Οι μακρινοί «συγγενείς» μας αλεβίτες Τούρκοι – Γιατί εξεγείρονται

Τρίτη, 4 Ιουνίου 2013

Οι μακρινοί «συγγενείς» μας αλεβίτες Τούρκοι – Γιατί εξεγείρονται

Πίνουν κρασί, πιστεύουν στην «Αγία Τριάδα», αλλά δεν είναι χριστιανοί. Θρησκευτικά 

πλησιάζουν στους σιίτες, πολιτικά ψηφίζουν Αριστερά. Οι αλεβίτες, μεγάλο μέρος μιας νέας

 τουρκικής μεσαίας τάξης που εξεγείρεται στη γείτονα, είναι «μακρινοί, άγνωστοι συγγενείς μας».

Οι αλεβίτες είναι η μεγαλύτερη θρησκευτική μειονότητα της Τουρκίας, ζουν και στην Ελλάδα (στη Θράκη)

 αλλά μόλις που τους γνωρίζουμε. Οι αλεβίτες-μπεκτασήδες πρόσφατα απέκτησαν το θάρρος να 

απαιτήσουν τα δικαιώματά τους. Επί αιώνες υπό διωγμό,κρατούσαν κρυφή τη θρησκεία τους.

Υπολογίζεται πως αριθμούν περίπου 10-15 εκατομμύρια άτομα και δεν έχουν καμία σχέση με το σουνιτικό

 Ισλάμ που ανήκει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και η πλειοψηφία του τουρκικού λαού.

Ενας από τους λόγους που εξεγείρονται, συμμετέχοντας στις πρωτοφανείς διαδηλώσεις στην Τουρκία, 

είναι η ονομασία της νέας, τρίτης γέφυρας του Βοσπόρου.

Ο Ερντογάν θα της δώσει το όνομα του σουλτάνου Σελίμ Α’, που οι αλεβίτες θεωρούν σφαγέα 

τους.
Τη δεκαετία του ΄70 πολλοί αλεβίτες υποστήριξαν σοσιαλιστικά και μαρξιστικά κόμματα στην Τουρκία 

θεωρώντας ότι οι ιδέες τους ήταν συναφείς με τον αλεβιτισμό. Μεγάλο μέρος της βίας που χαρακτήρισε τη

 χώρα στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 και που αποδόθηκε στον ανταγωνισμό μεταξύ αριστερών και δεξιών

 ήταν στην πραγματικότητα ένας «πόλεμος» μεταξύ αλεβιτών και σουνιτών- με τους υπερεθνικιστές να 

συντάσσονται με τους τελευταίους.

Η βία κορυφώθηκε στην πόλη Καχραμανμαράς στη Νότια Τουρκία το 1978, όταν Γκρίζοι Λύκοι επιτέθηκαν

 με βία σε αριστερούς αλεβίτες αφήνοντας 700 νεκρούς. Κατόπιν αυτού, η κυβέρνηση επέβαλε 

στρατιωτικό νόμο ο οποίος άνοιξε τον δρόμο για το πραξικόπημα του 1980.

«Πολλοί φοβισμένοι αναγκάζονται να παριστάνουν τους σουνίτες» έλεγε πρόσφατα ο πανεπιστημιακός

 Ιζετίν Ντογάν, επίτιμος πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αλεβιτών-Μπεκτασήδων «Η μεγαλύτερη διάκριση εις 

βάρος των αλεβιτών στην Τουρκία είναι ότι, ενώ φορολογούμαστε όπως όλοι οι πολίτες, δεν λαμβάνουμε 

χρήματα από τον προϋπολογισμό για τους χώρους λατρείας μας. Για τα σουνιτικά τζαμιά αφιερώνονται 

δισεκατομμύρια λίρες. Αλλο πρόβλημα είναι τα θρησκευτικά που διδάσκονται στα σχολεία:τα βιβλία 

αναφέρονται μόνο στους σουνίτες και δεν περιέχουν ούτε μία κουβέντα για το αλεβιτικό Ισλάμ».

Πηγή iefimerida.gr
alexiptoto.com