Στάσου, ηρέμησε, διώξε για λίγο τις φοβίες σου και σκέψου.

 Αντιλαμβάνεσαι πόσο εύκολο είναι να τους ρίξουμε; Φαντάσου ότι μπορείς μέσα σε έναν ή δυο μήνες να έχεις γλυτώσει από τα χρέη τη εφορίας και των τραπεζών, να έχεις γλυτώσει από την ανεργία και τα μεροκάματα πείνας σε δουλειές χωρίς μέλλον. Να γιορτάζεις τον λυτρωμό της χώρας σου σ’ ένα γλέντι ατόφια ελληνικό και τρικούβερτο. Το φαντάζεσαι;
Μην ανησυχείς για τους άλλους. Να ανησυχείς μόνο για τον εαυτό σου. Αυτός είναι πάντα ο αδύναμος κρίκος. Τι είναι ένα με δυο μήνες; Δεν μπορείς να αντέξεις ένα με δυο μήνες, όταν υπομένεις την κόλαση επί τρία συναπτά χρόνια κι όταν σε περιμένει ο όλεθρος το επόμενο διάστημα αν κάτσεις με σταυρωμένα χέρια; Τι φοβάσαι; Τα χημικά, οι πραιτοριανοί και οι προβοκάτορες του καθεστώτος δεν μπορούν να σου κάνουν τίποτε όταν τόσα σχολεία, νοσοκομεία, υπηρεσίες και επιχειρήσεις θα βρίσκονται υπό λειτουργική κατάληψη και θα αποτελούν τα κέντρα του αγώνα για ολόκληρη την κοινωνία.

Έλα, ας τους τελειώνουμε μια και καλή. Όλους τους. Η χώρα και η ζωή μας ανήκει δικαιωματικά. Δεν μας την παραχωρεί κανείς τους. Την κερδίζουμε μόνοι μας, με το θάρρος, τον αγώνα και τη δουλειά μας. Δεν είμαστε εμείς τα παράσιτα. Αυτοί είναι. Ήρθε η ώρα να τους ξεφορτωθούμε γιατί το δέντρο της κοινωνίας οφείλει πάντα να θάλλει ολοζώντανο, καταπράσινο και γεμάτο με ολόφρεσκους καρπούς.

Δ. Καζάκης