Τα 146 εκατομμύρια θα φτάσουν το 2025 οι φτωχοί στην Ευρώπη αν συνεχιστεί η λιτότητα, τονίζει η Oxfam
Πεθαίνει η μεσαία τάξη, νοσεί η οικονομία λόγω της εισοδηματικής ανισότητας στις ΗΠΑ, προειδοποιεί ο Στίγκλιτς
Του Μπάμπη Μιχάλη
Στα
146 εκατομμύρια θα φτάσει ο αριθμός των Ευρωπαίων που θα βρεθεί κάτω
από το όριο της φτώχειας το 2025 αν συνεχιστούν οι σημερινές αυστηρές
πολιτικές λιτότητας, προειδοποιεί η Oxfam ενώ ο Τζόζεφ Στίγκλιτς κρούει
τον κώδωνα του κινδύνου για «αργό θάνατο» της μεσαίας τάξης στις ΗΠΑ και
αρρώστια στην αμερικανική οικονομία λόγω της αυξανόμενης ανισότητας.
Με σχετική έκθεσή της («Cautionary Tale») που έδωσε χθες στη δημοσιότητα, η Oxfam -ομπρέλα 17 διεθνών οργανώσεων που μάχονται ενάντια στη φτώχεια σε περισσότερες από 90 χώρες του κόσμου- προειδοποιεί ότι η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια χαμένη δεκαετία εξ αιτίας των εξαντλητικών προγραμμάτων λιτότητας και της αυξανόμενης ανισότητας και φτώχειας που αυτά δημιουργούν.
Η Οxfam επισημαίνει ότι τα προγράμματα αυτά, «βασισμένα στην κοντόφθαλμη, οπισθοδρομική φορολόγηση και τις βαθιές περικοπές σε δημόσιες υπηρεσίες, όπως η παιδεία, η υγεία και η κοινωνική ασφάλιση, έχουν διαλύσει τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς μείωσης της ανισότητας και ενεργοποίησης δίκαιης ανάπτυξης».
Εκτιμά ότι αν οι αυτές οι πολιτικές λιτότητας αφεθούν ανεξέλεγκτες για καιρό, τότε ο αριθμός των Ευρωπαίων που θα βρεθεί κάτω από το όριο φτώχειας θα αυξηθεί ώς το 2025 κατά 25 εκατομμύρια, στα 146 εκατομμύρια, ένας στους 4 Ευρωπαίους δηλαδή ή αλλιώς ο συνολικός πληθυσμός Ολλανδίας και Αυστρίας.
Η ευρωπαϊκή εμπειρία, τονίζει η Oxfam, έχει εκπληκτικές ομοιότητες με τις πολιτικές διαρθρωτικών προσαρμογών που εφαρμόστηκαν σε Λατινική Αμερική, ΝΑ Ασία και υποσαχάρια Αφρική τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 έναντι των οικονομικών σωσιβίων που πέταξαν εκεί ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα.
Θανατηφόρο φάρμακο
Οι χώρες αυτών των περιοχών αναγκάστηκαν, όπως και οι σημερινές παρίες της Ε.Ε., να προβούν σε περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, εθνικοποίηση του ιδιωτικού χρέους, περικοπές στους μισθούς και να ακολουθήσουν ένα μοντέλο διαχείρισης τους χρέους που έδινε προτεραιότητα στην αποπληρωμή των πιστωτριών εμπορικών τραπεζών παρά στη διασφάλιση της κοινωνικής και της οικονομικής ανάκαμψης. Αυτές οι πολιτικές αποδείχθηκαν αποτυχείς: ένα φάρμακο που αναζήτησε τη θεραπεία της ασθένειας σκοτώνοντας τον ασθενή. Προκάλεσαν ανεπανόρθωτες ζημιές.
Στην Ινδονησία χρειάστηκαν δέκα χρόνια για την επιστροφή της φτώχειας στα προ κρίσης επίπεδα, ενώ σε κάποιες χώρες της Λατινικής Αμερικής 25. Η επιστροφή στα επίπεδα διαβίωσης που απολάμβαναν οι Ευρωπαίοι πριν από το 2008, εκτιμά η Oxfam, θα μπορούσε να πάρει 25 χρόνια. Η διεθνής οργάνωση καταλήγει ότι οι μόνοι που επωφελούνται από τη λιτότητα είναι το πλουσιότερο 10% των Ευρωπαίων.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς προειδοποίησε από το βήμα του συνεδρίου της Αμερικανικής Εργατικής Συνομοσπονδίας AFL – CIO για τις τεράστιες εισοδηματικές ανισότητες που προέκυψαν στις ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες.
Τόνισε ότι η αμερικανική οικονομία είναι άρρωστη και ότι ένας από τους βασικότερους λόγους είναι η αυξανόμενη ανισότητα. «Από το 1979 η παραγωγικότητα της εργασίας αυξήθηκε κατά 40%, ενώ οι μισθοί παρέμειναν στάσιμοι. Η ύφεση που προέκυψε μετά το κραχ του 2008 έκανε ακόμη χειρότερα τα πράγματα. Το 95% των κερδών από το 2009 έως το 2012 απορροφήθηκε από το πλουσιότερο 1% του πληθυσμού.
Αντίθετα οι υπόλοιποι, το 99% δηλαδή, δεν ανέκαμψαν ποτέ πραγματικά. Σήμερα περισσότερα από 20 εκατ. Αμερικανών θα ήθελαν εργασία πλήρους απασχόλησης αλλά δεν μπορούν να βρουν, τα εισοδήματα είναι χαμηλότερα σε σχέση με 15 χρόνια νωρίτερα, ο πλούτος της μεσαίας τάξης έχει υποχωρήσει στα προ δύο δεκαετιών επίπεδα. Το 1% καρπούται το 20% του ΑΕΠ, ενώ η μεσαία τάξη συρρικνώνεται και υποφέρει».
efsyn.gr
Πεθαίνει η μεσαία τάξη, νοσεί η οικονομία λόγω της εισοδηματικής ανισότητας στις ΗΠΑ, προειδοποιεί ο Στίγκλιτς
Του Μπάμπη Μιχάλη
Στα
146 εκατομμύρια θα φτάσει ο αριθμός των Ευρωπαίων που θα βρεθεί κάτω
από το όριο της φτώχειας το 2025 αν συνεχιστούν οι σημερινές αυστηρές
πολιτικές λιτότητας, προειδοποιεί η Oxfam ενώ ο Τζόζεφ Στίγκλιτς κρούει
τον κώδωνα του κινδύνου για «αργό θάνατο» της μεσαίας τάξης στις ΗΠΑ και
αρρώστια στην αμερικανική οικονομία λόγω της αυξανόμενης ανισότητας.Με σχετική έκθεσή της («Cautionary Tale») που έδωσε χθες στη δημοσιότητα, η Oxfam -ομπρέλα 17 διεθνών οργανώσεων που μάχονται ενάντια στη φτώχεια σε περισσότερες από 90 χώρες του κόσμου- προειδοποιεί ότι η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια χαμένη δεκαετία εξ αιτίας των εξαντλητικών προγραμμάτων λιτότητας και της αυξανόμενης ανισότητας και φτώχειας που αυτά δημιουργούν.
Η Οxfam επισημαίνει ότι τα προγράμματα αυτά, «βασισμένα στην κοντόφθαλμη, οπισθοδρομική φορολόγηση και τις βαθιές περικοπές σε δημόσιες υπηρεσίες, όπως η παιδεία, η υγεία και η κοινωνική ασφάλιση, έχουν διαλύσει τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς μείωσης της ανισότητας και ενεργοποίησης δίκαιης ανάπτυξης».
Εκτιμά ότι αν οι αυτές οι πολιτικές λιτότητας αφεθούν ανεξέλεγκτες για καιρό, τότε ο αριθμός των Ευρωπαίων που θα βρεθεί κάτω από το όριο φτώχειας θα αυξηθεί ώς το 2025 κατά 25 εκατομμύρια, στα 146 εκατομμύρια, ένας στους 4 Ευρωπαίους δηλαδή ή αλλιώς ο συνολικός πληθυσμός Ολλανδίας και Αυστρίας.
Η ευρωπαϊκή εμπειρία, τονίζει η Oxfam, έχει εκπληκτικές ομοιότητες με τις πολιτικές διαρθρωτικών προσαρμογών που εφαρμόστηκαν σε Λατινική Αμερική, ΝΑ Ασία και υποσαχάρια Αφρική τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 έναντι των οικονομικών σωσιβίων που πέταξαν εκεί ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα.
Θανατηφόρο φάρμακο
Οι χώρες αυτών των περιοχών αναγκάστηκαν, όπως και οι σημερινές παρίες της Ε.Ε., να προβούν σε περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, εθνικοποίηση του ιδιωτικού χρέους, περικοπές στους μισθούς και να ακολουθήσουν ένα μοντέλο διαχείρισης τους χρέους που έδινε προτεραιότητα στην αποπληρωμή των πιστωτριών εμπορικών τραπεζών παρά στη διασφάλιση της κοινωνικής και της οικονομικής ανάκαμψης. Αυτές οι πολιτικές αποδείχθηκαν αποτυχείς: ένα φάρμακο που αναζήτησε τη θεραπεία της ασθένειας σκοτώνοντας τον ασθενή. Προκάλεσαν ανεπανόρθωτες ζημιές.
Στην Ινδονησία χρειάστηκαν δέκα χρόνια για την επιστροφή της φτώχειας στα προ κρίσης επίπεδα, ενώ σε κάποιες χώρες της Λατινικής Αμερικής 25. Η επιστροφή στα επίπεδα διαβίωσης που απολάμβαναν οι Ευρωπαίοι πριν από το 2008, εκτιμά η Oxfam, θα μπορούσε να πάρει 25 χρόνια. Η διεθνής οργάνωση καταλήγει ότι οι μόνοι που επωφελούνται από τη λιτότητα είναι το πλουσιότερο 10% των Ευρωπαίων.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς προειδοποίησε από το βήμα του συνεδρίου της Αμερικανικής Εργατικής Συνομοσπονδίας AFL – CIO για τις τεράστιες εισοδηματικές ανισότητες που προέκυψαν στις ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες.
Τόνισε ότι η αμερικανική οικονομία είναι άρρωστη και ότι ένας από τους βασικότερους λόγους είναι η αυξανόμενη ανισότητα. «Από το 1979 η παραγωγικότητα της εργασίας αυξήθηκε κατά 40%, ενώ οι μισθοί παρέμειναν στάσιμοι. Η ύφεση που προέκυψε μετά το κραχ του 2008 έκανε ακόμη χειρότερα τα πράγματα. Το 95% των κερδών από το 2009 έως το 2012 απορροφήθηκε από το πλουσιότερο 1% του πληθυσμού.
Αντίθετα οι υπόλοιποι, το 99% δηλαδή, δεν ανέκαμψαν ποτέ πραγματικά. Σήμερα περισσότερα από 20 εκατ. Αμερικανών θα ήθελαν εργασία πλήρους απασχόλησης αλλά δεν μπορούν να βρουν, τα εισοδήματα είναι χαμηλότερα σε σχέση με 15 χρόνια νωρίτερα, ο πλούτος της μεσαίας τάξης έχει υποχωρήσει στα προ δύο δεκαετιών επίπεδα. Το 1% καρπούται το 20% του ΑΕΠ, ενώ η μεσαία τάξη συρρικνώνεται και υποφέρει».
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου