ΤΟ ΜΕΤΑΣΤΕΥΤΙΚΌ –ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

Της Γούλα Ελένης*

Το τελευταίο διάστημα στη Σάμο παρακολουθούμε μια έντονη κινητοποίηση σχετικά με το μεταναστευτικό –προσφυγικό ζήτημα που εκφράζεται με διατυπώσεις θέσεων, έντονη κριτική κι αντιπαραθέσεις, οι οποίες όμως, πέραν της πλουραλιστικής έκφρασης  της κοινωνίας πολιτών, φαίνεται να καλλιεργούν ένα διχαστικό κλίμα στην κοινωνία με μήλο της έριδος  το θέμα αυτό.  Πιο συγκεκριμένα, η συγκέντρωση και το ψήφισμα  μιας κίνησης πολιτών, της Σάμος –SOS, στις 30 Οκτωβρίου, προκάλεσε  την ίδια μέρα αντισυγκέντρωση άλλων ομάδων, αντιφαστιστικών και αλληλέγγυων προς τους πρόσφυγες.  Προκάλεσε, επίσης, την αντιπαράθεση και την κριτική του ΚΚΕ, αλλά και την κινητοποίηση (επιτέλους) του δημοτικού Συμβουλίου που εξαγγέλλει  πανσαμιακή  πορεία διαμαρτυρίας προτάσσοντας συγκεκριμένα αιτήματα. 

Η υπάρχουσα κατάσταση, όπως έχει τους τελευταίους μήνες  διαμορφωθεί στο νησί μας, δικαιολογεί την ανησυχία και την αγανάκτηση των πολιτών υποθάλποντας ένα τεταμένο κλίμα.  Όλοι βιώνουμε στο πετσί μας την οικονομική δυσπραγία που επιδεινώνεται από τις ληστρικές φοροεπιδρομές. Οι επιχειρήσεις παραπαίουν κι αρκετές ωθούνται στο κλείσιμο ή στην μετεγκατάσταση σε άλλη χώρα. Οι μισθωτοί  και συνταξιούχοι αγκομαχούν να βγάλουν τον μήνα. Η ανεργία καλπάζει και σύμφωνα με πρόσφατα πορίσματα της ΓΣΕΕ θα χρειαστούν 20 χρόνια για να απορροφηθεί. Η νεολαία μεταναστεύει. Οι κοινωνικές δομές διαλύονται.  Στο υποστελεχωμένο και υπό κατάρρευση νοσοκομείο οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν  ότι δεν υπάρχει ούτε ζεστό νερό. Αλλά δε φτάνουν τα δικά μας χάλια. Καταφτάνουν κι άλλοι κατατρεγμένοι που ζητούν δικαίωμα στην ελπίδα και στη ζωή. Έρχονται στρατιές ολόκληρες από χώρες της Ασίας και της Αφρικής, οι οποίες βομβαρδίζονται ή στραγγαλίζονται οικονομικά, όπως η Ελλάδα. Τους ονομάζουν μετανάστες και πρόσφυγες. Εγώ όμως τους  λέω ομήρους, γιατί πρέπει να πληρώσουν  10 με 15 χιλιάδες ευρώ σε δουλεμπορικά δίκτυα με την ελπίδα να φτάσουν στη γη της επαγγελίας που λέγεται Ευρώπη. Μια παραγκούπολη  2,700 χιλιάδων διαμορφώθηκε μέσα σε 8 μήνες δίπλα στο Βαθύ των 7 χιλιάδων κατοίκων, σ΄ απόσταση μόλις 2 χιλιόμετρα από αυτό. Ένα Βαθύ που μπορεί πλέον να καυχηθεί ότι απέκτησε τον αέρα μιας πολυπολιτισμικής πρωτεύουσας!  Μιας πόλης, όμως, όπου καταστρατηγούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα, τόσο για τους μετανάστες –πρόσφυγες όσο και για τον ντόπιο πληθυσμό. Και συνηθίζουμε σιγά -σιγά σε διάφορα: στην εξαθλίωση, στις παραγκουπόλεις, στη μαντίλα, το σύμβολο της ανυπαρξίας της γυναίκας και της απόλυτης υποταγής της, στην παρουσία της Frontex, καθώς  και σε αρκετά άλλα.  

Η παροχή πλήρους κρατικής βοήθειας στους τομείς της Δημόσιας Υγείας, της Κοινωνικής Μέριμνας και της Διοικητικής Υποστήριξης, προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης  στα hotspot, είναι απολύτως λογικό αίτημα που θέτει ο Δήμος, ενώ παράλληλα οι πολίτες είναι κατηγορηματικά αντίθετοι στη δημιουργία επιπλέον hotspot.  Ωστόσο, κρατικοί φορείς (απόφαση σύσκεψης ΕΚΕΠΥ)  εξαγγέλλουν  ότι θα δοθεί άφθονο χρήμα για βελτίωση και επέκταση των hotspot και για δημιουργία νέων, αλλά επειδή δεν υπάρχουν κονδύλια για την υγειονομική κάλυψη των μεταναστών στα 5 νησιά του Ανατολικού Αιγαίου  προτείνουν εθελοντική υπηρεσία γιατρών στα hotspot και κάλυψη σε φάρμακα και υλικά από τα ήδη ελλειμματικά νοσοκομεία.

Το πρόβλημα λοιπόν φαίνεται να επιδεινώνεται.  Όλο και πιο συχνά ακούμε για παρενοχλήσεις γυναικών, ακόμα και απόπειρες βιασμού, σε κεντρικά σημεία της πόλης  Για διάφορα περιστατικά μικροκλοπών κι άλλα  που προσβάλλουν το θρησκευτικό και εθνικό αίσθημα των κατοίκων, όπως το ότι περιέχυσαν με καφέ διερχόμενο ιερέα. Τον δημοτικό κήπο, βραδινές ώρες, είναι παρακινδυνευμένο να τον διασχίσεις πια μόνος. Και γενικότερα, στην πόλη πλανιέται ένας διαφορετικός αέρας, επιφυλακτικότητας, καχυποψίας κι άμυνας.   Ο ικέτης σε αυτή τη χώρα θεωρούνταν κι είναι πάντοτε ιερό πρόσωπο, όμως όταν δεν προσβάλλει, δεν απαιτεί ως έποικος ή εισβολέας . Εξάλλου βασική αρχή της δημοκρατίας είναι ότι η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζει του άλλου.  Οι πολίτες, λοιπόν,   διαμαρτύρονται ότι η υπάρχουσα κατάσταση έχει αλλοιώσει την τουριστική ταυτότητα του νησιού και  ο Δήμος απαιτεί την εφαρμογή άμεσων μέσων στήριξης των δημοτών. Καταγγέλλονται επίσης δράσεις που εκπορεύονται από την εκμετάλλευση μεταναστών προσφύγων.

Όπως  μας έχει διδάξει  και  ο Θουκυδίδης, η εξαθλίωση  εκμαυλίζει και διασπά την κοινωνική συνοχή.  Η πείνα, η εξαθλίωση και ο συγχρωτισμός ανθρώπων διαφορετικών εθνοτήτων, φυλών και θρησκευτικών πεποιθήσεων, ο εγκλωβισμός τους σε ένα ακριτικό νησί μιας χώρας που δεν ήταν αρχική επιλογή τους,  διογκώνει την  αγανάκτηση που κατά κανόνα  βρίσκει έκφραση στη βία και στην παραβατικότητα. Ανεξάρτητα από τα ψεύτικα στοιχεία που δηλώνουν οι περισσότεροι, η ετερογένεια, εθνική, φυλετική, πολιτισμική και κυρίως θρησκευτική, είναι δεδομένη και συνδυαζόμενη με   τον φανατισμό ορισμένων από αυτούς συνθέτουν ένα επικίνδυνο κράμα.  Την αγανάκτηση αυτού του πολυφυλετικού και πολυθρησκευτικού κράματος προσπαθούν παράλληλα να επηρεάσουν και να χειραγωγήσουν διάφοροι, ο καθένας για τον δικό του λογαριασμό και συμφέρον, όπως μυστικές υπηρεσίες, πράκτορες, θρησκευτικές και παραθρησκευτικές οργανώσεις, που από κανέναν δεν ελέγχονται.

Δράσεις αυτού του τύπου, όμως,  μπορούν να καταστούν ιδιαίτερα επικίνδυνες, δεδομένου ότι το Ισλάμ δεν είναι μόνο θρησκεία, αλλά πρωτίστως είναι ένα πολιτικό σύστημα που ορίζει μια συγκεκριμένου τύπου κοινωνική οργάνωση, διαμετρικά αντίθετη από τα πρότυπα των δυτικοευρωπαϊκών κοινωνιών, και  στηρίζεται σε φανατισμένους οπαδούς, για τους οποίους το τζαμί αποτελεί, όχι απλά  χώρο προσευχής, αλλά κέντρο συσπείρωσης και στράτευσης. Όπως συμβαίνει σε αρκετές ευρωπαϊκές πόλεις, διαμορφώνονται  γκετοποιημένες μουσουλμανικές  κοινότητες, όπου ούτε η αστυνομία δεν έχει δικαίωμα παρέμβασης. Ομολογώ πως δεν θα ‘θέλα να το δω αυτό στον τόπο μας.

Ο κίνδυνος μονιμότητας της εγκατάστασης των μεταναστών –προσφύγων ανησυχεί ιδιαίτερα.  Οι ανησυχίες αυτές εδράζονται στο ότι οι εισροές συνεχίζονται κι όσοι έρχονται παραμένουν εγκλωβισμένοι στο νησί, χωρίς να προχωρά η διαδικασία ταυτοποίησης και εξακρίβωσης των στοιχείων τους.  Όχι αδικαιολόγητα κυριαρχεί η αγανάκτηση και η οργή, τόσο στο ετερόκλιτο πλήθος των μεταναστών που παραμένουν εγκλωβισμένοι σε απάνθρωπες συνθήκες, όσο και στον ντόπιο πληθυσμό, ο οποίος καλείται να διαχειριστεί τη βίαιη και  απότομη μετακίνηση ενός μεγάλου ετερόκλιτου πληθυσμιακού ρεύματος, χωρίς να έχει στήριξη από πουθενά.

Δικαιολογημένα λοιπόν, η Σάμος –SOS  ζητά να εφαρμοστεί η αρχή της αναλογικότητας στον επιμερισμό των βαρών και ο Δήμος καταγγέλλει τη στάση των Ευρωπαϊκών θεσμών και των Ευρωπαϊκών Κυβερνήσεων.  Προφανώς αναφέρονται στην  απόφαση της ΕΕ με την οποία, από τον Ιούνιο του 2015, προβλέπεται  ότι 60.000 πρόσφυγες από Ελλάδα και Ιταλία θα μετεγκατασταθούν σε άλλα κράτη –μέλη.  Προς το παρόν, όμως, μόνο 5.000 από αυτούς έχουν μετεγκατασταθεί.  Από την άλλη, οι ανησυχίες για μονιμότητα εγκατάστασης ενισχύονται από  νομικές προβλέψεις  για την απασχόληση των παράτυπα διαμενόντων πολιτών τρίτων χωρών στην αγροτική οικονομία (ΦΕΚ Αρ. Φύλλου 2671/26-8-2016), που δεν ορίζουν αριθμητικό περιορισμό, ορθό έλεγχο και νομιμότητα εγγράφων.

Το ετερόκλητο και ταλαιπωρημένο αυτό πλήθος προσφέρει όμως και ευκαιρίες για κέρδη σε διάφορους , όπως σε κάποιους ντόπιους με μαυραγορίτικες διαθέσεις.  Τα μεγάλα όμως κέρδη είναι κυρίως για τις διάφορες «αλληλέγγυες» οργανώσεις. Συνηθίσαμε να βλέπουμε διάφορους  που δηλώνουν «αλληλέγγυοι»  και προσπαθούν να  βοηθήσουν εδώ τους μετανάστες-πρόσφυγες, αλλά στις χώρες τους δεν τους θέλουν. Γέμισε ο τόπος ΜΚΟ, ιδιωτικές οργανώσεις  που δεν είναι υποχρεωμένες να δηλώσουν την ύπαρξή και τη δράση τους σε κανέναν επίσημο κρατικό φορέα.  Από την ΕΕ χρηματοδοτούνται  με 80 εκ. ευρώ, όταν για τους  δήμους που υφίστανται το πρόβλημα έχουν δοθεί μόνο 5 εκ.! Κι αρκετές από αυτές χρηματοδοτούνται κι από άλλες ιδιωτικές πηγές, όπως ο Σόρος, ή ανήκουν ακόμα και σε αρχηγούς πολιτικών κομμάτων!  Η δράση τους βλέπουμε να επεκτείνεται σε όλους τους τομείς έχοντας πλήρη εποπτεία της κατάστασης:  διαθέτουν διερμηνείς,  κατατοπίζουν για τον τρόπο λειτουργίας των ελληνικών υπηρεσιών, προσφέρουν φαγητό, ρουχισμό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, νομική βοήθεια, ενοικιάζουν διαμερίσματα για τη στέγασή τους. Φήμες, που ελπίζω να μην ευσταθούν, κάνουν λόγο και για παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών σε πολυκατοικία που «αλληλέγγυες» έχουν νοικιάσει στο Βαθύ.  Η Δημοτική Αρχή Σάμου καταγγέλλει ότι δεν έχει καμία ενημέρωση από το αρμόδιο υπουργείο για τη λειτουργία και τη δραστηριότητά τους. Αυτό δε φαίνεται περίεργο αν σκεφτούμε ότι στελέχη ΜΚΟ απασχολούνται σε ανώτερες διοικητικές θέσεις στο Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής[1]. Συνεπώς, το υπουργείο ακόμα κι αν γνωρίζει  πόσες και ποιες οργανώσεις υπάρχουν σε κάθε νησί του Ανατολικού Αιγαίου δεν έχει λόγους να τις δημοσιοποιήσει δηλώνοντας στον έκαστο ενδιαφερόμενο ότι «πρόκειται για απόρρητα στοιχεία». Το υπουργείο μπορεί ν΄ αδιαφορεί σκοπίμως, ο Δήμος, όμως, γιατί δεν απαίτησε ως τώρα να μάθει και να δημοσιοποιήσει  τα ονόματα όλων αυτών των οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στο νησί ;  να ενημερώσει σε ποιες  οργανώσεις προσφέρουν έργο στα hotpspot οι διάφορες ειδικότητες, όπως νοσηλευτές,  που προσλήφθηκαν μέσω ΟΑΕΔ;

Ένα σημαντικό ερώτημα είναι γιατί  το μεγαλύτερο μέρος αυτών των  ροών από Ασία και Αφρική επιχειρεί να φτάσει στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας ; 

Όμορες στις εμπόλεμες ζώνες χώρες, που εμπλέκονται και στον πόλεμο, όπως το Ισραήλ και η  μουσουλμανική Σαουδική Αραβία, δεν δέχονται μεταναστευτικές ροές. Άλλες χώρες, όπως η Αμερική, δέχονται επιλεκτικά αυστηρά περιορισμένο αριθμό. Η Ιαπωνία δεν δέχεται μουσουλμάνους. Η Αυστραλία τηρεί μια πολύ αυστηρή πολιτική σχετικά με την αποδοχή κι εγκατάσταση μεταναστών. Πρόσφατα το γερμανικό υπουργείο εκτιμά ότι η ΕΕ θα πρέπει να υιοθετήσει το  αυστραλέζικο σύστημα και προτείνει οι πρόσφυγες που περισυλλέγονται στη θάλασσα να στέλνονται σε καταυλισμούς σε τρίτες χώρες μέχρις ότου εξεταστεί το αίτημά τους για παροχή ασύλου. Η Ελλάδα δυστυχώς έχει μετατραπεί σε μια τέτοια χώρα !!!

Όπως  δηλώνουν κάποιοι από τους ίδιους τους μετανάστες -κι όπως όλοι γνωρίζουμε-, στρέφονται προς την Ελλάδα γιατί έχει ανοιχτά σύνορα.  Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα έχει ανοιχτά σύνορα στις εισροές και κλειστά στις εκροές.  Το ενδιαφέρον επίσης είναι ότι απόλυτο έλεγχο σε αυτές τις εισροές φαίνεται να έχει αποκλειστικά η γείτονα Τουρκία, παρά το ότι καλέσαμε διεθνείς στρατιωτικές κι αστυνομικές δυνάμεις (ΝΑΤΟ, Frontex, σύντομα και ευρωστρατός)  να τις σταματήσουν, να τις ελέγξουν, να τις απωθήσουν. Μάλιστα ακόμη και Τούρκοι πράκτορες ήρθαν να  μας βοηθήσουν για κάνα πεντάμηνο, αλλά τους ανακάλεσε πίσω ο Ερντογάν μετά το πραξικόπημα στην Τουρκία. Κατά παράδοξο τρόπο, όλες αυτές οι προαναφερόμενες δυνάμεις δεν έχουν καταφέρει, παρά τη συνδρομή  του ελληνικού λιμενικού, να εντοπίζουν τις βάρκες και να τις στέλνουν πίσω. Οπότε, μπορούμε να εικάσουμε ότι μάλλον για άλλο λόγο είναι εδώ. Μήπως  για τη διαφύλαξη των οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων της Ε.Ε. στην ευρύτερη περιοχή ; Αυτό πάντως που εμείς ως χώρα καταφέραμε ήταν να γκριζαριστεί το Αιγαίο, να παραδώσουμε τον έλεγχο των συνόρων μας και των θαλάσσιων υδάτων μας σε υπερεθνικές δυνάμεις (και μάλιστα χωρίς να έχει εγκριθεί με νόμο της ελληνικής βουλής η επιχειρησιακή παρουσία του ΝΑΤΟ, αλλά αυτό μάλλον είναι περιττό).  Όχι όμως να σταματήσουν οι εισροές. Αντιθέτως, αυτές φαίνεται ότι, μέσα από διεθνή  δουλεμπορικά δίκτυα, πριμοδοτούνται με πάμφηνα αεροπορικά εισιτήρια (των 50 ευρώ ή και λιγότερο)  από αφρικανικές χώρες προς την Κωνσταντινούπολη.

  Συνεπώς, όσοι καταφθάνουν, που σημειωτέον δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πόσοι θα είναι, γιατί είπαμε η Τουρκία ελέγχει την κάνουλα,  είναι αναγκασμένοι να παραμείνουν εγκλωβισμένοι στη χώρα μας και ο ελληνικός πληθυσμός καλείται να διαχειριστεί ένα πρόβλημα που ξεπερνά τα όρια της ανθρωπιστικής διάθεσης.  

Φαίνονται, λοιπόν, απόλυτα λογικά τα αιτήματα που πολίτες και Δήμος θέτουν για: α) την άμεση αποσυμφόρηση του νησιού - και των άλλων ακριτικών νησιών-ˑ β)  την  επιτάχυνση των διαδικασιών καταγραφής και διεκπεραίωσης των αιτημάτων ασύλουˑ γ) την αποτροπή κάθε ενέργειας και πρακτικής που ενθαρρύνει την μόνιμη εγκατάστασηˑ δ) την κατάργηση –ακύρωση της προαναγγελθείσας Φυλακής (κέντρο εγκλεισμού παραβατικών)ˑ ε) τον άμεσο έλεγχο των ΜΚΟ από κρατικούς φορείςˑ στ) την  στελέχωση της αστυνομίας, του λιμενικού, του νοσοκομείου, κέντρων υγείας, υπηρεσιών ασύλου  και λοιπών υπηρεσιών προκειμένου να διασφαλιστεί η  ασφάλεια και η υγιεινή τόσο στο τοπικό κοινωνικό σύνολο όσο και στα  hotspot. Το ζητούμενο όμως είναι σε ποιον τα απευθύνεις κι από πού ζητάς βοήθεια. Γιατί δεν μπορείς να ζητάς από αυτόν που σου έβαλε τη θηλιά στο λαιμό να την βγάλει.

Αρκετές θεωρητικές μελέτες υποστηρίζουν ότι με την  αθρόα είσοδο μεταναστών –προσφύγων από την Ασία και την Αφρική μπορεί να αντιμετωπιστεί το δημογραφικό πρόβλημα της γηραιάς ηπείρου, της Ευρώπης. Στην περίπτωση της Ελλάδας το πρόβλημα αυτό είναι πιο έντονο, καθώς  η δημογραφική κατάρρευση του ελληνικού πληθυσμού επιδεινώνεται από την οικονομική κρίση και τη διάλυση των κοινωνικών δομών. Το κρίσιμο είναι ότι με αυτές τις πρακτικές διασπάται η κοινωνική συνοχή και επέρχεται μεταβολή του πολιτισμού και της πληθυσμιακής υπόστασης της χώρας.

Μπροστά σε αυτούς του κινδύνους η ΕΕ, στην τελευταία σύνοδο στη Μπρατισλάβα,  χαρακτήρισε ως εμπόλεμη την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με το μεταναστευτικό και την Ελλάδα ως front line state, δηλαδή, μέτωπο πολέμου κοινώς, ενώ αποφασίστηκε και η σύσταση ευρωστρατού που θα ελέγχει τα σύνορα της Ε.Ε.! Όσον αφορά το ρόλο του στην αναχαίτιση των εισροών προσωπικά εκτιμώ ότι τα αποτελέσματα θα είναι το ίδιο θεαματικά σε αποτυχία όπως και τώρα.

Το φλέγον πρόβλημα επιχειρείται να επιλυθεί με μια συμφωνία που προβάλλεται απ’ όλους σχεδόν ως πανάκεια. Τη συμφωνία  ΕΕ –Τουρκίας,  που υπογράφτηκε τον Μάρτιο,  στη διαμόρφωση της οποίας , μάλιστα,  η Ελλάδα δεν συμμετείχε, αλλά κλήθηκε εκ των υστέρων να την προσυπογράψει. Όμως,  όσα προβλήματα βλέπουμε να εκτυλίσσονται στα ακριτικά νησιά, αλλά και σε διάφορες άλλες περιοχές της Ελλάδος, οφείλονται σε αυτήν ακριβώς την συμφωνία, η οποία καταπατώντας θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα αντίκειται στο Διεθνές Δίκαιο. Την συμφωνία αυτή, σημειωτέον, κατήγγειλε εξαρχής η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ δηλώνοντας ότι δεν συμμετέχει στην εφαρμογή της και δεν αναμιγνύεται στις επιστροφές και στην υποχρεωτική κράτηση προσφύγων.  Το ψήφισμα της Παγχιακής Επιτροπής ορθώς, επομένως, αναγνωρίζει ότι «η πολιτική των ανοιχτών συνόρων έφερε την κάκιστη συμφωνία μεταξύ ΕΕ-Τουρκίας με τα γνωστά αποτελέσματα για τα νησιά του Αιγαίου»

Η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας ορίζει : α) στην Τουρκία θα επιστρέφονται όσοι μετανάστες δεν χρήζουν διεθνούς προστασίας , οι οποίοι προσωρινά  θα κρατούνται σε κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Ελλάδα, β)  από τους πρόσφυγες που ζητούν άσυλο στην Ελλάδα, μετά από προσεχτική εξέταση των αιτήσεων τους, για ένα πρόσφυγα που θα επιστρέφεται, ένας θα φεύγει από την Τουρκία για την Ε.Ε. γ)  Οι παράτυποι μετανάστες θα κρατούνται σε κλειστά κέντρα υποδοχής, ενώ οι αιτούντες άσυλο θα φιλοξενούνται σε ανοιχτά κέντρα υποδοχής. Δ) Τον συντονισμό, για την εφαρμογή της συμφωνίας  έχει ο Γενικός Διευθυντής της Υπηρεσίας Διαρθρωτικών , Μεταρρυθμίσεων της Κομισιόν, Maarten Verwey. Αυτός θα συντονίζει μεταξύ άλλων και την αποστολή 4.000 υπαλλήλων που θα απαιτηθούν από την Ελλάδα, τα κράτη – μέλη, την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το άσυλο (EASO) και την FRONTEX.

Στα πλαίσια συνεπώς αυτής της συμφωνίας ο Δήμος Σάμου συμφώνησε στο Μέγαρο Μαξίμου στις 11/10/16 για τη δημιουργία κλειστού κέντρου κράτησης (κοινώς φυλακής), εντός μάλιστα της υφιστάμενης δομής. Ενέκρινε, δηλαδή, μια ωρολογιακή βόμβα τόσο για τη ασφάλεια στο hotspot όσο και για τον παρακείμενο οικισμό του βαθιού! Σε απόλυτη συμφωνία με αυτό το πλαίσιο είναι και η πρόσφατη δήλωση του Βουλευτή Σάμου κ. Σεβαστάκη, ότι με την αθρόα μετακίνηση μεταναστών –προσφύγων από τα ακριτικά νησιά κινδυνεύει να τιναχτεί στο αέρα η συμφωνία ΕΕ –Τουρκίας. Η ίδια συμφωνία προβλέπει εγκλεισμό στα νησιά όσων έφτασαν μετά την ημερομηνία υπογραφής της (17-18 Μαρτίου 2016), ενώ όσοι ήδη βρίσκονταν στα νησιά πριν από αυτή την ημερομηνία είχαν το δικαίωμα μετεγκατάστασης. Έτσι μπόρεσαν να αναχωρήσουν 166  άτομα από το νησί, κι ίσως στην καλύτερη περίπτωση, και για δημιουργία εντυπώσεων, φύγουν καμιά κατοσταριά ακόμα, το πολύ. Άγνωστο όμως πόσοι αναμένονται να φτάσουν, γιατί όπως είπαμε άλλος ελέγχει τις εισροές, οι οποίες θεωρητικά θα έπρεπε να έχουν σταματήσει με την υπογραφή της συμφωνίας.

Κανένας όμως δεν καταγγέλλει την Τουρκία, η οποία, απειλώντας πρόσφατα με την αποστολή 3.000 μετναστών, όχι μόνο αθετεί αυτή την επαίσχυντη συμφωνία, αλλά πρωτίστως καταπατά το Διεθνές Δίκαιο παραβιάζοντας θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και διαδραματίζοντας ενεργό ρόλο στις πολεμικές επιχειρήσεις!  Κανένας δεν απαιτεί ν΄ ανοίξει η πρεσβεία της Συρίας στη χώρα μας  –η οποία έκλεισε με την έναρξη των εχθροπραξιών- ώστε να ταυτοποιηθούν άμεσα όσοι πολίτες  χρήζουν διεθνούς προστασίας ως πρόσφυγες  και να τους δοθούν τα απαραίτητα έγγραφα να μεταβούν βάση του Διεθνούς Δικαίου στις χώρες επιλογής τους. Κανένας δεν απαιτεί να εφαρμόσει και η Ελλάδα ό,τι εφαρμόζουν τα άλλα κράτη για τους παράτυπους μετανάστες, και κυρίως για όσους κρίνονται απειλή για την εθνική ασφάλεια και την κοινωνική συνοχή,  να επιστρέφονται είτε στη χώρα προέλευσής τους είτε στην πρώτη  χώρα υποδοχής.

Η Δημοτική Αρχή λοιπόν, προφανώς για τη δημιουργία εντυπώσεων καταγγέλλει αδυναμία της  κυβέρνησης να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που ετέθησαν στη σύσκεψη Μαξίμου αναφορικά με την αναχώρηση μεταναστών. Και φαίνεται, τουλάχιστον φαιδρό όταν ζητά επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας ΕΕ –Τουρκίας προκειμένου να μην αποτελέσει η Ελλάδα «παρία μόνιμης εγκατάστασης». Μια συμφωνία, που μέχρι σήμερα έχει εφαρμοστεί από κάθε συμβαλλόμενο κατά το δοκούν και συμφέρον του, έτσι ώστε όλοι να καταγγέλλουν τη μη  εφαρμογή της.   Δεν μπορεί να υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας αυτής, ή την αποδέχεσαι ή την απορρίπτεις συλλήβδην.

Εκτός όμως τούτου, υπάρχουν και οι συμφωνίες  Σἐνγκεν και Δουβλίνου, βάσει των οποίων οι παράτυποι μετανάστες επιστρέφονται στις χώρες υποδοχής. Και η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα υποδοχής για πολλούς. Η Γερμανία ακύρωσε την αίτηση ασύλου για 10.000 μετανάστες οι οποίοι θα επιστραφούν στις χώρες υποδοχής από τον Γενάρη του 2017. Εκτός λοιπόν από αυτούς που έρχονται εξ Ανατολών θα έρχονται κι άλλοι εκ Δύσης. Η χώρα μας λοιπόν σαφέστατα μετατρέπεται σε δεσμοφύλακα της ΕΕ και σε χώρο αποθήκευσης ανθρώπινων ψυχών. Υπό τις συνθήκες αυτές είναι σαφές ότι είναι αδύνατον να διασφαλιστεί η κοινωνική συνοχή, η πληθυσμιακή ομοιογένεια κι η εθνική ακεραιότητα. Οι εντάσεις και οι εκρήξεις βίας είναι αναμενόμενες και ο ευρωστρατός είναι επίσης έτοιμος –όπως και το ΝΑΤΟ - να παρέμβει για τη «διασφάλιση της ειρήνης» και την «αποκατάσταση της τάξης», όπως κάθε κατοχικός στρατός.

Η κατάσταση λοιπόν, όχι απλώς φαίνεται, αλλά είναι πραγματικά πολύ δύσκολη. Για την αποτελεσματική αντιμετώπισή της θα πρέπει η Ελλάδα ν’ αποδεσμευτεί από τις συνθήκες Σένγκεν, Δουβλίνου και τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, βάσει των οποίων εγκλωβίζονται στη χώρα μας εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες υπό  προσφυγικό μανδύα. Οι περισσότεροι από αυτούς θα πρέπει με βάση τα διεθνώς νόμιμα να μετακινηθούν και ν΄ απεγκλωβιστούν από τη χώρα, και πρωτίστως από τα ακριτικά νησιά. Στα νησιά, λόγω της γεωπολιτικής σημασίας τους,  θα πρέπει να λειτουργούν αξιοπρεπούς διαβίωσης ανοιχτές δομές υποδοχής, καταγραφής, και προσωρινής φιλοξενίας, χωρίς ΜΚΟ, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, όπου οι λίγες εκατοντάδες φιλοξενούμενων θα διαχωρίζονται κατά  εθνικές  και θρησκευτικές ομάδες. Εντός λίγων ημερών να προωθούνται σε ανάλογες δομές άλλων μη ευαίσθητων  γεωστρατηγικά περιοχών, ώστε  να διεκπεραιωθεί ταχύτατα η ταυτοποίησή τους υπό τον αποκλειστικό έλεγχο και εποπτεία κρατικών υπηρεσιών με τη συνδρομή της Ύπατης Αρμοστείας.  Σημαντική στον τομέα αυτό είναι η επαναλειτουργία της πρεσβείας της Συρίας στην Ελλάδα. Όσοι ταυτοποιηθούν ως πρόσφυγες και χρήζουν διεθνούς προστασίας  να προμηθεύονται τάχιστα  τα κατάλληλα έγγραφα, ώστε  να μεταβούν όπου θέλουν εκτός Ελλάδος δια της νομίμου οδού κι υπό την άμεση συνδρομή κι αποκλειστική εποπτεία  του ΟΗΕ.  Αντιθέτως, όσοι ταυτοποιηθούν , από τις ελληνικές αρχές και την Interpol, για παραβατικότητα κι ότι συνιστούν οιωνεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια και την κοινωνική συνοχή της χώρας, να επιστρέφονται   στη  χώρα προέλευσής τους ή στην πρώτη χώρα υποδοχής, απ’ όπου πέρασαν στην Ελλάδα. Οι πρακτικές της Τουρκίας που καταπατά το Διεθνές Δίκαιο θα πρέπει να καταγγελθούν στους Διεθνείς Οργανισμούς και να της ασκηθούν περιοριστικά μέτρα. Η χώρα μας  οφείλει  να μη συμμετέχει καθοιονδήποτε τρόπο σε υπερεθνικούς οργανισμούς που εμπλέκονται σε στρατιωτικές επεμβάσεις και πολέμους, δημιουργώντας τις στρατιές των απελπισμένων προσφύγων και υποθάλποντας την αμφισβήτηση της κυριαρχίας της χώρας μας στο Αιγαίο. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τα σύνορά μας θα πρέπει να επιτηρούνται, να προστατεύονται και να φυλάσσονται  από ίδιες κρατικές δυνάμεις, κι όχι υπερεθνικές. Και φυσικά, να μην αποδεχτούμε εντός εθνικής επικράτειας τη λειτουργία βάσεων υπερεθνικών στρατιωτικών οργανισμών που θέτουν σε κίνδυνο την εθνική μας ασφάλεια.

  Δυστυχώς, όμως, όλα τα παραπάνω δεν είναι εφικτό να εφαρμοστούν σε κυβερνητικό επίπεδο υπό τις υφιστάμενες συνθήκες και παραμένοντας εντός της ΕΕ.

Κι αυτό γιατί στη Συνθήκη της Λισσαβόνας (2007)   ορίζεται η 26/6/2011 ως ημέρα κατά την οποία πιθανότατα λήγει η κυριαρχία των εθνών της ΕΕ, μόνον εφόσον αυτά παραδώσουν οικειοθελώς την εθνικής τους κυριαρχία. Αυτό έχει συμβεί στην Ελλάδα με την υπογραφή των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων από το 2010 -2015. Επομένως επισήμως από το 2011 η Ελλάδα έχει απολέσει την εθνική της κυριαρχία και τελεί υπό καθεστώς κατοχής. Η παρούσα κυβέρνηση, όπως κι όλες οι προηγούμενες από το 2010, υπηρετούν αυτό το καθεστώς, που επιβεβαιώνεται με την παρουσία υπερεθνικών στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων, με τη λήψη αποφάσεων από εξωεθνικά κέντρα, με τον οικονομικό στραγγαλισμό της χώρας. Πέραν όμως του γεγονότος παραχώρησης της εθνικής κυριαρχίας, η Ελλάδα έχει καταλυθεί ως συγκροτημένο κράτος, καθώς έχει απωλέσει τα τέσσερα (4) θεμελιώδη κριτήρια, τα οποία, σύμφωνα με τη Συνθήκη Μοντεβιδέο του 1932, ορίζουν ένα κυρίαρχο κράτος: α)  Μόνιμο πληθυσμό. (β) Καθορισμένη επικράτεια. (γ) Δική του διακυβέρνηση. (δ) την ικανότητα να συνάπτει σχέσεις ελεύθερα με άλλα κράτη. Τίποτε απ' όλα αυτά δεν ισχύει πια επίσημα για την Ελλάδα μετά την ψήφιση και του τελευταίου πολυνομοσχεδίου. Η χώρα έχασε τον έλεγχο στο ποιός και πώς κατοικεί ως μόνιμος πληθυσμός. Έχασε τον έλεγχο στην εδαφική της επικράτεια. Και φυσικά δεν διαθέτει ούτε δική της διακυβέρνηση, όσον αφορά την εκπροσώπηση του λαϊκού συμφέροντος, ή έστω τη δυνατότητα να συνάπτει με δική της επιλογή σχέσεις με άλλα κράτη και τη διεθνή κοινότητα.

Το ζήτημα δεν έγκεινται γενικά κι αόριστα στην ανατροπή του καπιταλιστικού, ιμπεριαλιστικού συστήματος, όπου παραπέμπει η (εναπομείνουσα μετά τον ΣΥΡΙΖΑ) αριστερά, γιατί η χώρα μας σε αυτό το σύστημα εντάσσεται από ιδρύσεως κράτους, αλλά ποτέ άλλοτε ιστορικά δεν βρέθηκε σε ανάλογη κατάσταση. Το ζήτημα έγκεινται στο  ότι η χώρα βρίσκεται υπό Κατοχή. Το μεταναστευτικό πρόβλημα, όπως κι άλλα, απαιτούν διαχείριση ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους. Θα επιλυθούν ουσιαστικά κι οριστικά από μια  πατριωτική, δημοκρατική κυβέρνηση μόνο κι εφόσον η χώρα μας ανακτήσει την εθνική της κυριαρχία.

Εφόσον αυτό το γεγονός, ότι η Ελλάδα τελεί υπό Κατοχή, το συνειδητοποιήσουμε, εφόσον η έννοια της πατρίδας είναι συνυφασμένη με την ταυτότητά μας και την επιβίωσή μας, οφείλουμε να αντιδράσουμε, όλοι μαζί, ανεξάρτητα πως αυτοπροσδιοριζόμαστε ιδεολογικά.   Οφείλουμε να μείνουμε ενωμένοι και να καταδικάσουμε  κάθε μορφή  τραμπουκισμών και  βίας και όσους τα υποκινούν, είτε εναντίον των προσφύγων, είτε εναντίον των ντόπιων, καλλιεργώντας διχαστικό και εμφυλιακό κλίμα. Οφείλουμε να διασφαλίσουμε την κοινωνική μας συνοχή. Αν υπάρχει κάποιος διαχωρισμός μεταξύ μας είναι σε αυτούς που υπηρετούν τις δυνάμεις κατοχής και σε αυτούς που τις αντιστρατεύονται.  

Σάμος, 8 Νοεμβρίου 2016                                                                          Η Γούλα Ελένη είναι

                                                                                μέλος του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου του Ε.ΠΑ.Μ.

και μέλος της Τ.Ο. ΕΠΑΜ Σάμου

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Σαμιακό Βήμα» στις 14 Νοεμβρίου 2016)

---

[1] η κ. Ελένη Τάκου, διευθύντρια του γραφείου του κ. Μουζάλα & αναπληρώτρια διευθύντρια προγραμμάτων στην ΜΚΟ «Αλληλεγγύη». Βλ. δημοσίευμα neasamos.gr., 27/10/2016.