Ο Ευ. Βενιζέλος σιώπησε απέναντι στις διεκδικήσεις της Τουρκίας και επέλεξε να στείλει ρηματική διακοίνωση προς το υπουργείο Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι «εκλιπούσα» (defunct), το casus belli της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας δεν συνιστά απειλή αλλά «μέτρο αμοιβαιότητας»(!) και η χώρα μας θα πρέπει να προστατεύσει τα δικαιώματα της «τουρκομουσουλμανικής μειονότητας» στη Θράκη και τα Δωδεκάνησα. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις πάγιες θέσεις της Άγκυρας που διατυπώθηκαν με έντονα προκλητική και επιθετική γλώσσα στο 100σέλιδο έγγραφο που κατέθεσε η τουρκική πλευρά μετά την ολοκλήρωση του Συμβουλίου Σύνδεσης Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) – Τουρκίας στις 23 Ιουνίου στο Λουξεμβούργο. Το εν λόγω έγγραφο απετέλεσε τη θρυαλλίδα της έντονης αντιπαράθεσης των τελευταίων ημερών μεταξύ του υπουργού Εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου και της Κύπριας ευρωβουλευτού Ελένης Θεοχάρους, που είχε ως αποτέλεσμα την ανταλλαγή βαρύτατων εκφράσεων και την επίδοση ρηματικής διακοίνωσης από την Αθήνα στη Λευκωσία για πρώτη φορά από την εποχή της απριλιανής δικτατορίας με τις ανιστόρητες τουρκικές διεκδικήσεις να μένουν ουσιαστικά αναπάντητες.
Tο εκτενές σημείωμα που έφερε την υπογραφή του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Ahmet Davutoğlu και διανεμήθηκε σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, περιλαμβανομένης και της φερόμενης ως «εκλιπούσας», είναι μια εύγλωττη καταγραφή των πάγιων τουρκικών διεκδικήσεων απέναντι σε Κύπρο και Ελλάδα. Σημειώνεται ότι ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και επικεφαλής της τουρκικής διαπραγματευτικής ομάδας, Mevlüt Çavuşoğlu, φρόντισε να μην χρησιμοποιήσει τέτοια γλώσσα ενώπιον των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ.
Ειδικότερα, η τουρκική πλευρά χαρακτηρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία «νεκρή» στο έγγραφό της αφού έχει επιχειρηματολογήσει ότι η ένταξή της στην ΕΕ ήταν άδικη και παράνομη. Οι επίμαχες διατυπώσεις του τουρκικού εγγράφου εντοπίζονται στη σελίδα 59: «Εκφράσεις όπως “η ομαλοποίηση των σχέσεων με τη Δημοκρατία της Κύπρου” υποφέρουν από ένα θεμελιώδες ελάττωμα. Η ελληνοκυπριακή διοίκηση δεν αντιπροσωπεύει ολόκληρο το νησί. Μέχρι να βρεθεί μία οριστική και ευθίδικη λύση του Κυπριακού, η Τουρκία δεν μπορεί να δει θετικά την ένταξη των Ελληνοκυπρίων σε οποιοδήποτε διεθνή οργανισμό. Η ικανοποίηση των ελληνοκυπριακών αιτημάτων για ένταξη σε διεθνείς οργανισμούς απλώς θα ενδυνάμωνε τον ψευδή ισχυρισμό τους ότι εκπροσωπούν τη “νεκρή/εκλιπούσα” Δημοκρατία της Κύπρου και θα αποσπούσε την προσοχή τους από τον στόχο της επίλυσης. Η Τουρκία πρέπει να δράσει ευθυγραμμιζόμενη με τις ευθύνες της».
Ταυτόχρονα, η Άγκυρα εκφράζει «την πλήρη υποστήριξή της για ένα συνολικό διακανονισμό στο νησί», αξιώνοντας «ομοσπονδιακή κυβέρνηση και δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη» ενώ παράλληλα κατηγορεί τη Λευκωσία ότι αρνείται να αποδεχθεί τις συγκλίσεις του προηγούμενου γύρου διαπραγματεύσεων και αντιθέτως ρίχνει στο τραπέζι νέες προτάσεις που κωλυσιεργούν, κατά την άποψή της, τη διαδικασία. Καταγγέλλει δε με πολύ σκληρή γλώσσα τις μονομερείς κινήσεις της Λευκωσίας στο θέμα των υδρογονανθράκων και επιμένει στα δικαιώματα που εκτιμά ότι έχει ακόμη και εντός της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Άγκυρα δεν διστάζει ακόμη και να θέσει θέμα «τουρκικής μειονότητας στη Θράκη και Δωδεκάνησα» προς την ΕΕ. Με προσεκτική γλώσσα, η οποία αποφεύγει τη λέξη «αμοιβαιότητα» και αναφέρεται σε «παράλληλα δικαιώματα» της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία και της μουσουλμανικής στην Ελλάδα, η Άγκυρα κατηγορεί την Ελλάδα ότι αρνείται να αναγνωρίσει την εθνοτική καταγωγή της «τουρκομουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης» και επαναφέρει το θέμα της εκλογής μουφτήδων.
Σε ό,τι αφορά δε στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία ζητάει ουσιαστικά από την Αθήνα να αρνηθεί το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια. Σε αυτή την περίπτωση, η ίδια θα εξέταζε την άρση του casus belli, το οποίο δεν είναι παρά «μέτρο αμοιβαιότητας» στην απόφαση της Βουλής των Ελλήνων για επέκταση των εθνικών χωρικών υδατων! Με τον τρόπο αυτό, αγνοεί παντελώς τις προβλέψεις του Δικαίου της Θάλασσας, που αποτελεί βασική αρχή της ΕΕ, ενώ συνδυάζει όλα τα παραπάνω με την προσφάτως υιοθετηθείσα Στρατηγική για τη Θαλάσσια Ασφάλεια που έχει προκαλέσει έντονη δυσφορία στην Άγκυρα. Για τον λόγο αυτό, η Τουρκία υποδεικνύει στην ΕΕ ότι στο πλαίσιο της Στρατηγικής για τη Θαλάσσια Ασφάλεια «θα έπρεπε να αποφεύγει ευαίσθητες λέξεις όπως “απειλή” όταν αναφέρεται στην οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών στην περιφέρειά μας».
Η επίδοση του τουρκικού εγγράφου αιφνιδίασε την ελληνική πλευρά, η οποία για πολλοστή φορά εμφανίστηκε απροετοίμαστη και δεν φρόντισε να διανείμει έστω ένα ολιγοσέλιδο non paper που θα επισημαίνει το παράλογο των τουρκικών θέσεων.
Αδράνεια και αβελτηρία
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβης Αναστάσιος Μητσιάλης, μετέβη στη Λευκωσία στις 30 Ιουνίου για διαβουλεύσεις, έχοντας προηγουμένως συναντηθεί στις 24 Ιουνίου στην Κωνσταντινούπολη με τον υφυπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, πρέσβη Feridun Sinirlioğlu. Εξερχόμενος από τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη, ο ΓΓ του ελλαδικού ΥΠΕΞ έκανε την ακόλουθη απίθανη δήλωση:
«Η συγκυρία των διακοινοτικών συνομιλιών, όπως γίνονται, είναι μία καινούργια ευκαιρία σε αυτή την περίοδο για να μπορέσουν οι δύο πλευρές να βρουν την πολυπόθητη λύση. Ασφαλώς και η Αθήνα συμπαρίσταται και παρακολουθεί τις εξελίξεις και πιστεύουμε ότι οι εμπειρίες, οι αποτυχίες του παρελθόντος, χωρίς φυσικά να επιρρίπτει κανείς ευθύνες στη μία ή στην άλλη πλευρά, πρέπει να οδηγήσουν όλους τη φορά αυτή, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, να μπορέσουν να βρουν τον κοινό παρονομαστή που θα επιτρέψει σε όλον τον Ελληνισμό και τουρκοκυπριακό λαό να ζήσουν μαζί στο μέλλον».
Η δήλωση αυτή προκάλεσε τεράστια αναταραχή στην Κύπρο αφού o ΓΓ του Ελλαδικού ΥΠΕΞ έφτασε στο σημείο να ομιλεί για «δύο λαούς», να εξισώνει τα θύματα της εισβολής και κατοχής με τον Αττίλα και να καλεί σε αμοιβαίες υποχωρήσεις στο Κυπριακό. Την ίδια ημέρα, το κυπριακό υπουργείο Εξωτερικών αναγκαζόταν να αποστείλει ρηματική διακοίνωση σε αυστηρό ύφς προς όλους τους διαπιστευμένους στην Λευκωσία πρέσβεις, μετά την πρωτοφανή ενέργεια συγκεκριμένων διπλωματών (Γερμανίας, Ιταλίας, Δανίας, Ολλανδίας, Βελγίου, Αυστρίας, Ισπανίας, Αυστραλίας) να μεταβούν ομαδικά στα κατεχόμενα και να παρακαθίσουν σε δείπνο του λεγόμενου “υπουργού Εξωτερικών” του ψευδοκράτους, Özdil Nami.
Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και οδήγησε στην παρέμβαση της Ελένης Θεοχάρους κατά τη διάρκεια συζήτησης ενώπιον της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με αφορμή της παράδοση της Ελληνικής στην Ιταλική Προεδρία. Η Κύπρια Ευρωβουλευτής διερωτήθηκε πώς ακριβώς απάντησαν η ΕΕ και η Ελληνική Προεδρία, και ειδικότερα ο ΥΠΕΞ που είχε παραλάβει το έγγραφο, σημειώνοντας πως η Τουρκία για να χορηγήσει άδεια εισόδου σε κατόχους κυπριακών διαβατηρίων, δηλαδή σε Ευρωπαίους πολίτες, απαιτεί από αυτούς έγγραφη παραδοχή του όρου «Ελληνοκυπριακή Διοίκηση Νότιας Κύπρου», αντί του ορθού και διεθνώς παραδεκτού «Κυπριακή Δημοκρατία».
«Είναι υποχρέωση μου να υπερασπίζομαι την Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελλάς και το Έθνος δεν είναι ο κύριος Βενιζέλος» ήταν η αιχμηρή αντίδραση της Ελένης Θεοχάρους στην ρηματική διακοίνωση του Ελλαδίτη ΥΠΕΞ.
Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να καλύψει τα διπλωματικά λάθη και την εν γένει ανεπάρκειά του, ο Ευ. Βενιζέλος κάλεσε τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας να συνετίσει την Ευρωβουλευτή, αποστέλλοντας μια κατάπτυστη ρηματική διακοίνωση στο κυπριακό υπουργείο Εξωτερικών για να επανέλθει λίγο αργότερα με νέα γραπτή δήλωση. [2] Προφανώς κατά τη λογική Βενιζέλου, οι Ευρωπαίοι υπουργοί Εξωτερικών θα έπρεπε να απευθύνουν εκατέρωθεν ρηματικές διακοινώσεις για οποιοδήποτε βουλευτή ή ευρωβουλευτή άλλης χώρας κάνει ενοχλητικές ερωτήσεις στο κοινοβούλιό του!
Τα προσχήματα έσωσε και πάλι (με μεγάλη καθυστέρηση) η Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία διά του Μονίμου Αντιπροσώπου της στην ΕΕ, προέβη σε σειρά διαβημάτων προς τα αρμόδια θεσμικά όργανα της Ένωσης, καταγγέλλοντας την προκλητική αυτή στάση της Τουρκίας ενώ ζήτησε όπως στο εξής «η Δήλωση της τρίτης χώρας να κατατίθεται έγκαιρα και σίγουρα προ της Συνεδρίας του Συμβουλίου Σύνδεσης, ούτως ώστε να υπάρχει δυνατότητα μελέτης του κειμένου και προετοιμασίας αντίδρασης από πλευράς της ΕΕ εκεί και όπου απαιτείται».
Εν κατακλείδι, η απάντηση του εμπνευστή του δόγματος της «στρατηγικής ψυχραιμίας» στον εμπνευστή του «στρατηγικού βάθους» περιορίστηκε στην επαναξιολόγηση των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, στη διοργάνωση τρίτου Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας πριν το τέλος του έτους και στην αναζήτηση «νέου μομέντουμ για την υπέρβαση των χρονίων σημείων τριβής» [3]. Σε μία περίοδο τεκτονικών ανακατατάξεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και του Εύξεινου Πόντου, με την Τουρκία αντιμέτωπη με την αναπόφευκτη ανεξαρτησία κουρδικού κράτους, Ελλάδα και Κύπρος θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι οποιαδήποτε αδράνεια και οποιοδήποτε λάθος θα κοστίζει πλέον πολύ ακριβά.
__
Σημειώσεις:
[1] Ο Α. Μητσιάλης υπήρξε ο χειρότερος πρόξενος (1987-1991) που πέρασε ποτέ από το Λονδίνο, σύμφωνα με ομογενείς της Μ. Βρετανίας, παρ΄όλα αυτά εξελίχθηκε στην ιεραρχία και διετέλεσε Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ. Βλ. Μάριος Ευρυβιάδης, Ο Μητσιάλης και το «τετρομαγμένο Υπουργείο», εφημερίδα Φιλελεύθερος.
[2] Το περιεχόμενο της γραπτής δήλωσης αναρτήθηκε στον επίσημο ιστότοπο του Υπουργείου Εξωτερικών (mfa.gr) αλλά αποσύρθηκε αργότερα. Ολόκληρη η δήλωση εδώ: http://e-dragoumanos.eu
πηγή: http://e-amyna.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου