Σε κάθε περίπτωση, δεν νοείται κοινωνική ζωή χωρίς ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών και επομένως δεν νοείται κοινωνική ζωή χωρίς...
και το μέσο αυτής της ανταλλαγής (δηλαδή το χρήμα). Ταυτόχρονα, δεν νοείται και ύπαρξη ανθρώπινης κοινωνίας χωρίς κάποιας μορφής εξουσιαστική δομή. Άναρχες κοινωνίες δεν υπάρχουν. Αν όμως θέλουμε να έχουμε μια κυρίαρχη και αυτεξούσια κοινωνία, τέτοια δεν μπορεί να υπάρξει αν η εξουσιαστική της δομή δεν μπορεί να εκδίδει και να ελέγχει το χρήμα της. Δεν έχεις κυρίαρχη και ανεξάρτητη κοινωνία όταν άλλος ελέγχει το χρήμα σου. Αν μάλιστα θέλουμε η εξουσιαστική δομή μιας κοινωνίας να είναι η πραγματική δημοκρατία, τέτοια δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να υπάρχει πρώτα δημοκρατικός έλεγχος πάνω στην έκδοση και την κυκλοφορία του χρήματος της συγκεκριμένης κοινωνίας. Αυτά νομίζουμε πως είναι αυτονόητα.
Είναι αντιληπτό από όλους ότι το βασικό μας πρόβλημα είναι η έλλειψη ρευστότητας, δηλαδή η έλλειψη του μέσου ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών. Αυτό μας οδηγεί στο μαρασμό και στην εξαθλίωση. Σήμερα, δυστυχώς ζούμε ένα δράμα. Είμαστε μια κοινωνία η οποία δεν έχει δικό της χρήμα. Είμαστε ένα σώμα που πεθαίνει βασανιστικά γιατί λιγοστεύει συνεχώς το αίμα που μεταφέρει οξυγόνο και τροφή στα κύτταρά του. Το χρήμα εκδίδεται αλλού, ελέγχεται από άλλα κέντρα εξουσίας και διανέμεται όπως αυτά αποφασίζουν. Άρα δεν μπορούμε να μιλάμε για μια κυρίαρχη και αυτεξούσια κοινωνία, αλλά για μια εξαρτημένη κοινωνική ομάδα που δεν μπορεί να καθορίσει τη μοίρα της.
Ενώ όλοι οι Έλληνες έχουμε κάτι να πουλήσουμε (εργασία, υπηρεσίες, προϊόντα), εντούτοις δεν υπάρχουν αγοραστές μεταξύ μας, γιατί απλά δεν έχουμε διαθέσιμο μέσο να τα ανταλλάξουμε. Είμαστε δηλαδή όλοι πωλητές, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε ταυτόχρονα και αγοραστές.
Αυτό όμως δεν μπορεί να συνεχιστεί επί μακρόν και το γνωρίζουν οι πάντες (ντόπια διευθύνουσα τάξη και ξένοι δανειστές). Το καθεστώς οικονομικής ασφυξίας που βιώνουμε είναι βέβαιο πως θα οδηγήσει σε αναζήτηση τρόπου να αναπνεύσουμε. Η κοινωνία κάποια στιγμή θα αντιδράσει και ο πρώτος στόχος αυτής της κοινωνικής αντίδρασης, δεν μπορεί να είναι άλλος από την αναζήτηση (με κάποιον τρόπο) μέσου ανταλλαγής των αγαθών και των υπηρεσιών που διαθέτουμε.
Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι οι περίοδοι των κρίσεων συχνά (όχι πάντα, γιατί ελλοχεύει και ο κίνδυνος πλήρους εκφυλισμού) οδηγούν τις κοινωνίες στη ριζοσπαστικοποίηση, δηλαδή σε ευθεία σύγκρουση με την εκάστοτε υπεύθυνη διευθύνουσα τάξη, ώστε να απαντηθούν τα αίτια της κρίσης και να δοθούν διέξοδοι. Σε μια τέτοια σύγκρουση, εδώ στην Ελλάδα, είναι απόλυτα βέβαιο (έπειτα από αυτό που πάθαμε) πως η κοινωνία θα αναζητήσει τρόπους παράκαμψης του ισχύοντος νομίσματος και της άρχουσας τάξης που το στηρίζει, δημιουργώντας σε πρώτη φάση το δικό της μέσο ανταλλαγής. Δηλαδή το δικό της χρήμα, που θα δώσει οντότητα και ταυτότητα στην ελληνική κοινωνία.
Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε αυτό και αρχίσουμε να κινούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή της αναζήτησης σε πρώτη φάση τρόπων ανταλλαγής ευρέως αγαθών και υπηρεσιών (ήδη η ψηφιακή τεχνολογία μας δίνει πολύ ισχυρά όπλα) τόσο πιο γρήγορα θα λυθεί το πρόβλημά μας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή, πάρα πολλές ομάδες στην χώρα μας που έχουν δημιουργήσει διάφορα ανταλλακτικά συστήματα, χρησιμοποιώντας μορφές εσωτερικών νομισμάτων. Απαιτείται όμως να δημιουργηθεί κάτι πανελλήνιο και γιατί όχι και κάτι που να αφορά όλες τις χώρες του Νότου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου