Του Κυριάκου Κυριακόπουλου
Η συζήτηση για το χρέος και για την όποια εξέλιξη δρομολογηθεί σχετικά με αυτό, αναγορεύεται σε επικοινωνιακή ναυαρχίδα τόσο για την κυβέρνηση, όσο και για την αξιωματική αντιπολίτευση.
Υπάρχουν ωστόσο τρεις αλήθειες επιμελώς κρυμμένες πίσω από αυτήν την άθλια ιστορία.
Πρώτον: Η όποια συζήτηση για το χρέος, έχει ως αφετηρία όχι κάποιο ενδιαφέρον πραγματικό για τη βιωσιμότητα της χώρας και για την όποια κοινωνική ανακούφιση, αλλά τη σύγκρουση διαφορετικών συμφερόντων και προσεγγιστικών επιλογών, ανάμεσα στις κυρίαρχες συμμορίες των πλιατσικολόγων που βαφτίζονται προσχηματικά "εταίροι και δανειστές" μας.
Δεύτερον: Η όποια λύση δοθεί - αν τελικά δοθεί - θα αφορά στα τεχνικά χαρακτηριστικά (και στην αλληλοσύνδεσή τους) ενός λογιστικού μεγέθους, χωρίς καμία απολύτως ευνοϊκή επίδραση στη φυσιογνωμία της επόμενης μέρας και στην καθημερινότητα των πολιτών.
Κανένα μέτρο δε θα ανακληθεί... Τίποτε δεν πρόκειται να αποσυρθεί... Αντίθετα θα ενταθεί έτι περαιτέρω η στυγνότητα και η αδιαλλαξία του κατοχικού κράτους - δυνάστη.
Άλλωστε ο Μοσχοβισί, με αφοπλιστική ειλικρίνεια έναντι όλων των άλλων, προσδιόρισε πως η όποια λύση "αποσκοπεί στην επαναφορά της εμπιστοσύνης στη βιωσιμότητά του χρέους" (σχ. δήλωση στις 28/11/2016).
Τρίτον: Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση, θα σπεύσουν να στοιχηθούν πίσω από την όποια λύση (ή μη λύση), διότι έχουν προκαταβολικά ενστερνιστεί την αντίληψη πως, όποια συμφέροντα κι αν είναι κυρίαρχα κάθε φορά, αυτοί θα τα στηρίζουν αρκούμενοι στον προσεταιρισμό πολιτικών και εκλογικών ωφελημάτων αποκλειστικά και μόνο, και πέραν αυτού... ουδέν.
Και βεβαίως υπάρχει και η ωμή πραγματικότητα, που εμπεριέχεται στις παρακάτω διαπιστώσεις:
Πρώτον: Η αναγνώριση του χρέους ως εργαλείο επιβολής της κατοχής και ως άλλοθι για την αφαίμαξη του πραγματικού εθνικού πλούτου, είναι δεδομένη και φέρει την υπογραφή των πρωταγωνιστών της δουλοπρέπειας.
Δεύτερον: Η αποδοχή της όποιας λύσης που υπαγορεύεται ως απότοκος της αναγνώρισης, αναγορεύει σε μονόδρομο το κυνήγι των αιματοβαμμένων πρωτογενών πλεονασμάτων. Δηλαδή την περαιτέρω ενίσχυση των πολιτικών της δυστυχίας και της γενικευμένης κοινωνικής εξαθλίωσης.
Ερώτηση: Θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά;;;
Απάντηση: Οχι δε θα μπορούσαν. Και δε θα μπορούσαν για εντελώς συγκεκριμένους λόγους. Ποιοί είναι αυτοί οι λόγοι;
Πρώτον: Αποδοχή της υποχρέωσης αποπληρωμής σημαίνει μοιραία κυνηγητό για πρωτογενή πλεονάσματα.
Δεύτερον: Πρωτογενή πλεονάσματα σε συνθήκες κατευθυνόμενου αναπτυξιακού βούρκου, σημαίνει, επέκταση της δολοφονικής φορολογίας των πολιτών.
Τρίτον: Επέκταση της δολοφονικής φορολογίας σε συνθήκες αδυναμίας εξυπηρέτησης της, σημαίνει νομιμοποίηση της δόλιας επιλογής της κατοχικής δήμευσης των περιουσιών.
Τέταρτον: Κυνηγητό πρωτογενών πλεονασμάτων, σημαίνει επίσης καθολική αποδόμηση του συνόλου των ήδη ακριβοπληρωμένων κοινωνικών παροχών.
Εν κατακλείδι...
Κουμπαράς δεν μπορεί να προκύψει με ΑΕΠ που δε διαθέτει κανενός είδους δυναμική να καταγράψει νούμερα. Και στην πατρίδα μας φρόντισαν - γιατί έτσι ήθελαν - το ΑΕΠ να συρρικνωθεί δραματικά και να καθηλωθεί στα επίπεδα συρρίκνωσης μιας πολλαπλά υπανάπτυκτης χώρας.
Κουμπαράς δεν μπορεί να προκύψει με ΑΕΠ που δε διαθέτει κανενός είδους δυναμική να καταγράψει νούμερα. Και στην πατρίδα μας φρόντισαν - γιατί έτσι ήθελαν - το ΑΕΠ να συρρικνωθεί δραματικά και να καθηλωθεί στα επίπεδα συρρίκνωσης μιας πολλαπλά υπανάπτυκτης χώρας.
Τι σημαίνει καθηλωμένο ΑΕΠ;;;
Σημαίνει καθολική απενεργοποίηση των μηχανισμών παραγωγής εισοδήματος, δηλαδή αποθέματος δηλαδή "ΘΕΤΙΚΟΥ" πλούτου.
Σημαίνει καθολική απενεργοποίηση των μηχανισμών παραγωγής εισοδήματος, δηλαδή αποθέματος δηλαδή "ΘΕΤΙΚΟΥ" πλούτου.
Και πολύ απλά όταν αυτός ο μηχανισμός έχει απενεργοποιηθεί - αχρηστευτεί, τότε το μόνο που μένει να υπερφορολογηθεί είναι το αίμα των ανθρώπων.
Γιατί λοιπόν καταφεύγουν σε ανεξέλεγκτες τυμπανοκρουσίες συζητώντας για την όποια διευθέτηση επιχειρηθεί στο ζήτημα του χρέους;;; Ο λόγος είναι απλός:
Πρώτον γιατί απούσης της επιθετικής και εθνικά φιλόδοξης στρατηγικής, το να υποδέχεσαι με τυμπανοκρουσίες την ήττα, είναι πρακτική συνυφασμένη με το DNA της δουλοπρέπειας.
Δεύτερον γιατί αυτό που επιχειρείται γι ακόμη μια φορά είναι ο γενικευμένος κοινωνικός ευνουχισμός, μέσα απο τον οποίο επιδιώκεται όλοι εμείς, ενώ είμαστε τα πραγματικά θύματα των εγκληματικών τους επιλογών, να χειροκροτήσουμε μαζί με τους δολοφόνους μας, τη λύση που επέλεξαν με στόχο τον αφανισμό μας. Θα το επιτρέψουμε;;;
Ο Κ. Κυριακόπουλος είναι μέλος της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού του Ε.ΠΑ.Μ.
http://www.epamhellas.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου