Ε.ΠΑ.Μ. - «Πολιτικοί Διάλογοι» στον E-ROI την Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

Εκπομπή «Πολιτικοί Διάλογοι» με τον Γιάννη Αθανασιάδη και τον Θέμη Συμβουλόπουλο, καθημερινά στις 14:00 από τον E-ROI.

 

 

Ε.ΠΑ.Μ. - Ενημερωτική εκπομπή με τον Στ.Παπαγιάννη στον E-ROI στις 31 Αυγ 2015

28-8-2015 ο Δημήτρης Καζάκης στο e-roi.gr

Ο οικονομολόγος και γενικός γραμματέας του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.) Δημήτρης Καζάκης αναλύει όλα τα θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας, και όχι μόνο, καθώς επίσης απαντά σε τηλεφωνήματα και email με ερωτήσεις φίλων ακροατών, στην εκπομπή του «Στο Μικρόφωνο» μέσα από τον e-roi.gr την Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015.

O Mιχαλης Νικητας στο Ραδιο Νεαπολις 90,8 με τον Σταυρο Δεληγιαννη 31/8/15

''Nικήστε το φόβο,υποδεχθείτε το εθν.νόμισμα''.Σπύρος Στάλιας,οικον/λόγος κ Π.Ιωάννου.Σπορnews 90,1

(απόσπασμα) Σπύρος Στάλιας ,οικονομολόγος πρώην σύμβουλος Ανδρ.Παπανδρέου κ Πέτρος Ιωάννου στον ''Σπορnews 90,1 της Λάρισας,στην εκπομπή ''ακροβάτες τ'ονείρου''(30.8.15) για το διαδύκτιο sportnews901.gr και e-roi.gr κάθε μέρα 8-10

O Mιχαλης Νικητας με τον Πετρο Ιωαννου στο SPOR NEWS 90,1 30/8/15

Η Νομισματική Πολιτική και το Εθνικό Νόμισμα

 Σπύρος Στάλιας, οικονομολόγος ΜΑ, Ph.D
Η πλήρης άσκηση της Νομισματικής Πολιτικής και της Δημοσιονομικής Πολιτικής από μια Κυβέρνηση, είναι αυτή που καθιστά ένα κράτος επικυρίαρχο. Η Ελλάδα, από την στιγμή της εισόδου της στην ευρωζώνη επάψε να είναι επικυρίαρχη. Δεν ασκεί νομισματική πολιτική, και λίαν περιορισμένα ασκεί την δημοσιονομική πολιτική.
Αυτή είναι και η πραγματική αιτία της κατάρρευσης της, και η αιτία που τα προγράμματα της λιτότητας είναι μάταια και την οδηγούν σε μακροχρόνια συντριβή.
Είναι κάτι, που οι τυφλοί από αγραμματοσύνη και δουλικότητα πολιτικοί προς τους τραπεζίτες, δεν μπορούν να αντιληφτούν. Νομίζουν ότι μόνο με την εισοδηματική πολιτική, εξευτελιστικούς μισθούς και μεροκάματα, θα αντιμετωπίσουν την κρίση. Είναι οικονομικά, τουλάχιστον ανιστόρητοι.
Τι σημαίνει Νομισματική Πολιτική. Με τον όρο νομισματική πολιτική εννοείται η πράξη έκδοσης νομίσματος και ο καθορισμός των επιτοκίων, από την Κεντρική Τράπεζα. Η καρδιά της νομισματικής πολιτικής είναι ο καθορισμός επιτοκίων.
Μα θα μπορούσε να πει κάποιος, μα το ίδιο δεν κάνει και η ΕΚΤ; Ασκεί την νομισματική πολιτική στην ευρωζώνη. Καθορίζει το βασικό επιτόκιο της ευρωζώνης. Η απάντηση είναι ναι.
Η διαφορά είναι ότι έχει άλλους στόχους η ΕΚΤ και άλλους στόχους ένα εθνικό κράτος όταν καθορίζουν τα βασικά επιτόκια. Στόχος της ΕΚΤ, είναι η προστασία της αξίας του ευρώ, ενώ ενός εθνικού κράτους ο στόχος είναι πλήρη απασχόληση, ανθρωπίνων και υλικών πόρων.
Η διαφορά των στόχων, σας διαβεβαιώ, έχει δραματική επίπτωση στην καθημερινή μας ζωή. Αυτή η διαφορά στόχων είναι που σέρνει την χώρα για έβδομο χρόνο στην ύφεση, και φτωχαίνει την ζωή μας, και έτσι θα συνεχίσουμε.
Θα προσπαθήσω με σαφήνεια να διαφωτίσω αυτή την διαφορά και να γίνει κατανοητό ότι η επιλογή της ΕΚΤ, μας οδηγεί σε εργασιακό μεσαίωνα και διαρκή ύφεση με επίφαση δημοκρατίας, ενώ η εθνική επιλογή, σε πιο ανθρώπινη ζωή και ανάπτυξη, που εμείς θα επιλέξουμε δημοκρατικά.
Για να γίνει κατανοητή το πόσο σπουδαία είναι η άσκηση της ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής πρέπει να έχουμε κατά νου τέσσερες βασικές αρχές.
1) Το χρήμα δεν είναι ουδέτερο στην οικονομία, η ενεργός ζήτηση ή η δαπάνη του, είναι αυτή που καθορίζει το επίπεδο του ΑΕΠ και την απασχόληση.
2) Στον καπιταλισμό ή στην ελεύθερη οικονομία, δεν υπάρχει τάση η οικονομία να επανέρχεται, μετά από ένα υφεσιακό γεγονός, στην πλήρη απασχόληση. Ο καπιταλισμός δεν αυτορυθμίζεται.
3) Η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη και δεσμευμένη να επιδιώκει, μέσω δαπανών, την εξάλειψη της ανεργίας, την δίκαιη κατανομή του πλούτου και του εισοδήματος.
4) Το χρήμα είναι ενδογενές, παράγεται μέσα στην οικονομία. Δηλαδή την προσφορά χρήματος δεν μπορεί να την καθορίσει η Κεντρική Τράπεζα. Η Κεντρική Τράπεζα απλά θέτει το βασικό επιτόκιο εξωγενώς, δηλαδή με δική της απόφαση (η ουσία της νομισματικής πολιτικής), με βάση το όποιο οι Εμπορικές Τράπεζες διαθέτουν πιστώσεις, που μετατρέπονται σε καταθέσεις, δηλαδή ‘νέο χρήμα’, ανάλογα με την ζήτηση των πιστώσεων.
Δεδομένων αυτών γίνεται ξεκάθαρο ότι το ύψος του επιτοκίου επηρεάζει την παραγωγή, την απασχόληση και τις τιμές (μέσω του ύψους της παραγωγής).
Μια αύξηση του ύψους του επιτοκίου επηρεάζει άμεσα την ενεργό ζήτηση-δαπάνη στην οικονομία. Αυτό γίνεται μέσω των παρακάτω πέντε οδών.
1) Μείωσης των τιμών των ομολόγων και των μετοχών (wealth effect), συνεπώς μειώνεται η δαπάνη, λόγω λιγότερου πλούτου.
2) Αύξησης των τιμών των καταναλωτικών αγαθών.
3) Αύξησης της εξωτερικής (ισοτιμίας) αξίας του νομίσματος, με αποτέλεσμα μείωσης των εξαγωγών.
4) Αύξησης του κόστους δανεισμού που συνεπάγεται μείωση των δαπανών για επενδύσεις
5) Αναδιανομής της καταναλωτικής δύναμης υπέρ των υψηλών εισοδημάτων, που αποταμιεύουν πιο πολύ, εις βάρος των χαμηλών εισοδημάτων, που δαπανούν πιο πολύ και αποταμιεύουν λιγότερο.
Λόγω του ότι οι τιμές των προϊόντων, που παρέχουν και παράγουν οι επιχειρήσεις, είναι δεδομένες από την αγορά, η αύξηση των επιτοκίων, ωθεί τις εισπρακτικές προσδοκίες των επιχειρήσεων προς τα κάτω, με αποτέλεσμα την μείωση του ΑΕΠ και την αύξηση της ανεργίας. Η πιθανή συνεπακόλουθη πτώση των τιμών έχει ως αίτια την μη χρήση των πόρων της οικονομίας.
Συνεπώς είναι προφανές, ότι μια Κυβέρνηση που αποσκοπεί στην πλήρη απασχόληση ανθρωπίνων και υλικών πόρων, οφείλει, με την Κεντρική Τράπεζα, να θέτει το βασικό επιτόκιο σε χαμηλό ύψος. Σε αυτό συνεπικουρεί η δημοσιονομική πολιτική, και κυρίως το μέρος της δημοσιονομικής πολιτική που αναφέρεται στη φορολογία. Η φορολογία έχει σαν στόχο την προστασία της αξίας του νομίσματος, και όχι όπως πολλοί ηλίθιοι πιστεύουν, να βρίσκει το κράτος χρήματα, σε μια χώρα που εκδίδει το νόμισμα της. Το αυστηρό και ποινικοποιημένο
φορολογικό σύστημα είναι ο εγγυητής των χαμηλών επιτοκίων και της ανάπτυξης σε μια χώρα με ανεξάρτητη νομισματική πολιτική.
Αντίθετα στην Ευρωζώνη ο στόχος της ΕΚΤ, που ασκεί την Νομισματική Πολιτική, είναι η διατήρηση σταθερών τιμών ή αλλιώς η διατήρηση χαμηλού πληθωρισμού ή αλλιώς η διατήρηση της αξίας του ευρώ ως αποθεματικού νομίσματος. Αυτό βεβαίως για να επιτευχτεί απαιτεί υψηλά επιτόκια από την μια και από την άλλη πιεσμένη παραγωγή και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού άνεργο. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί στην ΕΕ, να έχουμε ταυτοχρόνως σταθερότητα τιμών και πλήρη απασχόληση. Είναι καταστάσεις αμοιβαίως αποκλειόμενες.
Ας δούμε πως λειτουργεί το υπόδειγμα της ευρωζώνης. Αν υποθέσουμε ότι η οικονομία εισέρχεται σε ύφεση λόγω αιφνίδιας κάμψης της δαπάνης, όπως συνέβη το 2008, λόγω της ευθύνης του τραπεζικού συστήματος και της ΕΚΤ. (Οι Έλληνες λόγω προπαγάνδας έχαψαν ότι λόγω διαφθοράς έφταιγαν αυτοί).
Οι επιχειρήσεις, λόγω αυτού του γεγονότος, θα βρεθούν με αποθέματα, και ταυτόχρονα θα σχεδιάσουν να παραγάγουν για την επόμενη περίοδο λιγότερο από το επίπεδο που παρήγαγαν πριν. Επίσης θα ρίξουν τις τιμές τους για να απαλλαγούν από τα αποθέματα. Έτσι θα έχουμε μείωση της παραγωγής, μείωση της απασχόλησης.
Οι ονομαστικοί μισθοί όμως έχουν παραμείνει σταθεροί. Αφού οι τιμές των προϊόντων μειώθηκαν οι πραγματικοί μισθοί θα έχουν αυξηθεί την ίδια περίοδο. Κατά συνέπεια αυξάνεται η προσφορά εργασίας από πλευράς εργαζομένων λόγω αύξησης των πραγματικών μισθών και λόγω της ίδιας αιτίας, μειώνεται η ζήτηση εργασίας από πλευράς επιχειρήσεων. Αν δεχτούμε την θεμελιώδη υπόθεση ότι οι μισθοί είναι εύκαμπτοι προς τα κάτω, οι ονομαστικοί μισθοί θα μειωθούν.
Πάμε τώρα προς την ανάκαμψη.
Η μείωση των τιμών και των μισθών μειώνει την ζήτηση για χρήμα. Οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά έχουν λιγότερη ανάγκη από χρήμα, λόγω πτώσης των τιμών, και αποταμιεύουν, και με τις αποταμιεύσεις τους αγοράζουν ομόλογα και μετοχές. Λόγω της αυξημένης ζήτησης ομολόγων και μετοχών, οι τιμές τους αυξάνονται και το επιτόκιο μειώνεται. Λόγω μειωμένου επιτοκίου οι επενδυτικές δαπάνες ενθαρρύνονται και έτσι αυξάνεται η παραγωγή και η απασχόληση. Τελικά η ισορροπία θα αποκατασταθεί στο επίπεδο της πλήρους απασχόλησης και παραγωγής με τιμές, ονομαστικούς μισθούς και επιτόκια σε χαμηλότερο επίπεδο και πραγματικούς μισθούς ανεπηρέαστους.
Όπως θα παρατηρήσατε η αποκατάσταση της συνολικής δαπάνης που αντιστοιχεί στην πλήρη απασχόληση, δεν έχει καμία σχέση με την άσκηση της νομισματικής πολιτικής, αλλά με τους χαμηλούς μισθούς και κυρίως με το γεγονός ότι οι μισθοί θα πρέπει να διακυμαίνονται
ελεύθερα. Οι δυνάμεις της αγοράς από μόνες τους τείνουν να αποκαταστήσουν την πλήρη απασχόληση.
Τι ακριβώς όμως κάνει η ΕΚΤ όταν λέμε ότι ασκεί την νομισματική πολιτική της ευρωζώνης τότε;
Η θεμελιώδης αντίληψη στην ΕΕ, σε αντίθεση με όλες τις οικονομίες του κόσμου, είναι ότι το χρήμα, το ευρώ, δεν παίζει κανένα ρόλο στην οικονομία, με την έννοια δεν επηρεάζει την παραγωγή και την απασχόληση, αλλά είναι ένας μηχανισμός που απλά διευκολύνει τις συναλλαγές. Αυτό είναι! Με άλλα λόγια στην ΕΕ η οικονομία θεωρείται ως ανταλλακτική οικονομία, όχι ως εγχρήματος οικονομία. Επί της ουσίας, ανταλλάσουμε προϊόντα όπως οι πρωτόγονοι και η χρήση του ευρώ κάνει τις συναλλαγές πιο εύκολες. Αυτή είναι η σύγχρονη αντίληψη για το νόμισμα στην οικονομία της ΕΕ.
Δεδομένου αυτού, η ποσότητα του ευρώ πρέπει να είναι σταθερή γιατί η αύξηση της προσφοράς του, αφού δεν επηρεάζει την παραγωγή και την απασχόληση, το μόνο που θα προκαλέσει θα είναι πληθωρισμός και η αξία του ευρώ θα μειωνόταν.
Ακριβώς εδώ παρεμβαίνει η ΕΚΤ και ασκεί ‘νομισματική’ πολιτική. Θέτει τέτοια επιτόκια που ποτέ ο πληθωρισμός να μην υπερβαίνει ένα συγκεκριμένο όριο, που συνήθως είναι μικρότερο του 2%. Αυτό το επιτόκιο επί της ουσίας, είναι το επιτόκιο που οι δυνάμεις της αγοράς προσδιορίζουν, και τρόπον τίνα η ΕΚΤ το ‘μυρίζεται’ και το ορίζει, έτσι ώστε το ευρώ πάντα, όχι μόνο να έχει σταθερή αξία, αλλά και να γυρίζει στην παραγωγή, εξισώνοντας τις αποταμιεύσεις με τις επενδύσεις. Και οι επενδύσεις και οι αποταμιεύσεις εξαρτώνται από το επιτόκιο.
Στο κόσμο αυτό δεν υπάρχει ανεργία, και αν υπάρξει, αυτό δεν θα οφείλεται ποτέ στην ανεπαρκή ζήτηση αλλά στην μη επαρκή ανάπτυξη του κεφαλαίου. Το υπάρχον κεφάλαιο πάντα θα απασχολεί την εργασία που του αντιστοιχεί, και δεδομένου ότι οι μισθοί θα είναι πάντα ευέλικτοι προς τα κάτω, πάντα θα απορροφάται εργατικό δυναμικό με την σταδιακή ανάπτυξη του κεφαλαίου.
Κατά συνέπεια στον κόσμο του ευρώ η ανεργία είναι δεδομένη, η φτώχεια δεδομένη, κύριο όργανο της ανάπτυξης είναι οι χαμηλοί μισθοί και όργανο του σταθερού ευρώ το επιτόκιο της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ.
Προσπάθησα με όσο απλό τρόπο μπορούσα, να δείξω την διάφορα στην άσκηση της νομισματικής πολιτικής μεταξύ ενός επικυρίαρχου κράτους και ενός κράτους της ευρωζώνη
Στο ελληνικό κράτος της ευρωζώνης, η κατανομή εργασίας έγινε ως εξής. Οι τραπεζίτες ανέλαβαν να διατηρούν την αξία του ευρώ σταθερή με όργανο την νομισματική πολιτική, και στους πολιτικούς του σύριζα, του πασόκ, της δημάρ, του κκε, της νδ, του ποταμιού και της χα ανέθεσαν συλλήβδην, να διαλύσουν το κράτος, να διαλύσουν το κόσμο
της εργασίας και να διατηρούν τους μισθούς χαμηλούς, με αντάλλαγμα παχυλές αμοιβές, θέσεις, ασυλία και πλήρη ελευθερία να προσδιορίζονται όπως θέλουν, να ψεύδονται ασυστόλως στο Λαό, αρκεί το υπόδειγμα να μην αμφισβητείται. Η επίφαση δημοκρατίας βοηθά στην εκτόνωση του πληθυσμού. Κανονικοί μισθοφόροι των Τραπεζιτών. Σαν δεν ντρέπονται.
Από την άλλη, έχουμε το εθνικό κράτος, όπου η νομισματική πολιτική και η δημοσιονομική πολιτική είναι όργανα του κράτους, με στόχο την πλήρη απασχόληση, μέσω της άμεσης αύξησης της ζήτησης και μείωσης των επιτοκίων, με την χρήση του Εθνικού μας Νομίσματος.
Στις εκλογές, ας στείλουμε στα υπόγεια της ιστορίας τα άθλια μνημονιακά κόμματα, εκεί που ανήκουν, και ας προσδιορίσουμε την ιστορία μας όπως θέλουμε, στέλνονται τα ξεκάθαρα κόμματα του Εθνικού Νομίσματος, της Δραχμής, στο Κοινοβούλιο.
spyridonstalias@hotmail.com

triklopodia.gr

Τσίπρας, Ισραήλ, Κύπρος και Ρωσία: Εξωτερική, μετά την εσωτερική, κατάρρευση

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Σε βαθύτατη σιωπή βυθίστηκε τώρα η Ελλάδα, μετά τον ορυμαγδό της απρόσμενης πανωλεθρίας, που ακολούθησε το μεγάλο της ‘Όχι. Μια Σιωπή που διακόπτουν μόνο οι σπασμοί του εθνικού κορμού σε κάθε νέο χτύπημα των Πιστωτών, της ανοιχτής, απροκάλυπτης δικτατορίας που επέβαλλαν μετά τις 5 Ιουλίου, και για πρώτη φορά μετά το 1974, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, η ΕΕ και το ΔΝΤ!

Η αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση του λαού και του έθνους δέχτηκαν συντριπτικό πλήγμα (βοηθούντων των επικοινωνιακών συμβούλων του Πρωθυπουργού). Οι Έλληνες βυθίστηκαν σε μεγάλη σύγχυση, ζουν βαρύ πένθος. Αρνούνται την πραγματικότητα, προσπαθούν να μη τη σκέφτονται γιατί δεν βλέπουν λύση και ξέρουν ότι τα χειρότερα τους περιμένουν. Η ψυχή τους δηλητηριάστηκε από την υποψία της φριχτής προδοσίας, που μπορεί να διέπραξαν πάλι, όπως τόσες φορές στην ιστορία τους, αυτοί που τους εμπιστεύτηκαν την τύχη τους. Η Ελλάδα βρίσκεται τώρα στο χειρότερο οικονομικό χάλι που θα μπορούσε ποτέ να βρεθεί, έχοντας όλα τα μειονεκτήματα, αλλά κανένα από τα πλεονεκτήματα μιας «ρήξης».

Είναι φυσικό να περνάνε απαρατήρητες, σε μια τέτοια κατάσταση, οι μεγάλες μεταβολές που....
σημειώνονται και οι μεγαλύτερες που θα σημειωθούν στον τομέα της «εξωτερικής-αμυντικής πολιτικής». Αν δηλαδή τέτοιοι όροι έχουν οποιαδήποτε σημασία, δεν είναι απλώς παραπλανητικοί, εφαρμοζόμενοι σε «αποικία χρέους», όπως ονόμαζε την Ελλάδα ο νυν Υπουργός Εξωτερικών, προτού γίνει Υπουργός. Σε ότι αφορά εξ άλλου την ελληνική πολιτική ελίτ, τα εθνικά αντανακλαστικά της προσέγγισαν προ πολλού το σημείο «εγκεφαλικού θανάτου». ‘Όπως όλη η Ευρώπη, η Ελλάδα κινείται με τους «αυτόματους πιλότους» των «αγορών», της Κομισιόν και του ΝΑΤΟ.

Σχεδόν απαρατήρητη πέρασε στις συνθήκες αυτές η μείζων φιλοισραηλινή στροφή της Ελλάδας, αλλά και η πορεία της Αθήνας προς πλήρη ανατροπή της πάγιας βαλκανικής πολιτικής της και σταδιακή ευθυγράμμιση με την αμερικανική και γερμανική πολιτική στη χερσόνησο, ιδίως στο Κόσοβο. Τα διάφορα «επιχειρήματα» που κατά καιρούς κατασκευάζονται για να δικαιολογήσουν τέτοιες στροφές μικρή σημασία έχουν. Πρόκειται, και σε αυτόν τον τομέα, παρά τις αναπόφευκτες «τζιριτζάτζουλες», για σταδιακή ευθυγράμμιση προς τη Βούληση του Κυρίαρχου. Και κυρίαρχος, περισσότερο από ποτέ, είναι οι Πιστωτές αλλά και, ακόμα περισσότερο, οι ΗΠΑ, τις οποίες μάλιστα έσπευσε να ευχαριστήσει ο κ. Δραγασάκης την επαύριο της συμφωνίας-συνθηκολόγησης!

Η πορεία που εγκαινιάστηκε θα θέσει πιθανότατα σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη του κυπριακού κράτους εντός των προσεχών μηνών με την επαναφορά λύσης τύπου Ανάν. Αν αυτό συμβεί, θα οδηγήσει με βεβαιότητα σχεδόν στον αφανισμό τον ελληνισμό της Κύπρου.

«Πόλεμος κατά της τρομοκρατίας»

Η «φιλοισραηλινή» στροφή της Αθήνας ανατρέπει ισορροπίες και σταθερές δεκαετιών στην ελληνική πολιτική, που ακολούθησαν όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις της ανεξάρτητα ιδεολογικής τοποθέτησης. Αυτές οι ισορροπίες και σταθερές προσέφεραν σχετική ασφάλεια σε Ελλάδα και Κύπρο, έναν «ειδικό ρόλο» στην περιοχή, όπως και ένα τεράστιο κύρος σε όλο τον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο. Απέτρεψαν τη μετατροπή της Αθήνας σε τμήμα του μεσανατολικού, με τους συναφείς κινδύνους (επέτρεψαν π.χ., πολύ περισσότερο από τα διάφορα C4I, που ποτέ δεν λειτούργησαν, την ασφαλή διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων). Επέτρεψαν επίσης την αξιόπιστη στήριξη προς τη διεθνή κοινή γνώμη της απαίτησης καταδίκης της τουρκικής εισβολής και κατοχής τμήματος της Κύπρου.

Η «φιλοισραηλινή» στροφή άρχισε αρκετά χρόνια νωρίτερα, επιταχύνθηκε στους καιρούς του Μνημονίου, αλλά τώρα μόνο παίρνει τόσο απροκάλυπτο χαρακτήρα. Ο Υπουργός Άμυνας κ. Καμμένος, με εμπρηστικές δηλώσεις του από μηνών, κατέστησε την Ελλάδα εταίρο και σχεδόν «πρωταγωνιστή» στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Ο «πόλεμος» αυτός άρχισε επί Μπους με την εισβολή και καταστροφή Αφγανιστάν και Ιράκ. Συνεχίστηκε, παρά τις κάποιες αντιστάσεις του Ομπάμα, με την καταστροφή Συρίας, Λιβύης, Υεμένης και αφρικανικών κρατών. Οδηγείται τώρα προς νέα κορύφωση με πρόσχημα το «Ισλαμικό Κράτος». Η τακτική είναι γνωστή. Βάζουμε πρώτα φωτιά και μετά παριστάνουμε τον πυροσβέστη.

Η στροφή της Αθήνας συνεχίσθηκε με τη συνομολόγηση από τον κ. Καμμένο της πιο προχωρημένης συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας που έχει υπογράψει ποτέ το Ισραήλ με οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο, πλην των ΗΠΑ! Επισκεπτόμενος το Ισραήλ, ο Υπουργός Άμυνας, που διατηρεί από πολλά χρόνια άριστες σχέσεις με τους Ισραηλινούς και έχει την εμπιστοσύνη τους, αναφέρθηκε στους κινδύνους από τους ιρανικούς πυραύλους (!), προκαλώντας την οργή και έντονο διάβημα της Τεχεράνης προς την Αθήνα.

Υποτίθεται ότι το "σκεπτικό" της ελληνοϊσραηλινής προσέγγισης είναι η κοινή «εχθρότητα» προς την Τουρκία. Δεν ξέρουμε πόση «εχθρότητα» υπάρχει και πόση χρησιμοποιείται κατά καιρούς. Θα ήταν πολύ αστείο όμως, αν δεν ήταν τραγικό, να κατέληγε όλη η ιστορία στην ενσωμάτωση Ελλάδας και Κύπρου, ως οικονομικών προτεκτοράτων, σε μια τουρκο-ισραηλινή ζώνη κυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο, υπό την γενική αιγίδα της Ουάσιγκτων.

Μια προοπτική που ξαφνικά, και πολύ καθυστερημένα, συνειδητοποίησε πανικόβλητη η ελληνική κυβέρνηση, όπως διαφαίνεται καθαρά από το άρθρο της «Καθημερινής» της 4ης Αυγούστου, με τίτλο «ερωτήματα για τα σχέδια του Ισραήλ». «Ερωτήματα» που θα έπρεπε να είναι προφανή ευθύς εξ αρχής και θα ήταν, αν οι Έλληνες πολιτικοί δεν έκαναν επιλογές διεθνούς πολιτικής βασισμένες στο δικό τους ιδιοτελές συμφέρον και μπορούσαν να ασχοληθούν σοβαρότερα με τη διεθνή κατάσταση.

Όταν τα «αυτιά» και τα «μάτια» μιας χώρας, οι υπηρεσίες της, δεν ανήκαν ποτέ και δεν ανήκουν τώρα στην ίδια τη χώρα, όταν τα ΜΜΕ παίζουν απευθείας το παιχνίδι ξένων «νταβατζήδων», όταν η χώρα αυτή (και τα κόμματά της) δεν έχει δικό της, ανεξάρτητο μυαλό και αναλυτική/συνθετική ικανότητα, είναι πολύ εύκολο, ακόμα κι αν δεν θέλουν οι ηγέτες της να εξαρτηθούν, όπως συμβαίνει συνήθως, να την πηγαίνει κανείς όπου θέλει και να την παραπλανά, ακριβώς όπως κάνει ο ταυρομάχος με τον ταύρο, που δεν αντιλαμβάνεται από πού έρχεται ο κίνδυνος, αλλά βλέπει κάθε φορά το κόκκινο πανί.

Η άρχουσα ελληνική ελίτ και το πολιτικό προσωπικό «πάρκαραν», μετά το 1996, με τον Σημίτη πρώτα, την ελληνική οικονομική και εξωτερική-αμυντική πολιτική στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, επιδιδόμενοι με την άνεσή τους στην εσωτερική λεηλασία της χώρας. ‘Όταν ήρθαν τα Μνημόνια έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα να κάνουν στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές. Αντί να αποτρέψουν την επίθεση ή να διαπραγματευθούν στοιχειωδώς υποφερτό συμβιβασμό, μετετράπησαν σε «συλλογικό Τσολάκογλου». Η μετατροπή όμως των δύο κομμάτων, που χρησιμοποίησε ο ελληνικός λαός για να αντισταθεί στη μνημονιακή λαίλαπα, σε πρωταγωνιστές της, συνιστά ασφαλώς τεράστιο θρίαμβο και για τους Πιστωτές στο σύνολό τους και για την αμερικανική πολιτική και την «Αυτοκρατορία». Προσφέρει τώρα στα κέντρα ισχύος της μια μοναδική ευκαιρία, ή έτσι τουλάχιστο νομίζουν, να υλοποιήσουν τα πιο προχωρημένα σχέδια στα συρτάρια τους, πρώτα από όλα την πλήρη, οριστική και νομικά δεσμευτική κατάλυση της κυριαρχίας του κυπριακού κράτους.

Οφέλη - κόστη από το Ισραήλ

Για να επανέλθουμε στο Ισραήλ, μια αληθινά «κρυφή υπερδύναμη», ο γράφων θεωρεί, και αυτή τη θέση ανέκαθεν υιοθέτησε, δημοσίως και ιδιωτικώς, ότι η Αθήνα, υπό την απειλή μάλιστα γενικής εθνικής καταστροφής, χρειάζεται σοβαρό στρατηγικό διάλογο με όλα ανεξαιρέτως τα διεθνή κέντρα ισχύος, περιλαμβανομένου του Ισραήλ. Αλλά σε οποιονδήποτε διάλογο έχει καθοριστική σημασία αν προσέρχεσαι ως αυτοτελές στρατηγικό υποκείμενο, ή «μαθητευόμενος ταβλαδόρος» που δοκιμάζει να παίξει σκάκι με τον Κασπάρωφ, αν όχι απλώς να αντλήσει προσωπικά οφέλη από τη σχέση μαζί του! Δεν αναφερόμαστε μόνο στον κ. Τσίπρα, αλλά στο σύνολο της ελληνικής ηγεσίας.

Ειδικά το Ισραήλ, με την τεράστια επιρροή του στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, την ΕΕ, τις ΗΠΑ, τα διεθνή ΜΜΕ έχει ασφαλώς τη δυνατότητα, αν το επιθυμεί, να προσφέρει τεράστια υπηρεσία στην Ελλάδα, επιτυγχάνοντας μια συμφωνία, έναν οδυνηρό έστω, αλλά κάπως βιώσιμο συμβιβασμό στο μείζον θέμα που απειλεί τώρα τη χώρα, τον πόλεμο εναντίον της που οργανώνουν τα Μνημόνια. Μια τέτοια συνδρομή του Ισραήλ, στα πλαίσια ενός ειλικρινούς και δύσκολου, αλλά μεγάλης σημασίας, εκ βαθέων διαλόγου, δύο αρχαίων λαών της Μεσογείου, που δεν μοιάζει δυστυχώς ακόμα δυνατός, θα τοποθετούσε σε πραγματικά διαφορετικές βάσεις και νέα θεμέλια τη σχέση τους.

Μείζων απειλή για τον ελληνισμό δεν είναι ασφαλώς τώρα η Τουρκία, αλλά η «αρπαγή» ολόκληρου του ελληνικού κράτους δια της οικονομικής καταστροφής του από τους «Δανειστές». Η Τουρκία χρησιμοποιήθηκε από τους δυτικούς (και το Ισραήλ) στην προηγούμενη φάση, για να ανασχέσει την ελληνική και κυπριακή ανεξαρτησία. Τώρα μόνο επικουρικά θα μπορούσαν να τη χρειαστούν.

Για να συνέβαινε όμως κάτι τέτοιο θα έπρεπε η Αθήνα να το ζητούσε και το Ισραήλ να το ήθελε. Η Αθήνα δεν το ζήτησε (και γενικώς δεν ξέρουμε τι ζητάει ακόμα και τώρα) και το Ισραήλ δεν ξέρουμε αν το θέλει.

Η Ελλάδα έχει βέβαια ένα ισχυρότατο όπλο, αν θέλει να δημιουργήσει σοβαρό κίνητρο σε Ισραήλ, ΗΠΑ και Γερμανία να σταματήσουν την καταστροφή της χώρας μας. Και οι τρεις αυτοί πόλοι ισχύος τρομοκρατούνται και μόνο στην ιδέα ότι η Αθήνα σκέφτεται σοβαρά να στραφεί για βοήθεια στη Ρωσία, την Κίνα ή τους BRICS, εφόσον οι αγαπημένοι εταίροι και σύμμαχοί μας συνεχίζουν να θέλουν την καταστροφή μας. Τέτοια πολιτική θα την υποστήριζε ενθέρμως η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, δεν μπορεί όμως να την κάνει ο Τσίπρας. Χρειάζεται τουλάχιστον Ανδρέα Παπανδρέου ή Μακάριο, για την ακρίβεια χρειάζεται Ντε Γκωλ ή Ούγκο Τσάβες, χρειάζεται δηλαδή πολύ μεγάλο και αυθεντικό ηγέτη, με βαθειά κατανόηση της ελληνικής/ παγκόσμιας κατάστασης και «ιεραποστολική» αφοσίωση στη σωτηρία της χώρας του.

Όλη η «ρωσική» πολιτική της κυβέρνησης συμπυκνώθηκε στο «ανάβουμε φλας αριστερά, στρίβουμε δεξιά». Κι εδώ copy paste, πιθανότατα με τους ίδιους μάλιστα «τεχνικούς», των κόλπων του ΓΑΠ (Απορεί κανείς, αυτός ο Τσίπρας δεν αναρωτήθηκε γιατί θα έχει καλύτερη μοίρα από τον ΓΑΠ, μεταγράφοντας τόσους συνεργάτες του;). ‘Όταν ο Σόιμπλε σιγουρεύτηκε ότι δεν γίνεται τίποτα σοβαρό μεταξύ Αθήνας και Μόσχας, βγήκε και ειρωνεύτηκε τον Πρωθυπουργό, λέγοντας: «αν θέλει δάνειο από τη Ρωσία, ας πάει να το πάρει. Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα»!

 http://seisaxthia-epam.blogspot.gr

Καυγάς πλιατσικολόγων !!

  

Γράφει ο Κώστας Γιαννιώτης

Η μάσκα ξεφλούδισε και πίσω της αποκαλύφτηκε το απαίσιο πρόσωπο του πολιτικού απατεώνα και του ελεεινού δωσιλογισμού, που κρυβόταν πίσω από το προσωπείο του …. ‘’χαμογελαστού επαναστάτη’’. Το μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Παππάς θέλησε να παρομοιάσει τον Τσίπρα με τον Μάικλ Κόλλινς του IRA, αποκαλώντας τον …… ‘’το γελαστό παιδί’’, αδιαφορώντας για το γεγονός  ότι από το δικό του ‘’γελαστό παιδί’’ δεν έμεινε τίποτε περισσότερο από το ……‘’παιδί’’ για όλες τις δουλειές – και μάλιστα τις πιο βρώμικες της σύγχρονης ιστορίας του τόπου μας.

Αφού πρώτα τον χρησιμοποίησαν για να λασπώσει ό,τι είχε απομείνει από τη γενικόλογη έννοια της ‘’αριστεράς’’, αφού τον μετέτρεψαν σε πολιορκητικό κριό κατά των πυλών της πατρίδας μας, μέσα σε επαίνους και διθυράμβους, άρχισαν να τον αποδομούν. Πρώτα τα ίδια του τα αφεντικά του εξωτερικού που αποκάλυψαν, μέσω Γιούνκερ, που τον έδωσε στεγνά, λέγοντας …. «ήμουν πλήρως ενημερωμένος για την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες». Όχι γιατί δεν τον θέλουν αλλά προτιμούν τη διασπορά των εδρών σε όλα τα βιλαέτια τους ( ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΠΟΤΑΜΙ – ΠΑΣΟΚ ) για να μπορέσουν να...

συμπήξουν τον ασφαλή κορμό όλου του μνημονιακού μπλοκ που θα εφαρμόσει το πρόγραμμά τους !

Το σχέδιο ήταν προετοιμασμένο και το παλικάρι πουλούσε φούμαρα στον ελληνικό λαό λέγοντάς του ότι «προσέφυγε στις κάλπες για να πάρει νέα σαφή εντολή, μπροστά στις νέες συνθήκες» και ρίχνοντας, αδιάντροπα, τις ευθύνες σε όσους προτίμησαν την αξιοπρέπειά τους και καταψήφισαν το μνημόνιο. Τους αποκάλεσε μάλιστα και αποστάτες !!!

Την ίδια ώρα οι ντόπιοι συνεργάτες των κατακτητών – και προσφάτως συνεργάτες του ‘’παιδιού’’ – άρχισαν τις βολές, τις βρισιές και τις ειρωνείες εναντίον του. Από τη μια φοβούνται ότι όλοι τους θα καταποντιστούν στις επερχόμενες εκλογές και από την άλλη διεκδικούν κομμάτι της εκλογικής πίτας, με οποιοδήποτε τίμημα.

Να γιατί η Μέρκελ δεν ανησυχεί και δηλώνει χαρά γεμάτη ότι «οι εκλογές δεν είναι μέρος του προβλήματος, αλλά η λύση του προβλήματος». Ξέρει αυτή τι λέει. Ξέρει πως παρά το θέατρο των αντιπαραθέσεων, των ύβρεων και των ειρωνειών, το σχέδιό της προχωρά.

Από την άλλη μεριά το ….. ‘’παιδί’’ στέκεται απέναντι στον ελληνικό λαό υβριστικός και, με το γάντι, αποκαλώντας τον μαλάκα – και μάλιστα με περικεφαλαία ! Του δηλώνει σε κάθε ευκαιρία και με κάθε τόνο ότι «δεν πρόκειται, μετεκλογικά να συνεργαστεί με κανένα από τα κόμματα του παλιού πολιτικού κατεστημένου» !!! Ποιος το λέει αυτό ; Ο ίδιος άνθρωπος που, πριν λίγες μέρες στη Βουλή, αντάλλασσε μαζί τους γαλαντομία και γλύκες, την ώρα που, εμβρόντητος, ο ελληνικός λαός έβλεπε να διαμοιράζουν σαν παρέα ληστοσυμμοριτών τα υπάρχοντά του και τη ζωή του, με ένα ‘’ΝΑΙ’’ !! Που τον χειροκροτούσαν οι δωσίλογοι κι αυτός χαμογελούσε !! Οι ίδιοι που σήμερα τον …. ‘’κατηγορούν’’ σαν ψεύτη, κωλοτούμπα και σφαγέα του ελληνικού λαού !!!! Η πολιτική απάτη και η πολιτική χρεοκοπία χέρι χέρι με τον αμοραλισμό !

Σε όλο αυτό το σκηνικό είναι φαίνεται μοιραίο να προστεθεί και η βλακεία του κάθε βο(υ)λευτή, που προσπαθεί να μας αποδείξει ότι ….. πετάει ο γάιδαρος !! Έτσι κάπως άκουσα τον κ. Κοντονή να ισχυρίζεται ότι «πράγματι τα μέτρα που προβλέπει το 3^ομνημόνιο είναι υφεσιακά, αντικοινωνικά, αντιαναπτυξιακά και άδικα, αλλά θα παλέψουμε να βρούμε άλλα μέτρα που θα αμβλύνουν τη σκληρότητα των μέτρων του μνημονίου» !! Άντε εσύ τώρα και πες του ότι δεν κατάλαβες τι λέει ! Θα σε πει και μαλάκα !!

Έτσι είναι. Όποιος δεν αποδέχεται την προδοσία τους είναι βλάκας, αποστάτης και χρειάζεται ψυχίατρο – όπως διατείνονται για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου !!

Εκείνο που τους απασχολεί τώρα είναι το πώς θα διεξαγάγουν τον προεκλογικό τους αγώνα, πώς θα εξαπατήσουν– όλοι μαζί και καθένας χωριστά – το ποίμνιο, το κοπάδι !

Μέσα στον πυρετό της αγωνίας τους για επικράτηση δε διστάζουν μπροστά σε τίποτε!

Ξεκινούν με την απάτη. Διατείνεται το καλό ‘’παιδί’’ ότι όχι μόνο έδωσε μάχη αλλά θα τη συνεχίσει κάνοντας επαναδιαπραγμάτευση των επαχθών όρων του μνημονίου. Το λέει αυτό εν γνώσει του ότι το καταστατικό του ESM, με τον οποίο συνυπέγραψε τη συμφωνία (μνημόνιο), συμπεριλαμβάνει άρθρο το οποίο ρητά και κατηγορηματικά αναφέρει και δεσμεύει κάθε συμβαλλόμενο ότι καμιά αλλαγή των όρων της συμφωνίας, καμιά επαναδιαπραγμάτευση, καμιά ένσταση, κανένα νέο memorandum δε γίνεται αποδεκτό. Τέλος !! Μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται!!

Αυτός όμως, το ….. ‘’παιδί’’ θα το κάνει !! Γιατί είναι όμορφος και ξέρει τι παθαίνει η Μέρκελ όταν τον βλέπει !! Κάπως έτσι την έπεισε να σκίσουν παρέα τα μνημόνια και να τα καταργήσουν με ένα άρθρο !!

Το μόνο που του απέμεινε είναι να τρέξει να κάνει τις εκλογές το συντομότερο, πριν προλάβει και ξεφύγει κανένα χαρτάκι της εφορίας και φτάσει σε σπίτι ψηφοφόρου. Πριν διαπιστώσει ο Έλληνας ότι ο ΕΝΦΙΑ, και μόνο, που θα κληθεί να πληρώσει για την επόμενη διετία, είναι της τάξης των 5,5 δις και κοντεύει να φτάσει το σύνολο του πρώτου μνημονίου !! Πού να βάλουμε και τα υπόλοιπα που συνυπεγράφησαν !

Γι` αυτό βιάζεται τόσο πολύ για εκλογές !! Σύμμαχός του σ` αυτή την πρεμούρα, ο μέγας ιεροφάντης του συντάγματος, ο θεματοφύλακας και ακραιφνής δημοκράτης, πρόεδρος Παυλόπουλος, που παρακάμπτει και, στην ουσία, ακυρώνει τη συνταγματική διαδικασία – ελέω εαυτού του – και δε συγκαλεί συμβούλιο αρχηγών, για να κερδίσει χρόνο ο Τσίπρας !! Βέβαια, θα πει, και με το δίκιο του κάποιος, πως αν δε γίνει το συμβ. αρχηγών, χέστηκε η Φατμέ στο Γενί τζαμί ! Όλη όμως αυτή η ‘’διαδικασία’’ φανερώνει το πόσο σέβονται τους νόμους και το σύνταγμά ΤΟΥΣ, αυτοί που επιτίθενται εναντίον της προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου με ανοίκεια φρασεολογία, επειδή προσπαθεί με νόμιμα και συνταγματικά μέσα να κρατήσει σε λειτουργία τη Βουλή, την οποία …. κατάργησαν πριν καν θυροκολληθεί το προεδρικό διάταγμα διάλυσής της !!!

Αυτή θα είναι η προεκλογική περίοδος. Η λάσπη, η ύβρις εναντίον του λαού, το θράσος και η βλακεία θα πάνε χέρι χέρι με όλους τους υποτακτικούς του Δ΄Ράιχ !

Γιατί κατά τον Τσίπρα – συγγνώμη, το …. ‘’γελαστό παιδί’’ ήθελα να πω – δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση. Η μόνη διέξοδος και μοίρα αυτού του λαού είναι η εξαθλίωση του σκουπιδοτενεκέ, ο εξανδραποδισμός, η μετανάστευση των νέων ανθρώπων και τελικά το ολοκληρωτικό ξεπούλημα και το σβήσιμο από το χάρτη του ονόματος Ελλάδα ! Αρκεί που θα επιβιώσουν οι τράπεζες !

Να θυμούνται όμως το μπλόκο της Κοκκινιάς ! Όλο και σε κάτι θα τους χρησιμεύσει.

Οι Γερμανοί, στο τέλος της φρικτής εκείνης μέρας, έδωσαν άδεια στους κουκουλοφόρους να σκυλεύσουν τους ηρωικούς νεκρούς. Κι αυτοί έπεσαν σαν τα κοράκια πάνω στις τιμημένες σορούς, αρχίζοντας το πλιάτσικο. Το θέαμα δεν το άντεξαν ούτε οι ναζιστές! Γι` αυτό και εκτέλεσαν επί τόπου τους περισσότερους απ` αυτούς !!

Το πλιάτσικο, η σκύλευση της ετοιμοθάνατης χώρας μας, που προγραμματίζουν, δε θα μείνει ατιμώρητη. Αυτός ο λαός έχει και μνήμη και κότσια! Ας το θυμούνται ! Το πρώτο βροντερό μήνυμα τούς το έστειλε με το 61,3 % της δύναμής του. Ας φανταστούν το 90% !!   

Ο Κώστας Γιαννιώτης είναι μέλος του ΕΠΑΜ 

 

 http://dimtris-kypriotis.blogspot.gr/

Το νέο βιβλίο για την οικονομία του Ν. Ιγγλέση! Η επανάσταση του GREXIT - Το σχέδιο

του Νίκου Ιγγλέση

Ύστερα από πεντέμισι χρόνια εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών, η Ελλάδα βρίσκεται σ’ ένα θανάσιμο αδιέξοδο. Η παραγωγική βάση της οικονομίας έχει διαλυθεί, ο λαός φτωχοποιείται και εξαθλιώνεται, ενώ το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο απεργάζεται σχέδια -ιδιωτικοποιήσεις τα λένε- για την αρπαγή, αντί «πινακίου φακής», των στρατηγικών υποδομών και του φυσικού πλούτου της χώρας, στερώντας της έτσι τα εργαλεία μιας μελλοντικής ανάπτυξης.

Η Ελλάδα πρέπει να βγει από τη μέγγενη του ευρω-μάρκου και να αποκαταστήσει την εθνική κυριαρχία της, εισάγοντας σε κυκλοφορία το δικό της νόμισμα, ώστε να πάψει να αποτελεί αποικία χρέους των δανειστών και των  διεθνών αγορών. Ο Τζορτζ Φρίντμαν, ιδρυτής του ιστότοπου Stratfor στο βιβλίο του «Η Επόμενη Δεκαετία» γράφει: «Ένα έθνος που δεν ελέγχει το χρηματοπι-στωτικό του σύστημα έχει χάσει την κυριαρχία του».

Η πρωθύστερη κυκλοφορία του ευρώ το 2002, πριν, δηλαδή, υπάρξει η πολιτική και δημοσιονομική ενοποίηση, δημιούργησε τον πύργο της «ευρω-Βαβέλ». Τα κράτη-μέλη δανείζονται, με την έκδοση ομολόγων, σε ευρώ, ενώ δεν έχουν..... καμιά δυνατότητα διαχείρισης του νομίσματος στο οποίο συνάπτουν τα δάνειά τους. Η νομισματική πολιτική καθορίζεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), που είναι η μόνη που έχει το δικαίωμα να τυπώνει τα χαρτονομίσματα του ευρώ.

Η έξοδος από το «ζουρλομανδύα» του ευρώ αποσκοπεί στην αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας, την αύξηση της απαραίτητης ρευστότητας στην οικονομία και τη θωράκιση του τραπεζικού συστήματος. Παράλληλα με την εισαγωγή του εθνικού νομίσματος, της Νέας Δραχμής, θα χρηματοδοτηθεί, όχι με δανεικά ευρώ, η παραγωγική δομή της χώρας, ώστε ν’ αυξηθεί το εγχωρίως παραγόμενο προϊόν, να υποκατασταθούν σε σημαντικό βαθμό οι εισαγωγές, να αυξηθούν οι εξαγωγές και έτσι να βελτιωθούν τα εισοδήματα των Ελλήνων πολιτών, ενώ παράλληλα θα μειώνεται η ανεργία. Οι μνημονιακές και κρυφομνημονιακές δυνάμεις, όλο το πλέγμα των οικονομικών και μιντιακών συμφερόντων που τις στηρίζουν και οι κάθε είδους ευρωλάγνοι θα προσπαθήσουν, όπως έχουν κάνει στο παρελθόν, να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό παρουσιάζοντας το σενάριο της ανεξέλεγκτης ή της ελεγχόμενης από τους δανειστές χρεοκοπίας. Η έξοδος από το ευρώ δεν πρέπει να είναι αποτέλεσμα του οικονομικού στραγγαλισμού της χώρας από την ΕΚΤ, με το κλείσιμο του «διακόπτη» της ρευστότητας και την «τραπεζική αργία».

Η έξοδος από το ευρώ και η κυκλοφορία της Νέας Δραχμής πρέπει να είναι εθνική επιλογή που θα αποφασιστεί από την ελληνική κυβέρνηση. Για την υλοποίηση αυτής της επιλογής απαιτείται ένα καλά μελετημένο, σ’ όλες τις λεπτομέρειές του, εθνικό σχέδιο. Σημασία έχει η προετοιμασία που θα έχει γίνει και η αποφασιστικότητα με την οποία αυτό θα εφαρμοστεί. Ούτε δισταγμοί επιτρέπονται ούτε πισωγυρίσματα.

Η ισοτιμία

Η εισαγωγή-κυκλοφορία της Νέας Δραχμής μπορεί - και πρέπει - να γίνει με ισοτιμία ένα προς ένα, δηλαδή μία Νέα Δραχμή προς ένα ευρώ. Η ισοτιμία αυτή με απόφαση της κυβέρνησης θα «κλειδώσει», δηλαδή θα διατηρηθεί αμετάβλητη για απροσδιόριστο χρόνο, που οπωσδήποτε θα καλύπτει όλη τη μεταβατική περίοδο σταθεροποίησης της οικονομίας (από τρία  μέχρι πέντε χρόνια), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στη συνέχεια θα υπάρξει υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος. Η Νέα Δραχμή δε θα είναι ελεύθερα διαπραγματεύσιμη στα χρηματιστήρια συναλλάγματος του εξωτερικού και έτσι δε θα μπορεί να δεχτεί υποτιμητικές-κερδοσκοπικές επιθέσεις. Για το λόγο αυτό δεν απαιτούνται συναλλαγματικά αποθέματα με τα οποία θα στηριχτεί η δραχμή προκειμένου να μην υποστεί μεγάλη υποτίμηση, κατά το μεταβατικό στάδιο. Η ελληνική κυβέρνηση, δηλαδή, δε θα χρειάζεται να σπαταλάει το συνάλλαγμα της χώρας από τις εξαγωγές αγαθών, τον τουρισμό κ.λπ. για να αγοράζει δραχμές, σε μια απέλπιδα προσπάθεια, όπως έχει αποδειχθεί σε πολλές άλλες περιπτώσεις διεθνώς, προκειμένου να στηρίξει την επιθυμητή ισοτιμία του εθνικού νομίσματος. Όσοι υποστηρίζουν ότι δεν μπορούμε να βγούμε από την Ευρωζώνη επειδή δεν έχουμε τα συναλλαγματικά αποθέματα για να στηρίξουμε την ισοτιμία της δραχμής είναι κρυφοί θιασώτες του κατοχικού ευρώ. Η Ελλάδα δε θα έχει ποτέ, με τις σημερινές συνθήκες, τόσο υψηλά συναλλαγματικά αποθέματα για να στηρίξει την ισοτιμία του εθνικού νομίσματός της, αν αυτό δεχτεί κερδοσκοπική επίθεση στις διεθνείς αγορές, άρα δε θα μπορεί, σύμφωνα με αυτή τη λογική, να βγει από το ευρωσύστημα.

Με την εισαγωγή-κυκλοφορία της Νέας Δραχμής μισθοί, συντάξεις, δάνεια και οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών θα μετατραπούν στο νέο νόμισμα με ισοτιμία ένα προς ένα. Έτσι μισθός ή σύνταξη 1.000 ευρώ θα γίνει 1.000 δρχ., δάνειο 100.000 ευρώ θα γίνει 100.000 δρχ., η τιμή μιας τηλεόρασης 300 ευρώ θα γίνει 300 δρχ., κ.ο.κ. Ειδικότερα για τα δάνεια, όσα λέγονται από τους εθελόδουλους οπαδούς του ευρωμονόδρομου, ότι ενώ μισθοί και συντάξεις θα πληρώνονται σε δραχμές τα δάνεια θα πρέπει να πληρωθούν σε ευρώ, αποτελούν άθλια προπαγάνδα για την τρομοκράτηση του λαού. Κανένας λόγος να συμβεί κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Με αυτό τον τρόπο μετάβασης δε θα υπάρξουν πληθωριστικές πιέσεις από την εισαγωγή του εθνικού νομίσματος στην ελληνική οικονομία. Περίπτωση υποτίμησης της δραχμής σε σχέση με άλλα διεθνή νομίσματα θα προκύπτει μόνο όταν το ευρώ υποτιμάται έναντι των νομισμάτων αυτών.

Αν υπάρξει σωστή προετοιμασία, με έτοιμες τις μήτρες των χαρτονομισμάτων-κερμάτων και έχει γίνει η προμήθεια του απαραίτητου ειδικού χαρτιού, τότε πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσουν, σε επαρκή ποσότητα, τα χαρτονομίσματα της Νέας Δραχμής. Οι λογαριασμοί των δημοσίων υπαλλήλων, μετά από δεκαπέντε ημέρες και των συνταξιούχων, μετά από ένα μήνα, θα πιστωθούν, ηλεκτρονικά, στο νέο εθνικό νόμισμα. Το ίδιο θα γίνει και με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους που πληρώνονται  μέσω τραπεζικών λογαριασμών.  Έτσι θα υπάρχει ικανή ρευστότητα για πραγματοποίηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών (κάρτες, πάγιες εντολές κ.λπ.). Για ένα σχετικά μικρό μεταβατικό διάστημα μέχρι να κυκλοφορήσουν σε ικανή ποσότητα οι δραχμές, σε φυσική μορφή, οι συναλλαγές με χαρτονομίσματα, στην εσωτερική αγορά, θα γίνονται είτε σε ευρώ είτε σε δραχμές, πάντα με ισοτιμία ένα προς ένα. Μετά το τέλος του μεταβατικού χρονικού διαστήματος όλες οι συναλλαγές στο εσωτερικό της  χώρας θα γίνονται μόνο σε δραχμές. Σημειώνεται ότι στην εσωτερική αγορά κυκλοφορούν (Μάιος 2015) περίπου 35 δισ. ευρώ.

Καταθέσεις - επιτόκια

Όλες οι καταθέσεις, ιδιωτών και επιχειρήσεων, παραμένουν σε ευρώ και θα αποτελούν καταθέσεις σε συνάλλαγμα. Έτσι οι έλληνες πολίτες, από την πρώτη στιγμή, δε θα ανησυχούν ότι θα υπάρξει οποιαδήποτε μείωση της περιουσίας τους από μια υποτιθέμενη υποτίμηση της Νέας Δραχμής. Υποτίμηση δε χρειάζεται και δεν πρέπει να υπάρξει.

Στην αρχή οι υπάρχοντες λογαριασμοί καταθέσεων θα παραμείνουν ως έχουν. Μόλις ένας λογαριασμός πιστωθεί ή χρεωθεί με δραχμές, σε ηλεκτρονική ή φυσική μορφή, από μισθό, σύνταξη, κατάθεση, ανάληψη κ.λπ., η τράπεζα θα υποχρεούται να ανοίξει για τον πελάτη της ένα δεύτερο λογαριασμό σε συνάλλαγμα στον οποίο θα μεταφερθεί το υπόλοιπο του λογαριασμού σε ευρώ. Οι κάρτες των ΑΤΜ, οι πιστωτικές - χρεωστικές κάρτες, οι πάγιες εντολές και η αποπληρωμή δανείων θα παραμείνουν συνδεδεμένες με τους σημερινούς λογαριασμούς, που προοδευτικά θα γίνονται δραχμικοί.

Όπως είπαμε και προηγουμένως, μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα, μέχρι να κυκλοφορήσουν τα νέα χαρτονομίσματα, όλες οι συναλλαγές στο εσωτερικό της χώρας θα γίνονται μόνο σε δραχμές. Για τις ηλεκτρονικές συναλλαγές δεν απαιτείται μεταβατικό διάστημα και από την πρώτη στιγμή θα γίνονται στο νέο εθνικό νόμισμα. Κάθε ανάληψη από λογαριασμό σε ευρώ, για δαπάνες στην εσωτερική αγορά, θα μετατρέπεται από την τράπεζα σε δραχμές. Έτσι, αν κάποιος θέλει να σηκώσει π.χ. 600 δραχμές για να αγοράσει ένα ψυγείο, αλλά έχει λογαριασμό μόνο σε ευρώ, η τράπεζα,  από το λογαριασμό των ευρώ, θα του δίνει 600 δραχμές, αφού το ψυγείο θα αγοραστεί σε δραχμές. Οι συναλλαγές με τις πιστωτικές - χρεωστικές κάρτες θα γίνονται όπως και σήμερα, μόνο που η κάρτα θα χρεώνεται, από την πρώτη στιγμή, σε δραχμές.

Πληρωμές στο εξωτερικό

Η πληρωμή των υποχρεώσεων ιδιωτών και επιχειρήσεων στο εξωτερικό, π.χ. για την εισαγωγή προϊόντων, θα γίνεται σε συνάλλαγμα, είτε από αυτό που θα διαθέτουν οι ενδιαφερόμενοι στους λογαριασμούς τους είτε από τη μετατροπή Νέων Δραχμών σε ευρώ, δολάρια κ.λπ. μέσω των τραπεζών. Το ίδιο θα γίνεται και για τα δάνεια που έχουν επιχειρήσεις ή ιδιώτες σε τράπεζες του εξωτερικού.

Όσοι θέλουν να ταξιδέψουν εκτός Ελλάδος θα εφοδιάζονται με τουριστικό συνάλλαγμα με αντίστοιχο τρόπο. Οι ενδιαφερόμενοι είτε θα σηκώνουν από το λογαριασμό τους σε συνάλλαγμα το ποσό που χρειάζονται είτε θα δίνουν δραχμές και θα παίρνουν ευρώ, πάντα με ισοτιμία ένα προς ένα. Ανάλογη διαδικασία θα ακολουθούν και οι γονείς που θέλουν να στείλουν  φοιτητικό συνάλλαγμα στο εξωτερικό. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις θα υπάρχει ένα ανώτατο πλαφόν, όπως συνέβαινε πριν την καθιέρωση του ευρώ, προκειμένου να μην καταστρατηγείται η απαγόρευση της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων. Καμιά ανησυχία δεν πρέπει να υπάρχει για την επάρκεια συναλλάγματος. H χώρα διαθέτει το αναγκαίο συνάλλαγμα για να πληρώνει όλες τις εισαγωγές της, καμιά έλλειψη σε αγαθά και υπηρεσίες από το εξωτερικό δε θα υπάρξει. Το Ισοζύγιο Εξωτερικών Συναλλαγών το 2009 παρουσίαζε έλλειμμα 18 δις, ενώ το 2014 παρουσίασε πλεόνασμα 1.8 δις. ευρώ. Η βελτίωση του Ισοζυγίου οφείλεται στην εσωτερική υποτίμηση των τελευταίων πεντέμισι ετών. Γι’ αυτό λέμε ότι υποτίμηση δε χρειάζεται και δεν πρέπει να γίνει. Η υποτίμηση έχει γίνει ήδη και είναι η εσωτερική υποτίμηση, δεν απαιτείται και νομισματική υποτίμηση. 

«Κλείδωμα» ισοτιμίας.

Η κεντρική τράπεζα μπορεί να ορίσει σταθερή την ισοτιμία του εθνικού νομίσματος της χώρας με την προϋπόθεση ότι αυτό δεν είναι ελεύθερα διαπραγματεύσιμο στα διεθνή χρηματιστήρια, δεν αποτελεί δηλαδή συνάλλαγμα. Οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι για πολλά χρόνια υπήρχε σταθερή ισοτιμία ενός δολαρίου προς 30 δραχμές. Σήμερα το βουλγαρικό λέβα βρίσκεται σε σταθερή ισοτιμία με το ευρώ (1,9558 λέβα ανά ευρώ). Η ελβετική κεντρική τράπεζα, το 2011, προκειμένου να αναχαιτίσει την υποτίμηση του φράγκου, έθεσε ανώτατη τιμή στην ισοτιμία 1,22 φράγκα ανά ευρώ. Τον Ιανουάριο 2015, λόγω της υποτίμησης του ευρώ, οι Ελβετοί κατήργησαν το πλαφόν της ισοτιμίας, με αποτέλεσμα να ανατιμηθεί το φράγκο (ένα φράγκο προς ένα ευρώ). Το κινεζικό γιουάν βρίσκεται σε σταθερή ισοτιμία με το δολάριο και οι Αμερικανοί πιέζουν την κινεζική κυβέρνηση να το ανατιμήσει προκειμένου να μειωθεί το αμερικανικό έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο μεταξύ των δύο χωρών. Αντίθετα, στις 11 Αυγούστου 2015 η κινεζική κυβέρνηση έκανε μια μικρή (2%) υποτίμηση του γιουάν προκειμένου να διατηρήσει το ρυθμό αύξησης των εξαγωγών της. Τα παραδείγματα αυτά δείχνουν ότι σταθερή ισοτιμία μπορεί να υπάρξει.

Το «κλείδωμα» της ισοτιμίας τρομάζει τους δανειστές. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σε non paper του ΔΝΤ, με τίτλο «Η Ελλάδα μετά την αποχώρηση από το ευρώ», που αποκάλυψε το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel (26-4-15), το Ταμείο απορρίπτει το «κλείδωμα» της ισοτιμίας του νέου εθνικού νομίσματος με το ευρώ. Στο non paper το ΔΝΤ τάσσεται υπέρ της υποτίμησης της δραχμής με το γνωστό δογματικό επιχείρημα για αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Ορισμένοι από τους υποστηρικτές της υποτίμησης επικαλούνται το παράδειγμα της Αργεντινής, που επίσης είχε «κλειδωμένη» την ισοτιμία του πέσο με το αμερικανικό δολάριο και χρεοκόπησε. Πρόκειται για τελείως διαφορετική περίπτωση. Η Αργεντινή είχε εθνικό νόμισμα, το πέσο, και το συνέδεσε σε σταθερή σχέση, επί μία δεκαετία, με το δολάριο, χωρίς άλλες προϋποθέσεις, ενώ η οικονομία της παρέμενε ανοικτή στις διεθνείς χρηματαγορές, με τη σύναψη δανείων σε συνάλλαγμα. Αυτό έγινε από μια κυβέρνηση όργανο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και του ΔΝΤ.

Η εισαγωγή της δραχμής, με ισοτιμία ένα προς ένα σε σχέση με το ευρώ, και στη συνέχεια το «κλείδωμά» της είναι απαραίτητη προϋπόθεση ώστε η μετάβαση να γίνει ομαλά και χωρίς πληθωριστικές πιέσεις στην ελληνική οικονομία, εφόσον βεβαίως ληφθούν και όλα τα υπόλοιπα μέτρα που καταγράφονται στο σχέδιο που παρουσιάζεται σ’ αυτό το βιβλίο. Με τον τρόπο αυτό καταρρέει και το γελοίο επιχείρημα των ευρωλάγνων ότι αυτοί που υποστηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή είναι όσοι έχουν βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό και αναμένουν την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος για να αγοράσουν φτηνά τις περιουσίες των Ελλήνων. Η σταθερή «κλειδωμένη» ισοτιμία, μία Νέα Δραχμή προς ένα ευρώ, δεν προσφέρει κανένα πλεονέκτημα σε όσους έχουν χρήματα στο εξωτερικό. Τα ευρώ που τυχόν θα φέρουν και τα οποία θα μετατραπούν σε ισόποσες δραχμές θα έχουν την ίδια αγοραστική αξία που έχουν και σήμερα.

Το κείμενο αυτό, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 28.8.2015 και αποτελεί σύντμηση ενός κεφαλαίου από το βιβλίο «Η Επανάσταση του Grexit – Το Σχέδιο» του Νίκου Ιγγλέση, που κυκλοφορεί από 31 Αυγούστου 2015 από τις Εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη.

http://greekattack.wordpress.com

 http://dimtris-kypriotis.blogspot.gr

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ : Το κωλόπαιδο του Γερμαναρά...

«Πολλές φορές τα ΌΧΙ στην ιστορία έχουν οδηγήσει σε εξελίξεις υπαναχώρησης. Το ΌΧΙ του 1940 ακολούθησε μια τετράχρονη κατοχή.» Τάδε έφη ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξη του ALPHATV [26.08.2015]

Δεν με εντυπωσιάζει το πόσο βαθιά ανιστόρητος είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Άλλωστε στις 14 Αυγούστου στη Βουλή ο Τσίπρας δήλωσε κάτι ανάλογο όταν είπε, «ούτε μετανιώνω για τον συμβιβασμό έναντι του χορού του Ζαλόγγου.» Προφανώς οι Σουλιώτες που προτίμησαν να πέσουν στον γκρεμό, παρά να γίνουν χανουμάκια του Αλή Πασά δεν είχαν τις ίδιες ευαισθησίες και προτεραιότητες με τον Τσίπρα. Δεν είχαν την διαπεραστική οξυδέρκεια του Αλέξη. Ήταν τόσο άγαρμποι, ξεροκέφαλοι, γραφικοί και εριστικοί, που εκτιμούσαν την ελευθερία τους περισσότερο από τη δουλεία και μάλιστα την εθελοδουλεία.

Αλήθεια, ξέρει άραγες ο Αλέξης τι απέγιναν όσοι Τσίπρες τότε έλεγαν στους αδούλωτους Σουλιώτες, ότι είναι προτιμότερη μια ζωή υποτελούς στον Αλή, παρά ο θάνατος για την ελευθερία της πατρίδας; Ξέρει το ανάθεμα που ανά τους αιώνες συγκεντρώνει το όνομα του Πήλιου Γούση; Θα μους πεις, τον ενδιαφέρει; Όχι, βέβαια. Ποιός Τσίπρας νοιάστηκε ποτέ για την υστεροφημία του. Το μόνο που νοιάζει τους Τσίπρες όλων των εποχών είναι η κονόμα του Πήλιου Γούση και φυσικά η εύνοια του Πασά.

Καλόγερε, τί καρτερεῖς κλεισμένος μὲς στὸ Κούγκι;
Πέντε νομάτοι σοῦ ῾μειναν κ᾿ ἐκεῖνοι λαβωμένοι!
Κι εἶναι χιλιάδες οἱ ἐχθροὶ ποὺ σ᾿ ἔχουνε ζωσμένον!
Ἔλα νὰ δώσεις τὰ κλειδιά, πέσε νὰ προσκυνήσῃς,
κι ἀφέντης ὁ Βελῆ Πασᾶς δεσπότη θὰ σὲ κάμη!
Ἔτσι ψηλὰ ἀπ᾿ τὸ βουνὸ φωνάζει ὁ Πήλιος Γούσης.
Κλεισμένος μὲς στὴν ἐκκλησιὰ βρίσκετ᾿ ὁ Σαμουήλης,
κι ἀγέρας παίρνει τὴ φωνὴ τοῦ Πήλιου τοῦ προδότη.

Έτσι φανταζόταν τη σκηνή ο ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης κι έτσι πέρασε στη λαϊκή παράδοση και μούσα το Κούγκι. Τι κάνει ο Τσίπρας σήμερα, εκτός από το να παπαγαλίζει τα ίδια με τον Πήλιο Γούσι; Η μόνη διαφορά είναι ότι μιλάει εξ ονόματος όχι του Βελή Πασά, αλλά της Μέρκελ.

Τι άλλο κάνει εκτός από το να εκθειάζει τη στάση του Πήλιου Γούση και να απαξιώνει τη θυσία για την ελευθερία είτε στο Κούγκι, είτε στο Ζάλογγο, ή πολύ παλιότερα στις Θερμοπύλες, ή πολύ νεότερα στην εποποιία του Αλβανικού και της εθνικής αντίστασης; Έτσι είναι. Σε κάθε κορυφαία ιστορική στιγμή που οι Έλληνες κλήθηκαν από τα πράγματα να πουν ΟΧΙ και να θυσιαστούν για την ελευθερία μαχόμενοι ενάντια στην απολυταρχία, τον δεσποτισμό και κάθε είδους φασιστικό ολοκληρωτισμό, δίκιο είχαν οι Πήλιοι Γούσηδες, οι Εφιάλτες, οι Τσολάκογλου κι όλοι εκείνοι που ήξεραν την τέχνη του συμβιβασμού και της συνθηκολόγησης.

Αλλά όπως δικαιολογείται πάντα ο εκ φύσεως ηλίθιος κι ο γόνος δοσιλόγων: άλλες εκείνες οι εποχές, άλλες σήμερα. Τότε είχε νόημα ο αγώνας για την ελευθερία, ενώ σήμερα έχει νόημα μόνο ο αγώνας για τον μπεζαχτά. Και μάλιστα για τον μπεζαχτά του μεγάλου αφέντη, του σύγχρονου Σουλτάνου και Πασά. Τι είναι η ελευθερία και η αυτοδιάθεση μπροστά στην εύνοια της Μέρκελ; Πώς αλλιώς ο ανίκανος, ο ανεπρόκοπος, ο τεμπέλης, ο θρασύδειλος και ο επιτείδιος θα μπορέσει να πιάσει την καλή, ή έστω να εξασφαλίσει, όπως τα κατοικίδια, κανά ξεροκόμματο για τον εαυτό του; Όντως άλλες εποχές, όπου όλα έχουν αλλάξει κι όλα παραμένουν ίδια κι απαράλλαχτα.

Ούτε αξίζει να ασχοληθεί κανείς με το πόσο εντυπωσιακά αστοιχείωτος είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Το έχουμε επισημάνει επανειλημένα σε ανύποπτους καιρούς. Ιδίως την εποχή που τον προσκυνούσαν όλοι και τον εκθείαζαν ως λαμπρό ειλικρινή νέο, διαφορετικό από τους άλλους, με δήθεν μεγάλες ικανότητες. Πρόκειται παιδιόθεν για ένα χαρακτηριστικό προϊόν του κομματικού σωλήνα, τόσο ανεπρόκοπος και αστοιχείωτος ώστε να διαλέξει την καριέρα της κομματικής αργομισθίας. Πώς θα μπορούσε κανείς να περιμένει κάτι διαφορετικό από μια τέτοια ασημαντότητα;

Και δεν είναι ο μόνος. Η ιστορία διεθνώς έχει αποδείξει ότι όσοι έχουν σαν επάγγλεμα την πολιτική κι όσοι ζουν με την κομματική αργομισθία, είναι οι πιο επιρρεπείς στην εξαγορά από της εξουσία και τα ισχυρά συμφέροντα. Είναι οι πρώτοι που θα ξεπουληθούν και θα προδώσουν θέσεις και αρχές. Ο Γκρούεζας του Μαυρογιαλούρου, που στο ερώτημα "πώς τα βγάζεις πέρα" απαντά με τέτοια φυσικότητα, "μα είμαι του κόμματος!", υπάρχει σαν ιδιαίτερο στρώμα και ευδοκιμεί στην ηγεσία όλων των κομμάτων με επαγγελματικά στελέχη, με κομματικές αντιμισθίες, με πληρωμένες θέσεις που μοιράζει ο κομματικός μηχανισμός. Κάνουν πολιτική επί μισθώσει. Κι αυτό τα λέει όλα.

Όμως, πέρα απ' όλα αυτά, που τα καταλαβαίνει μόνο όποιος έχει στοιχειώδη συνείδηση και νιονιό, εμένα προσωπικά μου έφεραν στο μυαλό μια ιστορία την οποία είχε διηγηθεί ο παππούς μου. Ο παππούς μου, ονόματι Περικλής Σκιαδόπουλος, ήταν ο χαρακτηριστικός τύπος του παππού για τον οποίο οι περισσότεροι από εμάς είμαστε περήφανοι. Ελαιοχρωματιστής στο επάγγελμα και παρότι αγράμματος ήταν εξαιρετικός στη δουλειά του. Δουλευτής και επινοητικός σε τέτοιο βαθμό, που όσοι τον ήξεραν τον αποκαλούσαν με σεβασμό Μάστορα.

Ο Μάστορας λοιπόν μπορεί να μην πολιτικοποιήθηκε ποτέ στη ζωή του, αλλά ανήκε σε μια γενιά, που δεν μπορούσες με τίποτε να την πείσεις, ούτε καν με τα όπλα και την πείνα, ότι είναι γραφτό της να σκύβει το κεφάλι ταπεινωτικά στον εκάστοτε ισχυρό. Δεν υπήρξε ποτέ αριστερός, ούτε δεξιός. Δεν καταλάβαινε τι σημαίνει αυτός ο διαχωρισμός. Ήξερε μόνο να κρίνει με την κοινωνική μόρφωση της ζωής του. Κι αυτό το αισθητήριο τις περισσότερες φορές, αν δεν το αμβλύνουν οι εμμονές, φυτευτές, ή άλλες, είναι επαρκές και αλάνθαστο.

Ακόμη τον θυμάμαι να κάθεται μαζί με τον αδελφό του κάτω απο την κληματαριά στην αυλή τα καλοκαιριάτικα βράδυα και να παρακολουθεί τις ειδήσεις από την κρατική τηλεόραση του εθνάρχη Καραμανλή. Και μόλις εμφανιζόταν ο εντεταλμένος τηλεσχολιαστής, Δρόσος, αν θυμάμαι καλά τον έλεγαν - ένα είδος Πρετεντέρη και Πορτοσάλτε της εποχής - η κίνηση ήταν αστραπιαία: Να, ρε! Κι άπλωναν τα χέρια τους μαζί σ' αυτή την τόσο χαρακτηριστική και τόσο ελληνοπρεπή χειρονομία αποδοκιμασίας, που έλκει την καταγωγή της τουλάχιστον από το Βυζάντιο.

Ήμουν ο αγαπημένος του εγγονός καθότι πρωτότοκος κι επομένως δεν έχανε την ευκαιρία να με νουθετεί με ιστορίες και παθήματα από τη ζωή του. Μια απ' αυτές ήταν όταν μου μίλησε για ένα νέο Γερμανό, ψηλό, ξανθό με ελληνοπρεπές όνομα - το οποίο δεν μπορώ να θυμηθώ - και άψογα ελληνικά, αν και με ιδιαίτερο γερμανικό τονισμό. Μιλούσε με αγάπη για την Ελλάδα και δεν έχανε την ευκαιρία να απαγγέλει στίχους από τον Όμηρο.

Αν και κατοχή, ο Γερμανός αυτός εύχαρης και ανοιχτός καθώς ήταν, γρήγορα κέρδισε τις συμπάθειες της καλής κοινωνίας της Καλαμάτας. Ήταν πάντα ευπρόσδεκτος στα καλύτερα σαλόνια. Τον θεωρούσαν έναν διαφορετικό Γερμανό. Διαφορετικό από τον πατέρα του, που τότε υπηρετούσε ως διοικητής των μαυροφορεμένων με την νεκροκεφαλή στο πέτο.

Ακόμη κι όταν οι εκτελέσεις ομήρων για να τσακιστεί η αντίσταση του λαού, έγινε σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, ο νέος ενθουσιώδης Γερμανός με το ελληνοπρεπές όνομα συνέχιζε να κερδίζει τις συμπάθειες της καλής κοινωνίας. Ο παππούς μου τον συνάντησε τελείως αναπάντεχα, όταν από τον Δήμο Καλαμών τον κάλεσαν να περισυλλέξει το πτώμα συγγενούς του, που εκτελέστηκε αναπάντεχα ως όμηρος.

Πήγε λοιπόν στην τοποθεσία βόρεια του νεκροταφείου, όπου οι ναζί και οι συνεργάτες τους, συνήθιζαν να εκτελούν ομαδικά ομήρους. Καθώς μαζί με άλλους προσπαθούσαν να ξεχωρίσουν τα πτώματα των συγγενών τους από το σωρό των εκτελέσθεντων, διέκριναν τον νέο Γερμανό με το ελληνοπρεπές όνομα να κυκλοφορεί πάνω από νεοεκτελεσθέντες και να αφουγκράζεται την αναπνοή τους. Κάθε φορά που διέκρινε αναπνοή, έκανε σαν παιδί που κέρδιζε σε παιχνίδι. Καλούσε με φωνές τον Γερμανό αξιωματικό, επικεφαλής του αποσπάσματος, για να αποτελειώσει την εκτέλεση με χαριστική βολή.

Σε μια στιγμή, καθώς έσκυβε πάνω από το σώμα ένος παλικαριού, ένα χέρι τον πιάνει από το πουκάμισο. Ήταν το παλικάρι που δεν είχε ακόμη ξεψυχήσει. Με αχνή φωνή τον ρωτά: "Γιατί;" Κανείς απ' όσους παρακολουθούσαν τη σκηνή, δεν κατάλαβε το νόημα αυτής της ερώτησης, αλλά ο φέρελπις νεαρός Γερμανός με ελληνοπρεπές όνομα τράβηξε μακριά το χέρι που τον είχε αρπάξει και απάντησε: "Γιατί χάσατε και δεν λέτε να το δεχτείτε!"

Μια μαυροφορεμένη που παρακολουθούσε τη σκηνή την άκουσε ο παππούς μου να γριλίζει πίσω από τα δόντια: "κωλόπαιδο!" Κι από τότε ολόκληρη η Καλαμάτα έμαθε να τον αποκαλεί με το μόνο όνομα που αληθινά του ταίριαζε: "Το κωλόπαιδο του Γερμαναρά!"

Ο παππούς μου έμαθε μετά την απελευθέρωση ότι αυτό το κωλόπαιδο του Γερμαναρά, βρήκε οικτρό θάνατο - άγνωστο πώς και από ποιόν - στην Αθήνα. Ο πατέρας του, ανώτερος αξιωματικός των Ες-Ες, τον βρήκε σ' ένα χαντάκι, όπου έμεινε να φυλάει στην αιωνιότητα τους υπονόμους της Αθήνας. Ο ίδιος συνελήφθη από τους παρτιζάνους του Τίτο, καθώς υποχωρούσε μαζί με τη μονάδα του διαμέσου της Γουγκοσλαβίας. Οι παρτιζάνοι τον παρέδωσαν στον κόκκινο στρατό και πέθανε έγκλειστος σε φυλακή για εγκληματίες πολέμου.

Αυτό που θυμάμαι περισσότερο από την όλη ιστορία είναι είναι η αίσθηση δικαίωσης που ένιωθε ο παππούς μου, καθώς έκλεινε την εξιστόρηση λέγοντας: Να αγιάσει το χέρι αυτού που έλιωσε το κεφάλι εκείνου του κωλόπαιδου...

Αυτό που θα ήθελα να μάθω σήμερα είναι μόνο τούτο. Σε τι κατηγορία σαπρόφυτων ανήκουν όσοι σκέφτονται να επιβραβεύσουν με τη ψήφο τους το κωλόπαιδο της Μέρκελ.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΜΕ ΤΑΚΟΥΝΙΑ

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΜΕ ΤΑΚΟΥΝΙΑ

Επειδή το ψέμα βρίσκεται στο DNA των εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ ήταν λογικό να κάνουν έναρξη προεκλογικής περιόδου με δύο μεγάλα ψέματα. Το ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι επιδιώκει την αυτοδυναμία. Η αλήθεια είναι ότι ακόμη κι αν του τη χάριζαν θα την αρνιόταν. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει την πρωτιά, φυσικά, για να απολαύσει την αιώρα της εξουσίας αλλά ούτε ξέρει, ούτε μπορεί, ούτε αντέχει να διαχειριστεί μόνος του το Τρίτο Μνημόνιο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να συγκυβερνήσει με τους έμπειρους μνημονιακούς ώστε και το κόστος να το μοιραστεί και να έχει άλλοθι ότι παίρνει όλα τα αντεργατικά και υφεσιακά μέτρα επειδή τον «πιέζουν οι κυβερνητικοί εταίροι». Επίσης, η Μέρκελ, ο Σούλτς, ο Γιούνκερ κι ο Σόιμπλε θα ήθελαν πολύ να δηλώσουν την ικανοποίησή τους «για την ωριμότητα των Ελλήνων που έδωσαν σε τόσο μεγάλο ποσοστό τη στήριξή τους στα κόμματα που αποδεδειγμένα επιθυμούν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας τους» και άλλη τόση ικανοποίηση επειδή «τα κόμματα της λογικής και του ρεαλισμού αποφάσισαν να χτίσουν ενιαίο μέτωπο εναντίον των ακραίων αντι – ευρωπαϊκών στοιχείων». Έτσι πρέπει να γίνει κι έτσι θα γίνει.
Το ψέμα της ΝΔ έχει να κάνει με την υποτιθέμενη διεκδίκηση της πρώτης θέσης στις εκλογές. Πρώτον, θα ήταν πολιτικά… «απρεπές» να ηττηθεί το νέο πουλέν των δανειστών από ένα κόμμα που πήγε σε εκλογές με μεταβατικό αρχηγό και δεύτερον κανείς δελφίνος της ΝΔ δεν θέλει να κερδίσει εκλογές το κόμμα του διότι μετά άντε να αμφισβητήσεις τον Μεϊμαράκη, αλλά και στο κάτω – κάτω της γραφής γιατί να θέλει η ΝΔ να χρεωθεί την υλοποίηση ενός νέου μνημονίου;
Μέσα σε αυτό το σκηνικό ξεπροβάλει το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστερής Πλατφόρμας». Ναι, ο Λαφαζάνης και οι βουλευτές του επέδειξαν συνέπεια στον αρχικό σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ που μιλούσε για σκληρή διαπραγμάτευση η οποία αν οδηγούσε σε αδιέξοδο θα επιλέγονταν η ρήξη. Αυτή η αλήθεια, όμως, μόνο ως τακούνι μπορεί να λειτουργήσει για το ηθικό ανάστημα της ΛΑ.Ε. Κι αυτό, διότι θα πρέπει να δούμε πότε επέδειξε αυτήν τη συνέπεια η πλευρά Λαφαζάνη.
Την έδειξε προεκλογικά όταν σε όλα τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ απορρίπτονταν οι προτάσεις Λαφαζάνη, δείχνοντας τα πρώτα σημάδια αλλαγής στάσης του ΣΥΡΙΖΑ; Όχι, δεν την έδειξε τότε. Μήπως την έδειξε όταν ο Τσίπρας άρχισε μετεκλογικά τα περί έντιμου συμβιβασμού; Όχι, ακόμη και τότε όλα τα μέλη της Αριστερής Πλατφόρμας παρέμειναν στις κυβερνητικές θέσεις τους. Την έδειξε όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε στις 20 Φεβρουαρίου την παράταση Μνημονίου; Όχι, ούτε τότε αποχώρησε η Αριστερή Πλατφόρμα.
Την έδειξε όταν η ελληνική κυβέρνηση κατέθετε την πρότασή της που περιελάμβανε μέτρα μνημονιακού χαρακτήρα; Ούτε καν τότε δεν αποχώρησε η Αριστερά Πλατφόρμα, δεν κατήγγειλε, δεν καταδίκασε. Συνέχισε να συμμετέχει στην κυβέρνηση. Ακόμη κι όταν τέθηκε θέμα ψήφου εμπιστοσύνης στη μνημονιακή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, θυμόμαστε τη στάση που κράτησαν οι βουλευτές της Αριστερής Πλατφόρμας. Στηρίζουμε την κυβέρνηση, αλλά όχι τις πολιτικές της. Άρες μάρες…
Ας πάμε όμως πάλι λίγο πίσω. Ο κύριος Λαφαζάνης, ο κύριος Στρατούλης και άλλοι της Αριστερής Πλατφόρμας υπερασπίζονταν προεκλογικά τη λύση της ρήξης. Έβλεπαν ότι η προεδρική πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε σχέδιο που θα υποστήριζε τη ρήξη. Άραγε είχε η πλευρά Λαφαζάνη τέτοιο σχέδιο; Όχι πολιτική πρόταση, για σχέδιο μιλάμε. Δεν είχε και όπως φαίνεται δεν έχει ούτε σήμερα τέτοιο σχέδιο.
Η ρήξη με τους δανειστές, η αποχώρηση από την ευρωζώνη και η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα δεν είναι κάποιο μαγικό ραβδάκι που θα τα φτιάξει όλα. Δεν είναι πανάκεια και φυσικά δεν είναι καταστροφή. Μπορεί όμως να λειτουργήσει καταστροφικά αν δεν είσαι έτοιμος. Κι αν δεν είσαι έτοιμος να υλοποιήσεις κάτι που προτείνεις, τότε απλώς δεν είσαι σοβαρός. Και πολύ φοβάμαι ότι αυτή η αναγκαία σοβαρότητα απουσιάζει.
Έχει αντιληφθεί ο κ. Λαφαζάνης ότι αυτή η χώρα δεν έχει γενικές αποθήκες και φυσικά δεν έχει τίποτε αποθηκευμένο; Ούτε ένα κιλό σιτάρι δεν έχει το κράτος ως κράτος. Παλιότερα είχε, αλλά φρόντισαν οι τοπικοί αντιπρόσωποι της Ε.Ε. να μετατρέψουν τις αποθήκες σε φαντάσματα. Τι θα κάνει, λοιπόν, σε περίπτωση ρήξης μία κυβέρνηση Λαφαζάνη; Μιλάω έστω για το πρώτο δεκαήμερο. Ιδιωτικές αποθήκες υπάρχουν. Με τεράστιες ποσότητες αποθηκευμένων πρώτων υλών και ειδών βασικής ανάγκης. Τι θα έκανε λοιπόν μία κυβέρνηση Λαφαζάνη; Θα πετούσε τον κόσμο στις αγκαλιές των μαυραγοριτών;
Λέει ο κ. Λαφαζάνης ότι θα εθνικοποιούσε τις τράπεζες. Σιγά τα ωά! Ένα μήνα να μην πληρώσεις μισθούς στο Δημόσιο και αγοράζεις και τις 4 τράπεζες, παίρνεις και ρέστα, κάνεις και τους δημόσιους υπαλλήλους μετόχους για να μπουν στο νόημα του ανταγωνισμού. Τι άλλο θες πια; Όμως ποιες τράπεζες θέλει να εθνικοποιήσει; Τις υποτιθέμενες ελληνικές; Άντε να μπορέσεις στα καλά καθούμενα να εθνικοποιήσεις Fairfax, CapitalResearchandManagement, WilburRoss, Fidelity, Mackenzie, Brookfield και όλα τα υπόλοιπα ξένα funds στα οποία ανήκει τεράστιο μέρος του μετοχικού κεφαλαίου των εν Ελλάδι τραπεζών. Διότι ελπίζω να μη νομίζει ο κ. Λαφαζάνης ότι με τα 80 δισ. ευρώ των ανακεφαλαιοποιήσεων σώζονται οι μικροκαταθέτες και οι μικρομέτοχοι. Σε ξένα funds τα σπρώχνουμε τα δισ. που φορτωνόμαστε. Γνωρίζω ότι τα γνωρίζει όλα αυτά, γι’ αυτό και απορώ με την τόση ελαφρότητα που θέτει θέμα εθνικοποίησης τραπεζών.
Μιλάμε για κρίση και διαρκώς φανταζόμαστε μια χώρα σε κρίση. Όλη τη χώρα. Είναι το πρώτο λάθος. Χτες ανακοίνωσαν τα ΕΛΠΕ κέρδη 130 εκ. ευρώ στο β’ τρίμηνο του 2015. Χτες ανακοινώθηκε 7% αύξηση κερδών των τριών εμπορικών κέντρων (EBITDA) της Lamda Development. Από δυο πλευρές κέρδισε ο Λάτσης. Χτες ανακοίνωσε καθαρή κερδοφορία 141,9 εκατ. ευρώ η Motor Oil του Βαρδινογιάννη και δε συνεχίζω. Πόσο αρκεί, λοιπόν, η εθνικοποίηση των τραπεζών; Τι θα γίνει με τα μέσα παραγωγής; Ποιο είναι το σχέδιο ρήξης του Λαφαζάνη; Δεν υπάρχει! Τι απομένει από το ηθικό πλεονέκτημα; Ξεκάθαρα μία υπόσχεση για «σκληρότερη επαναδιαπραγμάτευση». Από αυτό όμως πήραμε, δε θέλουμε άλλο.
Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό να προσθέσουμε αυτούς που τρώνε χοντρά από το ΕΣΠΑ, αλλά κυρίως όλα τα πιρανχάκια των εταιρειών συμβουλευτικών και λοιπών υπηρεσιών, κάτι διαφημιστικών και κάτι… διεκπαιρεωτικά γραφεία που αναλαμβάνουν τις λεπτομέρειες κι έναν ακόμη συρφετό από λαμόγια του είδους που παρασιτούν δίχως να παράγουν τίποτα, αλλά έχουν άποψη για τα πάντα καθώς αυτοαναγορεύονται σε opinion makers.
Λοιπόν, οι φτωχοί εξαθλιώθηκαν και οι μικρομεσαίοι φτώχυναν. Ως εκεί. Όσοι παρασιτούσαν συνεχίζουν να παρασιτούν κι όσοι επιχειρηματίες μαζί με τα μεγαλοστελέχη τους κερδοφορούσαν κατασπαράζοντας το Δημόσιο χρήμα, τις δημόσιες εκτάσεις και καταπατώντας νόμους, συνεχίζουν να κερδοφορούν.
Να το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή. Ούτε είμαστε όλοι μαζί, ούτε βιώνουμε την κρίση όλοι μαζί. Θα ήταν ευχής έργο να συνειδητοποιήσουμε όσοι βιώνουμε την κρίση κι όσοι ένιωσαν πως όσα έχασαν τους τα έκλεψαν κάποιοι που πλούτισαν ακόμη περισσότερο ότι η λύση δεν βρίσκεται ούτε στις εκλογές, ούτε στις υποσχέσεις των κομμάτων, ούτε στις ελπίδες που αναπτύχθηκαν σε θερμοκήπια για να χρησιμοποιούνται ως δόλωμα απεγνωσμένων. Όταν γίνει αυτό, τότε τα βλέμματά μας θα συναντηθούν στους δρόμους και όχι σε διαδρόμους εκλογικών κέντρων με σκυμμένα κεφάλια για να μη φαινόμαστε ότι ξέρουμε πως κοροϊδευόμαστε αλλά «και τι άλλο να κάνουμε βρε αδελφέ;».

 http://kartesios.com

Ε.ΠΑ.Μ. - Μιχ.Νικήτας στο Ράδιο Νεάπολις - 26 Αυγ 2015

Ο Μιχάλης Νικήτας (Ε.ΠΑ.Μ.) στο Ράδιο Νεάπολις 90.8 FM της Καβάλας και στην εκπομπή του Σταύρου Δεληγιάννη «Ενημέρωση με Αλήθειες», την Κυριακή 26 Αυγούστου 2015.

Η Ελλαδα μπορει

Kαζάκης:40.000 φορές να ηττηθούμε δεν πάμε πίσω,δεν λυγίζουμε τη μέση,το κατοχικό καθεστώς θα πέσει!

Kαζάκης Δημήτρης οικονομολόγος - γ.γραμματέας ΕΠΑΜ κ Πέτρος Ιωάννου στον ''Σπορnews 90,1 της Λάρισας,στην εκπομπή :''ακροβάτες του ονείρου'' (27.8.15) / για το διαδύκτιο sportnews901.gr και e-roi.gr κάθε μέρα 8-10 π.μ. (kυριaκή:10-12 π.μ)

Ε.ΠΑ.Μ. - Δ.Καζάκης στο Radio 1 FM 98.1 - Πέμπτη 27 Αυγ 2015

https://www.youtube.com/watch?v=IZJF0Oq9mlk

Ανοιχτή συζήτηση για τις Πολιτικές Εξελίξεις και τη θέση του ΕΠΑΜ

• Σήμερα, TETAΡΤΗ 26 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ώρα 19.00 στην οδό Σαλαμίνος 36, Μαρούσι στην ενημέρωση- συζήτηση παρουσία του ΓΓ του ΕΠΑΜ με μέλη και φίλους.

• Την ΠΕΜΠΤΗ 27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ώρα 19.00 στο στέκι του ΕΠΑΜ στην οδό Λακωνίας αρ. 27, Αλιμος.

• Την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ώρα 19.00 στα ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ Ελ. Βενιζέλου (Θησέως) αρ. 4, 4ος όροφος.

Τα ερωτήματα προς την Λαική Ενότητα συνεχίζονται. Απαντήσεις δεν βλέπουμε!

Προς τους συντρόφους της Λαϊκής Ενότητας (2)

του «Pitsirikos»

Σύντροφοι της Λαϊκής Ενότητας, επανέρχομαι μετά την πρώτη επιστολή, που διαβάστηκε από δεκάδες χιλιάδες πολίτες. Θα σας γράφω συχνά γιατί υπάρχουν πράγματα που θέλω να σας πω και δεν έχω άλλο τρόπο να επικοινωνήσω μαζί σας.

Σύντροφοι της Λαϊκής Ενότητας, κάτι που μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση είναι πως δεν έχετε ανοίξει το στόμα σας, για να ενημερώσετε τους πολίτες για όσα έγιναν στον ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα τους τελευταίους εφτά μήνες που ο ΣΥΡΙΖΑ και εσείς ήσασταν κυβέρνηση.

Για την ώρα, υπάρχει μια ομερτά. Ούτε εσείς μιλάτε για αυτούς, ούτε αυτοί μιλάνε για εσάς.

Τι σημαίνει αυτό; Μήπως η σκέψη και των δυο σας -και της Λαϊκής Ενότητας και του ΣΥΡΙΖΑ- είναι στην επόμενη μέρα των εκλογών;

Μήπως σκέφτεστε πως θα συνεργαστείτε ξανά στην κυβέρνηση μετά τις εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ, ... οπότε είναι καλύτερα να μην δηλητηριάσετε τις μεταξύ σας σχέσεις;

Οι πολίτες που πίστεψαν στην Αριστερά -και πιστεύουν στην Αριστερά- στενοχωρήθηκαν πάρα πολύ με την ψήφιση του Μνημονίου από τον ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από το αν είχαν ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ή κάποιο άλλο αριστερό κόμμα.

Παράλληλα, όμως, είδαν στην ψήφιση του Μνημονίου από τον ΣΥΡΙΖΑ μια μεγάλη ευκαιρία να ξεχωρίσουν οι αριστεροί από τους συστημικούς και τους ξεπουλημένους.

Είναι η ευκαιρία να απεμπλακούν οι αριστεροί από τον ΣΥΡΙΖΑ όπου ήταν παγιδευμένοι -όπως ήταν παλιότερα στο ΠΑΣΟΚ- και να ενωθούν σε ένα μεγάλο Μέτωπο με τους αριστερούς που έβλεπαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συστημικός, όπως και αποδείχτηκε.

Αλλά πώς θα γίνει αυτό, αν εσείς δεν μιλάτε για να ενημερώσετε τους πολίτες για το όσα έγιναν στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την ψήφιση του Μνημονίου;

Ο μόνος που μίλησε και είπε κάτι είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου -που δεν έχει ανακοινώσει ακόμα συνεργασία με την Λαϊκή Ενότητα-, η οποία είπε χθες πως ο Αλέκος Φλαμπουράρης της είχε ζητήσει να «μην ζορίζει» την υπόθεση Στουρνάρα στην Επιτροπή της Βουλής για το Δημόσιο Χρέος.

Η κυρία Κωνσταντοπούλου είπε ακόμα πως ενημέρωσε τον Αλέξη Τσίπρα για την παρέμβαση Φλαμπουράρη και πως ο Τσίπρας εξεπλάγη αλλά η ίδια δεν ξέρει αν άλλαξε κάτι.

Πώς ανέχεται ο Παναγιώτης Λαφαζάνης να παρουσιάζεται ο Πάνος Σκουρλέτης ως ο άνθρωπος που σταμάτησε τις εργασίες για τον χρυσό στις Σκουριές;

Δεν θα μας πει ο κ. Λαφαζάνης τι συνέβη στην διάρκεια της υπουργίας του με τις Σκουριές και αν υπήρξαν παρεμβάσεις που τον εμπόδιζαν να πράξει αυτό που είχε υποσχεθεί προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ;

Σύντροφοι της Λαϊκής Ενότητας είσαστε αποφασισμένοι να μιλήσετε, ναι ή όχι;

Σύντροφοι της Λαϊκής Ενότητας, θα κάνετε πολιτική ή δημόσιες σχέσεις;

Να σας θυμίσω πως, όταν ο Όσκαρ Λαφοντέν αποχώρησε από το SPD -το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας- άνοιξε το στόμα του και τα είπε όλα. Ο Λαφοντέν το έκανε το χρέος του.

Σύντροφοι της Λαϊκής Ενότητας, είναι χρέος σας να μιλήσετε για τα όσα έγιναν στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι να φτάσει να ψηφίσει Μνημόνιο.

Έχετε χρέος απέναντι στους πολίτες, την ψήφο των οποίων τώρα ζητάτε.

Μιλήστε.

Πιστέψτε με, θα σας βγει σε καλό.

(Σύντροφοι της Λαϊκής Ενότητας, ελπίζω να μην σας ενοχλεί που σας γράφω τις σκέψεις μου. Εγώ θέλω να τα καταφέρετε και να δημιουργήσετε ένα μεγάλο λαϊκό μέτωπο μαζί με άλλες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Ελπίζω αυτό να το καταλαβαίνετε από αυτά που γράφω. Μην ανησυχείτε, οι θέσεις σας δεν κινδυνεύουν από εμένα. Απλά, εκφράζομαι ως πολίτης, με τις δυνατότητες που μου δίνει το Διαδίκτυο. Να πιστέψετε κι εσείς στο Διαδίκτυο. Ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων σας -και των πολιτών που σκέφτονται να σας ψηφίσουν- έχει επιλέξει το Διαδίκτυο ως κύρια πηγή ενημέρωσής του.)

http://dimtris-kypriotis.blogspot.gr/