Στον Περισσό συννέφιασε ...

(( www.facebook.com/metopo ))

Εντονο προβληματισμό εντός του ΚΚΕ προκαλεί η πρώτη δημόσια εμφάνιση με τη μορφή Διακήρυξης της «Κίνησης Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας», στην οποία όσοι συμμετέχουν δηλώνουν: «Προερχόμαστε από το ΚΚΕ και βρεθήκαμε έξω από αυτό -είτε γιατί διαγραφήκαμε είτε γιατί αποχωρήσαμε- παρά τη θέλησή μας, γιατί δεν σιωπήσαμε. Γιατί δεν θελήσαμε στο όνομα του κόμματος, των συμβόλων και της σφραγίδας του τιμημένου και ιστορικού ΚΚΕ να παραδώσουμε την ουσία, να απαρνηθούμε τις αρχές, την ιστορία, την ιδεολογία και τα ιδανικά που μας στράτευσαν σε αυτό».



Αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι πριν από μερικούς μήνες πρώην στελέχη του κόμματος -πληροφορίες κάνουν λόγο για πρώην μέλη του πολιτικού γραφείου και της κεντρικής επιτροπής- είχαν αποστείλει «σημείωμα» στην ηγεσία στο οποίο κατέθεταν τις απόψεις τους για την πορεία του κόμματος.



Διακριτικά η ηγεσία του ΚΚΕ τους «άκουσε», χωρίς βέβαια να υιοθετήσει τις απόψεις τους, όσοι όμως γνωρίζουν καλά τα του Περισσού επισημαίνουν ότι μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «φραξιονιστική» και να οδηγήσει σε διαγραφές. Ωστόσο, αυτό το ενδεχόμενο θα άνοιγε τον «ασκό του Αιόλου» στο κόμμα, αφού οι «φωνές» κριτικής που ασκούνται στην ηγεσία φτάνουν μέχρι τα ηγετικά κλιμάκια.



Οι καθημερινοί αγώνες



Ειδικά δε μετά τις αντιφατικές τοποθετήσεις στη Βουλή (διαφορετικές προσεγγίσεις από Αλέκα Παπαρήγα και Θ. Παφίλη) για το θέμα της «μικρής ΔΕΗ», το κλίμα μάλλον δεν είναι ήρεμο σε αρκετές από τις οργανώσεις του κόμματος.



Στη Διακήρυξη επισημαίνεται: «Το πρόβλημα του ΚΚΕ έγκειται κυρίως στην πολιτική, στην αλλοίωση της ιδεολογίας του και φυσικά στην ηγετική του ομάδα. Οσο πιο γρήγορα και αποτελεσματικά λυθεί αυτό το πρόβλημα τόσο το καλύτερο».



Και τονίζεται: «Το ΚΚΕ, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα με την ευθύνη των καθοδηγητικών του οργάνων, δεν μπορεί να επιτελέσει τον ιστορικό του ρόλο, να οργανώσει τους καθημερινούς αγώνες για την επιβίωση του λαού, να προωθήσει την ενότητα της εργατικής τάξης και τη συμμαχία της με τα άλλα εκμεταλλευόμενα και καταπιεσμένα τμήματα της κοινωνίας, να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας».



Προβαίνουν δε σε κριτική για την τακτική του ΚΚΕ, ιδιαίτερα μετά τις εκλογές του 2012: «Με τη σημερινή του πολιτική, την τακτική που εφαρμόζει, τις ιδεολογικές και πολιτικές του αντιλήψεις, το πρόγραμμα που ψήφισε στο τελευταίο συνέδριό του, την αναθεώρηση της ιστορίας του που προωθεί, μόνο ως σεχταριστικός φορέας, ο οποίος εξ αντικειμένου δρα ανασχετικά στους αγώνες και στην ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης, μπορεί να λειτουργήσει». Βαριά καταγγελία για την ηγεσία του κόμματος, η οποία αναμένεται να αντιδράσει…



Στο ερώτημα αν υπάρχει ελπίδα και προοπτική, η απάντηση είναι απόλυτα σαφής: «Μόνο με ένα κόμμα που στηριγμένο στον Μαρξισμό-Λενινισμό θα μελετάει τη σύγχρονη πραγματικότητα και θα γενικεύει μέσα από αυτή, αντί να την προσαρμόζει σε σχήματα και γενικεύσεις καταστάσεων που προηγήθηκαν».



Και προτείνεται: «Ενα πραγματικό κόμμα νέου τύπου που θα εφαρμόζει τους λενινιστικούς κανόνες συγκρότησης και λειτουργίας του, με μια ηγεσία πιστή στον Μαρξισμό – Λενινισμό, η Κίνηση Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας, σε αυτό τον στόχο θα στρατευτεί με όλες τις δυνάμεις της». Ουσιαστικά αμφισβητείται το κομματικό μοντέλο του ΚΚΕ, για το οποίο και εγκαλείται η ηγεσία του.



Καταστροφικός δρόμος



Ξεκαθαρίζοντας ότι «η Κίνηση δεν είναι πολιτικό κόμμα», οι συντάκτες της καθιστούν σαφές ότι «η κίνησή μας έχει σκοπό να συμβάλει στη διαμόρφωση των όρων ώστε το κόμμα της εργατικής τάξης όπως το γνωρίσαμε και όπως εκείνη το έχει ανάγκη να μην τελειώσει με το ΚΚΕ, εφόσον η ηγεσία του συνεχίσει στον ίδιο καταστροφικό δρόμο. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους τίμιους κομμουνιστές και κομμουνίστριες που διαγράφονται ή αποχωρούν από το ΚΚΕ να πάνε σπίτι τους, να παραιτηθούν από την ταξική πάλη, να ηττηθούν».

( πηγή : Εφημερίδα των Συντακτών )