Επιστολή προς ΟΛΜΕ, ΕΛΜΕ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ και πάσα ενδιαφερόμενο.
Οδικός χάρτης για την απεργία των καθηγητών.
του Κώστα Βενιού, εκπαιδευτικού
Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,
Ξεκινάμε μια απεργιακή κινητοποίηση με παχιά λόγια και περίσσιες υποσχέσεις, στη βάση των προβλημάτων που προκλήθηκαν από την εφαρμογή του νομοσχεδίου για το Νέο Λύκειο. Αλήθεια έχουμε αναλογιστεί προς τα που οδεύουμε; Έχουμε διασφαλίσεις τους όρους και τις προϋποθέσεις για την επιτυχή έκβαση του αγώνα μας; Έχουμε αναλύσει και καλύψει όλες τις παραμέτρους; Έχουμε απαντήσεις στα ερωτήματα που μας θέτουν οι συναγωνιστές μας; Τέλος, έχουμε διασφαλίσει τη συνέχεια και συνέπεια λόγων και πράξεων;
Είχαμε μιλήσει από την αρχή (από τον Αύγουστο) λέγοντας πως ο αγώνας μας θα πρέπει να αρχίσει με την έναρξη της σχολικής χρονιάς διότι έμπαιναν άμεσα δύο θέματα.
Το πρώτο θέμα (1) ήταν η ενημέρωση του survey (δλδ του μηχανογραφικού συστήματος που καταγράφονται όλα τα στοιχεία του σχολείου, των μαθητών, των καθηγητών και των τμημάτων). Δυστυχώς, δεν έγινε δεκτή η εισήγηση για απόφαση της ΕΛΜΕ ώστε κανένας συνάδελφος να μην αναλάβει να το ενημερώσει. Έτσι, πλέον, όλα τα στοιχεία είναι στη διάθεση του υπουργείου, μιας και έχει ενημερωθεί από τη δεύτερη ημέρα λειτουργίας των σχολείων. Ο υπουργός έχει στα χέρια του όλη την οργάνωση των σχολείων για τη νέα χρονιά και έτσι μπορεί να κρατήσει ή να πετάξει ότι του είναι άχρηστο!
Το επόμενο θέμα (2) είναι η διενέργεια των εξετάσεων των μετεξεταστέων. Ειδικά των μετεξεταστέων του τομέα Υγείας Πρόνοιας που καταργήθηκε. Ποιος θα τις κάνει; Ωρομίσθιοι; Θα κάνουμε κάποια δυναμική παρέμβαση σε αυτό το θέμα; Σημειώστε ότι εάν δεν διενεργηθούν οι εξετάσεις δεν μπορεί να ξεκινήσει η σχολική χρονιά. Εάν ήδη έχουν γίνει (μιλάω για τη στιγμή που διαβάζετε αυτό το κείμενο) τότε χάθηκε και το δεύτερο πλεονέκτημα που είχαμε στα χέρια μας.
Φτάνουμε λοιπόν στον αγιασμό. Για μας σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να διαβαστεί ο χαιρετισμός του υπουργού και αντί αυτού να αναγνωστεί σε μαθητές και γονείς κείμενο της ΕΛΜΕ που να περιγράφει τα τεκταινόμενα στην Παιδεία και να καλεί μαθητές και γονείς να συμπαραταχθούν στο δίκαιο αγώνα μας για την προάσπιση του δημόσιου σχολείου.
Την ίδια ημέρα του αγιασμού θα πρέπει να ακολουθήσει σύλλογος των καθηγητών με συμμετοχή του προεδρείου του δεκαπενταμελούς των μαθητών και του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων. Θα πρέπει να παρθεί απόφαση για στήριξη από όλους τους καθηγητές (ή έστω από τη μεγαλύτερη μάζα τους) του αγώνα που ξεκινάει και επίσης να δηλωθεί η συμπαράταξη των μαθητών και γονέων, μιας και ο αγώνας γίνεται για να περισωθεί πρωτίστως το δικαίωμα στη δωρεάν και δημόσια παιδεία.
Η επόμενη ημέρα θα πρέπει να μας βρει καθηγητές, μαθητές και γονείς ενωμένους σε αγώνα διαρκείας.
Αλλά για να διασφαλίσουμε τον αγώνα μας και την αίσια έκβασή του θα πρέπει προηγουμένως να έχουμε απαντήσει στα ερωτήματα που θέτουν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Οι απαντήσεις μας θα πρέπει να είναι ευσταθείς και βιώσιμες.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας τα αναλύσουμε ένα προς ένα.
Ερώτηση 1η: Πάμε σε απεργία διαρκείας, ναι ή όχι;
Φυσικά και πάμε σε απεργιακό αγώνα διαρκείας. Δεν εγκαταλείπουμε τον αγώνα μας εάν δεν αποσυρθεί το νομοσχέδιο και δεν λειτουργήσουν οι τομείς που καταργούνται. Ο αγώνας δεν πρέπει να εγκαταλειφτεί στο πρώτο ή δεύτερο πενθήμερο. Αρκεί να ορίσουμε τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη βιώσιμη διάρκειά του, χωρίς να εξαντληθούμε οικονομικά και ψυχικά. Η απεργία μας θα πρέπει να συνοδεύεται από κατάληψη των σχολείων από καθηγητές και μαθητές. Δεν θα πρέπει να γίνονται μαθήματα του προγράμματος σπουδών, ούτε να μπαίνουν απουσίες.
Ερώτηση 2η: Με ποια αιτήματα;
1. Απόσυρση του νομοσχεδίου που μετατρέπει το Λύκειο σε Εξεταστικό Κέντρο.
2. Λειτουργία όλων των τομέων και ειδικοτήτων που καταργούνται. Κατάργηση του νέου θεσμού κατάρτισης και επαναφορά των ΕΠΑΣ.
3. Ακύρωση των απολύσεων των συναδέλφων που αποδυναμώνουν το δημόσιο και δωρεάν σχολείο.
4. Διακοπή, εδώ και τώρα, των μνημονιακών πολιτικών που διαλύουν την κοινωνία και τον κοινωνικό ιστό με υποβάθμιση των υπηρεσιών παιδείας, υγείας, και λοιπών κοινωνικών παροχών προς τους ασθενέστερους.
Ερώτηση 3η: Μπορούμε μόνοι μας να τα καταφέρουμε ή θα πρέπει να αναζητήσουμε συμμαχίες και με άλλες κοινωνικές ομάδες; Εάν θέλουμε συμμαχίες, πως θα το πετύχουμε αυτό;
Μόνοι μας είναι αδύνατον να σηκώσουμε το βάρος της όλης ανατροπής. Έτσι κι αλλιώς δεν είμαστε ο μόνος κλάδος που δέχεται επίθεση από τις μνημονιακές πολιτικές. Θα πρέπει να αναζητήσουμε συμμαχίες με άλλους κλάδους και με την κοινωνία συνολικότερα.
Πρέπει να εκφράσουμε την κοινωνία με τα αιτήματά μας και όχι μόνο τη «συντεχνία» μας. Θα πρέπει να διαμορφωθούν αιτήματα που αγκαλιάζουν και εκφράζουν όλη την κοινωνία. Δεν δοκιμαζόμαστε μόνο εμείς. Δοκιμάζεται όλη η κοινωνία και αυτήν θα πρέπει να εκφράσουμε εάν τη θέλουμε δίπλα μας. Οι μνημονιακοί έχουν όλο το σύστημα προπαγάνδας με το μέρος τους και θα μας ρίξουν τόνους λάσπης. Ας πάρουμε εμείς, μαζί μας, με τη στάση και τα αιτήματά μας , την κοινωνία.
Ερώτηση 4η: Πότε λήγει αυτή η απεργιακή κινητοποίηση;
Όταν ικανοποιηθούν τα τρία τουλάχιστον αιτήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω, δηλώνοντας παράλληλα την αλληλεγγύη και τη συμπαράταξή μας στον αγώνα και των άλλων κοινωνικών ομάδων, με τελικό στόχο την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής.
Ερώτηση 5η: Τα σχολεία θα είναι ανοιχτά ή κλειστά; Μαθήματα θα γίνονται; Απουσίες θα μπαίνουν;
Στα σχολεία δεν θα γίνονται μαθήματα του προγράμματος σπουδών, ούτε θα μπαίνουν απουσίες. Μόνο έτσι θα διασφαλίσουμε ότι οι μαθητές θα είναι μαζί μας. Αντί αυτού το σχολείο παραμένει ανοιχτό (υπό κατάληψη) με τους καθηγητές, μαθητές και γονείς , μέσα σε αυτό. Διοργανώνονται προβολές ταινιών, αθλητικοί αγώνες, συζητήσεις και ανταλλαγή απόψεων, κινητοποιήσεις και ενημέρωση της κοινωνίας. Λειτουργούμε το σχολείο για μια φορά όπως θα θέλαμε να είναι. Ανοιχτό και με θέματα που ενδιαφέρουν όλη την κοινωνία. Το σχολείο γίνεται κέντρο αγώνα. Εφαρμόζουμε το μοντέλο της Λειτουργικής Κατάληψης.
Ερώτηση 6η: Με τους μαθητές και τους γονείς τι θα κάνουμε; Τους θέλουμε μαζί μας ή όχι; Εάν τους θέλουμε, πως θα το πετύχουμε αυτό;
Δεν θα πετύχουμε τίποτα εάν δεν έχουμε μαθητές, γονείς και την κοινωνία μαζί μας. Για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει να τους εκφράζουμε με τα αιτήματά μας και τον αγώνα μας. Να τους καλέσουμε σε συμπαράταξη μαζί μας. Γι αυτό προτάσσουμε ως αίτημα την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, την αντίδρασή μας σε όσα επιζήμια συμβαίνουν στη χώρα μας από την μνημονιακή πολιτική, αγωνιζόμαστε πάνω και έξω από κόμματα και παρατάξεις, όλοι μαζί ενωμένοι. Κανείς δεν θα ενδιαφερθεί εάν χάνουμε τη δουλειά μας. Έχουμε συνταγματικό δικαίωμα στην εργασία αλλά κανείς δεν θα αγωνιστεί μαζί μας για το «συντεχνιακό» αίτημα να μην απολυθούμε. Ο καθένας έχει στην οικογένειά του από έναν (τουλάχιστον) άνεργο, εάν δεν είναι ο ίδιος. Το στερεότυπο που θα εισπράξουμε θα είναι: «Που ήσουν όταν εγώ έχανα τη δουλειά μου; Τώρα μου ζητάς να σε στηρίξω!».
Ερώτηση 7η: Πως θα εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα της απεργίας και των συναδέλφων; Υπάρχουν υποχρεώσεις που τρέχουν. Πως θα αντιμετωπισθεί αυτό το πρόβλημα;
Τα σχολεία θα είναι κλειστά συνέπεια της κατάληψης που θα συνοδεύει την απεργία μας. Μαθήματα δεν θα γίνονται με την έννοια που ξέρουμε. Μόνο εκδηλώσεις για να συγκρατούν καθηγητές, μαθητές και γονείς στο σχολείο.
Άρα, δεν είναι απαραίτητο να δηλώνουμε κάθε μέρα ΟΛΟΙ απεργία. Δεν μας ενδιαφέρει το ποσοστό συμμετοχής. Μας ενδιαφέρει να είναι κλειστό το σχολείο και να μην γίνονται μαθήματα, ούτε να μπαίνουν απουσίες. Εάν δεν δηλώνουμε απεργία κάθε μέρα, τότε θα υπάρχει ένα εισόδημα στους λογαριασμούς μας για τη στοιχειώδη διαβίωσή μας.
Επίσης μεγάλη μάζα καθηγητών Γυμνασίων και Λυκείων δεν θα συμμετάσχουν στην απεργία μας, θεωρώντας ότι δεν πλήττονται άμεσα από το νομοσχέδιο. Ας μην κάνουν απεργία διαρκείας. Ας κρατήσουμε τα ΕΠΑΛ και τις ΕΠΑΣ υπό κατάληψη και οι καθηγητές των Γυμνασίων και Λυκείων να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις μας, με απεργία μιας ημέρας κάθε εβδομάδα (π.χ. κάθε Τετάρτη απεργούμε όλοι και οργανώνουμε συλλαλητήριο στο Σύνταγμα).
Με αυτό τον τρόπο θα μπορούν να συνεισφέρουν σε Απεργιακό Ταμείο για την υποστήριξη των καθηγητών που θα κάνουν γενική απεργία! Δεν εξαθλιώνεται κανείς συνάδελφος έτσι. Δεν αποδυναμώνεται ο αγώνας μας. Δεν μπαίνει πρόβλημα επιβίωσης σε κανένα!
Καταλήγοντας, τα σημαντικότερα προβλήματα του αγώνα μας θα είναι αυτά που αναφέραμε. Είμαστε έτοιμοι; Έχουμε τις λύσεις; Θα περιμένουμε να γιγαντωθούν τα προβλήματα, για να τα αντιμετωπίσουμε εκ των υστέρων; Μήπως θα πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε από τώρα; Πριν αρχίσει η διαρροή συναδέλφων και η αποδυνάμωση του αγώνα μας! Πριν αρχίσουν οι γκρίνιες και τα πισωγυρίσματα από την πρώτη εβδομάδα…
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ – ΜΕ ΒΙΩΣΙΜΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ
Βενιός Κωνσταντίνος
Καθηγητής Πληροφορικής
Συντονιστής του Ε.Πα.Μ. Πειραιά
Οδικός χάρτης για την απεργία των καθηγητών.
του Κώστα Βενιού, εκπαιδευτικού
Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,
Ξεκινάμε μια απεργιακή κινητοποίηση με παχιά λόγια και περίσσιες υποσχέσεις, στη βάση των προβλημάτων που προκλήθηκαν από την εφαρμογή του νομοσχεδίου για το Νέο Λύκειο. Αλήθεια έχουμε αναλογιστεί προς τα που οδεύουμε; Έχουμε διασφαλίσεις τους όρους και τις προϋποθέσεις για την επιτυχή έκβαση του αγώνα μας; Έχουμε αναλύσει και καλύψει όλες τις παραμέτρους; Έχουμε απαντήσεις στα ερωτήματα που μας θέτουν οι συναγωνιστές μας; Τέλος, έχουμε διασφαλίσει τη συνέχεια και συνέπεια λόγων και πράξεων;
Είχαμε μιλήσει από την αρχή (από τον Αύγουστο) λέγοντας πως ο αγώνας μας θα πρέπει να αρχίσει με την έναρξη της σχολικής χρονιάς διότι έμπαιναν άμεσα δύο θέματα.
Το πρώτο θέμα (1) ήταν η ενημέρωση του survey (δλδ του μηχανογραφικού συστήματος που καταγράφονται όλα τα στοιχεία του σχολείου, των μαθητών, των καθηγητών και των τμημάτων). Δυστυχώς, δεν έγινε δεκτή η εισήγηση για απόφαση της ΕΛΜΕ ώστε κανένας συνάδελφος να μην αναλάβει να το ενημερώσει. Έτσι, πλέον, όλα τα στοιχεία είναι στη διάθεση του υπουργείου, μιας και έχει ενημερωθεί από τη δεύτερη ημέρα λειτουργίας των σχολείων. Ο υπουργός έχει στα χέρια του όλη την οργάνωση των σχολείων για τη νέα χρονιά και έτσι μπορεί να κρατήσει ή να πετάξει ότι του είναι άχρηστο!
Το επόμενο θέμα (2) είναι η διενέργεια των εξετάσεων των μετεξεταστέων. Ειδικά των μετεξεταστέων του τομέα Υγείας Πρόνοιας που καταργήθηκε. Ποιος θα τις κάνει; Ωρομίσθιοι; Θα κάνουμε κάποια δυναμική παρέμβαση σε αυτό το θέμα; Σημειώστε ότι εάν δεν διενεργηθούν οι εξετάσεις δεν μπορεί να ξεκινήσει η σχολική χρονιά. Εάν ήδη έχουν γίνει (μιλάω για τη στιγμή που διαβάζετε αυτό το κείμενο) τότε χάθηκε και το δεύτερο πλεονέκτημα που είχαμε στα χέρια μας.
Φτάνουμε λοιπόν στον αγιασμό. Για μας σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να διαβαστεί ο χαιρετισμός του υπουργού και αντί αυτού να αναγνωστεί σε μαθητές και γονείς κείμενο της ΕΛΜΕ που να περιγράφει τα τεκταινόμενα στην Παιδεία και να καλεί μαθητές και γονείς να συμπαραταχθούν στο δίκαιο αγώνα μας για την προάσπιση του δημόσιου σχολείου.
Την ίδια ημέρα του αγιασμού θα πρέπει να ακολουθήσει σύλλογος των καθηγητών με συμμετοχή του προεδρείου του δεκαπενταμελούς των μαθητών και του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων. Θα πρέπει να παρθεί απόφαση για στήριξη από όλους τους καθηγητές (ή έστω από τη μεγαλύτερη μάζα τους) του αγώνα που ξεκινάει και επίσης να δηλωθεί η συμπαράταξη των μαθητών και γονέων, μιας και ο αγώνας γίνεται για να περισωθεί πρωτίστως το δικαίωμα στη δωρεάν και δημόσια παιδεία.
Η επόμενη ημέρα θα πρέπει να μας βρει καθηγητές, μαθητές και γονείς ενωμένους σε αγώνα διαρκείας.
Αλλά για να διασφαλίσουμε τον αγώνα μας και την αίσια έκβασή του θα πρέπει προηγουμένως να έχουμε απαντήσει στα ερωτήματα που θέτουν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Οι απαντήσεις μας θα πρέπει να είναι ευσταθείς και βιώσιμες.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας τα αναλύσουμε ένα προς ένα.
Ερώτηση 1η: Πάμε σε απεργία διαρκείας, ναι ή όχι;
Φυσικά και πάμε σε απεργιακό αγώνα διαρκείας. Δεν εγκαταλείπουμε τον αγώνα μας εάν δεν αποσυρθεί το νομοσχέδιο και δεν λειτουργήσουν οι τομείς που καταργούνται. Ο αγώνας δεν πρέπει να εγκαταλειφτεί στο πρώτο ή δεύτερο πενθήμερο. Αρκεί να ορίσουμε τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη βιώσιμη διάρκειά του, χωρίς να εξαντληθούμε οικονομικά και ψυχικά. Η απεργία μας θα πρέπει να συνοδεύεται από κατάληψη των σχολείων από καθηγητές και μαθητές. Δεν θα πρέπει να γίνονται μαθήματα του προγράμματος σπουδών, ούτε να μπαίνουν απουσίες.
Ερώτηση 2η: Με ποια αιτήματα;
1. Απόσυρση του νομοσχεδίου που μετατρέπει το Λύκειο σε Εξεταστικό Κέντρο.
2. Λειτουργία όλων των τομέων και ειδικοτήτων που καταργούνται. Κατάργηση του νέου θεσμού κατάρτισης και επαναφορά των ΕΠΑΣ.
3. Ακύρωση των απολύσεων των συναδέλφων που αποδυναμώνουν το δημόσιο και δωρεάν σχολείο.
4. Διακοπή, εδώ και τώρα, των μνημονιακών πολιτικών που διαλύουν την κοινωνία και τον κοινωνικό ιστό με υποβάθμιση των υπηρεσιών παιδείας, υγείας, και λοιπών κοινωνικών παροχών προς τους ασθενέστερους.
Ερώτηση 3η: Μπορούμε μόνοι μας να τα καταφέρουμε ή θα πρέπει να αναζητήσουμε συμμαχίες και με άλλες κοινωνικές ομάδες; Εάν θέλουμε συμμαχίες, πως θα το πετύχουμε αυτό;
Μόνοι μας είναι αδύνατον να σηκώσουμε το βάρος της όλης ανατροπής. Έτσι κι αλλιώς δεν είμαστε ο μόνος κλάδος που δέχεται επίθεση από τις μνημονιακές πολιτικές. Θα πρέπει να αναζητήσουμε συμμαχίες με άλλους κλάδους και με την κοινωνία συνολικότερα.
Πρέπει να εκφράσουμε την κοινωνία με τα αιτήματά μας και όχι μόνο τη «συντεχνία» μας. Θα πρέπει να διαμορφωθούν αιτήματα που αγκαλιάζουν και εκφράζουν όλη την κοινωνία. Δεν δοκιμαζόμαστε μόνο εμείς. Δοκιμάζεται όλη η κοινωνία και αυτήν θα πρέπει να εκφράσουμε εάν τη θέλουμε δίπλα μας. Οι μνημονιακοί έχουν όλο το σύστημα προπαγάνδας με το μέρος τους και θα μας ρίξουν τόνους λάσπης. Ας πάρουμε εμείς, μαζί μας, με τη στάση και τα αιτήματά μας , την κοινωνία.
Ερώτηση 4η: Πότε λήγει αυτή η απεργιακή κινητοποίηση;
Όταν ικανοποιηθούν τα τρία τουλάχιστον αιτήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω, δηλώνοντας παράλληλα την αλληλεγγύη και τη συμπαράταξή μας στον αγώνα και των άλλων κοινωνικών ομάδων, με τελικό στόχο την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής.
Ερώτηση 5η: Τα σχολεία θα είναι ανοιχτά ή κλειστά; Μαθήματα θα γίνονται; Απουσίες θα μπαίνουν;
Στα σχολεία δεν θα γίνονται μαθήματα του προγράμματος σπουδών, ούτε θα μπαίνουν απουσίες. Μόνο έτσι θα διασφαλίσουμε ότι οι μαθητές θα είναι μαζί μας. Αντί αυτού το σχολείο παραμένει ανοιχτό (υπό κατάληψη) με τους καθηγητές, μαθητές και γονείς , μέσα σε αυτό. Διοργανώνονται προβολές ταινιών, αθλητικοί αγώνες, συζητήσεις και ανταλλαγή απόψεων, κινητοποιήσεις και ενημέρωση της κοινωνίας. Λειτουργούμε το σχολείο για μια φορά όπως θα θέλαμε να είναι. Ανοιχτό και με θέματα που ενδιαφέρουν όλη την κοινωνία. Το σχολείο γίνεται κέντρο αγώνα. Εφαρμόζουμε το μοντέλο της Λειτουργικής Κατάληψης.
Ερώτηση 6η: Με τους μαθητές και τους γονείς τι θα κάνουμε; Τους θέλουμε μαζί μας ή όχι; Εάν τους θέλουμε, πως θα το πετύχουμε αυτό;
Δεν θα πετύχουμε τίποτα εάν δεν έχουμε μαθητές, γονείς και την κοινωνία μαζί μας. Για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει να τους εκφράζουμε με τα αιτήματά μας και τον αγώνα μας. Να τους καλέσουμε σε συμπαράταξη μαζί μας. Γι αυτό προτάσσουμε ως αίτημα την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, την αντίδρασή μας σε όσα επιζήμια συμβαίνουν στη χώρα μας από την μνημονιακή πολιτική, αγωνιζόμαστε πάνω και έξω από κόμματα και παρατάξεις, όλοι μαζί ενωμένοι. Κανείς δεν θα ενδιαφερθεί εάν χάνουμε τη δουλειά μας. Έχουμε συνταγματικό δικαίωμα στην εργασία αλλά κανείς δεν θα αγωνιστεί μαζί μας για το «συντεχνιακό» αίτημα να μην απολυθούμε. Ο καθένας έχει στην οικογένειά του από έναν (τουλάχιστον) άνεργο, εάν δεν είναι ο ίδιος. Το στερεότυπο που θα εισπράξουμε θα είναι: «Που ήσουν όταν εγώ έχανα τη δουλειά μου; Τώρα μου ζητάς να σε στηρίξω!».
Ερώτηση 7η: Πως θα εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα της απεργίας και των συναδέλφων; Υπάρχουν υποχρεώσεις που τρέχουν. Πως θα αντιμετωπισθεί αυτό το πρόβλημα;
Τα σχολεία θα είναι κλειστά συνέπεια της κατάληψης που θα συνοδεύει την απεργία μας. Μαθήματα δεν θα γίνονται με την έννοια που ξέρουμε. Μόνο εκδηλώσεις για να συγκρατούν καθηγητές, μαθητές και γονείς στο σχολείο.
Άρα, δεν είναι απαραίτητο να δηλώνουμε κάθε μέρα ΟΛΟΙ απεργία. Δεν μας ενδιαφέρει το ποσοστό συμμετοχής. Μας ενδιαφέρει να είναι κλειστό το σχολείο και να μην γίνονται μαθήματα, ούτε να μπαίνουν απουσίες. Εάν δεν δηλώνουμε απεργία κάθε μέρα, τότε θα υπάρχει ένα εισόδημα στους λογαριασμούς μας για τη στοιχειώδη διαβίωσή μας.
Επίσης μεγάλη μάζα καθηγητών Γυμνασίων και Λυκείων δεν θα συμμετάσχουν στην απεργία μας, θεωρώντας ότι δεν πλήττονται άμεσα από το νομοσχέδιο. Ας μην κάνουν απεργία διαρκείας. Ας κρατήσουμε τα ΕΠΑΛ και τις ΕΠΑΣ υπό κατάληψη και οι καθηγητές των Γυμνασίων και Λυκείων να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις μας, με απεργία μιας ημέρας κάθε εβδομάδα (π.χ. κάθε Τετάρτη απεργούμε όλοι και οργανώνουμε συλλαλητήριο στο Σύνταγμα).
Με αυτό τον τρόπο θα μπορούν να συνεισφέρουν σε Απεργιακό Ταμείο για την υποστήριξη των καθηγητών που θα κάνουν γενική απεργία! Δεν εξαθλιώνεται κανείς συνάδελφος έτσι. Δεν αποδυναμώνεται ο αγώνας μας. Δεν μπαίνει πρόβλημα επιβίωσης σε κανένα!
Καταλήγοντας, τα σημαντικότερα προβλήματα του αγώνα μας θα είναι αυτά που αναφέραμε. Είμαστε έτοιμοι; Έχουμε τις λύσεις; Θα περιμένουμε να γιγαντωθούν τα προβλήματα, για να τα αντιμετωπίσουμε εκ των υστέρων; Μήπως θα πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε από τώρα; Πριν αρχίσει η διαρροή συναδέλφων και η αποδυνάμωση του αγώνα μας! Πριν αρχίσουν οι γκρίνιες και τα πισωγυρίσματα από την πρώτη εβδομάδα…
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ – ΜΕ ΒΙΩΣΙΜΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ
Βενιός Κωνσταντίνος
Καθηγητής Πληροφορικής
Συντονιστής του Ε.Πα.Μ. Πειραιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου