα στο 2014 η ελληνική οικονομία επιστρέψει σε μια αναιμική ανάπτυξη της τάξεως του +0,6%, αυτό δεν θα έχει άμεσες επιπτώσεις στη μείωση της ανεργίας, καθώς οι επιχειρήσεις θα περιμένουν αρκετά ακόμη μέχρι να διασφαλίσουν κερδοφόρους ισολογισμούς και μετά θ' αρχίσουν τις προσλήψεις. Η αύξηση της ανεργίας θυμίζει τρένο που, λόγω κεκτημένης ταχύτητας, ακόμη κι αν φρενάρει θα αργήσει πολύ να σταματήσει. Και μέχρι να μειωθεί η ανεργία σε ανεκτά επίπεδα η ελληνική κοινωνία θα θυμίζει καζάνι που βράζει. Δεν χρειαζόμαστε τις προβλέψεις του Economist για να αντιληφθούμε πως το 2014 θα είναι έτος κοινωνικής έκρηξης στην Ελλάδα. Εκτός φυσικά αν η πίεση εκτονωθεί μέσω των εκλογών, που αυτή τη φορά θα ανατρέψουν πλήρως το πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Από το 2010 ως σήμερα στην Ελλάδα μοιάζει σα να έχουν περάσει “αιώνες”. Τεκτονικές μεταβολές συνέβησαν στην οικονομία, στην κοινωνία και στην πολιτική σκηνή. Άλλοτε πανίσχυρα κόμματα κονιορτοποιήθηκαν (ΠΑΣΟΚ), αναδείχθηκαν καινούργιοι πρωταγωνιστές (ΣΥΡΙΖΑ) κι άλλα ξεφύτρωσαν κυριολεκτικά από το σκοτάδι (Χ.Α). Οι νεοναζιστικές ύαινες ξεπετάχθηκαν από τη σκιά λειτουργώντας ως σκοτεινές εφεδρείες ενός παραπαίοντος συστήματος που θέλει το λαό μονίμως φοβισμένο και υποταγμένο. Περιουσίες εξανεμίστηκαν, επιχειρήσεις-κολοσσοί κατέρρευσαν, κι εκατομμύρια άνθρωποι είδαν τις ζωές τους ν' αλλάζουν δραματικά προς το χειρότερο. Χιλιάδες αυτοκτόνησαν μες την απόγνωση τους, και περίπου 200.000 Έλληνες πολίτες, νέοι και μορφωμένοι οι περισσότεροι, μετανάστευσαν στο εξωτερικό. Με τους μαζικούς πλειστηριασμούς εν όψει οι άστεγοι θα πολλαπλασιαστούν. Σχεδόν τίποτε στην Ελλάδα δεν μοιάζει πια το ίδιο. Αντίθετα επικρατεί μια μαζική μετατόπιση προς το χειρότερο. Η ανισότητα, η ανασφάλεια και η φτώχεια, που μαστίζουν πλέον τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, αναδεικνύονται ως το τρίπτυχο της καταστροφής.

Αν δεν υπάρξει αλλαγή, αν δεν υπάρξει ανατροπή της υφιστάμενης “καθόδου προς την Κόλαση” των μαζικών ανθρωποθυσιών για χάρη της ευημερίας των αριθμών και των συμφερόντων των δανειστών, τότε ο ελληνικός λαός θα έχει ένα πολύ πιο ζοφερό μέλλον -ένα μέλλον αιώνιας σκλαβιάς.

Αυτό για την κατεστημένη τάξη και τα ελεγχόμενα από αυτήν Media, που υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση (ΤΙΝΑ), ονομάζεται ισοπεδωτικά “λαϊκισμός”. Ωστόσο λαϊκισμός είναι όταν λες “ευχάριστα πράγματα” για να “χαϊδέψεις τ' αυτιά” των ψηφοφόρων, όταν τάζεις τα πάντα στους πάντες προκειμένου να σου δώσουν την ευκαιρία να αναλάβεις την εξουσία ως αυτοσκοπό. Δεν είναι όμως λαϊκισμός όταν υποστηρίζεις πως οι προτεραιότητες σου είναι να μην κλείσουν σχολεία και νοσοκομεία, να υπάρχει ένα στοιχειώδες δίκτυο κοινωνικής ασφάλειας για τους πιο αδύναμους, όταν επιδιώκεις να βάλεις τέρμα στον κατήφορο και στην ανθρωπιστική καταστροφή.

“Που θα βρεις τα λεφτά;” ρωτούν συνήθως οι πραγματικοί λαϊκιστές. Τα χρήματα υπάρχουν πάντα στον προϋπολογισμό, στα έσοδα από τη φορολόγηση. Το θέμα είναι από ποιους παίρνεις τους περισσότερους φόρους και πως τους κατανέμεις. Τους παίρνεις από τα συνήθη υποζύγια, τους μικρομεσαίους ή από τους πραγματικά έχοντες και κατέχοντες, που σύμφωνα με το ίδιο το ΔΝΤ δεν έχουν ακόμη συνεισφέρει πραγματικά; Τα δίνεις μόνον σε τοκοχρεολύσια και σε μη ανταποδοτικές δημόσιες δαπάνες ή στη χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους, των δημοσίων υποδομών και των αναπτυξιακών σχεδίων;

Το 2014 θα είναι αναμφίβολα έτος ανατροπών. Οι πολιτικές δυνάμεις της ανατροπής θα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους, αφήνοντας κατά μέρος τις μικροδιαφορές και τις ιδεοληψίες που κατακερματίζουν τις δυνάμεις τους και να συνασπιστούν σ' ένα μεγάλο λαϊκό και κοινωνικό μέτωπο σωτηρίας, ένα μέτωπο κοινής λογικής που θα σταματήσει τον κατήφορο. Τέρμα πλέον οι υποχωρήσεις, δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια! Απ' εδώ και πέρα θα πρέπει να προχωρήσουμε μόνον προς τα μπρος.

Ο ελληνικός λαός πρέπει να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής και του μέλλοντός του. Το άλμα προς την ελευθερία και την ανεξαρτησία δεν είναι απλά θέμα δύναμης. Είναι πρωτίστως θέμα επιλογών και αφοβίας. Γι' αυτό δεν πρέπει πλέον να μας φοβίζουν και να μας τρομοκρατούν όλοι όσοι κραυγάζουν πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Το δοκίμασαν στο πρόσφατο παρελθόν και, οριακά, πέτυχε. Αυτή τη φορά δεν πρέπει να τους αφήσουμε να τα καταφέρουν.

“Αποφασίστε πια να μην είστε δούλοι, κι αμέσως θα βρεθείτε ελεύθεροι. Δε σας ζητώ να σηκώσετε το χέρι στον τύραννο για να τον ανατρέψετε, αλλά απλώς να πάψετε να τον υποστηρίζετε και τότε θα τον δείτε, σαν έναν τεράστιο Κολοσσό που έχει χάσει το βάθρο του, να καταρρέει από το δικό του βάρος και να γίνεται κομμάτια”, Ετιέν ντε λα Μποτύ. 

Ο Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com) είναι συγγραφέας και δημιουργός του περιοδικού Ζενίθ (www.zenithmag.wordpress.com)

Πηγή: tvxs

 http://epam-agria.blogspot.gr