Ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει ως άμεσο πολιτικό του στόχο τις Εκλογές. Δεν απαντά όμως στο ερώτημα: Στην περίπτωση που κερδίσει και σχηματίσει Κυβέρνηση, τι θα γίνει με τα Μνημόνια; Θα εξακολουθήσει η συνεργασία με την Τρόικα τηρώντας τις δεσμεύσεις που περιέχουν ή θα τα καταγγείλει; Πράγματι η νέα πλειοψηφία στη Βουλή μπορεί να αποδεσμεύσει νομικά την χώρα από υποχρεώσεις που όπως έχουν αποδείξει οι αντιμνημονιακές δυνάμεις υπήρξαν παράνομες και αντισυνταγματικές.
Το πρόβλημα όμως είναι τι θα γίνει από κει και πέρα. Γιατί θα πρέπει ο Λαός να γνωρίζει ξεκάθαρα Πρώτον εάν σκοπεύει να συνεργαστεί με την Τρόικα αι Δεύτερον, εάν όχι, πώς θα αντιμετωπίσει το διεθνές μέτωπο των δανειστών, που είναι βέβαιο ότι θα αντιδράσει με όλες του τις δυνάμεις;
Εμείς πάντως δεν πιστεύουμε ότι αρκεί μια απόφαση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για να λυθούν τα προβλήματα της βαθειάς και πολύπλοκης εξάρτησης της χώρας από τις ξένες δυνάμεις που ξεπερνούν κατά πολύ το σημερινό πρόβλημα με τα Μνημόνια και τις Τρόικες.
Μια οποιαδήποτε άρνηση στο επίπεδο των δανειακών υποχρεώσεων όπως αυτή που προφανώς υποστηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, με έστω και κοινοβουλευτικό μανδύα, θα μας οδηγήσει αυτομάτως σε μετωπική σύγκρουση με όλο το πλέγμα της εδραιωμένης εδώ και δεκαετίες σύνθετης Εξουσίας, εσωτερικής και εξωτερικής, τις Οικονομικές, Κοινωνικές και Οικονομικές δυνάμεις και τα διεθνή συμφέροντα στρατηγικής σημασίας.
Με δεδομένη την έκταση, το βάθος και τη δύναμη της μιας πλευράς, ποιο θα είναι το αντίβαρο και ποιες οι δυνάμεις που θα πλαισιώσουν την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτή τη διάταξη μάχης;
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει ουσιαστικά να καρπωθεί τον ξεσηκωμό που προκαλούν τα κυβερνητικά μέτρα και που θα αρχίσει να εκδηλώνεται από το φθινόπωρο. Με το δέλεαρ μιας πιθανής κυβερνητικής εξουσίας θα υπάρξουν ασφαλώς αρκετοί πολίτες που θα θελήσουν να ακολουθήσουν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι όμως κι αν είναι, ακόμα-ακόμα κι αν οδηγήσουν σε εκλογικό ποσοστό που να αναδεικνύει αυτοδύναμη κυβέρνηση, δεν μπορούν να θεωρηθούν σαν ένα πραγματικό παλλαϊκό κίνημα με τη δυναμικότητα που θα απαιτηθεί σε μια ενδεχόμενη μετωπική σύγκρουση με την άλλη πλευρά.
Επί πλέον με τη φιλοδοξία να μονοπωλήσει την ηγετική εκπροσώπηση του καταπονημένου ελληνικού λαού σε μια σύγκρουση με ιστορικές διαστάσεις, στην ουσία συρρικνώνει το λαϊκό μέτωπο περιορίζοντάς το στις διαστάσεις μιας κομματικής δύναμης και μ’ αυτόν τον τρόπο διασπά αντί να συνενώνει τις λαϊκές δυνάμεις.
Αυτό είναι το λάθος όσων δεν αντιλαμβάνονται ότι ο χαρακτήρας της σύγκρουσης και της βασικής αντίθεσης σήμερα στη χώρα μας δεν είναι ταξικός αλλά εθνικός, μιας και η επίθεση που βιώνει ο Λαός μας προέρχεται από τους ξένους και εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα.
Σαν άμεση αρνητική συνέπεια το έτερο κόμμα της ιστορικής Αριστεράς, το οποίο έχει μοναδικό στόχο την ταξική πάλη, το ΚΚΕ, θα είναι ο πρώτος σκληρός αντίπαλος στη μονοπώληση από τον ΣΥΡΙΖΑ του ηγετικού ρόλου στη μάχη κατά του ταξικού (όπως και οι δύο πιστεύουν) εχθρού.
Οπότε στη βάση του λαϊκού κινήματος πραγματοποιείται η πρώτη βαθειά ρωγμή που οδηγεί σε ενεργό αντιπαλότητα Αριστεράς εναντίον Αριστεράς!
Από μια άλλη σκοπιά μια εξουσία της Αριστεράς, όπως θέλει να την παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα συντελέσει στην επανένωση του αντικομμουνιστικού τόξου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε όλη του την κλίμακα των αντιαριστερών κομματικών και λαϊκών δυνάμεων.
Το αποτέλεσμα θα είναι να διαιρεθεί και πάλι κάθετα ο ελληνικός Λαός. Με τη διαφορά ότι το ένα του τμήμα θα είναι απόλυτα συσπειρωμένο και θα έχει πίσω του τις γνωστές διεθνείς δυνάμεις, ενώ το άλλο, αυτό που επιδιώκει να δημιουργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία του, θα είναι στο εσωτερικό πολυδιασπασμένο και στον διεθνή χώρο απομονωμένο. Το δε αποτέλεσμα σε περίπτωση σύγκρουσης δεν θα οδηγήσει μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ σε συντριπτική ήττα αλλά μαζί του θα συμπαρασύρει και τις λαϊκές δυνάμεις που αποβλέπουν στην απεξάρτησή μας από τον διεθνή εναγκαλισμό και τα εγχώρια όργανά του με την κατάκτηση από τον ενωμένο ελληνικό λαό της εθνικής μας Ανεξαρτησίας.
Ας επανέλθουμε όμως στην πραγματικότητα. Δεν νομίζω ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πιστεύει ότι με τις εκλογές που επιδιώκει μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Εκτός και αν υπάρχει κάποια μυστική συμφωνία, βάσει της οποίας η διαχείριση του χρέους από την ελληνική πλευρά θα γίνεται με μεθόδους που δεν θα προκαλούν βίαιες αντιδράσεις από τα κοινωνικά στρώματα που θίγονται. Προκειμένου να διατηρήσουν στο ακέραιο τα οικονομικά και τα στρατηγικά τους συμφέροντα οι διεθνείς δυνάμεις που μας ελέγχουν, είναι πολύ πιθανό, για να ενισχυθεί ο φιλολαϊκός χαρακτήρας της νέας κυβέρνησης, να αλλάξουν ριζικά οι μορφές της επικυριαρχίας τους με τον όρο φυσικά ότι θα έχει εξασφαλισθεί ο κύριος λόγος για τον οποίο μας επιβλήθηκαν τα Μνημόνια, δηλαδή ο πλούτος της χώρας και βασικά τα τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων που μας ανήκουν.
Κατά τη γνώμη μας η λύση αυτή είναι προς το παρόν η μόνη εφικτή στα πλαίσια του Συστήματος Εξουσίας. Κάθε άλλη δεν μπορεί παρά να αποβλέπει σε μια πιθανή εκλογική ενδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να κάνει ένα βήμα ακόμα μέσα στη Βουλή, γεγονός που θα τον καταστήσει αξιολογότερη δύναμη μέσα στα πλαίσια φυσικά του Συστήματος Εξουσίας, ώστε να μεγαλώσει η διαπραγματευτική του δύναμη απέναντι στους προτέκτορες της χώρας.
Στο μεταξύ όσον καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ θα ακολουθεί τη λογική της προσαρμογής και θα πιστεύει ότι η όποια εκλογική δύναμη μπορεί να οδηγήσει σε λύσεις που θα βοηθούσαν τον ελληνικό λαό να ανακτήσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα, το περισσότερο που θα μπορέσει να κάνει είναι να γίνει ένα κόμμα εξουσίας νέας κοπής στα πρότυπα του ΠΑΣΟΚ της «επαναστατικής» του περιόδου.
Αθήνα, 2.9.2013
Μίκης Θεοδωράκης
Πηγή: Ελεύθερη Ελλάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου