Posted on
Από την Αδέσμευτη Γνώμη: Η εφημερίδα των απεργών δημοσιογράφων
Το 50 π.Χ., όλη η Γαλατία είχε πέσει στα χέρια των Ρωμαίων… εκτός από τους κατοίκους ενός μικρού χωριού της Αρμορικής. Οι κάτοικοί του αντιστέκονταν στους Ρωμαίους χάρη στις υπερφυσικές δυνάμεις των μαγικών φίλτρων του Πανοραμίξ. Ολες οι προσπάθειες του Ιούλιου Καίσαρα να υποτάξει το χωριό απέτυχαν. Το γαλατικό χωριό παρέμεινε ελεύθερο για να εμπνέει τους αγώνες των αν- θρώπων, αποδεικνύοντας ότι η ου- τοπία μπορεί να είναι και μια στιγμή του παρόντος. Πολλούς αιώνες μετά, στον 3ο χρόνο μετά Μνημόνιο, 600 χιλιόμετρα βορειοανατολικά, αναβιώνουν ο θρύλος του Αστερίξ με το μύθο του Μίδα, εκεί όπου οι απόγονοι των Γαλατών παλεύουν ενάντια στους χρυσοθήρες, στη Χαλκιδική.
Εκεί, στη γενέτειρα του Αριστοτέλη, διασταυρώνεται η άποψη του φιλοσόφου περί ηθικής με το δίλημμα του Μπαντιού για την ηθική της αγοράς, που ακυρώνει κάθε προοπτική χειραφέτησης και την ηθική της αλήθειας ως απελευθερωτικής δύναμης. Αγνοώντας τα παθήματα του Μίδα για μια ευχή που μετατράπηκε σε κατάρα, οι σύγχρονοι βασιλιάδες στη Χαλκιδική ζητούν την ίδια ακριβώς χάρη από το θεό Διόνυσο, στο σύγχρονό του κατάλυμα στο μέγαρο Μαξίμου, ό,τι πιάνουν, βουνά, δάση, νερά (αναλώσιμα είδη στη ρητορική της ανάπτυξης), να μετατρέπονται σε χρυσό. Μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι μύθος, αλλά η πραγματική ιστορία μιας περιοχής όπου τα βουνά είναι τρυπημένα, τις λίμνες τις αποκαλούν χαβούζες, οι θάλασσες βάφονται κόκκινες και στα καφενεία αντηχεί η βραχνάδα των παλιών μεταλλωρύχων.
Η ιστορία της Χαλκιδικής είναι συνδεδεμένη με τη μεταλλευτική δραστηριότητα. Αυτή χρη- ματοδότησε το μακεδονικό βασίλειο και τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τους φόρους στο σουλτάνο, τα κέρδη του Μποδοσάκη μεταπολεμικά. Οι μνήμες των προσφύγων από τη Μικρά Ασία, τα φαντάσματα αυτών που χάθηκαν σε εργατικά ατυ- χήματα, το πείσμα της απεργίας του 1977 στοίχειωσαν τα μεταλλεία. Κι ύστερα ήρθε η TVX και έφυγε εγκαταλείποντας παντού ανεξέλεγκτες αποθέσεις τοξικών και απλήρωτους εργαζόμενους. Οι Καναδοί επέστρεψαν με τους Ελληνες φίλους τους και εγκαταστάθηκαν στον Κάκκαβο για να μετατρέψουν το αρχέγονο δάσος σ’ ένα απέραντο νεκροταφείο χρυ- σού και να καταστρέψουν όσα δεν μπόρεσαν να καταστρέψουν ούτε οι ναπάλμ στον Εμφύλιο.
Το βουνό των ανταρτών όμως κουβαλάει τη μνήμη της αντίστασης. Οι λεγεώνες του Ιούλιου Δένδια έπιασαν δύο αιχμαλώτους αλλά το γαλατικό χωριό συνεχίζει να αντιστέκεται στη δημοκρατία του Ελντορά- ντο. Η σιωπή είναι χρυσός λένε. Στην Ιερισσό η σιωπή έσπασε. Εγινε κραυγή ζωής. Ενάντια στην πολιορκία, την εισβολή, τη φυλάκιση… ενάντια στην έρημο που τους επέβαλαν ως πεπρωμένο. Το μήνυμα της Ιερισσού αντηχεί σε όλη τη χώρα, γιατί είναι συνάμα πρόταση για παραγωγική ανασυγκρότηση ενταγμένη σ’ ένα πλαίσιο περιβαλλοντικής και πολιτιστικής κληρονομιάς και διάβημα χειραφέτησης.
Από την Αδέσμευτη Γνώμη: Η εφημερίδα των απεργών δημοσιογράφων
Το 50 π.Χ., όλη η Γαλατία είχε πέσει στα χέρια των Ρωμαίων… εκτός από τους κατοίκους ενός μικρού χωριού της Αρμορικής. Οι κάτοικοί του αντιστέκονταν στους Ρωμαίους χάρη στις υπερφυσικές δυνάμεις των μαγικών φίλτρων του Πανοραμίξ. Ολες οι προσπάθειες του Ιούλιου Καίσαρα να υποτάξει το χωριό απέτυχαν. Το γαλατικό χωριό παρέμεινε ελεύθερο για να εμπνέει τους αγώνες των αν- θρώπων, αποδεικνύοντας ότι η ου- τοπία μπορεί να είναι και μια στιγμή του παρόντος. Πολλούς αιώνες μετά, στον 3ο χρόνο μετά Μνημόνιο, 600 χιλιόμετρα βορειοανατολικά, αναβιώνουν ο θρύλος του Αστερίξ με το μύθο του Μίδα, εκεί όπου οι απόγονοι των Γαλατών παλεύουν ενάντια στους χρυσοθήρες, στη Χαλκιδική.
Εκεί, στη γενέτειρα του Αριστοτέλη, διασταυρώνεται η άποψη του φιλοσόφου περί ηθικής με το δίλημμα του Μπαντιού για την ηθική της αγοράς, που ακυρώνει κάθε προοπτική χειραφέτησης και την ηθική της αλήθειας ως απελευθερωτικής δύναμης. Αγνοώντας τα παθήματα του Μίδα για μια ευχή που μετατράπηκε σε κατάρα, οι σύγχρονοι βασιλιάδες στη Χαλκιδική ζητούν την ίδια ακριβώς χάρη από το θεό Διόνυσο, στο σύγχρονό του κατάλυμα στο μέγαρο Μαξίμου, ό,τι πιάνουν, βουνά, δάση, νερά (αναλώσιμα είδη στη ρητορική της ανάπτυξης), να μετατρέπονται σε χρυσό. Μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι μύθος, αλλά η πραγματική ιστορία μιας περιοχής όπου τα βουνά είναι τρυπημένα, τις λίμνες τις αποκαλούν χαβούζες, οι θάλασσες βάφονται κόκκινες και στα καφενεία αντηχεί η βραχνάδα των παλιών μεταλλωρύχων.
Η ιστορία της Χαλκιδικής είναι συνδεδεμένη με τη μεταλλευτική δραστηριότητα. Αυτή χρη- ματοδότησε το μακεδονικό βασίλειο και τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τους φόρους στο σουλτάνο, τα κέρδη του Μποδοσάκη μεταπολεμικά. Οι μνήμες των προσφύγων από τη Μικρά Ασία, τα φαντάσματα αυτών που χάθηκαν σε εργατικά ατυ- χήματα, το πείσμα της απεργίας του 1977 στοίχειωσαν τα μεταλλεία. Κι ύστερα ήρθε η TVX και έφυγε εγκαταλείποντας παντού ανεξέλεγκτες αποθέσεις τοξικών και απλήρωτους εργαζόμενους. Οι Καναδοί επέστρεψαν με τους Ελληνες φίλους τους και εγκαταστάθηκαν στον Κάκκαβο για να μετατρέψουν το αρχέγονο δάσος σ’ ένα απέραντο νεκροταφείο χρυ- σού και να καταστρέψουν όσα δεν μπόρεσαν να καταστρέψουν ούτε οι ναπάλμ στον Εμφύλιο.
Το βουνό των ανταρτών όμως κουβαλάει τη μνήμη της αντίστασης. Οι λεγεώνες του Ιούλιου Δένδια έπιασαν δύο αιχμαλώτους αλλά το γαλατικό χωριό συνεχίζει να αντιστέκεται στη δημοκρατία του Ελντορά- ντο. Η σιωπή είναι χρυσός λένε. Στην Ιερισσό η σιωπή έσπασε. Εγινε κραυγή ζωής. Ενάντια στην πολιορκία, την εισβολή, τη φυλάκιση… ενάντια στην έρημο που τους επέβαλαν ως πεπρωμένο. Το μήνυμα της Ιερισσού αντηχεί σε όλη τη χώρα, γιατί είναι συνάμα πρόταση για παραγωγική ανασυγκρότηση ενταγμένη σ’ ένα πλαίσιο περιβαλλοντικής και πολιτιστικής κληρονομιάς και διάβημα χειραφέτησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου