Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για ασφαλίτες!

Εδώ και πολύ καιρό τους δρόμους των πόλεών μας λυμαίνονται ανεξέλεγκτες ορδές νεαρών – κυρίως ανδρών- ντυμένων ύποπτα με κουκούλες και μαύρα γυαλιά.

Πρόκειται για μια πραγματική υγειονομική βόμβα στα θεμέλια της κοινωνικής μας ειρήνης: τους ασφαλίτες. Πολύ απέχουν αυτοί από τον κλασσικό ασφαλίτη της δεκαετίας του ’50-’60 με το καβουράκι και την τρύπια εφημερίδα ή εκείνον με τα μαλλιά που έκαναν «σκαλάκι» από το πηλίκιο στα ξέφρενα ’70s και ’80s. Είναι μια ράτσα, ντυμένη στα πρότυπα των πιο εξτρέμ διαδηλωτών, και δασκαλεμένη στη θρασύτητα των πιο ιταμών υπουργών «Προστασίας» του πολίτη.

του Πρόδρομου Σεϊτανίδη

Δεν ξέρουμε εάν κυκλοφορούν ως προβοκάτορες ή ως «ομάδες συλλήψεων», snatch squads, όπως έλεγε και ο μέγας ανανεωτής της Ελ.Ασ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Έτσι κι αλλιώς, βέβαια, οι συλλήψεις γίνονται πάντα στο σωρό και εκ του ασφαλούς από τους ΜΑΤατζήδες, που απλώς σηκώνουν τους πεσμένους διαδηλωτές και μετά από ένα δεύτερο χέρι ξύλο, τους πάνε στην κλούβα. Ίσως οι ασφαλίτες να κουβαλάνε απλώς τα γνωστά σακίδια με τα μολότοφ, που πρέπει να χρεωθούν σε συλληφθέντες διαδηλωτές. Κι αν ακόμη δρουν προβοκατόρικα, ποιός μπορεί να το πεί μέσα στη λαίλαπα του καπνού και των δακρυγόνων, όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί το δρόμο του;

Τις προάλλες, όταν τους τσίμπησαν οι βουλευτές και η ομάδα νομικής υποστήριξης του Σύριζα, είπαν -μεταξύ άλλων- και το γνωστό τους τροπάρι: ότι η φωτογράφισή τους είναι παραβίαση προσωπικών δεδομένων. Πιο λάθος δεν γίνεται! Είναι δημόσιοι υπάλληλοι, εκτελούντες υπηρεσία σε δημόσιο χώρο. Θα ήμασταν παράνομοι εάν τους είχαμε φωτογραφίσει το βράδυ με το ταίρι τους στο κλαμπάκι, σε ιδιωτικές δηλαδή στιγμές. Κι όταν λέμε «σε δημόσιο χώρο» εννοούμε πως όπως είναι παράνομο να εισβάλεις σε ένα σχολείο για να φωτογραφίσεις δασκάλους και μαθητές μέσα στις αίθουσες ή και στην αυλή, είναι εξίσου νόμιμο να τους φωτογραφίσεις σε δημόσια εκδήλωση, πχ σε μια σχολική παρέλαση. Όπως είναι παράνομο να μπουκάρεις σε ένα στρατόπεδο για να φωτογραφίσεις τα ελικόπτερα ή τα άρματα μάχης, είναι άλλο τόσο νόμιμο να φωτογραφίσεις τα εν λόγω οχήματα σε στιγμή δημόσιας επίδειξης, πχ πάλι σε μια παρέλαση. Κι αφού είπαμε δημόσια επίδειξη, οι επελάσεις των ΜΑΤ μέσα σε καπνούς (δικούς τους) και βρισιές (δικές μας) τι άλλο είναι, αν όχι δημόσια επίδειξη δύναμης;

Το ίδιο παραμύθι περί προσωπικών δεδομένων επικαλούνται και οι αστυφύλακες ή οι ΜΑΤατζήδες όταν δέρνουν ή κάνουν συλλήψεις. Μα αυτοί δεν οφείλουν να φέρουν εμφανώς τον αριθμό τους και κάνουν ό,τι μπορούν για να μην φαίνεται; Οι ΜΑΤατζήδες ύστερα από χρόνια άρχισαν να φοράνε εμβλήματα στο πίσω μέρος του κράνους τους κι αυτό περισσότερο για να μην χάνονται μεταξύ τους. Στο πίσω μέρος του κράνους τους, ενώ συνήθως τα προβλήματα τα αντιμετωπίζει ο πολίτης από την αντίθετη πλευρά, την μπροστινή. Κι αν δεν πιστεύετε εμάς, ρωτείστε τις εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που από τη μεταπολίτευση και μετά έχουν υποστεί ξυλοδαρμούς και κλωτσίδια από τους ένστολους υπηρέτες της τάξης. Οι ΜΑΤατζήδες έχουν τρίγωνα στο σβέρκο, όταν ακόμα και τα αυτοκίνητα είναι υποχρεωμένα να κυκλοφορούν με ευδιάκριτες πινακίδες τόσο πίσω όσο και εμπρος!

Με το παραμύθι της παραβίασης προσωπικών δεδομένων μπουζούριασαν και τις προάλλες τον ερασιτέχνη φωτογράφο στην Κέρκυρα που τους κατέγραψε να δέρνουν και να συλλαμβάνουν διαδηλωτές στην παρέλαση. Δηλαδή, άμα φωτογραφίσουμε έναν εργολάβο που ρίχνει παράνομα μπετά στο δάσος, δικαιούται να μας κάνει μήνυση για παραβίαση προσωπικών δεδομένων;

Εφόσον, επαναλαμβάνουμε, πρόκειται για δημόσιους «λειτουργούς» σε διατεταγμένη υπηρεσία, η κοινωνία έχει δικαίωμα και καθήκον να τους ελέγχει. Και πώς θα τους ελέγξει αν όχι φωτογραφίζοντάς τους; Θα καταγράψει τους … αριθμούς τους;

Όσο για το επιχείρημα του υπουργό «Προ». Πο. ότι οι βουλευτές του Σύριζα έδρασαν ως το άλλο άκρο (ενν. τη χρυσή Αυγή) επειδή πήγαν να ελέγξουν τους αστυφύλακες, αφού τού υπενθυμίσουμε πως δεν είναι ακριβώς το ίδιο να ελέγχεις δημόσια όργανα και να σπας πάγκους (και μούτρα) μικροπωλητών, θα το αρχειοθετήσουμε στους φακέλους μας.
Δίπλα στα ανέκδοτα με τον Τοτό.
πηγή: left