ΕΡΤ: Το χρονικό μιας μάχης που … δεν χάθηκε !!

  Γράφει ο Κώστας Γιαννιώτης

Μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου , που γράφτηκε στο πόδι, και περιφερόταν από υπουργό σε υπουργό για υπογραφή, ήταν αρκετή, κατά την άποψη των ‘’κυβερνώντων’’, για να δοθεί η διαταγή αφανισμού της ΕΡΤ από προσώπου Ελλάδας.

Ήταν Τρίτη, 11 Ιουνίου 2013, στις 2.00 περίπου το μεσημέρι.

Στις 4.00, το απόγευμα της ίδιας μέρας ειδοποιούνται τα μέλη του ΕΠΑΜ για έκτακτη κινητοποίηση και συγκέντρωση στην πλατεία Αγ. Παρασκευής, με στόχο τη στήριξη των  εργαζομένων  της ΕΡΤ, που είχαν αποφασίσει    κ α τ ά λ η ψ η  του ραδιοτηλεοπτικού μεγάρου.

Μετά από μία περίπου ώρα, ξεκινούσε πολυάριθμη πορεία των μελών του ΕΠΑΜ προς την ΕΡΤ, και σε λίγη ώρα , το προαύλιο και οι κεντρικές πύλες του ραδιομέγαρου μοιάζουν να έχουν καταληφθεί από τις σημαίες και τα πανό του ΕΠΑΜ, που κυριαρχούν στη λαοθάλασσα που πύκνωνε ώρα την ώρα.

Κόσμος μπαινόβγαινε στο ραδιομέγαρο, ανεξέλεγκτα. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή φάνηκε η ικανότητα και η ετοιμότητα του Μετώπου.

Την ώρα που κατέφταναν οι κομματικοί ‘’στρατοί’’ για τη γνωστή παρέλασή τους μπροστά από τις κάμερες, και οι κάθε είδους και χρώματος, κομματικοί ταγοί, έβρισκαν ευκαιρία για βαρύγδουπες ‘’επαναστατικές’’ κορόνες, τα στελέχη του ΕΠΑΜ -  με μπροστάρη το γ.γ. του Μετώπου Δημ. Καζάκη – προσπαθούν να έρθουν σε επαφή με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ και να συντονιστούν μαζί τους.

Μέσα σε λίγη ώρα, μια μικρή ομάδα εργαζομένων, με προτροπή του ΕΠΑΜ, καλεί από τα μικρόφωνα τους εργαζόμενους να κινητοποιηθούν άμεσα για τη δημιουργία επιτροπής αγώνα, που στόχο θα έχει να συντονίσει όλους τους εργαζόμενους , στην προσπάθεια δημιουργίας περιφρούρησης του χώρου και των εγκαταστάσεων της ΕΡΤ και τον προγραμματισμό της παραπέρα στάσης των εργαζομένων.

Έτσι και έγινε.

Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, - παρακάμπτοντας τις ηγεσίες των σωματείων τους που, στην πλειοψηφίας τους,  παρακολουθούσαν ‘’από μακριά’’ την εξέλιξη των γεγονότων - έστησαν τη συντονιστική τους επιτροπή  αγώνα,… ‘’ υπό την αίρεση των γενικών συνελεύσεων των εργαζομένων’’.

Σε συζητήσεις με τους εργαζόμενους της επιτροπής , τους τονίσαμε ότι η κατάληψη πρέπει να είναι  λ ε ι τ ο υ ρ γ ι κ ή και ότι το πρόγραμμα της τηλεόρασης θα πρέπει να συνεχιστεί απρόσκοπτα, αλλά υπό μια βασική προϋπόθεση : Να μετατραπεί σε απεργιακό πρόγραμμα , με άνοιγμα των καμερών στην κοινωνία και τα προβλήματά της. Να επεκτείνουν τα αιτήματά τους σε θέματα δημοκρατίας και εθνικής ανεξαρτησίας ώστε να ταυτιστούν με τις προσδοκίες του λαού που συγκεντρώνεται για την υποστήριξή τους. Τους εξηγήσαμε ότι η στήριξή μας και η ενεργή συμπαράστασή μας δεν είχε στόχο την apriori λειτουργία της καθεστωτικής ΕΡΤ , αλλά μιας τηλεόρασης ‘’ανοιχτής’’ στα τεράστια και κρίσιμα , για την επιβίωση του λαού, προβλήματα που σώρευσαν στην πατρίδα μας οι κατοχικές κυβερνήσεις.

Σε συζητήσεις μας , τους διασαφηνίσαμε ότι ‘’δεν ήρθαμε να συμπαρασταθούμε, σαν πενθούντες συγγενείς, στο μνημόσυνο της ΕΡΤ , αλλά για να συμπράξουμε στην προσπάθεια να περάσει η τηλεόραση στα χέρια των εργαζομένων και του λαού’’. Τους τονίσαμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου που κατέφτανε από όλα τα σημεία της Αθήνας, ερχόταν με την ελπίδα και την απαίτηση να γίνει η ΕΡΤ , επιτέλους , το σύμβολο της δικής του φωνής, το σύμβολο της ενότητάς του και της αντίστασής του. Ότι δεν ερχόταν να υπερασπιστεί το ‘’δικαίωμα’’ του κάθε καρεκλοκένταυρου δημοσιογραφίσκου και του κάθε κομματόσκυλου - παραγοντίσκου να μπαινοβγαίνει στα ‘’παράθυρα’’ της οθόνης, προωθώντας την κυβερνητική και κομματική αποπροσανατολιστική προπαγάνδα του. Τους εξηγήσαμε πως αν συνεχιστεί η παρέλαση των κάθε λογής ‘’επώνυμων’’ κομματικών – κυβέρνησης και αντιπολίτευσης -  και των πολύχρωμων  υπερασπιστών της ‘’νομιμότητας’’ των κατοχικών δυνάμεων, ο αγώνας τους θα εκφυλιστεί  σε στενά συντεχνιακά πλαίσια αιτημάτων, κάτι που δεν ενδιαφέρει την κοινωνία και, κατά συνέπεια, θα σπρώξει τον κόσμο να τους εγκαταλείψει.

Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι το ΕΠΑΜ δεν μπήκε σ` αυτή τη μάχη με την αυταπάτη ότι οι παράγοντες και οι παραγοντίσκοι της ΕΡΤ , το δημοσιογραφικό μεγαλοκατεστημένο και οι κομματικοί εγκάθετοι των σωματείων, θα άφηναν τα όπλα και θα υποχωρούσαν εύκολα. Γι` αυτό και προειδοποιήσαμε τους εργαζόμενους ότι πρέπει να τους απομονώσουν και να μετατρέψουν την ΕΡΤ σε προπύργιο εθνικής  ενότητας και αντίστασης του λαού. Το θεωρούσαμε αναγκαίο, μπροστά  στις εντεινόμενες κυβερνητικές πιέσεις και απειλές, καθώς και τους συνεχιζόμενους ψιθύρους για ‘’βόλεμα’’ των εργαζομένων, στο νέο σχήμα που θα δημιουργούσαν, με στόχο τον αποπροσανατολισμό και τη διάσπαση.

Γνωρίζαμε ότι αυτή την κρίσιμη στιγμή δινόταν μάχη ανάμεσα στους αγνούς αγωνιστές εργαζόμενους και στους ‘’ψιθυριστές’’ βολεμένους.

Σε αντίθεση με την επαρχία, όπου όλοι οι σταθμοί της ΕΡΤ, με τη συμπαράσταση των ΕΠΑΜιτών, ήταν σε λειτουργία και έμεναν ανοιχτοί στο λαό και τα πραγματικά του προβλήματα, στα κεντρικά στούντιο της Αθήνας η παρέλαση των κομματικών συρφετών …. καλά κρατούσε.

Την ίδια στιγμή η πέμπτη φάλαγγα με  ‘’ψιθύρους’’ , υποσχέσεις ή και απειλές δούλευε εντατικά. Το καθεστωτικό κατεστημένο, που εκφραζόταν από όλο το κοινοβουλευτικό φάσμα, του περίφημου …. ‘’συνταγματικού τόξου’’ , έδινε μάχη επιβίωσης και συνεχώς ενάλλασσε  τις προβοκατόρικες φήμες.

Από τη μια ότι το ζήτημα ….. ‘’θα έχει αίσιο τέλος για τους εργαζόμενους’’!!!!!

Από την άλλη ότι ….. ‘’θα κάνουν επίθεση τα ΜΑΤ και θα χυθεί αίμα’’!!!!! Κάθε λίγο και λιγάκι διάνθιζαν την προβοκατόρικη στάση τους  με τη φημολογία ότι ….. ‘’επίκειται επίθεση των …. αναρχικών’’ !!!!

Κύριος στόχος τους ήταν να σπάσουν το ηθικό των εργαζομένων και του κόσμου .

Η ψύχραιμη και σταθερή στάση του ΕΠΑΜ συγκρατούσε τη ροή των γεγονότων στην πραγματική και φυσιολογική τους διάσταση.  Το ένστικτο των εργαζομένων και η πραγματικότητα που έβλεπαν, άρχισε να χτίζει δεσμούς γερούς μεταξύ αυτών και του ΕΠΑΜ το οποίο αποδέχτηκαν αμέσως σαν σύμμαχο και συναγωνιστή τους , στη δύσκολη αυτή ώρα. Μας ζήτησαν την αρωγή μας στο συντονισμό και την επάνδρωση της περιφρούρησης. Η ανταπόκριση του Μετώπου ήταν άμεση και …. ‘’συγκινητική’’ – κατά τα λεγόμενα των ίδιων των εργαζομένων.

Τα μέλη και τα στελέχη του ΕΠΑΜ, στην κρίσιμη αυτή στιγμή, έδειξαν την αφοσίωση και την προσήλωσή τους στις αρχές του Μετώπου. Ανταποκρινόμενα στο αίτημα των εργαζομένων, ανέλαβαν τη στελέχωση της περιφρούρησης όλου του χώρου της ΕΡΤ. Η ανταπόκριση αυτή έφτασε στα όρια της αυταπάρνησης, αφού μέσα από 4ωρες, 8ωρες και, για πολλούς ….. 12ωρες βάρδιες – με λίγο πρόχειρο φαγητό και νερό από το κυλικείο της ΕΡΤ – τα μέλη και τα στελέχη του ΕΠΑΜ κατάφεραν να ισχυροποιήσουν στο έπακρο τους δεσμούς φιλίας, εμπιστοσύνης και συναγωνιστικότητας με τους εργαζόμενους - καταληψίες και να διατηρήσουν ανέπαφη την περιουσία του ελληνικού λαού από οποιεσδήποτε προβοκάτσιες.

Η συνεργασία, η εκτίμηση και η εμπιστοσύνη, μεταξύ των εργαζομένων και του Μετώπου, έφτασε σε τέτοιο βαθμό που ήταν αρκετή η επίδειξη της  ‘’ταυτότητας’’ του ΕΠΑΜ, από τα μέλη του,  για να κυκλοφορούν ελεύθερα σε οποιοδήποτε χώρο της ΕΡΤ.

Μέσα σε κλίμα έντασης και σωματικής εξουθένωσης, μέσα από συνεδριάσεις της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ, που γίνονταν, εκτάκτως, σε κάποιο από τα γραφεία του προσωπικού ή σε κάποια γωνιά του κυλικείου , εξεταζόταν κάθε λίγο η κατάσταση και παίρνονταν αποφάσεις. Όλες, όμως, κάτω από την αίρεση και την έγκριση των ίδιων των εργαζομένων της ΕΡΤ. Ούτε για μια στιγμή, το ΕΠΑΜ, δεν διανοήθηκε να κινηθεί και να δράσει για λογαριασμό των εργαζομένων, χωρίς την σύμφωνη γνώμη τους , ή χωρίς αυτούς.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, από την πρώτη κιόλας μέρα, το ΕΠΑΜ απευθύνθηκε και σε άλλες κοινωνικές συλλογικότητες και κινήματα ζητώντας τη συμβολή τους στην όλη προσπάθεια, με σκοπό την ανάπτυξη της, όσο το δυνατόν πιο πλατιάς, αλληλεγγύης προς τους αγωνιζόμενους της ΕΡΤ. Στην προσπάθειά μας αυτή βρήκαμε ανταπόκριση, και οι δυνάμεις του ΕΠΑΜ ενισχύθηκαν από συναγωνιστές του ‘’ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ’’ και από κάποια μέλη του ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Οι ρυθμοί και η ένταση των γεγονότων έφταναν, μέρα με τη μέρα, στα όρια της ανθρώπινης αντοχής για τα μέλη του ΕΠΑΜ. Κι όμως. Κανένα παράπονο, καμιά υπερβολή, καμιά υποχώρηση από την κοινή προσπάθεια. Ούτε η κούραση, ούτε η νύστα, ούτε η ορθοστασία, ούτε η πείνα – λόγω έλλειψης χρόνου – στάθηκαν ικανές αιτίες να μειωθεί η επαγρύπνηση και η αγωνιστικότητα των μελών του Μετώπου.

Ενώ έτσι διαμορφωνόταν η κατάσταση, φτάσαμε στην Κυριακή 16 Ιουνίου (6^η μέρα συνεχούς παρουσίας μας στο κτήριο της ΕΡΤ). Στις 9.00, το βράδυ της ίδιας μέρας, διαπιστώσαμε ότι από κάποια πίσω πόρτα των εγκαταστάσεων του ραδιομεγάρου, που ήταν στην ευθύνη της περιφρούρησης των εργαζομένων της ΕΡΤ, κατάφεραν να μπουν κρυφά στο κτήριο – και στη συνέχεια να εγκατασταθούν στα κεντρικά στούντιο – η κ. Στάη, συνοδευόμενη από άτομα του δημοσιογραφικού κατεστημένου και άλλους ‘’προσκεκλημένους’’ της κυρίας.

Η εμφάνισή της στις οθόνες προκάλεσε αναταραχή μεταξύ της πλειοψηφίας των εργαζομένων και την έκρηξη οργής του προέδρου της ΠΟΣΠΕΡΤ, που προσπάθησε να διακόψει την εκπομπή, αλλά χωρίς επιτυχία, αφού εμποδίστηκε βίαια και προπηλακίστηκε από κομματικούς εγκάθετους συνδικαλιστές και δημοσιογράφους.

Στο γεγονός αυτό, προστέθηκαν - την ίδια χρονική στιγμή - και συγκεκριμένες,  σκόπιμες ενέργειες κάποιων, που, ενώ δήλωναν αγωνιστές συλλογικοτήτων, έκαναν σκοπό τους να προωθήσουν την προβολή τους σπάζοντας τους κανόνες της περιφρούρησης, που με τόσο κόπο και αγωνία είχε καταφέρει να στήσει το ΕΠΑΜ. Αυτό οδήγησε σε έκτακτη σύσκεψη των στελεχών του Μετώπου, στη διάρκεια της οποίας διαπιστώθηκε ότι κάποιοι από τους εργαζόμενους, που είχαν αναλάβει την περιφρούρηση των συγκεκριμένων χώρων, δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους, είτε από αδιαφορία, είτε εσκεμμένα και για συγκεκριμένες σκοπιμότητες.

Αυτή η διαπίστωση, οδήγησε στην απόφαση να ειδοποιήσουμε τους εργαζόμενους ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες, που δημιούργησαν κάποιοι, ήταν θέμα χρόνου η είσοδος προβοκατόρων στο κτήριο, που θα άφηνε έκθετους τους εργαζόμενους – στο σύνολό τους – αλλά και το ΕΠΑΜ. Εξηγήθηκε στους εργαζόμενους ότι το Μέτωπο δεν ήταν διατεθειμένο να αφήσει εκτεθειμένα τα μέλη του σε οποιουδήποτε είδους προβοκατόρικες ενέργειες και ότι , για το λόγο αυτό, θα αποχωρήσει από το εσωτερικό του κτηρίου, παραδίδοντας την περιφρούρησή του στους ίδιους τους εργαζόμενους.

Όπως και έγινε.

Στις 9.45, το βράδυ της Κυριακής 16/6, το ΕΠΑΜ ανακάλεσε όλα τα μέλη του από τα διάφορα σημεία περιφρούρησης  και αποχώρησε από το κτήριο της ΕΡΤ, παραδίδοντας την ευθύνη της συνολικής περιφρούρησης του χώρου στους ίδιους τους εργαζόμενους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι την ώρα της αποχώρησής μας από το εσωτερικό του κτηρίου, οι αντιδράσεις των εργαζομένων ήταν, τουλάχιστον, συγκινητικές. Από τη μια έδειχναν την έντονη ανησυχία τους για τις παραπέρα εξελίξεις εξ αιτίας της αποχώρησής μας, και από την άλλη τη βαθιά τους εκτίμηση για την προσφορά του ΕΠΑΜ. Διακρίναμε ανθρώπους με δακρυσμένα μάτια να μας σφίγγουν το χέρι ευχαριστώντας μας και με την υπόσχεση πως …. ‘’σύντομα θα τα ξαναπούμε !! ’’

Το ΕΠΑΜ αποχώρησε από το εσωτερικό του κτηρίου με το κεφάλι ψηλά και αφήνοντας πίσω του ισχυρούς , και ίσως ακατάλυτους , δεσμούς αγώνα με εκατοντάδες εργαζόμενους στο ραδιομέγαρο. Δεσμούς που χτίστηκαν στο κοινό ξενύχτι, στην κοινή ελπίδα, στον καθημερινό εξαήμερο εξαντλητικό αγώνα. Χέρι το χέρι, ματιά τη ματιά, λόγο το λόγο, πέρα από φανφάρες και μικροκομματικές πασαρέλες, δέσαμε στην πράξη, τη σχέση του Μετώπου με την κοινωνία, τις δύσκολες εκείνες ώρες.

Τούτη  τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, το Μέτωπο εξακολουθεί να είναι στο πλάι των εργαζομένων της ΕΡΤ. Παραμένει δίπλα τους. Έξω από το κτήριο αλλά στο χώρο τους.

Ένα είναι σίγουρο. Ότι, ακόμα κι αν χαθεί αυτή η μάχη, το κέρδος για την κοινωνία και το λαϊκό κίνημα θα είναι και θα παραμείνει μεγάλο. Θα αξιοποιηθεί ακόμα πιο πολύ στην επόμενη μάχη , που σίγουρα δε θα αργήσει. Θα αποτελεί μια εμπειρία ζωτικής σημασίας για τα μέλη του ΕΠΑΜ , αλλά και για τους εργαζόμενους.

Τα μέλη του ΕΠΑΜ θα βγουν  απ` αυτή τη μάχη με ατσαλωμένη την πίστη                                   τους στις αρχές του Μετώπου, μέσα από έναν αγώνα που απέδειξε στην πράξη αυτό που θέσαμε σαν αρχή και διακήρυξή μας:  Ότι δε θέλουμε να ηγηθούμε της κοινωνίας και να την καθοδηγήσουμε, αλλά να συνεγείρουμε την κοινωνία να οργανώσει η ίδια την πάλη της ενάντια στο κατοχικό καθεστώς , και μέχρι να πάρει η ίδια την ηγεσία του τόπου στα χέρια της, εμείς θα είμαστε στρατευμένοι στο πλάι της , ώμο με ώμο, με τον κάθε πατριώτη, τον κάθε άνθρωπο του λαού, χωρίς διαχωρισμούς και κομματικές ή ιδεολογικές παρωπίδες.

Οι εργαζόμενοι, από την πλευρά τους, είδαν τους πραγματικούς συμμάχους τους, που με τη βοήθειά τους άρχισαν να αντιλαμβάνονται και να συνειδητοποιούν τη δύναμη που έχουν. Ότι οι ίδιοι - και μόνο αυτοί – μπορούν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, και κανένας άλλος για λογαριασμό τους.  Άρχισαν να διακρίνουν τους πραγματικούς φίλους και συμμάχους που δε ζητούν ανταλλάγματα για την προσφορά τους , και να τους ξεχωρίζουν από τους πρώην … ‘’φίλους’’ που ζητούσαν από τους εργαζόμενους να καθίσουν ήσυχοι στο σπίτι τους και να αφήσουν ‘’αυτούς’’ να λύσουν τα προβλήματά τους.

Κι αν πάψει ο αχός της μάχης , κάνοντας τον απολογισμό μας , σαν καλοί στρατιώτες , θα πρέπει να καταλάβουμε ότι από τη στιγμή που δώσαμε τη μάχη, δεν ηττηθήκαμε. Ηττημένος είναι αυτός που το αποδέχεται εκ των προτέρων και δε δίνει καμιά μάχη. Στην προκειμένη περίπτωση, της ΕΡΤ, τίποτε δεν πήγε χαμένο. Κάθε νέα εμπειρία είναι και μια νίκη. Είναι κομμάτι του θεμέλιου πάνω στο οποίο θα δοθεί η τελική μάχη. Στην προκειμένη περίπτωση πολλοί ένιωσαν τι είναι αυτό που το ΕΠΑΜ ονομάζει ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ, σαν προπομπός της τελικής μάχης , της ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ, μέχρι την τελική νίκη και την απελευθέρωση του τόπου μας.