Με τον νόμο 3986/2011 επαναφέρθηκε και το “δικαίωμα επιφανείας”. Αναφέρεται στη μεταβίβαση σε ιδιώτες, όχι της πλήρης κυριότητας ενός Δημόσιου ακινήτου, αλλά του δικαιώματος εκμετάλλευσης του. Έτσι, κάποιος «επενδυτής» μπορεί να κατέχει και να εκμεταλλεύεται ή ακόμα και να χτίζει ένα ακίνητο, δίχως να έχει αγοράσει και το αντίστοιχο έδαφος, αρκεί να το έχει ενοικιάσει από το Ελληνικό Δημόσιο πληρώνοντας το αντίστοιχο “εδαφονόμιο”.
Με το Δικαίωμα Επιφανείας, «σπάει» η κυριότητα από την ιδιοκτησία. Δηλαδή, άλλος μπορεί να είναι ο ιδιοκτήτης και άλλος να ασκεί κυριότητα στο αντικείμενο της ιδιοκτησίας.
Η ενοικίαση μπορεί να έχει διάρκεια από 5 μέχρι 80 χρόνια ενώ παρέχεται και το δικαίωμα αγοράς του εδάφους. Ο «επενδυτής» με το δικαίωμα επιφανείας, σε αντίθεση με την απλή ενοικίαση, μπορεί να τροποποιήσει ή ακόμα και να κατεδαφίσει το ακίνητο. Μπορεί, επίσης, να το υποθηκεύσει ώστε να αντλήσει δάνεια από τράπεζες ή να εκχωρήσει το δικαίωμα σε τρίτους. Ο «επενδυτής» επίσης, θα αφαιρέσει τα επόμενα χρόνια από τα ακαθάριστα εισοδήματά του τα ενοίκια γιατί αυτά εκπίπτουν από το ακαθάριστο εισόδημα από ακίνητα, σύμφωνα με τον ισχύοντα Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (άρθρο 23, παράγρ. γ: «στις περιπτώσεις υπεκμίσθωσης, πολυετούς μίσθωσης μεταγραπτέας και δικαιώματος επιφάνειας ή εμφύτευσης, το μίσθωμα ή δικαίωμα που καταβάλλεται»).
Και για να φέρουμε ένα παράδειγμα: Έστω ότι ένας «επενδυτής» ενοικιάζει από το κράτος μια περιοχή και αποκτά δικαίωμα πάνω της. Η ιδιοκτησία παραμένει στο δημόσιο ή στους πολίτες αλλά η κυριότητα περνάει στον «επενδυτή» ο οποίος μπορεί να το μετατρέψει, να το εκμεταλλευτεί ή ακόμα και να ζητήσει από τους πολίτες αντίτιμο για να το επισκέπτονται. Φανταστείτε, τώρα, ότι η περιοχή αυτή μπορεί να είναι ένας δρόμος, ένας αρχαιολογικό χώρος ή ακόμα……. και ένα ολόκληρο χωριό.
Η Ελλάδα, λοιπόν, έχει χωριστεί και μοιράζεται κομμάτι-κομμάτι μετά από απαίτηση των Ευρωπαίων «εταίρων» μας.
Ανάλογες πολιτικές ξεπουλήματος και διαφθοράς εφαρμόστηκαν στο παρελθόν τόσο κατά τη διάρκεια εκποίησης της Ανατολικής Γερμανίας από την Δυτική με τον ρόλο του ΤΑΙΠΕΔ να τον έχει ο οργανισμός Treuhand ο οποίος στο τέλος άφησε στο Γερμανικό κράτος πάνω από 170 δις δολάρια χρέος, όσο και κατά τη διάρκεια μαζικών ιδιωτικοποιήσεων στην πρώην Σοβιετική Ένωση στις αρχές της δεκαετίας του 1990...
πηγή: Thanasis Laskaratos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου