του Σταύρου Κατσούλη*
Στις πρόσφατες εκλογές ο Λαός μας βρέθηκε προ ενός και μοναδικού διλήμματος: Να αφήσει να συνεχίσουν την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μαζί με τα δεκανίκια τους τις καταστροφικές μνημονιακές τους πολιτικές ή να επιλέξουν μια άλλη δύναμη, που θα μπορούσε να τους βγάλει από την κρίση; Σε αυτό το δίλημμα, ο λαός μας απάντησε ξεκάθαρα: Προτίμησε να καθαιρέσουν τα παλαιά κόμματα της υποτέλειας και να δώσει την ευκαιρία σε νέες δυνάμεις να μας βγάλουν μέσα από την κρίση.
Ποιες ήταν οι προϋποθέσεις γι αυτήν την υποτιθέμενη σωτηρία από την κρίση; Ο κ. Τσίπρας, μας το είπε ξεκάθαρα πολλές φορές πριν τις εκλογές με διάφορους τρόπους: Λύση μέσα στο Ευρώ και την Ε.Ε. αλλά όχι πάσα θυσία. Είναι λοιπόν βέβαιο, ότι η πλειοψηφία του κόσμου που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, είχε ως ενδεχόμενο στο μυαλό του ακόμη και την έξοδό μας από το Ευρώ και κατά συνέπεια και από την Ε.Ε., άσχετα αν αυτό το ενδεχόμενο ήταν το τελευταίο πιθανό. Οι υποσχέσεις της νέας κυβέρνησης προεκλογικά όπως αυτές εκφράστηκαν στο πρόγραμμα της ΔΕΘ, ήταν λυτές ακόμη και καθ ομολογία των ίδιων, σε σχέση με αυτά που χρειάζεται ο Λαός μας για να ευημερήσει πραγματικά κι όχι απλά να έχει μια ανακούφιση. Όμως, όπως αποδείχθηκε τρανά από τις πρώτες μόλις μέρες της νέας διακυβέρνησης, ακόμη και αυτά τα μέτρα δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθούν μέσα στο υπάρχον πλαίσιο της Ε.Ε. και των δανειστών της χώρας.
Μέσα στο Ευρώ και την Ε.Ε. θα έχουμε πάντα να αντιμετωπίσουμε τους αδυσώπητους “θεσμούς”
Αυτό που είδαμε τους επόμενους δύο μήνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ήταν οι απεγνωσμένες προσπάθειες να “πείσουν” την νεοβαπτισθείσα Τρόικα ως “θεσμούς”, το Eurogroup και τους υπόλοιπους δανειστές να λασκάρουν λίγο τα μέτρα, ώστε να μπορέσει να καταστρώσει ένα σχέδιο. Η κυβέρνηση κάτω από τις ασφυκτικές πιέσεις των δανειστών και μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης, υποσχέθηκε σχεδόν άμεσα, δηλαδή στο πρώτο Eurogroup, ότι θα συνεχίζει να πληρώνει τους δανειστές “πλήρως και εγκαίρως”, όπως ακριβώς και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Στην συνέχεια προχώρησε δύο φορές στην χρήση αποθεματικών από ταμεία και οργανισμούς για να πληρώσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το ΔΝΤ. Και ας μην ξεχάσουμε και την πρόσφατη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, με την οποία η κυβέρνηση δέσμευσε τα ταμειακά διαθέσιμα της Γενικής Κυβέρνησης για να τα χρησιμοποιήσει για αποπληρωμή των δανειστών.
Και δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να κινηθεί με αυτόν τον τρόπο. Η κυβέρνηση, δεν έχει άλλη εναλλακτική, όσο σέβεται τους θεσμούς που την αναγκάζουν να συνεχίσει την μνημονιακή πολιτική. Το πρόβλημα της πληρωμής των δανειστών κυριολεκτικά δια μέσου της αφαίμαξης απολύτως όλων των διαθέσιμων χρημάτων που έχει το δημόσιο αλλά και οι πολίτες, θα υπάρχει και θα γίνεται όλο και πιο τρομακτικό, όσο η Ελλάδα ως κράτος μαζί με την κυβέρνησή της, αποδέχονται τους όρους των “εταίρων” και δανειστών μας, ακόμη και αν προσπαθεί – έστω για τα μάτια του κόσμου – να κρατήσει τις κόκκινες γραμμές της. Γιατί δεν είναι δυνατόν να υπηρετεί κανείς τα συμφέροντα του Λαού του και την ίδια στιγμή να θεωρεί ως φίλιες δυνάμεις και “εταίρους”, τις δυνάμεις εκείνες που έχουν πλέον αποδείξει περίτρανα ότι τα συμφέροντά τους είναι διαφορετικά από αυτά του Λαού μας και ότι θα τα υπερασπίσουν άσχετα εάν αυτά φέρνουν την αποτέφρωση σε κάθε απλό πολίτη και κοινωνικό θεσμό στην Πατρίδα μας.
Είναι φυσικό λοιπόν, ότι όλο και πιο πολύ ο κόσμος αναρωτιέται για το τι θα γινόταν, εάν αλλάζαμε ριζικά την πολιτική μας στάση μπροστά στην κατάφωρη εκμετάλλευση και εκβιασμούς που δεχόμαστε από τους “εταίρους” μας. “Εταίρους”, που φυσικά στα μάτια του λαού μας, δεν είναι σε καμιά περίπτωση “εταίροι”, αλλά επικυρίαρχες δυνάμεις που φέρονται απολύτως εχθρικά προς τα λαϊκά στρώματα του Λαού μας.
Τι θα γινόταν άραγε, εάν λέγαμε ένα βροντερό και αδιαμφισβήτητο όχι προς όλους αυτούς και χαράζαμε επιτέλους τον δικό μας, ανεξάρτητο δρόμο;
Μπροστά στον όλεθρο που μας έφερε η “Ευρωπαϊκή προοπτική” και οι “θεσμοί” της, όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας επιθυμούν πλέον να γνωρίζουν, όχι απλά το αν υπάρχει άλλος δρόμος προς μια νέα Δραχμή, αλλά το πως ακριβώς θα γίνει και τι σημαίνει αυτό πρακτικά. Το Ε.ΠΑ.Μ., είναι η μόνη πολιτική δύναμη σήμερα που έχει την ολοκληρωμένη απάντηση σε αυτό το ερώτημα, με πρακτικούς και κατανοητούς όρους και μάλιστα προς όφελος του Λαού μας.
Το θέμα του χρέους
Το πρώτο και κύριο πράγμα που πρέπει να γνωρίζει ο κάθε πολίτης που επιθυμεί να γνωρίζει το πως γίνεται σήμερα μια μετάβαση στην Δραχμή/Εθνικό Νόμισμα, είναι ότι όσο πληρώνει η Ελλάδα τις απαιτήσεις των δανειστών μας, δεν υπάρχει καμιά διέξοδος, ούτε με, ούτε χωρίς Δραχμή/Εθνικό Νόμισμα. Κι αυτό, γιατί το χρέος μας σήμερα, είναι δυνατόν να εξυπηρετηθεί μόνο με νέους δανεισμούς. Κάθε νοήμων άνθρωπος, γνωρίζει ότι αυτή η συνταγή, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον οικονομικό όλεθρο. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Κάθε δάνειο που βασίζεται σε τέτοιου μεγέθους απάτη, θεωρείται από κάθε νομική άποψη παράνομο και οι συμβάσεις και συνθήκες στις οποίες στηρίζεται μπορούν να θεωρηθούν ως ουδέποτε γενόμενες. Και ως παράνομες, καταχρηστικές, ληστρικές και χειροπιαστά θανατηφόρες για τον Λαό μας, αυτές οι συμβάσεις μαζί με το χρέος, θεωρούνται πάντα ως παράνομες από το διεθνές δίκαιο.
Το πρώτο πράγμα λοιπόν που θα έπρεπε να κάνει μια Πατριωτική-Δημοκρατική κυβέρνηση, είναι να καταγγείλει το χρέος μας ως παράνομο και την ίδια στιγμή, να σταματήσει να αποπληρώνει το χρέος. Οι δανειστές είναι αυτοί που θα έχουν το πρόβλημα, και ας κάνουν εκείνοι τις κινήσεις και προσφυγές που πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν, για να πείσουν τα διεθνή δικαστήρια ότι πρέπει να πληρωθούν καταχρηστικοί τόκοι, με το να πεθάνουν χιλιάδες άνθρωποι και να καταστραφεί ένα ολόκληρο ανεξάρτητο κράτος. Αυτοί, γνωρίζουν, ότι τέτοιες αποφάσεις δεν παίρνονται ποτέ από την διεθνή δικαιοσύνη. Σε αυτήν την κίνηση λοιπόν, το πάνω χέρι το έχει η χώρα μας. Το Ε.ΠΑ.Μ. έχει εκφράσει λεπτομερώς, πως θα γίνει ακριβώς αυτή η μονομερής διαγραφή του χρέους, και τα επιχειρήματα και εργαλεία που μπορεί να χρησιμοποιήσει η Ελλάδα, είναι πολλαπλά. Αυτό σημαίνει βεβαίως, έξοδο από την Ε.Ε. και την ελευθερία μας επιτέλους, να πράξουμε ως ανεξάρτητο κράτος με αξιοπρέπεια.
Το θέμα των τραπεζών
Ένας βασικός πυλώνας ενός πραγματικού Εθνικού νομίσματος, είναι η Κεντρική Τράπεζα της χώρας. Η Κεντρική Τράπεζα που διαχειρίζεται ένα πραγματικά Εθνικό/Λαϊκό άτοκο νόμισμα, οφείλει αναγκαστικά να ανήκει στο κράτος. Να ανήκει δηλαδή καθ ολοκληρία στο δημόσιο και όλες τις διαδικασίες που την διέπουν, να είναι απόλυτα διαφανείς προς κάθε πολίτη. Στον αντίποδα της Κεντρικής Τράπεζας, βρίσκονται βεβαίως και οι άλλες, ιδιωτικές τράπεζες, που οφείλουν να διεκπεραιώνουν τον ένα και μοναδικό σκοπό τους: Να διευκολύνουν τις οικονομικές συναλλαγές των πολιτών της χώρας μας.
Ωστόσο, η κεντρική τράπεζα και οι ιδιωτικές τράπεζες σήμερα, δεν πληρούν ούτε καν αυτό το βασικό χαρακτηριστικό. Οι εγχώριες τράπεζες δεν έχουν πλέον την δυνατότητα να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον. Κι όχι απλά δεν έχουν αυτήν την δυνατότητα, αλλά αντίθετα δρουν ως πυλώνες του συστήματος εκμετάλλευσης του Λαού μας προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων και την ίδια στιγμή έχουν τρομακτικά ελλείμματα, τα οποία κάθε λίγο και λιγάκι καλείται να πληρώσει ο Λαός μας, δια μέσου των περίφημων τραπεζικών ανακεφαλαιώσεων.
Γι αυτόν τον λόγο, θα πρέπει να εξυγιανθεί ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα. Ευτυχώς, αυτή είναι μια διαδικασία που είναι σχετικά εύκολη, αρκεί να υπάρχει η πολιτική βούληση και ένα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα που να στηρίζει αυτήν την πολιτική βούληση. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να γίνουν δύο πράγματα: Για την μεν Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας να εθνικοποιηθεί και να ελεγχθεί λογιστικά ώστε να καθαριστούν οι παρανομίες και διαφόρων λογής χρηματοπιστωτικά παιχνίδια. Για τις υπόλοιπες ιδιωτικές, θα πρέπει να υπάρξει ένας βαθύς και εξονυχιστικός λογιστικός έλεγχος ο οποίος επιτέλους θα οδηγήσει στην απονομή ευθυνών και την υποχρεωτική χρεοκοπία τους εφ’ όσον αυτό κριθεί ως καλύτερη λύση για κάθε μιά τους. Ο στόχος είναι να διαλυθούν οι τράπεζες που είναι βάρος στην εθνική οικονομία αλλά και την κοινωνία και να αντιμετωπίσουν την δικαιοσύνη οι υπεύθυνοι. Οι τραπεζικές καταθέσεις των πολιτών δεν θα χαθούν, μια και τις εγγυάται πάντα το ίδιο το κράτος.
Ρευστότητα στα λαϊκά στρώματα: Η άμεση λύση στην κρίση.
Το μεγαλύτερο πρακτικό πρόβλημα που έχει η Ελληνική κοινωνία μας στις μέρες της κρίσης, είναι η διαθεσιμότητα χρήματος στην πραγματική οικονομία, δηλαδή μέσα στα λαϊκά στρώματα του λαού μας. Αυτό σημαίνει, ότι η πραγματική οικονομία μας έχει επιτακτική ανάγκη από διαθέσιμο ρευστό, όχι στις τράπεζες και τους λοιπούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, αλλά μέσα στον απλό Λαό μας, τον μικρομεσαίο, τον συνταξιούχο και τον κάθε εργαζόμενο που παράγει αξία.
Εάν μπορεί να υπάρξει η ρευστότητα αυτή, και βεβαίως εάν αυτή δεν στηρίζεται σε δανεικά και σε τόκους, τότε αυτή θα έχει μια απίστευτα θετική επίδραση στην οικονομία της χώρας και μάλιστα άμεση. Το ελάχιστο ετήσιο εισόδημα κατ άτομοσήμερα πάνω από το όριο της φτώχειας, είναι περίπου 5000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι κάθε πολίτης που δεν έχει αυτό το εισόδημα, θα πρέπει να το έχει από την πρώτη κιόλας εβδομάδα μιας Πατριωτικής/Δημοκρατικής διακυβέρνησης, πριν καν υλοποιηθούν όλα τα υπόλοιπα μέτρα.
Η πιθανότητα πληθωρισμού – σε αντίθεση με αυτά που μας λένε οι διάφοροι “καλοθελητές” – σε αυτήν την περίπτωση, είναι ανύπαρκτη, μια και η οικονομία μας έχει απόλυτη ανάγκη από αυτήν την ρευστότητα η οποία θα αντικατοπτρίζει εν μέρη τις πραγματικές ανάγκες την οικονομίας. Μάλιστα, οι ανάγκες της οικονομίας μας σε άτοκο ρευστό είναι τόσο μεγάλες, που ο πληθωρισμός δεν υπεισέρχεται καν ως αποτέλεσμα από την εισαγωγή του Εθνικού Νομίσματος/Δραχμής ακόμα και αν διατεθούν πολλά πολλαπλάσια ακόμα του ποσού που χρειάζονται οι πιο ευπαθείς ομάδες του Λαού μας. Γι αυτό και θα διατεθεί και ρευστότητα σε άλλες μορφές που θα αποφασιστούν καταλλήλως κατά την διάρκεια της μετάβασης, χωρίς καμιά επίδραση στον πληθωρισμό και με θετικότατα αποτελέσματα στην εθνική μας οικονομία και γενικότερα στην κοινωνία. Είναι σημαντικό να επαναλάβουμε ότι αυτή η ρευστότητα πρέπει να είναι άτοκη και ελεύθερη χρέους. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χρηματοδοτηθεί μόνο από ένα άτοκο Εθνικό/Λαϊκό νόμισμα το οποίο εκδίδει ένα κυρίαρχο κράτος δια μέσου μια εθνικοποιημένης/κοινωνικοποιημένης κεντρικής τράπεζας.
Η καθ’ εαυτού μετάβαση στην Δραχμή.
Η έκδοση χαρτονομίσματος είναι μια διαδικασία που χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα 6 έως 12 μήνες. Παρ όλ’ αυτά όπως παρατέθηκε παραπάνω, ο Λαός μας θα χρειαστεί ρευστό χρήμα από την πρώτη μέρα της διαδικασίας μετάβασης. Αυτό σήμερα λύνεται εύκολα δια μέσου του ηλεκτρονικού χρήματος. Η κυβέρνηση, δια μέσου της Κεντρικής Τράπεζας που πλέον θα είναι υπό τον έλεγχό της, θα εκδώσει ηλεκτρονικό χρήμα σε Ευρώ χωρίς να χρειαστεί να τυπώσει άμεσα χαρτονόμισμα. Για όσους πιστεύουν ότι αυτό είναι αδύνατον, ας κοιτάξουν τον κ. Ντράγκι της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, ο οποίος δημιουργεί χρήμα εκ του μηδενός, για να χρηματοδοτήσει τις φυλλορροούσες τράπεζες του Ευρωσυστήματος. Κι όπως ακριβώς σήμερα είναι δυνατόν να πληρώσει κανείς με κάρτα τις συναλλαγές του, έτσι και στις πρώτες μέρες της μετάβασης πριν υπάρξει η νέα Εθνική/Λαϊκή Δραχμή οι συναλλαγές θα γίνονται ηλεκτρονικά μέσω χρεωστικής κάρτας, χωρίς βέβαια να απαγορεύεται και η χρήση των διαθέσιμων χαρτονομισμάτων. Εφ όσον θα υπάρξει πλέον ο κυβερνητικός έλεγχος της ΤτΕ, η υλοποίηση αυτή είναι εξαιρετικά απλή, μια και χρειάζονται μόνον κάποιες αλλαγές των πληροφοριακών συστημάτων των τραπεζών οι οποίες μπορούν να γίνουν άμεσα και με πολύ μικρό κόστος.
Εν τω μεταξύ θα έχουν αρχίσει και οι διαδικασίες έκδοσης του αυτού καθ εαυτού νομίσματος. Μέχρι να έρθει η ημέρα της επίσημης κυκλοφορίας του, η χώρα μας θα έχει ήδη δει πολύ καλύτερες μέρες. Μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα έχουν αρχίσει να φυτρώνουν μέσα στην εγχώρια οικονομία μας. Η αγροτική παραγωγή, καθώς και μια σειρά από άλλους άρρωστους σήμερα παραγωγικούς κλάδους θα ανθίσουν άμεσα, μια και οι συνθήκες και το διαθέσιμο ρευστό θα είναι σε πολύ καλύτερα επίπεδα. Εργασία με νόημα και αληθινή παραγωγή για κάθε πολίτη θα αρχίσει άμεσα και γρήγορα να γίνεται όλο και πιο διαθέσιμη και το εισόδημα του θα έχει βελτιωθεί δραματικά.
Οι αναγκαίες πολιτικές προστασίας του Εθνικού μας νομίσματος/ νέας Δραχμής.
Όπως είναι φυσικό, τα διάφορα υπερ-διεθνή συμφέροντα, θα προσπαθήσουν είτε να κερδοσκοπήσουν, είτε να καταστρέψουν το νέο νόμισμα της Ελλάδας. Σε αυτήν την πρόκληση, η απάντηση της κυβέρνησης θα πρέπει να είναι σαφής και απόλυτη: Θα πρέπει αν υπάρξουν πολιτικές που θα απαγορέψουν την κερδοσκοπία με το νέο μας νόμισμα. Θα πρέπει να υπάρξουν απαγορευτικές διατάξεις και έλεγχος εισαγόμενων και εξαγόμενων κεφαλαίων. Κι όσον αφορά την αγορά της νέας Δραχμής από οποιονδήποτε, θα υπάρξει έλεγχος τέτοιος που να μην επιτρέπει την χειραγώγηση του νέου νομίσματος στις αγορές.
Η όποια προσπάθεια ανάπτυξης στην χώρα θα διέπεται πλέον από κανόνες που για πρώτη φορά στην νεότερη ιστορία του Έθνους θα προστατεύουν από την μία μεριά την εθνική οικονομία και από την άλλη, θα διασφαλίζουν ότι η κάθε αναπτυξιακή δράση, είναι όντως τέτοια, κι όχι απλά μια προσπάθεια αφαίμαξης της νέας οικονομίας μας. Ο στόχος της οικονομικής αλλά και αναπτυξιακής πολιτικής στην Ελλάδα, θα γίνει για πρώτη φορά τελείως διαφορετικός: Ο στόχος θα είναι η ενδυνάμωση ολόκληρου του απλού Λαού, με μια πραγματικά δημοκρατική διανομή της οικονομικής δύναμης και ευκαιριών σε ολόκληρη την κοινωνία, προς όφελος της ίδιας της κοινωνίας.
Θα πρέπει να αναφερθεί εδώ ότι μια οικονομία στηριζόμενη στο Εθνικό νόμισμα/νέα Δραχμή, θα πρέπει να έχει υλοποιήσει μια σειρά από μέτρα πραγματικής εγχώριας ανάπτυξης και παραγωγής. Η ανάταξη της παραγωγικής διαδικασίας αλλά και υποδομών θα χρηματοδοτηθεί από την νέα Δραχμή στην αρχή με μεγάλες διευκολύνσεις για όλους όσους θα θελήσουν να δημιουργήσουν παραγωγή. Θα είναι πλήρης και εκτεταμένη, έχοντας όμως πάντα τις διαδικασίες που θα διασφαλίζουν ότι όλα γίνονται προς όφελος της κοινωνίας και της γενικής οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας.
Η νέα Δραχμή δεν θα είναι απλά μια λύση αλλά ένας οικονομικός βράχος που θα τον ζηλεύουν και επιθυμούν όλοι
Καθώς η νέα οικονομία της Ελλάδας θα αναπτύσσεται ραγδαία, είναι φυσικό ότι και το νέο μας νόμισμα, θα λάβει την αντίστοιχη αξία. Εάν οι πολιτικές συνεχίζουν να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων όπως ακριβώς θα γίνει και στην αρχή του εγχειρήματος, το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα υπάρξει ανάγκη κάποιας υποτίμησης της. Αλλά ακόμη και να χρειαστεί κάτι τέτοιο, αυτό θα είναι περιορισμένης έκτασης και δεν θα επηρεάσει την οικονομία αρνητικά, μια και θα έχει εξισορροπητικό ρόλο.
Αντιθέτως, το πιο πιθανό είναι να υπάρξει μια μεγάλη επιθυμία από διεθνείς επενδυτές να αγοράσουν την νέα Δραχμή που δεν θα υπόκειται σε χειραγωγήσεις, για λόγους καθαρά σταθερής επένδυσης, μέσα σε μια παγκόσμια οικονομία που σίγουρα εκείνη την εποχή θα έχει τρομακτικά προβλήματα με την πραγματική αξία των γνωστών αποθεματικών νομισμάτων, όπως το ευρώ και το δολάριο.
Το πρόβλημα μας δηλαδή, δεν θα είναι πως θα διαχειριστούμε την όποια τεχνητή υποτίμηση της νέας Δραχμής, αλλά το πως θα διαχειριστούμε την αύξηση της πραγματικής της αξίας στα μάτια της πραγματικής οικονομίας αλλά και πως θα το προστατεύσουμε από τους διάφορους κερδοσκόπους. Με λίγα λόγια, η νέα Δραχμή θα είναι ένας επιθυμητός νομισματικός βράχος σε τέτοιο σημείο που θα προκαλεί ζήλο σε μεγάλο μέρος της αγοράς και θα δώσει στην Πατρίδα μας μια νέα θέση ισχύος στην διεθνή κοινότητα, αλλά και θα αναδείξει περισσότερο από ποτέ άλλοτε την ανάγκη μιας συνεχούς πολιτικής προστασίας των συμφερόντων της Πατρίδας μας.
Οι ανάγκες της χώρας σε εισαγόμενα προϊόντα, πετρέλαιο κλπ.
Ένας από τους λόγους που η λύση του ηλεκτρονικού χρήματος στην αρχή της μετάβασης είναι τόσο αποτελεσματική, είναι διότι θα αφήσει την κυβέρνηση να έχει το υπάρχον Ευρώ ως διαθέσιμο για συναλλαγές με παροχείς εκτός της χώρας. Επίσης, ένα από τα καλά της αποδέσμευσης μας από την Ευρωζώνη αλλά και την Ε.Ε., είναι το ότι θα μας ανοιχθεί πλέον η δυνατότητα να διαπραγματευτούμε ελεύθερα και χωρίς τους περιοριστικούς όρους της Ε.Ε. με όποιον παροχέα αγαθών επιθυμεί η χώρα.
Αντίθετα λοιπόν με αυτά που υποστηρίζουν οι στυλοβάτες του κατεστημένου συστήματος της διαπλοκής και της διασπάθισης κάθε κυρίαρχου δικαιώματος, οι περιορισμοί που μας επιβάλει η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη, θα είναι πλέον παρελθόν και η εσωστρέφεια και απομόνωση που υπάρχει σήμερα μέσα στο κλουβί της Ε.Ε. θα πάψει να υπάρχει για την Ελλάδα.
Έτσι για παράδειγμα, οι ανάγκες μας για πετρέλαιο, θα μπορούν να γίνουν ελεύθερα και με όποιον διακανονισμό μπορούμε να διαπραγματευτούμε. Θα μπορεί η πληρωμή να γίνει με το διαθέσιμο ευρώ μέχρι να υπάρξει το νέο νόμισμα ή ακόμη και με όρους ανταλλαγής προϊόντων. Σε κάθε περίπτωση, η κατάσταση όχι μόνο δεν θα επιδεινωθεί, αλλά υπάρχουν όλο και περισσότερο νέες ευκαιρίες να βρεθούν πολλοί καλύτεροι από τους σημερινούς όρους συναλλαγής μας με την διεθνή αγορά. Αυτό βεβαίως, δεν ισχύει μόνο για το πετρέλαιο, αλλά και για όποιο άλλο αγαθό έχει ανάγκη η χώρα μας.
Καλά όλα αυτά, αλλά ποιος θα τα κάνει όλα αυτά;
Το Ε.ΠΑ.Μ..
Μαζί με την βοήθεια κάθε δημοκράτη και αγνού πατριώτη που θέλει να βοηθήσει.
Κι αυτό γιατί, η μόνη πατριωτική δύναμη που σήμερα έχει την επιθυμία αλλά και τον τρόπο να οδηγήσει επιτυχώς την Πατρίδα μας προς μια νέα Δραχμή – βράχο της οικονομίας μας, είναι το Ε.ΠΑ.Μ.
Το Ε.ΠΑ.Μ. δεν προσβλέπει απλά σε κάποια συμβιβαστική λύση που θα ανακουφίσει τους πολίτες προσωρινά, αλλά σε έναν νέο δρόμο προς την ευημερία.
Το Ε.ΠΑ.Μ., δεν προτείνει την λύση ως ιδεολογική απόρροια ή κάποιο κομματικό συμφέρον και γι αυτό δεν διαχωρίζει τον Λαό μας σε ομάδες αυτήν την στιγμή, που προέχει η σωτηρία της Πατρίδας μας.
Το Ε.ΠΑ.Μ. έχει μελετήσει την διαδικασία εξόδου από την Ε.Ε. την ευρωζώνη και της μετάβασης προς το εθνικό νόμισμα λεπτομερώς και σε βάθος. Κι όμως, δεν μένει στάσιμο το Ε.ΠΑ.Μ.. Ακούει και παρακολουθεί στενά τις ανησυχίες των πολιτών της χώρας, ασχέτως ιδεολογικής τους καταβολής και ενημερώνει συνεχώς το σχέδιο αυτό ώστε να είναι το πληρέστερο δυνατό και πάντα προς όφελος του Λαού μας.
Η ανάκτηση της εξουσίας από τον Λαό, για τον Λαό δια μέσου της στήριξής του Ε.ΠΑ.Μ., είναι πλέον επιτακτική ανάγκη. Είναι καιρός να αφήσουμε τις παλαιές μας νοοτροπίες, και να ενωθούμε όλοι οι αληθινά δημοκράτες, ώστε όχι μόνο να οδηγήσουμε την Πατρίδα εκτός του τρελοκομείου της Ευρωζώνης, των παράνομων χρεών και της Ε.Ε., αλλά να την εκτοξεύσουμε προς μια νέα περίοδο ευημερίας βασισμένη στους θεμέλιους λίθους της Εθνικής Ανεξαρτησίας που είναι το Εθνικό νόμισμα και η πραγματική Δημοκρατία μεταξύ άλλων.
Κι έτσι η Ελλάδα θα μετατραπεί από ένα παράδειγμα προς αποφυγή σε ένα παράδειγμα προς μίμηση που κάποια στιγμή θα οδηγήσει στην γέννεση μιας νέας Ευρώπης, αυτή την φορά όχι των τραπεζών, αλλά της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης, της Ελευθερίας των Λαών της.
*Ο Σταύρος Κατσούλης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Ε.ΠΑ.Μ.
Στις πρόσφατες εκλογές ο Λαός μας βρέθηκε προ ενός και μοναδικού διλήμματος: Να αφήσει να συνεχίσουν την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μαζί με τα δεκανίκια τους τις καταστροφικές μνημονιακές τους πολιτικές ή να επιλέξουν μια άλλη δύναμη, που θα μπορούσε να τους βγάλει από την κρίση; Σε αυτό το δίλημμα, ο λαός μας απάντησε ξεκάθαρα: Προτίμησε να καθαιρέσουν τα παλαιά κόμματα της υποτέλειας και να δώσει την ευκαιρία σε νέες δυνάμεις να μας βγάλουν μέσα από την κρίση.
Ποιες ήταν οι προϋποθέσεις γι αυτήν την υποτιθέμενη σωτηρία από την κρίση; Ο κ. Τσίπρας, μας το είπε ξεκάθαρα πολλές φορές πριν τις εκλογές με διάφορους τρόπους: Λύση μέσα στο Ευρώ και την Ε.Ε. αλλά όχι πάσα θυσία. Είναι λοιπόν βέβαιο, ότι η πλειοψηφία του κόσμου που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, είχε ως ενδεχόμενο στο μυαλό του ακόμη και την έξοδό μας από το Ευρώ και κατά συνέπεια και από την Ε.Ε., άσχετα αν αυτό το ενδεχόμενο ήταν το τελευταίο πιθανό. Οι υποσχέσεις της νέας κυβέρνησης προεκλογικά όπως αυτές εκφράστηκαν στο πρόγραμμα της ΔΕΘ, ήταν λυτές ακόμη και καθ ομολογία των ίδιων, σε σχέση με αυτά που χρειάζεται ο Λαός μας για να ευημερήσει πραγματικά κι όχι απλά να έχει μια ανακούφιση. Όμως, όπως αποδείχθηκε τρανά από τις πρώτες μόλις μέρες της νέας διακυβέρνησης, ακόμη και αυτά τα μέτρα δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθούν μέσα στο υπάρχον πλαίσιο της Ε.Ε. και των δανειστών της χώρας.
Μέσα στο Ευρώ και την Ε.Ε. θα έχουμε πάντα να αντιμετωπίσουμε τους αδυσώπητους “θεσμούς”
Αυτό που είδαμε τους επόμενους δύο μήνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ήταν οι απεγνωσμένες προσπάθειες να “πείσουν” την νεοβαπτισθείσα Τρόικα ως “θεσμούς”, το Eurogroup και τους υπόλοιπους δανειστές να λασκάρουν λίγο τα μέτρα, ώστε να μπορέσει να καταστρώσει ένα σχέδιο. Η κυβέρνηση κάτω από τις ασφυκτικές πιέσεις των δανειστών και μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης, υποσχέθηκε σχεδόν άμεσα, δηλαδή στο πρώτο Eurogroup, ότι θα συνεχίζει να πληρώνει τους δανειστές “πλήρως και εγκαίρως”, όπως ακριβώς και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Στην συνέχεια προχώρησε δύο φορές στην χρήση αποθεματικών από ταμεία και οργανισμούς για να πληρώσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το ΔΝΤ. Και ας μην ξεχάσουμε και την πρόσφατη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, με την οποία η κυβέρνηση δέσμευσε τα ταμειακά διαθέσιμα της Γενικής Κυβέρνησης για να τα χρησιμοποιήσει για αποπληρωμή των δανειστών.
Και δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να κινηθεί με αυτόν τον τρόπο. Η κυβέρνηση, δεν έχει άλλη εναλλακτική, όσο σέβεται τους θεσμούς που την αναγκάζουν να συνεχίσει την μνημονιακή πολιτική. Το πρόβλημα της πληρωμής των δανειστών κυριολεκτικά δια μέσου της αφαίμαξης απολύτως όλων των διαθέσιμων χρημάτων που έχει το δημόσιο αλλά και οι πολίτες, θα υπάρχει και θα γίνεται όλο και πιο τρομακτικό, όσο η Ελλάδα ως κράτος μαζί με την κυβέρνησή της, αποδέχονται τους όρους των “εταίρων” και δανειστών μας, ακόμη και αν προσπαθεί – έστω για τα μάτια του κόσμου – να κρατήσει τις κόκκινες γραμμές της. Γιατί δεν είναι δυνατόν να υπηρετεί κανείς τα συμφέροντα του Λαού του και την ίδια στιγμή να θεωρεί ως φίλιες δυνάμεις και “εταίρους”, τις δυνάμεις εκείνες που έχουν πλέον αποδείξει περίτρανα ότι τα συμφέροντά τους είναι διαφορετικά από αυτά του Λαού μας και ότι θα τα υπερασπίσουν άσχετα εάν αυτά φέρνουν την αποτέφρωση σε κάθε απλό πολίτη και κοινωνικό θεσμό στην Πατρίδα μας.
Είναι φυσικό λοιπόν, ότι όλο και πιο πολύ ο κόσμος αναρωτιέται για το τι θα γινόταν, εάν αλλάζαμε ριζικά την πολιτική μας στάση μπροστά στην κατάφωρη εκμετάλλευση και εκβιασμούς που δεχόμαστε από τους “εταίρους” μας. “Εταίρους”, που φυσικά στα μάτια του λαού μας, δεν είναι σε καμιά περίπτωση “εταίροι”, αλλά επικυρίαρχες δυνάμεις που φέρονται απολύτως εχθρικά προς τα λαϊκά στρώματα του Λαού μας.
Τι θα γινόταν άραγε, εάν λέγαμε ένα βροντερό και αδιαμφισβήτητο όχι προς όλους αυτούς και χαράζαμε επιτέλους τον δικό μας, ανεξάρτητο δρόμο;
Μπροστά στον όλεθρο που μας έφερε η “Ευρωπαϊκή προοπτική” και οι “θεσμοί” της, όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας επιθυμούν πλέον να γνωρίζουν, όχι απλά το αν υπάρχει άλλος δρόμος προς μια νέα Δραχμή, αλλά το πως ακριβώς θα γίνει και τι σημαίνει αυτό πρακτικά. Το Ε.ΠΑ.Μ., είναι η μόνη πολιτική δύναμη σήμερα που έχει την ολοκληρωμένη απάντηση σε αυτό το ερώτημα, με πρακτικούς και κατανοητούς όρους και μάλιστα προς όφελος του Λαού μας.
Το θέμα του χρέους
Το πρώτο και κύριο πράγμα που πρέπει να γνωρίζει ο κάθε πολίτης που επιθυμεί να γνωρίζει το πως γίνεται σήμερα μια μετάβαση στην Δραχμή/Εθνικό Νόμισμα, είναι ότι όσο πληρώνει η Ελλάδα τις απαιτήσεις των δανειστών μας, δεν υπάρχει καμιά διέξοδος, ούτε με, ούτε χωρίς Δραχμή/Εθνικό Νόμισμα. Κι αυτό, γιατί το χρέος μας σήμερα, είναι δυνατόν να εξυπηρετηθεί μόνο με νέους δανεισμούς. Κάθε νοήμων άνθρωπος, γνωρίζει ότι αυτή η συνταγή, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον οικονομικό όλεθρο. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Κάθε δάνειο που βασίζεται σε τέτοιου μεγέθους απάτη, θεωρείται από κάθε νομική άποψη παράνομο και οι συμβάσεις και συνθήκες στις οποίες στηρίζεται μπορούν να θεωρηθούν ως ουδέποτε γενόμενες. Και ως παράνομες, καταχρηστικές, ληστρικές και χειροπιαστά θανατηφόρες για τον Λαό μας, αυτές οι συμβάσεις μαζί με το χρέος, θεωρούνται πάντα ως παράνομες από το διεθνές δίκαιο.
Το πρώτο πράγμα λοιπόν που θα έπρεπε να κάνει μια Πατριωτική-Δημοκρατική κυβέρνηση, είναι να καταγγείλει το χρέος μας ως παράνομο και την ίδια στιγμή, να σταματήσει να αποπληρώνει το χρέος. Οι δανειστές είναι αυτοί που θα έχουν το πρόβλημα, και ας κάνουν εκείνοι τις κινήσεις και προσφυγές που πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν, για να πείσουν τα διεθνή δικαστήρια ότι πρέπει να πληρωθούν καταχρηστικοί τόκοι, με το να πεθάνουν χιλιάδες άνθρωποι και να καταστραφεί ένα ολόκληρο ανεξάρτητο κράτος. Αυτοί, γνωρίζουν, ότι τέτοιες αποφάσεις δεν παίρνονται ποτέ από την διεθνή δικαιοσύνη. Σε αυτήν την κίνηση λοιπόν, το πάνω χέρι το έχει η χώρα μας. Το Ε.ΠΑ.Μ. έχει εκφράσει λεπτομερώς, πως θα γίνει ακριβώς αυτή η μονομερής διαγραφή του χρέους, και τα επιχειρήματα και εργαλεία που μπορεί να χρησιμοποιήσει η Ελλάδα, είναι πολλαπλά. Αυτό σημαίνει βεβαίως, έξοδο από την Ε.Ε. και την ελευθερία μας επιτέλους, να πράξουμε ως ανεξάρτητο κράτος με αξιοπρέπεια.
Το θέμα των τραπεζών
Ένας βασικός πυλώνας ενός πραγματικού Εθνικού νομίσματος, είναι η Κεντρική Τράπεζα της χώρας. Η Κεντρική Τράπεζα που διαχειρίζεται ένα πραγματικά Εθνικό/Λαϊκό άτοκο νόμισμα, οφείλει αναγκαστικά να ανήκει στο κράτος. Να ανήκει δηλαδή καθ ολοκληρία στο δημόσιο και όλες τις διαδικασίες που την διέπουν, να είναι απόλυτα διαφανείς προς κάθε πολίτη. Στον αντίποδα της Κεντρικής Τράπεζας, βρίσκονται βεβαίως και οι άλλες, ιδιωτικές τράπεζες, που οφείλουν να διεκπεραιώνουν τον ένα και μοναδικό σκοπό τους: Να διευκολύνουν τις οικονομικές συναλλαγές των πολιτών της χώρας μας.
Ωστόσο, η κεντρική τράπεζα και οι ιδιωτικές τράπεζες σήμερα, δεν πληρούν ούτε καν αυτό το βασικό χαρακτηριστικό. Οι εγχώριες τράπεζες δεν έχουν πλέον την δυνατότητα να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον. Κι όχι απλά δεν έχουν αυτήν την δυνατότητα, αλλά αντίθετα δρουν ως πυλώνες του συστήματος εκμετάλλευσης του Λαού μας προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων και την ίδια στιγμή έχουν τρομακτικά ελλείμματα, τα οποία κάθε λίγο και λιγάκι καλείται να πληρώσει ο Λαός μας, δια μέσου των περίφημων τραπεζικών ανακεφαλαιώσεων.
Γι αυτόν τον λόγο, θα πρέπει να εξυγιανθεί ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα. Ευτυχώς, αυτή είναι μια διαδικασία που είναι σχετικά εύκολη, αρκεί να υπάρχει η πολιτική βούληση και ένα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα που να στηρίζει αυτήν την πολιτική βούληση. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να γίνουν δύο πράγματα: Για την μεν Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας να εθνικοποιηθεί και να ελεγχθεί λογιστικά ώστε να καθαριστούν οι παρανομίες και διαφόρων λογής χρηματοπιστωτικά παιχνίδια. Για τις υπόλοιπες ιδιωτικές, θα πρέπει να υπάρξει ένας βαθύς και εξονυχιστικός λογιστικός έλεγχος ο οποίος επιτέλους θα οδηγήσει στην απονομή ευθυνών και την υποχρεωτική χρεοκοπία τους εφ’ όσον αυτό κριθεί ως καλύτερη λύση για κάθε μιά τους. Ο στόχος είναι να διαλυθούν οι τράπεζες που είναι βάρος στην εθνική οικονομία αλλά και την κοινωνία και να αντιμετωπίσουν την δικαιοσύνη οι υπεύθυνοι. Οι τραπεζικές καταθέσεις των πολιτών δεν θα χαθούν, μια και τις εγγυάται πάντα το ίδιο το κράτος.
Ρευστότητα στα λαϊκά στρώματα: Η άμεση λύση στην κρίση.
Το μεγαλύτερο πρακτικό πρόβλημα που έχει η Ελληνική κοινωνία μας στις μέρες της κρίσης, είναι η διαθεσιμότητα χρήματος στην πραγματική οικονομία, δηλαδή μέσα στα λαϊκά στρώματα του λαού μας. Αυτό σημαίνει, ότι η πραγματική οικονομία μας έχει επιτακτική ανάγκη από διαθέσιμο ρευστό, όχι στις τράπεζες και τους λοιπούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, αλλά μέσα στον απλό Λαό μας, τον μικρομεσαίο, τον συνταξιούχο και τον κάθε εργαζόμενο που παράγει αξία.
Εάν μπορεί να υπάρξει η ρευστότητα αυτή, και βεβαίως εάν αυτή δεν στηρίζεται σε δανεικά και σε τόκους, τότε αυτή θα έχει μια απίστευτα θετική επίδραση στην οικονομία της χώρας και μάλιστα άμεση. Το ελάχιστο ετήσιο εισόδημα κατ άτομοσήμερα πάνω από το όριο της φτώχειας, είναι περίπου 5000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι κάθε πολίτης που δεν έχει αυτό το εισόδημα, θα πρέπει να το έχει από την πρώτη κιόλας εβδομάδα μιας Πατριωτικής/Δημοκρατικής διακυβέρνησης, πριν καν υλοποιηθούν όλα τα υπόλοιπα μέτρα.
Η πιθανότητα πληθωρισμού – σε αντίθεση με αυτά που μας λένε οι διάφοροι “καλοθελητές” – σε αυτήν την περίπτωση, είναι ανύπαρκτη, μια και η οικονομία μας έχει απόλυτη ανάγκη από αυτήν την ρευστότητα η οποία θα αντικατοπτρίζει εν μέρη τις πραγματικές ανάγκες την οικονομίας. Μάλιστα, οι ανάγκες της οικονομίας μας σε άτοκο ρευστό είναι τόσο μεγάλες, που ο πληθωρισμός δεν υπεισέρχεται καν ως αποτέλεσμα από την εισαγωγή του Εθνικού Νομίσματος/Δραχμής ακόμα και αν διατεθούν πολλά πολλαπλάσια ακόμα του ποσού που χρειάζονται οι πιο ευπαθείς ομάδες του Λαού μας. Γι αυτό και θα διατεθεί και ρευστότητα σε άλλες μορφές που θα αποφασιστούν καταλλήλως κατά την διάρκεια της μετάβασης, χωρίς καμιά επίδραση στον πληθωρισμό και με θετικότατα αποτελέσματα στην εθνική μας οικονομία και γενικότερα στην κοινωνία. Είναι σημαντικό να επαναλάβουμε ότι αυτή η ρευστότητα πρέπει να είναι άτοκη και ελεύθερη χρέους. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χρηματοδοτηθεί μόνο από ένα άτοκο Εθνικό/Λαϊκό νόμισμα το οποίο εκδίδει ένα κυρίαρχο κράτος δια μέσου μια εθνικοποιημένης/κοινωνικοποιημένης κεντρικής τράπεζας.
Η καθ’ εαυτού μετάβαση στην Δραχμή.
Η έκδοση χαρτονομίσματος είναι μια διαδικασία που χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα 6 έως 12 μήνες. Παρ όλ’ αυτά όπως παρατέθηκε παραπάνω, ο Λαός μας θα χρειαστεί ρευστό χρήμα από την πρώτη μέρα της διαδικασίας μετάβασης. Αυτό σήμερα λύνεται εύκολα δια μέσου του ηλεκτρονικού χρήματος. Η κυβέρνηση, δια μέσου της Κεντρικής Τράπεζας που πλέον θα είναι υπό τον έλεγχό της, θα εκδώσει ηλεκτρονικό χρήμα σε Ευρώ χωρίς να χρειαστεί να τυπώσει άμεσα χαρτονόμισμα. Για όσους πιστεύουν ότι αυτό είναι αδύνατον, ας κοιτάξουν τον κ. Ντράγκι της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, ο οποίος δημιουργεί χρήμα εκ του μηδενός, για να χρηματοδοτήσει τις φυλλορροούσες τράπεζες του Ευρωσυστήματος. Κι όπως ακριβώς σήμερα είναι δυνατόν να πληρώσει κανείς με κάρτα τις συναλλαγές του, έτσι και στις πρώτες μέρες της μετάβασης πριν υπάρξει η νέα Εθνική/Λαϊκή Δραχμή οι συναλλαγές θα γίνονται ηλεκτρονικά μέσω χρεωστικής κάρτας, χωρίς βέβαια να απαγορεύεται και η χρήση των διαθέσιμων χαρτονομισμάτων. Εφ όσον θα υπάρξει πλέον ο κυβερνητικός έλεγχος της ΤτΕ, η υλοποίηση αυτή είναι εξαιρετικά απλή, μια και χρειάζονται μόνον κάποιες αλλαγές των πληροφοριακών συστημάτων των τραπεζών οι οποίες μπορούν να γίνουν άμεσα και με πολύ μικρό κόστος.
Εν τω μεταξύ θα έχουν αρχίσει και οι διαδικασίες έκδοσης του αυτού καθ εαυτού νομίσματος. Μέχρι να έρθει η ημέρα της επίσημης κυκλοφορίας του, η χώρα μας θα έχει ήδη δει πολύ καλύτερες μέρες. Μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα έχουν αρχίσει να φυτρώνουν μέσα στην εγχώρια οικονομία μας. Η αγροτική παραγωγή, καθώς και μια σειρά από άλλους άρρωστους σήμερα παραγωγικούς κλάδους θα ανθίσουν άμεσα, μια και οι συνθήκες και το διαθέσιμο ρευστό θα είναι σε πολύ καλύτερα επίπεδα. Εργασία με νόημα και αληθινή παραγωγή για κάθε πολίτη θα αρχίσει άμεσα και γρήγορα να γίνεται όλο και πιο διαθέσιμη και το εισόδημα του θα έχει βελτιωθεί δραματικά.
Οι αναγκαίες πολιτικές προστασίας του Εθνικού μας νομίσματος/ νέας Δραχμής.
Όπως είναι φυσικό, τα διάφορα υπερ-διεθνή συμφέροντα, θα προσπαθήσουν είτε να κερδοσκοπήσουν, είτε να καταστρέψουν το νέο νόμισμα της Ελλάδας. Σε αυτήν την πρόκληση, η απάντηση της κυβέρνησης θα πρέπει να είναι σαφής και απόλυτη: Θα πρέπει αν υπάρξουν πολιτικές που θα απαγορέψουν την κερδοσκοπία με το νέο μας νόμισμα. Θα πρέπει να υπάρξουν απαγορευτικές διατάξεις και έλεγχος εισαγόμενων και εξαγόμενων κεφαλαίων. Κι όσον αφορά την αγορά της νέας Δραχμής από οποιονδήποτε, θα υπάρξει έλεγχος τέτοιος που να μην επιτρέπει την χειραγώγηση του νέου νομίσματος στις αγορές.
Η όποια προσπάθεια ανάπτυξης στην χώρα θα διέπεται πλέον από κανόνες που για πρώτη φορά στην νεότερη ιστορία του Έθνους θα προστατεύουν από την μία μεριά την εθνική οικονομία και από την άλλη, θα διασφαλίζουν ότι η κάθε αναπτυξιακή δράση, είναι όντως τέτοια, κι όχι απλά μια προσπάθεια αφαίμαξης της νέας οικονομίας μας. Ο στόχος της οικονομικής αλλά και αναπτυξιακής πολιτικής στην Ελλάδα, θα γίνει για πρώτη φορά τελείως διαφορετικός: Ο στόχος θα είναι η ενδυνάμωση ολόκληρου του απλού Λαού, με μια πραγματικά δημοκρατική διανομή της οικονομικής δύναμης και ευκαιριών σε ολόκληρη την κοινωνία, προς όφελος της ίδιας της κοινωνίας.
Θα πρέπει να αναφερθεί εδώ ότι μια οικονομία στηριζόμενη στο Εθνικό νόμισμα/νέα Δραχμή, θα πρέπει να έχει υλοποιήσει μια σειρά από μέτρα πραγματικής εγχώριας ανάπτυξης και παραγωγής. Η ανάταξη της παραγωγικής διαδικασίας αλλά και υποδομών θα χρηματοδοτηθεί από την νέα Δραχμή στην αρχή με μεγάλες διευκολύνσεις για όλους όσους θα θελήσουν να δημιουργήσουν παραγωγή. Θα είναι πλήρης και εκτεταμένη, έχοντας όμως πάντα τις διαδικασίες που θα διασφαλίζουν ότι όλα γίνονται προς όφελος της κοινωνίας και της γενικής οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας.
Η νέα Δραχμή δεν θα είναι απλά μια λύση αλλά ένας οικονομικός βράχος που θα τον ζηλεύουν και επιθυμούν όλοι
Καθώς η νέα οικονομία της Ελλάδας θα αναπτύσσεται ραγδαία, είναι φυσικό ότι και το νέο μας νόμισμα, θα λάβει την αντίστοιχη αξία. Εάν οι πολιτικές συνεχίζουν να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων όπως ακριβώς θα γίνει και στην αρχή του εγχειρήματος, το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα υπάρξει ανάγκη κάποιας υποτίμησης της. Αλλά ακόμη και να χρειαστεί κάτι τέτοιο, αυτό θα είναι περιορισμένης έκτασης και δεν θα επηρεάσει την οικονομία αρνητικά, μια και θα έχει εξισορροπητικό ρόλο.
Αντιθέτως, το πιο πιθανό είναι να υπάρξει μια μεγάλη επιθυμία από διεθνείς επενδυτές να αγοράσουν την νέα Δραχμή που δεν θα υπόκειται σε χειραγωγήσεις, για λόγους καθαρά σταθερής επένδυσης, μέσα σε μια παγκόσμια οικονομία που σίγουρα εκείνη την εποχή θα έχει τρομακτικά προβλήματα με την πραγματική αξία των γνωστών αποθεματικών νομισμάτων, όπως το ευρώ και το δολάριο.
Το πρόβλημα μας δηλαδή, δεν θα είναι πως θα διαχειριστούμε την όποια τεχνητή υποτίμηση της νέας Δραχμής, αλλά το πως θα διαχειριστούμε την αύξηση της πραγματικής της αξίας στα μάτια της πραγματικής οικονομίας αλλά και πως θα το προστατεύσουμε από τους διάφορους κερδοσκόπους. Με λίγα λόγια, η νέα Δραχμή θα είναι ένας επιθυμητός νομισματικός βράχος σε τέτοιο σημείο που θα προκαλεί ζήλο σε μεγάλο μέρος της αγοράς και θα δώσει στην Πατρίδα μας μια νέα θέση ισχύος στην διεθνή κοινότητα, αλλά και θα αναδείξει περισσότερο από ποτέ άλλοτε την ανάγκη μιας συνεχούς πολιτικής προστασίας των συμφερόντων της Πατρίδας μας.
Οι ανάγκες της χώρας σε εισαγόμενα προϊόντα, πετρέλαιο κλπ.
Ένας από τους λόγους που η λύση του ηλεκτρονικού χρήματος στην αρχή της μετάβασης είναι τόσο αποτελεσματική, είναι διότι θα αφήσει την κυβέρνηση να έχει το υπάρχον Ευρώ ως διαθέσιμο για συναλλαγές με παροχείς εκτός της χώρας. Επίσης, ένα από τα καλά της αποδέσμευσης μας από την Ευρωζώνη αλλά και την Ε.Ε., είναι το ότι θα μας ανοιχθεί πλέον η δυνατότητα να διαπραγματευτούμε ελεύθερα και χωρίς τους περιοριστικούς όρους της Ε.Ε. με όποιον παροχέα αγαθών επιθυμεί η χώρα.
Αντίθετα λοιπόν με αυτά που υποστηρίζουν οι στυλοβάτες του κατεστημένου συστήματος της διαπλοκής και της διασπάθισης κάθε κυρίαρχου δικαιώματος, οι περιορισμοί που μας επιβάλει η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη, θα είναι πλέον παρελθόν και η εσωστρέφεια και απομόνωση που υπάρχει σήμερα μέσα στο κλουβί της Ε.Ε. θα πάψει να υπάρχει για την Ελλάδα.
Έτσι για παράδειγμα, οι ανάγκες μας για πετρέλαιο, θα μπορούν να γίνουν ελεύθερα και με όποιον διακανονισμό μπορούμε να διαπραγματευτούμε. Θα μπορεί η πληρωμή να γίνει με το διαθέσιμο ευρώ μέχρι να υπάρξει το νέο νόμισμα ή ακόμη και με όρους ανταλλαγής προϊόντων. Σε κάθε περίπτωση, η κατάσταση όχι μόνο δεν θα επιδεινωθεί, αλλά υπάρχουν όλο και περισσότερο νέες ευκαιρίες να βρεθούν πολλοί καλύτεροι από τους σημερινούς όρους συναλλαγής μας με την διεθνή αγορά. Αυτό βεβαίως, δεν ισχύει μόνο για το πετρέλαιο, αλλά και για όποιο άλλο αγαθό έχει ανάγκη η χώρα μας.
Καλά όλα αυτά, αλλά ποιος θα τα κάνει όλα αυτά;
Το Ε.ΠΑ.Μ..
Μαζί με την βοήθεια κάθε δημοκράτη και αγνού πατριώτη που θέλει να βοηθήσει.
Κι αυτό γιατί, η μόνη πατριωτική δύναμη που σήμερα έχει την επιθυμία αλλά και τον τρόπο να οδηγήσει επιτυχώς την Πατρίδα μας προς μια νέα Δραχμή – βράχο της οικονομίας μας, είναι το Ε.ΠΑ.Μ.
Το Ε.ΠΑ.Μ. δεν προσβλέπει απλά σε κάποια συμβιβαστική λύση που θα ανακουφίσει τους πολίτες προσωρινά, αλλά σε έναν νέο δρόμο προς την ευημερία.
Το Ε.ΠΑ.Μ., δεν προτείνει την λύση ως ιδεολογική απόρροια ή κάποιο κομματικό συμφέρον και γι αυτό δεν διαχωρίζει τον Λαό μας σε ομάδες αυτήν την στιγμή, που προέχει η σωτηρία της Πατρίδας μας.
Το Ε.ΠΑ.Μ. έχει μελετήσει την διαδικασία εξόδου από την Ε.Ε. την ευρωζώνη και της μετάβασης προς το εθνικό νόμισμα λεπτομερώς και σε βάθος. Κι όμως, δεν μένει στάσιμο το Ε.ΠΑ.Μ.. Ακούει και παρακολουθεί στενά τις ανησυχίες των πολιτών της χώρας, ασχέτως ιδεολογικής τους καταβολής και ενημερώνει συνεχώς το σχέδιο αυτό ώστε να είναι το πληρέστερο δυνατό και πάντα προς όφελος του Λαού μας.
Η ανάκτηση της εξουσίας από τον Λαό, για τον Λαό δια μέσου της στήριξής του Ε.ΠΑ.Μ., είναι πλέον επιτακτική ανάγκη. Είναι καιρός να αφήσουμε τις παλαιές μας νοοτροπίες, και να ενωθούμε όλοι οι αληθινά δημοκράτες, ώστε όχι μόνο να οδηγήσουμε την Πατρίδα εκτός του τρελοκομείου της Ευρωζώνης, των παράνομων χρεών και της Ε.Ε., αλλά να την εκτοξεύσουμε προς μια νέα περίοδο ευημερίας βασισμένη στους θεμέλιους λίθους της Εθνικής Ανεξαρτησίας που είναι το Εθνικό νόμισμα και η πραγματική Δημοκρατία μεταξύ άλλων.
Κι έτσι η Ελλάδα θα μετατραπεί από ένα παράδειγμα προς αποφυγή σε ένα παράδειγμα προς μίμηση που κάποια στιγμή θα οδηγήσει στην γέννεση μιας νέας Ευρώπης, αυτή την φορά όχι των τραπεζών, αλλά της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης, της Ελευθερίας των Λαών της.
*Ο Σταύρος Κατσούλης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Ε.ΠΑ.Μ.
( Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΟΥΣΤ του Τομέα Ε.ΠΑ.Μ. Κρήτης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου