'' .. Σχετικά με τα μικρά ή μεγάλα κείμενα, οφείλουμε όλοι να ξέρουμε τα εξής: Εκλαίκευση δεν μπορεί να γίνει με μικρά κείμενα. Ούτε τεκμηρίωση των όσων προσπαθείς να πεις. Τα μικρά κείμενα είναι δηλωτικά θέσης, άποψης ή αρχής και τίποτε περισσότερο. Για μένα θα ήταν ότι πιο απλό να γράφω κείμενα 300-500 λέξεων και να ησυχάζω. Θα ήταν περιεκτικό κείμενο; Ναι θα ήταν. Τόσο περιεκτικό που τις λεπτές και φίνες αποχρώσεις του θα τις κατανοούσαν μόνο οι μυημένοι, οι υπόλοιποι απλά θα το εισέπραταν σαν μια χοντροκομμένη γενική τοποθέτηση αφοριστικού χαρακτήρα.
Αντί γι' αυτό, εγώ προτιμώ να γράφω κείμενα που με κουράζουν προσωπικά γιατί πρέπει να εκλαικεύσω ακόμη και τις πιο σύνθετες έννοιες, που θα μου ήταν πολύ πιο εύκολο να τις παραθέτω απλά σε μια φράση κι όποιος κατάλαβε-κατάλαβε. Προτιμώ να γράφω όσο μπορώ κάθε φορά τεκμηριωμένα, ώστε να δίνω τη δυνατότητα ακόμη και στον πιο αρχάριο να μάθει να σκέφτεται και να ερευνά, έστω και με μόνο σκοπό να μου την βγει.
Αυτό το νόημα έχουν τα κείμενά μου. Όποιος δεν μπορεί να τα παρακολουθήσει γιατί είναι μεγάλα, τότε το πρόβλημα το έχει ο ίδιος γιατί δεν έχει μάθει να διαβάζει και να σκέφτεται. Δεν φταίει βέβαια ο ίδιος με τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα που έχουμε. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει να έχω πολλούς αναγνώστες που δεν καταλαβαίνουν τι λέω, ή που διαβάζουν τα κείμενά μου χωρίς να κατανοούν τη διαφορά των θέσεων και των απόψεών μου με ότι άλλο κυκλοφορεί στην πιάτσα. Εγώ θέλω αναγνώστες που να θέλουν να μάθουν, να σκέφτονται και να ζυγιάζουν με ακρίβεια αυτό που διαβάζουν.
Αυτή είναι η πρόκληση που έχω βάλει στον εαυτό μου. Γι΄ αυτό κάθομαι και σκοτώνομαι να γράψω κάτι συγκροτημένο και με τεκμηρίωση, αντί να ξεπετάξω κάτι στο πόδι, όπως κάνουν οι περισσότεροι, αν όχι όλοι. Και οι ανταμοιβή μου είναι όταν με πλησιάζουν και μου λένε "ευχαριστούμε γιατί μας άνοιξες τα μάτια" ή "γιατί μας έμαθες να ψάχνουμε". Γι' αυτό συνεχίζω... ''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου