Είναι, ίσως, από τις ελάχιστες φορές που η φράση-κλισέ «άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας» βρίσκει το αυθεντικό νόημά της. Γιατί οι τέσσερις προφυλακισμένοι για τα γεγονότα στις Σκουριές είναι επιχειρηματίες, μεροκαματιάρηδες, οικογενειάρχες και νέοι άνθρωποι που επιμένουν να ζουν στον τόπο τους.
Ω, του θαύματος, οι τέσσερις κάτοικοι της Ιερισσού που βρίσκονται πίσω από τα σίδερα και αντιμετωπίζουν βαρύτατες κατηγορίες, παρουσιάζονται από τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης – και ιδίως από εκείνα που ελέγχονται από τα ίδια εκείνα συμφέροντα τα οποία συνδέονται και με τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική – ως τρομοκράτες.
Και είναι τα ίδια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που, πριν ξεσπάσει ο ανένδοτος των κατοίκων κατά των μεταλλείων χρυσού, παρουσίαζαν αυτούς τους ίδιους ανθρώπους ως πρότυπα επιχειρηματιών, ως καινοτόμους, ως πολίτες που τιμούν τον τόπο τους.
Στο ερώτημα τι έγινε και από τη μια στιγμή στην άλλη πολίτες - υποδείγματα παρουσιάζονται ως κουκουλοφόροι - τρομοκράτες, η απάντηση για τους κατοίκους της περιοχής είναι απλή. Όπως λένε «το σύστημα είναι αυτό που τη μία μέρα σε παρουσιάζει ως υπόδειγμα και την άλλη σαν τρομοκράτη»…
Η μεταστροφή του «συστήματος» και της επικοινωνιακής του τακτικής είναι επίσης κατανοητή εάν αναλογιστεί κανείς όλα αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία δυο χρόνια στις Σκουριές, με τη δυναμική αντίδραση των κατοίκων και την ακραία χρήση βίας από τις αστυνομικές δυνάμεις. Γιατί μόνον εάν κάποιος, και στην περίπτωση της Χαλκιδικής είναι χιλιάδες, χαρακτηριστεί «εχθρός της πατρίδας» μπορεί να δικαιολογηθεί στην κοινή γνώμη η εκτός κάθε λογικής χρήση βίας, για την υπεράσπιση μιας, όπως λένε, εκτός λογικής επένδυσης που εξυπηρετεί μόνο τις ανάγκες των επιχειρηματιών.
Και η προφυλάκιση των τεσσάρων, το ύστατο περιοριστικό μέτρο που μπορεί να ληφθεί εναντίον ενός κατηγορουμένου, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ακόμα βίαιο μήνυμα προς την κοινωνία προκειμένου να σταματήσει τις αντιδράσεις.
Από το Γκίνες στη φυλακή
Στις 10 Ιουλίου με σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα κρίθηκαν προφυλακιστέοι δύο ακόμα κάτοικοι της Ιερισσού. Ο Γιάννης, 42 χρονών, πατέρας τριών παιδιών, ιδιοκτήτης μιας πρωτοποριακής επιχείρησης, που όπως λένε οι κάτοικοι είναι σημαντική για την οικονομική ζωή του τόπου, αφού παράγει υψηλής ποιότητας τυροκομικά προϊόντα και απασχολεί περίπου 40 εργαζομένους.
Ο Γιάννης και οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες το 2011 φιλοξενήθηκαν από τα περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια, γιατί η τυροκομική μονάδα του μπήκε στο βιβλίο Γκίνες – μαζί με τους συνεργάτες του έφτιαξαν το μεγαλύτερο κατσικίσιο τυρί στον κόσμο, βάρους 939 κιλών. Το τυρί με την ονομασία «κατσικίσιο πετρωτό» κέρδισε το παγκόσμιο ρεκόρ και ο Γιάννης παρέλαβε το πιστοποιητικό της εγγραφής στο βιβλίο των παγκόσμιων ρεκόρ από τον εκπρόσωπο της Guinness World Records Τζακ Μπρόκμπαντ.
Από το καρνάγιο στη φυλακή
Ο δεύτερος «τρομοκράτης» που προφυλακίστηκε πριν από λίγες ημέρες για τα επεισόδια στα μεταλλεία χρυσού είναι ο 26χρονος Δημήτρης. Ο νεότερος «τρομοκράτης» της υπόθεσης και ο νεότερος καραβομαραγκός, ο νεότερος εκπρόσωπος μιας τέχνης που χάνεται. Ο Δημήτρης δουλεύει στο καρνάγιο του πατέρα του, ένα από τα τρία που έχουν απομείνει στην Ιερισσό και είναι άμεσα συνδεδεμένα με την ιστορία του τόπου και από τα παλαιότερα της χώρας.
Όπως λένε οι κάτοικοι, το παραδοσιακό καρνάγιο του Δημήτρη και του πατέρα του, που είναι ο δάσκαλός του, αποτελεί και ένα «φυσικό εργαστήριο» για τους φοιτητές του τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ που εδώ και χρόνια το επισκέπτονται προκειμένου να έρθουν σε επαφή με τους ανθρώπους που ξέρουν τη θάλασσα σαν την τσέπη τους και μπορούν να μεταφέρουν την εμπειρία τους στους σπουδαστές.
Το καρνάγιο της οικογένειας του Δημήτρη έχει παρουσιαστεί πολλές φορές σε ρεπορτάζ στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο αλλά και σε ντοκιμαντέρ που έχουν γίνει για την τέχνη που χάνεται και για τους ελάχιστους τεχνίτες που έχουν απομείνει και προσπαθούν να την κρατήσουν ζωντανή σε έναν κόσμο που αλλάζει με ταχύτητα φωτός.
Δυο ακόμα κάτοικοι της περιοχής βρίσκονται στη φυλακή από τις 14 Απριλίου 2013, όταν μετά τις απολογίες τους και με σύμφωνη γνώμη εισαγγελέα και ανακριτή κρίθηκαν προφυλακιστέοι για την εμπρηστική επίθεση στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική. Πρόκειται για τον Γιώργο, 33 ετών, ελεύθερο επαγγελματία, πατέρα τριών παιδιών και τον Βασίλη, 44 ετών, οικοδόμο, πατέρα δύο παιδιών. Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν και οδήγησαν στην προφυλάκισή τους είναι για επτά κακουργήματα και έντεκα πλημμελήματα. Τα κακουργήματα αφορούν τις πράξεις της εγκληματικής οργάνωσης, της απόπειρας ανθρωποκτονίας, της κατοχής εκρηκτικών υλών, της έκρηξης, του εμπρησμού, της ληστείας και της διακεκριμένης φθοράς ξένης περιουσίας. Κατηγορίες που, όπως λένε, στηρίχθηκαν σε έναν σκούφο που βρέθηκε στο δάσος, σε φυσίγγια που βρέθηκαν κοντά στο εργοτάξιο και σε τηλεφωνικές επικοινωνίες μεταξύ των κατηγορουμένων…
Ξεκρέμαστες οι οικογένειες
Το παράλληλο δράμα που παίζεται είναι αυτό των οικογενειών των προφυλακισθέντων, που είδαν ξαφνικά τους δικούς τους ανθρώπους να χαρακτηρίζονται «εγκληματίες» και «τρομοκράτες» και να οδηγούνται σιδηροδέσμιοι στις φυλακές. Άνθρωποι που δίνουν καθημερινά τον αγώνα της επιβίωσης, με χρέη και υποχρεώσεις που τρέχουν. Όπως λένε στις Σκουριές, το αδίκημα που επί της ουσίας διέπραξαν ήταν ότι έχουν διαφορετική γνώμη για το τι σημαίνει ανάπτυξη και ευημερία. Έχουν διαφορετική άποψη για το τι σημαίνει να έχεις την τύχη να ζεις σε ένα ευλογημένο περιβάλλον αλλά και του τι σημαίνει αυτό να απειλείται με καταστροφή.
Η συμμετοχή τους στον αγώνα, όπως λένε οι κάτοικοι της περιοχής, δεν σχετίζεται με υποκινούμενα συμφέροντα, όπως κάποιοι αφελώς προσπαθούν να πλασάρουν. Ούτε πρόκειται για κάποιους αργόσχολους που δεν έχουν δουλειά να κάνουν και εκτονώνουν την ανία τους, «σκοτώνουν» την ώρα τους. Ούτε πρόκειται για μια χούφτα «κολλημένους» οικολόγους, όπως κάποιοι πάλι προσπαθούν να ψελλίσουν, ούτε βέβαια για «στρατιώτες» κάποιου κόμματος, όπως διάφοροι γραφικοί διατείνονται, σε μια προσπάθεια να υποβαθμίσουν τον αγώνα των κατοίκων και να παρουσιάσουν την αντίδρασή τους ως μια κόνξα κάποιων χασομέρηδων της αντίπερα όχθης.
Όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι, η προσωρινή κράτηση, η στέρηση της ελευθερίας, είναι το ύστατο περιοριστικό μέτρο που μπορεί να ληφθεί εναντίον ενός κατηγορουμένου. Πριν φτάσει κανείς σε αυτό το ύστατο περιοριστικό μέτρο υπάρχει πλήθος άλλων περιοριστικών όρων που μπορεί να επιβάλει η δικαιοσύνη. Και για του λόγου το αληθές επισημαίνουν το αυτονόητο, το σχετικό άρθρο του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που υπογραμμίζει ότι: «Προσωρινή κράτηση μπορεί να διαταχθεί μόνο αν ο κατηγορούμενος διώκεται για κακούργηµα και δεν έχει γνωστή διαµονή στη χώρα ή έχει κάνει προπαρασκευαστικές ενέργειες για να διευκολύνει τη φυγή του ή κατά το παρελθόν υπήρξε φυγόποινος ή φυγόδικος ή κρίθηκε ένοχος για απόδραση κρατουµένου ή παραβίαση περιορισµών διαµονής, εφόσον από τη συνδροµή των παραπάνω στοιχείων προκύπτει σκοπός φυγής ή κρίνεται αιτιολογηµένα ότι αν αφεθεί ελεύθερος είναι πολύ πιθανό, όπως προκύπτει από προηγούµενες αµετάκλητες καταδίκες του για οµοειδείς αξιόποινες πράξεις, να διαπράξει και άλλα εγκλήματα».
DNA στο... λεωφορείο
Οι Έλληνες CSI φαίνεται ότι βλέπουν όλες τις ομώνυμες αμερικανικές σειρές στην τηλεόραση και ζήλεψαν τη δόξα των «συναδέλφων» τους σε σημείο που να μπουκάρουν ακόμα και στα λεωφορεία, για να πάρουν γενετικό υλικό από επιβάτες, κατοίκους της Ιερισσού.
Το περιστατικό που δείχνει ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει τελείως από τα όρια σημειώθηκε στη Θεσσαλονίκη, όταν άνδρες της κρατικής ασφάλειας προσπάθησαν να πάρουν γενετικό υλικό - DNA από επιβάτη λεωφορείου το οποίο κατευθυνόταν στη Χαλκιδική.
Οι άντρες της κρατικής ασφάλειας σταμάτησαν το λεωφορείο και, όπως κατήγγειλε ο δικηγόρος Γιώργος Κυρίτσης, παρά την άρνηση του συγκεκριμένου ανθρώπου και ακόμα άλλων έντεκα, λήφθηκε κανονικά το γενετικό τους υλικό, προκειμένου να διερευνηθεί αν συμμετείχαν στα επεισόδια στο εργοτάξιο στις Σκουριές. Μιλώντας στο «Π» ο κ. Κυρίτσης, ένας εκ των δικηγόρων που έχουν αναλάβει τις συγκεκριμένες υποθέσεις μαζί με τους Σπύρο Πετρίδη, Αλέξανδρο Αδαμίδη και Βασίλη Τζιμούρτο, υποστήριξε πως: «Η λήψη του γενετικού υλικού είναι παράνομη με τη μέθοδο που γίνεται, το έχουμε καταγγείλει και περιμένουμε και τις αρμόδιες δικαστικές αρχές να πάρουν θέση στο ζήτημα» τόνισε χαρακτηριστικά.
Οι δικηγόροι έχουν ήδη καταθέσει μηνυτήρια αναφορά στον Προϊστάμενο Εφετών Θεσσαλονίκης, ο οποίος με τη σειρά του διέταξε προκαταρκτική εξέταση – της οποίας τα αποτελέσματα αναμένονται– για το εάν τυχόν έχουν τελεστεί ποινικά αδικήματα από τους προανακριτικούς υπαλλήλους κατά τη λήψη του γενετικού υλικού. «Θεωρούμε γενικότερα ότι ο τρόπος για όλες τις υποθέσεις και η αστυνομική προανάκριση με την κατάργηση δικαιωμάτων μάς δείχνει την απόφαση της κυβέρνησης για πλήρη αναστολή των δικαιωμάτων των πολιτών στο όνομα μίας καταστροφικής επένδυσης» κατέληξε ο κ. Κυρίτσης.
Πογκρόμ διώξεων
Μέχρι στιγμής για την επίθεση στο εργοτάξιο της «Ελληνικός Χρυσός» έχουν απαγγελθεί κατηγορίες κακουργηματικού βαθμού σε 20 άτομα, από τα οποία τα 4 έχουν προφυλακιστεί, ενώ 3 αφέθησαν ελεύθερα με περιοριστικούς όρους. Ακόμα 6 άτομα βρίσκονται στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης, έχουν παραδοθεί τα υπομνήματα της προανάκρισης και εκτιμάται ότι από μέρα σε μέρα θα τους ασκηθεί ποινική δίωξη.
Παράλληλα, έχουν ασκηθεί διώξεις πλημμεληματικής μορφής για αντίσταση κατά της Αρχής σε 25 άτομα ενώ εστάλησαν τη Δευτέρα κλήσεις για απολογία σε ακόμα 40 άτομα. Οι περισσότεροι εκ των προσαχθέντων κατηγορούνται για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, κατοχή εκρηκτικών (μολότοφ) και εμπρησμό σε δάσος, με κίνδυνο να τραυματιστεί κάποιος άνθρωπος.
«Έχουμε την πρώτη φάση, όπου σε 55 άτομα για την υπόθεση των Σκουριών είτε διά της βίας είτε με κλήση ως μάρτυρας, ζητήθηκε και λήφθηκε γενετικό υλικό» αναφέρει στο «Π» ο κ. Κυρίτσης και προσθέτει «το δεύτερο στάδιο αφορά τα γεγονότα που βρίσκονται σε εξέλιξη στον Καρατζά Λάκκο. Εκεί κλήθηκαν να δώσουν γενετικό υλικό στην πρώτη φάση 14 άτομα από τα οποία ορισμένα δήλωσαν ότι δεν θέλουν, αλλά στο τέλος δεν μπορούσαν να… αρνηθούν. Η επιλογή του επαχθέστερου δικονομικού μέτρου της προσωρινής κράτησης των δύο που προφυλακίστηκαν το περασμένο Σάββατο δεν «πατάει» στη λογική και στα αντικειμενικά ευρήματα της δικογραφίας».
Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1769 στις 18 Ιουλίου
2013
Πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου