Τα αντίμετρα της 25ης..

του Κώστα Μαντατοφόρου

Πριν από 196 χρόνια, λίγοι -στην αρχή-Έλληνες πραγματικοί πατριώτες, ξεκίνησαν έναν αγώνα απελευθέρωσης ενός έθνους,

…και μετά από 7 χρόνια είχαν ήδη φτάσει στα πρόθυρα της δημιουργίας ενός νέου κράτουςστα αιώνια αυτά πατρογονικά εδάφη,

…που θα στέγαζε την

ζωή του ελεύθερου έθνους.

Στις μέρες μας, ακόμη λιγότεροι ανθέλληνες πραγματικοί προδότες, μέσα σε 7 χρόνια και για δικό τους αποκλειστικά συμφέρον υποδούλωσαν ξανά αυτό το έθνος, και ξεπούλησαν την περιουσία του κράτους,

…αφήνοντας έναν λαό να δυστυχεί και να χειμάζεται, έρμαιο διεθνών τοκογλύφων και ευρωπαίων πολιτικών απατεώνων.

Αν οι σημερινοί προδότες ζούσαν στην εποχή των τότε πατριωτών-ηρώων θα ήταν οι κοτζαμπάσηδες, οι προεστοί της εποχής, οι υπέρμαχοι της "νομιμότητας" των φόρων του σουλτάνου, και της "κανονικότητας" του ραγιά,

…αυτοί που θα προτιμούσαν των οθωμανικό ζυγό προκειμένου να μη χάσουν τα αξιώματα και....
τα γρόσια τους,

…αυτοί που απ' την πρώτη στιγμή θα έβαζαν -έβαλαν- εμπόδια και θα διέβαλλαν την Επανάσταση, που θα απειλούσαν τον λαό με "οθωμανικούς μονόδρομους",

…και που τελικά όταν θα έβλεπαν κατά που γέρνει ο αγώνας, θέλοντας και μη, θα προσχωρούσαν στο στρατόπεδο των νικητών σαν γνήσιοι δειλοί και καιροσκόποι.

Το αστείο και συνάμα εξοργιστικό είναι πως οι σημερινοί κοτζαμπάσηδες της τρόϊκας,

…περιφέρουν την λιμασμένη και γελοία ύπαρξή τους κάθε φορά τέτοιες μέρες σε γιορτές και εκδηλώσεις, και εκφωνούν πανηγυρικούς, εκθειάζοντας την τόλμη και τον πατριωτισμό των ηρώων του '21,

…οι οποίοι ήρωες αν μπορούσαν για μιά στιγμή να ξαναζήσουν δεν θα χαράμιζαν δυό δράμια σάλιοούτε για να τους φτύσουν.

Δυστυχώς μαζί μ' αυτούς, γιορτάζει -ποιός ξέρει τί- κι ένα μεγάλο μέρος του λαού,

…αποτελούμενο απ' τους μενουμευρώπηδες παρέα με τους ισάξιούς τους "καναπεδάτους".

Προφανώς γι’ αυτούς το νόημα της γιορτής και της επετείου είναι καμιά αργία αν δεν συμπέσει η επέτειος

με σαββατοκύριακο, κάνας μπακαλιάρος με σκορδαλιά, και το μίνι των μαθητριών στις παρελάσεις.

Αν δεν ήταν αυτό το νόημα της επετείου γι αυτούς,

…αν ήταν ο πραγματικός θαυμασμός και σεβασμός για τους ήρωες εκείνους,

…αν ήταν η υπόσχεση και η προσπάθεια μίμησής τους,

Για όσους νοιώθουν -νοιώθουμε- το πραγματικό νόημα της επετείου,

…ενός λεπτού σιγή για την μνήμη των ηρώων,

…και μιά υπόσχεση μέσα μας, στον εαυτό μας, για το τί πρέπει,

…είναι αρκετά.

Οι υπόλοιποι ας ξεφαντώσουν μέσα στην υποκρισία τους,

…μέσα στα μνημόνια, τα eurogroups,

…και τις "αξιολογήσεις"!..

από το «Ουδέν Σχόλιον»