ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 27ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση της φερόμενης ως ελληνικής κυβέρνησης στα δικαιώματα ολόκληρου του ελληνικού λαού, τα τριτοβάθμια συνδικαλιστικά σωματεία κήρυξαν πανελλαδική απεργία στις 27 Νοεμβρίου. Το πακέτο μέτρων που «πιέζονται» από την τρόικα να λάβουν οι δωσίλογοι πολιτικοί μας, «για το καλό μας» πάντα, έχει να κάνει με μια συνολική μεταρρύθμιση του Ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος, που φέρνει νέες μειώσεις συντάξεων και αυξήσεις ορίων ηλικίας, με την κατάργηση οποιουδήποτε περιορισμού στις ομαδικές απολύσεις, με τη θέσπιση του δικαιώματος «ανταπεργίας» (lock out) των εργοδοτών και με τη θέσπιση αυστηρών, απαγορευτικών όρων συνδικαλιστικής δράσης, που οδηγούν στην ουσιαστική κατάργηση της δυνατότητας απεργίας. Οι Βρούτσηδες, οι Γεωργιάδηδες, οι Μητσοτακαίοι, οι Σαμαροβενιζέλοι, οι Λοβέρδοι διαλαλούν ότι όλα αυτά τα μέτρα τα παίρνουν μέσα σε κλίμα διαβούλευσης και συναίνεσης με τους κοινωνικούς φορείς.

Στην πραγματικότητα η δοσίλογη συγκυβέρνηση του 20% που «κυβερνά» - υπό τις εντολές των δανειστών - καταστρέφοντας το υπόλοιπο 80% των πολιτών αυτής της χώρας, προσπαθεί τώρα να επιβάλει και την κατάργηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών και του δικαιώματος στην απεργία!

Από την άλλη είναι δεδομένη η ανυποληψία των ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος κυρίως των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, που ενώ έχει αποδειχθεί πλήρως η αναποτελεσματική δράση τους, προβαίνοντας κατά καιρούς σε «ντουφεκιές» στον αέρα μέσα στην τελευταία τετραετία τι στιγμή που κατακρεουργείται ο ελληνικός λαός και καταργούνται τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματά του, αυτές ανερυθρίαστα παρουσιάζονται ως συνομιλητές των δωσίλογων τοποτηρητών των δανειστών και της Ε.Ε. Οι ίδιες ηγεσίες εδώ και δεκαετίες, στα δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια σωματεία, υπονομεύουν κάθε προσπάθεια συντονισμού της συνδικαλιστικής δράσης απ’ τα κάτω υπηρετώντας την πολιτική του «ευρωμονόδρομου». Η καλλιέργεια αυτής της λογικής της ανάθεσης στο συνδικαλιστή, για να μας λύσει τα προβλήματά μας, οδήγησε μια τουλάχιστον γενιά εργαζομένων στον «καναπέ» της αδράνειας και δυο γενιές συνδικαλιστών στον παραγοντισμό που έθρεψε τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Ποιος, έχων σώας τας φρένας, νους μπορεί να εμπιστευτεί σήμερα τους Παναγόπουλους και τους Τσουκαλάδες;

Παράλληλα το Καθεστώς μέσω των Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης, επιβάλλει ένα συνειδησιακό πογκρόμ στους συμπολίτες μας, μέσα στο ζοφερό πλαίσιο της μνημονιακής επέλασης, προκαλώντας ισχυρά πλήγματα στην αξιοπρέπεια εργαζομένων και ανέργων, όπως επίσης και ένα γενικευμένο αίσθημα αυτό-ενοχοποίησης, καθώς εν τέλει η αδυναμία ανταπόκρισης στις οικογενειακές υποχρεώσεις θεωρείται από πολλούς ως προσωπική ανικανότητα και αχρηστία, οδηγώντας χιλιάδες συμπολίτες μας στα όρια της κατάθλιψης. Στην ουσία δημιουργούν μια νέα κουλτούρα μετάθεσης της ευθύνης για την αποτυχία αλλά και για την σωτηρία στα ίδια τα θύματα. Εμείς αυτό το άθλιο παιχνιδάκι τους δεν πρόκειται να το παίξουμε.

Κόντρα στην πιο άθλια προπαγάνδα των μισθοφόρων - του συστήματος - δημοσιογράφων και στην απολογητική της μνημονιακής βαρβαρότητας που σοβεί στην Πατρίδα μας, οφείλουμε σαν εργαζόμενοι, σαν Πατριώτες και Δημοκράτες να συμβάλλουμε άμεσα και πρακτικά στην κοινωνική, πολιτική οργάνωση και ανασυγκρότηση του κινήματος αντίστασης των εργαζόμενων, των ελεύθερων επαγγελματιών, των αγροτών, της νεολαίας, των ανέργων, των ασφαλισμένων και των ανασφάλιστων, όλων των πολιτών που ορθώνουν το ανάστημά τους, αναδεικνύοντας τα πιο άμεσα και ζωτικά αιτήματα σε πρωτεύον πεδίο αναφοράς της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης.

Η πανελλαδική απεργία αποτελεί μια ευκαιρία, μέσα σε ένα ναρκοθετημένο περιβάλλον υπονόμευσης των αγώνων, ώστε οι εργαζόμενοι να εκφράσουν συντονισμένα το αγωνιστικό τους φρόνημα, να διευκολύνει κάθε εργαζόμενο ν’ ανοίξει συζήτηση για τις μορφές αντίστασης, γενικότερα για το συνδικαλιστικό κίνημα που έχουμε ανάγκη σήμερα και να θέσει τα πραγματικά άμεσα ζωτικά αιτήματα του ως προμετωπίδα και σημαία της αντίστασής του πέρα από τους ψευδεπίγραφους διαχωρισμούς και διλήμματα που βάζει ο κομματικοποιημένος συνδικαλισμός.

Αποτελεί μια ευκαιρία να εκδηλωθεί μια παλλαϊκή αντίδραση ενάντια στο κοινό εχθρό ολόκληρου του ελληνικού λαού που είναι η Κοινοβουλευτική χούντα και οι Ευρωπαίοι δυνάστες μας. Να αναδειχτούν τα ζητήματα που οι δήθεν «σωτήρες» μας και τα παπαγαλάκια τους, οι γραφειοκράτες αριστεροί και δεξιοί δεν πρόκειται ποτέ να αναδείξουν. Αποτελεί μια ευκαιρία να γίνει ξεκάθαρο σε όλους πως δεν υπάρχει έστω κι ένα εργατικό αίτημα που μπορεί να ικανοποιηθεί όσο η χώρα μας παραμένει δουλοπαροικία χρέους, όσο η εθνική μας ανεξαρτησία απεμπολείται από δανειακές συμβάσεις που τάχα «διαπραγματεύονται» οι δοσίλογοι, όσο μας κυβερνούν προδότες, όσο κυβέρνηση κι αντιπολίτευση αναγνωρίζουν την κατοχική δύναμη του χρέους.

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, οι εργαζόμενοι κατανοούν, ότι το πατριωτικό τους καθήκον δεν είναι διάφορο των ταξικών αγώνων τους, αντίθετα, η διεκδίκηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Δημοκρατίας είναι προϋπόθεση για την υπεράσπιση και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους.

Το Ε.ΠΑ.Μ. καλλιεργεί τη λογική της Γενικής Πολιτικής Απεργίας διαρκείας. Βήμα το βήμα, άνθρωπο τον άνθρωπο, χώρο το χώρο δουλειάς, γειτονιά με γειτονιά, το ΕΠΑΜ αναδεικνύει την τακτική της λειτουργικής κατάληψης των μέσων και των χώρων εργασίας από τους ίδιους που τα δουλεύουν, σε όφελος του λαού και των οικογενειών τους, σαν βασική πλευρά του νέου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα που οφείλουμε να δώσουμε στις σύγχρονες συνθήκες. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, να αφουγκραστούν τις πραγματικές ανάγκες των καιρών, να ανατρέψουν τις δωσίλογες ηγεσίες στα συνδικάτα και να προχωρήσουν μαζί με όλο το Λαό στη γενικευμένη αντεπίθεση απέναντι στις δυνάμεις του καθεστώτος, με τη διοργάνωση της ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ με καταλήψεις σε κάθε χώρο δουλειάς.

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε οφείλουμε να αγωνιζόμαστε με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο για τα δικαιώματα που ρίχνονται εν μια νυκτί στον μνημονιακό Καιάδα, για ένα κοινωνικό κράτος που διαλύεται στέλνοντας στην απελπισία χιλιάδες συμπολίτες μας, να αγωνιζόμαστε για να τιμήσουμε τους προγόνους μας που με το αίμα τους μας παρέδωσαν τις κατακτήσεις των αγώνων τους που οφείλουμε να μεταβιβάσουμε στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας, σήμερα οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας.

Απεργούμε, στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων ενάντια στην πολιτική του καθεστώτος, που κατεδαφίζει τις ζωές μας, την πατρίδα και το βιός μας και τα ξεπουλάει στους τοκογλύφους ως υλικά οικοδομών και οικόπεδα.

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ Ε.ΠΑ.Μ.

ΑΘΗΝΑ 26-11-2014