Ότι ο Δημήτρης Μπάτσης εκτελέστηκε πλάι στους Μπελογιάννη, Αργυριάδη και Καλούμενο στις 30 Μαρτίου 1952, δεν ήταν τυχαίο. Ότι μια γενιά Ελλήνων αγνόησε την ύπαρξη του βιβλίου και του συγγραφέα του κι αυτό δεν ήταν τυχαίο.
Το βιβλίο που αγνοήθηκε και ο συγγραφέας του εκτελέστηκε: "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα"
Η πρώτη έκδοση του έργου του Δ. Μπάτση Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα έγινε το 1947, από τον Εκδοτικό Οίκο «Τα Νέα Βιβλία – Α.Ε.» με επιμέλεια του ίδιου του συγγραφέα και το 1977 το βιβλίο επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις Κέδρος.
Ο Μπάτσης αναλύει τους μηχανισμούς παράνομου πλουτισμού που συνδέθηκαν με την παραλαβή, κατεργασία και διανομή των εφοδίων της ΟΥΝΡΑ στη μεταπελευθερωτική Ελλάδα.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε με τα αρχικά του συγγραφέα στο περιοδικό «Ανταίος» (10 Μαίου 1946), το επιστημονικό περιοδικό της Αριστεράς που διηύθυνε ο Μπάτσης και το οποίο εκδόθηκε για να υποστηρίξει τη θέση περί βιωσιμότητας της Ελληνικής οικονομίας.
Στην οδό Αρτέμιδος 43 στη Γλυφάδα μένει ένας φιλήσυχος κτηνοτρόφος, ο Ηλίας Αργυριάδης.
Οι μυστικές υπηρεσίες έχουν εντοπίσει εδώ έναν ασύρματο, αλλά δεν επεμβαίνουν.
Συλλαμβάνουν στην οδό Σοφοκλέους τον Δημήτρη Μπάτση.
Ο Μπάτσης έχει αποκαλύψει στο βιβλίο του την εκποίηση ελληνικών εδαφών, ποταμών, λιμνών σε αμερικανικές εταιρείες, με τη μυστική "Συμφωνία Κούπερ".
Ήταν ο ίδιος που από το περιοδικό "Ανταίος" είχε αποκαλύψει τη ληστεία των ακινήτων επί Κατοχής.
Ο Μπάτσης δημοσιογραφεί κατά των Αμερικανών και των ληστών ακινήτων, αλλά δεν έχει καμιά σχέση με τους ασύρματους...
«Ότι ο Δημήτρης Μπάτσης εκτελέστηκε πλάι στο Νίκο Μπελογιάννη δεν ήταν τυχαίο. Ότι μια γενιά Ελλήνων αγνόησε την ύπαρξη του βιβλίου και του συγγραφέα του, κι αυτό δεν ήταν τυχαίο: Το “Κατεστημένο” […] είχε πολλές και μεγάλες ενοχές για να μπορέσει να σταθεί στο έργο του Μπάτση και να αντλήσει απ' αυτό έστω και λίγα διδάγματα. […] Ο αναγνώστης […] δεν θα δυσκολευτεί να αναγνωρίσει πως σ' αυτή τη μελέτη του 1947 έχουν τεθεί τα βασικά προβλήματα ανάπτυξης μιας χώρας εξαρτημένης και υπανάπτυκτης, χώρας "περιφερειακής", όπως θα λέγαμε σήμερα, και προτείνονται λύσεις επιστημονικά θεμελιωμένες και, μαζί, συγκεκριμένες».
Από την εισαγωγή της Έλλης Παππά στη δεύτερη έκδοση του βιβλίου, το 1977
«Στο έργο του κ. Μπάτση, με σαφήνεια και απλότητα που πραγματικά αιχμαλωτίζουν, αναπτύσσονται οι απόψεις των τεχνικών για τις δυνατότητες της βαρειάς μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας. Δίνονται τα συμπεράσματα των τεχνικών μελετών, αναφορικά με την ύπαρξη των προϋποθέσεων, δηλαδή του ορυκτού και ενεργειακού πλούτου, διατυπώνονται κρίσεις για την αξία των αριθμών που χαρακτηρίζουν τον όγκο των αποθεμάτων και το ενεργειακό δυναμικό. […] Κόστος, τιμή και κατανομή της ηλεκτρενέργειας γίνονται αντικείμενο λεπτολόγου διερεύνησης και το ενεργειακό βρίσκει τη λύση του στο πλαίσιο της λαϊκής ανοικοδόμησης. […] Η βαρειά βιομηχανία σαν βασικός συντελεστής στην εσωτερική συγκρότηση και οργανική ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας είναι η κύρια οικονομική θέση του έργου».
Από τον πρόλογο του Ν. Κιτσίκη στην πρώτη έκδοση, Μάιος 1947
Ο Δημήτρης Μπάτσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1916.
Ο πατέρας του, Ναύαρχος Α. Μπάτσης, καταγόταν από τα Ψαρά και η μητέρα του, Αν. Πρίντεζη, από τη Σύρο.
Σπούδασε Νομικά και Οικονομικά και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη Μαρξιστική θεωρία.
Ήταν συντάκτης του περιοδικού "Ανταίος", το οποίο κυκλοφόρησε μεταξύ 1945-1951.
Εκτελέστηκε στις 30 Μαρτίου 1952.
Διαβάστε τον πρόλογο του Δημήτρη Μπάτση από το βιβλίο του:
Η εργασία μου αυτή γράφτηκε με την βέβαιη προοπτική πως παρόλα τα εμπόδια και παρόλες τις πολύμορφες επεμβάσεις, ο ελληνικός λαός που πάντα αγωνίζεται ηρωικά θα ανοίξει και πάλι με τον αγώνα του διάπλατα τον δρόμο για μια ελεύθερη δημοκρατική ανοδική πορεία, και θα αρχίσει με τον ίδιο ενθουσιασμό , με την ίδια ορμή και αυτοθυσία να χτίσει την ερειπωμένη από την ναζιστοφασιστικη κατοχή και τον οικτρό εμφύλιο, πατρίδα.
Η Ελλάδα θα γίνει οικονομικά και εθνικά πραγματικά ελεύθερη τότε και μόνο τότε που η ανοικοδόμηση αυτή γίνει από τον λαό της.
Θα σπάσουν τα δεσμά και θα αλλάξει ριζικά η διάρθρωση της σημερινής οικονομίας μας, θα ανοίξει δηλαδή ο δρόμος για να λυτρωθούν οι πιο ενεργές παραγωγικές και άξιες δυνάμεις της νεοελληνικής κοινωνίας μας.
Ο δρόμος αυτός μας οδηγήσει στην ορθολογική διάγνωση και οργάνωση και στη σχεδιασμένη ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας , στη δημιουργία ανώτερης τεχνικής βάσης, στη γοργή συσσώρευση των οικονομικών αυτών δυνατοτήτων και μέσων που θα δώσουν την ευκαιρία να ανθήσει και σε μας μια γερή, προοδευτική-προοδεμένη κοινωνική ζωή.
Για το χτίσιμο αυτής της νέας Ελλάδας δουλεύουν σήμερα , μέσα σε τραγικές πραγματικά συνθήκες και αψηφώντας κάθε κίνδυνο, όλοι οι επιστήμονες που βλέπουν μπροστά, όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι των επιστημών πλάι και μαζί με τον αδάμαστο Ελληνικό λαό, προσφέροντας ακόμη και την ζωή τους, ότι πολυτιμότερο δηλαδή έχουν, προσπαθώντας έτσι να στεριώσουν όσο το δυνατό περισσότερο την νίκη του.
Σε όλους αυτούς τους πραγματικούς ηρωικούς αγωνιστές προσφέρω και εγώ την μικρότατη αυτή συμβολή.
Δημήτρης Μπάτσης.
Αθήνα, ΕΜΠ , Ιούνιος 1947
Η αφίσα απο την εκδήλωση του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη προς τιμήν των τεσσάρων εκτελεσθέντων: Ν. Μπελογιάννη, Δ. Μπάτση, Ν. Καλούμενου και Η. Αργυριάδη
Η καταδίκη του Μπάτση σε θάνατο δημιουργεί την υποψία ότι η «Δίκη Μπελογιάννη» είχε βασικό στόχο όχι τον Μπελογιάννη, αλλά τον Μπάτση!
Πως και γιατί συνελήφθη;
Ποιός τον έστειλε στο στόμα του Λύκου;
Γιατί το Κόμμα χαρακτήρισε τον Πλουμπίδη χαφιέ;
Ποιό ρόλο έπαιξε ο Νίκος Ζαχαριάδης σε όλα αυτά;
To βιβλίο του Νίκου Λακόπουλου Ο ΑΛΕΞΗΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ξαναγράφει την ιστορία της Αριστεράς και στέκεται σ΄αυτά τα ερωτηματικά. Η εκτέλεση του Μπάτση και του Μπελογιάννη είναι ένα μυστήριο με πολλά μυστικά που δεν έχει ξεδιαλυθεί.
"Η εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη με τον Πλαστήρα στην κυβέρνηση θα ορίσει με νέο αίμα το βαθύ χάσμα ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς και του Κέντρου.
Η κυβέρνηση Πλαστήρα είχε προσπαθήσει μάταια να διακόψει τη δίκη.
Ο γιος του Ελευθέριου Βενιζέλου, ο Σοφοκλής, είχε απειλήσει ότι θα παραιτηθεί αν δεν γίνει η εκτέλεση.
Φαινομενικά την τελική απόφαση την πήρε το Συμβούλιο Χαρίτων, αλλά υπήρχε κάποιος εδώ που ενώ αποφάσιζε δεν φαινόταν καθόλου.
Ήταν «σταθμάρχης» της CIA, και ήταν Έλληνας.
Ονομαζόταν Karamesinis.
Ο Τζον Καραμεσίνης φαίνεται ότι οργάνωσε τη δίκη και την εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του, αλλά ποιος φρόντισε να έρθει στην Ελλάδα και να συλληφθεί;
Κάποιος που δεν ήταν ο Kαραμεσίνης...
Στην οδό Αρτέμιδος 43 στη Γλυφάδα μένει ένας φιλήσυχος κτηνοτρόφος, ο Ηλίας Αργυριάδης.
Οι μυστικές υπηρεσίες έχουν εντοπίσει εδώ έναν ασύρματο, αλλά δεν επεμβαίνουν.
Συλλαμβάνουν στην οδό Σοφοκλέους τον Δημήτρη Μπάτση, που έχει αποκαλύψει με ένα βιβλίο του την εκποίηση ελληνικών εδαφών, ποταμών, λιμνών σε αμερικανικές εταιρείες με τη μυστική Συμφωνία Κούπερ.
Ο Μπάτσης είναι γιος βασιλόφρονος ναύαρχου που είχε παντρευτεί την κόρη του υπουργού του Λαϊκού Κόμματος, χώρισε και παντρεύτηκε την κόρη ενός βιομήχανου.
Ήταν ο ίδιος που από το περιοδικό Ανταίος είχε αποκαλύψει τη ληστεία των ακινήτων επί Κατοχής.
Είναι βέβαια κομμουνιστής, αλλά και κοσμικός. Δημοσιογραφεί κατά των Αμερικανών και των ληστών ακινήτων, αλλά δεν έχει καμιά σχέση με τους ασύρματους.
Στις 14 Νοεμβρίου 1951, με τη βοήθεια του αεροπλανοφόρου «Φραγκλίνος Ρούσβελτ», ραδιογωνιόμετρων και ενός ελικοπτέρου η κυβερνητική προπαγάνδα ανακοινώνει ότι εντοπίζει το δεύτερο σταθμό στην Καλλιθέα.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης Ρέντης – που έκανε ο ίδιος και... ανακρίσεις! – με όλη τη δύναμη της αστυνομίας και της χωροφυλακής οργανώνει μια εντυπωσιακή επιχείρηση στα δύο σπίτια, αλλά και σε πολλά άλλα, και συλλαμβάνει δεκάδες «υπόπτους».
Η γυναίκα του αυτοκτόνησε.
Στο σπίτι στην Καλλιθέα ο ασύρματος ήταν στο πλυσταριό.
«Κάτω από μια κορνίζα υπήρχε μία οπή.
Ο αξιωματικός πέρασε μίαν ξύλινην βέργαν και αντελήφθη ότι η ράβδος είχε χτυπήσει επί ανθρωπίνου σώματος.
Εκάλεσεν τον άγνωστον να παραδοθεί.
“Δώστε μου ένα τέταρτο”, είπε ο Νικόλαος Βαβούδης.
Σε λίγο ακούστηκε ένας πυροβολισμός κι ύστερα από λίγα λεπτά βγήκαν καπνοί.
Ο κομμουνιστής επροτίμησεν να αυτοκτονήσει».
Ο Μπελογιάννης και ο Αργυριάδης καταδικάστηκαν δις εις θάνατον, οι Μπάτσης, Καλούμενος, Ιωαννίδου (η Έλλη Παππά) μία φορά.
Η Έλλη Παππά, που είναι έγκυος, θα σωθεί.
Ο Μπάτσης έχει λυγίσει και έχει μιλήσει στις αρχές.
Προσφέρεται να πάει στην Κορέα να πολεμήσει.
Η γυναίκα του κάνει απόπειρα αυτοκτονίας.
Ο πατέρας του, ο βασιλόφρων ναύαρχος, ζητάει να δει το βασιλιά.
Εκείνος αρνείται να τον δεχτεί.
Ο Καρτάλης απειλεί ότι θα παραιτηθεί αν γίνουν εκτελέσεις, ο Βενιζέλος θα παραιτηθεί αν δε γίνουν.
Ο Πλαστήρας καταρρέει.
Η καταδίκη του Μπάτση σε θάνατο δημιουργεί την υποψία ότι η «Δίκη Μπελογιάννη» είχε βασικό στόχο όχι τον Μπελογιάννη, αλλά τον Μπάτση!
Ο Μπελογιάννης έπρεπε να καταδικαστεί σε θάνατο για να συμπαρασύρει η ποινή του τον – άσχετο με την κατηγορία – Μπάτση.
Αυτή η βρόμικη και αξεδιάλυτη ακόμα ιστορία, που ονομάστηκε «Δίκη Μπελογιάννη», περιπλέκεται ακόμα περισσότερο όταν ξαφνικά ο Νίκος Πλουμπίδης στέλνει επιστολή για να αναλάβει εκείνος την ευθύνη.
Θα παρουσιαστεί, γράφει, αν μετατραπούν οι ποινές.
Ο ραδιοσταθμός του κόμματος ξαναχτυπά.
Μεταδίδει ότι η επιστολή είναι πλαστή.
Αν υπάρχει ελπίδα να μην εκτελεστούν οι κατάδικοι, το κόμμα την έχει σβήσει.
Δείτε περισσότερα εδώ: Τα μυστήρια της υπόθεσης Μπελογιάννη
http://www.enallaktikos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου