Γράφει ο Δημήτρης Καζάκης
Μια κουβέντα για όλους αυτούς, ή αυτές που μας τα έχουν πρήξει με επαναστάσεις δια του διαδικτύου, που μας λένε ότι δεν βλέπουν "επαναστατικές πράξεις", που κυνηγάνε κάθε τυχάρπαστη ενέργεια με διαδικτυακό κουρνιαχτό, όπως Μάραθον 13, Διόσμος 14, κοκ. Που διάολο ήσασταν αυτές τις ημέρες; Που είσασταν όλοι εσείς που ονειρεύεστε την επανάληψη του Συντάγματος, όταν επί μια εβδομάδα οι εργαζόμενοι καλούσαν διαρκώς τον κόσμο και ο κόσμος ανταποκρινόταν κατά δεκάδες χιλιάδες;
Όλοι εσείς που κάθε τρεις και λίγο καλείτε - δια του διαδικτύου - τον κόσμο στο Σύνταγμα και μετά λοιδορείτε τον λαό ότι δεν ανταποκρίνεται, που στο διάολο ήσασταν όταν κατά δεκάδες χιλιάδες ο απλός κόσμος πήγαινε στην ΕΡΤ με την ελπίδα να λειτουργήσει σαν θρυαλλίδα ενός γενικότερου ξεσηκωμού; Δεν είδαμε κανέναν. Είδαμε πολλές δεκάδες απλούς πολίτες να ζητούν να συμμετάσχουν ενεργά στην κατάληψη, αλλά κανέναν απ' όλους αυτούς που περιδιαβαίνουν στο διαδίκτυο επικεφαλής ή οπαδοί κάποιου εικονικού "κινήματος", η κόμματος που πρεσβεύει δήθεν την "σωτηρία" της Ελλάδας. Όλοι τους άφαντοι.
Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, κάποιοι από εσάς κάνατε όντως την βολτούλα σας. Ήρθατε, φάγατε κάνα βρώμικο, περιδιαβήκατε τον χώρο της κατάληψης, προσπαθήσατε να βρείτε τρόπο να βγείτε σε κανένα πλατό και τελικά καταλήξατε σε κάποια καφετέρια να διηγείστε την τρομακτική επαναστατική σας εμπειρία και να προβαίνετε σε βαθυστόχαστες εκτιμήσεις για το γιατί δεν πρόκειται να κρατήσει η ΕΡΤ. Ο Χαλίφης Μουχτάρ να σας ευλογεί...
Ούτε που διανοηθήκατε ποτέ να βοηθήσετε ενεργά στον αγώνα μαζί με τους χιλιάδες άλλους; - που στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν από την πρώτη ημέρα ΕΠΑΜίτες και εργαζόμενοι της ΕΡΤ, καθώς και η ομάδα πρώτων βοηθειών της πλατείας Συντάγματος. Αυτοί ξημερωβραδιάζονταν εκεί προσπαθώντας να οργανώσουν την περιφρούρηση της κατάληψης, να δώσουν θάρρος και να ανυψώσουν το ηθικό στους εργαζόμενους, να υποδέχονται τους δεκάδες χιλιάδες απλούς πολίτες και να τους ενημερώνουν για την προοπτική της μάχης, να προσπαθούν να πείσουν συνδικαλιστικές ηγεσίες και εργαζόμενους για το ποια πρέπει να είναι η αφετηρία του αγώνα τους, ώστε να μην μπορέσει να τους προδώσει κανείς. Κανείς άλλος δεν το έκανε.
Από οργανωμένες δυνάμεις μόνο το ΕΠΑΜ και η ομάδα πρώτων βοηθειών της πλατείας Συντάγματος στάθηκαν ενεργά και νυχθημερόν στο πλευρό της κατάληψης από την πρώτη κιόλας ημέρας και χάρις στην δική τους συμβολή δεν έληξε ο όλος αγώνας τις πρώτες δυο-τρεις ημέρες. Όλοι οι υπόλοιποι αρκέστηκαν να κουνάνε σημαιάκια μπροστά στις κάμερες και μόνο περιστασιακά διέθεταν κάποιους ελάχιστους για την περιφρούρηση του κτηρίου.
Το ΕΠΑΜ απέδειξε στην πράξη ότι και τις δυνάμεις διέθετε, αλλά και την τεχνογνωσία για να μετατρέψει το ραδιομέγαρο σε απόρθητο φρούριο με τους εργαζόμενους υπό λειτουργική κατάληψη διεκδικώντας στην πράξη μια αληθινά δημόσια και ανοιχτή στην κοινωνία ΕΡΤ. Το ΕΠΑΜ μπήκε στην μάχη με σκοπό να την φτάσει ως το τέλος. Κανένας από τους αγωνιστές του δεν λύγισε ούτε λεπτό, ούτε υπολόγισε τον κίνδυνο. Εκατοντάδες ΕΠΑΜίτες άλλαζαν βάρδιες περιφρούρησης και υποστήριξης νύχτα-μέρα χωρίς κανένας να λιγοψυχήσει ούτε στιγμή. Έδωσαν το παράδειγμα μιας καλά συγκροτημένης οργάνωσης που ξέρει τι θέλει, ξέρει πώς να το πετύχει και τίθεται στην υπηρεσία του αγώνα.
Σε επίπεδο επιχειρησιακού σχεδιασμού το ΕΠΑΜ μαζί με τους εργαζόμενους ήταν σε θέση να αποτρέψει ακόμη και επεμβάσεις των ΜΑΤ. Το κτήριο του ραδιομεγάρου είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να αντέξει κάθε λογής πολιορκία. Αρκεί να υπάρχει η κατάλληλη υποστήριξη και επιχειρησιακό σχέδιο. Το ΕΠΑΜ τα διέθετε και ήταν στη διάθεση των εργαζομένων αρκεί οι συνδικαλιστές τους να ξεκαθάριζαν ότι θα το πάνε μέχρι τέλους, μέχρι να καταχτηθεί η ΕΡΤ ως αληθινά δημόσια και ανοιχτή στην κοινωνία. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν επιχείρησαν τα ΜΑΤ, μιας και αυτή την φορά δεν θα αντιμετώπιζαν γυναικόπαιδα στ' ανοιχτά μιας πλατείας.
Οι εργαζόμενοι το ήξεραν πολύ καλά αυτό. Κι αυτό τους έδινε θάρρος και αντοχή στον αγώνα τους. Γι' αυτό και το σηματάκι του ΕΠΑΜ - και μόνο αυτό - είχε από το συνδικάτο και τους εργαζόμενους της ΕΡΤ το "ελευθέρας" στους χώρους του ραδιομεγάρου.
Η μάχη αυτή - που θα μπορούσε να κερδηθεί - έριξε πολλές μάσκες. Ξεβράκωσε πολλούς. Ξεβράκωσε την επίσημη αριστερά, τόσο το ΚΚΕ, όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ, των οποίων οι ηγεσίες δεν ήθελαν με κανένα τρόπο οι εργαζόμενοι να συνεχίσουν την κατάληψη και μάλιστα με αίτημα αληθινά δημόσια και υπό κοινωνικό έλεγχο ΕΡΤ. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να μετατρέψουν την ΕΡΤ σε πασαρέλα των δικών τους επωνύμων για λογύδρια συμπαράστασης της δεκάρας και να έχουν αρκετά σημαιάκια μπροστά από τις κάμερες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα διακομματικής συμπαιγνίας ήταν ο έλεγχος που άσκησαν στην ροή του προγράμματος της ΕΡΤ. Εγκάθετοι της ειδησεογραφίας από το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους και με το Μαξίμου δεν επέτρεψαν να ανοίξουν τα πλατό στον κόσμο και στα προβλήματά του. Στην πράξη διατήρησαν το ίδιο καθεστώς ειδησεογραφίας στην υπό κατάληψη ΕΡΤ που υπήρχε και πριν. Η ίδια λογοκρισία που υπήρχε πριν, η ίδια παρέμεινε και καθ' όλη την κατάληψη. Ακόμη και η ΠΟΣΠΕΡΤ είχε μεγάλο πρόβλημα να βγει στα πλατό και να δημοσιοποιήσει τις ανακοινώσεις της. Υπήρξαν στιγμές τέτοιας αυθαιρεσίας των εγκάθετων της ενημέρωσης που προκλήθηκαν ακόμη και συμπλοκές με συνδικαλιστές της Ομοσπονδίας.
Η ατολμία των συνδικαλιστών και η εξάρτησή τους από τα κόμματα δεν τους επέτρεψε να πετάξουν έξω τους εγκάθετους της ενημέρωσης κι έτσι ν' ανοίξουν τα πλατό στον κόσμο. Αυτό απογοήτευσε τον απλό κόσμο που έβλεπε ότι παρά την κατάληψη το πρόγραμμα της ΕΡΤ δεν είχε βελτιωθεί ειδησεογραφικά σχεδόν καθόλου κι έτσι πίστεψε ότι η όλη υπόθεση έχει πουληθεί. Κι έτσι άρχισε να μην έρχεται στο ραδιομέγαρο ήδη από την πέμπτη μέρα κατάληψης. Ειδικά μετά την απόφαση του ΣτΕ και την ανεκδιήγητη τοποθέτηση της συνδικαλιστικής ηγεσίας ότι πρόκειται για "μικρή νίκη" - αν και πρόκειται για ταφόπλακα της όλης υπόθεσης - ο απλός κόσμος πίστεψε ότι τα βρήκαν με την εξουσία πίσω από την πλάτη τους και εγκατέλειψε την ΕΡΤ. Τις δυο τελευταίες ημέρες, απλός κόσμος δεν κατεβαίνει στο ραδιομέγαρο. Ούτε καν εργαζόμενοι δεν κατεβαίνουν καθ' ότι νιώθουν ότι οι συνδικαλιστές και τα κόμματα τους πούλησαν. Δεν έχουν άδικο.
Ξεβράκωσε επίσης κι όλους εκείνους που κάθε τρεις και λίγο ιδρύουν το δικό τους "κίνημα" ή κόμμα για να σώσουν την Ελλάδα, αναγγέλουν, ή επικαλούνται την "επανάσταση", αλλά όταν ξεσπά η μάχη είναι πάντα απόντες ή περαστικοί. Απέδειξε πόσο απατεώνες είναι. Όταν έπρεπε να αποδείξουν στην πράξη τα λόγια τους, ήταν όλοι τους άφαντοι. Με όλο αυτό το σκυλολόι δεν μας συνδέει τίποτε, εκτός από τον οίκτο και την αποστροφή που μας προκαλούν.
Όλοι εσείς που κάθε τρεις και λίγο καλείτε - δια του διαδικτύου - τον κόσμο στο Σύνταγμα και μετά λοιδορείτε τον λαό ότι δεν ανταποκρίνεται, που στο διάολο ήσασταν όταν κατά δεκάδες χιλιάδες ο απλός κόσμος πήγαινε στην ΕΡΤ με την ελπίδα να λειτουργήσει σαν θρυαλλίδα ενός γενικότερου ξεσηκωμού; Δεν είδαμε κανέναν. Είδαμε πολλές δεκάδες απλούς πολίτες να ζητούν να συμμετάσχουν ενεργά στην κατάληψη, αλλά κανέναν απ' όλους αυτούς που περιδιαβαίνουν στο διαδίκτυο επικεφαλής ή οπαδοί κάποιου εικονικού "κινήματος", η κόμματος που πρεσβεύει δήθεν την "σωτηρία" της Ελλάδας. Όλοι τους άφαντοι.
Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, κάποιοι από εσάς κάνατε όντως την βολτούλα σας. Ήρθατε, φάγατε κάνα βρώμικο, περιδιαβήκατε τον χώρο της κατάληψης, προσπαθήσατε να βρείτε τρόπο να βγείτε σε κανένα πλατό και τελικά καταλήξατε σε κάποια καφετέρια να διηγείστε την τρομακτική επαναστατική σας εμπειρία και να προβαίνετε σε βαθυστόχαστες εκτιμήσεις για το γιατί δεν πρόκειται να κρατήσει η ΕΡΤ. Ο Χαλίφης Μουχτάρ να σας ευλογεί...
Ούτε που διανοηθήκατε ποτέ να βοηθήσετε ενεργά στον αγώνα μαζί με τους χιλιάδες άλλους; - που στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν από την πρώτη ημέρα ΕΠΑΜίτες και εργαζόμενοι της ΕΡΤ, καθώς και η ομάδα πρώτων βοηθειών της πλατείας Συντάγματος. Αυτοί ξημερωβραδιάζονταν εκεί προσπαθώντας να οργανώσουν την περιφρούρηση της κατάληψης, να δώσουν θάρρος και να ανυψώσουν το ηθικό στους εργαζόμενους, να υποδέχονται τους δεκάδες χιλιάδες απλούς πολίτες και να τους ενημερώνουν για την προοπτική της μάχης, να προσπαθούν να πείσουν συνδικαλιστικές ηγεσίες και εργαζόμενους για το ποια πρέπει να είναι η αφετηρία του αγώνα τους, ώστε να μην μπορέσει να τους προδώσει κανείς. Κανείς άλλος δεν το έκανε.
Από οργανωμένες δυνάμεις μόνο το ΕΠΑΜ και η ομάδα πρώτων βοηθειών της πλατείας Συντάγματος στάθηκαν ενεργά και νυχθημερόν στο πλευρό της κατάληψης από την πρώτη κιόλας ημέρας και χάρις στην δική τους συμβολή δεν έληξε ο όλος αγώνας τις πρώτες δυο-τρεις ημέρες. Όλοι οι υπόλοιποι αρκέστηκαν να κουνάνε σημαιάκια μπροστά στις κάμερες και μόνο περιστασιακά διέθεταν κάποιους ελάχιστους για την περιφρούρηση του κτηρίου.
Το ΕΠΑΜ απέδειξε στην πράξη ότι και τις δυνάμεις διέθετε, αλλά και την τεχνογνωσία για να μετατρέψει το ραδιομέγαρο σε απόρθητο φρούριο με τους εργαζόμενους υπό λειτουργική κατάληψη διεκδικώντας στην πράξη μια αληθινά δημόσια και ανοιχτή στην κοινωνία ΕΡΤ. Το ΕΠΑΜ μπήκε στην μάχη με σκοπό να την φτάσει ως το τέλος. Κανένας από τους αγωνιστές του δεν λύγισε ούτε λεπτό, ούτε υπολόγισε τον κίνδυνο. Εκατοντάδες ΕΠΑΜίτες άλλαζαν βάρδιες περιφρούρησης και υποστήριξης νύχτα-μέρα χωρίς κανένας να λιγοψυχήσει ούτε στιγμή. Έδωσαν το παράδειγμα μιας καλά συγκροτημένης οργάνωσης που ξέρει τι θέλει, ξέρει πώς να το πετύχει και τίθεται στην υπηρεσία του αγώνα.
Σε επίπεδο επιχειρησιακού σχεδιασμού το ΕΠΑΜ μαζί με τους εργαζόμενους ήταν σε θέση να αποτρέψει ακόμη και επεμβάσεις των ΜΑΤ. Το κτήριο του ραδιομεγάρου είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να αντέξει κάθε λογής πολιορκία. Αρκεί να υπάρχει η κατάλληλη υποστήριξη και επιχειρησιακό σχέδιο. Το ΕΠΑΜ τα διέθετε και ήταν στη διάθεση των εργαζομένων αρκεί οι συνδικαλιστές τους να ξεκαθάριζαν ότι θα το πάνε μέχρι τέλους, μέχρι να καταχτηθεί η ΕΡΤ ως αληθινά δημόσια και ανοιχτή στην κοινωνία. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν επιχείρησαν τα ΜΑΤ, μιας και αυτή την φορά δεν θα αντιμετώπιζαν γυναικόπαιδα στ' ανοιχτά μιας πλατείας.
Οι εργαζόμενοι το ήξεραν πολύ καλά αυτό. Κι αυτό τους έδινε θάρρος και αντοχή στον αγώνα τους. Γι' αυτό και το σηματάκι του ΕΠΑΜ - και μόνο αυτό - είχε από το συνδικάτο και τους εργαζόμενους της ΕΡΤ το "ελευθέρας" στους χώρους του ραδιομεγάρου.
Η μάχη αυτή - που θα μπορούσε να κερδηθεί - έριξε πολλές μάσκες. Ξεβράκωσε πολλούς. Ξεβράκωσε την επίσημη αριστερά, τόσο το ΚΚΕ, όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ, των οποίων οι ηγεσίες δεν ήθελαν με κανένα τρόπο οι εργαζόμενοι να συνεχίσουν την κατάληψη και μάλιστα με αίτημα αληθινά δημόσια και υπό κοινωνικό έλεγχο ΕΡΤ. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να μετατρέψουν την ΕΡΤ σε πασαρέλα των δικών τους επωνύμων για λογύδρια συμπαράστασης της δεκάρας και να έχουν αρκετά σημαιάκια μπροστά από τις κάμερες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα διακομματικής συμπαιγνίας ήταν ο έλεγχος που άσκησαν στην ροή του προγράμματος της ΕΡΤ. Εγκάθετοι της ειδησεογραφίας από το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους και με το Μαξίμου δεν επέτρεψαν να ανοίξουν τα πλατό στον κόσμο και στα προβλήματά του. Στην πράξη διατήρησαν το ίδιο καθεστώς ειδησεογραφίας στην υπό κατάληψη ΕΡΤ που υπήρχε και πριν. Η ίδια λογοκρισία που υπήρχε πριν, η ίδια παρέμεινε και καθ' όλη την κατάληψη. Ακόμη και η ΠΟΣΠΕΡΤ είχε μεγάλο πρόβλημα να βγει στα πλατό και να δημοσιοποιήσει τις ανακοινώσεις της. Υπήρξαν στιγμές τέτοιας αυθαιρεσίας των εγκάθετων της ενημέρωσης που προκλήθηκαν ακόμη και συμπλοκές με συνδικαλιστές της Ομοσπονδίας.
Η ατολμία των συνδικαλιστών και η εξάρτησή τους από τα κόμματα δεν τους επέτρεψε να πετάξουν έξω τους εγκάθετους της ενημέρωσης κι έτσι ν' ανοίξουν τα πλατό στον κόσμο. Αυτό απογοήτευσε τον απλό κόσμο που έβλεπε ότι παρά την κατάληψη το πρόγραμμα της ΕΡΤ δεν είχε βελτιωθεί ειδησεογραφικά σχεδόν καθόλου κι έτσι πίστεψε ότι η όλη υπόθεση έχει πουληθεί. Κι έτσι άρχισε να μην έρχεται στο ραδιομέγαρο ήδη από την πέμπτη μέρα κατάληψης. Ειδικά μετά την απόφαση του ΣτΕ και την ανεκδιήγητη τοποθέτηση της συνδικαλιστικής ηγεσίας ότι πρόκειται για "μικρή νίκη" - αν και πρόκειται για ταφόπλακα της όλης υπόθεσης - ο απλός κόσμος πίστεψε ότι τα βρήκαν με την εξουσία πίσω από την πλάτη τους και εγκατέλειψε την ΕΡΤ. Τις δυο τελευταίες ημέρες, απλός κόσμος δεν κατεβαίνει στο ραδιομέγαρο. Ούτε καν εργαζόμενοι δεν κατεβαίνουν καθ' ότι νιώθουν ότι οι συνδικαλιστές και τα κόμματα τους πούλησαν. Δεν έχουν άδικο.
Ξεβράκωσε επίσης κι όλους εκείνους που κάθε τρεις και λίγο ιδρύουν το δικό τους "κίνημα" ή κόμμα για να σώσουν την Ελλάδα, αναγγέλουν, ή επικαλούνται την "επανάσταση", αλλά όταν ξεσπά η μάχη είναι πάντα απόντες ή περαστικοί. Απέδειξε πόσο απατεώνες είναι. Όταν έπρεπε να αποδείξουν στην πράξη τα λόγια τους, ήταν όλοι τους άφαντοι. Με όλο αυτό το σκυλολόι δεν μας συνδέει τίποτε, εκτός από τον οίκτο και την αποστροφή που μας προκαλούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου